Carrosseriebedrijf
blijft in Poortvliet
Delta Nutsbedrijven
sluit vestiging Tholen
Twee Adrie's eerste jubilarissen met
40 jaar trouwe dienst bij Elenbaas
Bites-u-like maakt wat de klant wil hebben
Verburgh
Provincie houdt vast
aan opheffing districten
Schutse moet
terugbetalen
Hulde voor Ista uit Poortvliet en Lindhoud uit Tholen
Donderdag 28 juni 2001
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
5
Omzet passeert de zes miljoen gulden
Carrosseriebedrijf Elenbaas oriënteerde zich om de on
derneming te verplaatsen naar industrieterrein de Poort
in Rilland, maar uiteindelijk is toch besloten om aan de
Paasdijkweg in Poortvliet te blijven. „We hebben er seri
eus naar gekeken, maar voor de Poort komen we niet in
aanmerking, heeft de gemeente Reimerswaal ons laten
weten. Hoewel we in Poortvliet op dit moment weinig
kunnen uitbreiden - bij de gemeente Tholen staat alles
op een laag pitje - willen we voorlopig hier blijven zit
ten", zegt directielid Hans Elenbaas.
Bott Vario
Noodvoorraden Paasdijkweg Poortvliet
Wijziging waterschap Zeeuwse Eilanden
Elenbaas in Poortvliet be
leefde vrijdag een mijlpaal.
Voor het eerst in de ruim
100-jarige geschiedenis
van het carrosseriebedrijf
waren er medewerkers die
40 jaar aan de onderne
ming verbonden zijn. Twee
Adries tekenden voor dit
hoogtepunt. De 56-jarige
Adrie Ista uit Poortvliet en
de 55-jarige Adrie Lind
houd uit Tholen. Ze kregen
een fiets en een gratificatie
van de directie, een oor
konde van de brancheorga
nisatie Focwa en elk een
enveloppe van de perso
neelsvereniging. Lindhoud
gaat stug door, op naar zijn
gouden jubileum. Ista moet
het in verband met zijn ge
zondheid kalmer aan doen.
„Maar ik hoop het nog een
tijd vol te houden, dan ben
je er nog bij."
Koppel
Trots
20.000 overuren
Zilveren legpenning
Uit Schotland afkomstige chef-kok begint cateringbedrijf in St.-Annaland
Zo'n tien jaar geleden verruilde het echtpaar Barnes-An
derson het prachtige, bergachtige Schotse land voor het
vlakke Nederland. Inmiddels heeft Debbie Barnes haar
draai gevonden in Sint-Annaland en sindskort heeft ze
haar eigen cateringbedrijf 'Bites-u-like'. Vaste menu
kaarten zijn er niet bij, want - zo zegt de onderneemster -
iedere klant heeft zijn eigen smaak.
Thuis
Eigen smaak
's Lands wijs
Alle hens aan dek
bij verkiezingen
van waterschap
Cultureel erfgoed
begint met subsidie
van 1.7 miljoen
b.it.
Antwerpsestraat 12 - 14 - 16
4611 AG Bergen op Zoom
tel. 0164 - 237940 Fax 245360
specialisten in
- Computersnetwerkensystemen op maat.
- Hi-end audiospeciale luisterruimte].
- Beeld en geluidsystemen door heel uw huis.
- Eigen technische dienst en service afdeling
Het carrosseriebedrijf heeft een
splinternieuwe spuitcabine geïnstal
leerd, maar wel zodanig, dat die ge
makkelijk verplaatst kan worden.
Nu staat er een belangrijke vernieu
wing van de voorkant van het be
drijf op stapel, waarbij ook een
reclamezuil komt. De nieuwe spuit
cabine is een grote vooruitgang.
„Hij zuigt veel beter af en het is er
rustiger werken. De oude was ook
dertig jaar oud. En onze tweede
spuitcabine is compleet opge
knapt."
Elenbaas heeft in 2000 een bijzon
der goed jaar achter de rug. De om
zet steeg minder snel dan in 1999,
maar dat kon ook bijna niet anders
omdat het maximum van de capaci
teit is bereikt. Desondanks was er
nog een toename van de omzet van
5.8 naar 6 miljoen gulden, waardoor
voor het eerst die mijlpaal werd be
reikt. „En we hebben ook een goed
bedrijfsresultaat gehad", zegt Hans
Elenbaas.
Hij stelde vast, dat de omzetgroei is
behaald door een verschuiving van
het standaard carrosseriewerk naar
de speciaalbouw. „We hebben drie
nieuwe boekenbussen gemaakt en
er twee helemaal opgeknapt. En in
dit eerste halfjaar van 2001 zijn er
zes duiventrailers aangepast om de
ventilatie te verbeteren. Onze be
staande klanten in het standaard
carrosseriewerk houden we natuur
lijk in ere, maar in die sector is er
toch een lichte teruggang in de ver
kopen. De transportsector staat on
der druk en de marges zijn laag en
dat vertaalt zich in scherp inkopen.
De grootste hectiek is er dan ook af.
Hadden we voorheen voor 4 tot 5
maanden opdrachten, nu is dat nog
1 tot 2 maanden. Maatwerk, hele
complexe opdrachten geven nog
goed werk. Behalve de bibliobussen
en duiventrailers maken we ook
verschillende verhuiswagens. Prak
tisch alle verhuizers in de omgeving
hebben we als klant."
Ter verbreding van het draagvlak
heeft Elenbaas onlangs het dealer
schap voor Zeeland en West-Bra
bant verworven van Bott Vario be
drijfswageninrichtingen.
„Kwalitatief is dat heel goed en we
verwachten er een behoorlijk poten
tieel van", zegt Hans Elenbaas.
„Voor bestelbusjes van bijvoorbeeld
installateurs, aannemers, e.d. leve
ren we complete inrichtingen. Pro
fessioneel en veilig, voor allerlei ty
pen bestelwagens. Binnenkort
krijgen we een demonstratiewagen
waarmee we actief de markt gaan
bewerken. Je komt op deze manier
bij een heel ander type bedrijven
binnen dan we tot nu toe als klant
hebben. Mogelijk komen daaruit
weer nieuwe carrosserieopdrachten
voort. Bott Vario heeft een heel mo
dulair systeem, dat voor allerlei ver
schillende soorten bedrijfswagens
toepasbaar is. En aangezien er
steeds meer bedrijven reclame op
hun auto willen, gaan we dat ook in
eigen beheer uitvoeren in samen
werking met een reclamebureau."
Elenbaas kreeg enkele jaren gele
den al het dealerschap voor Lambe-
ret koelcarrosserieën. Die promotie
wil men ook stimuleren in combina
tie met Bott Vario.
Delta Nutsbedrijven verkoopt per 1 september de vestiging in de Slab-
becoornpolder te Tholen, die hoofdzakelijk dienst dienst als opslag van
materialen voor de elektriciteit, gas en waterleiding. Zaterdag diende
het kantoor nog als tussenstop voor de grote fietstoertocht van de per
soneelsvereniging van het nutsbedrijf. „Maar we zijn het gebouw al aan
het leeg halen", zegt Fons Pijnen, hoofd van het district Noord van Del
ta Nutsbedrijven in Zierikzee.
Hij realiseert zich dat een aantal
Thoolse medewerkers er niet zo blij
mee is, maar volgens Pijnen is de
vestiging Tholen achterhaald door
de ontwikkelingen. „We kijken bin
nen onze organisatie wat er overbo
dig is en daar zijn we eerlijk en open
over. Het plan is vorig jaar al aan de
medewerkers voorgelegd en met
steeds meer mobiele apparatuur is
een eigen vestiging in Tholen niet
meer nodig."
Pijnen zit met het vrij nieuwe ge
bouw beslist niet in zijn maag. „Het
staat ook op een gewilde plaats. Na
1 september kunnen we het verko
pen. Bij Poortvliet komt er overi
gens bij ons station aan de Paasdijk-
straat wel een minimale voorzie
ning voor noodvoorraden bij calami
teiten. Daarvoor willen we een aan
tal containers plaatsen met een com
puteropstelling, waarop alle kaarten
met de leidingen te zien zijn. We
hebben echter nog steeds geen ver
gunning van de gemeente gekregen.
Het gaat om een tijdelijke voorzie
ning, want in de toekomst komt er
misschien weer wat anders."
De medewerkers van Delta Nuts
werken steeds meer van huis uit via
mobiele computers in hun bedrijfs
wagens, waarop ze de klachten en
storingen door krijgen. Ook via het
pc-privcproject wordt steeds meer
bedrijfsinformatie digitaal uitgewis
seld. waardoor gebouwen overbodig
worden. Zierikzee fungeert als dis
trictskantoor voor Tholen en Sint-
Philipsland. Delta Nuts had jaren
een vestiging aan de Ten Ankerweg
in Tholen. het vroegere PZEM-kan-
toor, terwijl de waterleidingmaat
schappij een kantoor op de hoek Bo-
termarkt/Dalcmsestraat had. Na de
sluiting van het kantoor aan de Ten
Ankerweg werd in de Slabbecoorn-
polder een splinternieuw magazijn
gebouwd, dat nu ook zijn tijd heeft
gehad.
Gedeputeerde staten van Zeeland houden vast aan de opheffing van
kiesdistricten bij de waterschapsverkiezingen. Dat kan heel ongunstig
uitpakken voor Tholen en Sint-Philipsland, dat momenteel gegaran
deerd drie leden in de algemene vergadering (hoofdingelanden) heeft
en één lid (gezworene) in het dagelijks bestuur. Als het aan g.s. ligt zijn
de zetels van J.M. Aarnoudse uit Oud-Vossemeer, J.L. Noom uit Scher-
penisse, M.A. van Beek uit Sint-Annaland en gezworene J.L.C. Mol uit
Sint-Maartensdijk echter niet zeker meer. Het risico bestaat, dat Tho
len bij de waterschapsverkiezingen van maart 2002 slechts met 1 verte
genwoordiger terugkomt. Tot en met 25 juli ligt het ontwerp-staten-
voorstel ter inzage en kunnen er volgens de in de Waterschapswet
voorgeschreven procedure bezwaren worden ingediend bij g.s. Het ont
werp ligt in het gemeentehuis te Sint-Maartensdijk ter inzage.
De grote meerderheid van de alge
mene vergadering van Zeeuwse
Eilanden had gepleit voor handha
ving van de kiesdistricten. Behal
ve voor Tholen, kan ook Schou-
wen-Duiveland er de dupe van
worden. Uit het oogpunt van een
modern bestuur wil de provincie
eenzelfde systeem als bij de sta
tenverkiezingen, waar Tholen
evenmin op een minimum aantal
zetels aanspraak kan maken. Ook
het systeem van plaatsvervangers
vervalt. Nu zijn er nog duo's aan
elkaar gekoppeld, waardoor bij
het wegvallen van de zittende be
stuurder automatisch de plaatsver
vanger de opvolger is, ongeacht
het aantal stemmen. Mol kwam
destijds op deze manier in het wa
terschap na het overlijden van
A.C. Breure. Volgens het gewij
zigde waterschapsreglement wordt
de man of vrouw met het op één
na hoogste aantal stemmen van de
desbetreffende lijst dan de opvol
ger. Een andere verandering be
treft de ingang van de benoeming.
De nieuwe hoofdingelanden tre
den voortaan pas zes in plaats van
nu drie weken na de verkiezingen
in functie. Dat is gelijk aan de
provinciale staten- en gemeente
raadsverkiezingen. Drie weken
bleek te kort in verband met even-
tele beroepsprocedures bij de
Raad van State, zoals Zeeuwse Ei
landen in 1998 is overkomen,
Zorgcentrum De Schutse in Sint-
Annaland moet 5696 gulden subsi
diegeld uit 1997 terugbetalen aan
de prqyincie. Van dat bedrag is
1000 gïtlden teveel uitbetaald als
bijdrage in cursussen HACCP en
kwaliteitsmedewerker. Die kostten
5000 gulden, waarop drie mille
subsidie kon worden verleend maar
een voorschot van vier mille was
uitbetaald.
De resterende 4696 gulden is als
voorschot betaald in het kader van
het thema 'intern beleidsplan'. Die
subsidie is echter ingetrokken, om
dat De Schutse niet vóór 13 april
van dit jaar rekening en verant
woording aan Middelburg overge
legd heeft.
Beide Adries kwamen vanaf de la
gere technische school in Sint-
Maartensdijk direct bij Elenbaas te
recht. „Ze kwamen het thuis bij mij
in Sint-Annaland vragen", herin
nert Lindhoud zich nog. „Ik woon
de zelf in Poortvliet, dus vond ik
het gemakkelijk om in het eigen
dorp aan de slag te kunnen. Daar
om ben ik zelf naar Elenbaas ge
stapt", vertelt Ista. Het bedrijf was
toen nog in de Langestraat geves
tigd en onderhoudswerk aan huizen
behoorde nog tot het werkpakket.
Ista had een opleiding voor timmer
man gevolgd en de eerste drie jaar
ging hij nog op karwei. Lindhoud
was een metaalman en hij ging ge
lijk in de carrosserie aan de slag.
„We bouwen toen veel laadbakken
en ik moest die aflassen." Wegens
de grootte van de voertuigen ge
beurde dat op de stoep en vanuit het
gemeentehuis kwam er wel eens
een ambtenaar vragen om het wat
zachter te doen omdat men hinder
had van het geklop.
Rond 1962 was dat leed geleden,
want toen werd de nieuwbouw aan
de Paasdijkweg in gebruik geno
men. Een sprong vooruit, maar in
middels is er al heel veel uitgebreid
en vernieuwd. Ista en Lindhoud be
gonnen er met zes mensen, nu wer
ken er 28 bij Elenbaas'.
Begon Ista als timmerman, het hout
is steeds meer op de achtergrond
komen te staan. „Ik maakte vroeger
veel houten kleppen en voorschot
ten, maar nu gebruiken we alleen
Een fiets, gratificatie, oorkonde en zilveren penning waren er voorAdrie Ista links) en Adrie Lindhoud. In midden directeur Hans Elenbaas.
nog hout voor de vloeren. Dat is
nog steeds de sterkste methode,
maar voor de rest zie je veel alumi
nium en kunststof. En het hand
werk is sterk teruggedrongen.
Vroeger maakte je alles op maat
met de hand, maar al vele jaren is
de zaagmachine er. En tegenwoor
dig maak ik veel aluminium deu
ren." Ista hoeft niet lang na te den
ken, waarom hij het 40 jaar bij
Elenbaas uithield. „Ik had het qua
werk goed naar mijn zin en boven
dien kon ik goed met mijn collega's
samenwerken", vertelt hij. Vele ja
ren vormde hij samen met Piet v.d.
Male een uitstekend koppel bij het
carrosseriebedrijf, totdat die na een
ernstige ziekte overleed. In 1995
kreeg Ista met een teruglopende ge
zondheid te maken, waardoor hij
uiteindelijk voor driekwart in de
wao terecht kwam, maar die ene
kwart houdt de jubilaris graag aan
bij Elenbaas, want dan blijft de
vrijgezel nog bij het bedrijf en zijn
collega's betrokken.
Lindhoud denkt evenmin aan stop
pen. „Ik ben nog goed gezond, het
is afwisselend werk en je maakt
hier iets moois. Als je onderweg
bent en ik zie een vrachtwagen die
ik gespoten heb, dan ben ik daar
trots op. Een bibliobus die je in vier
kleuren hebt gespoten, dat vind ik
iets moois. Er is een behoorlijke di
versiteit hier. En de ene week ben
je aan het schuren, de andere aan
het spuiten. Ik heb pas een splinter
nieuwe spuitcabine gekregen, dus
dat werkt ook prettig." Lindhoud
was metaalbewerker en laste veel,
totdat spuiter Karei Elenbaas ziek
werk. „Toen moest iemand anders
het spuitwerk overnemen en die
taak kreeg ik erbij. Ik vind het mooi
werk, het afmaken van het product.
Alles moet er mooi uitzien. De pre
sentatie is belangrijk tegenwoor
dig." Lindhoud krijgt soms wel met
extra druk te maken, want wat in
het voortraject vertraging oploopt,
moet hij inhalen. „Het product
moet namelijk op tijd de deur uit.
En als je om vijf uur met je spuit
werk halverwege bent, kun je niet
ophouden. Dan moet dat eerst
klaar. Dan kan het 's nachts
drogen." Lindhoud zit daarom nog
op het aantal uren waarmee hij
veertig jaar geleden begon: 50, al is
de officiële werkweek dan 38.
Maar twaalf uren overwerk is stan
daard: drie avonden per week en
zaterdagmorgen. Dat laatste was in
de beginjaren ook een normale
werkdag.
Zowel Ista als Lindhoud zijn mee
gegroeid met het bedrijf en met de
werkzaamheden. „Als ik weer zou
moeten kiezen, zou ik geen tim
merman meer worden, maar voor
de metaal kiezen", zegt Ista, die
na de l.t.s. overigens diverse lasdi-
ploma's haalde. De directie prees
hem dan ook als een allround vak
man Hetzelfde gold voor Lind
houd, die zich het vak van plaat
bewerker (vroeger deed Elenbaas
ook aan autoschadeherstel) en
spuiter srigen maakte.
De huldiging van beide jubilaris
sen gebeurde vrijdagavond tijdens
een personeelsuitje in country- en
westernstijl in Breda. Onderweg
werd de bus door twee cowboys
aangehouden en één passagier
werd zelfs meegenomen. Die trof
fen de medewerkers van Elenbaas
later, vastgebonden in de zaal
waar allerlei spelletjes gedaan
moesten worden, passend bij het
thema. En ter afsluiting was er een
barbecue.
Namens de directie sprak Hans
Elenbaas de jubilarissen toe. Hij
zei ontzettend trots te zijn op de
twee medewerkers, die de onder
neming mede hebben opgebouwd
door mee te groeien met hun taken
en vraag van de klanten. Ista nu in
een wat lager tempo, maar Lind
houd nog voluit. „Je hebt ontzet
tend veel uren gemaakt. Adrie
Lindhoud is het schoolvoorbeeld
van de loyale, toegewijde mede
werker, die al die 40 jaren klaar
stond voor de organisatie en zijn
collega's. Het aantal overuren dat
hij heeft gemaakt - en nog steeds
maakt - beloopt ongeveer 20.000!
Het is knap wanneer je zoiets
presteert", aldus Elenbaas. Hij
wees ook op de goede beoordelin
gen die Lindhoud bij zijn spuitop-
leidingen krijgt. „Je scoort de
hoogste cijfers en dat verdient lof
en waardering." Elenbaas haalde
verder nog anecdotes op uit de
lange loopbaan van zowel Ista als
Lindhoud.
W.J. Barnas van de Nederlandse
vereniging van ondernemers in het
carrosseriebedrijf Focwa overhan
digde de twee jubilairssen de zil
veren legpenning en een oorkonde.
Hij schetste de veranderingen van
het in 1890 gestichte timmerbe
drijf, in 1910 uitgebouwd met een
wagenmakerij en in 1923 met een
carrosserietak. „Specialisatie, kwa
liteit, betrouwbaar en innovatief
zijn de sleutelwoorden van Elen
baas. Die doelstelling verwezenlij
ken, kan de leiding van een onder
neming niet alleen. Die staat of
valt met vakbekwame medewer
kers, zoals Ista en Lindhoud, die
sinds 1961 in dienst zijn. Beide
heren zijn gouden mensen voor
Elenbaas", zei Barnas.
Hij noemde het 'een speciale hob
by' van eerste autospuiter Lind
houd om zoveel overuren te ma
ken. „Heeft dat te maken met de
studiekosten van zijn vier kinderen
of was er teveel werk aangenomen
door de leiding?" De Focwa-verte-
genwoordiger noemde Lindhoud
een vakman die zijn mannetje staat
voor de klant. „Opgevoed met ter
pentine, groeide hij naar de water
gedragen lakken. De arbo en de
milieuzorg drukten een groot
stempel op zijn werkzaamheden."
Ten aanzien van Ista zei Barnas,
dat ,kan niet en bestaat niet' niet
voorkwam in zijn woordenboek.
„Een allround vakman die keihard
werkte en waaraan het bedrijf veel
te danken heeft." De Focwa-verte-
genwoordiger was het opgevallen,
dat Ista ondanks zijn arbeidsonge
schikt zoveel mogelijk bij de orga
nisatie betrokken wil blijven. Fa
milieleden van de beide jubilaris
sen woonden de gezellige bijeen
komst in Breda bij.
Debbie Barnes in haar 'werkplaatsin de voormalige fietsenzaak van Dirk Bruijnzeel aan de Nieuwstraat te Sint-Annaland.
De 32-jarige Debbie Barnes
woonde met haar gezin vlak bij de
grote stad Glasgow in Schotland.
Na 'highschool' (zeg maar de
middelbare school) ging ze naar
een 'college' om het koksvak te
leren. „Eigenlijk wist ik niet goed
wat voor opleiding ik moest kie
zen. Maar ik hielp wel eens in de
keuken bij bars en disco's en zo.
Dat vond ik leuk werk en dus be
sloot ik maar om naar de koksop
leiding te gaan", vertelt mevr.
Barnes. Ze kwam uiteindelijk te
werken als chef-kok in een hotel.
Maar toen haar man zonder werk
kwam te zitten, kwam er verande
ring in de situatie. „Ik wilde niet
in de w.w., maar aan de slag. En
kennissen van ons woonden in
Breda. Die zeiden dat er in Neder
land werk genoeg was. Dus zijn
we hiernaartoe gekomen", vertelt
Barnes.
De beide Schotten vonden het niet
erg moeilijk om hun vaderland!
achter zich te laten. „Je kunt het
jezelf ook moeilijk maken. Wij
zijn daar juist gemakkelijk in. En
nu we eenmaal hier in Sint-Anna
land wonen, willen we nooit meer
weg. Ook niet terug naar Schot
land. Maar dat wil niet zeggen dat
we niet trots zijn op onze afkomst.
Natuurlijk wel. We leren onze kin
deren ook waar hun familie van
daan komt", legt Barnes uit. Zijn
vrouw vertelt verder: „Eerst heb
ben we in Breda gewoond en daar
heb ik ook Nederlandse les ge
volgd. Maar we hadden het er niet
naar onze zin. Een grote stad waar
de mensen elkaar voorbij lopen. In
onze stad in Schotland kende ie
dereen elkaar en het was er gezel
liger. Hoewel Sint-Annaland veel
kleiner is, is het gevoel hier wel
hetzelfde. We voelen ons er hele
maal thuis. De mensen zijn hier
ook ontzettend aardig."
Na de geboorte van hun kinderen,
wilde Debby Barnes niet meer
fulltime werken. Maar het bleef
toch kriebelen en uiteindelijk be
sloot ze de stap te nemen om een
eigen bedrijf te beginnen;. „Ik had
al bij vrienden en kennissen regel
matig voor hapjes gezorgd en dat
beviel heel goed. Het werd steeds
drukker en toen hebben we maar
besloten om een bedrijfje op te
zetten. Dat wilde ik altijd al, maar
ik durfde nooit", zegt mevr. Bar
nes. „We zijn eerst naar de ge
meente gegaan om vergunning te
vragen om vanuit huis te mogen
beginnen. Ik wil in het begin geen
bedrijfsruimte, want dat is veel te
duur. Misschien later wel, maar nu
nog niet. Ik mocht gelukkig vanuit
huis gaan werken en daarna ga je
naar de kamer van koophandel en
je krijgt allerlei adviezen en voor
al veel papierwerk mee."
Maar dit voorjaar was het dan toch
zover. Het cateringbedrijf Bites-u-
like wds geboren. Een naam die
een beetje dubbele bodem heeft.
Vrij vertaald betekent het 'Hapjes
waar u van houdt'. Maar er zit ook
nog een beetje in 'zoals u ze graag
heeft', want dat vindt mevr. Bar
nes belangrijk. Geen standaardlijst
waaruit de klant kan kiezen. „Nee,
ik werk niet met vooraf bepaalde
menu's. Iedere klant heeft een ei
gen smaak. Dus ik ga praten met
de mensen over wat zij lekker vin
den en wat ze graag willen hebben.
En al zijn dat dingen die ik nog
nooit heb gemaakt, dan krijgen ze
die toch. Dan ga ik zelf recepten
zoeken en uitproberen tot het goed
is. Dat maakt dit vak zo leuk. En
het geeft me de kans veel verscha
lende dingen te maken op een ma
nier die ik wil. In een restaurant of
hotel ben je verplicht je aan een
bepaald recept te houden."
Inmiddels heeft Bites-u-like al di
verse klanten op en rond Tholen.
Dat is ook het werkgebied van het
bedrijf. Hoewel mevr. Barnes van
huis uit werkt, heeft ze wel de
juiste apparatuur in haar keuken
staan. Bovendien staat alles in een
speciale volgorde. „Zoals het voor
mij het makkelijkste werkt. Dat
heb je in de keuken van een restau
rant ook", vertelt de kersverse on
derneemster. Overigens kookt ze
thuis niet altijd bijzonder. „Dat
zou ook niet kunnen; elke avond
een uitgebreid diner koken. Maar
ik houd er wel van om veel te va
riëren. Elke dag aardappelen,
groente en vlees (zoals hier nog
vaak gebruikelijk) gaat er bij ons
niet in. Wij eten meer rijst en pas
ta's."
Het gezin Barnes heeft sowieso
moeten wennen aan de smaak van
de Nederlanders. Het eten van
nieuwe haring bijvoorbeeld. „Ik
snap niet dat mensen dat lekker
vinden om zo'n rauwe vis naar
binnen te laten zakken. En toen
we hier voor het eerst een frikan-
dcl speciaal bestelden, verbaasden
we ons erg. Mayonaise, ketchup
en uien op een worst! En dan ook
nog mayonaise op patat. In Schot
land kun je een broodje friet ko
pen waar we dan zout en een ster
ke azijn op doen", zegt mevr.
Barnes. Maar ze realiseert zich
wel dat ieder land in de ogen van
anderen merkwaardige gewoonten
heeft. Neem bijvoorbeeld een ty
pisch, traditioneel Schots gerecht,
de haggis. Een schapenmaag ge
vuld met schapenhart en -lever,
niervet, havervlokken, uien, bouil
lon en kruiden. „Dat soort dingen
zal ik hier maar niet introduce
ren", lacht mevr. Barnes.
Haar hapjes vallen bij de mensen
waarvoor ze werkt zeker in de
smaak. Of het nu eenvoudige be
legde broodjes zijn, of geraffi
neerde hapjes met kruidenkaas,
zalm of gerookte paling. In princi
pe is alles mogelijk, zegt mevr.
Barnes. Heimwee naar het hotel
vak heeft ze niet. „Dit is veel leu
ker. Je doet van alles. Niet alleen
het koken, maar ook het contact
met mensen. Een stukje verkoop."
Ze doet zelf haar boodschappen
en daarin is ze behoorlijk kieskeu
rig. „Vanuit je vak weet je wat
goede spullen zijn. Vers is voor
mij heel belangrijk", aldus de on
derneemster die voor een beetje
buffet een flinke tijd in de weer is.
„Als het voor een flink aantal
mensen is, ben je een dag kwijt
aan boodschappen doen. De dag
voor de aflevering, ga ik al voor
bereidingen maken. Bijvoorbeeld
de marinades. Wat je vooraf kunt
doen, moet je ook wel af hebben,
want op de dag zelf is het heel
druk. Alles moet snel, want je
werkt met verse producten. De
laatste twee uren is het een gek
kenhuis. Maar dat vind ik juist
wel leuk. Dan werk je toe naar hef
resultaat."
Plannen voor de toekomst heeft
het echtpaar Barnes maar weinig.
„In ons huis moeten nog wat klei
ne dingen gedaan worden. Maar ik
weet nu al dat ik hier nooit meer
weg wil. En de start van Bites-u-
like is goed verlopen. Ik hoop het
nog wat uit te kunnen breiden en
heel misschien komt er in de toe
komst wel een bedrijfsgebouw,
maar daar denk ik nu nog maar
niet aan", zegt Debbie Barnes. En
heel even roert ze toch nog een
andere toekomstdroom aan: een
eigen pension. Maar dat is nog
verder-weg dan een pand voor Bi-
tes-u-like.
Op 6 maart 2002 zet het waterschap
Zeeuwse Eilanden bijna alle perso
neelsleden in voor de verkiezingen
van een nieuwe algemene vergade
ring. Alleen voor de gladheidsbestrij-
ding worden er mensen vrijgesteld
van het bemannen van de stembu
reaus. Ook blijft er per district één
persoon beschikbaar voor calamitei
ten alsmede één opsporingsambte
naar. Een aantal aangewezen mede
werkers binnen de afdelingen
onderhoud technische installaties (de
gemalen) en zuiveringsbeheer moe
ten ook op hun post blijven en moe
ten de verkiezingen op afstand vol
gen. Het dagelijks bestuur heeft de
vergoedingen per stembureaulid vast
gesteld op 120 euro, 60 euro voor een
reservelid en 30 euro voor een teller
die 's avonds komt bijspringen om de
uitslag te bepalen.
De provincie verleent aan de sinds 1
april opererende stichting cultureel
erfgoed Zeeland een instandhou
dingsubsidie van 1.684.586 gulden
voor 2001. Directeur W. de Meuri-
chy had een incidentele bijdrage
van 110.000 gulden gevraagd voor
het ontwerpen van de huisstijl, nota-
riskosten van de statuten, wervings
kosten nieuw personeel, p.r. en or
ganisatiekosten startconferentie,
meubilair en pe's en huur van het
kantoor Walplein in Middelburg. De
structurele subsidie omvat ruim 1,5
miljoen gulden. De voormalige mo-
numentenwacht is in de nieuwe
stichting opgenomen, de provincia
le museumconsulent, de stichting
regionale geschiedbeoefening, het
provinciaal archeologisch centrum
Zeeland en overgang van personeel.
Foiuci's waterschap. Zeeuwse Eilan
den heeft nieuwe folders over het ont
trekken van en het lozen op opper
vlaktewater. Ze zijn aan te vragen via
tel. 0113-241368 of www.wze.nl.
Advertentie I.M.
