Gemeente houdt
oog voor eigen
Thoolse bedrijven
Gezin Geense sprak in Den Haag
altijd Zeeuws met de kinderen
Sportactiviteiten slaan aan bij jeugd
PvdA wil één jaar
voor de verkiezingen
duidelijkheid scheppen
Verkiezingen kosten
waterschap 1,1 miljoen
Evenwicht in college was weg
Echtpaar in Sint-Philipslandse Rozeboom zestig jaar getrouwd
Rode Kruis
Vrijwilligers
zomerkamp
Donderdag 12 april 2001
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Een half jaar niet in het college van b. en w. vertegen
woordigd zijn, vond de Thoolse PvdA genoeg. „Een jaar
voor de gemeenteraadsverkiezingen moesten we weer in
het college en voor de ledenvergadering van de PvdA
wilde ik ook duidelijkheid scheppen", zegt fractievoor
zitter M.A.J. van der Linde.
Wel raadslid
Niet kietelen
Bij inkoop- en aanbestedingsbeleid
Wanneer de gemeente Tholen een product of een dienst
nodig heeft, dienen de ambtenaren nadrukkelijk te kijken
naar het bedrijfsleven in de gemeente. Kan een Thoolse
ondernemer iets voor dezelfde prijs en onder dezelfde
voorwaarden leveren, dan dient deze de voorkeur te krij
gen boven regionale of landelijke leveranciers. Dat staat
in de nota inkoop- en aanbestedingsbeleid en de com
missie middelen schaarde zich dinsdagavond volledig
achter dat uitgangspunt.
Dat ze 23 jaar geleden terug zijn gekomen naar Sint-Phi-
lipsland, daar hebben Johannes Geense en zijn vrouw
Neeltje Geense-Noorthoek geen moment spijt van ge
had. Lange tijd woonden ze in Den Haag. Met plezier,
dat wel, maar zo'n stad is veel te druk. Nu verblijven ze
in De Rozeboom en gedenken daar woensdag dat ze zes
tig jaar getrouwd zijn. De tijd is omgevlogen, vindt het
echtpaar Geense.
Op de fiets
't Slaak
'Ja, ik wil'...
trouwen in Tholen
Konijnenjacht
Krammersluizen
Op weg naar
duurzame ergernis
Mindere vangst
Woning vergroten
Hij voerde de afgelopen maanden
meermalen gesprekken met wet
houder I.C. Moerland, die 23 okto
ber vorig jaar met ziekteverlof ging.
„Hoe lang wil je het nog aanzien?
Dat was voor onze fractie de vraag.
De rechtspositie van Moerland was
niet in het geding, want als ambte
naar (hij was directeur van de Oos-
terscheldeschool in Scherpenisse)
kun je terug in je oude vak. Toch
had Moerland het er wel moeilijk
mee om het wethouderschap op te
geven. Het heeft dan ook nog wel
even geduurd voor hij zover was.
Het werk in de gemeente gaat ech
ter voor en samen met Moerland
zijn we tot de conclusie gekomen,
dat stoppen in deze situatie de beste
oplossing is."
Moerland blijft wel raadslid, maar
gezien zijn situatie is de verwach
ting dat hij de komende maanden
die taak ook niet kan uitoefenen.
„Wanneer je als wethouder niet
kunt functioneren, kan dat ook als
raadslid niet", zegt Van der Linde.
De PvdA gaf echter de voorkeur
aan deze optie omdat Moerland dat
graag wilde. Bovendien kan mevr.
Velthuis sneller in functie komen
als wethouder. Had Moerland als
raadslid bedankt, dan zou volgens
de Gemeentewet eerst die raads-
vacature vervuld moeten worden.
Volgens de kandidatenlijst uit 1998
zou mevr. E. van der Wal-Vermeu-
len uit Sint-Maartensdijk in aan
merking komen. Met het onder
zoek van .haar geloofsbrieven
zouden er dan echter twee maan
den overheen gaan voordat zij een
raadszetel kon bezetten en daarna
zou mevr. Velthuis pas wethouder
kunnen worden. „Nu de benoe
ming 23 april kan plaatsvinden,
kan ze nog vol meedoen aan de ka
dernota", zo maakt Van der Linde
duidelijk.
Hij kan echter geen concrete pun
ten aangeven, dat er de afgelopen
periode 'ongelukken' zijn gebeurd
omdat de PvdA niet in het college
zat. „De andere wethouders heb
ben de portefeuilles van Moerland
heel loyaal waargenomen. Er zijn
ook geen politieke conflictpunten
geweest. Maar op de lange duur ga
je het toch merken dat je geen di
recte invloed in het college hebt",
aldus de fractievoorzitter.
De beoogde wethouder Velthuis tilt
zwaarder aan de lange afwezigheid
van Moerland. „Het evenwicht was
weg in het college. De PvdA is een
grote partij en zonder wethouder
miste je informatie, hoewel Van der
Linde wel zoveel mogelijk op de
hoogte werd gehouden. Omdat het
heel vervelend is dat je niet in het
college zit, ga je samen op zoek
naar een oplossing als het duidelijk
is dat Moerland niet terugkomt."
Van der Linde zelf was niet in voor
de wethoudersfunctie. „Ik zit niet
in de politiek om mezelf te kiete
len. Ik ben een generalist, Marianne
Velthuis is specialist op welzijnsge-
bied en voor die sector is nu een
wethouder nodig. Voor Tholen en
de partij is dit de beste oplossing",
aldus de PvdA-fractievoorzitter.
Over het aanvaarden van het loco
burgemeesterschap is nog niet ge
sproken, zegt Velthuis. De SGP is
de grootste partij, maar Heijboer
liet dat als kersverse wethouder aan
de meer ervaren Moerland over. Nu
Velthuis de nieuweling is in het col
lege, kan Heijboer zijn taak als eer
ste vervanger van burgemeester
Nuis waarschijnlijk voortzetten.
Van der Linde heeft tijdens het
ziekteverlof van Moerland regel
matig contact gehad met Nuis over
de vacature. „Het is een eerste ver
antwoordelijkheid van de PvdA-
fractie, maar de burgemeester heeft
met ons meegedacht. Er was goed
overleg", aldus Van der Linde.
Ook bij het vragen van offertes
wordt onderzocht of minimaal één
plaatselijk bedrijf in aanmerking
komt voor een prijsopgaaf. Op die
manier kan de gemeente de lokale
werkgelegenheid stimuleren. „Dat
lijkt me een soort inspanningsver
plichting, maar staat niet voorop",
zei mevrouw M.A.E. Velthuis (Pv
dA) hierover. Burgemeester W. Nuis
legde uit dat het gemeentebestuur bij
inkoop en aanbesteding zorgvuldig
heid beoogt, maar ook een doelmati
ge besteding van gelden en een non-
discriminatiebeleid: gelijke behande
ling van en gelijke kansen voor iede
re leverancier die meedoet. „Lokale
werkgelegenheid is belangrijk, maar
daarnaast moet de concurrentieposi
tie een rol spelen." En de verhouding
tussen prijs en kwaliteit is dermate
belangrijk, dat niet per definitie de
laagste prijs de keus van de gemeen
te zal bepalen. Zaken als onderhoud,
economische levensduur en be
trouwbaarheid spelen ook een rol.
P. van Belzen (CU) en J. van den
Donker (D66) kaartten de problema
tiek aan van het kiezen voor één be
paald merk. „Op zich is daar niets op
tegen", vond de burgemeester. „We
moeten het niet tot een cultus verhef
fen, maar er zijn wél voordelen."
Met name ten aanzien van het wa
genpark streeft de gemeente unifor
miteit na. Van den Donker wees er
op, dat in toenemende mate volledig
uitwisselbare onderdelen in verschil
lende merken voertuigen gebruikt
worden. Bovendien is het op voor
raad hebben van onderdelen volgens
hem nutteloos, omdat ze tegenwoor
dig "in no time' beschikbaar zijn.
„Daarom pleit ik voor concurrentie.
Ik zou een doorbraak willen forceren
om hier in de toekomst anders mee
om te gaan."
Alle commissieleden wilden meer de
nadruk leggen op kwaliteitseisen, ar-
bo en milieuzorg, dan in de nota was
verwoord. „De voorzichtige formu
lering is gekozen om te voorkomen
dat plaatselijke bedrijven buitenspel
gezet worden die niet aan de arbo-ei-
sen voldoen of niet iso-gecertificeerd
zijn. We gaan hen wél kenbaar ma
ken dat wij als gemeente die kant op
willen", legde chef interne zaken
J.P.M. Buijk uit. Tegen aanpassing
van de tekst had hij geen bezwaar en
de burgemeester evenmin.
Van Belzen maakte een punt van het
onderhands aanbesteden van werken
tot een waarde van vijf miljoen euro.
'n!
Hij wilde de drempel lager leggen en
daarboven openbaar aanbesteden.
Ambtenaar W.J. de Voogd v.d.
Straaten legde uit dat de nadelen van
openbaar aanbesteden zwaarder we
gen dan van onderhands. In het laat
ste geval selecteert de gemeente een
aantal bedrijven en nodigt die uit om
mee te doen. Bij openbaar aanbeste
den kan ieder willekeurig bedrijf
zich melden. Dat vergt ook meer
ambtelijke tijd en voorbereiding. De
Voogd vertelde dat bij het onder
hands aanbesteden altijd 3 tot 4 en
soms zelfs wel zeven tot acht bedrij
ven gevraagd worden. „We rouleren
en zoeken ook altijd een nieuw be
drijf erbij." Wanneer je over miljoe
nenprojecten praat, moet je de voor-
en nadelen goed afwegen, vond Van
Belzen. „Maar juist voor die hoge
bedragen wil je een bedrijf kiezen
waarvan je weet dat het goed is",
bracht De Voogd daar tegenin. Sec-
torhoofd middelen F.W. Keur zei de
hoogte van het bedrag in de project
groep te willen bespreken en daar
over b. en w. te adviseren, zodat er in
de raadsvergadering over gesproken
kan worden. Naast de CU waren ook
VVD en SGP daar tevreden mee.
P.W. J. Hoek (SGP) drong er op aan
om zoveel mogelijk schriftelijk vast
te leggen, desnoods achteraf. De
Voogd legde uit dat het verstrekken
van mondelinge opdrachten - bij
kleine bedragen tot 5000 gulden -
gebeurt omdat zaken dan snel te re
aliseren zijn. In de praktijk volgt er
meestal wel een bevestiging of fax.
„En voor de facturering is er altijd
een telefoonnotitie", vulde Keur
aan. Het beleid wordt dat tot 5000
gulden een opdracht verstrekt kan
worden door een ambtenaar, tot een
ton is dat de bevoegdheid van een af
delingschef, tot een kwart miljoen
van het sectorhoofd en boven dat be
drag van het college van burgemees
ter en wethouders. Hoek zou graag
zien dat altijd meer offertes gevraagd
worden. Een bezwaar kan volgens
De Voogd zijn, dat er dan veel tijd
gestoken moet worden in het nauw
gezet formuleren van de voorwaar
den. P.K.M. Stouten (VVD) vroeg
aandacht voor een volgende stap:
een andere inkoopmogelijkheid - zo
als centrale inkoop - om mogelijk
voordeel te behalen. Nuis zei dat nu
eerst met deze nota gewerkt gaat
worden, maar er volgt een evaluatie.
„Tegelijkertijd blijft er oog voor za
ken als gezamenlijke inkoop."
Johannes en Neeltje Geense-Noorhoek verkozen 23 jaar geleden hun geboortegrond boven de residentie.
De in Sint-Philipsland geboren
Geense en zijn uit Anna Jacobapol-
der afkomstige vrouw leerden el
kaar kennen bij familie: een broer
van hem was getrouwd met een zus
van haar en daar ontmoetten zij el
kaar. Ze trouwden in de oorlog,
1941, en vertrokken meteen naar
Den Haag waar hij al acht jaar
woonde en werkte. Geense was de
jongste uit een gezin met acht kin
deren. Zijn vader, die smid en we
ger was in het dorp, overleed toen
Johannes negen was. Zijn moeder
stond er toen alleen voor. „Een ar
moedige tijd, in de winter teerden
we op het varken dat geslacht
was", herinnert hij zich. Eenmaal
van school wachtte Geense het
werken op het land, maar vervol
gens kwam hij terecht bij bakker
De Waal in het dorp. „Daar leerde
ik het vak en vervolgens ging ik
naar mijn neef Everaers in de Vis-
straat in Tholen." Dat betekende
dagelijks een rit op de fiets via het
pontveer bij Vossemeer. Geense
wisselde nogal eens van werkge
ver, werkte in Oud-Beijerland en
Moordrecht. „Ik hield het overal
maar een jaar vol." Op een gegeven
moment was bij het bakkervak beu,
maar ander werk vinden was in de
crisisjaren haast onmogelijk. In
1933 verruilde Geense Sint-Phi
lipsland voor Den Haag, waar zijn
zuster en haar man woonden. Hij
trad in dienst bij de brood- en ban-
ketfabriek Hus, met vijf vestigin
gen een heus concern in de stad.
Mevrouw Geense komt eveneens
uit een gezin van acht kinderen en
was de jongste van vier dochters.
Zij hielp, eenmaal van school, haar
moeder in het huishouden vertelt
ze. Op 18 april 1941 trouwde het
paar en vestigde zich in de residen
tie. „Het was moeilijk om een huis
te krijgen, maar we vonden iets bo
ven een garage in de Vierhouten
straat." Honger leed het gezin in de
oorlog nooit, want als bakker kreeg
Geense iedere dag een aantal
sneeën brood mee naar huis. En
van de ouders uit Sint-Philipsland
kwam regelmatig meel en olie.
„Daar bakten we brood van en dat
gaven we dan ook wel aan de kin
deren uit de buurt. Die zeiden na
de oorlog: jullie hebben ons in le
ven gehouden", zegt mevr. Geen
se. Elektriciteit, water en brandstof
was er in het gezin ook altijd vol
doende. Wél was er bij tijd en wijle
de angst dat Geense weggevoerd
zou worden om in Duitsland te
werken. Hij heeft zich dan ook
weieens in een kast moeten ver
stoppen als de Duitsers woningen
kwamen doorboeken.
Het echtpaar kreeg vier kinderen,
drie zoons en een dochter. Zij wo
nen door het hele land verspreid: in
Maasland, Gouda, Heerhugowaard
en Groningen. „Dat is weieens ver
velend, dat ze zo ver weg wonen.
Maar ze komen heel regelmatig op
bezoek", zegt mevrouw Geense.
Ze hebben ook zes kleinkinderen
en drie achterkleinkinderen. Hun
afkomst verloochende het echtpaar
Geense nooit: „We spraken altijd
Zeeuws met de kinderen." Het ge
zin verhuisde in al die jaren maar
één keer, naar de Kempstraat waar
ze een slaapkamer extra hadden.
De nichtjes en neefjes uit Sint-Phi
lipsland logeerden er regelmatig en
genoten van het Zuiderpark dat
vlakbij was. En het gezin van een
broer van Geense was na de waters
nood enige tijd bij hen geëvacueerd.
Winkels vond mevr. Geense in
overvloed aan de overkant van de
straat en vlakbij was drie keer in de
week een markt. „De stad zelf zei
ons eigenlijk niks, daar kwamen
we haast nooit." In de vakanties
kwam het gezin op de fiets naar
Sint-Philipsland voor familiebe
zoek. Geense reed ook jarenlang
motor. „En gymen deed ik graag,
thuis met de kinderen."
Hij hield het 29 jaar lang uit bij
Hus, waar hij opklom tot assistent
chef in de beschuitfabriek. Proble
men met zijn gezondheid noopten
Geense toen om naar iets anders uit
te zien. Dat werd de Rijksvoorlich
tingsdienst, waar hij portier werd.
„Alle bezoekers die er kwamen,
moest je inschrijven." Naderhand
werd hij op de postkamer ge
plaatst, waar hij zich opwerkte tot
assistent met vier ondergeschikten.
In de ruim dertien jaar dat hij er
werkte, zag de Sint-Philipslander
heel wat bewindslieden en leden
van het koninklijk huis. Op zijn
63e ging hij vervroegd met pen
sioen. Inmiddels waren de kinde
ren het huis uit en daarom besloot
het echtpaar om terug te keren naar
de geboortestreek. Ze betrokken
een splinternieuwe huurwoning in
't Slaak. „We waren de eersten die
er woonden." Later verhuisden ze
naar De Rozeboom. Eerst woonden
ze boven, maar doordat mevrouw
Geense moeilijk ter been raakte,
verruilden ze dat appartement voor
een woning op de begane grond.
Aan de activiteiten in het zorgcen
trum deden ze volop mee.
Mevrouw Geense heeft heel wat
gehaakt, geborduurd en gebreid
voor het Rode Kruis en de zending
in het dorp. Maar tegenwoordig
doet ze dat niet meer. „Het gaat
niet meer, ik wordt vergeetachtig."
Een nichtje geeft de woning weke
lijks een goede beurt, maar de rest
van het huishoudelijk werk doet
mevr. Geense nog zelf. Haar man
gaat de laatste tijd ook achteruit.
Fietsen zoals hij altijd graag deed,
dat gaat nu niet meer. Lezen en
puzzelen nog wel. Maar de drukte
van activiteiten in De Rozeboom
kunnen ze niet meer hebben. De
ouderdom komt met gebreken,
stellen ze. Maar het bijzondere hu
welijksjubileum willen de kinderen
niet zomaar voorbij laten gaan.
Gisteren was er trouwens nog een
bijzondere dag in de familie, want
een zus van de heer Geense die in
Zwijndrecht woont, vierde haar
102e verjaardag.
De verkiezing van het nieuwe be
stuur van het waterschap Zeeuwse
Eilanden op woensdag 6 maart
2002 gaat het schap 1,1 miljoen
gulden kosten. Net zoals drie jaar
geleden valt de verkiezing van het
waterschap samen met de gemeen
teraadsverkiezingen. Voor het hele
gebied van het waterschap moeten
180 stembureaus worden ingericht
en zo'n 600 stembureauleden wor-
den benoemd. In de gemeente Tho
len komen dertien stembureaus. De
kosten van de voorbereiding, voor
lichting en de verkiezing zelf, wor
den geraamd op 1,1 miljoen gulden,
zo zei dijkgraaf W.A. Gosselaar
maandagavond in de algemene ver
gadering te Goes.
In de raming zit ook 450.000 gul
den aan personeelskosten. De kie
zers zullen volgend jaar echter lan
ger op de uitslag moeten wachten.
De regering wil namelijk dat de
stembureaus tot negen uur 's avonds
openblijven in plaats van tot acht
uur. „Omdat het waterschap nood
gedwongen handmatig moet tellen,
zal de uitslag hierdoor later bekend
zijn dan in 1998."
De jeugd in Sint-Annaland neemt o.l.v. Mar jet van der Graaff actief deel aan de sportactiviteiten op het trapveld bij de Wellevaete.
„Wie van jullie zit er op voetbal?"
Enthousiast gaan negen vingers
de lucht in. Derdejaars Cios-stu-
dente Marjet van der Graaff or
ganiseerde gisterenmiddag vanaf
twee uur pleintjesactiviteiten
voor de jeugd in Sint-Annaland.
De stagiaire uit Tholen begon de
sportmiddag op het sportveldje
bij de Wellevaete met een potje
voetbal. Elke woensdagmiddag
bezoekt zij verschillende plaatsen
in de gemeente Tholen om de
jeugd spelletjes te leren. Vorige
week had Anna Jacobapolder de
primeur.
„Ik heb dit overgenomen van Claire
van Duin, die drie jaar geleden met
de zogenaamde pleintjesactiviteiten
begon. Het bevalt me prima. Ik
vind het leuk om de jeugd iets bij te
leren." Gehuld in een donkerblau
we trainingsbroek geeft Marjet van
der Graaff de leerlingen van De Ca-
sembrootschool instructies. „De
spelletjes zijn geheel vrijblijvend
en er zijn geen kosten aan verbon
den. Meestal mogen de kinderen
zelf zeggen welke spelletjes ze wil
len doen. En ze kunnen ook opstap
pen wanneer ze willen."
Nieuwsgierig komen een aantal
meisjes het veld op. Marjet begroet
ze en vraagt of ze ook zin hebben in
voetballen. Dat laten de meiden
zich geen twee keer zeggen. Steeds
meer jongeren sluiten zich aan bij
de voetballende club. „Kom op!"
De jongens en meiden worden toe
gejuicht door twee voorbijgangers
op rolschaatsen. „Als iemand het
beu is, kunnen we ook een ander
spel gaan doen!" De Cios-studente
haalt een grote jute legerzak tevoor
schijn. „Hierin neem ik verschil
lende attributen mee die van pas
komen bij de spelletjes, zoals pion
nen, lintjes, ballen en slagbalplank
jes." Dit keer haalt ze de slagbal
plankjes uit de zak en vraagt wie er
geïnteresseerd is in dit spel. Al
gauw laten de meesten dp bal lig
gen en komen op Marjet af. Ze ver
deelt de groep in tweeën en de kin
deren helpen gewillig mee en
plaatsen de pionnen in het veld. In
middels bestaat de groep uit vijftien
spelers.
Een jongen staat achteraf toe te kij
ken. „ik heb geen zin om mee te
doen. Ik snap toch niets van het
spel." Moeder Wilma van Dijke
schiet haar zesjarige zoon te hulp.
„Hij is nog een beetje te jong, maar
mijn zoon wilde dolgraag mee met
zijn oudere broer. Ik denk dat deze
activiteiten echt aanslaan bij de
jeugd van Sint-Annaland. Het is
een leuk initiatief." Volgens Marjet
zijn de spelletjes geschikt voor kin
deren van alle leeftijden. „De
meeste leerlingen van de basis
school hebben op woensdag een
vrije middag. Het is dan natuurlijk
leuk dat ze bezig gehouden wor
den." De kinderen stemmen hier
mee in. Een jongen is echter van
mening dat het slagbalspel niet zo
geweldig is. Nadat hij in de modder
gegleden is, vraagt hij Marjet om
een doekje. Marjet laat zich niet
ontmoedigen door vervelende op
merkingen en kijkt tevreden toe
hoe de kinderen zich vermaken.
„Jullie moeten je wel aan de regels
houden, anders krijgen jullie pun
tenaftrek!" Verdere sancties kaf^de
Thoolse stagiaire niet opleggen.
Zelf neemt zij ook actief deel aan
de spelletjes. Met een stralend ge
zicht klapt ze in haar handen en
moedigt de jeugd aan. Wanneer ze
merkt dat de kinderen uitgespeeld
zijn, stelt ze voor om een ander spel
te gaan doen. De jeugd kiest dit
keer voor touwtrekken. „Touwtrek
ken vind ik altijd het leukste om te
doen!" roept een van de jongens.
Ook de meisjen doen actief mee.
Marjet zorgt dat de krachten ver
deeld zijn en geeft het startsein.
Met ingespannen gezichten trekken
de tieners aan het touw. De verlie
zende partij valt al na een paar se
conden in de modder. Dat het dras
sig is, maakt hen niet uit. Moedig
pakken zij het touw weer op en be
ginnen aan een tweede 'wedstrijd'.
Om vier uur is de middag afgelo
pen. Volgende week hoopt Marjet
van der Graaff in Oud-Vossemeer
te zijn. Tholen volgt op 2 mei,
Poortvliet 9 mei, Sint-Philipsland
16 mei, Scherpenisse 30 mei, Sta-
venisse 6 juni en Sint-Maartensdijk
sluit op 13 juni de rij.
Thoolse stellen met huwelijksplan
nen kunnen hun hart ophalen. De
gemeente Tholen heeft een nieuwe
brochure uitgebracht onder de titel
Trouwen in Tholen. Deze vervangt
de reeds bestaande folder en moet
het trouwen in Tholen aantrekkelij
ker maken. De folder schetst een
beeld van de trouwmogelijkheden
die er in de gemeente Tholen zijn.
De twee trouwzalen, het voormalige
stadhuis in Tholen en het huidige
gemeentehuis in Sint-Maartensdijk,
worden beschreven. Daarnaast ver
strekt de folder informatie over on
der andere de huwelijksaangifte,
benodigde documenten, getuigen,
het trouwen in gemeenschap van
goederen of huwelijkse voorwaar
den en de kosten. Achter in de bro
chure vindt men een lijst met aan
dachtspunten voor een geslaagde
trouwdag op een rijtje gezet. In de
bijlage kunnen geïnteresseerden in
formatie vinden over de tien ambte
naren van de burgerlijke stand.
Naast informatie over onder andere
beroep en hobby's, worden per
soonlijke opmerkingen van iedere
ambtenaar vermeld. Ook is een ta
rievenlijst van de leges bij het slui
ten van een huwelijk opgenomen.
De door Foto Tholen en Diele-
man/Limovi vervaardigde brochure
js rijk geïllustreerd met trouwfoto's
uit de gemeente Tholen en is sinds
gisteren verkrijgbaar op het ge
meentehuis. De gemeente Tholen is
de eerste gemeente in de regio met
een trouwfolder.
J. Verhoef uit Sint-Annaland mag,
wat de provincie betreft, konijnen
bejagen bij de Krammersluizen. Het
afschieten van de dieren gebeurt om
te voorkomen dat ze schade toe
brengen aan taluds en dijken. Ver
hoef mag - als het ministerie het po
sitieve advies overneemt - met
geweer en kunstlicht jagen. Hij
moet zich beperken tot het terrein
aan de noordkant van het sluizen-
complex, in de gemeente Schou-
wen-Duiveland. De vergunning zou
verleend moeten worden tot 31
maart volgend jaar.
De wildbeheereenheid Tholen/Sint-
Philipsland heeft een afschotver
gunning gevraagd voor waterhoen
tjes, maar richtte dat verzoek aan
het verkeerde adres. Omdat het wa
terhoen onder de beschermende
werking van de vogelwet valt, is de
commissaris van de koningin de
persoon die beslist. In de aanvraag
moet aangetoond worden dat de vo
gels 'belangrijke schade' aanrich
ten, met gegevens over de omvang
ervan. Verder dient vermeld te wor
den welke preventieve maatregelen
al zijn getroffen en waarom die
geen resultaat hadden.
Voor de bouw van een prototype van
een nieuwe kokkelkor ontvangt de
producentenorganisatie kokkel visse-
rjj ƒ75.000,- van de provincie.
Stemmen
van lezers
Na het verslag van de algemene le
denvergadering van het Rode Kruis
in de Eendrachtbode van 5 april te
hebben gelezen, is me opgevallen
dat veel vrijwilligers al vele jaren
naar volle tevredenheid lid zijn. Zij
vinden alles maar best. Daarin
schuilt een beetje gemakzucht. Im
mers, waarom zou je moeilijk doen
als het makkelijk gaat?
Nu er nieuwe, jonge, moderne en
mondige leden zijn toegetreden, die
bovendien ook nog inzicht willen
en daar ook recht op hebben (alle
statuten en notulen moeten gewoon
op te vragen zijn), is het geduvel be
gonnen. Enkele jonge vrijwilligers
kloppen al lange tijd op een geslo
ten deur, die blijkbaar niet open wil.
Nu zij de krant hebben opgezocht,
wordt daar erg moeilijk over ge
daan. Je kunt het ook van een ande
re kant bekijken: ook zij willen het
beste voor hun vereniging en zijn
bereid zich daarvoor in te zettert
met alle commentaar van dien.
Het wordt tijd dat ook het Thoolse
Rode Kruis zich' als een moderne
vereniging gedraagt en dat het be
stuur de verantwoordelijkheid
neemt door opening van zaken te
geven. Het laatste zal gelden voor
het nieuwe bestuur. Sterkte en ga zoj
door!
Mevr. Brasz,
Plantagestraat 23, Tholen.
1500 handtekeningen werden er
overhandigd om te protesteren te
gen een 60 km/uur weg van Stave-
nisse naar Sint-Maartensdijk. De re
actie was, dat de bevolking vari
Stavenisse overdreven reageerde
omdat 'het helemaal niet zo'n vaart
zou lopen'. Maar wat schetst onze
verbazing! We kregen een folder
van de gemeente Tholen 'Op weg
naar duurzaam veilig verkeer' in de
bus. Op het kaartje van het eiland
Tholen in de bijlage prijkt een
prachtige groene streep van Stave
nisse naar Sint-Maartensdijk en van
Stavenisse naar Sint-Annaland.
Kortom: een erftoegangsweg, dus
60 km/uur. Dit houdt in, dat de be
volking van Stavenisse hoe dan ook
zo'n 7 kilometer 60 km/uur moet
rijden om van het eiland af te ko
men. En waarom? Omdat op beide
wegen geen (fatsoenlijk) fietspad
aanwezig is en omdat boerderijen
perceelsontsluiting op deze wegen
hebben. Waarom maakt men het
wegvak waar de boerderijen per
ceelsontsluiting op hebben, geen 60
km/uur. En waarom legt men het zo
gewenste fietspad niet aan? Dan kan
de rest van de weg gewoon 80
km/uur blijven.
Tenslotte willen wij burgemeester
Nuis en zijn gevolg uitnodigen orrï
bij het kernbezoek van 2 mei 60
km/uur te rijden op de weg naaf
Stavenisse. Dan mogen zij uit eigerr
ervaring aan de bevolking van Sta-i
venisse vertellen of het nu wel of
niet 'zo'n vaart loopt.'
M.F. van Driel
en E.C. de Korte,
Poststraat 18, Stavenisse.
De stichting jeugd- en jongeren
werk Tholen organiseert in augus-1
tus een kinderzomerkamp voor dei
jeugd van 8 t/m 12 jaar. Twaalf
vrijwilligers zijn inmiddels druk'
bezig met de voorbereidingen.
Spellen en activiteiten worden be
dacht, zodat de jeugd volop kan ra
votten en echt vakantie kan hou
den. Ook wordt een uitstapje!
buiten het kampterrein gepland. Dej
kampweek is van 4 t/m 11 augus-<
tus in een kampgebouw met eigen
bos te Baarle-Nassau. Voor de uit
voering ervan kan het jeugd- en
jongerenwerk nog extra vrijwilli
gers gebruiken. Mensen die graag
met jeugd omgaan, een alternatieve
(werk)vakantie in eigen land wel
zien zitten en in een team kunnen
samenwerken. Belangstellenden
kunnen informeren bij Suze van
Buuren, tel. 0166-673022.
VERVOLG VAN PAGINA 2
Hengelsportvereniging De Knor
haan heeft zaterdag haar derde klas
sementswedstrijd gehouden. Rien
Konings werd winnaar met een
lengte van 98 cm. De opkomst was
goed, maar de vissers vingen min
der dan bij de vorige wedstrijd. Jac-
co Hage haalde de grootste platvis
boven water. Hij ving een bot van
39 cm. Bij de jeugd waren er dit
keer geen winnaars. Uitslag: 1Rien
Konings 100 punten; 2. Jacco Hage
99 punten; 3. Piet de Jong 98 pun
ten; 4. Rinus Lisseveld 97 punten;
5. Cees Dekker 96 punten; 6. Ri-
chart v.d. Velden 95 punten. Op za
terdag 5 mei vanaf half twee wordt
de volgende wedstrijd gehouden bij
de Loohoek.
Sint-Philipsland
M.J. van Riessen mag zijn woning'
aan de Langeweg in Anna Jacoba
polder uitbreiden, wat gedeputeerde
staten betreft. Weliswaar wordt ge
bouwd op grond met de bestem
ming agrarische doeleinden, wat in
strijd is met het bestemmingsplan
Buitengebied. Maar de uitbreiding
van deze burgerwoning blijft binnen
de provinciale richtlijnen.
