Scherpenisse krijgt
opnieuw predikant
Juf Verspuy verruilt de school
voor een langer weekeinde
Is gemeentehuis
wel echt nodig?
'Ik ben geen haantje dat altijd
boven op het hek moet zitten'
Reacties van inwoners
roddel volgens b. en w.
Beter Wonen
trekt opvullen
terrein mavo
Bijna 25 jaar op School met de Bijbel in Sint-Annaland
Koningin Julianaschool Sint-Philipsland verrast C. van 't Hof
Donderdag 28 juni 2001
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Kandidaat AA. Brugge naar Geref Gem.
De Gereformeerde Gemeente van Scherpenisse krijgt
weer een predikant. De 35-jarigé kandidaat A.A. Brugge
uit Hardinxveld-Giessendam heeft het beroep zaterdag
aangenomen, terwijl veertien andere gemeenten onder
wie Sint-Annaland teleurgesteld werden. „Het is won
derlijk dat hij naar Scherpenisse mag komen, terwijl hij
zoveel beroepen kreeg", zegt ouderling J.W. Duvekot.
Gemeentehuis
Trends
Stille trom
Begroting
Kermis op de
Speelmansplaten
Kleine ondernemer
'Chris-norm'
Gelukkig
Niet autoritair
nema en vanaf september Brugge.
Dat Scherpenisse over een comfor
tabele pastorie beschikt, blijkt een
plus te zijn ten opzichte van Sint-
Annaland, die alleen een perceel
grond naast de kerk heeft. De Gere
formeerde Gemeente van Poortvliet
brengt geen beroepen meer uit en
ook Sint-Philipsland is maar klein.
Scherpenisse is na Tholen met bijna
600 mensen de op één na grootste
Gereformeerde Gemeente van het
eiland. Ds. De Jongste krijgt een
collega.
Kandidaat Brugge is in Vlissingen
geboren en werkte tot 1997 als le
raar godsdienst aan het Calvijncol-
lege in Middelburg. In dat jaar ging
hij naar de vierjarige opleiding van
de theologische school van de Gere
formeerde Gemeenten te Rotter
dam. Hij verhuisde naar Hardinx
veld-Giessendam, waar Brugge
catechisatie gaf, evenals in Rotter
dam-zuid. Aangezien er een heel
groot tekort aan predikanten is,
preekte Brugge als student al op
verschillende plaatsen. Zijn studie
is nu afgerond, maar hij moet nog
examen doen voor de classis Tho
len. In de proefpreek moeten de on
derdelen dogmatiek, exegese, kerk
recht en kerkgeschiedenis aan de
orde komen. Alle kerkenraden van
Tholen, Sint-Philipsland, Dintel-
oord en Goeree-Overflakkee zijn
daarbij aanwezig. Deze week maak
te kandidaat Brugge nader kennis
met de kerkenraad van Scherpenisse
om o.a. de verhuizing en de intrede
in september te bespreken.
Naast ds. J. van der Sleen en ds. J.
Lohuis krijgt Scherpenisse dus op
nieuw een derde predikant. Er is
geen andere woonkern op Tholen
die gezien het inwonertal zoveel
predikanten heeft als Scherpenisse.
Alle drie de kerkelijke gemeenten
zijn daar bezet en dat is een bijzon
derheid.
Kandidaat A.A. Brugge.
De vrij nieuwe pastorie aan de Lan-
geweg krijgt daarmee weer een be
woner. Medio september hoopt de
kandidaat met zijn vrouw en kind
naar Scherpenisse te komen. For
meel zit de Ger. Gem. sinds 15 fe
bruari 1999 zonder predikant, toen
ds. E. Venema met emeritaat ging,
maar praktisch was dat eigenlijk al
sinds maart 1998, toen ds. Venema
wegens zijn gezondheid niet meer
kon werken. In de zomer van 1999
vertrok hij naar Barneveld.
Twee studenten aan de theologische
school van de Gereformeerde Ge
meenten te Rotterdam waren kandi
daat om de talrijke vacatures zoals
in Scherpenisse te vervullen. Vorige
week maandag waren zij beroep
baar en Brugge kreeg gelijk vijftien
beroepen, waarover hij binnen een
week besliste. Hij preekte wel eens
een zondag en een woensdagavond
in Scherpenisse, maar dat deed hij
ook in Sint-Annaland en Sint-Phi
lipsland. Sint-Annaland heeft nog
nooit een predikant gehad, Scherpe
nisse krijgt in de persoon van Brug
ge zijn vierde al. En opmerkelijk
geconcentreerd in de laatste vijftien
jaar via de predikanten Beens, Ve-
Alle fracties gaan met de 9% belastingverhoging in 2002 akkoord, lees
ik in het verslag van de raadscommissie middelen. Er wordt één op
merking gemaakt: eerst wat creatieve ideeën om de uitgaven te beteu
gelen, maar daarop wordt niet ingegaan. Over voorgestelde verhogin
gen in de komende jaren wilde niemand zich uitspreken, maar ze
komen er wel aan!
geheel misplaatst. Immers, is de raad
er zelf van overtuigd, dat bepaalde in
formatie voor de burgers is achterge
houden. Daarenboven geeft de ge-
meentevoorlichter aan, dat niemand
van de burgers ook maar één vinger
in de pap kan hebben. Hij informeert
de burgers: 'Om misverstanden weg
te nemen' is er maandag een informa
tie-avond georganiseerd. Maar 'daar
bij hoeven de inwoners niet de illusie
te hebben, dat het gemeentebestuur
door een vloed van bezwaren, enz.'
Dat is duidelijke informatie! Het ver
raadt ook de democratische houding,
want de burgers hebben geen in
spraak meer maar krijgen een bij-
praatavond. Is het verschil duidelijk
en is het dan zinnig daar aanwezig te
zijn? Gezien de verklaring van de ge-
meentevoorlichter niet!
De gemeente heeft een extern bureau
ingeschakeld om de inwoners probe
ren te overtuigen van het gelijk van b.
en w. Zou het b. en w. niet gesierd
hebben, als ze dit zelf verdedigd zou
den hebben tegenover de inwoners?
Of bedoelt het college, dat het extern
bureau neutraal zal staan tegenover
de luxueuze plannen en de inwoners
moet overstelpen met allerlei techni
sche gegevens en regelgevingen.
Daarmee de kern van de zaak, de
luxe investering, uit de weg gaande,
zoals de politiek ook veelal doet.
Waarom reageren zo weinig inwo
ners? Er wordt gesuggereerd dat 'het
maatschappelijk draagvlak verder
gaat dan mensen die bezwaar heb
ben'. Is dat misschien temg te voeren
op de moeheid van de burger, die
geen enkele reactie verwezenlijkt ziet
worden. (Zie de informatie van de
gemeentevoorlichter). Ook de op
merking dat 'b. en w. goed willen lui
steren naar bezwaren' roept zoveel
ongeloof en onmacht op, dat de bur
ger zich gelaten 'neerlegt' bij alle
'creatieve en ambitieuze' plannen
van de gemeente. Immers: de reacties
uit de samenleving van Tholen wor
den betiteld met 'misverstanden,
doemgedachten en roddel'.
C. Rijnberg,
Rozenstraat 7,
Sint-Maartensdijk.
Spreekt het één het ander niet tegen?
Ook hier begint de overheid weer
met de loon- en prijsspiraal en dan
krijg je weer compensatie. Het in de
kadernota uitgestippelde beleid zal
gedekt worden uit een hypothetische
vordering. Tussentijds wordt naar op
lossingen gezocht hoe het na die pe
riode verder moet. Als de Olaz-deal
niet doorgaat, zitten b. en w. (en de
burgers) met de handen in het haar.
Hoe lang zijn toch de neuzen? Initia
tieven moeten in de politiek onder
bouwd worden met reële argumenten
en verantwoorde financiële dekkin
gen. Wanneer onderdanen reageren,
moeten ze een terzakedoend ant
woord verwachten. Vaak wordt de re
actie echter gelaten voor wat die is en
wordt de aandacht van de kern afge
leid. Wordt er in de gemeente Tholen
niet om de hete brij heen gedanst?
Creatieve ideeën zijn ook gebaseerd
op hypothesen, wanneer ik lees: als
er in 2003, enz. De creativiteit van de
wethouder spreekt ook boekdelen:
'dat het college zichzelf wat dat be
treft een opdracht geeft'. Een vol
gend creatief bericht meldt: De ka
dernota zou 'een weerslag vormen
van de gemeenteraad en de samenle
ving'. B. en w willen een beleid neer
zetten dat de burgers vertrouwen
geeft. Ondanks de creativiteit wordt
het een raadslid duidelijk, dat 'het ni
veau van de tarieven een grens na
dert, van wat aan de burgers gepre
senteerd kan worden'. Hoe creatief
wordt omgesprongen met de 55 mille
die tekort is volgens de bestuursrap-
portage? De creativiteit van b. en w.
zal toch geen afspiegeling worden
van koning Rehabeam? Ziet u de cre
ativiteit van b. en w. nog zitten?
Dan het nieuwe gemeentehuis. Er
wordt door b. en w. gesuggereerd dat
er over de bouw misverstanden,
doemgedachten en roddel zijn ont
staan. Deze vermeende woorden zijn
De woningcorporatie Beter Wonen
wordt de trekker voor het bebouwen
van het terrein op de hoek van de
Ten Ankerweg en de Molenvlietse-
dijk in Tholen, waar momenteel de
voormalige mavo wordt gesloopt.
„We gaan binnenkort overleggen",
zei wethouder W.C. van Kempen
maandagmiddag in de gemeente
raad. Hij noch zijn collega K.A. Heij-
boer wilden een tijdsperiode noe
men waarbinnen er concrete
plannen liggen. „De invulling ge
beur^ interactief, daar stoeien we
nog even over", aldus Heijboer. Het
leegstaande gebouw is versneld af
gebroken in verband met de toe
stand ervan en om verdere vernielin
gen voor te zijn. De raad stelde daar
300.000 gulden voor beschikbaar
(alsmede voor het bouwrijp maken).
M.A.J. van der Linde (PvdA) vond
dat het braakliggende terrein afge
werkt moet worden, bijvoorbeeld in
gezaaid met gras. „Voor de jongetjes
die daar voetballen. En zodat het er
netjes bijligt." Maar Heijboer wilde
er beslist geen trapveld: „Dan heb je
ook verantwoordelijkheden. Maar
een kleuter met een schepje kan daar
gerust wat spelen, onder toezicht
van een ouder."
A.L. Piet (CU) sprak van een beeld
bepalende plek in het dorp. „De
stad", reageerde J. van den Donker
(D66) meteen en ook burgemeester
W. Nuis maakte er een opmerking
over. „Wat voor stad die niet eens
een gemeentehuis heeft", grapte
Piet. „Maar wél een stadhuis", aldus
wethouder W.C. van Kempen.
Foto-onderschrift
Eigen wil ze helemaal geen verhaal in de krant. Ze is door het verzoek
overvallen. Maar na wat aandringen door haar collega's vindt ze het
toch goed. En dat mag ook best, want mevr. J.C. Verspuy (Anneke) uit
Tholen is al bijna 25 jaar verbonden aan de School met de Bijbel in
Sint-Annaland. En vrijdag nam ze afscheid.
In december zou ze een kwart eeuw altijd al interesse in handvaardig-
in dienst zijn geweest van de School
met de Bijbel. Maar omdat ze niet
halverwege een schooljaar af wil
haken, besloot mevr. Verspuy nu
maar te stoppen. Niet omdat ze de
school vervelend vindt, of het vak,
maar omdat ze graag een lang
weekeinde wil hebben om meer tijd
vrij te maken voor haar familie. En
dat mag ook wel eens na dik 30 jaar
in het onderwijs te hebben gezeten.
Mevr. Verspuy is handwerkjuf. Dat
is ze altijd geweest en ze zou ook
nooit wat anders willen. „Nee, geen
theoretisch vak voor mij. Handvaar
digheid is een praktisch vak en het
is ook heel afwisselend. Je krijgt al
le groepen langs. Heb je eens een
keer dat het wat minder loopt, dan
kun je altijd nog denken: Ik hoop
dat de volgende groep beter gaat",
zegt de scheidend juffrouw. „Ik heb
heid gehad. Dat heb ik volgens mij
wel van thuis meegekregen."
Mevr. Verspuy komt van oorsprong
niet van Tholen en ze begon er ook
haar loopbaan niet. Dat gebeurde in
Amsterdam. „Ik ging eerst werken
op twee muio's en een lagere
school. Een heel verschil met de
School met de Bijbel uit Sint-Anna
land. De leerlingen in Amsterdam
waren in die tijd al veel mondiger.
Het was ook lastiger om daar les te
geven", aldus de lerares die zich in
haar vak nooit heeft verveeld. „Het
is elke dag anders. Je hebt niet hele
dagen dezelfde groep en elke keer
weer komt er iets nieuws om de
hoek kijken. Want je volgt ook
trends bij handvaardigheid. Fili
graan, ongamie en vroeger ma-
cramé bijvoorbeeld. Je hebt er pro
gramma's voor. En die bouw je uit.
Overigens besteden we ook aan
dacht aan breien en haken, het
handwerk van oudsher."
In haar lessen merkt mevr. Verspuy
dat de stereotype verdeling tussen
jongens- en meisjeshandwerken
niet meer bestaat. „Ze maken nu al
lemaal hetzelfde. Soms vindt een
meisje het leuk om te timmeren. En
jongens borduren wel eens." En dat
is ook de bedoeling. Mevr. Verspuy
is heel enthousiast over haar vak.
„Ik heb altijd geprobeerd het gezel
lig te maken voor de leerlingen.
Maar er moest ook wel wat gedaan
worden; handen uit de mouwen en
presteren."
Nadat ze op Tholen begonnen was
op de School met de Bijbel te Sint-
Annaland, kwamen er allengs scho
len bij. Zo geeft ze inmiddels ook
nog les aan De Schalm uit Stavenis-
se. De Rieburch uit Sint-Maartens
dijk en het MLK praktijkonderwijs
in Bergen op Zoom. Dat blijft ze
ook doen. „Ik ben het onderwijs ze
ker nog niet beu. En het feit dat ik
nu bij de School met de Bijbel weg
ga, heeft niets te maken met de
school. Ik vind het heel erg om af
scheid te nemen. Maar ik wil een
langer weekeinde hebben, zodat ik
meer tijd voor de familie overhoud.
Aangezien ik op vrijdag les geef
aan de School met de Bijbel, moet
ik daar afscheid van nemen", legt
mevr. Verspuy uit. In de 24,5 jaar
die ze op deze school werkte, zag ze
heel veel leerlingen de revue passe
ren en ook nog kinderen van oud
leerlingen. Geen wonder dat er voor
haar afscheid heel wat geld ingeza
meld werd voor cadeaus.
Mevr. Verspuy wilde het liefst met
stille trom verdwijnen, Maar dat
ging niet door. Op het schoolplein
werd juf Verspuy vrijdagmiddag op
een hoge trap weggezet. Daarbij
werd ze toegezongen door de leer
lingen die op deze manier haar ka
rakteristieke punten (zoals haar ho
ge suikerverbruik) aanhaalden.
Kan, mag de gemeentepolitiek
ruim 20.000 inwoners opzadelen
met een kostenpost van om en nabij
de 30 miljoen gulden, zonder eerst
overleg gepleegd te hebben met de
ze inwoners persoonlijk. Inspraak
avonden zijn hiervoor onvoldoen
de. Te weinig mensen komen en te
weinig inwoners praten op zulke
avonden vlot mee.
Is zo'n investering van 30 miljoen
gulden wel verantwoord? Zitten wij
als inwoners van de gemeente Tholen
wel te wachten op zo'n nieuw ge
bouw? Waarom wordt dit niet in
stemming gebracht door middel van
een referendum? Democratie is toch
de meeste stemmen gelden? Vraag
eerst de inwoners hun mening en laat
die gelden. Dat is toch de plicht van
de politiek? Stel u voor dat zo'n stem
ming 90% tegen zou opleveren en
10% voor, dan zou iedereen toch be
grijpen dat dit niet dient door te gaan.
Andersom kan het natuurlijk ook:
90% voor en 10% tegen. Ga dan zo
vlug mogelijk bouwen. Maar nog een
keer de vraag: is een nieuw gemeen
tehuis echt wel nodig? Is er echt
ruimtegebrek? Er staat een prachtig
gebouw in Sint-Maartensdijk, maar er
staat ook een heel mooi gebouw in
Tholen, zomaar leeg. En misschien
zijn er nog wel ongebmikte, geschikte
gebouwen. Wanneer deze weer in ge
bruik worden genomen, is er dan nog
niet voldoende ruimte? Decentralisa
tie is echt niet zo erg in dit tijdperk
vol met de modernste communicatie
middelen. Plaats gewoon één of twee
- de meest geschikte - afdelingen over
naar een andere plaats! Dan blijft
Sint-Maartensdijk interessant, we
hoeven daar niet te investeren in een
nieuw stimuleringsbeleid en heel dit
vraagstuk is een beetje goedkoper op
gelost. Dus, het zal voor iedereen dui
delijk zijn, ik denk dat een nieuw ge
meentehuis niet nodig is en dat zo'n
uitgave niet verantwoord is.
Nog een andere constatering: Hoe dy
namischer de groep ambtenaren, hoe
hoger de gemeentelijke belastingen.
Is dit wel de juiste manier van bestu
ren? Op deze manier gaan de inwo
ners denken dat zij er zijn om de wen
sen van de ambtenaren in te vullen in
plaats van andersom, wat volgens mij
normaal is. De realiteit is, dat de infla
tie stijgt en de economische situatie
aanzienlijk slechter wordt. En wat
doen de bestuurders van Tholen? Zij
maken zoveel plannen, waarvan de
kosten zo hoog zijn dat deze de be
groting ver overtreffen. En dan besluit
men heel simpel om de inwoners
maar veel meer belasting te laten be
talen. Dit is niet de juiste vorm van
besturen! Bestuurders dienen plannen
te maken die passen binnen een be
groting. Welke politieke partij heeft
het lef om tegen al deze zaken in te
gaan? Of moeten wij, inwoners, eerst
de volgende verkiezingen massaal ne
geren? Voer plannen door die betaald
kunnen worden met de huidige begro
ting. Elk jaar een stuk. Alles hoeft
echt niet in één jaar! Dan bewijzen de
gemeentebestuurders de inwoners
een dienst. Dan zal er tevredenheid
zijn bij alle partijen.
Jan van Gorsel,
Vlasmarkt 1, Tholen.
Vervolgens kreeg ze van de leerlin
gen een kunstwerk bestaande uit
werkstukken die in de afgelopen ja
ren zijn gemaakt. Van het ingeza
melde geld waren twee glazen va
zen en een etagiaire met glazen
plateaus gekocht. „Ik ben beduusd.
Dit had ik absoluut niet verwacht,
want ik wilde geen groot afscheid.
Ik heb ook al in elke klas persoon
lijk afssheid genomen. Maar dit is
achteraf toch wel erg leuk", zei
mevr. Verspuy. Daarna deelde ze de
ijsjes uit die ze voor de kinderen
had meegenomen. „Ik dacht dat ik
die wel bij de deur uit zou delen en
dat ik dan ook alle kinderen een
hand zou kunnen geven."
Naast mevr. Verspuy werd ook Ina
Menheere in het zonnetje gezet. Zij
assisteerde mevr. Verspuy 15 jaar
lang bij haar lessen. Daarvoor kreeg
ze uit handen van adjunct-directeur
I. Troost 'de grootste bos bloemen
die we konden vinden'.
Statenlid mevr. P.L.E. Van Veen-de
Rechter (D66) heeft in de staten
commissie ruimte, milieu en water
gevraagd naar de relatie van de
Speelmansplaten met de Ooster-
schelde. Ze verwees, bij de bespre
king van het beheers- en inrich
tingsplan voor het nationaal park in
oprichting - naar klachten die er
zouden zijn over ongewenste 'ker
misachtige' activiteiten op het dag
recreatieterrein. Gedeputeerde drs.
G.L.C.M. de Kok antwoordde dat
de Speelmansplaten de functie re
creatie hebben. De vergunningen
daarvoor zijn een zaak van de ge
meente Tholen en die bepaalt of er
uitstraling verwacht wordt naar de
Oosterschelde met zijn natuurfunc
tie.
Samen met zijn vrouw geniet Chris van 't Hof zichtbaar van de rondrit door het dorp en langs de diverse groepen leerlingen.
Laag bij de grond en toch in hoger sferen. Zo omschreef C. van 't Hof
zichzelf vrijdagavond. De directeur van de Koningin Julianaschool in
Sint-Philipsland vierde zijn 25-jarig onderwijsjubileum en het werd
een groot feest.
Het begon donderdagavond al. De
in Stavenisse woonachtige dorps
omroeper G. de Moed ging door
Sint-Philipsland om melding te ma
ken van het heugelijke feit. Zijn
route eindigde voor het huis van de
familie Van 't Hof. Inmiddels had
hij heel wat ouders en kinderen in
zijn kielzog. Vrijdag volgde er voor
Chris van 't Hof en zijn vrouw en
kinderen een ontbijt op bed. Daarna
werden ze opgehaald met paard en
wagen en reden ze door het dorp.
Regelmatig werd er in een straat ge
stopt om aldaar opgestelde kinderen
de gelegenheid te geven iets voor te
dragen. Tussen de middag kregen
de kinderen pannenkoeken en ver
volgens werd er een vossenjacht ge
houden waarbij Van 't Hof en zijn
vrouw op versierde fietsen met ram
melende blikken eraan door het
dorp moesten rijden, 's Avotids
volgde een lopen buffet op school.
Daarbij verzorgden onderwijsassis
tente Joke van 't Hof op dwarsfluit
en conciërge Vincent Jansen op gi
taar voor een muzikaal intermezzo.
Leerkracht Francien Burgers hield
een voordracht en alle personeelsle
den samen lieten een lied horen
over het echtpaar Van 't Hof in een
luchtballon. Daarna maakte Glenn
Moerland bekend dat er tijdens de
braderie een extra helicoptervlucht
was georganiseerd voor Van 't Hof
en zijn vrouw. Verder kreeg de jubi
laris een fototoestel, een tuinset en
een barbecue. Op hun beurt kregen
alle aanwezigen een cadeautje als
herinnering aan het feest.
Er was ook een bijzondere bestuurs
vergadering ingelast vanwege het
jubileum. Voorzitter P.M. Kunst
hield een toespraak aan 'de hand van
Jozua 4: 1-7. Daarin noemde hij Jo-
zua een manager en vergeleek Van
't Hof met hem. Kunst sprak over
didactiek en managment „We wen
sen je de keuze van Jozua toe, want
dan kun je christelijk onderwijs ge
ven en christelijk manager zijn", al
dus Kunst.
Namens het bestuur voerde alge
meen adjunct P. Huijser het woord.
„Een jubileum doet terugzien, stil
staan en herdenken. Het terugzien
beslaat een periode van veel veran
deringen zowel in het onderwijs als
in de accommodatie van de school.
Als we stilstaan bij dit jubileum
moeten we constateren dat door
jouw inzet deze school - mede ook
door zeer gemotiveerd personeel -
tot stand is gekomen", aldus Huij
ser. „Chris, ik kan je wel vergelij
ken met een kleine ondernemer die
zijn producten optimaal probeert te
verkopen en het mindere probeert
op te waarderen door extra inzet,
begeleiding en dergelijke." Huijser
vond dat bij herdenken ook de
trouw hoort. „We kunnen immers
niet terugzien, een periode afleggen,
als we niet trouw zijn of een bewifte
nakomen." De adjunct memoreerde
dat de directeur zijn werk in afhan
kelijkheid heeft gedaan. „De mens
heeft een deur dichtgedaan in het
paradijs. De relatie met zijn Schep
per is verstoord. De Geest van de
mens die in het paradijs volmaakt
was, is een geest met een kleine let
ter geworden. Wij moeten dan ook
oprechte dank verschuldigd zijn dat
in deze wereld van disharmonie een
school als de onze aanwezig mag
zijn." Mevr. Van 't Hof werd even
eens bedankt voor de steun aan haar
man die ook menig avonduurtje aan
de school besteedde.
Namens de ouderraad sprak voor
zitter S. Kodde enkele woorden.
„Vertwijfeld vroeg ik me af hoe het
toch komt dat ze uitgerekend mij
weer moesten vragen om op deze
avond namens de ouders het woord
tot jou te richten. Er zijn veel men
sen die dit goed kunnen en het zelfs
nog graag doen ook, maar daar hoor
ik in elk geval niet bij", begon Kod
de. „In eerste instantie dacht ik ge
lijk; 'O nee, dat doe ik niet. Dat kan
ik niet en dat wil ik niet.' Maar even
later dacht ik aan de persoon die de
ze dag in het middelpunt zou staan
en aan de waardering die er alom
voor hem is. En niet in de laatste
plaats van onze kinderen. Toch
maar aan het vriendelijke verzoek
voldoen, maar wat moet ik zeggen?
Wij wonen hier nog geen drie jaar
en dat is toch erg kort als je bedenkt
dat we vanavond jouw 25-jarig jubi
leum in het onderwijs herdenken.
Maar Chris, drie jaar kennis aan el
kaar hebben, zou best wel eens een
aardige afspiegeling van jouw hele
onderwijsloopbaan tot nu toe kun
nen zijn. Trouwens, door hulp uit
onverwachte hoek - jouw interview
met de Eendrachtbode, werd ik in
die gedachte toch wel wat extra on
dersteund." Kodde merkte op dat er
naast de Zalm-norm ook een 'Chris-
norm' is. „De Chris-norm houdt on
der meer standvastigheid in. Stand
vastig in het vasthouden aan de
grondbeginselen van het reformato
risch onderwijs, gegrond op Gods
woord en de drie formulieren van
enigheid. Ook houdt het eerlijkheid
in. Open en eerlijk in de communi
catie en omgang met de teamleden,
het bestuur, de ouders en de kinde
ren. Verder ijverigheid. Weinig is en
was je te veel als het om de school
taken gaat. Menigeen heeft je met
regelmaat tot in de kleine uurtjes op
school kunnen vinden. Tot slot lief
devol. De kinderen hebben altijd de
warmte gevoeld die van jou uitgaat.
Ook als je af en toe wel eens streng
moest zijn." Kodde stelde vast dat
Sint-Philipsland blij mocht zijn met
zo'n 'taakbewuste en getrouwe di
recteur'.
Van 't Hof zelf was verrast met de
woorden en blijken van waardering.
„Het was moeilijk om alles uit han
den te geven, maar ik kijk met veel
voldoening terug op deze dag. Van
daag heb ik ook veel gelukkige men
sen gezien. Kinderen, ouders en leer
krachten. Maar niet alleen vandaag,
ook op andere dagen heb ik mensen
om mij heen die met een fijn gevoel
hier werken. Wat een geluk dat dat
kan. De Julianaschool... een gelukki
ge school. Dat moeten we in adver
tenties zetten. Daar komen vast nog
meer sollicitanten op af", aldus Van
't Hof die zich afvroeg wat een on
derwijs gevende directeur tot ee'n ge
lukkig mens maakt, afgezien van het
geestelijke geluk. .„Waarom is het zo
fijn om hier te werken? Verhoging
van het salaris? Maakt geld echt ge
lukkiger? Ik geloof er niets van.
Toch is geld wel belangrijk. Het is
een vorm van waardering en dat is
nooit weg, maar je wordt er niet ge
lukkiger van. Nieuwe leermiddelen,
een computerlokaal, een barbecuetje
in de tuin van de directeur. Is dat het
ware onderwij sgeluk? Nee, het geluk
ligt dieper. Het zit vast op het hart.
Hart voor je kinderen hebben en
voor je team, het bestuur en de ou
ders. Liefde dus. Kortom( hart voor
de school. En dat is er. Dat voel ik el-
'ike dag bij mij en bij jullie'', aldus
Van 't Hof die de1 activiteiten van de
ze dag het mooiste cadeau vond.
„Ik mag werken op een school waar
een warm, gemoedelijk klimaat
heerst. Waar elk kind en ieder team
lid zichzelf kan zijn. Je wordt geac
cepteerd met je hebbelijkheden en
onhebbelijkheden. Een school waar
je als teamlid geen masker op hoeft
te zetten. Toon je gelaat en zeg (fat
soenlijk) waar het op staat. De Julia
naschool is een school waar we sa
men voor staan en voor gaan. Met
enthousiasme en collegialiteit. Een
school die veiligheid en geborgen
heid biedt aan het kind dat op een
ontspannen manier zijn schooltijd
door kan brengen. Al dat soort din
gen maakt je als vakman, als direc
teur tot een gelukkig mens", aldus
Van 't Hof. „Het is waardevol dat je
met elkaar kunt terugvallen op de
bijbelse richtlijnen. Waardevol dat er
elke zondag voorbede gedaan wordt
voor de school. Dat is een steun en
bemoediging. De school dient een
planthof te zijn van de gemeente
waarin jeugd in de kennis en vreze
Gods onderwezen wordt. Aan ons is
veel toevertrouwd, van ons zal ook
veel worden geëist."
Leren relativeren is volgens Van 't
Hof belangrijk. „Ik heb mijn werk
met vele tekortkomingen gedaan. En
terwijl ik dit zeg, denk ik als mens:
Het valt nog wel mee. IJdel is een
mens. Wat is de moeilijkste optel
som? Je eigen fouten optellen zonder
een fout te maken, want meestal zien
we onze missers niet. Maar de groot
ste fout is om niet te werken als er
wel degelijk mogelijkheden zijn",
aldus de directeur. „Ik ben uit volle
overtuiging het onderwijs ingestapt
en heb er geen seconde spijt van ge
had. Werken in het onderwijs is een
buitengewoon mooie zaak, maar het
moet wel gebeuren vanuit een inner
lijke overtuiging. Aan een lesboer
heb je niets. Die draait zijn lesjes af,
is nergens bij betrokken, kijkt vaak
op zijn horloge en gaat om half vier
naar huis. Ik houd niet van mensen
die de uren en minuten bijhouden.
Mijn werk vraagt veel energie en is
geestelijk vermoeiend, maar het
geeft veel voldoening, liefde en har
telijkheid."
Van 't Hof bedankte zijn vrouw
voor de steun, de ouders voor de
studie die hij kon volgen en het be
stuur voor de ruimte die hij kreeg.
„Jullie zijn een goed bestuur en
weet je waarom? Een goed bestuur
der loopt de directeur niet voor de
voeten." Tegenover het personeel
noemde Van 't Hof zichzelf 'geen
zakelijke, autoritaire directeur'. „Ik
ben geen haantje dat altijd bovenop
het hek moet zitten. Ik ben voor de
mocratisch leiderschap. Overleg en
nog eens overleg. Daarna vindt de
besluitvorming plaats. Ik zie me als
een stuwende kracht. Een dynamo
om bepaalde onderwijsveranderin-
gen in te voeren die moeten leiden
tot verbeteringen. Ik probeer jullie
vaak te stimuleren en motiveren in
dit proces", zei de jubilaris die het
personeel bedankte voor de 'betrok
kenheid bij, toewijding aan en lief
de voor de school.
