'Mensen zoeken uitweg om uit
verwarring en geweld te komen'
Lantaarnpaal zet
Bolwerk in het licht
middag
-up in d(
weer is'
'Ik ben niet iemand die iedere
Slachtveld/Welgelegen
uitgesteld wegens tekort
gemeente-ambtenaren
Thoolse inbreng
in nieuwsquiz
Onderzoek
personeel
milieuzaken
Maritiem officier Imka Verkamman heeft haar koers uitgezet
Donderdag 22 november 2001
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Vluchten
Met zwaard
Zendingsechtpaar Verwijs noodgedwongen terug uit onveilig Colombia
Mevr. Provoost kan niet meer schemeren
Een discussie over een lantaarnpaal lijkt tot het tijdperk van
de vroede vaderen te horen. Die stelling hoor je nogal eens
wanneer er over een gemeentebestuur anno 2001 wordt ge
sproken. Maar met het duale stelsel in 2002 voor de boeg, is
die beroemde lantaarnpaal toch nog altijd zeer actueel. Een
toekomstvisie Tholen 2025 is een ver-van-je-bedshow in
vergelijking met die lantaarnpaal vlakbij je deur.
Eerst goed
Losse lading
Leven aan boord
Geëxecuteerd
Afstudeerprijs
Huurwoning
Rapport signaleert gebrek aan 12 mensen
Hele slechte keuzes
Niet te dramatisch
Ze zouden tot het voorjaar van 2003 in Colombia blijven om zendings
werk te doen. Maar na vijf jaar is in oktober abrupt een einde gekomen
aan hun verblijf in het Zuid-Amerikaanse land. Ad en Lisette Verwijs-
Vogel en hun drie kinderen liepen te veel risico om ontvoerd te worden.
Drugshandel, geweld en ontvoeringen zijn er aan de orde van de dag.
Maar de protestanste kerk groeit er, tegen de verdrukking in. Maandag
vertelden ze over hun ervaringen tijdens de zendingsavond van de Her
vormde Gemeente in hun voormalige woonplaats Sint-Philipsland.
Ze hadden liever onder andere om
standigheden over hun werk in Co
lombia willen vertellen, zei Ad Ver
wijs (37) tegen de ongeveer 35
leden van de gemeente. Het plotse
linge vertrek naar Nederland zette
hun leven op zijn kop. Op 8 septem
ber kregen ze van de gereformeerde
zendingsbond (GZB) een brief met
de boodschap dat de bond niet lan
ger in kon staan voor hun veiligheid
en daarvoor ook niet de verantwoor
delijkheid kon dragen. Ze zouden in
het onveilige Colombia makkelijk
doelwit kunnen worden van 'kid
napping'. „We wisten wel dat het
moeilijk was. Elk jaar wordt over de
situatie in het land met de sectie van
de zendingsbond gesproken. Elk
jaar worden er meer mensen ont
voerd, elk jaar zijn er meer vermis
ten en worden er meer mensen ge
dood. De laatste tijd is het alleen
maar erger geworden. Per jaar wor
den er 3000 tot 4000 mensen ont
voerd, dat is meer dan in de rest van
de wereld."
Colombia is vooral bekend van
drugshandel, maar daarnaast levert
het ontvoeren van rijke mensen veel
geld op. In Colombia zijn volgens
Verwijs nog steeds gewapende
groeperingen actief: guerilla's van
de linkse communistische beweging
tot extreem rechtse bendes die het
geweld niet schuwen. Het land heeft
bovendien met een corrupt bestuur
te maken. Mensenrechten worden er
met voeten getreden. Niet langer
zijn alleen de rijken doelwit, ook
mensen uit de middengroepen wor
den het slachtoffer. „Wij zaten in de
verkeerde hoek: blank en lid van
een kerk. Want een blanke daar is
per definitie rijk. We kregen het
dringende advies naar Nederland te
rug te gaan."
Op 20 oktober verlieten ze Colom
bia met hun drie zonen: Marijn
(11), Teun (10) en Joop (7). Het was
een moeilijke en ingrijpende beslis
sing, zegt Verwijs. „We wilden nog
anderhalf jaar blijven. Het is spijtig
om weg te gaan. We behoren nu tot
de vele miljoenen mensen die
vluchten. Maar wij hebben kleding,
een auto en een woning. Wij zijn
gezegend en we hebben het vertrou
wen dat God het werk niet zal laten
varen. We staan hier, maar ons hart
is in Colombia."
Verwijs las voor uit Handelingen 20
waarin de apostel Paulus verhaalt
over zijn laatste zendingsreis. „Hij
ging naar Jeruzalem. Hij wist dat
zijn werk klaar was. Paulus stond in
de gemeente. Hij laat de ouderlin
gen uit Efese komen om ze een hart
onder de riem te steken. Paulus is de
levende offerande van Jezus." In die
lijn ziet Verwijs ook zijn werk als
theoloog. Het was, de rode draad in
het verhaal van het echtpaar.
Ze toonden dia's om te laten zien
wat voor werk ze deden. Ze woon
den in het noorden van het land, in
Barranquilla. Ad legde zich als
coördinator toe op het zogenaamde
toerustingswerk voor de classis Ca-
ribe van de reformatorische synode
van de Presbyteriaanse kerk van
Colombia: het opleiden en onder
richten van studenten en gemeente
leden. Hij ontwikkelde onder meer
lesmateriaal voor de leidinggeven
den van de gemeente.
De protestante kerk is echter maar
een kleine kerk in het overwegend
katholieke Zuid-Amerika. In Co
lombia is 95 procent katholiek, ver
telde hij. „Drie procent is prote
stant, dan zijn er nog
Jehovagetuigen en Mormonen.
Maar de Colombianen zijn een heel
religieus volk. Er is bijna geen Co
lombiaan die atheïst is. Het is
vreemd om de grote scheiding te
zien; aan de ene kant armoede en
geweld, aan de andere kant weet ie
dereen wie God is."
De protestante kerk in Colombia
heeft de laatste vijftig jaar een
'groeispurt' meegemaakt. Dat komt
volgens Verwijs omdat de kerk be
zig is terug te gaan naar de wortels,
zoals de gereformeerden en calvi
nisten in Europa. „De katholieke
kerk is daar volgens kenners, zon
Maandagavond verzorgden Ad en Lisette Verwijs-Vogel een lezing tijdens de zendingsavond in het verenigingsgebouw van de Hervormde
Gemeente in Sint-Philipsland.
Inspraak is inspraak, maar dit is na
tuurlijk niet fijn. Het is een kleine
moeite om de lantaarnpaal te verzet
ten", aldus CDA-raadslid J.P. Bout.
„De beste breister laat wel eens een
steek vallen", erkende wethouder
Dat bleek maandagavond in de
commissie gemeentelijke ontwikke
ling. Aan het Bolwerk in Tholen is
er bij de woning van mevr. Provoost
pas een lantaarnpaal geplaatst,
waardoor ze niet meer kan scheme
ren. „Het is bijna daglicht in haar
kamer en daarover zijn de bewoners
uiterst gepikeerd", meldde mevr. E.
Frigge-Hogesteeger. „Dat is toch
een heel slechte zaak als we de
mond vol hebben over inspraak van
de burgers", zei het VVD-raadslid.
M.A.J. van der Linde stelde vast dat
b. en w. tevoren niet met de mensen
hadden overlegd over deze verande
ringen. „Kunt u die instemming als
nog regelen", vroeg het PvdA-
raadslid.
„Als er in de woonsituatie van in
woners iets gaat wijzigen, kun je dat
als gemeente niet op eigen houtje
doen", zei D66-raadslid J. van den
Donker. Hij vond het bovendien
veel duurder om de elektriciteit
voor deze lantaarnpaal te verleggen.
K.A. Heijboer. „We hebben verge
ten om die burger te horen bij het
maken van het verlichtingsplan voor
de Verbrandestraat. Maar technisch
staat de lantaarnpaal op de goede
plaats. Er is een gesprek geweest
met mevr. Provoost en we kunnen
de zaak van alle kanten bekijken,
maar de gemeente is verantwoorde
lijk voor een goed verlichtingsplan."
Mevr. Frigge was benieuwd of er
wat aan verandert. „U kunt dat
zelf gaan bekijken aan het Bol
werk in Tholen en ik hoop dat u
ervan geniet", zei de wethouder
op geprikkelde toon. De 31 platte
landsvrouwen op de publieke tri
bune genoten van dit levendige
debat over een alledaags onder
werp.
„De lantaarnpaal stond eerst goed,
maar toen heeft er iemand gebeld
dat hij ergens anders moest staan.
VERVOLG VAN VOORPAGINA
Voor b. en w. was dat doorslagge
vend om de dynamische drempels
te laten verwijderen. De omwonen
den werden persoonlijk van die col-
legebeslissing op de hoogte ge
bracht. Ze hadden de Paasdijkweg
zelfs op een woensdagavond ge
blokkeerd toen ze vonden dat het
gemeentebestuur onvoldoende aan
dacht besteedde aan hun grieven
over de geluidshinder.
Eind april werden de twee drempels
feestelijk in gebruik genomen door
gedeputeerde J.I. Hennekeij en wet
houder K.A. Heijboer. De eerste in
Zeeland. Een proefplaatsing van
Vialis verkeer en mobiliteit. Alles
was gratis voor de gemeente Tho
len, maar de problemen die ontston
den hebben b. en w. en de ambtena
ren ontzettend veel tijd en dus geld
gekost. De bewoners van de Paas
dijkweg ergerden zich er groen en
geel aan, maar er werd dankzij de
drempels wel aanzienlijk minder
hard gereden. De toegestane snel
heid van 50 km in de bebouwde
kom werd veel beter in acht geno
men. Wie zich er niet aan hield,
werd met de drempel geconfron
teerd die uit de weg kwam en dat
was in een personenauto geen pret
je. Vrachtwagenchauffeurs hadden
er in hun goed verende cabines wei
nig last van, maar de omwonenden
des te meer.
„Bij aanvang van het project in
april, was het probleem van de ge
luidsoverlast niet voorzien", aldus
b. en w. in een verklaring. „De ge
meente en leverancier Vialis waren
vol verwachting met de proef be-
Schuttersvereniging Cloveniersgil-
de in Scherpenisse heeft het onder
komen op de Pluimpot grondig ver
bouwd. Op 14 december is de
feestelijke ingebruikname.
gonnen. Doel van de drempels was,
het verhogen van de verkeersveilig
heid door de snelheid terug te drin
gen en dat doel is bereikt.'Het aan
tal hardrijders is drastisch gedaald.
Voor Vialis, een dochteronderne
ming van Vólker Stevin, is het een
bittere pil. „De leverancier betreurt
het, dat het proefproject beëindigd
wordt omdat de dynamische drem
pels zeer effectief blijken te zijn.
Volgens Vialis wordt de geluids
overlast in belangrijke mate veroor
zaakt door het geluidsniveau van de
weg zelf en door het feit, dat vracht
wagens met een losse lading geluid
maken bij oneffenheden in de weg
en dus ook bij een geactiveerde
drempel", aldus de verklaring van
b. en w.
Voor de ingebruikname protesteer
den motorliefhebbers al tegen de
drempels en de omwonenden deden
daar nog een schepje bovenop.
Wethouder Heijboer kreeg bij de
opening de wind van voren van o.a.
dhr. Hage, maar de wethouder bleef
hopen dat de klachten zouden afne
men door aanpassingen. ,Wie aan
de Paasdijkweg woont, is gebaat bij
rust en lage snelheid', was het uit
gangspunt van de wethouder. Dat
laatste werd bereikt, maar het eer
ste niet. Vialis prees in april wet
houder Heijboer en zijn ambtena
ren voor hun moed om dit nieuwe
type snelheidsremmer toe te pas
sen. De trots die ze toen hadden, is
totaal vervlogen door de ernstige
klachten waarmee de bewoners b.
en w. bleven bestoken. De drempels
werken al geruime tijd niet meer en
zullen binnenkort definitief verwij
derd worden. Een kostbare opera
tie, want er zit 8,5 ton beton in de
grond. Eén drempel kostte 75.000
gulden.
der te generaliseren, een soort faca
de. Verweven met oude natuurgods
diensten en met een grote binding
van Maria. De godsdienst is er met
het zwaard gebracht."
Volgens Verwijs zoeken mensen, in
de verwarring en om uit het geweld
te komen, een uitweg. „Ze zoeken
God, maar er zijn ook charlatans die
daar gebruik van maken. Door de
stroming uit de Verenigde Staten
bijvoorbeeld, die de welvaartstheo-
logie predikt. „Als je maar steeds
meer geld geeft aan de kerk, dan
krijg je er later van God een mooie
auto voor terug. Dat is heel onbarm
hartig."
Via de Presbyteriaanse kerk is Ver
wijs gevraagd zondagschoolleiders
te begeleiden. „Te leren ontdekken
waarvoor we staan; wie is God, wie
is de mens. Dat God almachtig is en
de mens afgevallen is van God. Zo
als in vers 20 van Handelingen waar
in de huizen en in het openbaar ge
leerd wordt. We hebben geprobeerd
daar structuur aan te geven."
Zijn vrouw Lisette (35) lichtte de
dia's toe. Lichtbeelden van land
schappen en mensen, huiselijke ta
ferelen, zondagschool, scholingsbij
eenkomsten; veelal zonnige en
kleurrijke opnamen met opgewekte
gezichten. De verhalen erachter zijn
vaak schrijnend.
Voor de preek onderhield zij de jon
geren van 13 tot 18 jaar. Lisette
(van huis uit sociaal werkster) zette
eenvoudige theologische program
ma's op. Na de preek nam Ad de 18
tot 25-jarigen onder zijn hoede. Op
een van de dia's is oud-burgemees-
ter Vogel van Sint-Philipsland te
zien met zijn vrouw en een van de
kleinkinderen op schoot.
Door de ongeregeldheden zijn veel
mensen gevlucht naar de steden. Zo
zijn er uit een gebied in het noorden
zo'n 40.000 mensen verkast. Liset
te: „Ondanks de ellende zijn de
mensen open, vrolijk en enthou-
zeemeeuw van Finland naar Belfast
en weer terug naar Antwerpen. Ste
den verkennen is er echter lang niet
altijd bij. „Gastankers blijven om
wille van hun gevaarlijke lading
vaak helemaal aan de buitenkant van
het havengebied om te laden of te
lossen. Als er volgens de regels ge
werkt wordt, is gas trouwens hele
maal niet gevaarlijk. In de havens
probeer je altijd wel een nieuwe
krant op de kop te tikken. Verder is
het leven aan boord ook best leuk.
Video's, spelletjes als dart of Tri-
viant en elke maand nieuwe boe
ken."
De werkdagen aan boord logen er
niet om. In de machinekamer werd
er van acht tot vijf gewerkt, met in
het weekeinde altijd vrij. Als aanko
mend stuurman draaide Verkamman
wachten van telkens vier uur, twee
maal per etmaal. Behalve het schip
op koers houden, let de stuurman
ook op tal van andere zaken. De vei
ligheid aan dek is een belangrijk on
derdeel van het takenpakket. Ver
kamman leerde omgaan met de
matrozen die vooral van de Kaap-
verdische Eilanden en uit Indonesië
afkomstig waren. Het liefst had ze te
maken met de Kaapverdianen. „In
donesiërs zijn vanuit hun culturele
achtergrond niet gewend om orders
van een vrouw aan te nemen. Ze
proberen je uit, net als kleine kinde
ren. Met tact kom je echter een heel
eind. Je moet zeker niet als een bitch
tekeergaan, want dan doen ze niets
meer voor je." Bij een lekkage in de
machinekamer kwam Verkamman
ook een keer helemaal onder de olie
te zitten. De Thoolse tilt er niet te
zwaar aan. „Ik ben niet iemand die
siast; vooral diegenen die tot het ge
loof komen. Het is een mooi land.
Met heel veel rijke mensen, een
Eerste Wereld zoals hier, maar ook
met een Derde Wereld, met armen
en krottenwijken."
De situatie in het land is verslech
terd, vertelt Verwijs. „Tien procent
van de ontvoerde mensen wordt
geëxecuteerd. Dat percentage loopt
nu op. Studenten gingen niet meer
alleen op reis, maar samen met hun
ouders. De bewegingsvrijheid werd
minder. In totaal waren er 800 stu-
elke middag met make-up in de
weer is."
De prestaties van Verkamman zijn
niet onopgemerkt gebleven. In de
Rai kreeg ze onlangs de afstudeer
prijs van de Koninklijke Nederland
se Vereniging voor technici in de
scheepvaart. Behalve een oorkonde
zat er ook nog een geldprijs van dui
zend gulden aan vast. Ook kreeg
Verkamman nog een uitnodiging om
een keer met een reddingboot van de
Koninklijke Nederlandse Redding
Maatschappij (KNRM) uit te varen.
Voor het zover is, moet ze wel dertig
donateurs aanbrengen, een uitdaging
waar ze graag op in ging. De prijs is
een beloning voor haar totale studie
prestatie. „Ik ben wel zo iemand die
er helemaal voor gaat. Als meisje in
dit wereldje moet je je misschien ook
meer waarmaken dan als jongen."
Ook haar stageverslagen oogstten
alom lof. Tijdens haar periode als as
pirant-stuurman maakte Verkamman
een uitgebreid dekverslag, met aan
dacht voor ladingbehandeling, uitleg
over leidingen van gasinstallaties en
het spoelen van de tanks. Als machi
nist maakte ze een uitgebreide analy
se van de hoofdmotor van het schip.
Bij haar vrije opdracht nam ze de
gasinstallatie aan boord gedetailleerd
onder de loep. Verkamman heeft haar
koers uitgezet. Over twee jaar wil ze
aan de slag als stuurman. Bang voor
heimwee of eenzaamheid is ze niet.
Verkamman heeft verkering, maar
haar vriend vaart ook. Als ze daar
over spreekt, krijgt ze een rood
hoofd, heel even maar. Ze wil er ook
niet te lang over nadenken. „Huisje,
tuintje, boompje, beestje kan altijd
nog. Eerst wil ik varen."
denten in het toerustingsprogram
ma. Om hen achter te laten, maakte
het juist voor ons zo moeilijk."
Zo is er John Mario, gevlucht op
zijn twaalfde voor het geweld. Nu is
hij in opleiding voor predikant. Die
scholing duurt vier jaar. Maar hij
heeft zich verplicht om twintig jaar
lang onder een van de tachtig india
nenstammen te gaan wonen en te
werken. Ad en Lissette toonden
voorwerpen van zo'n stam: een
draagband voor kinderen van boom
schors, een grasrokje, een buidel
('beauty case') van boomschors
waarin de vlijmscherpe tanden van
de piranha worden bewaard om ha
ren te knippen, in dit geval af te
snijden. Een potje gif om blaaspijp
jes te vullen om apen mee te schie
ten die opgegeten worden.
„De grootste passie van Mario is de
prediking van de Here Jezus. Hij
gaat twintig jaar het evangelie in
woord en daad voorleven. Omdat
hij erin gelooft dat er geen andere
weg is. Omdat hij gelooft dat men
sen verloren zijn die niet in God ge
loven."
Zo is er ook Apolinar, een goede
vriend van het echtpaar wiens le
ven niet zeker is. Hij bezocht het
seminarie, studeerde filosofie en
had volgens Verwijs zelfs wel do
cent kunnen worden, maar hij
bleef wonen tussen de mensen om
het woord Gods te verkondigen.
In een streek waar zowel de
guerilla's als de militairen het de
bevolking lastig maken. „In een
grensgebied waar de ene dag de
paramilitaren een deel van de
oogst opeisen en de andere dag de
guerilla's het varken komen halen.
Voor ons was Apolinar de meest
toegewijde christen. In die zin is
zending ook wederzijds: je leert
meer dan dat je door mag geven."
Apolinar verzorgt de toerusting
aan zo'n 400 studenten en bereist
op zijn motorfiets een enorm
groot gebied.
Het echtpaar probeert nu hier za
ken op een rijtje te zetten. Ze lo
geerden een tijdlang bij Lisette's
ouders, maar sinds kort hebben ze
een huurwoning in Veenendaal.
De theoloog kan tot 2003 voor de
zending zijn werk in Colombia af
maken. Zij het op grote afstand.
Wellicht dat hij nog enkele malen
voor een kort verblijf teruggaat.
De helft van de Zeeuwse teams die
meedoen aan de voorronde van de
nationale nieuwsquiz bestaat uit
(oud-)Tholenaars. De NOS-weer-
vrouw Marjon de Hond fungeert
als teamcaptain. Verder doen de
journalist Kees Slager (afkomstig
uit Scherpenisse), Marlien van
Kempen uit Oud-Vossemeer (do-'
cente vroedvrouwenschool) en de
bij de thuiszorg in Sint-Maartens
dijk werkzame Thea Both uit
Dirksland mee. De twee laatstge
noemde dames drongen via de in-
ternetwedstrijd door tot de voor
ronde. In zo'n voorronde nemen
twee teams (van elk vier leden) uit
één provincie het tegen elkaar op.
In elke ploeg is, via een internet-
wedstrijd, een consument opgeno
men. Als quizmasters fungeren
Mieke Verwey en Harmen Siezen.
De Hond, Slager en Both zitten in
één team, van het andere is presen
tatrice Veronique Roeg van Om
roep Zeeland de captain. Het pro
gramma wordt op donderdag 13
december om 9 uur uitgezonden
door de NCRV op Nederland 1
Er komt een onderzoek naar de
personeelsterkte van de afdeling
volkshuisvesting, milieu en bouw
kundige zaken van de gemeente
Tholen. Bekeken zal worden of het
huidige aantal ambtenaren op deze
afdeling de taken van controle en
hanhaving aankunnen. Een derge
lijk onderzoek heeft al eerder
plaatsgevonden voor de afdeling fi
nanciën. Bij de afdeling volkshuis
vesting, milieu en bouwkundige
zaken spelen controle en handha
ving een steeds belangrijker rol.
Sinds de ramp in Enschede en Vo-
lendam zijn er taken bijgekomen of
aangescherpt, zoals externe veilig
heid bedrijven en veiligheid hore
cagelegenheden.
Maandag ging de commissie mid
delen unaniem akkoord met het be
schikbaar stellen van 110.000 gul
den.
Met haar afstudeerprijs op zak wil Imka Verkamman over twee jaar aan de slag als stuurman op een schip.
De ontwikkeling van het supermarktterrein Slachtveld in Tholen en de
tweede fase van bedrijventerrein Welgelegen is op een laag pitje gezet
omdat de afdeling gemeentelijke ontwikkeling de mensen er niet voor
heeft. Volgens het rapport Evenwicht tussen mensen en werk' komt de
afdeling 12 mensen tekort. De raadscommissie gemeentelijke ontwikke
ling maakte zich er maandagavond zorgen over. B. en w. leggen binnen
kort een planning aan de zes raadsfracties voor, welke werken ze in het
eerste halfjaar van 2002 willen aanpakken. Volgens wethouder Van
Kempen staat het Slachtveld ,heel hoog in de top 10.' „Maar dit uniek
plekje vergt een hele zorgvuldige invulling. Anders roept men over vijf
jaar: hoe heb je dat zo kunnen doen?"
,Het is goed om de realiteit eens on- gen van de commissie te delen. „Bin
der ogen te zien", zei PvdA-raadslid
M.A.J. van der Linde naar aanleiding
van de rapportage over de afdeling
gemeentelijke ontwikkeling. „Twaalf
mensen tekort is nogal wat. Daarom
waren wij bij de begrotingsbehande
ling ook zo terughoudend bij het in
dienen van moties, want dat vergt
weer capaciteit. Er komt toch al veel
vraag en dat moeten we zo spoedig
mogelijk oppakken om de werkdruk
te lijf te gaan.'Van der Linde had in
het rapport ook gelezen, dat ambte
naren erover klagen dat raadsleden
geregeld met vragen tussendoor ko
men. „Af en toe dient dat te gebeuren
en daar dient ook ruimte voor te
zijn", zei de PvdA-fractievoorzitter.
CDA-woordvoerder J.P. Bout was
dezelfde mening toegedaan. „De
flexibiliteit is eruit. Er kan niks meer
tussendoor. Dat moet veranderen,
want je kunt de zaken niet door blij
ven schuiven. In de tweede helft van
2002 moeten we bij zijn", aldus
Bout.
„Er zullen mensen bij moeten, want
het is nu pappen en nat houden'zei
mevr. E. Frigge-Hogesteeger. „Veel
zaken blijven liggen en je kunt niet
aan de gang blijven met inschakeling
van externe bureaus, al maak ik me
wel zorgen dat de ontwikkeling van
Welgelegen II is uitgesteld omdat er
een ambtenaar langdurig ziek is. En
het Slachtveld, een uniek plekje in
het centrum van Tholen, verpau
pert' aldus het VVD-raadslid.
„Er wordt keihard gewerkt in het ge
meentehuis", bracht P.W.J. Hoek
naar voren. „Maar er worden vele ac
tuele vragen gesteld, zoals over de
toekomstvisie Tholen 2025. En de
burger heeft recht op een goede af
wikkeling van zijn verzoeken. De
huidige gang van zaken kan dus nooit
lang goed gaan. Er moet capaciteit
bij", vond de SGP-woord voerder.
„De keus die in de rapportage wordt
gemaakt, is duidelijk, maar het is te
betreuren dat er zaken blijven lig
gen", was de mening van drs. A.L.
Piet. „Het Slachtveld wordt nu uitge
steld, alsmede het opknappen van ou
de bedrijventerreinen in Sint-Maar
tensdijk en Tholen, maar op termijn
moeten we die zaken toch aanpak
ken. En om onze rol als raad - zeker
in het duale stelsel - goed te kunnen
vervullen, is steun van ambtenaren
ook zeker nodig", aldus het raadslid
van de ChristenUnie.
J. van den Donker sprak over ,hele
slechte keuzes.' „Ik heb het rapport
met grote zorg gelezen. De oplossin
gen zie ik ook nog niet gloren. Uitbe
steding tfan werken is ongelofelijk
duur. Dit gaat uit de hand lopen! Het
Slachtveld moet grote prioriteit krij
gen. Het zou een schandeel zijn als
dit plan in 2002 niet bovenaan de lijst
komt", verklaarde het D66-raadslid.
Wethouder Van Kempen zei de zor-
nenkort krijgen we een nieuwe bu
reauchef ruimtelijke ordening, maar
nog niet alle vacatures zijn opgevuld.
Er zijn ook weinig reacties op onze
oproepen. Als de commissie nieuwe
medewerkers kan aanwijzen, houden
we ons aanbevolen. Helaas komt er
tot nu toe weinig uit.'
Volgens wethouder Heijboer hoeft
uitbesteding van werken geen nadeel
te zijn. Hij verbaasde zich erover, dat
enkele commissieleden voor uitbrei
ding van de capaciteit hadden gepleit.
„Hoe wil de raad dat financieren,
want de begroting 2002 is pas vastge
steld.'
Mevr. Frigge dacht aan jaarcontrac
ten voor bepaalde klussen. „Zo kan
het in elk geval niet, want nu blijft er
teveel liggen!" Van der Linde zei dat
inleenkosten in karweien verwerkt
zijn, zodat het geen extra last voor de
begroting betekent. Hij vond dat het
een en/en situatie moet zijn: meer
vaste mensen erbij en ook inschake
ling van externe bureaus. Piet gaf Van
Kempen hoop ten aanzien van de ar
beidsmarkt. „Die verandert nu zeer
snel.'De wethouder bleef pessimis
tisch. „Mensen voor ruimtelijke or
dening, volkshuisvesting, bouw- en
woningtoezicht zijn heel erg moeilijk
te krijgen."
Volgens Van den Donker blijft er een
goed evenwicht nodig. „Anders raak
je teveel deskundigheid in eigen huis
kwijt. Nu is de verhouding tussen uit
besteden en zelf doen gewoon zoek.'
Hoek was minder negatief over uit
besteden, want daar zit ook altijd een
stuk kennisoverdracht bij. Wethouder
Heijboer zei in Scherpenisse goede
ervaringen te hebben met het uitbe
steden van een rioleringsproject, dat
sleutelklaar wordt opgeleverd. „Dat
geeft verlichting van onze werkdruk,
al moet uitbesteed werk door de ge
meente gecontroleerd worden. Maar
we moeten niet al te dramatisch doen
over de achterstanden. In de loop van
2002 kunnen we aan de verwachtin
gen voldoen'verzekerde wethouder
Heijboer.
Hoek wees nog op de vertragingen
bij het nieuwe bestemmingsplan
Kom Tholen. Wethouder Van Kem
pen jiet weten, dat in januari/februari
het ontwerp tegemoet kan worden
gezien. „Tholen is de grootste klus.
Als dat goed is ingevuld, is dat een
voorbeeld voor de rest van de kom-
plannen. We willen hierbij zoVeel
mogelijk uniformiteit inbouwen."
De wethouder waarschuwde de com
missie ervoor om de prioriteiten die
de ambtenaren bepalen, niet te door
kruisen. „Als we zoveel mogelijk
productie willen, dan moet u zich be
perken!" Piet en Van den Donker be
nadrukten de rol van de gemeente
raad. „Bij de planning en het bepalen
van de prioriteiten willen we wel
meesturen.'
Ze komt uit een vissersfamilie die terug gaat tot het oude Reimerswaal.
De 21-jarige Imka Verkamman uit Tholen is de jongste loot in de fami
lie met een hang naar de zee. Verkamman mag zich maritiem officier
noemen en voer tijdens het afsluitende stagejaar aan het instituut De
Ruijter in Vlissingen op een gastanker. Als stuurman en machinist
stond ze haar mannetje. Vorige week werd de jonge Thoolse in de Am
sterdamse Rai in het zonnetje gezet wegens haar prestaties. Als vrouw
in de door mannen gedomineerde koopvaardij is ze een opvallende ver
schijning. „Het zit in het bloed."
Vader Jan Willem zette de traditie
van de familie al voort. Net als een
oom van Imka was hij visser. Ook
opa Verkamman voer het zeegat uit.
De familie Verkamman telde eerder
ook al twee marofs, zoals Imka een
maritiem officier noemt. Zo vreemd
was het dus niet dat Verkamman
voor een mbo-studie tot maritiem
officier koos. Met vier meiden be
gonnen ze destijds in Vlissingen.
Drie bleven er over. Behalve de leer
stof zelf, leerde ze ook om zich te
wapenen tegen mannenhumor. Ver
kamman, klein en gewoon een leuke
meid om te zien, is niet flauw uitge
vallen en kan tegen een stootje. Zo
nodig kan ze zelf ook uit de hoek
komen. De plagerijen brachten Ver
kamman niet af van haar beroeps
keuze. Deze zomer rondde ze het
mbo-gedeelte van haar studie af met
een stagejaar. Inmiddels volgt ze de
hbo-studie aan de Hogeschool Zee
land. Over ongeveer twee jaar hoopt
ze ingenieur te zijn. Met haar mari
tieme achtergrond kan ze dan alle
kanten op. Aan de wal zijn er opties
in bijvoorbeeld logistiek, verkeers
posten voor de scheepvaart, havens
of meteorologie. Verkamman heeft
haar keuze echter al gemaakt: het
zeegat uit, en als het even kan op een
gastanker. „Ik heb altijd zelfstandig
willen werken en een boot willen
varen. Het nautisch gebeuren heeft
me van jongs af aan geraakt."
De mbo-opleiding tot maritiem offi
cier is onderverdeeld in twee disci
plines. Aan de ene kant is het een
opleiding tot stuurman. Evenveel
aandacht is er voor de machineka
mer. De stage in het afsluitende der
de jaar is er een afspiegeling van.
Vijf maanden lang bekwaamde Ver
kamman zich aan boord van een on
der Nederlandse vlag varende tanker
van de rederij Anthony Veder in de
stuurmanskunst. Op een andere
schuit van dezelfde rederij voer ze
nog eens vijf maanden met de na
druk op de machinekamer. Na het
beëindigen van de stage werd ze
door de rederij gevraagd om nog een
maand te blijven om een oogje in
het zeil te houden, terwijl de tanker
in het dok lag. Op het bijna onbe
mande schip bewaakte Verkamman
samen met een stuurman het overha
len, zoals de inspectie op een schip
wordt genoemd. De gastankers
waarop Verkamman voer, deden
vooral noordwest-Europa aan. Zeker
voor wie moet sturen een prima
leerschool. „De oceaan oversteken
lijkt me niks. Dan zie je misschien
één keer in de twee dagen een ander
schip. De Noordzee daarentegen is
een druk bevaren route, voor de Eh-
gelse kust heb je allerlei ondieptes
en je komt nog eens in Antwerpen.
Daar is mijn familie aan boord ko
men kijken."
Verkamman praat met gemak mee
over Europese havens. De gesprek
ken vliegen als een op drift geslagen
