'Als ik ga zingen, dan kan ik
daar mijn gevoel in kwijt'
Niet alle mantelzorgers laten
zich verwennen in De Schutse
Een zielige vertoning
Burgemeestersvrouwen bij de soos
Roxanne de Kaper uit Sint-Maartensdijk doet auditie voor musical
Wethouder M. Velthuis: Verzorgende wordt wel eens vergeten
Trouwen kost
gemeente geld
Walgelijk
Erg ontdaan
Triest: sprookje
van de vos is uit
Postagentschap
in Tholen
Donderdag 15 november 2001
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Scouting
Mijn droom
Respijtweekend
Opgeven hobby
Luchtsteun nodig
voorjagers
Nooit gehoord
van humane jacht
Ze zingt op familiereünies. Ze
zingt als ze huiswerk maakt. Ze
oefent haar stem naast de stereo
toren. En ze deed auditie in
schouwburg de Maagd in Bergen
op Zoom om mee te kunnen doen
in een musical. De 15-jarige
Roxanne de Kaper uit Sint-Maar
tensdijk wil zangeres worden. En
het liefst ook beroemd. Ze houdt
van de Haagse zangeres Anouk en
is weg van de Amerikaanse Whit
ney Houston, maar staat ook met
beide benen op de grond. Zenuw
achtig was ze wel voor de auditie.
Zingen voor de musical the Ama
zing Technicolor Dreamcoat ging
goed, het dansen was moeilijker.
Via de adjunct-directeur J. Goos-
sens van het Schelde college in
Sint-Maartensdijk kreeg ze te horen
dat er zangers/acteuts en dansers
worden gezocht voor de musical
die volgend jaar zomer in de
Maagd in Bergen op Zoom wordt
opgevoerd. Meer dan 300 scholen,
muziekcentra en opleidinginstitu
ten in de regio zijn aangeschreven
om mee te doen aan het Musical
plan Zuidwest van het Centrum
voor Kunsten in Bergen op Zoom,
de gemeente Bergen op Zoom en
de provincie Noord-Brabant. Be
doeld om talentvolle jongeren tus
sen 15 en 25 jaar een kans te geven
op te treden in een professionele
musical.
Voor de uitvoering van de muziek-
en theaterstuk van Lloyd Webber
en Tim Rice zijn 60 jongeren no
dig. De muzikale leiding is in han
den van Pierre van Broekhoven, di
rigent bij Accelerando in
Sint-Annaland.
Roxanne: „Op school weten ze dat
ik zangeres wil worden en zo kreeg
ik te horen dat ik op auditie kon."
Ze wilde het al eerder proberen.
Voor de musical Fame. Maar dan
had ze, als ze was uitgekozen, drie
keer per week 's avonds naar Eind
hoven moeten reizen. En dat was te
ver. Nu het zo dicht in de buurt is,
doet ze een poging om door de se
lectieronden te komen.
Roxanne zingt graag. „En mijn ou
ders zeggen dat het acteren in mijn
bloed zit. Dat ik daar het beste in
ben." Maar Roxanne heeft nog
meer noten op haar zang. Voor de
musical schreef ze zich ook in op
het onderdeel dans. „Ja, dansen doe
ik ook heel graag. Ik zit nu op stijl
dansen en daar moet je ook soepel
voor zijn."
Roxanne moest dus tijdens de audi
tie twee keer aantreden: als zange
res/actrice en als danseres. Ze
mocht zelf aangeven welk liedje ze
wilde zingen. „Dat is Sacrafice ge
worden van Anouk. Dat moet je
zingen met pianobegeleiding.
Anouk heeft hele ruige nummers.
Dit valt wel mee. Maar er zit wel
een stukje in waar je voluit moet
gaan. Maar dat kan dan ook net
vals gaan klinken." Ze mocht in de
schouwburg eerst samen met de
Roxanne houdt van de Haagse zangeres Anouk en de Amerikaanse Whitney Houston.
pianist oefenen. „In een hele grote
ruimte. Dat klonk echt mooi. Maar
ik was eerst heel zenuwachtig. Ik
kon bijna niet meer staan. Vooral
omdat er zoveel andere jongeren
waren. Ik dacht dat ze allemaal
zouden gaan staan kijken als ik zou
zingen, maar dat was niet waar."
Een beetje vreemd was het wel om
Anouk te zingen met pianomuziek.
„Sacrifice is een gitaarnummer,
maar het ging toch wel goed."
Het dansen was moeilijker, zegt ze.
Met een stel anderen moest ze een
dans uit de musical doen. „Dat ging
heel snel. En er waren hele moeilij
ke danspassen bij."
Op school heeft ze samen met de
docent Engels geschaafd aan haar
uitspraak. „Dat ging wel goed. Ik
moest alleen goed letten op de uit
spraak van het woordje 'love' en
'rough'." Met de piano heeft ze
thuis niet geoefend, maar wel met
een muziekapparatuur waar het
stemgeluid van weg gedraaid kan
Worden.
Roxanne houdt van Anouk. „Die
heb ik altijd heel goed gevonden,
maar ik houd ook van de stem van
Whitney Houston. Haar stem is vol
en heel mooi." Toen Roxanne ne
gen was en ze Whitney voor het
eerste hoorde, was ze verkocht.
„Dat vond ik helemaal te gek. Ik
ging mee zingen en dat maakte iets
in me los." Voordat ze naar het
Schelde college kwam, zat ze op 't
Rijks in Bergen op Zoom. Daar
zong ze een tijdje in een koortje en
stond ze op het podium tijdens een
kerstviering van de eerste- en twee
deklassers om Don't speak van No
doubt te zingen. Op familiereünies
zingt ze karaoke en ook bij de de
Thoolse scouting trad ze wel eens
op met een paar nummers.
Haar ervaring met acteren is nog
niet zo groot. Op de basisschool De
Rieburch speelde ze wel eens een
rol in een toneelstukje 'Grote beer
en kleine beer', herinnert ze zich,
maar dat was al in groep twee. Ze
vond dat toen heel leuk. Recentere
ervaringen? „Nou, mijn ouders we
ten soms niet of ik iets speel of dat
het echt is. En ze hebben zelf vroe
ger ook altijd op toneelclubs geze
ten."
Zingen blijft voorlopig het belang
rijkste voor Roxanne. Wat ze er zo
aantrekkelijk aan vindt? „Als ik ga
zingen, dan kan ik daar mijn gevoel
in kwijt. Als ik blij ben, maar ook
als ik verdriet heb. Ik vind zingen
leuk en zou er graag mijn beroep
van willen maken. Dat is eigenlijk
mijn droom."
Om haar favorieten te zien, kijkt ze
vaak naar de muziekzenders TMF,
MTV en the Box. „Ze brengen al
lerlei soorten muziek. Vaak zing ik
Mantelzorger mevr. De Jonge-de Haan laat zich verzorgen door de pedicure.
Je kon je haar laten doen, je handen en voeten laten verzorgen, je op la
ten maken, je laten masseren en je ontspannen op de klanken van Tibe
taanse schalen. Maar de opkomst zaterdag op de landelijke verwendag
voor de mantelzorgers in woonzorgcentrum De Schutse in Sint-Anna
land viel wat tegen. Degenen die kwamen hoefden niet lang te wachten
en kregen volop aandacht. Daar was de dag ook voor bedoeld. Voor
mensen die dagelijks een zieke partner of een familielid verzorgen en
die mantelzorgers worden genoemd. En even tijd voor zichzelf nemen.
Daar schort het nog al eens aan, zo
bleek uit de woorden van regiocoör
dinator J. Heijboer-Dingemanse van
het meldpunt vrijwillige thuiszorg in
het gebouw van de .Oosterschelde
thuiszorg in Sint-Maartensdijk. „Het
is voor een mantelzorger vaak moei
lijk zich te onttrekken aan de zorg. De
verantwoordelijkheid die dit met zich
mee brengt kan soms erg zwaar zijn."
Dat is zeker het geval wanneer een
van de ouders of de partner plotseling
erg ziek wordt of een bejaarde vader
of moeder een heup breekt na een val.
Soms zijn beide ouders ziek of hulp
behoevend. Kinderen zijn dan dege
nen die de zorg op zich nemen en da
gelijks langsgaan om te doen wat er
gedaan moet worden. Voor velen is
dat vanzelfsprekend. Mantelzorger N.
van de Velde uit Tholen bezoekt elke
dag twee keer haar ouders. Toen een
van hen was gevallen was de zorg
heel intensief. Mevrouw Van de Velde
is met een aantal andere mantelzor
gers 'uit Tholen naar de verwendag
gekomen en laat zich opmaken bij
Anita van Poortvliet in een van de ka
mers van De Schutse. Ze kan kiezen
welke kleur lippenstift ze wil. Zo is er
door heel het gebouw wat te doen.
Bij de pedicure zit mevrouw J. Sturris
(72) uit Sint-Maartensdijk. Zij is vrij
williger bij de zendingskrans van de
Hervormde gemeente en bezoekt een
ochtend per week Ten Anker om kof
fie te schenken voor de bewoners,
krulspelden in te zetten of spelletjes te
doen. Ook bezoekt ze een middag per
week een 87-jarige hulpbehoevende
vrouw en ze vangt dagelijks thuis een
3-jarig meisje uit de buurt op met wie
ze ook spelletjes doet of boodschap
pen. „Het lijkt niet veel, maar dat is
het toch wel, hoor. Er zijn al mensen
die zeggen dat ik er vermoeid uitzie.
Toch doe ik het met alle plezier."
Om de belangen van de mantelzor
gers te behartigen is er een lanc)blijke
organisatie thuisverzorgers (LOT) op
gericht, een vereniging voor mantel
zorgers. De LOT geeft gratis sociaal
en juridisch advies maar organiseert
vanaf december zogeheten respijt-
weekenden. De mantelzorger kan al
leen of met degene die hij of zij ver
zorgt, tegen een geringe vergoeding
een weekendje weg.
De zorg wordt tijdens die dagen over
genomen en de mantelzorger kan zich
ontspannen en verdiepen in een cur
sus. De 'zorg voor jezelf dagen' wor
den ze genoemd. Ontspanning en af
stand nemen. En je laten verwennen.
Dat kan in Zeeland op De Elder-
schans in Aardenburg, twee maal in
april en in een keer in juni.
Volgens wethouder M. Velthuis ver
richten ongeveer anderhalf miljoen
mensen in Nederland mantelzorg.
Meestal vrouwen van boven de vijf
tig. „De groep van 35 tot 50 jaar
groeit echter snel. Ze besteden gemid
deld acht uur per week aan zorg en
nemen daarmee 80 procent van alle
zorg thuis op zich. Deze vrouwen
hebben doorgaans geen betaald werk
of een kleine deeltijdbaan. Door ver
grijzing groeit de behoefte aan man
telzorgers."
Volgens de wethouder is het belang
van de mantelzorg groot. „Maar ter
wijl iedereen steeds belangstellend in
formeert naar een zieke partner,
wordt de verzorgende wel eens verge
ten. En dat mag eigenlijk niet."
Het langdurig verzorgen van een zie
ke oudere of gehandicapte, trekt vol
gens de wethouder een zware wissel
op degene die de zorg verleent. „Het
betekent wellicht afzien van een car
rière, het overbruggen van grote af
standen en het opgeven van een hob
by."
Ze wees op het belang van het meld
punt vrijwillige thuiszorg die de man
telzorgers kunnen ondersteunen, door
bijvoorbeeld voor een tijdelijke ver
vanging te zorgen. Landelijk is er 25
miljoen gulden beschikbaar. De ge
meente is volgens Velthuis bezig om
het ouderen- en gehandicaptenbeleid
meer handen en voeten te geven. In
december worden betrokken instellin
gen uitgenodigd om over het beleid te
praten.
Velthuis las een stukje voor uit het
boek Lazaruskind van Robert Maw-
son over een gezin waarvan de doch
ter door een auto-ongeluk in coma
was geraakt en het leven van de ou
ders geheel door de toestand van het
slachtoffer wordt behöflfst. En het
voor de moeder even te eel wordt.
hard mee. Het meest kijk ik naar de
Top-40. Cd's koop ik niet. Die zijn
te duur en na een tijdje weer uit de
mode."
Op 30 november treed Jody Bernal
op in Sint-Maartensdijk, maar
Roxanne zal er niet heengaan. „Te
blij," zegt ze waarmee ze bedoeld
dat de muziek van Bernal voor haar
te vrolijk is. „Ik ben zelf ook wel
vrolijk hoor, maar Jody Bernal is
voor kinderen van tien jaar."
Roxanne zit nu in de derde klas van
het Schelde college op de afdeling
verzorging. Zingen zit niet in haar
vakkenpakket, maar na deze school
wil ze naar Antwerpen naar het Ciso
die wel een afdeling zingen heeft.
Roxanne wil graag beroemd wor
den. Maar ze houdt er rekening mee
dat ze niet door de auditie komt.
„Anders doe je jezelf pijn. Als dit
niet lukt, probeer ik toch door te
gaan. En ga ik naar een talentenau
ditie in Den Haag. Ik laat het hier
niet bij, als dit niet lukt."
Op het sluiten van huwelijken legde
de gemeente in de eerste negen
maanden van dit jaar totaal 20.000
gulden toe ten opzicht van de be
groting. Doordat abusievelijk van
een tarief van 430 in plaats van 375
gulden voor een huwelijkssluiting
was uitgegaan, was de raming 6500
gulden te hoog. Omdat er daarnaast
minder bruidsparen elkaar het ja
woord gaven dan verwacht, kwam
er nog eens 9500 gulden minder
binnen dan was begroot. Totaal een
verschil van 16.000 gulden minder
aan inkomsten.
Daarnaast overschrijden de uitga
ven de begroting met 4000 gulden.
Dit wijt de gemeente aan de specia
le fullcolor folder die voor huwe
lijksvoltrekkingen is gemaakt, als
mede aan de verbeterde presentatie
van de ambtenaren van de burgerlij
ke stand.
Voor mij op tafel ligt een foto. Een
kleurrijke foto, waarin maïsgeel,
jagergroen en bloedrood overheer
sen. Nog roder dan de triomfantelij
ke mannengezichten is de tong, die
uit de bek van de dode vos hangt.
Voorpaginanieuws in de Eendracht-
bode van 8 november 2001: 200
jaar lang was er geen vos geschoten
op ons eiland. Dat gemis is nu her
steld. Ik hoop dat we nu weer 200
jaar vooruit kunnen, of langer.
Een paar kanttekeningen:
1: In de uitgave van het rijksinsti
tuut voor natuurbeheer, getiteld
Dieren, uitgave Pudoc in Wagenin-
gen, staat o.a. het volgende over de
vos (vulpes vulpes): In ons land is
de belangstelling voor bont afgeno
men en heeft de vos meer de reputa
tie gekregen van belager van de
pluimveestapel en het jachtwild,
hoewel schade aan de pluimveesta
pel tegenwoordig slechts plaatselijk
en incidenteel optreedt en de na
tuurlijke wildstand nauwelijks door
vossen wordt beïnvloed, behalve in
extreme situaties. Als predator van
knaagdieren kan de vos in het alge
meen als nuttig worden beschouwd
voor land- en bosbouw (einde citaat
blz. 252).
2. De vos heeft zich goed kunnen
aanpassen aan het steeds toenemen
de aantal mensen. Hoewel hij van
huis uit een vleeseter is, eet hij ook
vruchten en menselijk afval en dat
verhoogt zijn levenskansen, ook in
stedelijke omgevingen. In bepaalde
omstandigheden kan het aantal vos
sen in een bepaald gebied zo groot
worden, dat menselijk ingrijpen
noodzakelijk is (lepelaarsnesten in
het Zwanewater). Dat gebeurt dan
ook, meestal door nesten, die twee
tot twaalf jongen kunnen bevatten,
uit te graven en de jongen te doden.
Men kan dat zielig vinden, maar ook
in kringen van natuurbeheerders is
dat geaccepteerd beleid. Als het no
dig is!
3. Hier was iets anders aan de hand.
Een groep drijvers en jagers stuit bij
de fazantenjacht toevallig op een ou
de vos. Op'fazanten en ander klein-
wild jaagt men met hagelpatronen.
Te oordelen naar de foto waren ook
deze jagers daarmee gewapend. Op
groot wild of een vos schiet je met
een kogel. Is het dan een wonder, dat
de vos na zes schoten nog niet dood
was? Doch kennelijk wel zo ver
wond, dat hij zich - na inzet van een
auto! - aan drie kanten liet insluiten.
Waarna een laatste patroon het dier
uit zijn lijden verloste. Het jachtin
stinct was bevredigd, een concurrent
geveld. Een geweld(dad)ige presta
tie.
4. De georganiseerde jacht verdedigt
zijn bestaansrecht altijd door zijn
sport beheersjacht te noemen. Deze
zou noodzakelijk zijn omdat er te
weinig natuurlijke vijanden van de te
bejagen dieren, zoals konijn, haas en
fazant, aanwezig zijn. De natuur hel
pen. En nu was er één natuurlijke
vijand van genoemde dieren op Tho
len en dan komt de aap uit de jagers
mouw: hij wordt niet verwelkomd
als medestander, als natuurlijke hulp
bij natuurbeheer, hij wordt neerge
knald als concurrent. Met hagelkor
rels.
Moeten we die beheersjacht dan toch
met een flinke korrel zout nemen?
H. Venekamp,
Botermarkt, Tholen.
De jagers trillen nog na van de
spanning. Nou, ik zit niet alleen te
trillen maar ben er ook kotsmisse
lijk van! Walgelijk dat het iemand
zo veel genoegen kan geven om een
dier te doden voor het eigen plezier.
Een oud beestje, maar lopen dat hij
kon! Ja en ook nog met het antieke
moordwapen van opa geschoten.
Wat zou opa trots geweest zijn op
zijn kleinzoon! De jagers gaan zelfs
helemaal naar Amersfoort om te
moorden, want alleen zo'n oud vos
je op Tholen is niet genoeg, nee je
moet wel met verhalen thuis kunnen
komen. Je moet 'sportief' getraind
zijn hoor, want denk erom datje een
uithoudingsvermogen moet hebben.
Dat kan niet zo maar iedereen, je
moet er zelfs je jas bij uit doen, zo
zwaar word je op de proef gesteld
om een dier dood te schieten. Het is
een ware uitputtingsslag! En als je
wat dik buikig bent, pak je gewoon
de auto en rij je de vos helemaal
klem tot hij geen kant meer op kan
en dan schiet je gewoon acht keer.
Gewis dat het een keer raak is. Het
dier wist van geen ophouden? Nee,
wat zou u doen als er zo'n tien man
sterk achter je aan holt en rijdt met
geweren? Het jachtinstinct kwam
boven zei één van de jagers. Laat
me niet lachen. Hij bedoelt het ple
zier kwam naar boven, hij zag zich
zelf al in de Eendrachtbode staan
met een lachend hoofd en een dode
vos. Leuk voor het nageslacht. Ik
mag hopen, dat er de volgende hon
derden jaren geen vos meer op Tho
len komt, dan blijft het uniek voor
de 'helden jagers en drijvers' en
kunnen ze onder het genot van een
borrel er nog lang over na blijven
praten. Voor het oude beestje was
Tholen ook een unieke ervaring op
zijn oude dag!
J Sinterniklaas,
Sint-Maartensdijk.
In de Eendrachtbode van 8 november
ontdekte ik tot mijn schrik een stuk
over een neergeschoten vos, gevan
gen door een groep Thoolse jagers.
Welk een uitputtingsslag hebben die
mannen moeten leveren om het zeer
vervaarlijke, moordlustige en levens
bedreigende vosje te vangen. Na een
barre tocht, waarbij verschillende le
den van de expeditie afhaakten - wat
begrijpelijk was, want een tocht door
het hooggebergte van Tholen over
400 meter is niet niks - waren al zes
schoten gevallen. Enkele jagers kon
den dan uiteindelijk hun auto berei
ken om daarmee de achtervolging
voort te zetten. Toen kon de dappere
J.Q. het dier dat de mensheid bedreig
de, vellen. Ik voel een diep respect
voor deze dappere mannen, die met
gevaar voor eigen leven, Tholen heb
ben gered uit deze benarde positie. Ik
pleit er dan ook voor, een rekening
nummer te openen ten bate van de ja
gers, zodat zij voortaan luchtsteun
van de luchtmacht en grondsteun van
de landmacht in kunnen schakelen
om maar nooit meer zo'n barre tocht
plaats te laten vinden. Driemaal hoera
voor de jagers.
Leo Geluk,
Krommeweg 6,
Sint-Maartensdijk.
Ik was erg ontdaan na het lezen van
het artikel op de voorpagina in de
Eendrachtbode van 8 november: 'Ja
gers vellen concurrent na uitputtings
slag'. We zouden trots moeten zijn op
de vossen die (nog) op Tholen rond
lopen. Maar in plaats van de dieren te
beschermen, moordt een stel 'stoere
jagers' de vossen uit. U wilt toch ook
niet voor het plezier van andere men
sen achtervolgd worden en dan onder
luid gelach doodgeschoten worden?
Ik hoop dat meerdere mensen het met
mij eens zullen zijn.
Roxana v.d. Velde,
Edisonweg, Tholen.
Even een reactie op het smakeloze
helden verhaal van een paar niet ja
gers.
Toen ik dit las kon ik mijn ogen niet
geloven dat Eoiets in nederland kan
en mag ten eerste moet een jager
geen examen afleggen om te mogen
jagen en wordt daar dan niet geleerd
dat je niet moet schieten als je niet
zeker bent dat je het dier ook meteen
doodschiet?
Deze (jagers) zijn er heel trots op
dat ze na 6 keer schieten en nog met
een auto achter de prooi zijn aange
gaan het eindelijk voorelkaar kregen
de vos te doden.
Ik heb het volgende voorstel voor
deze kerels: koop een kanon met een
vrachtwagen munitie, dan gaat het
de volgende keer misschien beter.
Maar ik hoop dat jullie nooit meer
op jacht mogen omdat er ook nog
zoiets als humane jacht bestaat ze
ker nooit van gehoord.
Heb zelf ook veel gejaagd en weet
dus waar ik over praat.
Baddy Goedegebuure
Ofta Vest 28
N 6887 Laerdal
Noorwegen.
Een vos bij ons op 't eiland. Wat
zouden de reacties zijn van de Tho-
lenaren als je hen zou vragen wat ze
er van vonden dat er een vos op ons
eiland rondwaart? Ik heb er geen
onderzoek naar gedaan, maar ik
schat dat het overgrote deel van de
Tholenaren als hen die vraag werd
gesteld, geen bezorgd gezicht zou
den trekken. Integendeel. Menigeen
zou volgens mij met een lichte
glimlach gelijk denken aan de ver
halen en sprookjes over de vos. Aan
zijn sluwheid en slimheid. Ik denk
dat we er zelfs een beetje trots op
zouden zijn zo'n bijzonder dier bij
ons op 't eiland te hebben. De ver
halen en de foto's over de vossen
jacht vind ik daarom triest. Ik vraag
mezelf af, hoe gevaarlijk de vos zou
kunnen zijn of wat voor schade de
vos aan zou kunnen richten dat met
man en macht zo'n dier gedood
moet worden. Als je 't aan mij ge
vraagd zou hebben, wat we met de
vos zouden moeten doen, zou ik
zeggen: Probeer hem te schieten
met de camera. Stuur de fotojagers
op hem af. Dan zouden we nog ja
ren plezier van elkaar kunnen heb
ben. Het sprookje is nu afgelopen!
Thijs Fase, Ring 22,
4697 EC St.-Annaland.
Bij het discussieprogramma Tholen
2025 in Mculvliet heb ik als panel
lid mijn verontrusting uitgesproken
over de afkalving van voorzienin
gen op Tholen. Als voorbeeld nam
ik de tegenstelling in Tholen van
het vroegere statige postkantoor in
de Hoogstraat, waar je niet eens met
de hond naar binnen mocht, naar de
huidige ambiance bij de drogist. Dit
kwam onverdiend minder leuk aan
bij het team dat deze voorzieningen
in stand houdt. Zij houden tenmin
ste nog de mogelijkheid overeind
om posthandelingen te verrichten.
Zonder hen waren we helemaal ner
gens meer. Ik heb mij inmiddels
mondeling verontschuldigd, wat
royaal aanvaard werd, ook door de
poes. Het is echter niet meer dan
billijk, dat ik dat hier nogmaals doe.
Overigens handhaaf ik mijn me
ning, dat de voorzieningen in onze
gemeente schrikbarend afbrokke
len.
A. Boxhoorn-Urbanus,
Pr. Irenestraat 9, Tholen.
De oud-presidentes Van der Munnik (links) en Van Boeijen (rechts) met huidig presidente mevr. Nuis op het jubileum van de bejaardensoos.
Mevr. Baerends, eveneens een aantal jaren presidente, was bij het maken van de foto al vertrokken.
De viering van het 40-jarig be
staan van de bejaardensoos Tho
len is vrijdag een gezellige bijeen
komst geworden met vijftig
belangstellenden. Presidente me
vrouw J.C. Nuis-Nobel verwel
komde de leden en gasten rond
vijf uur in zaal de Klipper van
zorgcentrum Ten Anker. Met na
me de ereleden mevrouw Lan
Boeijen, mevrouw Baerends' en
mevr. Van der Munnik, haar
voorgangers als presidente van
de soos, heette ze in het bijzonder
welkom. Ook burgemeester W.
Nuis en M. Felius van Ten Anker
waren aanwezig. Met voordrach
ten, gedichten en een bijzonder
lekkere maaltijd werd het een ge
zellige bijeenkomst. De burge
meestersvrouwen hielden een
korte toespraak en ook burge
meester Nuis kwam nog aan het
woord. Hij richtte zich met name
tot mevr. Tiehem, die vanaf de
oprichting in 1961 lid was. De
burgemeester verraste haar met
een bloemetje. Mevr. Van de Vel
de, die eveneens veertig jaar lid is
van de soos, kon wegens haar ho
ge leeftijd niet komen. Ze liet
achter telefonisch weten, dat ze
het erg leuk vond dat er nog aan
haar gedacht werd. De jubileum
viering werd besloten met koffie
en gebak. Mevr. Nuis keek terug
op een leuke bijeenkomst. Ze
sprak de hoop uit, dat de bejaar
densoos Tholen nog vele samen
komsten mag organiseren. De
eerstvolgende bingomiddag is
verplaatst van 16 naar 30 novem
ber en 14 december is de betaal-
middag voor de kerstvieriilg.
