Wat is besturen?
'Gevoel van teamgeest in kleinere
vestigingen was vroeger groter'
'Nieuwe opzet braderie werkt beter
dan zoals we jaren gedaan hebben'
'Verloving' Rabobanken
wordt knipperlichtrelatie
Zeven consultatiebureaus
Combinatie van evenementen vult straten Oud-Vossemeer
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Fusiebesprekingen in de ijskast gezet
Te rade gaan
Andere vormen
Stemmen
van lezers
Zonder blikken of blozen
Maddy Filius (43) en Marianne Gunsing (45) kwart eeuw bij Rabobank
Eigen sores
Rouleren
115 onderzoeken
Militaire colonne
Quilten
Klein dorp
De verloving tussen Maxima en kroonprins Willem Alexander verloopt
voorspoedig. Binnen een jaar na de bekendmaking wordt er getrouwd.
De relatie tussen de beide Rabobanken in Tholen is echter heel wat
minder stabiel. Fusie is al jaren een onderwerp van bespreking. Eerst
ketste een fusievoorstel af, later gingen de leden toch akkoord met be
sprekingen en nu na een jaar overleg worden de plannen weer in de ijs
kast gezet. Het gaat lijken op een knipperlichtrelatie.
Opmerkelijk is dat het deze keer de geen fusiegesprekken meer te willen
Rabobank Tholen is die op de rem
trapt. Tot nog toe leefden de grootste
bezwaren tegen de fusie bij de leden
van Sint-Annaland/Poortvliet. Die
stemden zo'n zes jaar geleden tegen
een fusie. Maar na een hernieuwd,
overtuigend offensief van het bestuur,
gingen de leden vorig jaar akkoord
met een intentieverklaring om te ko
men tot één Rabobank voor Tholen
en Sint-Philipsland. Eind april van dit
jaar hield voorzitter J.L. van Gorsel
van de Rabobank Tholen het voor ge
zien. Hij stapte op vanwege verschil
van inzicht aangaande de fusie. Er
werd toen gesproken over het tijdelijk
toevoegen van een lid van de raad van
toezicht aan het bestuur. Dat gebeurde
uiteindelijk ook en G. Vos uit Stave-
nisse werd daarvoor uitgekozen. Hij
werd meteen ook voorzitter. Of die si
tuatie permanent wordt, moet volgens
hem blijken op de ledenvergadering
in oktober. De leden moeten dan be
slissen of Vos definitief bestuurslid
mag blijven. „En ik moet dan over
wegen of ik voorzitter wil blijven.
Daar kan ik nu nog niets over zeggen,
want ik doe het nog maar sinds begin
mei. Maar tot nog toe vind ik het wel
leuk werk", aldus Vos die over de op
schorting van de fusiebesprekingen
niet al te veel kwijt wil.
In een brief aan de leden leggen de
besturen en raden van toezicht van de
twee Rabobanken kort uit waarom de
fusiebesprekingen zijn stilgelegd. De
brief van Tholen is daarin uitgebrei
der dan die van Sint-Annaland/Poort-
vliet. „We moeten concluderen dat de
fusiebesprekingen van meet af aan
moeilijker verliepen dan verwacht.
Uiteraard zijn daar meerdere oorza
ken voor aan te wijzen, maar met na
me communicatief zijn er vooral later
in het proces steken gevallen",
schrijft de Rabobank Tholen. Onenig
heid dus, zou je zeggen. „Nee, er is
geen onenigheid. We hebben altijd
goede gesprekken gehad en de be
stuurlijke samenwerking is ook pri
ma. Beide banken onderschrijven nog
steeds de intentieverklaring en willen
ook tot fusie komen. Alleen over de
vraag hoe en op welk moment ver
schillen we van mening", zegt Vos.
Nu zijn dat op zich twee heel belang
rijke vragen. Waarom dan niet verder
gepraat? „Je probeert samen iets te
bereiken. En als dat niet gaat zoals je
dat voor ogen had, dan moet je bij je
zelf te rade gaan. En dat gaan wij nu
doen."
De Rabobank Tholen heeft de fusie
partner te kennen gegeven een perio
de van ongeveer één tot anderhalfjaar
voeren. „Het geheel van de ontwikke
lingen overziende, vonden wij het
noodzakelijk ons op de situatie te be
raden. Na grondig overleg kwamen
wij tot de slotsom dat het beter is nu
even geen verdere stappen te zetten,
maar een periode van rust in acht te
nemen. Naar verwachting zal een der
gelijke periode voldoende ruim zijn
om de gesprekken weer op te pak
ken", schrijft de Rabobank Tholen.
Overigens wil bestuursvoorzitter Vos
zich niet vastpinnen op die periode
van anderhalf jaar. „Het kan korter
worden, maar ook iets langer. Dat
moeten we gewoon even bekijken.
We krijgen nu de invoering van de eu
ro ertussendoor en dat is een hele
klus. Voordat dit op de rails staat, ben
je al gauw een jaar verder."
Overigens is Vos beslist niet negatief
over de fusie. „Ik ben heel positief in
gesteld. De fusie komt er zeker, ten
minste als de leden dat willen. Want
we zijn nog altijd een coöperatieve
bank. Maar de voordelen van de fusie
staan nog steeds", aldus de nieuwe
voorzitter van het bestuur. Volgens
Vos is er van de Rabobank Nederland
geen druk om te fuseren. „Rabobank
Nederland dringt niet aan, maar ver
vult een coördinerende rol. Zij levert
de kennis en ook een voorzitter voor
de fusiebesprekingen."
Bij de Rabobank Sint-Annaland/
Poortvliet is de mededeling van Tho
len blijkbaar koeltjes ontvangen.
„Hoewel wij het liever anders hadden
gezien, respecteren de colleges van
Rabobank Sint-Annaland/Poortvliet
dit besluit", meldt de brief die deze
bank naar buiten bracht. Het schrijven
meldt verder nog dat de Sint-Anna-
landse bank niet stil hoeft te blijven
zitten en afwachten. „De colleges van
Rabobank Sint-Annaland/Poortvliet
achten zich ondertussen vrij om zich
omtrent andere vormen van schaal
vergroting te oriënteren", aldus de
brief aan de leden. Dat klinkt een
beetje als: 'Als het met jullie niet lukt,
dan zijn er misschien wel andere we
gen.' Maar over wat er precies mee
bedoeld wordt, wil bestuursvoorzitter
J. de Boer geen enkele mededeling
doen. „Wij denken dat de brief die is
uitgegaan voldoende duidelijk is en
we willen het daarbij dan ook laten",
aldus De Boer. De Rabobank Sint-
Annaland/Poortvliet houdt in septem
ber haar algemene ledenvergadering.
Tholen vindt het dus beter dat de ver
loofden 'elkaar even niet meer zien'.
Overigens gaat de al ingezette samen
werking op het gebied van effecten en
automatisering gewoon door.
Besturen is: leiding geven aan en het regelen van zaken en personen, ge
richt op het welzijn van de gemeenschap. Mag worden aangenomen dat dit
ook voor de gemeente Tholen geldt? Zij is het publiekrechtelijk lichaam op
territoriale grondslag en wordt vertegenwoordigd door de gemeenteraad
die aan het hoofd staat met als dagelijks bestuur het college van b. en w.
ter vergadering voor dat de totale
Haar gezag is geregeld in het admini
stratief recht, waarin wordt vermeld:
'volgens welke het bestuur burgers
rechtens kan binden, alsmede van de
mogelijkheid om tegen beslissingen
en andere gedragingen van adminis
tratieve organen op te komen.'
In het publiekrecht wordt de beharti
ging van de gemeenschapsbelangen
geregeld.
Wat het gemeentebestuur verstaat
onder gemeenschapsbelangen, zal in
de toekomst blijken (misschien).
De overheid, waartoe de gemeente
behoort, is een instelling die gezag
uitoefent over de personen die wo
nen of verblijven binnen het territoir
waar de-gezagsuitoefening legitiem
is.
Op haar gezag worden dan ook de
heffingen opgelegd ter verkrijging
van financiële middelen, die gere
geld worden in de gemeentewet. De
ze middelen mag zij aanwenden ten
dienste van de gemeenschap, waarbij
een verantwoorde besteding is ver
eist. Tegen die besteding en gedra
ging mag de burger opkomen (via
het recht!). Vindt de gemeente dat zij
ten aanzien van het plan voor nieuw
bouw van het gemeentehuis heeft
gehandeld in overeenstemming met
de bovengenoemde wetgeving?
Daarbij wordt ook de definitie van
democratie duidelijk tegengespro
ken, die luidt: 'Democratie is een
streven dat zich in het algemeen richt
op meer inspraak (geen bijpraat!) en
meer beslissingsbevoegdheden, met
name voor de burgers in zaken van
bestuur en politiek.'
De burger mag toch verwachten dat
de gemeenteraad handelt tot welzijn
van de gemeenschap? Zij behoort de
door ambtenaren voorgelegde plan
nen kritisch onder de loep te nemen
en te beoordelen op noodzaak en op
financiële haalbaarheid (niet op wat
ambitieuze ambtenaren hen voorleg
gen). Hoe kan een prestigieus plan
als de nieuwbouw van het gemeente
huis unaniem worden goedgekeurd
zonder dat de totale kosten zijn bere
kend of bekend zijn (bij de raad!).
Wat waren de argumenten om dit
overbodige plan door de gemeente
raad zonder blikken of blozen goed
te keuren, zonder te weten wat de
bouwkosten worden en hoe hoog de
exploitatiekosten voor de gemeente
zijn?
Desgevraagd rekent dhr. Van Belzen
bouwkosten ongeveer 40 miljoen
gulden gaan bedragen. Met een
ontwijkend antwoord zegt de burge
meester Het bedrag dat hij in de
zaal had horen noemen, was hem in
elk geval niet bekend (maar wordt
het wel!).
Hij vindt ook dat het woord prestige
niet goed is gekozen, hoewel de bur
gervader zich verdedigt met: 'Er is
ook nog de representatie van zo'n
nieuw gemeentehuis.' Om de gemoe
deren wat te sussen, mochten inwo
ners nog op een bijpraatavond ko
men luisteren naar wat de gemeente
te zeggen had. Echter op de bijpraat-
avond is het commentaar van de ge
meenteraad: Wat wel duidelijk werd,
was dat de gemeente niet genoeg kon
benadrukken dat er nog niets beslist
was (hoe zit het nou?).
Het was toch een gepasseerd sta
tion!? Of wordt het ene opgevoerd
om het andere te bedekken? En wat
een zwak argument om aan te voeren
dat een aantal winkels of kantoren
bijdragen aan de toekomstige econo
mie ter compensatie van de Thoolse
inkomens!
Betalen de geïnteresseerde bedrijven
de verhoging van de gemeentebelas
tingen aan de burgers? Als de ge
meenteraad eerlijk wil overkomen,
moet zij erkennen dat de Tholenaren
er elk jaar slechter van worden door
de hogere belastingaanslagen!!
Tijdens de bijpraatavond werd ge
vraagd naar plaatjes, maar al snel
werd duidelijk dat die er niet zijn.
Hoe kan een gemeenteraad en een
college van b. en w. in een terug
gaande tijd zulke overbodige wensen
koesteren en kritiek door de burgers
gewoon negeren?
Stel dat ambtenaren en raadsleden
moesten beslissen over de salarissen,
die t.b.v. verlichting van de belastin
gen voor de burger elk jaar met een
bepaald percentage zouden dalen.
Zou dit ook een unaniem besluit
worden en steun vinden vanwege
een betere toekomst voor de burger?
Daarom, het zou de gemeenteraad
sieren om op het ondoordachte plan
terug te komen en de burgers gerust
te stellen. Dan hoeven we ook niet te
belanden in de prijzenspiraal van
meer betalen, meer salaris of naar
minder koopkracht. Als alle argu
menten door de gemeente worden
genegeerd en als alle raadsleden
blijven bij hun gegeven stem voor
het bouwen van het gemeentehuis,
dan ken ik geen enkele partij waarop
ik mijn stem kan uitbrengen. U wel?
C. Rijnberg,
Rozenstraat 7,
Sint-Maartensdijk.
In de tuin van De Gouden Leeuw in Scherpenisse vierden Maddy Filius (links) en Marianne Gunsing hun zilveren jubileum bij de Rabobank.
Een zilveren broche, bloemen en een etentje met familie en collega's.
Dat kregen teamleidster Maddy Filius- van der Male uit Sint-Philips
land en telefoniste Marianne Gunsing uit Sint-Annaland donderdag
aangeboden van de directie van Rabobank Tholen omdat ze beiden 25
jaar werkzaam zijn bij de instelling. Dat vond plaats in de tuin van ho
tel-restaurant de Gouden Leeuw in Scherpenisse. Maddy begon aan de
balie in Sint-Maartensdijk, Marianne op dezelfde plaats maar dan in
het hoofdkantoor in Nijmegen.
De bank veranderde drastisch in de
afgelopen kwart eeuw, vinden beiden.
Door het groter worden van de instel
ling is het onderlinge contact minder
geworden, maar beiden hebben het
naar de zin in hun nieuwe functies.
Maddy ging meteen na de Havo op 1
augustus 1976 aan de slag op het kan
toor in de smalstad. Ze werkte toen
nog met een typemachine. De auto
matisering moest nog op gang ko
men. „Je moest veel vellen met op
drachten intoetsen en die werden dat
door de centrale computer ingelezen.
Er moest ook nog handmatig geteld
worden."
De baliemedewerkster zat ook een
tijd in de kasbox, het glazen hokje
waar het geld werd geteld voor de
klanten aan de open balies. In die tijd
kwam ze ook op het kantoor in Scher
penisse. Na haar huwelijk in 1980
solliciteerde ze naar een functie bij de
Rabobank Sint-Philipsland. „Omdat
mijn man daar vandaan komt en ik er
ging wonen wou ik lekker dicht bij
huis gaan werken. Ik ging bij Toon
Beurkens die toen daar directeur was,
op gesprek. Dat was zo bekeken. We
liepen samen naar buiten en hij zei dat
ik op maandag kon beginnen."
Ze ging de afdeling administratie
doen en behaalde het diploma boek
houden. Toen het hoofdkantoor naar
Tholen verhuisde, wilde ze toch
graag in Sint-Philipsland blijven wer
ken. „Ik ben daar toen ook gebleven
en deed vanalles; van reizen verko
pen tot hypotheken. We waren met
zijn tweeën en ik kreeg dan de lei
ding." Het kantoor werd ook nog een
keer verbouwd.
Tot haar grote schrik werd de vesti
ging ook nog een keer overvallen.
„Dat was tijdens een openstelling op
woensdagavond. Ik zat aan het bu
reau achter de balie, mijn collega zat
aan de balie toen er twee mannen
binnenkwamen met een pistool en
mijn collega bedreigden en geld eis
ten." Hoeveel dat is geweest wil
Maddy niet zeggen. „Dat is bankge
heim, maar het is altijd te veel als ze
het komen stelen."
Ze werd in 1999 teamleidster cliën
tenadvies van de kantoren in Tholen,
Oud-Vossemeer en Sint-Philipsland.
Haar standplaats is Tholen maar we
kelijks bezoekt ze de andere twee
vestigingen. Ze zorgt ervoor dat de
personele bezetting goed is, dat de
mensen ook op de goede plaats zit
ten, doet aan coaching en zorgt er
ook voor dat het personeel op de
hoogte blijft van de nieuwste ontwik
kelingen. „Eigenlijk sta ik tussen de
manager en de mensen aan de balie
in."
Het grote verschil met vroeger is dat
de groep waarin ze werkte veel klei
ner was. „Maar ook hechter. Toen de
den we veel meer samen. Nu zijn er
grotere afdelingen. Ieder heeft zijn
eigen afdeling. Je bent niet langer
meer een grote familie. Dat is wel lo
gisch, maar ook wel jammer. Vroe
ger, op oudejaarsdag bijvoorbeeld,
bleef je zo lang het feest duurde. Dat
vond iedereen heel leuk. Nu moet ie
dereen op tijd weg. De mensen zijn
meer op zichzelf; hebben hun eigen
sores. Er heerst veel meer een 9-tot-
5-gevoel."
Marianne Gunsing kwam uit een an
dere werksoort. Ze was groepleidster
bij blinde en slechtziende kinderen
voordat ze aan de balie particulieren
begon op het Nijmeegse hoofdkan
toor aan het Keizer Karelplein. „Dat
beviel erg goed." Vervolgens zat ze
drie jaar aan de cliëntenadviesbalie.
Vandaar verhuisde ze naar de bedrij-
venbalie. Vier jaar verzorgde ze de
zakelijke klanten om daarna weer
over te stappen op verzekeringen. Ze
is allround. „Toen de bank ging ver
bouwen ben ik receptioniste, telefo
niste en gastvrouw geworden." Ma
rianne verhuisde nogmaals, maar nu
naar een bijkantoor waar ze net als
Maddy in de geldhandelingen terecht
kwam. Een overval heeft ze nooit
meegemaakt in haar loopbaan. Wel
dat een klant met een stoelpoot
smeet. Wel is ze op overvallen voor
bereid tijdens een cursus waar mede
werkers uit heel Nederland aan deel
namen. „Er kwam een bekende
acteur met een bivakmuts en een pis
tool binnen. De mensen die een echte
overval meegemaakt hadden, waren
helemaal over hun toeren. Zo echt
was het." De cursus duurde twee da
gen. „Ik heb daar veel van opgesto
ken. Als iemand een geintje maakt in
de hal en zegt: dit is een overval, dan
kan ik dat niet waarderen."
Om persoonlijke redenen wilde ze
weg uit Nijmegen. Negen jaar gele
den kon ze via een uitzendbureau te
recht op het Rabokantoor Halste
ren/Lepelstraat. Werkte ook in de
vestiging van de bank in Stad aan het
Haringvliet en in Ooltgensplaat
voordat ze bij de Rabobank Tholen
terecht kwam. Ze ging 'rouleren' van
het kantoor in Sint-Maartensdijk,
naar Stavenisse en Scherpenisse.
Toen er een telefoniste werd ge
vraagd solliciteerde ze naar de func
tie. Het contact met de klanten is nu
louter per telefoon. „We proberen
zoveel mogelijk zaken telefonisch af
te werken. Vragen van klanten pro
beer ik zelf op te lossen. En als dat
niet lukt, dan streven we ernaar om
ze maar één keer door te verbinden.
Om te vermijden dat de klanten in
een gat vallen."
Net als Maddy heeft ze veel op
drachten nog met de hand in moeten
toetsen. Ze herkent ook het 'team-
geestgevoel' uit de vroegere jaren
toen de vestigingen nog kleiner wa
ren. Dat samen-de-kar-trekken-ge-
voel mist ze wel. „Nu zit iedereen in
zijn eigen ruimte. Vroeger zag je be
ter waar je werk van een ander over
moest nemen. Bijvoorbeeld de dag
afschriften inpakken. Die moesten 's
avonds allemaal weg. Als de een er
niet mee klaar was, dan hielp de an
der daarbij."
Beiden zijn echter erg tevreden met
hun baan. Gunsing als medewerkster
cliëntenservice, zoals het officieel
heet en Filius als teamleidster van
ongeveer 15 personeelsleden.
De directie wilde de viering geheim
houden. Dat lukte voor 50 procent.
Marianne wist het omdat iemand in
de famlie zich had versproken. Van
wege het mooie weer werd de recep
tie en het diner buiten in de tuin van
De Gouden Leeuw gehouden. Het
tweetal werd toegesproken door di
recteur G.J. Harmsen en manager
cliëntenadvies M.J. Hoek. De dames
kregen de zilveren Rabobroche. Er
waren ook symbolische cadeaus:
voor de telefoniste was er een nepte-
lefoon en voor de temaleidster een
waterpistool om op de twee overval
lers te kunnen schieten.
VERVOLG VAN VOORPAGINA
Van Zwoll hoopt na de zomervakantie
contact te leggen met het samenwer
kingsverband van Oosterscheldege-
meenten of de vereniging van Zeeuw
se gemeenten. Hij is het niet eens met
de gevolgde procedure. „We willen er
graag over praten en we vragen ons
af, of het wel zo handig is om de con
sultatiebureaus naar de GGD over te
hevelen. In totaal gaat het om 80 per
soneelsleden." De directeur ziet nog
mogelijkheden om het werk op de
huidige manier voor de gemeenten te
doen of samen met de GGD. En de
derde mogelijkheid is dan overdracht
van de consultatiebureaus aan de
GGD. „Als je iets wilt, dan kan er
heel veel", zegt Van Zwoll.
Volgens de GGD zijn er vooruitlo
pend op de integratie van de jeugd
gezondheidszorg van 0-4-jarigen bij
5-19-jarigen met de ouder- en kind
zorg van de thuiszorg afspraken ge
maakt over elektronische verwerking
van de dossieroverdracht. Voorts
hebben beide instellingen de wens
uitgesproken om gezamenlijke sa
menwerking met de jeugdzorg te
zoeken en een elektronisch dossier te
gaan ontwikkelen. Overleg heeft al
geresulteerd in een uniforme over
dracht en een verrichtingenregistra
tie door de thuiszorg, die is afge
stemd op de verrichtingenregistratie
van de GGD. De nieuwe werkwijze
zal dit jaar worden geëvalueerd.
De gegevens van 4-jarigen worden
door de thuiszorg overgedragen aan
de GGD. De sociaal-verpleegkundi
ge markeert belangrijke gegevens
van alle consultatiebureau-dossiers
en selecteert de kinderen die in aan
merking komen voor een onderzoek
op indicatie. Vaak heeft de thuiszorg
dit al aangegeven. Kinderen die hier
voor niet in aanmerking komen,
worden volgens schema in hun vijf
de jaar opgeroepen. Vorig jaar zijn
ongeveer 4500 dossiers vanuit de ou
der- en kindzorg van de thuiszorg
overgedragen aan de jeugdgezond
heidszorg van de GGD Zeeland. In
Tholen is vorig jaar 115 keer overge
gaan tot jeugdgezondheidsonder-
zoek op indicatie.
Bescherming en bevordering van de
gezondheid, groei en ontwikkeling
van jeugdigen van 4-19 jaar wordt
bereikt door middel van preventieve
onderzoeken en advisering. De on
derzoeken worden op 5-jarige (lo
gopedisch onderzoek en preventief
gezondheidsonderzoek), 7-jarige
(controle) en 13-jarige leeftijd(pre-
ventief gezondheidsonderzoek) uit
gevoerd. De informatie die uit de on
derzoeken wordt verzameld, wordt
zowel gebruikt voor ondersteuning
van ouders en leerkrachten als voor
beleid van de GGD en de gemeente.
De provincie heeft in 1999 de stich
ting Scoop de opdracht gegeven een
jeugdmonitor te ontwikkelen. De
GGD neemt deel aan de stuurgroep
en de werkgroep. Dit heeft tot een
boeiende gedachtenwisseling geleid
tussen sectoren die zich met de ne
gen domeinen uit het bestuursak
koord nieuwe stijl bezighouden. Er
is een concept-jeugdmonitor gepu
bliceerd, die brede steun kreeg van
de gemeenten om verder te gaan. De
voorbereidingen zijn gestart om dit
jaar een jeugdmonitor 0-6-jarigen uit
te brengen. Hier worden niet alleen
bestaande gegevens opgenomen,
maar ook de uitkomsten van een en-
quete onder ouders.
De 4-19-jarigen zijn de doelgroep
van de GGD voor de jeugdgezond
heidszorg. Deze is gemakkelijk be
reikbaar via het onderwijs. Voor
planning worden de gemeentelijke
cijfers en leerlingenlijsten van de
scholen gebruikt. De gemeente Tho
len telde op 1 januari van het vorig
jaar 377 vijfjarigen op 20 basisscho
len. Er waren 348 dertienjarigen,
waarvan er 165 de twee Thoolse
scholen voor voortgezet onderwijs
(Calvijn in Tholen en het Schelde-
college in Sint-Maartensdijk) bezoe
ken. Er gaan dus 183 dertienjarigen
naar scholen in West-Brabant en
Zuid-Holland.
In de gemeente Tholen is er een fijnmazig net van consultatiebureaus
in zeven woonkernen, waar de zuigelingen, peuters en kleuters nage
keken worden door een arts, verpleegkundige en een assistente. De
laatste neemt o.a. het wegen, meten en de afspraken voor haar reke
ning. In de gemeente Tholen gaat het om zo'n 340 kinderen waarvan
er 100 in het wijkgebouw aan de Molenvlietsestraat in Tholen gecon
troleerd worden. Daar houdt het consultatiebureau meerdere keren per
week zitting. In het centrum thuiszorg te Sint-Maartensdijk en het
wijkgebouw in de Tuinstraat te Sint-Annaland is er elke week consul
tatiebureau. Na de sluiting van het wijkgebouw in Scherpenisse zijn de
inwoners van dat dorp op Sint-Maartensdijk aangewezen. Deze drie
gebouwen zijn eigendom van de Oosterschelde thuiszorg. In Stavenis
se (Elenahof), Poortvliet ('t Ouwe Raed'uus), Oud-Vossemeer (biblio
theek achter de Vossenkuil) en Sint-Philipsland (de Wimpel) worden
ruimten gehuurd. Op Tholen werken in dienst van de Oosterschelde
thuiszorg drie verpleegkundigen, drie assistentes en één arts bij de
consultatiebureaus.
Het is dat de braderie (of ringjaarrnarkt zoals hij officieel heet) van Oud-
Vossemeer tegelijkertijd met de Zevendorpenwandeltocht en het open
Zeeuws kampioenschap voor dweilorkesten gehouden wordt, anders was
het evenement geen lang leven beschoren. Een kleine 40 stands, waarvan
een handvol van eigen ondernemers. Maar dankzij een combinatie van
activiteiten was het zaterdag toch gezellig én druk in Oud-Vossemeer.
Even lijkt het er op dat alles ook nog
in het water zal vallen, maar het zit
mee. Als om één uur de jaarmarkt
open gaat, staat het zonnetje hoog
aan de hemel en is het aangenaam
vertoeven op het parcours op de Ring
en de Voorstraat. Het beeld ziet er
wat anders uit dan normaal, want op
het plein aan de Raadhuisstraat staan
nu bijna geen kramen. Dit wordt ge
heel ingenomen door een podium,
een tent en een aantal legervoertuigen
van het dweilbandfestival. Toch staan
er nog de nodige ondernemers en
verenigingen aan de Ring. De handel
loopt sterk uiteen. Bij de stand van de
Anbo is niets te koop, maar men kan
er sjoelen en de besten krijgen een
prijs. De Anbo staat puur op de bra
derie om haar gezicht te laten zien.
Ledenwerving is niet noodzakelijk,
want het betreft vemit de grootste af
deling van Tholen, met 250 leden.
Hoewel sjoelen een ouderwets spel
letje is, blijkt het toch altijd weer vo
lop mensen te trekken. Over de aan
loop geen klagen, aldus de twee
heren en dame in de stand. Schuin er
tegenover, voor de Rabobank, staat
de stand van de Foxpitdancers. Deze
vereniging van country-linedansers
probeert de kas te spekken met de
verkoop van versgebakken wafels.
Loopt dat wel met dat warme weer?
„Zeker. Hartstikke goed", zeggen de
dames onder de luifel. Ook deze ver
eniging staat niet primair leden te
werven. „We zitten helemaal vol",
grapt een wafelbakster. „Nou ja, dat
is een geintje, maar we hebben mim
40 leden en dat is best veel." De dan
sers voeren een aantal keren een
show op die veel publiek trekt. Line-
dansen is in.
Heel wat vreemde eenden in de bijt
op deze ringjaarrnarkt. Zuid-Ameri
kaanse dames en heren die gekleurde
draadjes in het haar van meisjes
vlechten, sieraden verkopen of dikke
truien. Maar ook een stand met meer
Afrikaans aandoende uitheemse
spullen. Van houten poppen tot tam
tams in diverse formaten.
Heel wat Hollandser is de Stellen-
damse haringkar die vlakbij het twee
de podium van het dweilbandfestival
staat. De dame en heer achter de kar
zijn niet ontevreden, al kon de ver
koop wel wat beter. Hoewel er ook
broodjes paling verkocht worden,
vindt de nieuwe haring veruit de
meeste aftrek.
Een eindje verderop staat een andere
aan vis gerelateerde stand, namelijk
die van hengelsportvereniging 't
Scharretje. Voor de stand zit Clarinda
Rijnberg loten te verkopen. Nog niet
los? „Nee, nog niet los, maar het gaat
heel goed. We hebben al heel wat
verkocht", zegt de hengelsportkam
pioene terwijl ze nog een paar enve
loppen verkoopt aan twee meisjes.
Eén van hen gaat met een badlaken
naar huis. De man aan de andere kant
van de kraam heeft minder geluk met
het 21-spel.
Op de splitsing van de Ring met de
Zilverstraat en Voorstraat staat de
overbekende caravan van de afdeling
Tholen van 3VO (voorheen veilig
verkeer Nederland). Voor de deur
staat Kees Droogers van 3VO die de
passanten aanspoort om mee te doen
aan de fotoquiz. Bij een aantal foto's
van (Thoolse) verkeerssituaties wor
den vragen gesteld. De lastigste is
misschien wel of een voetganger die
een zebrapad wil oversteken, voor
rang moet geven aan een militaire
kolonne. Velen vullen hier in dat de
voetganger voorrang heeft. Maar
Kees Droogers kan ze (met het ver
keersreglement in de hand) uit de
droom helpen. Natuurlijk pas nadat
ze alle vragen ingevuld en het formu
lier ingeleverd hebben. De kolonne
heeft voorrang. Dat is een uitzonde
ring. „Het was voor mij ook een twij
felaar hoor. Ik heb het ook op moeten
zoeken", zegt Droogers ter gerust
stelling. Hij strikt Marco Berkeij en
zijn vriendin Renate Blaas uit Oud-
Vossemeer om mee te doen aan de
test. Ook oud-inwoner Peter Vogel en
zijn vrouw Marjska worden uitge
daagd. Binnen in de caravan zit be
stuurslid A. Gelok uit Oud-Vosse-
meer om mensen die dat willen een
ogentest af te nemen. Ook worden er
informatietasjes uitgedeeld. Uitein
delijk doen 61 mensen mee aan de
fotoquiz en van hen hebben er slechts
2 alle vragen goed. „Dat is toch wel
schrikbarend weinig", vindt Gelok
die overigens heel tevreden is over de
deelname. Normaal hebben we zo'n
120 deelnemers op een hele dag, dus
dan is 61 in een halve helemaal niet
slecht." Daarnaast lieten 28 mensen
hun ogen testen.
Peuterspeelzaal De Pluus doet van
daag goede zaken. Al om vier uur is
de stand - waar men enveloppen kan
trekken en ballen gooien - groten
deels leeg. Een leuke start voor de
nieuwbouw van de peuterspeelzaal
waar het bestuur met smart op zit te
wachten? „Nou, nee. Daarvoor moet
de gemeente eerst nog in actie ko
men", zegt een bestuurslid achter de
tafel. „Maar dan is dit misschien voor
de inventaris."
Ook mevr. A. de Ronde is niet onte
vreden over de dag. „Het gaat goed.
*En het is ook best druk'",' zegt de ei
genaresse van de cadeauwinkel. Ze
verkoopt voornamelijk speelgoed dat
vaak ook zomers is, zoals waterpisto
len en strandspullen.
Recht tegenover mevr. De Rondes
stand staat een huisdeur open. In het
deurgat zitten twee dames te hand
werken. Op een tafeltje voor hen lig
gen een aantal handwerkvoorbeel-
den, maar er hangt ook een briefje
aan met de vraag: 'Wie heeft er inte
resse in quiltlessen?' Een vraag waar
op, zo leert navraag, nog niemand be
vestigend heeft geantwoord. De
hand werksters zijn de dames Van
Halum en Stoutjesdijk. Die laatste
blijkt quiltlessen te geven en kan er
nog wel een paar leerlingen bij ge
bruiken. Quilten is kortweg gezegd
het aan elkaar naaien van lapjes stof
om de zo verkregen lappen aan el
kaar te naaien met een vulling ertus
sen. Vervolgens worden de oorspron
kelijke lapjes dan langs de randen
doorgestikt zodat je een soort reliëf in
de deken krijgt. „Het is uit Amerika
overgekomen. En het is eigenlijk een
vervolg op patchwork: het aan elkaar
naaien van lapjes. Oorspronkelijk een
bezigheid uit armoede. Mensen
maakten zo dekens of iets derge
lijks", vertelt mevr. Stoutjesdijk.
„Maar het is al heel lang bekend in
Nederland. Misschien al wel honderd
jaar."
Voorzitter J. Bosters van de midden
standsvereniging in Oud-Vossemeer
is buitengewoon tevreden over het
verloop van de ringjaarrnarkt. „Het is
allemaal heel goed verlopen. Er was
veel publiek en de standhouders wa
ren allemaal tevreden. Wat wil je nog
meer? De meesten hebben zelfs al
aangegeven dat ze volgend jaar weer
graag terugkomen", aldus Bosters.
„We hadden wat minder kramen dit
jaar, maar dat betekende ook dat we
veel variatie hadden. Minder van het
zelfde. En dat is positief. Zo verkopen
de deelnemers ook meer en dat is toch
waarvoor ze komen."
De combinatie met de Zevendorpen-
tocht en het dweilbandfestival is Bos
ters goed bevallen. „Kleine minpunt
jes houd je altijd en die moeten we
gewoon in de evaluatie na de vakantie
bespreken. Maar deze formule is in
elk geval veel beter dan we het jaren
gedaan hebben. Oud-Vossemeer is nu
eenmaal een klein dorp en we hebben
geen grote toeristische trekpleisters
zoals campings in de buurt. Dus we
moeten het hebben van de eigen be
volking en van de mensen die op de
Zevendorpentocht en het dweilband
festival af komen. Je kunt zo'n brade
rie wel groot op willen zetten, maar
hier werkt dat niet. Dat moetje accep
teren. En als je het dan op zo'n ma
nier kunt doen, dan is dat heel mooi."
Springen en klimmen op een luchtkussen is voor de jeugd altijd een attractiezo ook op de ringjaarrnarkt in Oud-Vossemeer.
