,Te vaak wordt er weer naar een weiland vol
gebouwd in plaats van oude troep opgeruimd'
'In 70 minuten 18 cm eraf'
Verburgh
6 maart
Body Health International in Scherpenisse
Arie Piet ChristenUnie) uit Sint-Philipsland wil echte keuzes maken
Donderdag 31 januari 2002
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
5
In 1998 kreeg hij precies 100 stemmen en als eerste acade
micus kwam hij in de gemeenteraad van Tholen. Arie Piet
vertegenwoordigde toen nog de RPF/GPV, die daarmee
voor het eerst in haar bestaan een tweede zetel veroverde.
Inmiddels is die combinatie omgedoopt tot ChristenUnie,
waar de Sint-Philipslander weer op de tweede plaats staat
achter lijsttrekker Paul van Belzen. Wie wat wil veranderen
aan het huidige beleid, moet volgens Piet op de ChristenU
nie stemmen. „Dan verandert er het meest, want wij staan
ergens voor. Wij maken echte keuzes!"
'Ik wil lekker
scherp en
duidelijk zijn'
Dood en leven
'Ik word niet
graag een rechts
raadslid genoemd'
Ivoorkust
'We hebben van
giften geleefd en
dat was een hele
gezonde ervaring'
Op weg naar
raadsverkiezingen
Scherpenisse is voor een klein dorp royaal bedeeld met
twee restaurants. Eten kun je er dus volop, maar sinds
zaterdag is er ook een bedrijf om af te vallen. „Achttien
centimeter in 70 minuten", zegt Cora Eissens-Bakker.
„Maar niet bij u", voegt ze de verslaggever van de Een-
drachtbode tegelijk toe. „Dat garanderen we alleen bij
dikke mensen."
Afvalstoffen
Dankbaarheid niet te
geloven
Pepermunten
'CDA of SGP
in het college
uitruilen voor CU'
'Wij stellen
kwaliteitseisen aan
de collegeleden'
Heel gematigde groei
Lastige materie
'Ik heb groot
respect voor
Marian Velthuis'
Slim en efficiënt
'Behoud van de
rust en de
open ruimte
is ons speerpunt'
Antwerpsestraat 12 - 14 - 16
4611 AG Bergen op Zoom
tel. 0164 - 237940 Fax 245360
specialisten in
- Computers, netwerken, systemen op maat.
- Hi-end audio, /speciale luisterruimte).
- Beeld en geluidsystemen door heel uw huis.
- Eigen technische dienst en service afdeling.
Drs. A.L. Piet houdt wel van een langrijk."
verandering. Hij werkte bij Philips
in Eindhoven, Middelburg en
Roosendaal en gaf tussendoor zijn
goede baan op om met zijn vrouw
Irma twee jaar ontwikkelingswerk
te doen in het Afrikaanse land
Ivoorkust. Het materialisme liet hij
in de steek voor idealisme. Hij ver
huisde van Valkenswaard via Eind
hoven naar Sint-Philipsland en over
enkele maanden strijkt het gezin
Piet neer aan de Rand in Scherpe-
nisse. En hij veranderde ook nog
van kerkgenootschap: van de Her-
vormde Gemeente Sint-Philipsland
naar de Gereformeerde Kerk in An
na Jacobapolder.
Maar in de gemeenteraad is hij vol
hardend. Hij blijft hameren op een
bepaald onderwerp waarin hij zich
vastgebeten heeft en komt daar in
volgende vergaderingen steeds op
terug. Als een bok op een haverkist
springt hij er bovenop, fel soms in
de discussie. Tegenstanders vinden
hem een lawaaipapegaai die maar
wat roept, maar dat de tweede man
van de ChristenUnie een raadslid is
met een behoorlijke inbreng, wil
niemand ontkennen.
„Ik roep niet om in de krant te ko
men", zegt Piet in zijn ruime wo
ning aan de Voorstraat in Sint-Phi
lipsland. „Maar ik wil wel lekker
scherp en duidelijk zijn. Ik geef toe
dat het als oppositiepartij gemakke
lijker is om te roepen dan als rege
ringspartij, maar wij zeggen niet
zomaar wat vrijblijvends. Wij pro
beren gedegen standpunten in te ne
men en kijken naar de toekomst. Ik
zou liever meer van ons partijpro
gramma realiseren, want het gaat
me aan 't hart wanneer zaken slecht
gaan in de gemeente. We zijn geen
collegepartij en dan is het lastiger
om de gang van zaken te beïnvloe
den. De politieke cultuur is op Tho
len moeilijk te veranderen. Soms
zijn we als ChristenUnie doorslag
gevend, een andere keer hebben we
maar 1% invloed. Getuigenispoli
tiek is leuk, maar ik wil wel resul
taat zien. Was dat niet het geval ge
weest, dan was ik ermee gestopt.
Nu blijf ik nog vier jaar."
Arie Piet was 16 jaar toen hij zich al
bij de Reformatorische Politieke
Federatie aansloot. In het rooms-ka-
tholieke Valkenswaard onder de
rook van Eindhoven was dat een
uitzondering. „Van huis uit zijn we
geleerd om vanuit je geloof maat
schappelijke verantwoordelijkheid
te dragen. Mijn vader was lid van de
Christelijk Historische Unie en na
dat die partij in het CDA opging,
werd hij RPF'er. Met name door de
abortuskwestie hadden we grote
problemen met het CDA, al heb ik
daar nog hele goede vrienden. Maar
uit overtuiging kun je hele verschil
lende keuzes maken. Kwesties als
dood en leven zijn echter heel be-
Piet studeerde aan de Erasmusuni-
versiteit in Rotterdam en werd lid
van de evangelische studentenver
eniging Ichtus, waar jongeren van
het CDA, de RPF en de EVP in za
ten. „Het was een politiek bewogen
tijd met kopstukken als Den Uyl en
Van Agt en ik heb altijd een hele
grote betrokkenheid gehad. Toen ik
I jaar in Sint-Philipsland woonde,
lag het dan ook voor de hand dat ik
hier naar een politieke bijeenkomst
ging waar Leen van Dijkc kwam
praten. Enige tijd daarna belde Van
Belzen mc op, of ik niet op de lijst
wilde staan voor de gemeenteraads
verkiezingen. Als je me maar niet
bij de eerste tien zet, liet ik weten,
maar op de ontwerp-lijst stond ik
vierde. En toen op de ledenvergade
ring Bram Kosten zich op de twee
de plaats terugtrok, hebben ze mij
gevraagd. Heel verrassend haalden
we in 1998 een tweede zetel, waar
door ik in de raad kwam."
In zijn woonplaats Sint-Philipsland
krijgt Piet voldoende informatie,
maar hij ontvangt ook telefoontjes
uit Tholen en uit Stavenisse als in
woners wat willen melden. „We
hebben overal sympathisanten, zelfs
bij de Gereformeerde Gemeente,
hoewel onze partij zijn achterban
heeft van de evangelische groepen
tot en met de Gereformeerde Bond
binnen de Nederlandse Hervormde
Kerk. Maar ook onkerkelijken
stemmen op ons. Er zijn mensen die
landelijk Groen Links stemmen en
lokaal ChristenUnie. Ons milieu
standpunt komt ook het dichtst'bij
dat van Groen Links. En dat geldt
bijvoorbeeld ook voor het beleid ten
aanzien van uitkeringen. Ik word
dan ook niet graag een rechts raads
lid genoemd."
Ten aanzien van kinderopvang staat
de ChristenUnie toch dichterbij de
SGP? „Nee, we zijn niet tegen kin
deropvang. Ik vind dat een prima
voorziening, maar het gaat erom:
Arie Piet nog in zijn huiskamer aan de Voorstraat in Sint-Philipsland, maar hij verhuist naar de Rand bij Scherpenisse.
wie betaalt de rekening? Als ouders
om economische redenen kinderop
vang willen hebben, moeten ze dat
zelf betalen. Waarom zou de over
heid dat moeten doen? Ik vind dat
geen overheidstaak omdat ouders
door de kinderopvang zelf geld ver
dienen. Bij alleenstaande moeders
en mensen die wegens sociale of
medische redenen kinderopvang
nodig hebben, is er sprake van een
wezenlijk andere situatie. Dan zijn
we wel voor subsidiëring. Kinder
opvang is geen speerpunt in ons
programma, maar we zijn er ook
niet tegen. Nogmaals: hoe financier
je het. Als mensen om sociaal-eco
nomische redenen bepaalde keuzes
maken, moet je dat niet subsidië
ren."
Arie Piet wilde eerst accountant
worden, maar eenmaal op de Eras-
musuniversiteit trokken de cijfers
hem toch niet meer zo. Hij koos
voor bedrijfseconomie en studeerde
bij professor Tinbergen en de En
gelse hoogleraar Roger Williams.
„Ik ben afgestudeerd op personeels
wetenschappen, want mensen trok
ken me meer. Voor ik klaar was, heb
ik tijdens mijn studie nog een paar
jaar les gegeven aan een meao in
Rotterdam. Dat was een halve baan
als leraar economie. Voor ik was af
gestudeerd was ik al aangenomen
bij Philips in Eindhoven. Eerst bij
de groep glas, later bij licht. Ik
kreeg er vijf jaar non-stop met reor
ganisaties te maken, de bekende
operatie-Centurion, waarbij we van
1600 naar 800 medewerkers moes
ten. Een heel vervelende tijd en heel
hard werken."
Arie en Irma Piet gaven al hun wel
vaart in Nederland op om twee jaar
naar Ivoorkust te gaan, in dienst van
de Engelse zendingsorganisatie
WEC. Ze lazen in een artikel dat de
kinderen van de zendingswerkers
gebrek hadden aan leerkrachten en
besloten in 1992 om hun verant
woordelijk te nemen. Allebei gaven
ze les op een internationale Engels
talige school, hoewel Ivoorkust
Franstalig is. „We hebben het als
een roeping gezien en heel duidelijk
Gods leiding aanvaard. In die twee
jaar zijn we niet terug geweest in
Nederland, maar we zijn wel be
zocht door familie en vrienden. En
het is de mooiste tijd van ons leven
geweest met heel veel diepgang:
dienstbaar zijn, alles ervoor over
hebben om God te dienen, in een
hechte groep. We leefden van giften
en dat was een heel gezonde erva
ring, want je merkt dat je in Neder
land sterk aan het materiële hecht.
We zaten 5 km van een dorpje, mid
den in de bush-bush, 500 km van de
hoofdstad. Telefoneren was heel
moeilijk en we hadden zelf ook
geen telefoon en geen televisie. Het
was dus alleen lezen, praten en
sporten; er samen wat van maken.
Een heel avontuur, maar we kwa
men nooit tekort. Je leerde er met
heel weinig te leven. Voor een tan
darts moest je een dag en een nacht
reizen. De bus wachtte een halve
dag voordat hij vertrok, want hij
moest eerst vol zijn. En toch was
het ontzettend leuk om met de Afri
kaanse bevolking op te trekken, hoe
moeilijk de omstandigheden ook
waren met aids als grootste pro
bleem. Zelf kregen we heel veel
post en we schreven ook elke zes
weken een nieuwsbrief. Dat leverde
diepgaande contacten op."
Met het oog op de terugkeer naar
Nederland schreef Piet alvast een
briefje naar Philips. Of er nog een
plaats voor hem was en tot zijn ver
rassing kon hij in de zomer van
1994 als personeelschef in Roosen
daal aan de slag. In de omgeving
moest een huis gezocht worden en
in een advertentie zagen Arie en Ir
ma Piet een huis met rolluiken, dat
hen wel aantrekkelijk leek. „De
woning stond in Sint-Philipsland.
Ik had op de Erasmusuniversiteit
vies gegeven, waarna men bij een
drogist of apotheker het product kan
kopen.
Bij de opening was ook Paul v.d.
Brink, leverancier magnetische pro
ducten. Volgens hem zorgen magne
tische producten voor een doorbraak
in het zich beter laten voelen. Of je
nu rugklachten hebt, kies- of hoofd
pijn, magnetische producten heffen
die ongemakken volgens Van den
Brink allemaal op. „De dankbaarheid
van de mensen is niet te geloven."
Cora Eissens werkt in haar nieuwe
zaak aan de Lage Markt in Scherpe
nisse alleen op afspraak.
Het geheim zit hem in 'body wrap',
waarbij je vochtige doeken met bo
dem- en zeeëxtracten op je blote lijf
krijgt, die het lichaam ontslakken,
ontgiften en de huid reinigen. Na de
behandeling voelt u zich herboren en
uw huid voelt weer zacht en soepel
aan', zo geeft de promotiefolder
voor een slanker figuur aan. De ban
dages zijn gedrenkt in een speciaal
warmwaterbad, voorzien van mine
ralen. Een behandeling van 2,5 uur
kost 250 gulden. Voor elke tien le
vensjaren wordt een behapdeling ge
pland, dus wie 50 is, wordt vijf keer
verwacht, maar dan daalt de prijs tot
200 gulden. Tussen de verschillende
behandelingen moet minimaal zeven
dagen en maximaal 1 maand zitten.
Cora Eissens was hondentrimster,
maar met drie kleine kinderen was
dat te zwaar. Ze zocht iets anders en
na een aantal opleidingen begon ze
anderhalfjaar geleden thuis met 'bo
dy wrap'. „In de eigen woning werd
dat echter toch bezwaarlijk, zodat we
uitkeken naar een geschikte accom
modatie. En dat is het kleinste pand
je van het eiland geworden, aan de
Lage Markt 12. Het ligt gunstig,
want vanuit de Langeweg rijden ze
bijna binnen."
De gasten druppelen zaterdagmor
gen binnen voor de openingsrecep
tie. Familieleden, vrienden en leve
ranciers. „Het is allemaal nog gelukt
meid", zo wordt Cora Eissens ge
complimenteerd met het resultaat.
„Het is leuk geworden." Tot vier uur
die zaterdagochtend moest ze samen
met haar man de laatste onderdelen
van de grondige opknapbeurt afron
den, zodat er weinig slaapuren over
bleven. Oskar (6) en Erik (3) knip
pen buiten de ballonnen door die aan
een lint tussen de deurknop en het
hek van de buren zijn bevestigd. Het
rood-wit-blauw wappert fier. Scher
penisse heeft er weer een voorzie
ning bij.
Cora Eissens is de enige in heel Zee
land die aan 'body wrappen' doet.
Het is een Duits product dat in 1998
op de Nederlandse markt kwam. De
behandeling is niet alleen voor dikke
mensen goed. „Iedereen heeft im
mers afvalstoffen, maar die gaan
sneller tussen vetweefsel zitten. Via
'body wrap' raak je de afvalstoffen
kwijt en kun je aan je figuur werken.
Na 70 minuten in de wikkels te heb
ben gelegen, was je die vrijgekomen
gifstoffen en de klei van de bandages
ook van je lichaam.
Cora Eissens heeft behalve de wik
kels ook voedingssupplementen, ho
meopathische middelen en magneti
sche producten in huis. Daarbij
werkt ze samen met Corinna Pollex
uit Nieuw-Vossemeer, een Duitse
natuurgeneeskundige die werkt
met Bachbloemen, vitaminenthera-
pie, homeopathie en heel veel met
reflexologie. Ze is ook reiki-meester
en leraar.
„Om nog meer publiek binnen te ha
len, beginnen we mogelijk ook nog
met een zonnebank", zegt Cora Eis
sens. Op de bovenverdieping van het
smalle pand zijn twee behandelka
mers. Beneden is een wachtruimte
en staan de homeopathische produc
ten voor zover die vrij verkocht mo
gen worden. Anders wordt alleen ad-
Cora Eissens met haar zoontjes Oskar en Erik, die met het
doorknippen van een lint met ballonnen het bedrijf aan de Lage
Markt in Scherpenisse officieel openden.
wel samen met Piet Boudeling uit
Anna Jacobapolder gestudeerd,
maar Sint-Philipsland kende ik ver
der niet. Toen we het huis kochten,
ging het ook heel snel. We deden
mee, met respect voor de omge
ving. Bij kerkenwerk werden we
betrokken en bij de oprichting van
volleybalvereniging DKV 95. Mijn
vrouw gaf les op de Koningin Julia-
naschool en onze drie kinderen (6,
3 en bijna 2 jaar) zijn allemaal in
Sint-Philipsland geboren. We wo
nen nu zeven jaar hier en we heb
ben het heel goed naar ons zin. We
hebben het gevoel dat we geworteld
zijn. Dat blijkt ook wel uit het feit
dat Irma nu vijf keer per week
wordt aangesproken op ons vertrek.
Het is beter dan dat men blij is dat
je opkrast. We gaan zeker niet weg
voor de Druiventros, die tegenover
ons huis ligt. Daar hebben we geen
last van. En hoewel we een fantas
tisch mooi huis hebben met gewel
dig veel ruimte, wilden we heel
graag nog een keer buiten wonen.
En daarvoor zijn maar heel weinig
mogelijkheden, zodat we het aan
bod aan de Randweg in Scherpenis
se graag hebben aanvaard. Ons huis
in Sint-Philipsland waren we bin
nen twee dagen kwijt."
In de nieuwe woonplaats wordt het
straks weer keuzes maken. Scholen
voor de kinderen. „Aan de Rand
weg kunnen we alle kanten op: naar
Sint-Maartensdijk, Scherpenisse en
Poortvliet. De kerk is moeilijk,
want in de Gereformeerde Kerk van
Anna Jacobapolder hebben we het
naar ons zin. Irma is daar ook diri
gent van het jongerenkoor Rejoice.
Twee jaar geleden zijn we van de
Hervormde Gemeente Sint-Philips
land overgegaan naar de Polder en
dat was best een hele stap. Er waren
geen theologische verschillen, maar
alleen praktische zaken zoals het
ontbreken van een kinderneven-
dienst. We voelden er niets voor om
kinderen stil te houden met een rol
pepermunt. Voor ons woog een kin-
demevendienst zwaar, maar daar
bleek geen ruimte voor in de Her
vormde Gemeente. Als je anderen
daarmee voor het hoofd stoot,
kwetst, dan moet je dat niet probe
ren te veranderen, want het is een
geloofsgemeenschap en geen be
drijf. Dan laat je ieder in zijn waar
de en kies je, zoals wij toen hebben
gedaan. Men heeft toen wel eens
gezegd dat het politiek niet slim
waf omdat er meer hervormden dan
gereformeerden zijn. Maar in je ge
loof moet je je niet laten leiden
door de politiek. Het dient juist an
dersom te zijn!"
De politiek houdt Arie Piet inmid
dels flink bezig. Maandagavond de
bat Tholen 2025, donderdagavond
informatie over het gebouwbeheer
systeem en vrijdagavond jeugdde-
bat. Drie avonden per week in de
weer voor de gemeente is meer re
gel dan uitzondering. „Ik kan me
niet overal mee bemoeien, maar ik
overleg veel met Paul van Belzen,
die ik bijna dagelijks aan de tele
foon heb. Voor een vergadering
moet je je goed voorbereiden en dat
is hartstikke lastig." Van Belzen
heeft aangekondigd aan zijn laatste
raadsperiode van vier jaar te begin
nen, zodat Piet zich alvast kan
voorbereiden op het fractievoor
zitterschap in 2006. „Het fractie-
voorzitterschap is bijna een baan,
dus daar zeg ik geen ja tegen. Ik zit
nu op het maximum naast een
werkweek van 50 uren. Maar wie
weet, halen we 6 maart drie zetels.
Dan kun je het werk al beter verde
len. En mogelijk komt de Christen-
Unie in het college wanneer het
CDA of de SGP uitgeruild wordt
voor de CU. In 1998 zijn we kort
weg buitengesloten en het teleur
stellende was, juist door de christe
lijke partijen. Ook een christelijk
college is denkbaar, als het maar -
wat kosten betreft - bij drie wethou
ders blijft. Het gaat erom datje het
verkiezingsprogramma zoveel mo
gelijk realiseert. Ik zou ambiëren
om meer invloed uit te oefenen.
Om draagvlak te krijgen, vind ik
dat je ook een niet-christelijke par
tij in het college moet hebben. En
ik heb groot respect voor Marianne
Velthuis, zoals zij in de korte perio
de dat ze het wethouderschap nu
uitoefent, die taak invult. Nee, ik
geef de wethouders geen rapport
cijfer, wij rekenen ze af op hun
daadkracht. Wij zullen na 6 maart
oolc alleen wethouderskandidaten
steunen waar we voldoende ver
trouwen in hebben. We zullen ook
kwaliteitseisen stellen aan de colle
geleden, anders steunen we het pro
gramma niet. En de kiezer moet
mensen maar afrekenen op basis
van de partijprogramma's en hoe
mensen de afgelopen vier jaar heb
ben gefunctioneerd. Wat zetels be
treft schat ik echter in, dat er niet
veel verandert in de nieuwe raad."
Budelpack in Poortvliet is het
hartstikke lastig om mensen aan te
trekken. Wij kiezen duidelijk voor
groei van de eigen bedrijven in
plaats van nieuwe aan te trekken.
Zo moet je hier niet nog eens een
verpakkingsbedrijf of een metaal
onderneming naar Tholen halen
om Budelpack en Goedhart op de
personeelsmarkt te beconcurreren.
We moeten wel de werklozen ge
richt opleiden en oude bedrijfster
reinen opknappen in plaats van de
landbouwgrond tussen Tholen en
Oud-Vossemeer vol te bouwen met
bedrijven. Voor iedereen hebben
we hier een baan, maar er is over
en weer pendel. Mij lijkt echter,
dat we moeten voorkomen dat er
een dagelijkse file ontstaat van
Bergen op Zoom naar Tholen. Ber
gen op Zoom en Roosendaal heb
ben beide een economische cen
trumfunctie, ook voor Tholen."
Terugkijkend op de resultaten van
de ChristenUnie zegt Piet dat hij
een heel belangrijk punt heeft ge
scoord, namelijk de forse prijsver
hoging van industriegrond. „De
gemeente gaf jarenlang subsidie
op de grond voor bedrijven (en be
drijfswoningen). En daar kwam de
premie dan nog bij. We legden op
de bedrijfsterreinen een half mil
joen gulden per jaar toe. Vorig jaar
hebben we 1,5 tot 2 miljoen gul
den overgehouden en niemand an
ders is op dat idee gekomen; alleen
de CU. Wij hebben de andere frac
ties ervan overtuigd dat het beleid
om moest. De gemeente Tholen
heeft vaak de weg van de minste
weerstand gekozen door er weer
een weiland bij te pakken en vol te
bouwen. Dat is de gemakkelijkste
oplossing, maar de oude troep
bleef staan. Wij hebben daarin een
uitgesproken standpunt ingeno
men. Ook wanneer er aan 2 men
sen werkgelegenheid wordt gebo
den op 1 hectare grond. Ik zeg niet
dat er geen groei meer moet zijn,
maar wees heel kritisch. De CU
kiest voor een heel gematigde
groei en het overgrote deel (70%)
van de inwoners is daar voor, ge
zien het debat over Tholen 2025.
De mensen zijn er ook niet voor
om nog extra bedrijven aan te trek
ken. Bij Philips in Roosendaal
hebben we 40 vacatures en ook bij
Piet is na enkele jaren bij Vitrite in
Middelburg te hebben gewerkt,
sinds 1999 hoofd personeelszaken
van Philips Roosendaal. „Bij Vitri
te was het afbouwen, in Roosen
daal groeien en ik vind het leuk
om bij een bedrijf te werken, dat
het goed gaat. Er zijn 200 mede
werkers bijgekomen, zodat we nu
op 1500 zitten. Het sturen en bege
leiden van mensen is heel lastig,
maar ook boeiend. Je hebt met op
leidingen te maken, veiligheid en
andere arbo-eisen en daarvoor be
zoek ik ook Philips-vestigingen in
Polen, Frankrijk en Italië."
Met de personeelszaken bij de ge
meente Tholen bemoeit raadslid
Piet zich niet, hoewel mutaties bij
verschillende afdelingen grote in
vloed hebben gehad op het func
tioneren van het gemeentelijk
apparaat. „Dat is een lastige mate
rie", zo houdt Piet de kerk in het
midden. „Je moet de feiten ken
nen. Worden er gesprekken ge
voerd met ambtenaren die vertrek
ken? Ik kan het onvoldoende
beoordelen, maar als een organisa
tie niet goed functioneert, dan ligt
dat aan de leiding en niet aan de
medewerkers!"
Beter voelt hij zich thuis op het
gebied van ruimtelijke ordening,
want daar kan hij zich uitleven.
„De keuzes op het gebied van
ruimtelijke ordening zijn bij de
CU heel anders dan bij andere par
tijen. Daarom zeg ik ook: er veran
dert het meest wanneer men op
ons stemt. Wij maken echte keuzes
door de ruimte op een zuinige en
evenwichtige manier in te vullen."
Piet vindt dat er bij het debat over
Tholen 2025 te weinig echte keu
zes zijn gemaakt. „Er werden meer
standpunten uitgewisseld en dat is
echt jammer. Het contact met de
burger is wel goed geweest, maar
de verschillen tussen de raadsfrac
ties zijn onvoldoende duidelijk ge
worden. Oude dingen oppakken is
veel moeilijker dan nieuwe be
stemmingsplannen ontwikkelen.
Wij zijn voorstander van compac
ter bouwen, verstandiger met de
grond omgaan. Gelukkig komt er
vreemd en fris bloed na 6 maart.
Er zijn best aansprekende mensen
bij met goede ideeën als ik de kan-
didaten zie. Vernieuwing is goed
voor de gemeenteraad. Mevr. Lig-
tendag heeft voor een fusie van het
CDA met de CU gepleit. Ik ben
blij, dat onze standpunten aanspre
ken bij CDA-mensen. Hoe meer je
in gesprek bent met elkaar, hoe be
ter het resultaat voor de gemeente
wordt. Wij staan tussen het CDA
en de SGP in. Op het gebied van
milieu en economie, recreatie, kin
deropvang en ethische kwesties
zijn er echter verschillen."
Het CU-raadslid zegt de afgelopen
periode veel werk te hebben ge
maakt van het openhouden van de
haven in Sint-Philipsland. „Met al
ternatieven hebben we het verhaal
van het college onderuit gehaald.
Een haven is niet alleen een eco
nomische afweging. Net zoals een
molen cultuurhistorie is, zo bete
kent een haven veel voor de schip
pers en de inwoners. Voor dit dorp
is de haven ontzettend belangrijk;
daar hebben de inwoners ook geld
voor over. Een haven heeft waarde.
Gevoelswaarde ook, want je kunt
het niet allemaal uitrekenen, maar
we handhaven het stadhuis in Tho
len toch ook. Dat is evenmin ren
dabel. Sluiting van de haven riep
veel emoties op. Ik wil de haven
niet koste wat kost openhouden; er
moet draagvlak voor zijn en dat is
er zeker in Sint-Philipsland!"
Zeer ontevreden toont Piet zich
over de antennes op de watertoren
in zijn woonplaats, terwijl afge
sproken was in de gemeente, dat er
per dorp maar 1 mast voor mobiele
telefonie zou komen en die stond
er al bij de tennisbanen. „Het geeft
een onmachtig gevoel, dat een wa
termaatschappij geld in de zak
steekt met illegale zendmasten.
Maar we zijn geen collegepartij en
dan zijn dit soort zaken lastiger te
beïnvloeden."
Als speerpunt voor de nieuwe
raadsperiode ziet Piet het behoud
van rust en de open ruimte. „Ik
ben ervan overtuigd, dat je dat
kunt combineren met verantwoord
economisch groeien. In Sint-Maar
tensdijk staat er op het industrie
terrein nu meer leeg dan vol. Steek
daar je energie als gemeentebe
stuur eens in. Mensen helpen om
aan de bak te komen (bij Philips
laten we ook 50 tot 70 mensen
werkervaring opdoen en daarmee
zijn we succesvol), daarvoor is een
extra inspanning nodig. Maar het
is aanzienlijk vruchtbaarder dan
nog meer mensen uit Bergen op
Zoom over de brug naar Tholen te
laten rijden. Het gemeentebestuur
moet in elk geval geen illusies
wekken dat we de werkgelegen
heid moeten verdubbelen."
Wordt de man uit het bedrijfsleven
vaak met nuchterheid gecombi
neerd, Piet droomt ook wel eens,
bijvoorbeeld over de heropening
van de haven in Sint-Maartensdijk.
„Dat is een wens die je bij het
vaststellen van een toekomstvisie
kunt hebben, maar ik wil er zelf
niet teveel geld insteken. Zo'n pro
ject is alleen met Europese subsi
die haalbaar."
Piet vindt verder, dat er 'slim en
efficiënt' omgesprongen moet
worden met de dorpshuizen. „De
Wimpel is een heel goed voor
beeld van wat er kan. In Anna Ja
cobapolder zou je de school met
een dorpshuis moeten kunnen
combineren. Het zou ook een ver
rijking voor de woonkernen zijn,
wanneer vrijkomende gebouwen
beter benut werden. Ook na mijn
verhuizing naar de Randweg zal
Sint-Philipsland een warm plekje
blijven houden. Ik zal er extra
mijn best voor blijven doen, want
ik blijf daar ook volleybaltraining
geven, zodat de contacten wel blij
ven", aldus Arie Piet.
Advertentie LM.