'De kinderen waren eerst bang,
ze dachten dat ik af zou geven'
't voordeel
van de winter...
De patstelling in
de Thoolse politiek
Politieman na ruim acht
maanden dood gevonden
Harmke Mulders, drie maanden vrijwilligster in crèche in Ghana
den Engelsman cCvan D
'Je bent en
blijft anders'
'Ze werden er
uitgehongerd'
Abonnementen
KORTINGEN VAN 20 tot 60%!
Vrijdag 28 december 2001
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Ze is nog maar een dag te
rug uit het warme Ghana
in West-Afrika. De hitte
van het Afrikaanse land
heeft plaats gemaakt voor
regen en wind. En ze heeft
ondanks de medicijnen last
van malaria. Thuiskomen
in Tholen is wennen.
Drieëneenhalve maand
werkte de 20-jarige Harm
ke Mulders uit Tholen in
een kindercrèche in Tako-
radi aan de kust van de At
lantische Oceaan. Ze ver
bleef in een Ghanees
gastgezin. Leerde de ge
woontes kennen en zou het
liefst weer terug willen.
Nu zamelt ze geld in voor
Selasi, een ongelukkig
kindje dat getroffen is door
een hersenvliesontsteking.
Dozijn babies
Op de markt
Minibusje
Last van heimwee
Uit Stavenisse afkomstige Jan Burggraaf
Ten Anker biedt
Novgorod hulp
Wij wensen u alle goeds toe voor 2002!
V,
Geen kerststukje,
maar aandacht!
Vier wethouders funest
Harme Mulders is avontuurlijk inge
steld. Voordat ze naar de pabo ging
om onderwijzeres te worden, zat ze
een jaar als au pair in Parijs. Na een
jaartje op de academie in Breda, wil
de ze toch weer naar het buitenland.
„De pabo was niet echt wat ik wil
de." Samen met een vriendin be
sloot ze om naar Amerika te gaan
om vrijwilligerswerk te gaan doen.
„Maar Amerika was erg duur, Afrika
trok me toch meer. Daar kon ik ten
minste de handen uit de mouwen
steken. Ik ben op 9 september ver
trokken. Mijn vriendin zou op 12
september weggaan, maar vanwege
de aanslagen op 11 september is
haar hele reis niet doorgegaan."
Met diezelfde vriendin had ze al af
gesproken om in januari voor zes
maanden naar Barcelona te gaan om
Spaans te studeren. „Anders zou ik
nu nog in Ghana zitten, hoor", zegt
Harmke die het erg goed naar haar
zin heeft gehad in het land met 17
miljoen mensen dat even groot is als
Groot-Brittannië.
Ze ging erheen via de Nederlandse
organisatie Activity International uit
Groningen. „Ik kon ook naar Sene
gal of een ander Afrikaans land,
maar in Ghana spreken de meeste
mensen Engels. De Ghanezen zijn
vriendelijk en ontzettend gastvrij."
Ze heeft er dan ook geen spijt van
dat ze voor Ghana koos. Voor bui
tenlandse jongeren zijn er verschil
lende mogelijkheden in Afrika. „Je
kunt er in een weeshuis of een zie
kenhuis gaan werken, voorlichting
gaan geven over aids of op een boer
derij wat gaan doen. Ik dacht zelf
aan les geven of assisteren op een
school. Maar je moet er van tevoren
heel erg rekening mee houden dat je
totaal iets anders gaat doen. Ik ver
trok op 9 september en hoorde op 8
september dat ik op een crèche te
recht zou komen."
Het Ghanese Puk-en-Mukhuis voor
Harmke Mulders uit Tholen met een foto van het jongetje Selasi en zijn moeder voor wie ze geld inzamelt.
kinderen van nul tot vier jaar is ge
vestigd in Takoradi, de tweede stad
van Ghana, vier uur gaans van de
hoofdstad. De officiële naam is
Daycare-centre, Charity Memorial
Creche en het wordt gerund door
een vrouw van 38 jaar die tien jaar
geleden de voorschoolse kinderop
vang begon. „Een jaar lang waren er
maar drie kinderen, nu komen er el
ke dag zo'n 150, waarvan ongeveer
een dozijn baby's. Het is een groot
huis. De benedenverdieping is de
crèche. Het zijn kale kamers. Er
hangt niks aan de muren. Er staan
twee houten tafeltjes en stoelen. Het
is nog geen echte school, maar de
kinderen van 3 en 4 jaar leren er wel
al het alfabet, tellen, rijmpjes en li
chaamsdelen benoemen."
Het was spannend, zegt Harmke. „Ik
ben er blanco naar toe gegaan. Ik
had erop gerekend dat ik de enige
blanke op het werk zou zijn. En dat
was ook zo. De eerste dag waren de
kinderen echt bang. Ze wreven over
mijn handen of ik niet af zou ge
ven." Ook zwaaiden ze met hun
handen vlak voor haar gezicht om
zichzelf ervan te overtuigen dat
Harmke met haar lichtblauwe ogen
niet blind was. Harmke zegt dat
blanken er rekening mee moeten
houden dat ze in een land met zwar
te mensen altijd en overal vanwege
hun witte huid aangekeken worden.
„Dat is in het begin echt vreemd.
Dat iedereen naar je kijkt. Je hebt
het gevoel dat er een vogel op je
hoofd heeft gepoept of dat je van
een andere planeet komt. Later raak
je eraan gewend, maar zeker in het
begin toen ik op mijn balkon stond
om de was op te hangen, stonden al
le mensen beneden naar me te kij
ken. Het leek wel of ik Madonna
De kinderen die naar de crèche
worden gebracht, zijn voornamelijk
kinderen van het personeel van
twee gevangenissen in het naburige
Sekondi. „Daar is een vrouwen- en
een mannengevangenis. Maar ook
kapsters die in een kapsalon wer
ken en vrouwen die op de markt
staan, komen er hun kinderen bren
gen."
Harmke kreeg eerst een groepje
peuters en later een klasje kleuters.
27 in een lokaal van 4 bij 4 meter.
De taal vormde wel een probleem.
Ook al spreken de meeste mensen
Engels, Harmke verstaat en spreekt
de moerstaal van de kinderen, het
Fan-Twi en het Ashanti-Twi, niet.
„Deze oudere kinderen konden we
al schrijven leren. Ze hadden
schriftjes en pennen. Ze namen de
schriftjes ook mee naar huis en dan
schreef ik er opdrachten in."
Als vrijwilligster kreeg ze ook on
verwacht een verantwoordelijke
taak in haar schoot geworpen toen
Faustina, het hoofd van de crèche
(tevens haar gastmoeder) een week
weg moest. „Toen werd ik gepro
moveerd tot bazin en heb ik op
kantoor gezeten. Daar moest ik
nieuwe kinderen inschrijven,
schoolgeld ontvangen en rekenin
gen uitschrijven. Maar ook ge
sprekken voeren met ouders over
hun kind."
De ouders kunnen maandelijks een
bedrag betalen voor de voorschool
se opvang. Het eten bijvoorbeeld
kost 33 cent per dag. Maar ze kun
nen hun kind ook van huisuit iets
meegeven. „Er waren veel ouders
die deden geen van beide, en dan
moest ik ze overreden om te beta
len. Het was voor een heleboel
mensen al heel wat dat ze mij daar
zagen zitten. Ze keken heel ver
baasd. Er zijn ouders die netjes op
de eerste dag betalen voor een hele
maand, maar er zijn er ook die elke
keer duizendjes cedi (de Ghanese
muntheenheid - red.) kwamen bren
gen."
De ouders die hun kind naar de
crèche brengen zijn volgens Harm
ke over het algemeen de wat rijkere
Ghanezen. „Arme mensen sturen
hun kind de straat op om bijvoor
beeld water te verkopen." Harmke
kreeg een kamer in het huis van het
gastgezin en deelde de badkamer
met de overige leden van het gezin.
„De familie was echt geweldig. Ik
had er ook een zusje Beoiice van
11 jaar en een broertje Delasi van
14 jaar. De vader was leraar Frans
en had in Parijs een jaar een talen
cursus gevolgd. We spraken samen
af en toe Frans. Dat was heel
leuk." Er was ook nog een zus van
de bazin in huis met een zoontje,
Selasi, van een jaar en acht maan
den. Het jongetje is gehandicapt
geworden na een hersenvliesont
steking toen het een jaar oud was.
„Maar ze kunnen hem helpen. Via
een operatie kunnen ze vocht uit de
hersenen halen. Voor die operatie
ben ik nu mijn best aan het doen
want dat kost 2000 dollar. Het kind
schrikt nu echt van alles. Als de te
lefoon gaat, dan raakt hij in een
stuip. Het is zo zielig." Koekjesfa
briek De Waal uit Tholen heeft in
middels al 500 gulden toegezegd.
„Dat is echt geweldig. Mijn ouders
proberen nu via hun werk geld bij
elkaar te krijgen."
Toen Harmke in Ghana arriveerde,
was het regenseizoen net ten einde.
Met een gemiddelde temperatuur
van 30 graden moet je je tempo
aanpassen, zo heeft ze gemerkt.
„Je kan gewoon minder doen. Het
is te warm om je echt uit te slo
ven." Maar ook de gewoontes van
de mensen zijn anders, zo heeft ze
aan den lijve ondervonden. „Heb je
hier een afspraak, dan kom je die
na op de afgesproken tijd. Maar als
het daar bijvoorbeeld regent, dan
gaat die afspraak gewoon niet door.
Daar moet je aan wennen. Alles
gaat rustig. Je moet je er vooral
niet haasten."
De vriendelijkheid en de hartelijk
heid van de Ghanezen heeft Harm
ke zeer getroffen. „Ik werd wel
eens boos op mezelf omdat ik
steeds maar dacht dat er iets achter
zat. Dat spookt dan maar door je
hoofd. Ze zijn ook zo gastvrij. Ook
de mensen die bijna niks hebben.
Ze hebben veel respect voor oude
ren, maar ook voor gasten. Als je
ergens kwam, stonden ze voor je
op. Ik wilde wel een van hen zijn,
maar je bent en blijft anders."
Het is haar ook opgevallen dat jon
ge kinderen meehelpen in het huis
houden, jongere kinderen verzor
gen, water halen of andere bood
schappen doen. „Dat doen ze ook
allemaal. Daar moet je hier eens
mee aankomen. Ik heb me er ook
wel eens aan geërgerd. Toen ik be
zig was met de handwas, was een
van de onderwijzeressen heel ver
baasd. Dat ik die dingen aan het
doen was. Als je een emmer water
nodig had, dan liet je dat toch door
iemand anders doen?"
Het gebeurde ook toen het mini-
busje waarin Harmke zat, onder
weg pech kreeg. „Het was midden
in de rimboe. Het busje zat volge
propt. Er moest geduwd worden.
Ik wilde mee helpen duwen. Dat
zou ik in Nederland ook doen,
maar dat wilden ze absoluut niet."
Tijdens haar verblijf kreeg ze ook
tijd om wat meer van het land te
zien. Ze bezocht enkele nationale
parken, maar ook Fort Elmina, het
Nederlandse slavenfort aan de
kust, het eerste Europese fort aan
de Afrikaanse Goudkust. Gesticht
door de Portugezen in 1482, vero
verd door de West-Indische Com
pagnie in 1637 en verkocht aan de
Engelsen in 1872. Het was een
handelspost, maar ook een door
voerhaven voor slaven. Het werd
het grootste slavendepot aan de
Afrikaanse westkust. Vanuit het
fort werden de Afrikanen ver
scheept naar Suriname en de Ne
derlandse Antillen. Naar schatting
zijn er door de Hollanders in de
18e eeuw 30.000 slaven per jaar
verscheept.
Harmke kreeg er samen met een
ander Nederlands meisje en vier
Engelse vrouwen een rondleiding.
„We hebben de dodencellen ge
zien waar slaven in werden gestopt
als ze niet wilden luisteren of pro
beerden weg te komen. Ze werden
er uitgehongerd."
De vrouwenkamers waren klein en
bedompt. Er was geen ventilatie.
„De vrouwen konden zich niet
wassen en werden verkracht door
de handelaren in het fort. Dat die
dingen daar allemaal gebeurd zijn.
Ik schaamde me gewoon dat ik een
Nederlander was."
Nederland en Ghana vieren uitge
rekend dit jaar de 300 jaar oude
band tussen beide landen. Premier
Wim Kok en minister Herfkens
zouden naar Ghana gaan, maar
Kok was door ziekte verhinderd.
Tijdens het bezoek van Herfkens
werd alle Nederlanders in Ghana
gevraagd om naar het huis van de
Nederlandse ambassadeur te ko
men. Ook Harmke ontving een uit
nodiging. „Ik had het wel leuk ge
vonden om Kok te ontmoeten,
maar een dag van tevoren hoorden
we dat hij niet zou komen."
Voor het tuinfeest bij de ambassa
deur waren 600 Nederlanders ver
zocht, ongeveer 450 waren daad
werkelijk gekomen, vertelt Harmke.
Zelf sprak ze niet met Herfkens.
„Nee, die sprak met belangrijkere
mensen. Ik heb wel gesproken met
een aantal oudere mannen die al
jaren in Ghana wonen en er heel
veel geld hebben gemaakt. Er wel
weg wilden, maar vanwege de rijk
dom toch blijven. Ze begrepen er
dan ook niks van dat ik er vrijwil
ligerswerk kwam doen. Het waren
echt ballen. Ik vond er niets aan.
Ik heb vooral achter het meisje
met de kaasblokjes aangelopen."
Harmke heeft behalve een Afri
kaanse trommel en een lap stof ook
bouwtekeningen meegenomen voor
een heel nieuwe school met crèche
in Takoradi. Het gaat om een pro
ject in een nieuwe wijk van de stad.
„Faustine is bezig om er geld voor
te krijgen. Ze wordt al gesponsord
uit Amerika en Engeland waar ze
familie heeft wonen. Ze wil nu een
echte school gaan bouwen van twee
verdiepingen met een crèche, een
peuterspeelzaal en een lagere
school. Ik sta er echt van te kijken
hoe mensen met zo weinig geld er
zo'n groot vertrouwen in hebben
dat het zal lukken."
Harmke zou zo terug willen. Ze be
seft dat ze het erg goed heeft ge
troffen bij haar gastgezin. „We gin
gen met een groep van negen
Nederlanders naar Ghana toe, acht
meiden en een jongen. Ik was de
jongste, de anderen waren tussen
de 22 en 27 jaar. Zeven zijn er al
eerder naar huis gegaan. Ze hadden
last van heimwee, konden niet wen
nen of het project stond hen niet
aan. De familie waar ik ben ge
weest, was geweldig. Super gast
vrij." Ze kan bij Syto, de partneror
ganisatie van Activity International
in Ghana, komen werken. Die ver
zorgt oriëntatieweken en vrijwilli
gers kunnen er aankloppen als er
problemen zijn. „Maar eerst ga ik-
naar Barcelona. Dat was afgespro
ken."
Na ruim acht maanden te zijn vermist, is de 48-jarige uit Stavenisse af
komstige inspecteur en docent van de Zeeuwse politie J.A. Burggraaf
donderdag dood gevonden in het natuur- en recreatiegebied De Piet
aan het Veerse Meer bij Arnemuiden. Bij de stoffelijke resten werd het
dienstwapen gevonden waarmee hij zich van het leven heeft beroofd.
Sinds 8 april werd de schietinstruc- werden de stoffelijke resten van de
teur van de Zeeuwse politie vermist.
Op de dag dat hij in overspannen toe
stand zijn woning verliet, werd hij
nog gezien tussen Lewedorp en De
Piet. Een speurtocht leverde toen
niets op. Ook een oproep via de tele
visie leverde geen duidelijke aanwij
zingen op, evenmin als een zoektocht
met een politiehelikopter. Vorige
week woensdagmiddag werd in het
natuur- en recreatiegebied De Piet de
fiets van Burggraaf gevonden en dat
was voor de politie aanleiding om
opnieuw een uitgebreide zoekactie te
houden. Op een afgelegen plaats in
het beboste, drassige deel van De Piet
politieman en het dienstwapen ge
vonden. Voorlichter Jan van Mourick
concludeert uit het onderzoek, dat
Burggraaf zich met zijn dienstwapen
van het leven heeft beroofd.
Hij was sinds 1973 bij de politie en
werkte verschillende jaren als agent
op Tholen en Sint-Philipsland vanuit
zijn woonplaats Stavenisse. Daarbij
deed hij mee aan de normale dien
sten. Vanuit het gewone wijkwerk
specialiseerde Burggraaf zich later
als schietinstructeur. Na enige tijd
verhuisde hij naar Lewedorp. Maan
dag vond in Middelburg de crematie
plechtigheid plaats.
De nieuwe abonnementsprijzen voor 2002 zijn als volgt vastgesteld in
de nieuwe muntsoort de euro:
- bezorgabonnement automatische incasso 14,55 euro per halfjaar en
26,65 euro per jaar;
een jaarabonnement is dus 2,45 euro goedkoper! Eigen overschrijving
en acceptgirokaart 1,50 euro duurder;
- bezorging buiten de bebouwde kommen op Tholen en Sint-Philips-
land automatische incasso 33,15 euro per jaar, of per acceptgirokaart
of eigen overschrijving 34,65 euro;
- postabonnementen automatische incasso 39,25 euro per jaar, of per
acceptgirokaart of eigen overschrijving 40,75 euro per jaar.
Wij nemen aan dat abonnees die een machtiging tot automatische
overschrijving hebben verstrekt, ermee akkoord gaan dat bij de eerst
volgende afschrijving de nieuwe abonnementsprijs wordt aangehou
den.
Opzeggingen dienen een maand voor het einde van de lopende abon
nementsperiode schriftelijk bij de Eendrachtbode gemeld te worden.
De uitgever.
Ten Anker uit Tholen en andere in
stellingen van de SVRZ in Zeeland
hebben 3630 euro bij elkaar ge
bracht voor een transport met hulp
goederen naar een psychiatrische
kliniek in Novgorod in de Russische
federatie. Het regelmatig vernieu
wen van inventaris binnen Ten An
ker en zeven andere tehuizen levert
voor de mensen in Novgorod veel
hulpgoederen op. De contacten zijn
ontstaan nadat dhr. Veen, lid van de
raad van toezicht van de SVRZ, in
januari 1999 zijn vakantie door
bracht in de Russische federatie.
Veen nam het initiatief voor een pro
jectgroep binnen de SVRZ om hulp
te bieden aan instellingen voor ge
zondheidszorg in Novgorod. Bed
den, rolstoelen, matrassen, dekbed
den en dekens vormden het eerste
transport, dat inmiddels veilig is
aangekomen Directeur Tcherniagov
van de kliniek reageerde zeer tevre
den. Met name dekens en dekbed
den waren welkom voor de winter.
vanaf heden gaat onze NAJAARSOPRUIMING
van start met maar liefst
Voorstraat 15, 4697 EH Sirit-Annaland
Tel/Fax (0166) 65 24 90
woensdagmiddag gesloten
vrijdag koopavond
Ook onze kostuums en colberts hebben we sterk afgeprijsd!
Op de niet afgeprijsde kostuums (ook zwart) krijgt u 100,00
korting! Wie zich mooi voordelig wil kleden, moet beslist komen
kijken en... profiteren! Zoekt u stijlvol klassiek of juist onze jonge spor
tieve lijn? Den Engelsman Van Driel heeft 't hangen, beide onder één
dak.
Tot ziens in Sint Annaland
Advertentie I.M.
VERVOLG VAN VOORPAGINA
Ook Aan de Stegge en de andere
aannemers Imtech en Korporaal
kregen een bouwplaat, maar de
meeste gingen naar de kinderen on
der de vijftien jaar die er volgens de
dominee tijdens de vakantie aan
kunnen werken.
Algemeen directeur C.A.M.M.
Neidt van Aan de Stegge zei heel
erg trots te zijn de kerk te mogen
bouwen. „Het is een hele eer. Waar
bouw je nog een kerk tegenwoor
dig? Dat is heel zeldzaam. We gaan
hier ook bijna 300 woningen bou
wen in Stadszicht."
Desgevraagd zei Neidt dat het voor
de bouwgroep Aan de Stegge de
vierde kerk is die door zijn bedrijf
in Nederland wordt gebouwd. „Als
zoon van een aannemer heb ik 35
jaar geleden de bouw van de Heili
ge Hartkerk in Etten-Leur meege
maakt. Nu ben ik er zelf direct bij
betrokken. Dat is prachtig."
Eind januari wordt begonnen met
de verkoop van de huizen voor
Stadszicht, zo zei hij. In maart of
april gaat de eerste schop de grond
in voor de woningen in Stadszicht.
Voor 175 huizen is de goedkeuring
van de welstandcommissie binnen,
zo zei Neidt. De eerste huizen ko
men niet aansluitend aan de be
bouwde kom langs de Ten Anker-
weg, maar aan de buitenkant,
schuin achter villa Stadszicht, aldus
Neidt. De grond daar is al geschikt,
op andere delen van het plan moet
nog een laag aarde worden aange
bracht.
„Ik heb er eigenlijk schoon genoeg
van, meneer. Ik bedoel, schoon ge
noeg van dat kerststukje met groet,
dat ik ieder jaar vlak voor de kerst
dagen ontvang. Versta me niet ver
keerd, op zich ben ik daar best blij
mee, met zo'n teken van medele
ven, maar leefden de mensen maar
wat meer met je mee gedurende de
rest van het jaar. Soms lijkt het wel
of de mensen hiermee willen goed
maken, waarzin ze de rest van het
jaar zijn tekort geschoten. Begrijpt
u wat ik bedoel?"
Ten Anker-directeur Rien Heijboer
haalt dat citaat aan in Kracht 3, de
huiskrant van Ten Anker in Tholen,
Maartenshof in Sint-Maartensdijk,
de Rozeboom in Sint-Philipsland en
de Poorthove in Poortvliet. „Voor
de kerstdagen worden er in ons land
miljoenen kerstkaarten verstuurd en
talloze kerststukjes en kerstpakket
ten uitgereikt, voorzien van goede
wensen. We leven in een samenle
ving van mobiele telefoon, fax en
internet en zijn vaak 24 uur per dag
bereikbaar. We e-mailen naar de an
dere kant van de wereld. De zend
masten hebben de kerktorens ver
dreven. We leven in een tijd van
ongekende communicatie. Toch zijn
er steeds meer mensen die niemand
hebben, met wie je van mens tot
mens kunt praten. Gaat daar onze
samenleving vaak niet mank aan?
We gunnen onszelf niet zoveel tijd
om werkelijk bij elkaar betrokken te
zijn. Mensen die een druk leven
hebben en kunnen gaan en staan
waar ze willen, denken vaak onvol
doende aan mensen die dat niet
meer kunnen. Omgekeerd klinken
er ook verwijten die niet altijd te
recht zijn. Liever echte aandacht
dan een kerststukje met een mo
mentontmoeting. Echte aandacht
heeft vaak alles te maken met rustig
de tijd nemen voor elkaar, met res
pect en betrokkenheid. Niet éénma
lig rond de feestdagen, maar het he
le jaar door. De dagen rond de kerst
zijn voor velen een tijd van bezin
ning. Bezinnen op hoe we als mens
in het leven staan, op onze relatie
met anderen. De samenleving vor
men we toch met elkaar! Zo aan het
einde van een jaar blikken we ook
terug naar wat er van onze voorne
mens is terecht gekomen. Door de
gebeurtenissen in Amerika, maar
ook elders in deze wereld en soms
ook in onze eigen omgeving, wer
den we er opnieuw mee geconfron
teerd, hoe kwetsbaar het leven van
een mens is. Ook daar zullen we
aan het einde van het jaar bij stil
staan", aldus directeur Heijboer.
Als geboren en getogen inwoner
van de gemeente Tholen heb ik
trachten te analyseren, hoe het toch
eigenlijk zover is gekomen, dat er
in de gemeente zoveel zaken en
plannen zo heel moeizaam - soms
na 7 tot 10 of nog meer jaren - of
zelfs niet tot stand kunnen komen.
Stemmen
van lezers
Een paar voorbeelden:
Stavenisse: beschikbaarheid bouw
grond.
Sint-Annaland: havengebied, bouw
nieuw verzorgingshuis, een veilig
fietspad van Sint-Annaland naar Sint-
Maartensdijk.
Oud-Vossemeer: sanering wonin
gen bij de Vossenkuil, opwaarde
ring van het dorpshuis, verbetering
verkeerssituatie Onder de Molen,
verwezenlijking van een woonzorg
complex.
Tholen: vestigingsplaats super
markten, sanering bedrijventerrein
Noord, belabberde parkeersituatie.
Poortvliet: nieuwbouw transport
bedrijf De Groen en inbreiding ge
bied Molenstraat.
Scherpenisse: realisatie woonzorg
complex; verbeteren van de proble
men met parkeren in de Kerkstraat,
Bakkerstraat, Weststraat; verwe
zenlijking recreatiepark Wulpdal.
Sint-Maartensdijk: nieuwbouw
Haestinge, parkeerproblematiek op
de Markt, sanering fabrieksterrei
nen Sportlaan, nieuwe bouwgrond-
lokatie, realisatie windmolens Ga
by Hoek.
Sint-Philipsland: dorpshuisvoor
ziening Anna Jacobapolder en ha
ven Sint-Philipsland.
En dan kijk je naar de gemeente
raad, het hoogste orgaan van onze
gemeente. Links van de voorzitter
10 leden van de confessionele par
tijen en rechts 9 leden van socialist
tot liberaal met D66 als hekkenslui
ter. Samen hebben ze de deal gesle
ten om het pluche te verdelen in het
college: 2 van links en 2 van rechts,
met als inzet dat iedereen het met
twee anderen kan doen. En om de
constructie nog steviger te houden,
fungeren de drie confessionele par
tijen onderling als communiceren
de vaten.
Met als gevolg, dat er geen echte
keuzes gemaakt worden en in feite
het management het bestuur van de
gemeente in handen heeft. Door risi
comijdend gedrag/inschakelen pro
jectontwikkelaars, externe adviesbu
reaus en gemeenschappelijke rege
lingen is er ruimte ontstaan voor de
varkensinvasie.
Het probleem met de regie over de
toekomstige ontwikkeling van de
gemeente ligt vooral in relatie tot
de leefbaarheidsaspecten. Dat zit er
als een levensgroot probleem aan te
komen. Om dat probleem bij ande
ren op hun bordje te leggen, is men
met de stunt van de visie Tholen
2025 gekomen. Een visie die er in
feite alleen maar op neer kan ko
men dat men in zijn algemeenheid
kiest voor ontwikkeling of stil
stand, dat wil zeggen: voort blijven
modderen met een achterstand in
van alles en nog wat.
De gevoerde inventarisatie kan ge
deeltelijk best nuttig zijn, maar is
sterk aan verandering onderhevig,
dus spoedig gedateerd. Veel be
langrijker is het advies van de
stuurgroep van prof. dr. A. van der
Zwan en het M KB-rapport over de
detailhandel. Beide zijn zeer con
creet en geven richting aan het ver
eiste ontwikkelingsmodel en heb
ben een positieve uitwerking op de
leefbaarheid van Tholen en Sint-
Philipsland. Ons inziens is het ont
wikkelingsmodel om Tholen weer
bij de les te brengen, niet uitvoer
baar met een afspiegelingscollege
van vier parttime wethouders. Een
programcollege van drie fulltime
wethouders is daarom een must.
Gezien en gehoord hebbend de
keus die de zittende partijen maken,
is de hang naar het pluche zo groot,
dat ze alle vier weer in het college
zitting willen nemen. Wij vinden
dit funest voor de ontwikkeling van
Tholen. Het geeft bovendien het
dualisme geen kans zich te bewij
zen.
Wij willen dan ook een dringende
oproep doen aan alle Tholenaren
om op 6 maart te komen stemmen.
De circa 25% thuisblijvers van de
vorige keer hebben de ontwikkeling
van Tholen in feite in hun handen.
Maak er gebruik van. Aan ons zal
het niet liggen dat er geen ontwik
keling van Tholen plaatsvindt. Niet
alleen thuis of in de kroeg kanke
ren, maar ook komen stemmen op 6
maart 2002.
L.J. van Doorn, voorzitter
Algemeen Belang Tholen.
