,Te vaak wordt er weer naar een weiland vol gebouwd in plaats van oude troep opgeruimd' 'In 70 minuten 18 cm eraf' Verburgh 6 maart Body Health International in Scherpenisse Arie Piet ChristenUnie) uit Sint-Philipsland wil echte keuzes maken Donderdag 31 januari 2002 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT 5 In 1998 kreeg hij precies 100 stemmen en als eerste acade micus kwam hij in de gemeenteraad van Tholen. Arie Piet vertegenwoordigde toen nog de RPF/GPV, die daarmee voor het eerst in haar bestaan een tweede zetel veroverde. Inmiddels is die combinatie omgedoopt tot ChristenUnie, waar de Sint-Philipslander weer op de tweede plaats staat achter lijsttrekker Paul van Belzen. Wie wat wil veranderen aan het huidige beleid, moet volgens Piet op de ChristenU nie stemmen. „Dan verandert er het meest, want wij staan ergens voor. Wij maken echte keuzes!" 'Ik wil lekker scherp en duidelijk zijn' Dood en leven 'Ik word niet graag een rechts raadslid genoemd' Ivoorkust 'We hebben van giften geleefd en dat was een hele gezonde ervaring' Op weg naar raadsverkiezingen Scherpenisse is voor een klein dorp royaal bedeeld met twee restaurants. Eten kun je er dus volop, maar sinds zaterdag is er ook een bedrijf om af te vallen. „Achttien centimeter in 70 minuten", zegt Cora Eissens-Bakker. „Maar niet bij u", voegt ze de verslaggever van de Een- drachtbode tegelijk toe. „Dat garanderen we alleen bij dikke mensen." Afvalstoffen Dankbaarheid niet te geloven Pepermunten 'CDA of SGP in het college uitruilen voor CU' 'Wij stellen kwaliteitseisen aan de collegeleden' Heel gematigde groei Lastige materie 'Ik heb groot respect voor Marian Velthuis' Slim en efficiënt 'Behoud van de rust en de open ruimte is ons speerpunt' Antwerpsestraat 12 - 14 - 16 4611 AG Bergen op Zoom tel. 0164 - 237940 Fax 245360 specialisten in - Computers, netwerken, systemen op maat. - Hi-end audio, /speciale luisterruimte). - Beeld en geluidsystemen door heel uw huis. - Eigen technische dienst en service afdeling. Drs. A.L. Piet houdt wel van een langrijk." verandering. Hij werkte bij Philips in Eindhoven, Middelburg en Roosendaal en gaf tussendoor zijn goede baan op om met zijn vrouw Irma twee jaar ontwikkelingswerk te doen in het Afrikaanse land Ivoorkust. Het materialisme liet hij in de steek voor idealisme. Hij ver huisde van Valkenswaard via Eind hoven naar Sint-Philipsland en over enkele maanden strijkt het gezin Piet neer aan de Rand in Scherpe- nisse. En hij veranderde ook nog van kerkgenootschap: van de Her- vormde Gemeente Sint-Philipsland naar de Gereformeerde Kerk in An na Jacobapolder. Maar in de gemeenteraad is hij vol hardend. Hij blijft hameren op een bepaald onderwerp waarin hij zich vastgebeten heeft en komt daar in volgende vergaderingen steeds op terug. Als een bok op een haverkist springt hij er bovenop, fel soms in de discussie. Tegenstanders vinden hem een lawaaipapegaai die maar wat roept, maar dat de tweede man van de ChristenUnie een raadslid is met een behoorlijke inbreng, wil niemand ontkennen. „Ik roep niet om in de krant te ko men", zegt Piet in zijn ruime wo ning aan de Voorstraat in Sint-Phi lipsland. „Maar ik wil wel lekker scherp en duidelijk zijn. Ik geef toe dat het als oppositiepartij gemakke lijker is om te roepen dan als rege ringspartij, maar wij zeggen niet zomaar wat vrijblijvends. Wij pro beren gedegen standpunten in te ne men en kijken naar de toekomst. Ik zou liever meer van ons partijpro gramma realiseren, want het gaat me aan 't hart wanneer zaken slecht gaan in de gemeente. We zijn geen collegepartij en dan is het lastiger om de gang van zaken te beïnvloe den. De politieke cultuur is op Tho len moeilijk te veranderen. Soms zijn we als ChristenUnie doorslag gevend, een andere keer hebben we maar 1% invloed. Getuigenispoli tiek is leuk, maar ik wil wel resul taat zien. Was dat niet het geval ge weest, dan was ik ermee gestopt. Nu blijf ik nog vier jaar." Arie Piet was 16 jaar toen hij zich al bij de Reformatorische Politieke Federatie aansloot. In het rooms-ka- tholieke Valkenswaard onder de rook van Eindhoven was dat een uitzondering. „Van huis uit zijn we geleerd om vanuit je geloof maat schappelijke verantwoordelijkheid te dragen. Mijn vader was lid van de Christelijk Historische Unie en na dat die partij in het CDA opging, werd hij RPF'er. Met name door de abortuskwestie hadden we grote problemen met het CDA, al heb ik daar nog hele goede vrienden. Maar uit overtuiging kun je hele verschil lende keuzes maken. Kwesties als dood en leven zijn echter heel be- Piet studeerde aan de Erasmusuni- versiteit in Rotterdam en werd lid van de evangelische studentenver eniging Ichtus, waar jongeren van het CDA, de RPF en de EVP in za ten. „Het was een politiek bewogen tijd met kopstukken als Den Uyl en Van Agt en ik heb altijd een hele grote betrokkenheid gehad. Toen ik I jaar in Sint-Philipsland woonde, lag het dan ook voor de hand dat ik hier naar een politieke bijeenkomst ging waar Leen van Dijkc kwam praten. Enige tijd daarna belde Van Belzen mc op, of ik niet op de lijst wilde staan voor de gemeenteraads verkiezingen. Als je me maar niet bij de eerste tien zet, liet ik weten, maar op de ontwerp-lijst stond ik vierde. En toen op de ledenvergade ring Bram Kosten zich op de twee de plaats terugtrok, hebben ze mij gevraagd. Heel verrassend haalden we in 1998 een tweede zetel, waar door ik in de raad kwam." In zijn woonplaats Sint-Philipsland krijgt Piet voldoende informatie, maar hij ontvangt ook telefoontjes uit Tholen en uit Stavenisse als in woners wat willen melden. „We hebben overal sympathisanten, zelfs bij de Gereformeerde Gemeente, hoewel onze partij zijn achterban heeft van de evangelische groepen tot en met de Gereformeerde Bond binnen de Nederlandse Hervormde Kerk. Maar ook onkerkelijken stemmen op ons. Er zijn mensen die landelijk Groen Links stemmen en lokaal ChristenUnie. Ons milieu standpunt komt ook het dichtst'bij dat van Groen Links. En dat geldt bijvoorbeeld ook voor het beleid ten aanzien van uitkeringen. Ik word dan ook niet graag een rechts raads lid genoemd." Ten aanzien van kinderopvang staat de ChristenUnie toch dichterbij de SGP? „Nee, we zijn niet tegen kin deropvang. Ik vind dat een prima voorziening, maar het gaat erom: Arie Piet nog in zijn huiskamer aan de Voorstraat in Sint-Philipsland, maar hij verhuist naar de Rand bij Scherpenisse. wie betaalt de rekening? Als ouders om economische redenen kinderop vang willen hebben, moeten ze dat zelf betalen. Waarom zou de over heid dat moeten doen? Ik vind dat geen overheidstaak omdat ouders door de kinderopvang zelf geld ver dienen. Bij alleenstaande moeders en mensen die wegens sociale of medische redenen kinderopvang nodig hebben, is er sprake van een wezenlijk andere situatie. Dan zijn we wel voor subsidiëring. Kinder opvang is geen speerpunt in ons programma, maar we zijn er ook niet tegen. Nogmaals: hoe financier je het. Als mensen om sociaal-eco nomische redenen bepaalde keuzes maken, moet je dat niet subsidië ren." Arie Piet wilde eerst accountant worden, maar eenmaal op de Eras- musuniversiteit trokken de cijfers hem toch niet meer zo. Hij koos voor bedrijfseconomie en studeerde bij professor Tinbergen en de En gelse hoogleraar Roger Williams. „Ik ben afgestudeerd op personeels wetenschappen, want mensen trok ken me meer. Voor ik klaar was, heb ik tijdens mijn studie nog een paar jaar les gegeven aan een meao in Rotterdam. Dat was een halve baan als leraar economie. Voor ik was af gestudeerd was ik al aangenomen bij Philips in Eindhoven. Eerst bij de groep glas, later bij licht. Ik kreeg er vijf jaar non-stop met reor ganisaties te maken, de bekende operatie-Centurion, waarbij we van 1600 naar 800 medewerkers moes ten. Een heel vervelende tijd en heel hard werken." Arie en Irma Piet gaven al hun wel vaart in Nederland op om twee jaar naar Ivoorkust te gaan, in dienst van de Engelse zendingsorganisatie WEC. Ze lazen in een artikel dat de kinderen van de zendingswerkers gebrek hadden aan leerkrachten en besloten in 1992 om hun verant woordelijk te nemen. Allebei gaven ze les op een internationale Engels talige school, hoewel Ivoorkust Franstalig is. „We hebben het als een roeping gezien en heel duidelijk Gods leiding aanvaard. In die twee jaar zijn we niet terug geweest in Nederland, maar we zijn wel be zocht door familie en vrienden. En het is de mooiste tijd van ons leven geweest met heel veel diepgang: dienstbaar zijn, alles ervoor over hebben om God te dienen, in een hechte groep. We leefden van giften en dat was een heel gezonde erva ring, want je merkt dat je in Neder land sterk aan het materiële hecht. We zaten 5 km van een dorpje, mid den in de bush-bush, 500 km van de hoofdstad. Telefoneren was heel moeilijk en we hadden zelf ook geen telefoon en geen televisie. Het was dus alleen lezen, praten en sporten; er samen wat van maken. Een heel avontuur, maar we kwa men nooit tekort. Je leerde er met heel weinig te leven. Voor een tan darts moest je een dag en een nacht reizen. De bus wachtte een halve dag voordat hij vertrok, want hij moest eerst vol zijn. En toch was het ontzettend leuk om met de Afri kaanse bevolking op te trekken, hoe moeilijk de omstandigheden ook waren met aids als grootste pro bleem. Zelf kregen we heel veel post en we schreven ook elke zes weken een nieuwsbrief. Dat leverde diepgaande contacten op." Met het oog op de terugkeer naar Nederland schreef Piet alvast een briefje naar Philips. Of er nog een plaats voor hem was en tot zijn ver rassing kon hij in de zomer van 1994 als personeelschef in Roosen daal aan de slag. In de omgeving moest een huis gezocht worden en in een advertentie zagen Arie en Ir ma Piet een huis met rolluiken, dat hen wel aantrekkelijk leek. „De woning stond in Sint-Philipsland. Ik had op de Erasmusuniversiteit vies gegeven, waarna men bij een drogist of apotheker het product kan kopen. Bij de opening was ook Paul v.d. Brink, leverancier magnetische pro ducten. Volgens hem zorgen magne tische producten voor een doorbraak in het zich beter laten voelen. Of je nu rugklachten hebt, kies- of hoofd pijn, magnetische producten heffen die ongemakken volgens Van den Brink allemaal op. „De dankbaarheid van de mensen is niet te geloven." Cora Eissens werkt in haar nieuwe zaak aan de Lage Markt in Scherpe nisse alleen op afspraak. Het geheim zit hem in 'body wrap', waarbij je vochtige doeken met bo dem- en zeeëxtracten op je blote lijf krijgt, die het lichaam ontslakken, ontgiften en de huid reinigen. Na de behandeling voelt u zich herboren en uw huid voelt weer zacht en soepel aan', zo geeft de promotiefolder voor een slanker figuur aan. De ban dages zijn gedrenkt in een speciaal warmwaterbad, voorzien van mine ralen. Een behandeling van 2,5 uur kost 250 gulden. Voor elke tien le vensjaren wordt een behapdeling ge pland, dus wie 50 is, wordt vijf keer verwacht, maar dan daalt de prijs tot 200 gulden. Tussen de verschillende behandelingen moet minimaal zeven dagen en maximaal 1 maand zitten. Cora Eissens was hondentrimster, maar met drie kleine kinderen was dat te zwaar. Ze zocht iets anders en na een aantal opleidingen begon ze anderhalfjaar geleden thuis met 'bo dy wrap'. „In de eigen woning werd dat echter toch bezwaarlijk, zodat we uitkeken naar een geschikte accom modatie. En dat is het kleinste pand je van het eiland geworden, aan de Lage Markt 12. Het ligt gunstig, want vanuit de Langeweg rijden ze bijna binnen." De gasten druppelen zaterdagmor gen binnen voor de openingsrecep tie. Familieleden, vrienden en leve ranciers. „Het is allemaal nog gelukt meid", zo wordt Cora Eissens ge complimenteerd met het resultaat. „Het is leuk geworden." Tot vier uur die zaterdagochtend moest ze samen met haar man de laatste onderdelen van de grondige opknapbeurt afron den, zodat er weinig slaapuren over bleven. Oskar (6) en Erik (3) knip pen buiten de ballonnen door die aan een lint tussen de deurknop en het hek van de buren zijn bevestigd. Het rood-wit-blauw wappert fier. Scher penisse heeft er weer een voorzie ning bij. Cora Eissens is de enige in heel Zee land die aan 'body wrappen' doet. Het is een Duits product dat in 1998 op de Nederlandse markt kwam. De behandeling is niet alleen voor dikke mensen goed. „Iedereen heeft im mers afvalstoffen, maar die gaan sneller tussen vetweefsel zitten. Via 'body wrap' raak je de afvalstoffen kwijt en kun je aan je figuur werken. Na 70 minuten in de wikkels te heb ben gelegen, was je die vrijgekomen gifstoffen en de klei van de bandages ook van je lichaam. Cora Eissens heeft behalve de wik kels ook voedingssupplementen, ho meopathische middelen en magneti sche producten in huis. Daarbij werkt ze samen met Corinna Pollex uit Nieuw-Vossemeer, een Duitse natuurgeneeskundige die werkt met Bachbloemen, vitaminenthera- pie, homeopathie en heel veel met reflexologie. Ze is ook reiki-meester en leraar. „Om nog meer publiek binnen te ha len, beginnen we mogelijk ook nog met een zonnebank", zegt Cora Eis sens. Op de bovenverdieping van het smalle pand zijn twee behandelka mers. Beneden is een wachtruimte en staan de homeopathische produc ten voor zover die vrij verkocht mo gen worden. Anders wordt alleen ad- Cora Eissens met haar zoontjes Oskar en Erik, die met het doorknippen van een lint met ballonnen het bedrijf aan de Lage Markt in Scherpenisse officieel openden. wel samen met Piet Boudeling uit Anna Jacobapolder gestudeerd, maar Sint-Philipsland kende ik ver der niet. Toen we het huis kochten, ging het ook heel snel. We deden mee, met respect voor de omge ving. Bij kerkenwerk werden we betrokken en bij de oprichting van volleybalvereniging DKV 95. Mijn vrouw gaf les op de Koningin Julia- naschool en onze drie kinderen (6, 3 en bijna 2 jaar) zijn allemaal in Sint-Philipsland geboren. We wo nen nu zeven jaar hier en we heb ben het heel goed naar ons zin. We hebben het gevoel dat we geworteld zijn. Dat blijkt ook wel uit het feit dat Irma nu vijf keer per week wordt aangesproken op ons vertrek. Het is beter dan dat men blij is dat je opkrast. We gaan zeker niet weg voor de Druiventros, die tegenover ons huis ligt. Daar hebben we geen last van. En hoewel we een fantas tisch mooi huis hebben met gewel dig veel ruimte, wilden we heel graag nog een keer buiten wonen. En daarvoor zijn maar heel weinig mogelijkheden, zodat we het aan bod aan de Randweg in Scherpenis se graag hebben aanvaard. Ons huis in Sint-Philipsland waren we bin nen twee dagen kwijt." In de nieuwe woonplaats wordt het straks weer keuzes maken. Scholen voor de kinderen. „Aan de Rand weg kunnen we alle kanten op: naar Sint-Maartensdijk, Scherpenisse en Poortvliet. De kerk is moeilijk, want in de Gereformeerde Kerk van Anna Jacobapolder hebben we het naar ons zin. Irma is daar ook diri gent van het jongerenkoor Rejoice. Twee jaar geleden zijn we van de Hervormde Gemeente Sint-Philips land overgegaan naar de Polder en dat was best een hele stap. Er waren geen theologische verschillen, maar alleen praktische zaken zoals het ontbreken van een kinderneven- dienst. We voelden er niets voor om kinderen stil te houden met een rol pepermunt. Voor ons woog een kin- demevendienst zwaar, maar daar bleek geen ruimte voor in de Her vormde Gemeente. Als je anderen daarmee voor het hoofd stoot, kwetst, dan moet je dat niet probe ren te veranderen, want het is een geloofsgemeenschap en geen be drijf. Dan laat je ieder in zijn waar de en kies je, zoals wij toen hebben gedaan. Men heeft toen wel eens gezegd dat het politiek niet slim waf omdat er meer hervormden dan gereformeerden zijn. Maar in je ge loof moet je je niet laten leiden door de politiek. Het dient juist an dersom te zijn!" De politiek houdt Arie Piet inmid dels flink bezig. Maandagavond de bat Tholen 2025, donderdagavond informatie over het gebouwbeheer systeem en vrijdagavond jeugdde- bat. Drie avonden per week in de weer voor de gemeente is meer re gel dan uitzondering. „Ik kan me niet overal mee bemoeien, maar ik overleg veel met Paul van Belzen, die ik bijna dagelijks aan de tele foon heb. Voor een vergadering moet je je goed voorbereiden en dat is hartstikke lastig." Van Belzen heeft aangekondigd aan zijn laatste raadsperiode van vier jaar te begin nen, zodat Piet zich alvast kan voorbereiden op het fractievoor zitterschap in 2006. „Het fractie- voorzitterschap is bijna een baan, dus daar zeg ik geen ja tegen. Ik zit nu op het maximum naast een werkweek van 50 uren. Maar wie weet, halen we 6 maart drie zetels. Dan kun je het werk al beter verde len. En mogelijk komt de Christen- Unie in het college wanneer het CDA of de SGP uitgeruild wordt voor de CU. In 1998 zijn we kort weg buitengesloten en het teleur stellende was, juist door de christe lijke partijen. Ook een christelijk college is denkbaar, als het maar - wat kosten betreft - bij drie wethou ders blijft. Het gaat erom datje het verkiezingsprogramma zoveel mo gelijk realiseert. Ik zou ambiëren om meer invloed uit te oefenen. Om draagvlak te krijgen, vind ik dat je ook een niet-christelijke par tij in het college moet hebben. En ik heb groot respect voor Marianne Velthuis, zoals zij in de korte perio de dat ze het wethouderschap nu uitoefent, die taak invult. Nee, ik geef de wethouders geen rapport cijfer, wij rekenen ze af op hun daadkracht. Wij zullen na 6 maart oolc alleen wethouderskandidaten steunen waar we voldoende ver trouwen in hebben. We zullen ook kwaliteitseisen stellen aan de colle geleden, anders steunen we het pro gramma niet. En de kiezer moet mensen maar afrekenen op basis van de partijprogramma's en hoe mensen de afgelopen vier jaar heb ben gefunctioneerd. Wat zetels be treft schat ik echter in, dat er niet veel verandert in de nieuwe raad." Budelpack in Poortvliet is het hartstikke lastig om mensen aan te trekken. Wij kiezen duidelijk voor groei van de eigen bedrijven in plaats van nieuwe aan te trekken. Zo moet je hier niet nog eens een verpakkingsbedrijf of een metaal onderneming naar Tholen halen om Budelpack en Goedhart op de personeelsmarkt te beconcurreren. We moeten wel de werklozen ge richt opleiden en oude bedrijfster reinen opknappen in plaats van de landbouwgrond tussen Tholen en Oud-Vossemeer vol te bouwen met bedrijven. Voor iedereen hebben we hier een baan, maar er is over en weer pendel. Mij lijkt echter, dat we moeten voorkomen dat er een dagelijkse file ontstaat van Bergen op Zoom naar Tholen. Ber gen op Zoom en Roosendaal heb ben beide een economische cen trumfunctie, ook voor Tholen." Terugkijkend op de resultaten van de ChristenUnie zegt Piet dat hij een heel belangrijk punt heeft ge scoord, namelijk de forse prijsver hoging van industriegrond. „De gemeente gaf jarenlang subsidie op de grond voor bedrijven (en be drijfswoningen). En daar kwam de premie dan nog bij. We legden op de bedrijfsterreinen een half mil joen gulden per jaar toe. Vorig jaar hebben we 1,5 tot 2 miljoen gul den overgehouden en niemand an ders is op dat idee gekomen; alleen de CU. Wij hebben de andere frac ties ervan overtuigd dat het beleid om moest. De gemeente Tholen heeft vaak de weg van de minste weerstand gekozen door er weer een weiland bij te pakken en vol te bouwen. Dat is de gemakkelijkste oplossing, maar de oude troep bleef staan. Wij hebben daarin een uitgesproken standpunt ingeno men. Ook wanneer er aan 2 men sen werkgelegenheid wordt gebo den op 1 hectare grond. Ik zeg niet dat er geen groei meer moet zijn, maar wees heel kritisch. De CU kiest voor een heel gematigde groei en het overgrote deel (70%) van de inwoners is daar voor, ge zien het debat over Tholen 2025. De mensen zijn er ook niet voor om nog extra bedrijven aan te trek ken. Bij Philips in Roosendaal hebben we 40 vacatures en ook bij Piet is na enkele jaren bij Vitrite in Middelburg te hebben gewerkt, sinds 1999 hoofd personeelszaken van Philips Roosendaal. „Bij Vitri te was het afbouwen, in Roosen daal groeien en ik vind het leuk om bij een bedrijf te werken, dat het goed gaat. Er zijn 200 mede werkers bijgekomen, zodat we nu op 1500 zitten. Het sturen en bege leiden van mensen is heel lastig, maar ook boeiend. Je hebt met op leidingen te maken, veiligheid en andere arbo-eisen en daarvoor be zoek ik ook Philips-vestigingen in Polen, Frankrijk en Italië." Met de personeelszaken bij de ge meente Tholen bemoeit raadslid Piet zich niet, hoewel mutaties bij verschillende afdelingen grote in vloed hebben gehad op het func tioneren van het gemeentelijk apparaat. „Dat is een lastige mate rie", zo houdt Piet de kerk in het midden. „Je moet de feiten ken nen. Worden er gesprekken ge voerd met ambtenaren die vertrek ken? Ik kan het onvoldoende beoordelen, maar als een organisa tie niet goed functioneert, dan ligt dat aan de leiding en niet aan de medewerkers!" Beter voelt hij zich thuis op het gebied van ruimtelijke ordening, want daar kan hij zich uitleven. „De keuzes op het gebied van ruimtelijke ordening zijn bij de CU heel anders dan bij andere par tijen. Daarom zeg ik ook: er veran dert het meest wanneer men op ons stemt. Wij maken echte keuzes door de ruimte op een zuinige en evenwichtige manier in te vullen." Piet vindt dat er bij het debat over Tholen 2025 te weinig echte keu zes zijn gemaakt. „Er werden meer standpunten uitgewisseld en dat is echt jammer. Het contact met de burger is wel goed geweest, maar de verschillen tussen de raadsfrac ties zijn onvoldoende duidelijk ge worden. Oude dingen oppakken is veel moeilijker dan nieuwe be stemmingsplannen ontwikkelen. Wij zijn voorstander van compac ter bouwen, verstandiger met de grond omgaan. Gelukkig komt er vreemd en fris bloed na 6 maart. Er zijn best aansprekende mensen bij met goede ideeën als ik de kan- didaten zie. Vernieuwing is goed voor de gemeenteraad. Mevr. Lig- tendag heeft voor een fusie van het CDA met de CU gepleit. Ik ben blij, dat onze standpunten aanspre ken bij CDA-mensen. Hoe meer je in gesprek bent met elkaar, hoe be ter het resultaat voor de gemeente wordt. Wij staan tussen het CDA en de SGP in. Op het gebied van milieu en economie, recreatie, kin deropvang en ethische kwesties zijn er echter verschillen." Het CU-raadslid zegt de afgelopen periode veel werk te hebben ge maakt van het openhouden van de haven in Sint-Philipsland. „Met al ternatieven hebben we het verhaal van het college onderuit gehaald. Een haven is niet alleen een eco nomische afweging. Net zoals een molen cultuurhistorie is, zo bete kent een haven veel voor de schip pers en de inwoners. Voor dit dorp is de haven ontzettend belangrijk; daar hebben de inwoners ook geld voor over. Een haven heeft waarde. Gevoelswaarde ook, want je kunt het niet allemaal uitrekenen, maar we handhaven het stadhuis in Tho len toch ook. Dat is evenmin ren dabel. Sluiting van de haven riep veel emoties op. Ik wil de haven niet koste wat kost openhouden; er moet draagvlak voor zijn en dat is er zeker in Sint-Philipsland!" Zeer ontevreden toont Piet zich over de antennes op de watertoren in zijn woonplaats, terwijl afge sproken was in de gemeente, dat er per dorp maar 1 mast voor mobiele telefonie zou komen en die stond er al bij de tennisbanen. „Het geeft een onmachtig gevoel, dat een wa termaatschappij geld in de zak steekt met illegale zendmasten. Maar we zijn geen collegepartij en dan zijn dit soort zaken lastiger te beïnvloeden." Als speerpunt voor de nieuwe raadsperiode ziet Piet het behoud van rust en de open ruimte. „Ik ben ervan overtuigd, dat je dat kunt combineren met verantwoord economisch groeien. In Sint-Maar tensdijk staat er op het industrie terrein nu meer leeg dan vol. Steek daar je energie als gemeentebe stuur eens in. Mensen helpen om aan de bak te komen (bij Philips laten we ook 50 tot 70 mensen werkervaring opdoen en daarmee zijn we succesvol), daarvoor is een extra inspanning nodig. Maar het is aanzienlijk vruchtbaarder dan nog meer mensen uit Bergen op Zoom over de brug naar Tholen te laten rijden. Het gemeentebestuur moet in elk geval geen illusies wekken dat we de werkgelegen heid moeten verdubbelen." Wordt de man uit het bedrijfsleven vaak met nuchterheid gecombi neerd, Piet droomt ook wel eens, bijvoorbeeld over de heropening van de haven in Sint-Maartensdijk. „Dat is een wens die je bij het vaststellen van een toekomstvisie kunt hebben, maar ik wil er zelf niet teveel geld insteken. Zo'n pro ject is alleen met Europese subsi die haalbaar." Piet vindt verder, dat er 'slim en efficiënt' omgesprongen moet worden met de dorpshuizen. „De Wimpel is een heel goed voor beeld van wat er kan. In Anna Ja cobapolder zou je de school met een dorpshuis moeten kunnen combineren. Het zou ook een ver rijking voor de woonkernen zijn, wanneer vrijkomende gebouwen beter benut werden. Ook na mijn verhuizing naar de Randweg zal Sint-Philipsland een warm plekje blijven houden. Ik zal er extra mijn best voor blijven doen, want ik blijf daar ook volleybaltraining geven, zodat de contacten wel blij ven", aldus Arie Piet. Advertentie LM.

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 2002 | | pagina 5