'Mijn vrouw zegt wel eens: Zou je
je bed niet in de school zetten?'
Meerpaal, zeemeeuw en reddingsboeien
ingrediënten voor uitwisselingsproject
'Eigenlijk wilde ik bij de politie, maar
dat vonden mijn ouders niet goed'
Bevlogen directeur A.J. Nederlof 30 jaar bij Eben-Haëzer
Donderdag 3 mei 2001
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
13
Een 'vakidioot' noemt hij zichzelf. Misschien wat kras
uitgedrukt, maar het omschrijft Aad Nederlof wel ten
voeten uit. De 58-jarige directeur van basisschool Eben-
Haëzer in Tholen gedenkt dat hij 30 jaar aan de school
verbonden is, waarvan 25 als 'hoofd der school'.
Voorzienigheid
Kikkervisjes vangen
Laptops
Adaptief onderwijs
Zwarte sneeuw
Belgische docenten zijn streng voor hun studenten etalagebouw
Jubilerende juf De Kam gaat al 25 jaar op 'visite'bij de Eben-Haëzerschool
Ze komt uit een onderwijsfamilie en is geen thuiszitter.
Juffrouw D. de Kam-Schippers werkt dan ook niet voor
niets al meer dan 25 jaar in het onderwijs. Vorige week
vierde zij haar 25-jarig jubileum op de Eben-Haëzer
school in Tholen. „Ik ben op 12 juni 1974 geslaagd voor
mijn PA-opleiding en de volgende dag werd ik voor de
klas gezet. Tijd voor een examenfeest was er niet. Zo
ging dat vroeger."
Politieagente
De klus is geklaard. Een
zwart-witte meerpaal met
daarboven de 'klok van Ar-
nemuiden' siert de etalage
van de Rabobank in Sint-
Maartensdijk. Vier Belgi
sche studenten van het Ste
delijk Instituut voor schone
kunsten en ambachten (Si-
sa) uit Antwerpen bekijken
het resultaat. De studenten
van de opleiding etalage
zijn donderdag twee uur
bezig geweest om de ruim
te 'op te fraaien'. „Deze
opdracht hebben wij uitge
voerd in het kader van een
uitwisselingsproject met
het Zoomvlietcollege uit
Bergen op Zoom."
Voorbereiding
Nieuwe riolering
Verbrandestraat
en Parksingel
Tegenwoordig de meest kenmerkende plek voor Nederlof, achter zijn bureau, als een spin in het web.
Eigenlijk is het nooit zijn bedoeling
geweest om naar Tholen te komen.
De in Rotterdam geboren en geto
gen Nederlof zag meer in de regio
Veenendaal, omdat hij van plan was
verder te studeren. „Geschiedenis",
zegt hij desgevraagd. „Ik woonde
destijds in Naarden en er lag al een
sollicitatiebrief gereed voor een
school in Veenendaal. Net toen ik in
millitaire dienst zat, kwam er een
brief van het toenmalig hoofd van
de Eben-Haëzerschool, dhr. De Bo
de. Of ik geen intéresse had om les
te komen geven in Tholen. Maar dat
wilde ik dus eigenlijk niet en die
brief bleef in mijn standaard staan.
Maar om de één of andere reden is
die brief naar Veenendaal ook nooit
weggegaan. En toen ben ik toch
eens bij de Eben-Haëzer gaan kij
ken. Waarom? Ik weet het eigenlijk
niet. Nieuwsgierig en toch de uitda
ging denk ik. Ik werd afgehaald van
het station in Bergen op Zoom en ik
had een gesprek met voorzitter
Boender van het schoolbestuur en
met De Bode. Aan het eind van het
gesprek zei Boender: 'En, doe je
het?' Ik voelde me overvallen en
zei: 'Als ik ja zeg, wat dan?' 'Dan
ben je aangenomen', zei Boender.
Nou, ik wilde er eerst nog wel even
met mijn verloofde (mijn huidige
vrouw) over praten. We hebben toen
besloten het toch maar te doen. De
manier waarop dat in het bestuur
werd behandeld, was wel bijzonder.
Boender deelde gewoon mee dat
dhr. Nederlof zo spoedig mogelijk
les zou gaan geven aan de school."
Een proefles geven, was er niet bij.
"Ik houd niet van die toneelstuk
jes", zei Boender.
In 1970 kwam Nederlof met zijn
vrouw naar Tholen. Het vervroegde
ontslag uit millitaire dienst liet lan
ger op zich wachten dan gepland,
maar uiteindelijk kon hij dan toch
vertrekken, ,,'s Vrijdags zwaaide ik
af, 's zaterdags zijn we verhuisd en
's maandags stond ik voor de klas",
aldus Nederlof. „We woonden eerst
een paar maanden in een kamer bo
ven de bakkerij van Deij in de Vis-
straat. Later gingen we in de Jan
van Bloisstraat wonen."
Waarom Nederlof nu precies voor
Tholen koos en zijn wens om verder
te studeren op de helling zette, kan
hij niet goed aangeven. „Eigenlijk
is het op volkomen irrationele gron
den gebeurd. Ik beschouw het toch
als Gods voorzienigheid", zegt de
directeur. Hij begon zijn carrière in
klas 2 (de huidige groep 4) en kreeg
daarna meteen een combinatiegroep
van 43 leerlingen. „We waren in die
tijd met 4 leerkrachten voor 160
leerlingen. Het was best zwaar. In
het begin zitje tot tien uur 's avonds
te corrigeren. Maar je leert in zo'n
periode wel heel veel. Je leert bij
voorbeeld dat kinderen ook best ta
ken over kunnen nemen. Ze kunnen
zelfs aan andere kinderen iets uit
leggen."
Zes jaar later vertrok De Bode als
directeur en Nederlof werd zijn op
volger. „Daar heb ik wel heel lang
over na moeten denken. Wilde ik
dat wel? Bovendien werd er ook
van buiten Tholen aan me getrok
ken. Ik ben zelfs op twee scholen
gaan kijken. Maar toch heeft Tholen
telkens gewonnen. Waarom? Dat
heeft voor een groot deel te maken
met het naar je zin hebben. Het
werkklimaat. En ik vond het direc
teurschap ook wel weer een uitda
ging. Dat is voor mij belangrijk. Ik
ben een bouwer. In het begin was
het overigens nog niet veel meer
dan een onderwijzer met daar
naast een administratieve taak. Nu
is dat heel anders. Je hebt met veel
meer processen te maken. Met het
motiveren van leerkrachten bijvoor
beeld."
De directeurstaken van Nederlof na
men almaar toe. Hij is inmiddels
veranderd in een 'manager' zoals hij
het zelf zegt. Overigens zegt hij dat
absoluut niet met spijt. „In die ver
anderingen, merk je opeens dat je
ook die organisatorische kant heel
erg boeiend vindt. En dat terwijl ik
heel bewust voor het onderwijs heb
gekozen. Het werken met kinderen.
En ik moet zeggen dat ik wel nog
eens met weemoed terugdenk aan
de tijd dat we met de klas naar De
Tol gingen om daar in de sloot kik
kervisjes te vangen. Dat was de eni
ge plek waar dat nog kon. De ande
re sloten waren te vervuild. Daar
vond je hooguit nog wat stekel
baarsjes", zegt Nederlof. „Het is
het vak geweest waar je voor koos.
En dat verandert. Je komt op een
gegeven moment in een spannings
veld waarbij het lesgeven minder
wordt en het leidinggeven alleen
maar meer. Je gaat je ongelukkig
voelen met zo'n half-om-half situ
atie. Gelukkig hen ik daar nu uit.
Wij zijn hier goed toegerust en van
af volgend jaar sta ik nauwelijks
meer voor de klas. Wat dat betreft,
benijd ik mijn collega's van kleinere
scholen niet. Zij zitten nog steeds in
dat spanningsveld. Ze moeten heel
veel taken zelf verrichten."
Toch kom je als directeur verder
van de kinderen te staan als je nau
welijks les meer geeft. Is dat geen
bezwaar voor iemand die juist voor
het werken met kinderen koos?
„Natuurlijk wordt die binding min
der. Als je mij een klassefoto van 25
jaar geleden laat zien, zal ik de kin
deren die erop staan vrijwel zonder
aarzeling kunnen benoemen. Maar
bij een foto van tien jaar geleden
zullen er gaten vallen. En dat wordt
alleen maar meer. Er zijn ook zeker
collega's die helemaal omdraaien.
Die dat aspect niet leuk vinden en
zich beter voelen voor de klas. Ik
heb voor mezelf gezien dat het as
pect van het leidinggeven me meer
aantrekt. En je doet het nog steeds
voor de kinderen, alleen nu in de
voorwaarden scheppende sfeer."
De veranderingen zijn legio in de
tijd die Nederlof in het Thoolse
onderwijs werkt. „Ach, dat zijn er
zoveel geweest. De wet op het ba
sisonderwijs is gekomen en ook
de computers. Dat is wel een grote
verandering geweest. We hebben
nu een ICT-commissie waarin ook
de directie vertegenwoordigd is.
Er is best een flinke discussie over
opgezet. Want hoe ga je om met
computergebruik? De ontwikke
lingen gaan enorm snel. Ga je in
elke klas een paar computers weg
zetten, of geef je leerlingen alle
maal een laptop mee? Dat is fi
nancieel nog niet te dragen. Maar
we gaan echt naar een tijd toe dat
leerlingen hun werk op de compu
ter maken. 'Learning anywhere,
anytime'. Dat is geen grapje. Die
tijd komt. De vraag is of het wen
selijk is om het onderwijs zo kil te
maken. En in wat voor tempo en
welke mate moet je daarin mee?
Dat zijn principiële vragen. Niet
alleen op geloofsgebied, maar ook
pedagogisch", vindt Nederlof die
overigens behoorlijk wat ruimte
heeft gemaakt voor automatise
ring in zijn school.
Die veranderingen vergen veel
van kinderen, maar ook van hel
personeel. En daar komt dan weer
de taak van de directeur om de
hoek kijken om te motiveren en te
stimuleren. „Als een spin in het
web", zoals Nederlof zegt. Het
opstellen van het schoolwerkplan,
de veel intensiever geworden con
troles van de onderwijsinspectie
(vroeger kwam een inspecteur een
les bijwonen, nu komen ze met
z'n tweeën een hele week), de
zorgverbreding en dan tegenwoor
dig het adaptief onderwijs."
Dat adaptief onderwijs is nieuw
voor Eben-Haëzer dat tot nu toe
klassikaal werkte. „Adaptief on
derwijs gaat ervanuit dat er een
goede relatie is tussen leerlingen
en leerkrachten, dat de leerlingen
de stof die ze voorgezet krijgen,
kunnen begrijpen en dat er zelf
standigheid is", zegt Nederlof.
„Wij boden tot nog toe de lesstof
klassikaal aan en gingen vervol
gens hulp bieden waar er proble
men ontstonden. Dat is het zoge
naamde 'overkookmodel'. De
inspecteur van onderwijs heeft
aangegeven dat we het in dat klas
sikale systeem ons plafond heb
ben bereikt. Hoever gaat de rek
van de leerkracht om kinderen met
behulp van extra programma's en
de nodige zorg erbij te houden?
En een belangrijke vraag is ook of
de verschillen tussen kinderen in
dit concept wel echt geaccepteerd
en gerespecteerd worden. Het is
best een heel proces om in te zien
datje eigenlijk toe moet naar meer
individueel gericht onderwijs. Ie
der kind heeft immers in verschil
lende mate diverse gaven gekre
gen van de Schepper? En het is
zeker niet voor alle leerkrachten
eenvoudig om zich daaraan aan te
passen. Dat vraagt tijd en inspan
ning. Maar we zijn nu bezig met
het BAS-project (bouwen aan een
adaptieve school)."
Als Nederlof terugkijkt op de ach
terliggende periode, is dat met een
mengeling van verwondering en
dankbaarheid. „Verwondering
vanwege de fijne samenwerking
met" de leerkrachten. Die is er al
tijd geweest. Maar ook met het be
stuur dat me al die tijd best veel
beleidsvrijheid heeft gegeven. En
dan nog de goede relatie met de
ouders. De ouders die zoveel werk
in de school verrichten. Vrijwilli
gers, leden van de ouderraad en
hulpouders. En dan ben ik dank
baar dat ik, ondanks de tekortko
mingen die ik heb, dit werk zo
lang heb mogen doen", zegt
Nederlof. En dat werk deed hij al
tijd met plezier. „Natuurlijk heb
ik ook zwarte sneeuw gezien met
twee vacatures en periodes waarin
er vanuit personeel, bestuur en ou
ders 200 procent inzet van je ver
wacht wordt. Maar desondanks
heb ik het altijd goed naar mijn
zin gehad. Er viel hier ook iets op
te bouwen. En ik ben een bouwer.
In letterlijke en figuurlijke zin."
Lange uren maakt Nederlof wel.
Voor een onderzoek moest hij
eens op een rijtje zetten hoeveel
tijd hij aan school spendeerde, en
daar kwam een gemiddelde van
tussen de 50 en 60 uren per week
uit. „Maar dat is niet gedwongen.
Ik kies ervoor. Het trekt me ge
woon."
Een echte Tholenaar is Nederlof
nooit geworden. Maar een Rotter
dammer is hij ook niet gebleven.
„Je raakt wel in de Thoolse ge
meenschap thuis. Je kinderen
groeien er op en als ze getrouwd
zijn, gaan ze er wonen. Ik moet
zeggen dat dat het niet gemakke
lijker maakt om nog eens over te
stappen naar een andere school. Ik
heb wel aanbiedingen gehad, maar
daar is nooit wat van gekomen.
Niet zolang er op de Eben-Haë
zerschool nog wat te bouwen
viel", aldus de directeur. Hij is
verknocht aan zijn werk. Zal hij
dan doorgaan tot aan zijn pen
sioen? „Ik denk het niet. Ik mag er
(zoals het er nu voorstaat) op mijn
62e uit. Maar als het aan mijn
vrouw ligt, stop ik al op mijn 60e.
Ik ben ook een beetje getrouwd
met de school. 'Zou je je bed er
niet zetten?', zegt mijn vrouw wel
eens."
Ellen Beeldens, Maarten van den Broeck, Stephanie van Keers en Bart de Laet van het Sisa uit
Antwerpen voor de door hen ingerichte etalage van de Rabobank in Sint-Maartensdijk.
De 48-jarige mevr. De Kam begon
haar onderwijscarrière op een basis
school in Goes. Mijn echtgenoot
had al een baan bij Rijkswaterstaat
in Bergen op Zoom. Nadat wij ge
trouwd waren, fietste ik elke dag van
Halsteren naar Bergen op Zoom.
Daar pakte ik dan de trein richting
Goes. Hier kwam verandering in
toen ik gevraagd werd als leerkracht
op de Eben-Haëzerschool in Tholen.
Daar kon ik dhr. Burger vervangen.
De hoofden van de beide scholen
hadden onderling contact en mijn
nieuwe baan was een feit. Ik geloof
niet dat er een sollicitatieformulier
aan te pas is gekomen. Ik vond de
kortere reistijd natuurlijk ideaal en
ben op het aanbod ingegaan." De
jonge onderwijzeres werd gelijk in
het diepe gegooid. „In augustus
kwam ik voor de combinatieklas 3
en 4 te staan. Dat was weer eens wat
anders dan klas 1 uit Goes." In die
tijd bestond het team uit vier perso
neelsleden. A. Nederlof verving in
diezelfde periode directeur De Bo
de. Wij zijn samen met leerkracht S.
Maljaars de langst dienenden van
deze school. Verder had je destijds
nog juffrouw Langejan. Toen werkte
je nog een hele week. Adv-dagen
bestonden niet. Met een jong gezin
kon dit nog wel eens voor proble
men zorgen. Om dit te voorkomen,
paste de echtgenote van de directeur
op mijn kinderen. Zo hielpen wij el
kaar."
Tegenwoordig 'zwerft' juf De Kam
door alle groepen van de school. „Ik
werk al jaren part-time als inval
kracht, omdat een fulltime-baan niet
te combineren is met mijn gezin. Dit
jaar neem ik bijvoorbeeld zes ver
schillende groepen voor mijn reke
ning. Meestal word ik ingezet in de
bovenbouw. Eerder had ik een duo-
baan met een collega. Ik sluit niet uit
dat dit in de toekomst nog eens zal
gebeuren."
De uit Lisse afkomstige mevr. De
Kam komt uit een typische onder
wijsfamilie. „Mijn twee oudste zus
sen waren mij al voorgegaan. Ik was
de derde in de rij. Als jongste van
het stel moest ik mijzelf soms be
wijzen. Nog steeds heb ik het ge
voel dat mijn zussen meer denken te
weten van het vak. Leerkrachten
zijn over het algemeen best eigen
wijs, dus er werd veel gediscus
sieerd. Een oom en tante van mijn
moeders kant waren ook actief in
het onderwijs. Mijn moeder,
Zeeuwse van oorsprong, heeft ons
altijd gestimuleerd om door te le
ren. „Als je kunt leren, dan moet je
het doen", zei ze altijd. Zelf kreeg
zij die kans niet, terwijl ze heel ge
motiveerd was. Ze zat altijd met
haar neus in de boeken. Ik probeer
dit ook door te geven aan mijn leer
lingen. Ik stimuleer ze om door te
leren. Dit geldt zeker voor de meis
jes. Zij zijn er niet alleen voor het
huishouden. Begrijp me nietf ver
keerd, dat is geen geringe taak. De
huisvrouw fungeert vaak als ma
nager van het gezin." Zelf is mevr.
De Kam niet zo'n thuiszitter. „Ik
ben niet huishoudelijk aangelegd.
Andere vrouwen gaan op visite bij
de buurvrouw. Ik ga op visite op
school", zegt ze lachend. „Het is
een soort hobby van me." Een hob
by is het zeker, want ook op basis
scholen in Sint-Annaland en Sint-
Maartensdijk staat juf De Kam
regelmatig voor de klas.
Het beroep van juffrouw was geen
meisjesdroom van mevr. De Kam.
„Ik wilde liever politieagente wor
den. Dit keurden mijn ouders echter
niet goed." Dat zij dit ideaal nog
steeds niet helemaal heeft opgege
ven, blijkt uit het feit dat zij toch al
enige tijd actief is bij de politie.
„Op een gegeven moment ben ik in
opleiding gegaan voor reserve
agente. Ik heb zelfs overwogen om
mij aan te sluiten bij de vrijwillige
politie. Dat idee is uiteindelijk op
niets uitgelopen. Ten eerste kon ik
dat niet maken tegenover mijn ge
zin. Het is tenslotte geen ongevaar
lijk beroep. En het personeelstekort
binnen het onderwijs was voor mij
ook een belangrijke afweging." De
jubilerende mevr. De Kam is een
,veelzijdige onderwijzeres. Naast
haar interesse voor de politie, heeft
ze ooit overwogen om een studie
rechten te volgen. „Ook dat is er
met drie studerende kinderen bij in
geschoten."
Al met al kijkt juf De Kam terug op
een mooie schooltijd. „De keuze
voor het onderwijs is uiteindelijk de
juiste geweest." Wat betreft de leer
lingen zelf, merkt ze op dat die wel
veel mondiger zijn geworden in de
loop der jaren. „Tegenwoordig
komt er veel op de kinderen af.
Daardoor zijn ze onrustiger gewor
den. Orde en rust zijn juist twee be
langrijke factoren die de sfeer in de
klas bepalen. Ik spring vaak in wan
neer mijn collega's verhinderd zijn.
Zo kom je in verschillende klassen
en zie je ook duidelijke verschillen.
Het is een voordeel wanneer er nor
maal gesproken orde heerst in de
klas. Het kost mij dan geen moeite
om deze orde over te nemen. An
ders is het met een moeilijk hanteer
bare groep. Het kost energie om dan
orde in de klas te brengen. Dit is
een nadeel wanneer je af en toe in
springt. Vroeger was het beroep van
juf of meester een erebaantje. De
ouders en hun kinderen toonden re
spect voor de leerkracht. Nu is dat
helaas aan het veranderen en dat
merk je aan de reacties in de groep."
De oudste juffrouw van het team op
de Eben-Haëzer noemt nog een ont
wikkeling van de laatste jaren.
„Door de invoering van verschillen
de onderwijssystemen moeten de
leerkrachten op de Eben-Haëzer
school ook bijscholingscursussen
volgen. „Eigenlijk is dit niet aan mij
besteed, want ik ben een luie leer
ling. De bijscholing op zich is niet
erg, maar ik heb soms moeite met
de frequentie waarmee de cursussen
gegeven worden." Verder noemt
mevr. De Kam het beroep afwisse
lend. „Het is elke dag weer vernieu
wend. Ik sta soms versteld van de
verrassende uitspraken die kinderen
kunnen doen. Het leuke is, dat er
veel kinderen van kinderen bij mij
in de klas zitten. In mijn eerste jaar
hier op de Eben-Haëzer zeiden al
die namen mij weinig. Nu weet ik
vaak uit welke families de kinderen
komen, omdat ik de ouders ook in
de klas heb gehad. Nee, voorlopig
peins ik er niet over om afstand te
doen van mijn werk." y'
De beide scholen werken al jarenlang
goed samen. „Natuurlijk zijn er klei
ne cultuurverschillen", zegt docente
etalage D. van Beek van het Sisa.
„Op het Sisa leggen wij bijvoorbeeld
sterk de nadruk op de praktijklessen.
De leerlingen van het Zoomvlietcol
lege krijgen doorgaans meer theorie
voor hun kiezen. Dat merken wij aan
de taalvaardigheid van de Nederland
se jongeren." Verder wijst ze enigs
zins ontevreden op een voorrecht van
de Nederlandse docenten. „Zij hoe
ven maar met hun vingers te knippen,
of de overheid is bereid om subsidie
te geven voor de materialen. Wij
moeten vaak lang wachten op geld
van de overheid. Zodoende maken
wij de meeste attributen zelf."
Volgens de Belgische studenten zelf
zijn er nog meer opvallende verschil
len. „Bij ons gelden strengere re
gels." Docente Van Beek ontkent dit
niet. „Dat klopt", zegt ze lach-end.
„Spijbelen wordt streng gestraft. Ver
zuimen is er niet bij. Wanneer de stu
denten bijvoorbeeld drie dagen afwe
zig zijn, dienen zij een doktersattest
aan de docent te overhandigen." Dat
de Belgische docenten strenger zijn,
blijkt ook uit het feit dat zij het werk
van de studenten zeer kritisch bekij
ken. Na aankomst bij de Rabobank
duiken zij gelijk met drie man de pas
ingerichte etalage in om de attributen
te verzetten. De studenten kijken ge
laten toe hoe docente Van Beek aan
een van de voorwerpen begint te sjor
ren. „Wij kijken of zij de driehoeks-
opbouw goed hebben toegepast. In
dit geval is dat gelukt. De gebruikte
materialen hebben de vier in een
driehoek opgesteld." Boven in de eta
lage prijkt een zelfgemaakt bord met
daarop de tekst van het bekende lied
over de klok van Amemuiden. Daar
onder hebben de studenten een grote
meerpaal geplaatst. Het geheel be
staat verder uit verschillende attribu
ten uit de scheepvaart, zoals een gro
te oranje reddingsboei en een zwaar
anker. „Scheepvaart was het thema
waar de studenten mee aan de slag
moesten gaan. Zij hebben echter niet
alle attributen op de juiste plaats ge
zet. De diepte ontbreekt. Daarom heb
ik een reddingsboei verplaatst." Er
schijnt niets aan het oog van rpevr.
Van Beek te ontgaan. Zij mist name
lijk nog één attribuut. „Waar is de
zeemeeuw?" vraagt ze verbaasd.
„Alé, zet die meeuw erbijroept ze
de studenten toe. Gewillig hollen de
vier naar binnen om voor de meeuw
een plek op één van de reddingsboei
en te zoeken.
Aan deze onderneming zijn enkele
uren van voorbereiding vooraf ge
gaan. „Wanneer het thema bekend
is, ga je aan de slag met het maken
van schetsen. Wanneer deze op pa
pier staan, werk je ze uit tot een de
finitieve tekening. Dit neemt onge
veer een uur in beslag", legt student
Bart de Laet uit. „Verder ga je op
zoek naar documentatie over het on
derwerp. Tenslotte zoek je bijpas
sende materialen uit die je kunt ge
bruiken." Bij de inrichting van de
etalage moeten de studenten de attri
buten zo goed mogelijk benutten.
„De voorwerpen mogen elkaar niet
overlappen en ze moeten zo opge
steld worden, dat er sprake is van
een driehoek." Verder krijgen de
jongeren lessen in lettertekenen.
„Deze lessen kwamen goed van pas
bij het maken van het bord met daar
op de tekst van 'De klok van Ame
muiden'." Verder moeten de jonge
ren kijken of de inrichting van de
etalage past bij de huisstijl van het
bedrijf. „Er zijn best veel regels
waar wij ons verplicht aan moeten
houden", aldus medestudente Ellen
Aannemingsbedrijf Jaartsveld uit
Steenbergen mag voor 838.700 gul
den, exclusief btw, in Tholen nieuwe
riolering aanleggen in de Verbrande-
straat en de Parksingel. De onderne
ming mocht van b. en w. als enige
inschrijven als tegemoetkoming
voor het oplossen van calamiteiten
bij de aanleg van een rioolpersge-
tnaal aan de Hocnderweg in Sint-
Beeldens. Liever zouden de jonge
ren zelf inspraak hebben. „Daarom
kiezen wij na deze 5-jarige oplei
ding etalage voor een decorspeciali
satie van twee jaar. Bij decorbouw
heb je zelf meer inbreng."
De leerlingen van het Sisa richtten
etalages in bij de Rabobanken in
Tholen en Sint-Maartensdijk en bij
Busman maritiem in Sint-Annaland
het was hun eerste stage-opdracht.
Annaland. In Tholen gaat het om
een dubbel riool. Eén voor schoon
water dat via een filterconstructie in
de Veste terecht komt en een tweede
riool voor vuil water dat naar de ri
oolwaterzuiveringsinstallatie van het
waterschap in de Slabbecoornpolder
wordt geleid. De riolering in de Ver
brandestraat dateert nog uit de derti
ger jaren, zodat vernieuwing geen
overbodige luxe is. Tegelijk wordt
de bestrating vernieuwd. De beton-
klinkers verdwijnen en worden ver
vangen door gebakken stenen (dik
formaat) zoals die al in de Molen-
vlietsestraat in Tholen liggery
De jubilerende juffrouw De Kam-Schippers temidden van een aantal van haar leerlingen op de Eben-Haëzerschool in Tholen.
ma&HSsci
BBH
