'Alleen al een rookmelder
kan een mensenleven schelen'
Wie stemt geeft macht
in handen overheid
Rode Kruis wil banden met
EHBO en brandweer aanhalen
Collectieve taxi
blijft nog onbenut
Schaatsbanen
Donderdag 10 januari 2002
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Rookmelders in woonhuizen kunnen een hoop narigheid
voorkomen. Op campings moet meer aan brandpreventie
en controle gedaan worden. En bedrijven moeten werk
nemers die bij de brandweer willen, de mogelijkheid bie
den overdag uit te rukken. Na 28 jaar en vier maanden
heeft de 55-jarige Piet Nuijten uit Sint-Maartensdijk zijn
brandweerhelm en uniform ingeleverd. De laatste tien
jaar was hij chauffeur/pompbediener.
Drie nieuwelingen
Piet Nuijten (55) stopt na ruim 28 jaar bij korps Sint-Maartensdijk
Uit diepe put
Op dansles
Cultuurbarbaren
Vrijwilligersmedaille en oorkonde voor twaalf leden afdeling Tholen
De afdeling Tholen en Sint-Philipsland van het Nederland
se Rode Kruis wil de banden met de EHBO, de brandweer
en de gemeente aanhalen. Volgens voorzitter B. Stolk
stond de samenwerking de afgelopen jaren op een laag pit
je en is het nodig dat er meer contacten komen. Ook zal het
bestuur bekijken of het verenigingsgebouw opgeknapt kan
worden. Zo niet, dan zal de vereniging naar een ander on
derkomen uit moet zién. Dat bleek donderdag op de
nieuwjaarsreceptie in Sint-Maartensdijk waar aan zes le
den een vrijwilligersmedaille werd uitgereikt.
De inwoners van de gemeente Tholen zijn nog niet op de
hoogte van de mogelijkheden die het nieuwe collectieve
taxivervoer biedt. Vanaf 1 januari kan iedereen, jong of
oud, tegen gereduceerd tarief gebruik maken van de tele-
taxi. De voorziening moet op het platteland een alterna
tief bieden voor het afkalvende openbaar vervoer. Bij
taxibedrijf De Jonge in Poortvliet, de uitvoerder van het
zogeheten collectieve vraagafhankelijke vervoer, merken
ze echter nog niets van een toenemende vraag. „We ver
voeren nog altijd dezelfde klanten", aldus planner Jos
van Dijke van het taxibedrijf.
Commissie praat
later over diensten
postagentschap
Bij Nuijten thuis staat de televisie je toch wel even."
aan, maar ook de scanner en (on
hoorbaar) de rookmelders. Veel
brandweerlieden hebben rookmel
ders in huis. Dat is niet voor niéts.
Zij weten als geen ander wat er mis
kan gaan. Zeker 's nachts als ieder
een slaapt en het donker is. Nuijten
laat het geluid horen van de rook
melder in de gang. Het snerpt door
het huis. „Daar word je wel van
wakker, hoor. Alleen al zo'n rook
melder kan een mensenleven sche
len. Dan heb je nog tijd om bijvoor
beeld de stroom eraf te gooien en de
brandweer te bellen. En op tijd het
pand te verlaten. Dat is toch erg be
langrijk."
Nuijten noemt twee recente voor
beelden in Vlissingen en Middel
burg waar in een week tijd twee
branden ontstonden omdat de rode
knop van de televisie (stand by)
aanstond en het toestel vlam vatte.
„Beter is het om de knop uit te
schakelen, maar zo'n rookmelder
gaat heus wel af als de rook via de
kamer naar de gang en de overloop
trekt."
Volgens Nuijten kan er niet genoeg
aandacht aan worden besteed. In de
week van de brandpreventie, eind
vorig jaar, viel bij veel Thoolse
huishoudens een folder in de bus
waarin rookmelders worden aanbe
volen. Een goede zaak, vindt Piet.
„En ze zijn overal te verkrijgen, niet
zo duur en eenvoudig op te hangen.
Ze werken op batterijen. Als die
leeg zijn, dan gaan ze piepen. En te
genwoordig zijn het maar kleine
dingen."
Een ander punt van aandacht vindt
Nuijten de campings. Hoewel er de
afgelopen jaren niet veel voor is ge
komen, vindt Nuijten dat regelmati
ge controle nodig is. Zelf heeft hij
ook een caravan op een camping
staan. En hij weet hoe druk het in de
zomer kan zijn. Zo druk dat er dan
voor controle door de eigenaar geen
tijd is. „We hebben het bij een con
trole een keer meegemaakt dat er
een tuinslang gebruikt werd als gas
slang, dus van de butagasfles buiten
naar het gasstel binnen. Dan schrik
Het gebruik van gasflessen neemt af
omdat op veel campings ook aard
gas beschikbaar is gekomen, weet
Nuijten, maar toch. Hij moet er niet
aan denken dat er iets fout gaat. „In
de zomer zitten er heel veel mensen
en ook nog eens boven op elkaar."
Nuijten werkt al 33 jaar in de smal-
stad bij Goedhart, het bedrijf dat
luchtkoeltechnische apparaten maakt.
Zijn werkgever heeft er volgens
hem nooit een probleem van ge
maakt dat hij op stel en sprong uit
de fabriek verdween om zich naar
de brandweerkazerne te spoeden.
Als chef op de expeditie was dat
niet altijd gemakkelijk. „Het werk
moet het wel toelaten. Negen van de
tien keer kon ik weg. Maar ik bleef
de andere avond ook wel eens lan
ger als er een vrachtwagen geladen
moest worden. Dan maak je je werk
eerst af. Dat mag een baas ook van
jou verlangen." Nuijten was echter
niet de enige bij Goedhart die op
sprong als de pieper ging. Ook Rien
Kloet en Addy de Jong zijn brand
weerman. En dat brengt ook meteen
de opvolging op tafel. „Ik hoop dat
ze iemand vinden die werkt en
woont in Sint-Maartensdijk. Als dat
niet zo is, wordt dat een probleem.
Het is ook belangrijk om een bedrijf
warm te maken dat ze iemand laten
gaan als er brandalarm is. In de
meeste gevallen gebeurt er overdag
niet zoveel, brand breekt meestal 's
nachts uit. Dus de keren dat iemand
weg moet, valt wel mee."
Nuijten kwam op 1 september 1973
via Izaak Lindhout bij het korps.
„Hij zat bij de brandweer. Ik bij de
BB (bescherming bevolking - red.)
omdat ik niet in het leger hoefde
vanwege broederdienst. Maar in die
tijd moest je voor oefeningen van de
BB helemaal naar de andere kant
van Zeeland. Dus Lindhout stelde
voor om te solliciteren bij de com
mandant Piet Lindhout. De brand
weer trok me aan. Ik ben op gesprek
geweest en bij de eerstvolgende oe
Piet Nuijten was chauffeur/pompbediener en verlaat met weemoed de brandweer van Sint-Maartensdijk.
fening werd ik voorgesteld als de
nieuwe man. Zo ging dat."
In juli van dat jaar kwam Rien de
Viet en in augustus Han Hage bij de
brandweer. „Drie nieuwelingen. Sa
men gingen we op cursus voor
brandwacht tweede klas. De theorie
in Bergen op Zoom, de praktijk in
Tholen. Het was een gezellige
groep met een paar Brabanders en
Tholenaren. De onderlinge contac
ten waren goed."
Nuijten is een 'rasechte Halster-
naar' en heeft het altijd goed kun
nen vinden in het Thoolse. Hij volg
de verschillende cursussen zoals
perslucht, waarschuwing en verken
ning, hulpverlening en chauffeur/
pompbediener. „Dat deed ik niet
om strepen te halen. Die hebben bij
mij nooit voorop gestaan. Het was
mij altijd om de kennis te doen. Die
kun je in de praktijk gebruiken.
Voor strepen op je mouwen koop je
niks."
Zijn eerste brand kan Nuijten zich
niet herinneren. Wel de grote brand
bij timmerfabriek en doe-het-zelf-
zaak van Muller-Franke in juli
1976. „Ik was thuis. Rond acht uur
ging de sirene. Op weg naar de ka
zerne zag je de rook al. Bij de ka
zerne hoorde je waar het was. Er
kwam assistentie van Sint-Anna-
land, Stavenisse, Tholen, Halsteren
en Bergen op Zoom. Nathan de Viet
was toen nog chauffeur. Het was zo
hevig dat we moesten vluchten. De
vlammen kwamen naar je toe rol
len. Toen we bij de vijver voor
naaiatelier Elvina stonden, vlogen
de gasflesjes voor campinggas en de
busjes verf uit de doe-het-zelf-win-
kel over onze hoofden op het dak
van Elvina."
Zijn vrouw, Alie Nuijten-Poot,
werkte daar toen. Zij herinnert het
zich ook nog. „De ruiten waren de
andere dag als kolen zo zwart. Ik
kon niet begrijpen dat Elvina ook
niet in de brand was gevlogen, want
de bussen verf lagen op het dak."
Nuijten herinnert zich dat als een
hele grote brand. „We konden de
andere bedrijven, van Van Lamme
ren staalconstructie en de kledingfa
briek van Priem, behouden."
Het aantal uitrukken voor hulpver
lening bij ongelukken is toegeno
men. „Vaak voor auto-ongelukken.
Vooral tussen Tholen en Poortvliet
waar veel bomen langs de weg
staan. Daar reed nog weieens ie
mand tegenaan." De brandweer
komt er aan te pas om slachtoffers
uit de auto te bevrijden. Geen ge
makkelijk werk. „Maar als je zelf
aangeeft dat je dat niet kan, dan
word je ook niet ingezet. Ik heb er
zelf geen hinder van ondervonden."
Veranderd is die hulpverlening wel.
„Vroeger ging het erom het slacht
offer zo snel mogelijk uit de wagen
te halen. Tegenwoordig moetje heel
goed uitkijken watje doet en ervoor
zorgen dat je het slachtoffer niet
verder kwetst." Ongevallen en bran
den met dodelijke slachtoffers blij
ven de brandweerman altijd bij,
zegt Piet. „Ik heb er geen slapeloze
nachten van. Maar het is ook niet zo
dat ik er nooit meer aan denk. leder
een denkt daar wel eens aan terug."
Voor Nuijten is het samenwerken
met andere blusgroepen van groot
belang. „Je hebt dan één bevelvoer
der en je moet samen de klus zien te
klaren. Je hoeft niet te zeggen: dat
kunnen we alleen wel af. En je moet
als korps ook niet in het gebied van
een ander korps zeggen: zo, nou ko
men wij dat eens even doen. Dat
werkt niet."
Nuijten bewaart goede herinnerin
gen aan de oefenavonden. Het oefe
nen in het bestrijden van rampen,
sprak hem aan. „Dan moest je bij
voorbeeld iemand uit een diepe put
zien te halen, mensen opsporen en
een kaartje met hun naam opspel
den en opschrijven wat ze mankeer
den. Dat vond ik geweldig om te
doen. En er werd ook nog flink bij
gelachen."
De inspanning die Nuijten bij de oe
fening verrichtte, was voor hem ook
ontspanning, zegt hij. „Geld ermee
verdienen kun je niet, ik heb de
brandweer altijd als hobby gezien."
Als chauffeur ging hij op maandag,
een uur voor de oefening, naar de
kazerne om de brandweerauto en de
pompen na te zien. Er wordt dan
ook een proefrit gereden. „Kwamen
we dan tijd tekort, dan gingen we er
een andere avond in de week heen.
Of op zaterdag. Een keer hebben we
meegemaakt dat de wagen niet wil
de starten omdat de accu kapot was.
Met een snellader heeft Rien de
Viet, die was monteur, de motor
weer aan de praat gekregen en er
diezelfde week een nieuwe accu in
geplaatst."
Nuijten heeft met vier wagens te
maken gehad. De eerste was een
Commer, daarna volgden twee Mer-
cedessen, maar er is ook een perio
de geweest dat het korps over een
tweede wagen beschikte, een Opel.
„Dat was voor de mensen die later
kwamen. Die wagen stond buiten,
naast de brandweerkazerne."
De brandweer brengt ook gezellig
heid. Nuijten heeft er een mooi
voorbeeld van. Toen in 1990 één
van de brandweerlieden in augustus
ging trouwen, kon bijna niemand
uit het korps stijldansen. Daar
moest verandering in komen. „Ie
mand zei dat we dan maar eens op
dansles moesten gaan. Elf van ons
hebben toen op het trouwfeest hun
naam op een servetje gezet. We za
ten er aan vast. Dat was een mooie
stunt, zeg. In september zijn we op
zaterdagavond met elf koppels van
de brandweer naar de dansschool in
Steenbergen gegaan. Het was een
goede avond want na de les was het
vrij dansen. Als we het gebouw
binnenkwamen, dan was er rechts
een speciale hoek voor de brand
weer. Dat hebben we een paar jaar
gedaan. Wij zijn nu nog het enige
stel van de brandweer dat nog
danst."
Of dat verantwoord was om met zo
veel tegelijk van het eiland te gaan?
„De commandant was er ook bij.
Het is nooit voorgevallen dat we
weg werden geroepen. Ik denk dat
ze nu eerst goed moeten nadenken
of ze het zullen doen. Maar de on
derlinge band in de groep is er heel
goed door geworden. Dat brengt
het plezier in het brandweerleven."
De brandweer als hobby. Nuijten
was er vaak voor op pad. Maar
daarnaast zijn er nog meer liefheb
berijen, zoals het houden van kana
ries. Nuijten treedt ook op als
jurylid bij gymnastiekwedstrijden.
Vanaf 1970 is hij al actief in de
gymnastiek. Hij gaf eerst les, later
trimies in het dorp, maar ook in
Stavenisse, Sint-Annaland en
Poortvliet. „Ik was iedere avond
weg. Nu doe ik zelf nog aan fit
ness."
Hij zal de brandweer missen. „Ja,
ik neem met weemoed afscheid. Ik
ben maandag (na het nemen van de
foto voor dit artikel - red.) toch nog
even meegeweest voor een proefrit
met de auto. Ik denk dat ik het niet
gauw vergeten zal. Nee, dat geloof
ik niet."
Stemmen
van lezers
Bij het lezen van het stukje 'Sloop
van de Noorse huizen' door de heer
De Vos (Eendrachtbode 4 januari)
kwam bij mij een gedachte naar bo
ven. 'De gemeentelijke overheid op
Tholen bestaat uit cultuurbarbaren
in plaats van een cultuurvolk'. Slo
pen? Zij moesten zich met man en
macht inzetten voor het behoud van
deze woningen; die moeten, als
symbool van die alles vernietigende
nacht, bewaard blijven voor ons na
geslacht in het dorp. Die woningen
zijn spontaan geschonken door het
Noorse volk, en door koning Haa
kon in eigen persoon in een feest
stemming aangeboden aan de be
volking van Stavenisse. We hoeven
deze woningen niet als een cultus te
vereren. Maar ze laten verdwijnen,
dat gaat te ver, ook naar de gevers!
Laat de gemeentelijke overheid
voor de herdenking in februari
2003 een nakomeling van koning
Haakon uitnodigen om hem of haar
na 50 jaar nog eens onze dankbaar
heid te tonen, in plaats van hun ge
schenk te slopen. Dat is een betere
geste naar een natie. Stavenisse
kent vele cultuurminnenden. Laten
zij hun krachten bundelen om deze
symbolen uit de geschiedenis van
het dorp te bewaren. Soms voel je
je als burger echt de klos door al
die afgedwongen overheidsmaatre
gelen. Het is een aanslag op vele
emoties voor hen die de feestdag
van de schenking mochten meema
ken, en voor al degenen die de
rampnacht aan den lijve hebben
doorleefd.
Mevr. P.J. Gaakeer,
Verdiweg 399,
Amersfoort
Stemmen
van lezers
Zélfs de politiek vindt dat we elkaar waar nodig ergens op moeten kun
nen aanspreken. Open en eerlijk, en niet achter de rug van de ander
om. Rijst dan niet de vraag, hoe interpreteer ik dan het beleid van 2000
en 2001 van de gemeenteraad Als zelfs de politiek zegt: bij de nieuw
bouw van het gemeentehuis is onvoldoende open gehandeld richting
inwoners (EB 04-01-02). Dat was dus de eerste stap naar wijsheid door
de gemeenteraad gerealiseerd: zwijgen. Hierdoor werd aanspreken al
niet meer mogelijk (tweede stap).
-Als belastingplichtige maakt het
niet uit of je aan de gemeente of
aan het rijk moet overmaken. Is
dat misschien de oorzaak waarom
steeds minder kiezers moeite doen
om aan de lands- en raadsverkie
zingen deel te nemen? Hoe in
drukwekkend de campagnes, de
slogans en prioriteiten in de pro
gramma 's ook zullen worden ge
proclameerd, wie stemt geeft alle
macht in handen van het overheid-
apparaat, zonder enige inbreng!
(maar dat wist u toch al?).
Elke jaar wordt een 'zwartboek'
gepubliceerd, waarin de duurste
blunders van overheden worden
behandeld (Denk maar aan de ge
meente Amsterdam met zijn onbe
zonnen overslagterminal). Een
even verontrustend als vermakelijk
boek, dat iedere kiezer zou moeten
lezen. De overheid (hoger of lager)
is hardleers, vermoedelijk mede
doordat aan falend beleid zelden
of nooit consequenties zijn of wor
den verbonden. (Samenvatting van
Seinpost november 2001).
Of de scherpte binnen de raad en
het college na de verkiezingen
zichtbaar zal zijn, is zeer twijfel
achtig. Deze scherpte was er niet
in 2000 ook niet in 2001. Zo is
het nieuwe gemeentehuis en een
nieuw Haestinge geen goed item
voor de verkiezingen! Hierover
kun je maar beter zwijgen, (eerste
stap) anders wordt de burger nog
wakker ook! Verschil in ideologie
van partijen is nu of straks niet of
nauwelijks waar te nemen, al
zwaait elke partij vóór de verkie
zingen met de eigen vlag. De EB
van 28-12-01 vermeldt: Patstelling
in de Thoolse politiek!! Is dat
geen ware opmerking?
Ik zou niet weten welke politieke
partij mijn voorkeur moet hebben,
en daarom denk ik er goed aan te
doen om maar thuis te blijven en
niemand te machtigen.
Een volgend probleem, door de
politiek aangekaart, is: dat de hele
opzet van de visie Tholen 2025
als stunt kan worden gekwalifi
ceerd (EB 28-12-01). Naast de op
merking dat drie wethouders ruim
voldoende moet zijn (financieel),
wordt ook nog vermeld dat circa
25% van de kiezers thuis zal blij
ven. Deze 25% zou het beleid kun
nen bepalen, omdat de thuisblij
vers de ontwikkeling in de hand
hebben(??). Dit ontlokt mij de
vraag: is de EB van 29-11-01 niet
bij u besteld (of niet gelezen)? De
burger begrijpt steeds minder van
het beleid, hoewel hij het straks
wel zat merken in de portemon
nee. (Voorlaatste verhoging haven
geld 10%, nu weer met 5%, aldus
de wethouder (EB 04-01-02). En
wat wordt het volgende jaren??
Ondanks de waarschuwingen van
de SER voor een negatieve ontwik
keling in de economie, waardoor
minder zorg voor ouderen; een
driedaagse schoolweek; privatise
ren van overheidsfuncties (NS);
hogere belasting en hogere premies
enz., schijnen de overheden daar
aan geen boodschap te hebben. Is
het intussen nog niet duidelijk dat
vóór elk initiatief geld nodig is?
Of krijgt de gemeenteraad Zalm
snippen cadeau, waarmee zij kan
financieren? Overigens is het van
belang de rolverdeling tussen be
lastingdiensten van het Rijk en die
van de gemeenten goed in de ga
ten te houden. Naarmate 'Den
Haag' in de afgelopen jaren meer
taken afstootte en zodoende de be
lastingen kon verlagen, waren de
burgers tegelijkertijd veel meer
geld aan hun gemeenten kwijt. Dat
is ten voeten uit het vestzak-broek
zak beleid van de overheid, (hoge
idealen moeten nu eenmaal verwe
zenlijkt worden!).
V
C. Rijnberg,
Sint-Maartensdijk.
De vrijwilligers met een medaille zijn v.l.n.r. P. den Braber, B. Stolk, J. Deurloo-Hartog, L. Geuze, H. Moerenhout en M. Geuze-Nelisse.
Het was voor Stolk de eerste keer
dat hij als voorzitter de leden wel
kom heette op de jaarlijkse nieuw
jaarsreceptie in het verenigingsge
bouw aan de Radda Barnenstraat.
Uitgerekend in het jaar van de vrij
williger was hij voorzitter geworden
van de vereniging nadat het voltalli
ge bestuur na onenigheid met een
deel van de achterban in april was
opgestapt. „Ik werd als vrijwilliger
voorzitter en kwam aan de andere
kant te staan, en daar moet je erg
aan wennen. We hebben dan ook
fouten gemaakt en dat spijt ons.
Maar de werkzaamheden konden
gewoon doorgaan."
Stolk hield het kort, maar meldde
dat de instructrice Adrie Boot uit
Zierikzee de avond vóór de dag van
de vrijwilligers in haar woonplaats
was onderscheiden. Zij is ridder in
de orde van Oranje Nassau. Ze is al
veertig jaar vrijwilliger bij het Rode
Kruis en verzorgt al zeven jaar lang
de opleiding opvang en verzorging,
eerst bij de zelfstandige afdeling
Sint-Philipsland, en na de fusie bij
de afdeling Tholen en Sint-Philips
land. „Ik draag het met trots," zei ze
en bedankte de vereniging die haar
mogelijk heeft voorgedragen voor
het lintje. Ze had het draagspeldje
op de revers, maar ook de medaille
in een doosje meegenomen om aan
de aanwezigen te laten zien.
Voor 2002 heeft de afdeling het een
en ander op het verlanglijstje. Zo
maakt het bestuur zich zorgen om
het houten gebouw dat na de ramp
van 1953 is gebouwd. Volgens Stolk
is dat in slechte staat. „Er zal geke
ken moeten worden of het nog op
geknapt kan worden, of dat we naar
een ander gebouw moeten uitzien."
Desgevraagd zei hij dat de wanden
op verschillende punten slecht zijn
en scheuren vertonen. Ook is het
onderkomen niet goed geïsoleerd.
Zo bestaan de ramen nog uit enkel
glas, waardoor de stookkosten hoog
zijn. Ook wat betreft brandveilig
heid voldoet het gebouw volgens
Stolk niet meer aan de eisen van de
ze tijd.
Een ander punt op de verlanglijst
van de afdeling is het verstevigen
van de contacten met de EHBO, de
brandweer en de gemeente. Dat laat
volgens Stolk te wensen over. „Het
f
staat op een laag pitje. We willen
dat graag weer wat opschroeven."
Stolk bedankte de verenigingen
voor de opdrachten aan het Rode
Kruis om hulp te verlenen bij
(sport)evenementen, de sponsors en
de collectanten. J. Kurvers uit
Poortvliet is twintig jaar lid van het
Rode Kruis, maar was niet aanwe
zig voor de huldiging.
Het bestuur had burgemeester W.
Nuis uitgenodigd op de receptie.
Niet zomaar, maar om de vrijwilli-
gersmedailles openbare orde en vei
ligheid op te spelden. Zes van de
twaalf leden die daarvoor in aan
merking kwamen, waren aanwezig.
Nuis was blij met de uitnodiging, zo
zei hij „Het is goed om bij een ver
eniging te komen waar ik nog niet
ben geweest. En om medailles uit te
reiken met een diepere dimensie
dan de medaille van een avondvier
daagse."
Nuis legde uit dat het Rode Kruis
hem niet onbekend is omdat zijn
ouders betrokken waren bij de or
ganisatie. En dat hij zelf als 'jonge
knaap' regelmatig had zitten 'schud
den' met de zakjes vers bloed tij
dens de afname op de bloeddonor
avonden van het Rode Kruis. „Ik
weet wat het Rode Kruis is, maar
dat hoort iedere Nederlander te we
ten. Ik voel me hier thuis."
De burgemeester herhaalde wat hij
eerder over vrijwilligers zei, name
lijk dat ze een belangrijke plaats
innemen in de samenleving en dat
ze niet voldoende belicht worden.
„Zorg voor elkaar, zorg voor de
naaste, omzien naar elkaar. Warmte
geven aan anderen in een maat
schappij die koud kan zijn. U geeft
die warmte handen en voeten. Vrij
willigers willen daar vaak niet van
weten. U vindt het normaal om u in
te zetten voor die ander."
Nuis stond ook even stil bij de
rampenbestrijding. Volgens hem
ligt er een 'prima voorbereid plan'
van het Rode Kruis in de 'totale
rampenbestrijding'. „Dat ziet er
perfect uit. En dat is voor mij een
geruststellende gedachte." De me
daille voor de Rode Kruisvrijwilli-
gers sprak hem zeer aan vanwege
het feit dat het om openbare orde
en veiligheid gaat. Dat is de porte
feuille die hij in het college be
heert. Behalve een medaille was er
ook een oorkonde met de tekst: Het
bestuur van de vereniging het Ne
derlandse Rode Kruis verleent
hierbij als blijk van waardering
vanwege Hare majesteit de konin
gin de vrijwilligersmedaille open
bare orde en veiligheid aan.... voor
de wijze waarop u gedurende 10
jaar werkzaamheden heeft verricht
als vrijwilliger in parate dienst bij
de rampenbestrijding van het Ne
derlandse Rode Kruis.' Nuis speld
de de medaille op bij P. den Braber
uit Sint-Philipsland, J. Deurloo-
Hartog uit Sint-Maartensdijk, L.
Geuze en M. Geuze-Nelisse uit
Poortvliet, H. Moerenhout uit
Steenbergen (oud-voorzitter) en B.
Stolk uit Sint-Maartensdijk (de
huidige voorzitter). De volgende
vrijwilligers voor een medaille,
waren afwezig: W.A.Priem-Hage
en W. Stoutjesdijk-van Oost uit
Sint-Maartensdijk, J. Kurvers, G.
de Graaf-Elenbaas en dokter R.H.
Padt uit Poortvliet en M. de Vos uit
Stavenisse.
Tot het eind van het vorig jaar was
het taxisysteem uitsluitend bedoeld
voor ouderen en reizigers met een
pas die was verstrekt in het kader
van de Wet Voorzieningen Gehandi
capten. Met ingang van 1 januari
kan iedereen in de Oosterscheldere-
gio echter gebruik maken van de
taxi. Gelijktijdig met de komst van
de euro is ook een nieuw betaalsys
teem ingevoerd. Wie mee wil, dient
zich uiterlijk een uur van tevoren
aan te melden. De taxi haalt de rei
zigers aan de deur op en zet ze op
de plaats van bestemming af. Er
dient rekening gehouden te worden
met maximaal een kwartier speling
ten opzichte van de afgesproken
voorrijtijd. De route mag volgens de
regels anderhalf keer zo lang duren
als de normale reistijd. Vervoerder
Connexxion stelde taxibedrijf De
Jonge een omzetstijging van 10 pro
cent in het vooruitzicht als gevolg
van het ruimere gebruik van het sys
teem. In de eerste week van het
nieuwe jaar viel daar nog niets van
te merken. Het is echter nog te
vroeg om conclusies te trekken,
meent Van Dijke. „Begin januari is
altijd een rustige periode. Het geeft
ons mooi de tijd om te wennen aan
het nieuwe betaalsysteem. Pas als
het over een paar weken nog rustig
is, is er iets aan de hand."
Aanvankelijk leidde het nieuwe be
taalsysteem tot opschudding. Oude
ren meenden ten onrechte dat ze
buiten het Oosterscheldegebied
geen recht meer hadden op het gere
duceerde tarief. Een ritje naar Ber
gen op Zoom leek zodoende uit te
komen op een meerprijs van circa
25 euro. Achteraf bleek foute voor
lichting door het Samenwerkings
verband Welzijnszorg Oosterschel-
deregio aan het misverstand ten
grondslag te liggen. Volgens wet
houder M.A.E. Velthuis (welzijn)
blijft het gereduceerde tarief in ie
der geval gelden tot aan het station
in Bergen op Zoom. Zij is ondertus
sen een onderzoek gestart om te
zien of de korting ook geldt voor
ritten naar bijvoorbeeld ziekenhuis
Lievensberg of het verpleeghuis
ABG. Vanwege de kerstvakantie en
de jaarwisseling zijn de verant
woordelijke personen nog niet be
reikt. „Maar deze week wordt er
hard aan gewerkt om de zaak duide
lijk te krijgen."
VERVOLG VAN VOORPAGINA
Hage vindt dat het jaar voor de
schaatsers goed is begonnen. „En het
is nog maar begin januari, er kan
makkelijk nog een vorstperiode ko
men."
De grote baan in Scherpenisse was
zaterdagmiddag open. „Het was kie
zen of delen. Maar er lag slecht ijs
met sneeuw erin en er werd dooi
voorspeld", legt Kees van der Werf
uit. Het was erg druk op de Pluimpot,
maar om vier uur werd de kassa ge
sloten omdat het ijs toen slecht werd
doordat er water op kwam. Toch ble
ven de liefhebbers ook 's avonds nog
rijden, zodat het licht aanging.
Het Rammegors tussen Oud-Vosse-
meer en Sint-Philipsland weten de
echte schaatsliefhebbers ieder jaar te
vinden en daar kon vanaf vrijdag ge
reden worden. Een stek aan de Oes-
terdam is veel minder bekend, zegt
Peet Havermans. De 70-jarige Vosse-
meerder schaatste er - samen met
Teun van Dijke uit Tholen - van
woensdag tot zaterdag dagelijks.
„Dat is altijd de eerste plek waar ge
reden kan worden, er staat maar 10
tot 12 cm water. Je rijdt er ook lekker
uit de wind, beschut door het riet."
De plas ligt op de punt van de Speel
mansplaten, komend vanaf Tholen
net vóór het bosgedeelte. Havermans
komt er al jaren. Hij is een fervent
sporter, doet ook aan hardlopen. „En
langlaufen. Dat heb ik de afgelopen
zeven dagen gedaan op de besneeuw
de sportvelden in Oud-Vossemeer. Ik
kan daar lekker trainen." In Tholen
was zaterdag de Vest bij de molen de
plek waar schaatsers vertier op het ijs
zochten.
De eerste vergadering van de advies
commissie algemeen bestuur en wel
zijn in het nieuwe jaar, voor van
avond gepland, gaat niet door. Enkele
leden van het college van b. en w.
hebben andere verplichtingen en
daarom is besloten de bijeenkomst te
schrappen. De geagendeerde onder
werpen - behorend tot de portefeuil
les van de burgemeestér en wethou
der Velthuis - kunnen volgens voor
zitter Van der Linde zonder enig be
zwaar worden doorgeschoven naar
een volgende vergadering. De com
missie zou zich buigen over een wij
ziging van de gemeenschappelijke
regeling GGD Zeeland, én over een
motie van de gemeenteraad van
Sliedrecht inzake compensatie door
het rijk van de aan dualisering van
het gemeentebestuur verbonden kos
ten. Die motie zou het Thoolse ge
meentebestuur willen steunen, maar
een andere staat 'slechts' als ingeko
men stuk op de agenda: van de ge
meenteraad van Nijefurd over be
houd van dienstverlening van post
agentschappen. De volgende verga
dering van de commissie is een week
vervroegd naar 7 februari.
