Unicef Tholen wil bij verkoop van
kaarten een grotere rol gaan spelen
Ouderen, taxibedrijf De Jonge en gemeente
overvallen door wijziging van de tarieven
Elk jaar miljoenen kerstkaarten de deur uit
Van 25 naar 60 gulden
heen en terug naar ABG
Chippen
Donderdag 20 december 2001
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
11
Elk jaar maken miljoenen Nederlanders elkaar blij met
een kerstgroet. Vooral het sturen van kerstkaarten is ma
teloos populair. Ze zijn er dan ook in alle kleuren, af
beeldingen en maten en in dezelfde winkelstraat soms op
tientallen adressen te koop. Even naar de supermarkt en
bij de kassa is doorgaans een bak te vinden waarin de
bundeltjes van tien molens en kerken in een vredig
sneeuwlandschap of sleetjerijdende kinderen voor een
diabbekrats als meeneemartikel worden aangeboden.
jHonderd liter water
Hulp Afghanistan
'Het is gewoon
nodig dit werk vol
te houden'
In Scherpenisse
Rijke gemeente
'Kinderen moeten
een beschermd
thuis hebben'
IJzertabletten
Weeskinderen
Velthuisals dit zo zou blijven kun je bijna niet meer van eiland af'
Onrecht
Protesteren
ïDie verkoop vormt, ook in de di
verse kernen van Tholen, (maar in
Jveel mindere mate in St. Philips-
Hand) de concurrentie van een groot
iaantal hulpinstellingen. En dat vin-
(den we jammer, want voor de fi
nanciering van een groot aantal
jgoede doelen is de opbrengst van
;de verkoop van kerstkaarten van
igroot belang.
JZo staat Unicef Nederland al jaren
•bekend om zijn mooie wenskaar-
Uen. Vorig jaar leverde Nederland
jmet de verkoop van deze kaarten
•weer een belangrijke bijdrage aan
ïde internationale inkomsten. Om de
^concurrentie het hoofd te bieden,
•zegt Unicef vorig jaar met de bro
chures en de collecties een nieuwe
•en eigentijdse, artistieke richting te
•,zijn ingeslagen. Bovendien werd
'het aanbod van speelgoed uitge-
•breid. Unicef Nederland heeft een
'speciale collectie voor bedrijven en
Ven succesvolle collectie geboorte-
ik aarten.
^Vrijwilligers, zo zegt de organisa
tie, spelen een grote rol bij het be
halen van de goede verkoopresulta
ten.
Een daarvan is mevrouw E. van
jier Vlies-van Dijke uit St.-Philips-
land. Dit jaar nestelde ze zich twee
dagen per week in de supermarkt
Meermarkt in haar woonplaats. De
ruimte werd belangeloos beschik
baar gesteld en tijdens het bood
schappen doen werden de klanten
werden opmerkzaam gemaakt op
het goede doel.
Met de opbrengst van zestig kerst
kaarten (iets meer dan honderd gul
den), zo rekende Maarten Bijl,
woordvoerder van Unicef, De Een-
drachtbode voor, kunnen in Afgha
nistan of Afrika vijf personen 100
liter schoon en veilig drinkwater
per dag krijgen.
De weduwe Van der Vlies (74)
vindt haar vrijwilligerswerk dan
bok bittere noodzaak. In 1968 be
gon ze met de kaartverkoop voor
Unicef. Door omstandigheden
moest ze er een aantal jaren tussen
uit, maar sedert een jaar of tien
loopt ze weer volledig mee om met
behulp van twee andere dames zo
veel mogelijk kaarten aan de man
te brengen. „Het is dit jaar prima
gegaan", zegt ze desgevraagd. „Ik
heb in totaal voor 2159 gulden
kaarten verkocht. Dat geld gaat zo
naar Unicef."
Waarom ze dit werk doet is wat
haar betreft een vraag die moeilijk
is te beantwoorden. Ze is gezond,
heeft voldoende tijd „en het is ge
woon nodig", legt ze niettemin uit.
Ze werkt niet alleen voor Unicef,
maar is ook gastvrouw in zieken
huis Lievensberg in Bergen op
Zoom, haalt geld op voor de kan
kerbestrijding en het Reumafonds
en heeft dan ook nog tijd voor de
tuin. In tegenstelling tot andere ge
meenten in Nederland, heeft ze in
St. Philipsland weinig last van de
toenemende concurrentie op het ge
bied van de liefdadigheid. Ze weet
dat er steeds vaker op de Neder
landse huisdeur wordt geklopt om
weer een bijdrage of een aanbie
ding voor een goed doel. Van der
Vlies- Van Dijke: „Je moet af en
toe eens kijken wat er aan hulpvra
gen via de post binnenkomen. Bij
na dagelijks krijg ik wel een aan
vraag om steun."
Toch heeft St.-Philipsland zich dit
jaar van zijn goede kant laten zien.
„De kaartenopbrengst was hoger
dan vorig jaar. Nee, ik weet niet
meer hoeveel het toen precies was,
maar nu is het in elk geval meer."
Naar de oorzaak daarvan kan ze
slechts raden. „Ik weet het echt
niet. Nee, het was niet buitensporig
druk in de winkel. Misschien heb
ben de mensen wat meer te beste
den. Soms merk ik dat mensen met
een bescheiden inkomen gemakke
lijker geven dan mensen die het erg
goed hebben."
Dat hulp hard en hard nodig is,
staat voor haar buiten kijf. Dat
geldt ook voor Unicef-voorlichter
Bijl.
Unicef Nederland financiert geen
projecten in Nederland, maar komt
wel op voor de rechten van groepen
kinderen, die op een of andere ma
nier in de verdrukking komen. Zo
is Unicef Nederland bijvoorbeeld
mede-oprichter van het kinderrech
tencollectief, dat de Nederlandse
regering op het gebied van kinder
rechten kritisch volgt.
Het baart hem echter zorgen dat de
aandacht in deze kerst- en nieuw
jaarsperiode vooral is gericht op de
kinderen in Afghanistan. Hij vreest,
en met hem zijn directeur Henk
Franken, dat de door allerlei ellen
de getroffen gebieden in Afrika, en
dan met name Soedan, daar de du
pe van worden. „Afrika is al zo'n
vergeten continent en dreigt nu nog
meer aandacht te verliezen."
Bijl geeft toe dat die vrees nog niet
op feiten is gebaseerd. „We hebben
wel de angst."
Die werd vooral ingegeven nadat
op zondag 9 december hulpverle
ners Afghanistan ook per brug be
reikten. Een betere bereikbaarheid
betekent meer mogelijkheden voor
hulp. De zogenaamde 'Vriend-
schapsbrug' over de rivier Amu
Darya verbindt de Oezbeekse stad
Termez met Hairaton in Afghani
stan en is ooit door de Russen ge
bouwd. Oezbekistan had de brug in
1997 afgesloten om het geweld in
Afghanistan buiten de deur te hou-
De logeerkamer van de familie Lanooy in Scherpenisse dient als Unicef-depot.
den, maar dat is nu verleden tijd.
De eerste trein vertrok met graan en
meel, geschonken door Oezbeki
stan en de VN, om de wil om de Af
ghaanse bevolking te helpen te on
derstrepen. Unicef wil per trein
200.000 dekens naar Afghanistan
brengen. Het kinderfonds en andere
hulporganisaties dringen erop aan
dat de brug een belangrijke schakel
wordt in het verlenen van nood
hulp. Per trein is het namelijk mo
gelijk om grote hoeveelheden goe
deren de grens over te brengen en
hoeft de rivier niet meer met boot
jes te worden overgestoken.
Dat heeft een aantal organisaties
aangezet zich gezamenlijk in te zet
ten voor Afghanistan. De Samen
werkende Hulporganisaties (SHO)
startten onlangs de actie 'Help de
Afghanen', omdat hulp juist nu erg
belangrijk is voor de honderddui
zenden Afghanen ^binnen en buiten
de landsgrenzen. Binnen drie we
ken valt de winter in. Grote groe
pen ontheemden zijn niet op de ex
treme kou voorbereid en gevreesd
wordt voor het leven van vele Af
ghanen. Lokale partners en mede
werkers van diverse deelnemers
van de SHO zetten alles op alles
om een humanitaire ramp te ver
lichten. Hulpverlening is mogelijk,
maar ondervindt wel beperkingen
door de huidige situatie in Afghani
stan. Voor internationale organisa
ties en westerse hulpverleners is het
momenteel niet mogelijk om de
grens met Afghanistan over te ste
ken om vanuit Pakistan transporten
te organiseren in Afghanistan. Ook
zijn de lokale hulpverleners in Af
ghanistan actief bezig met de hulp
verlening aan grote groepen ont
heemden. De noodhulp bestaat
voornamelijk uit water, voedsel,
dekens, tenten, warme kleding en
medicijnen.
Om de werkzaamheden te kunnen
uitbreiden, is veel geld nodig. De
SHO is tevreden over de bereidheid
van het Nederlandse publiek om
geld te storen op giro 555. Ook is er
een grote bereidheid bij de omroe
pen (zowel publiek als commer
cieel) om de actiespot uit te zenden
op radio en tv. Stichting DOEN van
de Nationale Postcode Loterij ziet
het belang in van de actie en drukt
met deze gift haar vertrouwen uit
dat de SHO de benodigde hulp kun
nen bieden.
Ruim een week na de start van de
actie 'Help de Afghanen' van de
Samenwerkende Hulporganisaties
(SHO) is er één miljoen gulden bin
nengekomen op giro 555. Dit mil
joen is nu verdubbeld door de
Stichting DOEN van de Nationale
Postcode Loterij. De SHO doet er
op dit moment alles aan om zoveel
mogelijk Afghanen voor te berei
den op de winter en een humanitai
re ramp te beperken
Gedurende de hele crisisperiode
heeft Unicef via 50 lokale mede
werkers binnen Afghanistan hulp
kunnen verstrekken aan kinderen
en vrouwen. Nu in een aantal plaat
sen weer internationale stafmede
werkers aan het werk kunnen,
wordt via de zes Unicef-kantoren in
het land de hulpverlening verder
uitgebreid.
In de komende weken is de eerste
prioriteit van Unicef het verlenen
van noodhulp, zodat de meest
kwetsbare kinderen en vrouwen de
winter overleven. Het VN-kinder-
fonds verstrekt daartoe onder meer
winterkleding en therapeutische
bijvoeding voor baby's. Daarnaast
helpt Unicef bij het aanleveren van
veilig drinkwater en het bieden van
medische zorg. Er voor zorgen dat
jongens én meisjes weer naar
school kunnen, is eveneens van
groot belang. Unicef biedt materië
le ondersteuning met diverse on
derwijsmaterialen, maar ook wor
den leerkrachten getraind om
trauma's bij leerlingen te herken
nen.
Dat neemt niet weg dat bij al dit in
ternationale hulpverleningsgeweld
de Nederlandse kerstkaartenactie
van belang blijft als het gaat om
het binnenhalen van financiële mid
delen ook op langere termijn.
In Scherpenisse weet het echtpaar
Lanooy-van Dalen daarover mee te
praten. Al ruim een kwart eeuw zet
ten ze zich in voor Unicef. Eerst in
Oud-Beijerland, sinds 1995 op het
eiland. Bestelboekjes rondbrengen,
bestellingen ophalen en bij ieder
een die een warm hart heeft probe
ren kaarten en cadeau's te slijten.
De logeerkamer dient als depot.
Kaarten, kalenders, mokken en
spellen bezetten de plaats die ei
genlijk voor logees is bedoeld.
„Mijn moeder was al actief voor
Unicef', herinnert Mieneke zich.
„Toen we jong waren, zagen we de
kerstkaarten al. Dat werk heb ik, ei
genlijk min of meer vanzelfspre
kend, voortgezet toen iemand die al
voor Unicef actief was ermee stop
te."
Een echt motief, anders dan dat van
medemenselijkheid, heeft het echt
paar eigenlijk niet. „We hebben
zelf drie gezonde kinderen. Die
hebben we alles kunnen geven wat
ze nodig hadden. Misschien dat
mede door onze inbreng ouders van
kinderen in arme landen het iets ge
makkelijker krijgen."
Mieneke en Jan gaan 's zondags
naar de kerk. „Maar ook zonder on
ze christelijke achtergrond hadden
we dit werk gedaan", weten ze ze
ker. „Als je de mogelijkheid hebt
iets voor je naaste te doen, moet je
dat doen. Je leeft niet alleen voor
jezelf."
Mieneke, geboren in Scherpenisse,
en Jan, die het levenslicht in St.-
Annaland zag, zijn trots op Tholen.
„Hier tel je heel veel vrijwilligers.
Op alle mogelijke gebieden. Als je
ziet wat een inzet verenigingen hier
tonen als het gaat om hulp aan an
deren, dan is dat iets om trots op te
zijn."
Wat minder te spreken is Mieneke
over het resultaat dit jaar van de
kaartenactie. „We hebben jaren ge
had van meer dan 3000 gulden. Nu
schat ik zo'n 2500 gulden."
Veel te weinig eigenlijk voor Tholen,
vindt ze. „Als je om je heen kijkt en
je ziet in welke auto's de mensen rij
den en welke kleren ze dragen, dan
zie je dat Tholenaren het goed heb
ben. Je mag toch zeggen dat het een
vrij rijke gemeente is."
Echtgenoot Jan ziet dat iets genuan
ceerder. „Als je kerstkaarten koopt,
heb je je hoofd niet altijd bij het goe
de doel. Dan sta je bij de Hema of bij
Dieleman en neem je kerstkaarten
mee. Je staat er niet bij stil. Mensen
zouden zich eigenlijk meer bewust
moeten zijn wat er elders op de we
reld aan armoede heerst."
Jan is duidelijk wel tevreden over de
laatste kaartenactie. Mieneke uitein
delijk ook, maar voegt er aan toe dat
vrijwilligers streven naar 'het hoog
ste doel'. „En dat is elk jaar een
beetje meer."
Dus tijd voor acties? Het echtpaar
kent de stijging van het resultaat na
een gala-avond van Unicef op de TV.
Ook het ambassadeursschap van
Paul van Vliet is een geweldige op
steker. „In Oud-Beijerland organi
seerden we met het Unicef-bestuur
Hoekse Waard wel bijeenkomsten.
Daar zat de burgemeester in het be
stuur en de gemeente kocht elk jaar
honderden kaarten. Ik ben bang als
ik hier iets dergelijks doe, dat er geld
bijmoet."
Jan is wel met haar eens. „Dat komt
ook omdat het draagvlak in Tholen
kleiner is."
Het echtpaar heeft enkele jaren gele
den het Thoolse bedrijfsleven warm
gemaakt voor Unicef. Het resultaat
was prima. „Maar dat kun je niet elk
jaar doen. Er zijn zoveel acties", re
aliseren ze zich.
Toch kon Unicef Nederland in het
jaar 2000 landelijk rekenen op de
structurele steun van trouwe relaties
als de Femi Foundation, Origin, Djo-
ser en SNS Bank (voorheen Reaal).
Een intensivering van de samenwer
king leidde in enkele gevallen tot
een belangrijke stijging van de in
komsten. Ook nieuwe relaties, waar
onder Fortis en Nyman/Zeetank,
steunden het werk van Unicef. Dit
jaar werd vaker contact gelegd met
een aantal bijzondere donors, veelal
stichtingen of fondsen op naam, die
aanzienlijke bedragen aan goede
doelen besteden. Deze bijzondere
donors, met name Net4Kids, waren
ook in 2000 nauw betrokken bij het
werk van Unicef en steunden een
specifiek project.
Voorlopig zou het echtpaar blij zijn
als de gemeente Tholen zelf zijn
wenskaarten bij Unicef kocht. „We
hebben het er wel eens met de voor
lichter over gehad. Maar de gemeen
te had zelf iemand op het gemeente
huis die goed kon tekenen. Later zijn
ze overgestapt op kaarten met teke
ningen van Anton Pieck. Jammer dat
ze Unicef niet inschakelen."
Dat doet wel de Tuinclub Astrantia.
De leden van de club, genoemd naar
dat fraaie Zeeuwse plantje, is elk jaar
een trouwe afnemer. Evenals de
Leeskring Scherpenisse, de Her
vormde Gemeente Immanuel en
Smalstads mannenkoor. Het echt
paar Lanooy-van Dalen roept vereni
gingen en instellingen op bij het
aanschaffen van kerstkaarten en ge
schenkjes ook aan Unicef te denken.
„We verkochten elk jaar kerstkaarten
aan De Schutse in St.- Annaland. We
kenden de directeur. Nu is er een
nieuwe directeur en misschien on
derhoudt die relaties met andere
hulporganisaties", vermoedt het
echtpaar.
Jan Lanooy ontkent dat er veel geld
aan de strijkstok blijft hangen. Uni
cef is aangesloten bij het CBF. Dat is
een organisatie die de goede doelen
die in hun ogen deugen, een keur
merk geven. Zo gaat het CBF bij
voorbeeld na hoeveel er door het in
stellingsbestuur aan onkosten wordt
gerekend. Dat is geld dat dus niet bij
de kinderen terechtkomt. „Als dat
bedrag onder een bepaald percentage
van de opbrengst blijft, krijg je een
keurmerk. Unicef Nederland heeft
zo'n keurmerk", weet Jan.
Unicef zelf maakte een staatje
waar een belangrijk deel van de
opbrengst naar toe is gegaan.
Zoals bijvoorbeeld naar Soedan.
Voor drinkwatervoorzieningen in
de dorpen. En verder naar:
Somalië: Veilig water in de woes
tijn
Vietnam: drinkwater op het platte
land
Sri Lanka: ondervoeding van kin
deren voorkomen
Nepal: kleuters naar school
Bolivia: tweetalig onderwijs
Soedan: onderwijs voor nomaden-
kinderen
Ecuador: indianen in het Amazone
gebied
Roemenië: de vergeten kinderen
van Oost-Europa
Zambia: hulp aan aidswezen
Peru: kinderarbeid voorkomen
Ghana: een veilige plek voor
straatkinderen
Vietnam: een toekomst voor straat
kinderen.
In de meeste landen werken ze aan
betere voorzieningen voor water,
voeding, gezondheidszorg en on
derwijs. Daarnaast steunen we spe
ciale programma's voor kinderen
die extra bescherming nodig heb
ben.
Unicef helpt bij de aanleg van
pompen en andere systemen voor
veilig drinkwater en leidt lokale
mensen op tot onderhoudsmonteur,
zodat ze zelf de installaties kunnen
onderhouden. Ook geeft Unicef
voorlichting over het belang van
hygiëne en helpt bij de bouw van
hygiënische wc's.
Unicef helpt ziekten te voorkomen
door onder meer de distributie van
vitamine A en ijzertabletten. Uni
cef geeft voorlichting over gezon
de voeding en nieuwe landbouw
methoden, bijvoorbeeld door de
aanleg van moestuinen bij scholen.
We helpen mensen met zaden en
gereedschap of krediet voor de
aankoop van kippen, varkens of
koeien.
Unicef werkt mee aan een betere
gezondheidszorg voor moeder en
kind. We steunen nationale immu-
nisatieprogramma's, helpen bij het
opzetten van lokale gezondheids
centra, verstrekken medicijnen en
leiden gezondheidswerkers op.
Unicef helpt bij de bouw van scho
len, levert lesmateriaal, leidt leer
krachten op en adviseert bij ver
nieuwing van het curriculum en de
onderwijsmethoden. In tal van lan
den steunt Unicef programma's om
vooral ook meisjes, maar ook kin
deren van minderheidsgroepen en
werkende kinderen naar school te
laten gaan.
Weeskinderen, straatkinderen, wer
kende kinderen, tehuiskinderen en
kinderen in oorlogsgebieden heb
ben het extra moeilijk en hebben
daarom speciale aandacht, zorg en
bescherming nodig. Die biedt Uni
cef door middel van uiteenlopende
projecten.
De gemiddelde kindersterfte is
sinds 1960 gedaald van 216 naar
99 per 1000 levend geboren ba
by's.
•Eind jaren zeventig werd gemid
deld maar 5% van alle kinderen ge
vaccineerd tegen de belangrijkste
kinderziekten. Dankzij grootscha
lige immunisatiecampagnes is dat
percentage gestegen tot ca. 80%.
Een ziekte als polio is bijna uitge
bannen.
•Alleen al tussen 1990 en 1995
steeg het aantal schoolgaande kin
deren met meer dan 50 miljoen!
•Nooit stonden de rechten en be
langen van kinderen hoger op de
politieke agenda dan de afgelopen
10 jaar. Wereldwijd worden meer
wettelijke maatregelen genomen
om kinderen te beschermen tegen
de gevolgen van oorlog en tegen
uitbuiting en misbruik, zoals kin
derarbeid en seksuele exploitatie.
De familie Lanooy kent de cijfers.
Ze weet ook dat er nooit genoeg
geld is. „Daarom is steun aan kin
deren van het grootste belang. Kin-
De 79-jarige mevr. P. van
Leeuwen-Nelisse uit Poort
vliet wordt gedupeerd door
de nieuwe vervoersregeling
omdat ze voortaan vanaf de
Thoolse brug naar het ABG
2,42 per km moet betalen.
Nu kan ze voor vijf strippen
van een rijksdaalder, dus
ƒ12,50 vanuit Poortvliet naar
Bergen op Zoom. „In maart
wordt het vijf jaar dat mijn
man niet meer thuis is. Eerst
lag hij in het ziekenhuis en
daarna in het verpleeghuis
ABG. Elke dag ga ik naar
hem toe: 's middags om half
twee vertrek ik en 's avonds
om acht uur ben ik weer
thuis. Ik heb zelf wel een au
to voor de deur staan, maar
ik heb geen rijbewijs. Kin
deren hebben we niet, maar
de buurman rijdt regelmatig
met me", aldus mevr. Van
Leeuwen. Ze woont bijna
veertien jaar aan het Kerk
plein in Poortvliet. De
Thoolse was vijftig jaar van
het eiland af wegens haar
werk in Den Haag, Delft,
Rotterdam en Amsterdam.
In de hoofstad leerde ze
haar man kennen. Daarna
woonde het paar in Aal
smeer, voordat ze naar
Poortvliet kwamen.
Mevr. van Leeuwen is nog
goed ter been, zodat ze gele
strippen van een rijksdaal
der heeft: gehandicapten
krijgen blauwe strippen van
een gulden. „Bij de bushalte
in Poortvliet zou ik nog wel
kunnen komen, maar dan
moet ik in Bergen op Zoom
vanaf het station naar het
ABG lopen en dat is teveel
voor mijn leeftijd. Boven
dien vind ik het niet veilig
bij het NS-station."
Taxichauffeur Rien Gunst
rekent voor dat mevr. Van
Leeuwen met de nieuwe ver
voersregeling tussen de 55
en 60 gulden per dag kwijt
is, terwijl ze nu voor 25 gul
den heen en terug rijdt. De
Poortvlietse gaat nu al niet
dagelijks met de taxi wan
neer er iemand bereid is met
haar eigen auto te rijden,
maar na 1 januari zou de
taxi gezien de drastische
prijsverhoging nog verder
teruggeschroefd moeten
worden. Mevr. Van Leeuwen
probeert alsnog voor de
blauwe strippen in aanmer
king te komen, maar daar
voor is een medische indica
tie vereist. Volgens
taxichauffeur Gunst wijst de
huidige praktijk uit, dat
mensen die nog goed ter
been zijn, toch een blauwe
strippenkaart bezitten.
„Maar je kunt niet bij de
mensen naar binnen kij
ken.
Ouderen in de gemeente Tholen zijn boos over wijzigingen in het teletaxi-
systeem per 1 januari 2002. Het gereduceerd tarief voor 60-plussers rich
ting Bergen op Zoom houdt in het nieuwe jaar op bij de gemeentegrens.
Vanaf de Thoolse brug moeten ouderen voortaan ƒ2,42 per kilometer beta
len, in plaats van de huidige ƒ1,67 per zone. De rit naar Bergen op Zoom,
bijvoorbeeld voor bezoek aan familieleden in het ABG, wordt daarmee vi
ce versa bijna zestig gulden duurder. Ook richting Oude Tonge geldt de
nieuwe regeling. Halverwege de Philipsdam vervalt het gereduceerd tarief.
Beleidsmedewerker P. Verburg van
het Samenwerkingsverband Wel
zijnszorg Oosterschelderegio pre
senteerde de plannen woensdag in
Meulvliet. De circa 80 aanwezige
ouderen reageerden verbolgen. Ook
vervoerder Taxi de Jonge uit Poort
vliet is onaangenaam verrast. „Dit
slaat nergens op. De gemeente Tho
len wordt meer en meer het stief
kind van Zeeland", aldus Ina de
Jonge.
Met ingang van 1 januari verandert
het teletaxisysteem in de Ooster
schelderegio op een aantal punten.
Iedereen in de zeven gemeenten die
meedoen aan het samenwerkings
verband kan met ingang van 1 janu
ari gebruik maken van de vervoers
mogelijkheden die het teletaxisys
teem biedt. Reizigers zonder WVG-
pas betalen wel een hoger tarief en
mogen minder ver reizen. De gele
pas voor 60-plussers vervalt. Oude
ren kunnen onder dezelfde voor
waarden als andere reizigers ge
bruik maken van de teletaxi. Het
reisgebied van de teletaxi wordt in
de nieuwe opzet beperkt. Het reizen
naar de stadscentra van Rotterdam
en Breda tegen het normale tarief
van 1,- per zone vervalt. Houders
van de blauwe WVG-pas houden
het recht op het gereduceerde tarief
in de gehele Oosterschelderegio, in
clusief 8 zones daarbuiten. Voor de
huidige houders van de gele pas
vervalt het gereduceerde tarief bui
ten het werkgebied. Met name
Thoolse ouderen zijn daarvan de
dupe, erkende Verburg. „Tholen is
voor een belangrijk deel aangewe
zen op Bergen op Zoom. Voor die
rit zijn ouderen straks aanmerkelijk
duurder uit."
Taxibedrijf De Jonge hoorde op de
bijeenkomst in Meulvliet voor het
eerst van de plannen. De Thoolse
teletaxi is niet blij met de maatregel
die vervoerder Connexxion en de
provincie Zeeland nu samen heb
ben genomen. „Ons is door Con
nexxion altijd verteld dat we door
de wijzigingen in het collectieve
Advertentie I.M.
vraagafhankelijke vervoer een om
zetstijging van 10 procent konden
verwachten. Mede daarom hebben
we fors geïnvesteerd in nieuwe da
tacommunicatie voor onze zeven
auto's. Per auto komt dat neer op
een bedrag van 9.000 gulden. Die
omzetstijging zie ik nu niet meer
gebeuren. Het ouderenvervoer in de
gemeente Tholen houdt op deze
manier op te bestaan. We voelen
ons, platweg gezegd, belazerd."
De nieuwe regel leidt volgens Ina de
Jonge in individuele gevallen tot
schrijnend onrecht. Ook heeft de re
gel volgens haar ongewenste neven
effecten „We rijden bijna dagelijks
iemand uit Sint-Annaland naar het
ABG in Bergen op Zoom. Die per
soon moet straks, behalve de zones
op Tholen, vanaf de Thoolse brug
bijna dertig gulden enkele reis bijbe
talen. Het is vanaf 1 januari goedko
per om zo iemand op het station in
Rilland-Bath of Kruiningen af te zet
ten, om dan vervolgens met de trein
naar Bergen op Zoom te reizen. Het
kost de gemeenschap meer geld,
maar het scheelt het individu in de
portemonnee. Watje ook krijgt is dat
het nog aantrekkelijker wordt om
een blauwe WVG-pas te krijgen.
Met die pas houd je recht op het ge
reduceerd tarief, ook voorbij de brug.
Dit leidt ongetwijfeld tot gesjoemel
bij de keuringen. Wie straks het
hardst kermt, wint in de portemon
nee. De goeden moeten dan lijden
onder de kwaden. Het is een oneerlij
ke toestand." Ook tijdens en na de
bijeenkomst in Meulvliet werd door
aanwezige ouderen hardop geklaagd.
„De provincie doet er alles aan om
ons op Tholen richting Goes te krij
gen.", zei de één. „Het platteland is
in de toekomst alleen nog aantrekke
lijk voor rijke tweeverdieners met
twee auto's. De rest moet het doen
zonder collectief vervoer en de bus
sen rijden al helemaal niet meer. En
voor medische zorg worden we
straks overgelaten aan flying doc
tors." Verburg zei begrip te hebben
voor de reacties. „Ik begrijp dat som
migen van u er niet blij mee zijn. Het
enige wat ik kan doen is de zaak nog
eens aankaarten bij de gemeente
Tholen. Misschien kan die iets voor
udoen."
Wethouder M. Velthuis laat desge
vraagd weten eveneens overvallen
te zijn door de recente ontwikkelin
gen. „In het vooroverleg is ons ver
zekerd dat er niets ten nadele van
onze inwoners zou veranderen en
dan loop je ineens hier tegenaan.
Dit kan natuurlijk niet. De provin
cie Zeeland en vervoerder Con
nexxion hebben zich niet gereali
seerd dat wij voor een belangrijk
deel op Bergen op Zoom georiën
teerd zijn. Daar hebben we op Tho
len vaker last van. Het is een uiterst
ongewenste situatie, juist omdat
vervoerder BBA vanwege de
komst van het collectief vraagaf
hankelijk vervoer een aantal ritten
schrapt. Als dit zo zou blijven, kun
je als oudere bijna niet meer van
het eiland af. Ik ben blij dat men
sen hiertegen protesteren. Ik heb er
overigens het volste vertrouwen in
dat de provincie met een snelle op
lossing komt. We zitten er als ge
meente Tholen nu in ieder geval
bovenop."
Niet alleen het reisgebied van
de teletaxi verandert. Ook het
betalingssysteem ondergaat
enkele wijzigingen. Met in
gang van 1 januari 2002 is het
niet meer mogelijk om met
strippen te betalen. In plaats
hiervan kan in de taxi per 1 ja
nuari betaald worden met de
chipkaart/chipknip. Met in
gang van het nieuwe jaar kan
er uitsluitend in euro's worden
afgerekend. Naast betaling
met de chipkaart is het ook
mogelijk om met contact geld
te betalen. Vanwege het be-
taalgemak wordt geadviseerd
om zoveel mogelijk met de
chipkaart af te rekenen. Wie
chipt betaalt altijd gepast,
heeft geen gedoe met muntjes
en kleingeld en heeft geen pin
code nodig. Contact geld op
zak hebben is dan niet nodig.
Ongebruikte strippen kunnen
tot en met 31 januari 2002
worden ingewisseld voor eu
ro's. Dit kan bij de WVG lo
ketten van de gemeenten in de
Oosterschelderegio. Roeland
van der Niet van Interpay Ne
derland gaf de ouderen woens
dag in Meulvliet uitleg over
het gebruik van de chipkaart.
Mevr Van Leeuwen stapt bij haar woning aan het Kerkplein in Poortvliet in de WVG-taxi, waarmeer Rien Gunst haar naar hetABG brengt.
