'Na een paar weken vakantie wil
ik weer terug naar het tehuis'
Nilgün Yerli praat
'vreemd' in Meul vliet
Bestuur heeft zich
niet goed voorbereid
LAND
Smalstads mannenkoor met een
gedurfde mix in speciale verpakking
de Ramp
van 1953
Koorreis wereldwijdezending
Dien 't Hart-Braal uit Tholen 25 jaar in dienst van Ten Anker
130 enquêtes via website ingevuld
Snuffelen
in Meulvliet
Tholen 2025
gemanipuleerd
door internet
Achteruit
Donderdag 1 november 2001
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Ze werd thuis opgehaald in
een Amerikaanse slee. In
Ten Anker in Tholen stond
een accordeongroepje klaar
om haar muzikaal te ontha
len. Ze werd 'geridderd' als
'hartelijkst mens van het
jaar 2001' en ging met twee
boodschappenkarretjes vol
bloemen en cadeaus naar
huis. De 55-jarige Dien 't
Hart-Braal werkt al een
kwart eeuw in zorgcentrum
Ten Anker. Pas kortgeleden
behaalde ze haar diploma
bejaardenverzorging. Nu
leert ze voor doktersassis
tente en staat ze tien uren
per week in de apotheek.
Maar het verzorgen van de
bewoners blijft de hoofd
moot.
Heel onwennig
Stofzuigen
Latijnse namen
Cabaretier Patrick Stoof gaat te paard
Held
Stichting Antonie Keldermans concerten
Verkiezingsstunt...
In een uitverkochte Vossenkuil te Oud-Vossemeer zorgde
het Smalstads mannenkoor zaterdagavond voor muziek
en spektakel. De bezoekers, veelal donateurs van het
koor die voor een traditioneel jaarconcert waren geko
men, hebben het geweten. Het werd een muziekfeest
door een gedurfde mix met de Jazz academy big band uit
Roosendaal.
Ze kreeg tijdens de jubileumviering
in de Klipper van Ten Anker ook
een map met persoonlijke bijdragen
van collega's. Over haar wordt ge
zegd dat ze doorzettingsvermogen
heeft, enthousiast is en gezellig.
Zelf weet ze er niet zo goed raad
mee: „Zjj zeggen het."
Maar wat uit haar verhaal naar vo
ren komt. is dat ze altijd heel graag
in de verzorging heeft willen wer
ken en dat ze dat nog steeds met
veel plezier doet. Op 15-jarige leef
tijd echter ging ze na de huishoud
school naar de Timpa. „Iedereen
ging toen naar de Timpa om achter
de machines bh's te naaien. Maar
daar stonden ze met een klokje ach
ter je rug om te zien hoeveel cups je
per minuut draaide. Toen ik thuis
kwam om te eten, zei ik dat ik 's
middags mijn schaar zou gaan halen
en na de thee voorgoed naar huis
zou komen."
Dien kende een meisje uit de buurt
dat in het bejaardenhuis Avondvre-
de in Bergen op Zoom werkte. Ze
kon er terecht voor iemand die ziek
was. „Daar was het meteen goed. Ik
had het er naar mijn zin. En geen
gemekker over hoeveel cups je
moest maken in een minuut." Het
tehuis had 30 bewoners en Dien
nam elke dag de bus van de BBA
die militairen vervoerde die toen in
de Jan van Bloisstraat woonden en
op vliegveld Woensdrecht werkten.
Voor de opleiding tot ziekenver-
zorgster ging ze ver van huis, naar
het revalidatieziekenhuis en sanato
rium Zonnestraal in de bosrijke om
geving van Hilversum. Zonnestraal
telde 600 bedden, waarvan 300 be
stemd waren voor inwoners uit Am
sterdam. Het is gebouwd door ar
chitect Duinker, is alweer jaren in
verval, maar wordt geheel als rijks
monument gerestaureerd, zo is kort
geleden besloten. Ze woonde er in
de zusterflat. Zonnestraal was een
hele andere wereld dan dé Timpa of
Dien 't Hart-Braal (rechts) naast de 98-jarige mevr. P. Rijnberg-Voshol afkomstig uit Oud-Vossemeer. Zij woont sinds 1984 in Ten Anker.
Avondvrede. „Daar lagen echte
Amsterdammers, mensen uit de
Jordaan, maar ook mensen uit de
goot, zeg maar. En begin jaren ze
stig waren er ook veel Marokkanen
en Chinezen opgenomen die tbc
hadden."
Het waren deze patiënten die voor
haar in de bres sprongen toen ze een
keer door een boze Amsterdammer
met een stok werd geslagen omdat
hem het eten weer eens niet aan
stond. „Ik kwam er aanlopen met
mijn karretje toen hij uithaalde. Hij
raakte me. De Marokkanen en de
Chinezen sprongen erop om me te
helpen."
Door een hernia kon ze de opleiding
niet afronden. Ze werd geopereerd
en kwam acht maanden in de ziek
tewet. „Daardoor had ik te weinig
werkdagen om examen te kunnen
doen." Ze kwam in 1966 terug naar
Tholen waar ze trouwde. Ze kreeg
twee kinderen. Na elke geboorte
kreeg ze last van hernia en werd ze
weer geopereerd. „Het werk zou ik
niet meer kunnen doen, zeiden ze,
maar het ging steeds beter. In 1976
kon ik in Ten Anker komen. Er
woonden toen 28 mensen. Mijn zus
Adrie de Graaf werkte er al. De vas
te nachtzuster ging weg. Ik ben toen
zelf op een dinsdag naar de directri
ce, mevrouw Engelvaart gegaan.
Die zou de volgende dag op vakan
tie gaan. Lina de Korte-Uijl nam
waar en die stond woensdag bij mij
op de stoep. Ze vroeg of ik met haar
op donderdag de avonddienst wilde
doen zodat ik vrijdag de nacht in
kon. Toen kon je er zo terecht, zon
der diploma."
Ze herinnert die periode als 'heel
onwennig.' „Je wist nog niet precies
waar alles stond. Je moest medicij
nen uitzetten, brood klaarmaken
voor het ontbijt, wassen, strijken en
je rondje lopen. Er was niet veel
werk aan de bewoners, zoals nu."
Ze ging zeven nachten op en veer
tien nachten af, zoals dat heet. In to
taal 63 uren per drie weken. „Dat
was ook goed te combineren met de
opvoeding van de kinderen." Ze
deed dit werk 3,5 jaar. Vanaf mei
1980 ging ze drie dagen werken.
„Mijn moeder was toen ernstig ziek
en werd thuis verzorgd. Als ik
koffiepauze had, mocht ik er altijd
even heen. Dat kon allemaal, want
in onze vrije tijd waren mijn zus en
ik ook bijna altijd in het tehuis."
Dien houdt van gezelligheid en
deed mee aan modeshows voor de
bewoners, playbackshows, speelde
jarenlang zwarte piet, zong in het
koor van het tehuis en was altijd
present bij de gezamenlijke maaltij
den op hoogtijdagen. Een foto in
haar jubileumboek laat Dien met
een aantal collega's zien als ze kle
ren staan te wassen bij een badkuip.
„Toen was de wasmachine kapot en
moesten we het met de hand doen.
Met een borstel onderbroeken
schoonschuren. Erg ergonomisch
was het niet. Als de arbodienst dit
nu zou zien, zou het verboden wor
den."
In 1983 ging ze (na haar scheiding)
fulltime werken. „Drie dagen was te
weinig. Zo kon ik financieel onaf
hankelijk zijn en mezelf bedruipen.
Ik deed alle diensten; dag-, avond
en nachtdienst en ook nog gebroken
diensten. Dat mag nu ook niet
meer." Op de vraag of dat toen niet
zwaar was, antwoordt de jubilaris
kort en krachtig: „Je moest, dus het
ging-"
Het was ook in die periode dat de
manier van werken veranderde. „In
het oude Ten Anker kwamen men
sen die 65 waren en die zeiden dan:
zo, ik heb genoeg gedaan in mijn le
ven. Nou mag jij het doen. Stoffen,
stofzuigen, strijken, afwassen. Het
was ook echt betuttelend. Maar dat
werd stapje voor stapje terugge
draaid. Nu moet je de bewoners zo
veel mogelijk zelf laten doen. En
zelf met je handen op de rug je werk
doen en ze proberen te begeleiden.
Alleen het noodzakelijke doen. Dat
wasl vervelend, maar wel beter."
Sinds 1994 werkt ze 28 uur. Sinds
kort werkt ze van deze 28 uur tien
uur in de apotheek als assistente van
de verpleeghuisarts mevrouw O.
Miljenovic. En in 1995 is de ze als
nog de opleiding tot bejaardenver
zorgster gaan doen. „Diploma's
worden steeds belangrijker. Ik
mocht eigenlijk steeds minder doen.
Ik kreeg de kans om weer te gaan
leren." De praktijk was niet moei
lijk, vertelt de jubilaris. „Nu kun je
verwoorden wat je doet. Dat vond
ik wel heel erg moeilijk. Je wordt je
meer bewust van de handelingen die
je doet. Daar heb ik veel aan gehad.
En je leert ook meer voor jezelf op
te komen en geen dingen te doen
die buiten je bevoegdheid vallen. Ik
had niet gedacht dat ik het zou kun
nen. Het heeft me veel zweetdrup
pels gekost. Ik moest schipperen
met mijn tijd. Ik was hertrouwd en
samen hebben we vijf kinderen. Ik
probeerde thuis te zijn als ze kwa
men."
Ze had de smaak te pakken want
aansluitend daarop begon ze aan
een cursus dokterassistente. Het
valt haar niet mee, zegt ze. „Veel
Latijnse namen. Ik weet niet of ik
dit volhoud. Er kwam een vacature
als assistente van de dokter, maar
ik voldoe niet aan de eisen. Ik ben
toch op gesprek geweest. De ande
re kandidaat haakte af en zo kreeg
ik alsnog een kans." Na een proef
periode is ze nu voor tien uur assis
tente.
Het werk vindt ze heel leuk. Al is
ze het werk op 'kantoor' niet ge
wend. Ze doet veel verschillende
dingen: uitzetten van medicijnen,
maar ook het bestellen van pillen
en zalfjes, de voorraad bijhouden.
Plus een berg administratie. „Nooit
geweten dat er zoveel werk aan is."
De verzorging is ze echter blijven
doen. „Het omgaan met bewoners,
is toch het mooiste van alles. Voor
al als iemand veel zorg nodig heeft,
help ik graag. Dat is mijn tic. Het
is ook mooi 'iemand te verzorgen
tot het laatste toe, tot iemand sterft.
Voor de bewoner zelf, maar ook
voor de familie. Sommige familie
leden hebben best moeite met de
dood of hebben die nog nooit van
dichtbij meegemaakt. Het is fijn als
de familie erbij is en zich open op
stelt. Dan kunnen ze ook meehel
pen als er wat te doen is. Dan voe
len ze zich betrokken."
In al die jaren heeft ze de nodige
directrices en directeuren gekend:
de dames J. Engelvaart en N.
Koole, en de heren A. van Loon,
dokter C. Vinke (interim), F. Bor-
dui, F. Hendriks (tijdelijk) en nu P.
Heijboer. De structuur van leiding
gevenden is ook veranderd. Zo
werd er een zorgmanager voor de
dagelijkse leiding aangesteld. Dat
was A. Gulden, nu is dat M. Felius.
„Ik hoop nog lang door te gaan. Ik
heb de kracht van God ontvangen
om dit werk te doen. niet uit me
zelf. Ik doe het met veel liefde en
plezier. Als ik een paar weken op
vakantie ben, wil ik weer terug.
Ten Anker is mijn tweede huis."
Met haar tweede soloprogramma
'Vreemde vreemdgangers' staat
morgen, vrijdag, Nilgün Yerli op het
podium in gemeenschapscentrum
Meulvliet in Tholen. Opgenomen in
het programma van Uit op Tholen
brengt deze cabaretière van Turkse
afkomst een optreden rond het the
ma 'vreemd'. Wat is vreemd? Het is
vooral wat door anderen vreemd
wordt gevonden. De wereld is groot
en bont en vol. Dus wat kan daar nu
nog vreemd aan zijn? Yerli is lande
lijk bekend van onder meer 'Turkse
Troel integreert' en 'Turkish De
light' (programma's die ze samen
met anderen deed) en haar eerste
solo-project 'Wat zeg ik'. 'Vreemde
vreemdgangers' ging 26 oktober in
première in de Kleine Comedie in
Amsterdam. Tholen heeft de eer
van de eerstvolgende voorstelling.
Yerli is een bezige bij, want ze
treedt gemiddeld zo'n vier keer per
week op. Vorige week was ze nog
op de televisie te zien in het pro
gramma Villa Felderhof. Op 30 no
vember staat ze ook op de planken
in De Maagd te Bergen op Zoom.
Wie in Tholen naar haar wil gaan
kijken en luisteren, moet om kwart
over acht binnen zijn in Meulvliet.
Op zaterdag 10 november treedt in
't Ouwe Raed'uus te Poortvliet ca
baretier Patrick Stoof op. Stoof
brengt zijn nieuwe programma 'Te
paard!' Het gaat over een man die
voor het gemak zijn eigen wereld
maar creëert. Hij hangt de held uit,
maar of hij dat ook is... Hij is met
name de redder in nood voor zich
zelf. Enge stiltes praat hij vol en ge
fluister overschreeuwt hij. Stoof
won in 1998 het Camarettenfestival.
Daaruit kwam vervolgens zijn eer
ste avondvullende programma
'Sparren' voort dat goed werd ont
vangen. 'Te paard!' is zijn tweede
volledige programma en belooft
veel. 'Te paard!' begint om kwart
over acht.
Kaarten voor beide voorstellingen
zjjn onder meer verkrijgbaar bij de
VVV in Sint-Maartensdijk en aan
de zaal.
In de eerste week dat de website
Bestemming Tholen operationeel
was, hebben 130 bezoekers de en
quête ingevuld. Verder zijn in totaal
3929 pagina's bekeken. Hoewel
daaruit niet exact het aantal bezoe
kers afgeleid kan worden, bestaat er
een norm van gemiddeld vijf pagi
na'^ per bezoek. Dat zou op zo'n
785 bezoekers wijzen.
De website is in het leven geroepen
als hulpmiddel in de discussie die
de gemeente met de inwoners wil
voeren over de toekomst van Tho
len. Een discussie die ertoe moet
leiden dat de hoofdlijnen voor het
beleid in de komende 25 jaar duide
lijk worden. Bezoekers van de web
site konden de eerste week reageren
op de stelling 'Het is goed dat Tho
len 25 jaar vooruitkijkt'. Van hen
die dat deden, was 77% procent het
met de stelling eens, 15% was het er
niet mee eens en 8% had geen me
ning.
Op www.bestemmingtholen.nl zal
steeds een andere stelling geformu
leerd worden waarop men kan re
ageren. Ook is er een discussiepagi
na en daar waagden zich de eerste
week twaalf mensen aan. Er zijn re
acties waarin de inspraak voor de
burger wordt toegejuicht, en andere
die het te laat vinden om een toe
komstvisie te maken. Naast de web
site zijn er drie debatavonden. Van
avond staat in Tholen de eerste op
het programma, maandag is de
tweede in Sint-Maartensdijk en
donderdag 8 november sluit Sint-
Philipsland de rij.
Morgen, vrijdag, wordt de perma
nente website van de gemeente
Tholen in gebruik gesteld. Op
www.Tholen.nl zal allerhande in
formatie omtrent de gemeente te
vinden zijn, evenals diverse aan
vraagformulieren.
Zeeland Creatief. In de Zeeland
hallen in Goes wordt van 9 tot en
met 11 november de beurs Zeeland
Creatief gehouden. Er wordt van
alles verkocht en gedemonstreerd
op het gebied van creatief bezig
zijn.
In de Eendrachtbode van 18 oktober
stond onder het kopje 'Stemmen
van lezers' een bijdrage van Henjo
Schot, bestuurslid van de stichting
Antonie Keldermans concerten in
Tholen, waarin de excuses worden
aangeboden voor een concert zoals
dat plaatsvond op 13 oktober in het
oude stadhuis van Tholen. Bij dit
concert werd het programma 'Kerk
en kroeg ten tijde van Karei V' ten
gehore gebracht door het Egidius
kwartet. Tijdens de voordracht van
de vertaling van één van de laatste
liederen stond een toeschouwer op
en verliet met enig geraas het pand.
Daarvoor kan ik respect opbrengen:
je hoeft het niet eens te zijn met het
gebodene; of dat nu platvloers is of
guitig vertaald, laat ik daarbij in het
midden. Een deel van het publiek
was niet gelukkig met het program
ma na de pauze en heeft na afloop
geapplaudisseerd en is vertrokken.
Ook daarvoor heb ik om dezelfde
als bovengenoemde reden respect.
Omroep Zeeland Televisie
is op zoek naar Zeeuwen
die willen vertellen over
De mensen worden gezocht
voor de documentaire-serie
"Boven Water", die in de loop
van 2002 zal worden
uitgezonden maar die nu al
wordt voorbereid.
Alle grote en kleine verhalen
zijn welkom bij
Willemiek Kluijfhout
of Riet de Groot.
Omroep Zeeland,
Postbus 1090,4388 ZH
Oost-Souburg.
(01 18) 49 99 00
e-mail: wkluijfhout@
omroepzeeland.nl of
info@omroepzeeland.nl
Advertentie I.M.
Waar ik echter geen respect voor
heb, waar ik ronduit zeer boos over
ben is, dat het bestuur van de ge
noemde stichting probeert de schuld
voor de inhoud van het programma
bij het Egidius kwartet te leggen.
De strekking van het programma
was het bestuur volstrekt duidelijk,
op de twee toegevoegde stukken na.
Uitgerekend die twee stukken wa
ren totaal onschuldig en handelden
over het platzak zijn in een kroeg,
iets wat zeer onaangenaam kan zijn,
maar waar geen onvertogen woord
in voorkwam. Ook dat wist het be
stuur. Dit argument probeerden ze
namelijk ook uit in de lange discus
sie die volgde na het concert, in de
kleedkamer. Daar is ook omstandig
uitgelegd waarom het programma
was zoals het was en dat de twee
toegevoegde liederen zeer onschul
dig waren. Ik weet niet over welke
niet nagekomen omstandigheden
het bestuur praat, wij zijn ze in elk
geval allemaal nagekomen.
Respect had ik wel voor het bestuur
gehad, als ze hadden toegegeven
dat ze een aantal teksten zelf te
schunnig voor woorden vond. Dat
hebben we echter niet letterlijk uit
hun mond mogen vernemen, ster
ker nog, dat moesten we ze zelf in
de mond leggen. Als ze toe hadden
gegeven, dat ze zich niet goed ge
noeg hadden voorbereid en dat er
daarom één iemand is weggelopen.
Dat 'één' betekent namelijk ook,
dat de rest niet is weggelopen, dat
de rest bijna als één man ging staan
na afloop. Waar maakt het bestuur
zich druk over, kun je je afvragen.
Dat deze gebeurtenissen ook het
kwartet niet in de koude kleren
ging zitten, mocht blijken uit het
feit, dat we nog ver na afloop met
enkele toeschouwers hierover heb
ben gediscussieerd, op een terras
nabij het oude stadhuis. Daar kwa
men middelbare mannen en vrou
wen stomdronken, lallend uit de
kroeg gevallen, weliswaar niet ons
publiek, maar net zo goed een wer
kelijkheid.
Ik zou het jammer vinden als het
Egidius kwartet de enige zou zijn
die schuld zou hebben aan de ge
beurtenissen van 13 oktober.
Namens het Egidius kwartet,
Hans Wijers
Danziger Strasse 130
D-10407 Berlijn
hans. wijers hccnet.nl
Stemmen
van lezers
Als er verkiezingen naderen, zijn de
meeste partijen in de weer om een of
andere 'campagne' te voeren. Daar
mee wordt geprobeerd om mensen
die geen vaste keus in het hoofd heb
ben over te halen. Niet alleen pro
grammapunten worden geprocla
meerd, die overigens veelal niet
worden gerealiseerd, maar ook wor
den graag de negatieve punten van
een rivaliserende partij naar voren
gebracht. Meneer Niederer vindt dat
het CDA intern aan het dwalen is,
dat D66 een grijze partij is en er niet
meer toe doet. Welke kiezer kan deze
'argumenten' in de politiek waarde
ren Dit is één van de minst gewaar
deerde manieren om kiezers te beïn
vloeden of te 'overtuigen'.
In de Eendrachtbode van 25 oktober
geeft de VVD-'voorman', die hen
vertegenwoordigt in de Tweede Ka
mer, ook een minderwaardige verge
lijking tussen gelovigen en niet-gelo-
vigen. Met veel 'élan' verkondigt hij:
„Ondernemers, die een belangrijk
electoraat vormen, zien meer in de
Zalmnorm dan in de Psalmnorm."
Hij ziet 'daarom' een betere toe
komst voor de VVD. Hij is er zich
blijkbaar niet van bewust, dat een
deel van 'zijn' kiezers (MKB'ers)
hem deze uitspraak niet in dank zal
afnemen. Hij stelt hiermee bewust
een gelovige kiezer op een mindere
plaats (achterstelling) dan de ongelo
vige kiezer. Dat hij de economische
'waarde' hoger inschat dan de ge
loofswaarheden is zeer waarschijn
lijk een gebrek aan kennis daarvan.
Voor elke gelovige geldt: de Psalm
norm staat verre boven de Zalm
norm, omdat materiële waarden in
geen verhouding staan tot de geeste
lijke! Deze zijn namelijk gerelateerd
aan ons aller Schepper en Heer, ook
die van meneer Niederer.
Als gelovigen staan we al in de mar
ge, maar laat u niet van de wijs bren
gen door VVD'ers. MKB'ers, houdt
u deze VVD-'reclame' in gedachten
als u eventueel gaat stemmen!
C. Rijnberg,
Sint-Maartensdijk.
Op het scherm de koorleden in een draaimolen, waarover ze zingen in een Oostenrijks kermislied.
Al weken tevoren was het evene
ment uitverkocht. De capaciteit is
beperkt, mede gezien de verscherp
te veiligheidseisen. Burgemeester
Nuis en wethouder Van Kempen
met hun echtgenotes waren onder
de toehoorders. „We nemen aan
dat er spoedig adequate maatrege
len worden genomen om de enige
zaal op Tholen met ambiance, toe
gankelijk te maken voor een groot
aantal bewonderaars van ons
koor", zegt voorzitter Tom van
Gurp.
„Want het zou toch jammer zijn als
dit muziekfeest net als het postkan
toor, de banken en de medische
voorziening naar Brabant zou moe
ten uitwijken."
De Jazz academy big band vertolk
te, onder de bezielende leiding van
Ton van de Geijn, voor en na de
pauze wisselende stijlen op een
hoog artistiek niveau. Hun presen
tatie na de pauze werd afgesloten
met Polkadots en moonbeams,
waaraan de dirigent een arrange
ment voor het koor had toege
voegd. De smalstadse mannen wa
ren nauwelijks tegen de overmacht
opgewassen. Dat gold ook de kwa
liteit van de muren van de Vossen
kuil trouwens, maar die moeten er
binnenkort misschien toch uit voor
een verbouwing.
Veel bezoekers waren natuurlijk
gekomen voor het mannenkoor zelf
onder leiding van Kees van Dis.
Die opende de avond met de inte
grale presentatie van de deelname
aan het internationaal koorfestival
in Arnhem, in juni van dit jaar.
Werken van achtereenvolgens
Francis Poulenc, Henk Badings
(het verplichte werk), Vic Nees en
Ralph Vaughan Williams werden in
een choreografische verpakking
gebracht. Het koor had daarvoor in
Arnhem een eervolle vermelding
gekregen en in Oud-Vossemeer
werd dat gevolgd door bewonde
ring en een warm applaus. De bij
drage voor de pauze werd besloten
met een serie barbershoppers, die
vakkundig aan elkaar werden gere
gen via muzikale bruggetjes.
Het mannenkoor besloot het offi
ciële programma met vier num
mers van Oostenrijkse signatuur,
waarbij vlotte muziek op originele
wijze van theater werd voorzien.
Daarbij werd op enig moment ook
het publiek actief betrokken. Het
laatste nummer, dat een kermisat
tractie uitbeeldde, werd op de ach
tergrond zelfs begeleid door een
videoband waarop de leden van het
koor zich kostelijk vermaakten in
een draaimolen. Bij het verlaten
van de zaal kregen de bezoekers
nog een zuurstok met tekst uitge
reikt. Een verwijzing naar het laat
ste nummer en geenszins bedoeld
om de toehoorders te lijmen, want
dat had het programma al ruim
schoots gedaan.
Volgens voorzitter Van Gurp heb
ben de koorleden zichtbaar plezier
in het uitvoeren van het vernieuwde
programma. „De toehoorders geno
ten overduidelijk van de presentatie
voor oog en oor. Is het verwonder
lijk dat de donateurs geen enkel be
zwaar hadden tegen een snel inge
laste vergadering, waarop besloten
werd de jaarlijkse bijdrage aan te
passen aan de euro, met een kleine
afronding naar boven? Bovendien
kregen zij na afloop in de foyer de
gebruikelijke toegiften. Ook weer
zo'n aantrekkelijke traditie van het
Smalstads mannenkoor."
De stichting Wereldwijde zen
ding-concerten (WWZ-concerten)
organiseert volgend jaar 10 en 11
mei een concertreis naar Parijs.
Daarvoor worden een gelegen
heids-jongerenkoor en -mannen-
koor samengesteld. Van het man
nenkoor zal Kees v.d. Steenhoven
(onder meer dirigent van Reho-
both uit Tholen) de dirigent zijn.
Alle Zeeuwse mannenkoren wor
den benaderd om mee te doen en
verder kan iedere man zich opge
ven. Er wordt ook een jongeren
koor samengesteld onder leiding
van Willem-Arie den Hertog. De
ze koren zullen op 11 mei een
concert geven in de St.-Eustache
kathedraal in Parijs. Pieter Heij-
koop zal daar het fraaie Neder
landse 5-klaviersorgel (met twee
speeltafels) bespelen. Van het op
treden wordt een cd opgenomen.
Meer informatie over de koorreis
is onder meer te verkrijgen bij
boekhandel Oostdijk in Tholen en
op de website www.wwz-concer-
ten.nl. De opbrengst van de koor
reis is bestemd voor het wereld
wijde zendingswerk.
f'
Met 42 tafels is het volle bak bij de
snuffelmarkt van Step, zaterdag in
Meulvliet in Tholen. Tussen tien en
vier uur kan de liefhebber er allerlei
gebruikte spullen van zijn of haar
gading aantreffen, alsook enkele
nieuwe waren. Fraaie spullen vaak,
die ook een verzamelwaarde kun
nen hebben. Spullen van opgeruk-
mde schuren en zolders zijn ook op
de snuffelmarkt te vinden.
Op 16 november treedt op uitnodi
ging van Step de band Flat Out op.
Stemmen
van lezers
Graag zou ik deelnemen aan de aan
staande debatten over Tholen 2025,
zoals die in de Eendrachtbode van
25 oktober worden vermeld. Toch
zie ik hier van af. Dit komt door hoe
het in elkaar gezet schijnt te gaan
worden. Geen vertrouwen in iet!
Voorbeeld: Stop een besturingschip
in een voetbal, misleid spelers en
publiek en 'verdien' miljarden. Stop
een besturingschip in een stemcom
puter en verwerf macht! Waarom
stemkastje(s)? Waarom website(s)?
enz., enz.. Stemrecht ja, via een ma
nipulatief automatiseringssysteem
nee! Dit geldt zowel de regionale
als de landelijke stemgedragingen.
Mijn mening is: iet oncontroleer
baar. Het publiek noch de spelers
hebben enige inbreng in het resul
taat gehad, noch zullen die dit in de
toekomst op deze manier ooit krij
gen. Dat is mijn stellige mening.
Het andere geluid in Tholen en nog
steeds tegen automatiseringssyste
men, internet, intranet, enz.
Mevr. J. Polderman,
Regentessestraat 28, Tholen.
Naar aanleiding van de heropening
van het nieuwe kantoor van de wo-
ningbouwstichting wilden wij het
volgende opmerken en zeer zeker
aankaarten.
Hoofd woonbeheer Ko Droogendijk
heeft in de Eendrachtbode van 27
september 2001 een heel lijstje ge
geven met van alles wat je al dan
niet kunt doen en laten bij de wo-
ningbouwstichting, namelijk klach
ten!
Het is toch verschrikkelijk als je in
valide bent en in een rolstoel zit. Als
je dan nog in Maartenshof woont,
weet je wat je daar moet doen? Als
je langs achter weg wil, dan kan dat
niet, want er staan allemaal bosjes
of van die planten waar je allemaal
doorns van in je benen krijgt als je
vrouw en hulp je daar doorheen
duwt. Ook de gezinshulpen kunnen
dat niet. Nee, je moet door de gang
naar buiten, om dan helemaal rond
te rijden en zo achter te komen. Het
is te gek voor woorden! Wie maakt
zoiets uit. Waarom kunnen er niet
bij elke woning dezelfde tegels of
een paadje aangelegd worden.
Weet Beter Wonen wel wat het is
als je zelf niets meer kunt en dan
ook nog eens gekleineerd te wor
den? Om zo met gehandicapten om
te gaan, vreselijk! Wij zijn zeer be
gaan met de familie in kwestie, van
wege de hulp. Wij hopen dat Beter
Wonen eens poolshoogte gaat ne
men en dan een mooie achteruit
maakt.
N.G. Buuren, Fam. Van Gerven,
Kees v.d. Berg, Ko de Wilde, me
vrouw De Jonge,
Sint-Maartensdijk.
