„Huilend heb ik koffers uitgepakt"
Kinderopvang
kijkt over de brug
Licht en bel zijn het meest defect
aan fietsen middelbare scholieren
Lastenstijging nodig
voor sluitende begroting
Truida van Popering ontmoet haar achternicht uit Canada
Oud-raadslid
Piet Mees
overleden
Wachten voor
begrafenisstoet
Gerrit Larooy: 'Achterlicht op batterijen goede vinding
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Zo zitje ieder nog in je eigen huis, ruim 8000 kilometer
van elkaar verwijderd en onwetend van eikaars bestaan
en zo zit je bij elkaar op de koffie in de Kerkeblokstraat
in Sint-Annaland. En dat allemaal door een berichtje in
de Eendrachtbode. Voor een week was het echtpaar Ba-
rendrecht-van der Kemp uit het Canadese Norwich op
bezoek bij achternicht Truida van der Repe-van Popering
in Sint-Annaland.
Donderdag 4 oktober 2001
Elke dag bruiloft
Orgels en gordijnen
Koud
Rood voorlicht
Heimwee
I Stemmen
Molenvlietsedijk
is rampgebied
Meevallers dik
anderhalf miljoen
Voorbereiding fusie peuterspeelzalen
De stichting kinderopvang Tholen is er na ruim negen
maanden nog niet in geslaagd om orde op zaken te stel
len. Dit ondanks de inzet van de drie wijze mannen Me-
loen/Versluys/Westerveld en een accountant. Er is al
over de grens gekeken of daar het gras groener is. Voor 1
dag per week valt de directeur van de kinderopvang uit
Bergen op Zoom in om de Thoolse voorziening zoveel
mogelijk draaiende te houden.
VVE-beleid 9 ton
Chocola
Leden van de Thoolse afdeling van 3VO hebben dins
dagmorgen de jaarlijkse fietsenkeuring gehoudfen in het
Schelde college te Sint-Maartensdijk. Met medewerking
van fietsenmaker Gerrit Larooy uit Scherpenisse werden
de fietsen van leerlingen uit allevier de leerjaren gecon
troleerd. Het regende nogal en daarom waren er veel
leerlingen met de bus naar school gekomen. „Het is toch
wat met die jeugd", verbaast Larooy zich daarover. „Ik
weet nog dat ik naar school reed. In weer en wind. Met
een drollenvangertje met splitten aan en een pet op met
klepjes die in de wind een beetje bol stonden. De wind
suisde erdoor en het water ook. Maar je gfiig op de fiets.
Nu komen ze bij een beetje regen al met de bus."
Het echtpaar Barendrecht (midden) voelt zich helemaal thuis bij de familie Van der Repe.
Het begon allemaal met een inge
zonden brief van dhr. Vink uit Zoe-
termeer. Hij deed onderzoek naar de
familie Van der Kemp. Een van de
mannelijke Van der Kemps trouwde
met Miena van Popering uit Sint-
Annaland. Het echtpaar kwam in
Yerseke te wonen en daar werd on
der meer dochter Annie geboren.
Dhr. Vink wilde graag meer weten
over Miena van Popering en vroeg
om reacties. Deze vrouw bleek een
nicht te zijn van de vader van Truida
van Popering, die getrouwd is met
Leen van der Repe. Zij was de enige
die een reactie gaf richting Vink.
„Die meneer Vink was er blij mee
en stuurde me wat informatie over
die familie. Daarin stond ook dat ik
een achternicht Ann had die in Ca
nada woonde. Dat wist ik wel, want
ik weet nog dat het hele gezin af
scheid is komen nemen bij mijn opa
hier in Sint-Annaland toen het ging
emigreren", vertelt Truida van der
Repe. „Ik heb die informatie toen
verder gelaten voor wat het was,
maar dhr. Vink stuurde ook bericht
naar Ann en die zond mij een brief.
Of ik contact wilde. Maar als ik daar
niet voor voelde, was het ook goed.
Maar ik wilde natuurlijk wel. Het
was heel spannend."
Ann en Thijs Barendrecht-van der
Kemp zitten in de gemoedelijke
huiskamer van de familie Van der
Repe. Ze voelen zich erg op hun ge
mak en zijn blij dat ze na bijna 50
jaar weer terug zijn in Zeeland. De
echtelieden leerden elkaar in Cana
da kennen, nadat ze beiden met hun
families waren geëmigreerd. Vijftig
jaar geleden vertrok het gezin Van
der Kemp-van Popering naar Cana
da. „Ik was toen veertien jaar, maar
twee van mijn broers waren ouder.
Het idee om te emigreren kwam uit
economische noodzaak, na de oor
log", vertelt mevr. Barendrecht.
„Het zag er toen economisch niet
goed uit en mijn vader wilde eigen
lijk naar Australië. Maar daar had
den we dia's van gezien en mijn
moeder stond het helemaal niet aan.
Toen begon mijn vader over Canada.
Het duurde echter lang voordat we
door de procedure heen waren en
toen we eenmaal zouden gaan, was
het eigenlijk helemaal niet meer no
dig. Mijn broers en ik hadden een
goede baan. Mijn oudste broer wilde
niet, maar daar werd niet naar ge
vraagd. Hij moest mee. En zo zijn
we op de boot naar Canada gestapt."
Mevr. Barendrecht genoot van de
boottocht die tien dagen duurde.
„We hadden een eigen hut voor ons
gezin van zes. En het eten was er
heerlijk, wij waren maar heel ge
woon eten gewend. Ik hoorde een
jongetje aan boord zeggen: Mamma,
het is hier elke dag bruiloft!" Het
schip legde aan in Halifax en van
daaruit ging het per trein in vier da
gen dwars door Canada naar British
Columbia waar de familie Van der
Kemp ging wonen.
Het was zeker niet gemakkelijk voor
een eenvoudig Zeeuws gezin om in
Canada opnieuw te beginnen. „Ik
sprak maar anderhalf woord Engels.
Maar ik ging wel meteen dag en
nacht bij iemand werken als dienst
meisje. Ik verdiende negen dollar
per week. Nu is dat niets, maar toen
was dat heel veel. De taal was wel
een probleem. Als ze me om een
stofdoek stuurden, kwam ik terug
met iets heel anders. Maar je bent
nog jong en je leert heel snel. Je
moet ook wel", vertelt mevr. Baren
drecht. In de kerk ontmoette ze haar
huidige man Thijs Barendrecht, die
al drie jaar eerder naar Canada was
gekomen. „Ik had altijd al een
Zeeuws meisje willen hebben",
grapt Barendrecht. Het echtpaar
verhuisde helemaal van het westen
naar het oosten van Canada. Naar
Norwich (in de staat Ontario, ruim
100 kilometer onder Toronto) waar
het nu nog woont. Het Nederlandse
echtpaar zette er een veehouderij op.
Mevr. Van der Repe was verguld
met de brief van haar achternicht uit
Canada. „We hebben heel wat brie
ven geschreven. Die bewaar ik zorg
vuldig. Het klikte tussen ons", aldus
de Sint-Annalandse. Maar al snel
rees de vraag of een bezoek in le
venden lijve niet mogelijk zou zijn.
„Ann had al vaker geschreven dat ik
eens langs moest komen. Maar ik
zag er toch wel tegenop. Wij zijn
wat dat betreft niets gewend en dan
ineens in een vliegtuig? Bovendien
wil mijn man absoluut niet vlie
gen", zegt mevr. Van der Repe.
„Maar in juni vorig jaar kwam het
weer ter sprake. En toen hebben we
besloten om het toch maar te wagen.
En dochter en schoonzoon zijn met
me meegegaan. Tegen het vliegen
zag ik wel erg op, maar ik heb er ze
ker geen spijt van gekregen. Het was
een prachtige tijd. We zijn maar tien
dagen gegaan. Want we hadden el
kaar nog nooit gezien en je weet niet
hoe het zal gaan. Maar het klikte
meteen vanaf het moment dat ze ons
van het vliegveld in Toronto ophaal
den."
Het grote huis (alles is ruim in Ca
nada, dus wordt er ook ruim ge
bouwd) van de familie Barendrecht
is nog niet zolang geleden gebouwd,
toen het echtpaar met pensioen ging.
Het staat zo'n vier kilometer van het
dorp af en dat is volgens de echtelie
den dus dichtbij. „Ik heb mijn ogen
uitgekeken", zegt mevr. Van der Re
pe. „Het is er zo mooi. De natuur,
maar ook die huizen. Zo groot. Dan
is het hier maar klein." Het echtpaar
Barendrecht nam de logés onder
meer mee naar de Niagara waterval
len, want die liggen ook 'slechts'
zo'n 150 kilometer verderop. Af
standen tellen minder in het uitge
strekte Canada.
Met een kwinkslag her en der nam
de rijwielhandelaar de fietsen van de
jongeren onder de loep. Remmen,
verlichting, reflectie, hel en algehele
toestand van de fiets werden getest.
En met een 'goed zo meisje' of 'daar
kun je lelijk mee weg komen m'n
vent', stuurde Larooy de leerlingen
door naar de medewerkers van 3VO
die rappdrt opmaakten van de keu
ringen. Ze deelden aan degenen met
een goedgekeurde fiets een sticker
uit. Van de 125 gekeurde rijwielen,
bleken er uiteindelijk 74 zonder
mankementen. Dat is bijna 60 pro
cent en dat is weer ongeveer gelijk
aan vorig jaar, meldt H. de Wit van
3VO. „Het is een beetje een statos
quo. In de beginjaren van de fietsen-
Ontario telt volgens Barendrecht
nogal wat Nederlanders. „Da's
vruchtbare grond en Hollanders we
ten waar ze moeten zijn", zegt hij
lachend. Volgens zijn vrouw herken
je de Nederlandse huizen meteen.
„Als er een orgel in staat, zijn het
Nederlanders. Want Canadezen heb
ben zo'n instrument niet. Voorheen
waren gordijnen ook iets typisch
Nederlands. Maar de jongere gene
ratie Canadezen hangtook steeds
vaker gordijnen op. Geen plantjes
voor de ramen, maar wel gordijnen.
En drop. Een oude Canadees zal
nooit Nederlandse drop eten. Ze vin
den dat heel vies. Maar de jeugd eet
het wel meer. En dan is er natuurlijk
het Delfts blauw", zegt mevr. Ba
rendrecht die ook vertelt dat de ty
pisch Hollandse spullen (zoals pe
permunt bijvoorbeeld) ook in aparte
winkels te krijgen zijn.
En dan dit jaar een tegenbezoek.
Dat hing aan een zijden draadje,
keuringen zagen we duidelijk een
stijgende lijn. Het ging steeds beter.
Maar nu zitten we telkens op onge
veer hetzelfde niveau", aldus De
Wit. Van de afgekeurde fietsen wer
den er drie op alle punten onvol
doende bevonden. Verder voldeed
bij 27 fietsen de verlichting niet, was
bij 16 fietsen de bel kapot of ontbrak
die zelfs en bij tien fietsen lieten de
handvatten los. „Een beetje van dat
zwarte tape rond het uiteinde van het
stuur wikkelen en dan de handvatten
er weer op. Dan zitten ze hartstikke
vast", gaf Larooy als advies. Van
wege het vochtige weer kwam het
ook een paar keer voor dat een dy
namo slipte. „En met r&gen heb je
juist licht nodig. Het is zo verhol-
want net toen Ann en Thijs Baren
drecht naar Sint-Annaland zouden
komen, voltrokken zich de terroris
tische acties in New York en Was
hington. „Ik durfde toen niet meer
te vliegen", vertelt mevr. Baren
drecht. „Huilend heb ik de koffers
weer uitgepakt. Ik vond het zo erg."
Maar de kinderen drongen erop aan
dat ze toch zouden gaan. Geld terug
krijgen van de luchtvaartmaatschap
pij was er niet bij en de veiligheids
maatregelen waren flink aange
scherpt. „Dus toen hebben we het
toch maar gedaan. We zouden de
volgende dag al vliegen en het was
al laat toen de kinderen weggingen.
Dus ik heb toen maar niet meer ge
slapen en ik belde Truida op om te
zeggen dat we toch zouden ko
men." Toen Ann haar achternicht
opbelde, was die eerst wat ongerust.
„Ik wist dat het daar nacht was, dus
ik dacht dat er iets was gebeurd.
Maar toen ze vertelde dat ze toch
naar ons toe kwamen, kreeg ik het
er gewoon koud van."
Het echtpaar Van der Repe haalde
pen, want je kunt voor 75 cent een
rubber dopje kopen dat erover past.
Vroeger deden we er een elastiekje
omheen."
Wat de verlichting betreft, vindt La
rooy dat de moderne fietsen erop
vooruit gegaan zijn. „Nu hebben ze
bijna allemaal een achterlicht op
batterijen. Dat scheelt de fietsenma
kers een hoop ellende. Want het ach
terlicht was een zwak punt. Daar
ging het vaak mis met de bedrading.
Een roestig achterspatbord en geen
roestvrijstalen ringetje om de gelei
ding te waarborgen. En dan kwamen
ze met een half jaar oude fiets naar
mij toe, omdat ze een bekeuring
hadden gekregen voor het rijden
zonder licht. Heel lang hebben we
als rijwielhandelaren bij de fabrie
ken erop aangedrongen om daar
eens wat aan te doen. Maar die wil
den er eerst niet aan, omdat de fiets
een 'groen' vervoermiddel moest
blijven. Maar dat is het ook. Want
die batterijtjes van het achterlicht
kunnen gewoon in de chemobox of
naar een inzamelpunt als ze op zijn.
Dat de mensen dat niet doen, is hun
eigen verantwoordelijkheid. Uitein
delijk hebben ze dan toch deze ach
terlichten geïntroduceerd."
De eersteklassers kwamen er rel Vief
goed vanaf. „Dat snap ik best", zegt
de Canadezen op van Schiphol.
Daar moesfen ze overigens erg
lang op hun koffers wachten, van
wege alle vertragingen in verband
met de aanslagen in Amerika.
„Toen we terugreden, goot het van
de regen. Je zag nauwelijks iets en
dat vond ik erg jammer, maar Ann
vond het heerlijk. Want bij hen
was het in die periode juist erg
droog geweest", vertelt mevr. Van
der Repe. Ze is erg blij dat haar
achternicht, en eigenlijk ook haar
vriendin, nu bij haar is. „Het is
geweldig. En het leuke is dat ze
nog zo goed Nederlands spreekt.
Daar was ik wel een beetje bang
voor, want dan moetje alles in het
Engels doen. Maar zelfs het
Zeeuws is ze nog niet verleerd. En
al haar kinderen spreken ook Ne
derlands." De Barendrechts maak
ten van de gelegenheid gebruik
om heel Zeeland te bekijken. Het
Ouderlijk huis van mevr. Baren
drecht in Yerseke, dat er nog.
steeds staat (zij het flink veran
derd). En natuurlijk de storm-
Larooy tussen twee lichtingen door.
„Nu zijn die fietsen nog vrij nieuw.
Maar straks komen de vierdeklas
sers. Die zitten tegen een scooter
aan en hebben de balen van de fiets.
Een normale gang van zaken, want
zo was ik vroeger ook. Maar daarom
zorgen ze er ook minder goed voor.
De fietsenmaker moest wel even
lachen toen één leerling met een
roodgekleurd voorlicht op de keu
ring verscheen. Maar meteen ver
maande hij ook de jongen van wie
het rijwiel was: „Dat moet je wel la
ten verhelpen vent, want dat is heel
gevaarlijk. Verzin maar eens wat een
automobilist moet denken als hij een
rood licht op zich af ziet komen aan
de verkeerde kant van de weg."
Vanwege het wat lage aantal leerlin
gen dat op de fiets kwam, komen er
op 23 oktober nog eens zo'n 60 leer
lingen aan de beurt. Overigens
houdt leraar Bolier (die binnen het
Schelde college in Sint-Maartens
dijk de fietskeuringen begeleidt) zelf
een nacontrole om te zien of de ge
constateerde euvels verholpen zijn.
Hij licht ook de ouders van de leer
lingen in over eventuele gebreken
aan de rijwielen van hun kinderen.
Voor gisteren stond een fietsenkeu-
ring op het Calvijncollege in Tholen
gepland. Die ging echter niet door
omdat diverse leerkrachten ziek wa
ren. Er zal een nieuwe keuringsda
tum worden geprikt.
vloedkering en Neeltje Jans. Hoe
wel mevr. Barendrecht voor de
ramp van 1953 al geëmigreerd
was, heeft ze veel met de waters
nood. „Meer nog dan wij", zegt
mevr. Van der Repe. Hoe dat
komt, weet de Canadese niet.
„Waarschijnlijk toch haar Zeeuw
se afkomst", aldus haar achter
nicht.
Ook dhr. Barendrecht is blij dat
hij naar Sint-Annaland is geko
men. „Ik heb altijd al eens in Zee
land rond willen kijken, maar
nooit is het ervan gekomen. En nu
dan toch. Het is hier prachtig. De
wegen zijn hier ook schitterend.
Bij ons zijn de hoofdwegen wel
geasfalteerd, maar veel wegen zijn
nog onverhard", vertelt Baren
drecht terwijl hij aan zijn borreltje
nipt. Iets wat hij hier leerde drin
ken. „In Canada is het niet gebrui
kelijk om overdag of zelfs 's
avonds alcohol te drinken. Eigen
lijk alleen in de weekeinden of bij
bijzondere gelegenheden. Maar
het is wel overal te koop hoor en
alcoholmisbruik komt er ook maar
genoeg voor", zegt mevr. Baren
drecht. Ze vindt Zeeland heel ge
zellig. „En bovendien ook heel
mooi geworden. Ik had het Zee
land dat ik achtergelaten heb nog
in gedachten. Maar nu is het veel
mooier. En vooral zo lekker knus.
Echt, als ik mijn kinderen in Ca
nada niet had, zou ik zo terug wil
len. Een klein beetje heimwee is
er toch wel."
Dat zit er niet in. Het contact met
Truida en Leen van der Repe ech
ter wel. En dat zal blijven. Of dhr.
Van der Repe bij het volgende be
zoek wél mee zal gaan, is nog
maar de vraag. „Ik zeg nu nog niet
bij voorbaat nee, maar ik moet
niets hebben van vliegtuigen.
Maar als ik niet ga, wil dat niet
zeggen dat Truida niet zou mogen.
Dan kan er wel iemand anders
meegaan", zegt de Sint-Annalan-
der. „Ik hoop dat hij het zal
doen", fluistert zijn vrouw. „Dat
zou zoveel leuker zijn dan wan
neer ik alleen zou moeten. Want ik
zou toch nog wel graag een keer
naar Canada willen." En dat geldt
ook voor het echtpaar Baren
drecht. Graag zou het nog eens te
rug komen in Sint-Annaland.
„Wie weet, maar ik hoop het
wel."
Op 89-jarige leeftijd is in Ten An
ker te Tholen de heer RA.W. Mees
overleden, van 1948 tot 1971
raadslid voor de Katholieke Volks
Partij (KVP) in Oud-Vossemeer.
Piet Mees was in zijn woonplaats
actief in het verenigingsleven. Met
name in de gymnastiekvereniging
Spido waarvan hij ere-voorzitter
was en de Oud-Vossemeerse Mu
ziekvereniging OVM, waarvan
Mees erelid was. Hij exploiteerde
aan de Ring hotel-café Hof van
Holland en was daarnaast als han
delaar in zaden en bestrijdingsmid
delen bekend in de agrarische sec
tor. In de plaatselijke politiek was
Mees 23 jaar actief. Het lukte hem
niet om tot het college van b. en w.
door te dringen. De KVP haalde bij
de laatste Vossemeerse raadsver
kiezingen in 1970 drie zetels met
34,9% (369 van de 1057) van de
stemmen. Met de SGP moest ge
loot worden om een restzetel,
waarbij de KVP'er M.A. van Til-
beurgh de gelukkigste was. De
vrees voor de gemeentelijke herin
deling per 1 juli 1971 had de
rooms-katholieken massaal naar de
stembus gebracht. Voor de eilande-
lijke lijst werd niet de Vossemeer-
der Mees de lijsttrekker, maar na
drie stemmingen kwam mevr. J.M.
Deurloo-van Broekhoven uit Tho
len bovenaan. Mees trok zich te
leurgesteld terug uit de politiek en
de KVP viel in Oud-Vossemeer bij
de herindelingsverkiezingen terug
op 23,6% van de stemmen, het ni
veau van 1946. Wegens zijn ver
diensten voor de Oud-Vossemeerse
gemeenschap werd Piet Mees ko
ninklijk onderscheiden. Bij zijn af
scheid van de Vossemeerse ge
meenteraad op 30 juni 1971 kreeg
hij de eremedaille in goud verbon
den aan de orde van Oranje-Nas-
sau.
j Jt j van lezers
Nu eens niet over het gemeentebe
leid, maar over het mooie project
Tholen duurzaam veilig (in het ver
keer). De gemeente is al een aantal
jaren bezig om Tholen-stad aantrek
kelijker te maken voor voetgangers
en fietsers. Het gevolg is een aantal
mooie straten waarmee je als voet
ganger of fietser best in je nopjes
kunt zijn. Zo ook de Molenvlietse
dijk ter hoogte van de scholen.
Vooral als hij leeg is, is het een
plaatje! Echter 's morgens vroeg,
tussen de middag en om een uur of
drie in de middag verandert deze
weg in een rampgebied.
Mensen die hun kinderen komen
brengen en halen uit het oogpunt
van veiligheid staan dan zodanig
geparkeerd met auto's en fietsen,
dat zij volledig het trottoir blokke
ren.
Onze kinderen gaan naar de Mon
tessorischool. Aangezien wij in de
binnenstad wonen, betekent dit dat
we vier schooluitgangen moeten
passeren. Vier maal zijn de kinderen
gedwongen om over de straat te lo
pen vanwege de vele fietsen die
overal - al dan niet met de eigenaar
- geparkeerd staan. Hebben we dan
de fietsen gehad, kunnen we in de
Zoekweg niet over de stoep lopen
omdat daar de ouders hun auto op
zetten. Alle verbodsborden ten spijt!
Zelfs naast het parkeerterrein staan
de auto's op de stoep. Niet met twee
wielen, maar met vier. Anders wor
den zij wellicht geraakt door andere
auto's. Als ouders zelf het goede
voorbeeld niet meer geven, van wie
moeten de kinderen het dan leren?
Ellen Brasz,
Plantagestraat 23, Tholen.
Waar is de eerbied voor de dood ge
bleven? Dat vraag ik me af sinds ik
kortgeleden een begrafenis bij
woonde. Vroeger stopte iedereen -
uit eerbied - voor een passerende
begrafenisstoet. Maar nu gebeurde
het bij de begraafplaats in de Mo
lenstraat te Oud-Vossemeer, dat au
tomobilisten over het trottoir hun
weg vervolgden omdat ze niet wil
den wachten tot de kist vanuit de
lijkwagen op de baar was gezet.
Door op straat te gaan staan, verhin
derde de dominee andere auto's de
doorgang.
Een begrafenisstoet werd vroeger
voorafgegaan door een politieman
en ik vind eigenlijk, dat we daar
naar terugmoeten. Ook dat drukt
immers een stukje eerbied uit. En
het zou problemen, zoals hiervoor
geschetst, kunnen helpen voorko
men.
J. van den Houten,
Dorpsweg 47, Oud-Vossemeer.
Tholen krijgt van Delta Nutsbedrij
ven over 2000 bijna twee keer zo
veel dividend als was gedacht: an
derhalf miljoen gulden in plaats van
acht ton. Over 1999 werd ook al 3,5
ton meer ontvangen dan was be
groot. Tholen bezit 412 van de
15.280 aandelen van het nutsbe
drijf. De aandeelhouders krijgen sa
men 57,3 miljoen gulden uitge
keerd, zo besloot de algemene
vergadering van aandeelhouders in
juni. Op de rekening van Tholen
wordt 1.545.161,78 gulden bijge
schreven. De meevaller van
735.161,78 gulden wordt voorals
nog toegevoegd aan de post onvoor
zien.
Ook de uitkering van het rijk voor
2001, uit het gemeentefonds, valt
heel erg mee. Tholen krijgt
33.995.580,16 gulden. Dat is ruim
vier ton meer dan gedacht, voorna
melijk het gevolg van een 21 punten
hoger uitkeringspercentage. Ook
deze 401.500 gulden gaat naar de
post onvoorzien.
Helpende Handen, de oudervereni
ging voor mensen met een handicap,
houdt 13 oktober om 14.15 uur een
contactbijeenkomst in Nieuwerkerk.
De raadscommissie algemeen be- die pot is rijk gevuld, want voor de
stuur en welzijn wordt donderdag
avond 11 oktober om advies ge
vraagd. Daarbij moeten de fracties
commentaar leveren op zinnen als:
'Deze organisatie (kinderopvang
Tholen) is dermate uitgegroeid, er
liggen vergevorderde plannen voor
opschaling, dat de stichting als zoda
nig zijn kwetsbaarheid heeft ontwe
ken'.
Eerder werd al duidelijk, dat de kin
deropvang ondanks de enorme subsi
diestromen uit Den Haag in finan
cieel gevaarlijk vaarwater terecht
gekomen was. In korte tijd was de
voorziening te hard gegroeid. Direc
teur mevr. J. Verhage bleek niet in
staat om de zaak te beheersen en ver
dween eind 2000 plotseling van het
toneel. Dit ondanks het succes van de
'Thoolse uitvinding', de Puk-en-
Mukhuizen, waarbij moeders als
zelfstandige ondernemers in hun ei
gen woning een aantal kinderen kon
den opvangen. Ook buiten de grote
vestiging in Tholen waren er daar
door op het eiland mogelijkheden
voor kinderopvang. Mevr. Verhage
begon een eigen adviesbureau op dit
terrein en van het bestuur bleven
maar twee mensen meer over.
Oud-directeur Meloen van het Schel
de college in Sint-Maartensdijk, oud
wethouder Versluys en. voormalig
personeelschef Westerveld van Shell
werden door het gemeentebestuur
aangetrokken om de kinderopvang
uit het moeras te trekken. Het bestuur
moest weer op krachten komen en de
financiële huishouding moest gezond
gemaakt worden. Ze kregen daarvoor
een halfjaar de tijd, maar die periode
is al ruim verstreken.
De kinderopvang heeft een verken
nend gesprek gevoerd met de peuter
speelzalen om te kijken of verder
gaande samenwerking een optie was.
De conclusie was echter, dat beide
instellingen eerst in eigen huis
schoon schip moesten maken, voor
dat er over een fusie gesproken kon
worden. De gezamenlijke peuter
speelzalen, verenigd in de Sgakel,
zijn volgens b. en w. zeer gebaat bij
de aanstelling van een coördinator. In
de concept-gemeentebegroting 2002
is daar rekening mee gehouden. Om
dat er dit najaar erg veel zaken te ge
beuren staan (voorbereiding fusie,
voor- en vroegschoolse educatie)
heeft het college besloten voor de rest
van dit jaar tijdelijk een coördinator
aan te^tellen. De kosten hiervan wor
den betaald uit de vve-middelen en
schooljaren 2000-2001 en 2001-2002
is maar liefst 922.270 gulden be
schikbaar. Het regionaal pedagogisch
centrum Zeeland heeft voor dit jaar
een raming van 480 mille opge
maakt, inclusief dë tijdelijke coördi
nator. Aan dit vve-beleid doen de
peuterspeelzalen van Tholen, Poort
vliet, Sint-Maartensdijk en Sint-An
naland mee in samenwerking met de
plaatselijke openbare basisschool.
Doel van het project is om kinderen
met te verwachten leerachterstanden
bij te spijkeren.
Gemeente, Sgakel en de stichting
jeugd- en jongerenwerk onderzoeken
bij welke instelling de coördinator
ondergebracht wordt. Ook de organi
satiestructuur van de stichting jeugd-
en jongerenwerk dient verder vorm te
worden gegeven.
De raadscommissie algemeen be
stuur en welzijn buigt zich er donder
dagavond 11 oktober over. Terwijl
het gemeentebestuur aan de ene kant
steeds meer wil gaan privatiseren, wil
men op welzijnsterrein meer zelf
gaan doen. „In zijn algemeenheid is
de teneur, dat de gemeente zich in elk
geval nauwer betrokken moet tonen
bij de maatschappelijke initiatieven
en organisaties binnen Tholen. Dit
zal zeker bij nieuwe ontwikkelingen
worden meegenomen. Geprobeerd
wordt om in het kader van vrijwilli
gerswerk hier extra aandacht aan te
besteden. Tevens dient een visie te
worden geformuleerd, wat de ge
meente Tholen wil met het welzijns
werk", aldus b. en w. in hun voorstel
aan de raadscommissie.
Het college heeft bureau Hendriks in
geschakeld voor het onderzoek naar
de mogelijkheden van ondersteuning
van diverse instellingen (bibliotheek,
RIO, Welzijn voor Ouderen, kinder
opvang, peuterspeelzalen), de zoge
naamde welzijnskoepel. Het onder
zoek was kennelijk om er tranen van
in de ogen te krijgen. B. en w. om
schrijven dat voor de commissie als
volgt: 'De termijn waarbinnen het
onderzoek heeft plaatsgehad, is als
gevolg van tal van oorzaken langdu
rig van aard geweest, hetgeen alles te
maken heeft met de ontwikkelingen
die de afzonderlijke instellingen heb
ben doorgemaakt. Dat proces heeft
zich wederzijds versterkt, hetgeen
geleid heeft tot een eindconclusie die
noodgedwongen rekening heeft moe
ten houden met dat proces'. Of de
raadscommissie daar chocolade' van
kan maken, zal 11 oktober blijken.
Deborah Kross kijkt toe hoe fietsenmaker Larooy haar rijwiel inspecteert samen met de heren De Wit, Quist en Gelok v.r.n.l.) van 3VO.
Een voorstel tot verhoging van de onroerende-zaakbelasting (ozb) met
9% en van het rioolrecht met 17,6% is wat het gemeentebestuur voorlegt
aan de commissie middelen. Maar de afvalstoffenheffing voor particulie
ren kan 4,8% omlaag omdat ervan wordt uitgegaan dat Delta de inzame
ling van het vuilnis overneemt van Olaz. Lijkbezorgingsrechten, forensen
belasting en leges stijgen met 10%, hondenbelasting, scheepvaartrechten
en liggelden met 5%. Ook de huurders van gymnastieklokalen en peuter
speelzalen én de gebruikers van de zwembaden gaan volgend jaar 5%
meer betalen. De huurders van voetbalvelden en tennisbanen, alsmede
van ruimten in een dorpshuis, zullen 10% meer op tafel moeten leggen.
De toeristen- en watertoeristenbelasting blijft onveranderd.
De gemeente past alle verordenin
gen aan, want de bedragen zullen
voortaan in euro's in plaats van in
guldens vermeld moeten worden.
Opvallend daarbij is, dat er in bijna
alle gevallen op vijf of tien euro
cent wordt afgerond als het aan het
gemeentebestuur ligt. Terwijl juist
die ene Europese munt maakt, dat
de cent in ons land weer als betaal
middel terugkomt na 18 jaar afwe
zigheid.
De gemiddelde tariefsverhoging
van 9% waarmee de gemeenteraad
instemde bij de behandeling van de
kadernota, is broodnodig om de
begroting sluitend te krijgen. Het
in die nota op 332.000 euro ge
schatte tekort blijkt namelijk
119.000 euro hoger uit te vallen. B.
en w. lossen dat op door de faming
vqn de algemene uitkering uit het
gemeentefonds met 110 mille te
verhogen (over 2001 valt die im
mers ook 4 ton hoger uit).
De hogere ozb moet 165.600 euro
méér in het laadje brengen. De ver
hoging van het rioolrecht betekent
dat de eigenarenheffing 98% van
de kosten gaat dekken en de ge
bruikersheffing 90%. Dat dek
kingspercentage speelt al langer
een rol in de discussie over de
hoogte van heffingen. Lang niet al
le politieke partijen vinden dat alle
heffingen ook werkelijk kosten
dekkend moeten zijn, zo komen
uittreksels uit de gemeentelijke ba
sisadministratie nogal eens ter
sprake. Het voorstel aan de com
missie middelen (die er maandag 8
oktober over spreekt) meldt dek
kingspercentages van 48% voor
rechten burgerlijke stand, 47%
voor secretarie-leges, 59% voor le-
i ges bouwvergunningen, 40% voor
71 ijk bezorgingsrechten en 21i& voor
scheepvaartrechten
