'Maf dat je via internet met ver
familielid in contact kunt komen'
'Rijd nooit achter iemand aan,
dan zitje gegarandeerd fout'
Verburgh
Canadese Jan de Viet (81) ontmoet Jan de Viet (18) uit smalstad
Laban
Crème Fraïche
is verrassend
MAC Tholen houdt al kwart eeuw oriëntatieritten met auto
Collecte voor
medische hulp
aan kinderen
Donderdag 10 mei 2001
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Het begon via de chatbox op internet, ergens in januari.
De 18-jarige Jan de Viet uit Sint-Maartensdijk ontving
via het praatprogramma ICQ een berichtje van een zeke
re Lenny de Viet uit Canada. Die had met behulp van
ICQ naar de naam De Viet gezocht en had zo zijn naam
genoot in de smalstad gevonden. Zo ontstond er een con
tact met een De Viet aan de andere kant van de Atlanti
sche Oceaan. Daar bleef het niet bij, want zondag stond
Lenny's vader Jan de Viet (81) uit Vancouver onver
wachts bij Jan de Viet (18) in Sint-Maartensdijk op de
stoep. Een ontmoeting van twee onbekenden met dezelf
de naam dankzij het wereldwijde computerverkeer.
Deurloo in Tholen
Achttiende eeuw
Moeilijke naam
Bloemen- en
plantenverkoop
Hartstichting
VERF NODIG?
Wijkentoernooi
J. Hage winnaar
Drempels buiten
werking gesteld
Zeven keer per jaar organi
seert de motor- en automo
bielclub Tholen (MAC)
puzzel- en oriëntatieritten
voor leden en niet leden.
En dat doet de vereniging
al 25 jaar lang. Het aantal
leden is in de loop der ja
ren teruggelopen. Ook de
animo om aan de ritten
mee te doen. Vier man zijn
echter al een kwart eeuw
lid en blijven enthousiast
over hun vrije tijdsbeste
ding. Bij de ritten is con
centratie van groot belang.
Vooral bij de kaartlezer. En
één ding is zeker: Rijd
nooit iemand achterna
want dan zit je gegaran
deerd fout.
b.it.
Antwerpsestraat 12 - 14 - 16
4611 AG Bergen of Zoom
tel. 0164 - 237940 Fax 245360
specialisten in
- Computersnetwerkensystemen op maat.
- Hi-end audio, (speciale luisterruimte).
- Beeld en geluidsystemen door heel uiv huis.
- Eigen technische dienst en service afdeling.
Thoolse Dagen
Extra moeilijk
Dichte mist
Maaisporen
Muzieknis slecht
Geen steun voor Piet
Van Sas meeste vis
Spelen op straat
De jonge Jan de Viet vertelt de korte
voorgeschiedenis: „Ik heb met Len
ny gechat via internet. Hij was mijn
naam tegengekomen op ICQ. Hij
vertelde toen dat zijn vader ook Jan
heet en dat die in 1952 naar Canada
was geëmigreerd en dat zijn familie
uit Sint-Maartensdijk afkomstig is.
Lenny heeft toen zijn vader gebeld
dat hij contact had met mij."
Vader en zoon De Viet in Canada
gebruiken de telefoon en het nieuwe
medium regelmatig om met elkaar
te communiceren. Lenny of Len-
nard woont in Winnipeg (Manito
ba), zijn vader Jan in Vancouver
(Brits Columbia) en dat is bijna
3000 kilometer van elkaar verwij
derd.
Op 10 februari krijgt de Smurdiekse
Jan de Viet een berichtje van de Ca
nadese Jan. In het Engels. De Cana
dese Jan legt uit dat hij telefonisch
contact heeft gehad met zijn zoon
en stelt zichzelf verder voor. Dat hij
een zoon van Leendert de Viet is
(1889-1937) en dat diens vader
Dirk de Viet heette en leefde van
1847 tot 1905. En dat hij zich een
oom herinnert die ook Jan de Viet
heette die in Sint-Maartensdijk een
'shoemakers shop' (schoenmakers
winkel) had. Ook dat hij een stam
boom heeft van de De Vieten die te
ruggaat tot 1600 en dat hij bereid is
deze via e-mail te sturen.
Dat gebeurt, de stamboom is in lut
tele seconden de Atlantische Oce
aan overgestuurd en is tot op 24 ja
nuari 2001 bijgewerkt. In een
begeleidende bericht legt Jan de
Viet uit dat hij via het internet het
telefoonboek van Nederland raad
pleegt om op zoek te gaan naar (nog
meer) De Vieten. En dat hij een Jan
de Viet in Utrecht heeft gevonden.
De Canadese Jan is zelf niet in Sint-
Maartensdijk geboren maar in Rot
terdam. Zijn vader is Leendert de
Viet uit Sint-Maartensdijk, die op
jonge leeftijd naar Rotterdam trok
omdat hij geen zin had om op het
land te gaan werken. Hij trouwde
Dirkje Koorn. Ze kregen twaalf kin
deren. De broer van Leendert heette
ook Jan de Viet en stond in de smal
stad bekend als 'Jantje leer' omdat
hij schoenen repareerde. Hij woon
de onder meer in de Bosstraat en
Achter 't Bos (een tijdje bij zijn va
der Dirk die vlas verbouwde). Hij
had een paar lapjes grond waar hij
landbouwproducten op verbouwde.
Thuis repareerde hij schoenen. De
kleinzoon van deze Jan is de orga
nist Jan de Viet uit Tholen.
De Canadese Jan bezocht als kind
slecht één keer het dorp van zijn
voorouders. Dat was in 1930. „We
hadden weinig omgang met de fa
milie in Zeeland." Hij logeerde toen
bij metselaar Kees Deurloo in Tho
len die getrouwd was met de zuster
van zijn vader. „Zodoende heb ik
mijn oom Jan de Viet maar één keer
ontmoet," mailde Jan vanuit Van
couver.
Jan heeft in Canada ook een broer
wonen. Johannes de Viet in Ontario,
in het oosten van het land. Maar
liefst 5000 kilometer van hem ver
wijderd. Johannes zendt ook nog
een stamboom van de familie via
internet. In korte tijd is Jan de Viet
in Sint-Maartensdijk een hoop in
formatie over de geslachtsnaam rij
ker, maar hij houdt er zich niet echt
mee bezig. Hij vindt het wel inte
ressant dat er via internet een De
Viet in Canada is opgedoken. Ook
Jan de Viet in Vancouver mailt dat
hij het interessant vindt om 'elkaar
zo te vinden'. Hij hoopt naar Hol
land te komen deze zomer zodat hij
zijn naamgenoot wellicht kan ont
moeten.
Het bleef toen even stil, maar zon
dag tegen de avond stond de 81 -jari
ge Jan de Viet onverwacht voor de
deur. Samen met een neef en diens
zoontje was hij naar de stormvloed
kering geweest en gewapend met
een lijst namen van De Vieten in
Sint-Maartensdijk (opgezocht in het
tefeloonboek op internet) naar de
smalstad gereisd.
„Ineens stond hij voor de deur. Dat
was wel maf. Ik vind het wel leuk
dat zoiets via internet kan. Datje zo
in contact kan komen met verre fa
milie, zeg maar."
Dat praten via internet (chatten)
deed Jan enkele malen met Lenny
(die naar Leendert is genoemd).
„We zaten een keer te chatten toen
hij zei dat hij weer moest gaan wer
ken. Hij hand net geluncht, maar
hier was het kwart voor tien 's
avonds."
Waar Jan nog het meest van opkeek,
was dat er ook De Vieten in Canada
blijken te wonen. „Dat wist ik niet.
Ik heb zelf een oom Jan de Viet en
mijn buurjongetje heet ook Jan de
Viet. Je bent er wel aan gewend dat
er meer Jan de Viet heten, maar een-
Jan de Viet uit Canada (links) en Jan de Viet uit Sint-Maartensdijk ontmoeten elkaar voor het eerst na een toevallige kennismaking via
internet.
tje uit Canada die ineens op de stoep
staat, dat is toch wel heel bijzonder."
De stamboom van de Canadese tak
vergelijkend met de stamreeks van
De Viet in de smalstad, leert dat er
teruggaan moet worden naar de acht
tiende en negentiende eeuw. Naar de
oudbetovergrootouders van de Cana
dese Jan en de oudoudovergrootou-
ders van de Smurdiekse Jan. Naar
Johannes de Viet die in 1772 werd
geboren in Sint-Maartensdijk en er
op 31 januari 1844 werd begraven.
Hij was gehuwd met Josina de Zwar
te. Ook uit de smalstad. Zij werd ge
boren op 16 juli 1770 en overleed op
31 juli 1834.'
De Rotterdamse Jan vertrok in 1952
naar Canada, met vrouw en drie kin
deren van 7, 6 en 2 jaar. Zijn broer en
zus waren hem al voorgegaan. „Met
1100 mensen op het motorschip Wa
terman vanuit Rotterdam zijn we
naar Halifax gevaren. Op donderdag
tegen de avond weg, de andere don
derdagavond aangekomen in Cana
da. Maar het was al te laat om nog
aan te kunnen leggen," herinnert De
Viet zich. In Rotterdam was hij voor
man op een timmer- en constructie
bedrijf. „Ik kreeg op mijn werk een
schop. Een oud-NSB'er moest mijn
plaats innemen. Dat was de aanlei
ding om weg te gaan."
Van Halifax ging het de volgende
dag al met de trein naar Vancouver.
„Van vrijdagmiddag tot woensdag
ochtend zaten we in de zogeheten
'colonist coach' (kolonistentrein -
red.) Op harde banken. In Vancouver
zaten mijn zus en broer. Vandaar was
het nog anderhalf uur varen naar het
Vancouver eiland."
De Viet kon gaan werken op een
houtzagerij. Voor een dollar per uur,
plus een gratis maaltijd. Nauwelijks
aan de slag of er brak een staking uit.
De arbeiders eisten meer loon. „Ze
gingen staken voor 85 dollarcent
meer, maar uiteindelijk kregen we na
zeven weken staken 1 dollar en 48
cent." Het begin was moeilijk, maar
volgens De Viet kun je overal aan de
kost komen als je maar wilt werken.
„Ik ben niet naar Canada gegaan om
rijk te worden. Als je gewoon je
werk doet. hoefje jezelf niet op te ja
gen."
Toen Jan in Canada arriveerde sprak
hij geen woord Engels, maar dat ver
anderde snel toen hij aan het werk
ging. Op Vancouver Island bleek
echter onvoldoende werk. Hij ver-
kasde naar het vasteland en kwam
als onderhoudsman in een kost
school te werken voor indianenkin-
deren uit de kuststreek van Brits Co
lumbia. Daar werkte hij zich op tot
'head custodian' (voorman). In de
loop van zijn leven veranderde hij
enkele malen van werk en verhuisde
ook van Vancouver naar Kamloops,
meer landinwaarts en met een heel
ander klimaat dan aan de kust. „Het
was er woestijnachtig. In de zomer
kon het veertig graden heet zijn, in
de winter veertig graden onder nul.
We hebben daar 23 jaar gewoond.
In 1974 zijn mijn vrouw en ik een
schoonmaakbedrijf begonnen. Zes
tien jaar geleden ben ik gestopt met
werken." Zijn vrouw overleed in
deqember 2000. Jan de Viet woont
nu in een tehuis in New Westmin
ster in Vancouver. Er leven nog ze
ven zussen van hem in Nederland.
Hij heeft er nooit aan gedacht om
terug te keren naar zijn vaderland.
„Nee, mijn kinderen wonen in Ca
nada. Dan denk je daar niet aan."
De Viet is al drie weken in Neder
land en spreekt de taal nog als van
ouds. Ten minste zo lijkt het. Af en
toe zoekt hij naar de juiste uitdruk
king in zijn moerstaal. „Maar de
eerste week hier was het erg moei
lijk, hoor. Denk je maar eens in. 49
jaar lang spreek je Engels. Ik droom
in het Engels, man."
De Viet heeft drie dochters en een
zoon. Een dochter overleed. De
naam De Viet blijft in Canada
voortbestaan, zo zegt hij. Via zijn
kleinzoons Kyle en Troy. „Maar De
Viet blijft een moeilijke naam, hoor.
Dat was hier al in Nederland. De
ene keer word je Van Vliet ge
noemd, de andere keer De Vliet of
De Vet. In Canada werd ik eens een
keer aangehouden en moest ik mijn
naam opgeven. Ik spelde hem na
tuurlijk goed, maar toch schreven ze
De Vite."
Poortvliet
VERVOLG VAN PAGINA 2
De Gereformeerde Gemeente orga
niseert zaterdag de jaarlijkse verko
ping van bloemen en planten. Er is
een ruim assortiment aan vaste en
éénjarige tuinplanten. Iedereen is
welkom tussen tien en drie uur op
het plein op de hoek van de Markt
en de Smidsstraat.
De collecte voor de Nederlandse
Hartstichting heeft ƒ1625,25 opge
bracht. Dit is iets meer dan vorig
jaar.
volgende wedstrijden zijn twee
vrije. Op 18 mei wordt een avond
bootwedstrijd gehouden en op 15
juni is er een avondwedstrijd waar
iedereen een prijs mee kan winnen.
Onze mengmachine maakt uw
wenskleur terwijl u wacht.
Histor, Rambo, Flexa
en Sigma vakverven
Ruime collectie behang
en raamdecoraties
GRATIS KLEURADVISERING
Schilderspeciaalzaak
Eendrachtsweg 13
I Tholen, 0166-604923.
Advertentie I.M.
Voetbalvereniging SPS organiseert
19 mei een wijkentoernooi voor ie
dereen in Poortvliet en Scherpenis-
se. Ook mensen van buitenaf zijn
welkom. Om deel te nemen in een
competitie, moet men een straat- of
stratenteam vormen van minimaal
zeven personen vanaf 15 jaar. On
derling zal worden uitgemaakt wel
ke wijk de sterkste is. Het is ge
wenst om onder een teamnaam te
spelen, maar dit is niet verplicht.
Men kan zich tot vrijdagavond 18
mei opgeven bij P. Noordijke tel.
662149, bij A. v.d. Belt tel. 612490
of bij R. Voshol tel. 612888.
Jeugdlid J. Hage werd zaterdag
winnaar van de vierde klassements
wedstrijd van hengelsportvereni
ging De Knorhaan. Met 106,6 cm
vis bleef hij iedereen de baas. Ook
haalde hij de grootste platvis van 43
cm boven water. Tweeëntwintig le
den gooiden hun lijnen uit en vin
gen na één uur de eerste van 28 bot
ten. P. Sakko ving een zeebaars van
34 cm. De uitslag: 1. J. Hage 100 p;
2. H. de Bruin 99p; 3. P. Sakko 98
p; 4. J. de Groen 97 p; 5. S. Cleires
96 p; 6. E. Brazs 95 p; 7. R. Lis-
seveld 94 p; 8. J. v.d. Bok 93 p; 9.
R. Konings 92 p; 10. C. Dekker 91
p; 11. K. Schot 90 p; 12. B. Rijn
berg 89 p; 13. C. Bolier 88 p. De
De beweegbare drempels op de
Paasdijkweg in Poortvliet zijn deze
week buiten werking gesteld. Het
systeem werkt niet naar behoren.
Een van de balken komt omhoog,
ook als er minder dan vijftig kilome
ter per uur wordt gereden. En dat is
niet de bedoeling.
Dat zei wethouder K.A. Heijboer
maandagavond in de commissie ge
meentelijke ontwikkeling op een
vraag van J.P. Bout (CDA). Die in
formeerde naar de testgegevens van
het nieuwe systeem waar al veel
commotie is over ontstaan.
Bout wil de uitkomsten van de proe
ven graag in de commissie bespro
ken zien. Heijboer zegde toe dat de
gegevens van de proeven met de
'Vialisdrempels' voor de raadsleden
ter inzage zullen worden gelegd.
Verrassend, zo laat zich een optreden
typeren van Crème Fraïche. Het enige
dat vooraf zeker is, is dat het lachen
wordt. Maar verder ziet het publiek
het ene moment cabaret en dan weer
entertainment. Een stukje a capella
volgt even gemakkelijk op een stuk
slapstick als op een stukje popmu
ziek. Het veelzijsige Crème Fraïche
laat zich niet in een hokje stoppen.
Het publiek kan dat vrijdag zelf erva
ren in De Vossenkuil te Oud-Vosse-
meer. Daar treedt het kwartet vanaf
20.15 uur op met het nieuwe pro
gramma Cinq, op uitnodiging van Uit
op Tholen. Crème Fraïche bestaat uit
Patrick Hesdahl, Jacques Lucassen,
Pieter van Santen en John Schleipen.
Kaarten voor de voorstelling zijn ver
krijgbaar bij de VVV in.Sint-Maar
tensdijk, boekhandel Dieleman in
Tholen en - indien voorradig - aan de
zaal.
Volg de weg tot de kruising, sla links
af. Zo luidt een opdracht uit een van
de oriëntatieritten van de MAC. De
zin loopt, de kaartlezer leest, de be
stuurder volgt de aanwijzingen. Niets
aan de hand. Maar staat er 'Volg de
weg tot de kruising, sla linkaf', dan is
dat een foute opdracht omdat de s
van linksaf ontbreekt. Geheid dat de
bestuurder op een fout spoor komt en
na enkele honderden meters een bord
tegenkomt dat hij moet keren om
weer op de juiste route terecht te ko
men. Het is een van de vele valkuilen
waarmee de leden op hun tochten
worden geconfronteerd. Wie fout zit,
moet terug maar moet ook zijn tijd in
de gaten houden. Want wie te laat
binnenkomt en wie te vroeg binnen
komt, kan rekenen op strafpunten. En
dat heeft weer gevolgen voor het
klassement.
Piet van der Slikke (57) uit Sint-
Maartensdijk, Cor Jansen (79) uit
Poortvliet, Bram Hage (55) en zijn
broer Jan (46) uit Stavenisse weten er
alles van. Zij zijn lid van de MAC
De jubilarissen van de MAC. V.l.n.r. Piet van der Slikke, Cor Jansen, en de broers Jan en Bram Hage.
Advertentie I.M.
sinds de oprichting op 16 september
1975. Het jubileum werd in café Tol-
rust in Poortvliet gevierd maar het
bestuur en de jubilarissen maken zich
toch enige zorgen over de animo on
der de leden en niet leden op Tholen.
Van der Slikke: „Er waren jaren dat
er 60, 70 leden waren, maar dat is in
de loop der jaren teruggelopen. We
hebben nu 21, 22 leden. Jongeren
melden zich niet meer aan en oude
ren houden het voor gezien. We wil
len wel proberen de belangstelling
wat op te vijzelen."
Volgens Jansen zal het moeilijk zijn
om jongeren warm te krijgen voor de
puzzelritten. „Die gaan liever naar de
disco." Maar Jan Hage vermoedt dat
er ook velen zijn die denken dat het
te moeilijk is om aan zo'n rit van 25
kilometer mee te doen. „Die denken:
ik begin er niet aan want de leden van
de MAC rijden al zo lang, daar ma
ken we geen kans. Maar dat hoeft he
lemaal niet. We hebben een A- en een
B-klasse. De A is voor gevorderden,
zeg maar de betere rijders. De B is
voor de wat mindere rijders. Die keu
ze kun je zelf maken."
Wie voor de A kiest krijgt, onder*
meer te maken met hogere strafpun
ten en andere (moeilijkere) oriënta
tiepunten of1 opdrachten. Van der
Slikke: „De tijdcontrole is ook be
langrijk. De maximumsnelheid is 24
kilometer per uur wil je op tijd bin
nenkomen. Dat moet je zelf in de
hand zien te houden." Maar er wordt
ook wel harder gereden, zegt Jansen.
„Zeker als je verkeerd geweest bent
en terug moet. Dan moet je je tijd
weer in zien te halen."
Belangrijk is dat de kaartlezer gecon
centreerd blijft zodat het aantal foute
afslagen beperkt blijft. De kaartlezer
moet de 'foefjes' doorzien die in de
tekst zijn opgenomen. „En wat je
nooit moet doen, is achter iemand
aanrijden. Dan zit je gegarandeerd
fout," zegt Jansen. De anderen be
amen dat knikkend.
De puzzel- en oriëntatieritten kwa
men begin jaren zeventig in zwang.
Op Tholen verzorgde de stichting
Thoolse Dagen elk jaar zo'n rit. De
belangstelling daarvoor \k§s groot.
Ook de voetbalvereniging AVHS uit
Sint-Annaland hield dergelijke ritten
op koninginnedag. De gebroeders
Hage herinneren zich nog goed dat
ze aan deze tochten deelnamen en er
erg veel plezier aan beleefden. Dat
was ook de reden waarom ze lid wer
den van de MAC.
Penningmeester Van der Slikke was
ook bij de oprichting betrokken. „Het
initiatief kwam van Hans Renes uit
Oud-Vossemeer en Rinus Vinjé uit
Tholen. Die hadden in Tholen een rit
uitgezet op koninginnedag en formu
lieren uitgedeeld aan de deelnemers
om te vragen of er interesse was voor
zo'n vereniging. Daar is toen flink op
ingeschreven." De vereniging werd
bij Van Zanten in Tholen opgericht.
Dat diende als start- en finishlokaal.
Maar de vereniging week later uit
naar Hof van Holland, keerde toen
weer terug naar Van Zanten, zat ook
een aantal jaren bij café De Tol in
Tholen en sinds 1998 is café Tolrust
in Poortvliet de uitvalbasis.
Man en vrouw vormen veelal het
koppel van bestuurder en kaartlezer,
maar iedereen is vrij om een partner
te kiezen. Soms rijdt er wel eens ie
mand alleen, maar dal maakt het exf
tra moeilijk.
De ritten zijn ook veranderd. Volgens
Jansen is 25 kilometer lang genoeg.
„Er zijn er ook wel eens van dertig
kilometer geweest. En ook wel eens
van in de veertig. Maar dat is veel te
lang. Dan zie je alles dubbel." En dat
is juist niet de bedoeling van zo'n rit.
Wat er nou zo aantrekkelijk aan is,
kunnen de mannen niet meteen zeg
gen. Maar na enige aarzeling vertelt
Jan Hage dat het wellicht een combi
natie is van graag autorijden, ont
spanning en gezelligheid. Het com
petitie-element is voor de jubilarissen
van minder belang. Bram: „In de A-
klasse zijn het de eerste tien die er
echt een wedstrijd van maken. Maar
tweederde doet puur mee om het ple
zier."
Na elke rit wordt een bingo gehou
den en worden er prijzen verloot.
Ook aan de kinderen wordt gedacht.
Die krijgen in december een attentie
na de laatste rit van het jaar. De
makkertjes van de MAC worden ze
genoemd.
Een belahgrijke rol is weggelegd
voor degene die de ritten uitzet. Vol
gens Van der Slikke is daar drie tot
vier dagen voorbereidingstijd voor
nodig. Kees Droogers uit Oud-Vos-
semeer staat bij de leden bekend als
iemand die ze extra moeilijk maakt.
Maar ook Han van Vossen uit Sint-
Annaland, Wim de Hond en Johan
Overbeeke uit Tholen zijn ervaren
'uitzetters'. Een van de bestuursle
den controleert ook altijd het werk
van deze mannen, want er mogen
geen fouten in zitten. Dat zou de le
den voor nog meer problemen stel
len, zegt Van der Slikke.
De laatste rit verschenen er maar elf
leden aan de start. Bar weinig, vin
den de jubilarissen. „Voor ons als
bestuur is dat ook geen leuke erva
ring. Ook voor de uitzetters niet die
er zoveel tijd aan besteden. Ze hou
den ook de uitslagen bij. Als er maar
acht leden meedoen, dan gaan ze er
geen rit meer voor uitzetten," zegt
Van der Slikke."
Jansen is met zijn 79 jaar de oudste,
de jongste is rond de dertig. De
voorzitter/secretaris van de MAC is
Jan Hage jr. uit Heteren (bij Arn
hem). Ook hij behoort met zijn 31
jaar tot de jongeren bij de club. De
andere bestuursleden zijn Jan Goe-
degebuure en Gerard Fase uit Sint-
Annaland.
Een anekdote? Ja, Jansen weet er
wel een. Op een avond reed hij met
zijn vrouw een rit en kreeg een haas
in het vizier. „Het was bij Westker-
ke. Ik dacht die moet ik hebben. Hij
stak nog over ook, liep in mijn lich
ten. Ik raakte hem, maar hij was nog
niet dood. Toen heb ik hem tegen
een dampaal dood moeten slaan.
Mijn rit was goed, zei ik na afloop
tegen een van de uitzetters: Ik heb
een grote haas in de achterbak lig
gen."
Bram herinnert zich ook nog een
voorval. Het heeft weer met wild te
maken. „We hadden een wildrit ge
had. De prijzen waren hazen en fa
zanten. Bij de prijsuitreiking in Hof
van Holland zat er een cafébezoeker
naar te kijken. Hij ging toen weg en
kwam terug met een zak waar hij
tien eenden uit los liet vliegen."
De leden ontvangen elk jaar een rit-
tenkaart. Daarop staan de data van
de zeven ritten vermeld die altijd op
zaterdagavond plaatsvinden. Het
seizoen opent in maart en loopt tot
in december, in juli en augustus
wordt niet gereden. En ook niet bij
dichte mist. De leden betalen 20 gul
den contributie en 7 gulden per rit.
Niet-leden betalen dan 11 gulden.
Volgens Van der Slikke mag ieder
een meedoen. Ook degenen die het
zomaar eens willen proberen. De rit
ten worden bovendien ook nog eens
gesponsord door Thoolse bedrijven
die prijzen beschikbaar stellen. Zo is
er een wijnrit en een plantenrit, een
rit die naar een garage wordt ver
noemd en eentje naar een bekende
supermarkt.
Zaterdag 12 mei is er weerkeen rit.
Vd trek vanaf half acht bij Tolrust.
Sint-Philipsland
Het maaien van de openbare be
graafplaats is verbeterd, maar nog
niet optimaal. Dat betoogden RW.J.
Hoek (SGP) en drs. A.L. Piet (CU)
maandagavond in de commissie ge
meentelijke ontwikkeling. Samen
gingen ze poolshoogte nemen en
stelden vast dat er op vijf of zes plek
ken in de grafperken sporen van de
maaimachine te zien waren.
Het college had ook al een brief ge
kregen van een inwoner uit het dorp
die zich over het nieuwe maaibeleid
(niet meer door de Betho) had be
klaagd. Ook over het repareren van
grafstenen, die bij de werkzaamhe
den beschadigd waren geraakt, was
de briefschrijver niet tevreden. E.
Frigge-Hogesteeger (VVD) bracht
het schrijven ter sprake tijdens de
rondvraag. „Niet alle stenen zijn ge
repareerd. Van de stenen die wel ge
maakt zijn, is het niet goed gedaan."
Volgens wethouder K.A. Heijboer is
er geen sprake van dat het maaien
niet volgens de afspraak gebeurt. Hij
lichtte toe dat hij de zaak met de
briefschrijver had besproken. Toen
de gemeente zelf ging kijken waren
er geen sporen te zien omdat de boel
al was aangeharkt, zo zei hij.
Maar Hoek en Piet hadden ze dus
wel gezien. Heijboer kon het niet be
kennen of ontkennen, zei hij. Naar
de grafstenen zou hij laten kijken. -
De muzieknis aan de Kerkring ver
keert in slechte staat. Dat zei raadslid
P.W.J. Hoek (SGP) maandagavond
in de commissie gemeente- lijke ont
wikkeling. Hoek bezocht de over
kapping tijdens koninginnedag. Het
viel hem op hoe slecht bijvoorbeeld
de trap is die naar het podium leidt.
„Het ziet er niet uit." Wethouder
K.A. Heijboer zegde toe dat hij naar
de toestand van de muziektent zou
laten kijken.
Raadslid drs. A.L. Piet (CU) stond
maandagavond alleen in zijn plei
dooi voor het herplanten van bomen
en struiken langs de Tramput. Hij
zag er het liefst het komende plant
seizoen weer jong groen staan, maar
wethouder K.A. Heijboer wees hem
er op dat het een zaak van het water
schap is en dat de gemeente het
schap geen herplantingsplicht op kan
leggen. Hij wees naar een groen
structuurplan van het waterschap
voor 2004-2009 waar de agrarische
sector haar zegje over heeft kunnen
doen. De boeren hebben volgens de
wethouder nogal wat bezwaren ge
maakt tegen aanplant langs de Rijks
weg. Daarmee is de zaak doorge
schoven naar een volgende termijn.
Maar Piet zei wel voorbeelden te
kennen van particulieren die juri
disch worden verplicht om te her
planten als er 'monumentale bomen'
worden gekapt. Hij vond dat het col
lege actie moest ondernemen en er
voor moet zorgen dat er weer bomen
en struiken komen.
J.C. Koopman informeerde naar het
kapbeleid, maar steunde Piet niet
toen deze er bij het college op aan
drong om binnen een half jaar met
een visie te komen. Heijboer wilde
de zaak alleen in overleg met het wa
terschap aanpakken. Piet kreeg geen
steun van de andere fracties: „Ook
niet van de SGP. Dat valt me tegen."
L. van Sas werd zaterdag met 2125
punten eerste bij de senioren tijdens
de viswedstrijd van De Makreel. De
tweede plaats was voor G.J. Glasber
gen. Hij behaalde 1035 punten. De
verdere uitslag: 3. J. Geense 915 p;
4. D. Breeman 785 p; 5. J. van Moort
735 p. De vissers sloegen in totaal
7,5 kg vis aan de haak.
De Voorstraat staat 20 juni in het te
ken van de nationale straatspeeldag.
Het bestuur van jeugdsoos de Kelder
organiseert hier van één uur tot vier
uur 's middags spelletjes voor de
kinderen. De straat zal daarom afge
sloten zijn voor verkeer. De staat-
speeldag is een initiatief van 3VO en
wordt in ongeveer 2000 straten in
Nederland georganiseerd. Door mee
te doen, wil men de aandacht vesti
gen op onveilige situaties in het
dorp. Tevens zal een wethouder uit
genodigd worden om een lijst met
knelpunten in ontvangst te nemen.
Deze punten betreffen de verkeers
veiligheid voor kinderen.
Martine Quist uit Sint-Philipsland be
reidt een collecte voor ten bate van de
stichting Medische hulp voor kinde
ren. Deze stichting van een Roosen-
daals echtpaar haalt ernstig zieke kin
deren uit Vietnam naar Nederland (en
België) om ze hier in een ziekenhuis
te laten behandelen. Deze kinderen
kunnen in hun eigen land niet meer
geholpen worden. Momenteel ver
blijft de 2,5-jarige Duyen in het zie
kenhuis in Antwerpen. „Ze kreeg bij
een wraakactie van het ex-vriendje
van haar oudere zus een emmer accu-
zuur over zich heen en verbrandde
verschrikkelijk", vertelt Martine.
„Toen ik dat kindje zo op t.v. zag,
moest ik iets doen. En daarom ga ik
die collecte houden." De collecte
wordt in de week van 20 tot en met 26
mei gehouden in Sint-Philipsland en
Tfitna Jacobapolder.
