De stichting Thoolse Dagen van
veekeuringen tot een motorcross
'Met een aansteker die op een pistool
lijkt, kun je gevaarlijke dingen doen'
Enthousiasme nodig en
geen flauwekulpraatjes
Werkmeester
met afkoopsom
weg bij Betho
Meestoof stelt
jaarvergadering
uit wegens mkz
Soesja Citroen
zingt eigen werk
in Meulvliet
Nuis roept op
tot solidariteit
Afscheid na 42 jaar van Chr. Burgers en mevr. A. Rinses-Annokkee
Basisschoolleerlingen bezoeken politiebureau in Tholen
Kantoren
Donderdag 5 april 2001
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Talentenjacht
Benzineprijs
Uit de kosten
Cabaretier Jaap Bron voor Thoolse ondernemers
Weet u waarom zoveel Nederlanders in een stationcar
rijden? Volgens communicatiespecialist Jaap Bron om de
koffers vol met armslagen in op te bergen. 'Dat nemen
we mee' is immers een veel voorkomend antwoord, ze
ker opk in de gemeentepolitiek. Wees concreet en speci
fiek, zo was zijn advies aan de 350 ondernemers, perso
neelsleden, ambtenaren en andere belangstellenden die
woensdagavond naar Meulvliet in Tholen waren geko
men. Hen werden de oren gewassen door Bron, die als
een cabaretier de bezoekers confronteerde met allerlei
herkenbare zaken, waarom vaak moest worden gelachen.
Vervelend muziekje
Slaan met de stok
Net echt
Hond blijft thuis
Te duur
Alles communiceert
De Betho heeft voor ongeveer twee
ton de werkmeester van het hove
niersbedrijf in Tholen afgekocht.
Dat speelde vorig jaar, nadat de
kantonrechter de arbeidsovereen
komst tussen de man en de sociale
werkplaats had ontbonden. Er was
al jaren een onwerkbare situatie
door verschil van inzicht tussen de
werkmeester en de leiding van De
Betho. Aan een afkoopsom is de
voorkeur gegeven boven een wacht
geld tot aan de pensioengerechtigde
leeftijd. De kantonrechter oordeelde
dat de in de cao geregelde wacht
geldregeling aangevuld diende te
worden met een eenmalige vergoe
ding van 17.600 gulden. De juridi
sche kosten van de procedure zijn
door partijen gedeeld. Het bestuur
van De Betho koos ervoor om de af
koopsom in één keer te betalen in
plaats van gespreid. Het bedrag
komt ten laste van de deelnemende
gemeenten Tholen, Noord-Beve
land, Reimerswaal, Goes, Kapelle
en Borsele.
Streekmuseum de Meestoof stelt de
op 9 april geplande algemene verga
dering uit wegens mond- en klauw
zeer. Hoewel de ziekte in Zeeland,
West-Brabant en Zuid-Holland niet
is vastgesteld, wil het bestuur geen
enkel risico nemen en de kans op
besmetting beperken. „We hebben
ook nogal wat leden van buiten het
eiland en contacten in de agrarische
sector. Mede gezien het advies van
de landbouworganisatie LTO stellen
we de vergadering uit", zegt voor
zitter drs. Th.G.A. Westerveld. De
bedoeling is om de leden in septem
ber bijeen te roepen. De Platte
landsvrouwen hebben de voor 12
april geplande provinciale ledenver
gadering in de Vroone om dezelfde
reden afgelast. Ook de handwerk-
tentoonstelling gaat niet door. Elk
risico van overdracht van mkz wil
men zoveel mogelijk uitsluiten. De
Plattelandsvrouwen zien het uitstel
ook als een vorm van solidariteit.
De Nederlandse jazz-zangeres
Soesja Citroen betreedt zaterdag
avond het podium in gemeen
schapscentrum Meulvliet in Tholen.
Op uitnodiging van Uit op Tholen
zal de zangeres, begeleid door het
kwartet van pianist Berend van den
Berg, haar veelal eigen liedjes ten
gehore brengen. De 52-jarige Ci
troen zit al 22 jaar in het vak. Twee
jaar geleden bracht ze echter pas
haar eerste cd met zelfgeschreven
liedjes en melodieën uit. Daarvoor
zong ze alleen andermans werk. De
cd 'Song for ma' (een ode aan haar
moeder) werd goed ontvangen en
deze kreeg inmiddels al een ver
volg. Voor haar nieuwe theaterpro
gramma schreef Citroen een keur
aan nieuwe 'exotische en wereld
wijze' liedjes met titels als 'Fatal
charms', 'Love invain' en 'Too late
is too late'. De verhalen in de lied
jes vertellen van weemoed, berus
ting, maar ook van ironie en verzet,
van angst, pijn en plezier. De voor
stelling van Citroen begint in Meul
vliet om kwart over acht. Kaarten
zijn verkrijgbaar bij VVV en boek
handel Dieleman in Tholen.
VERVOLG VAN VOORPAGINA
Minimaal 1 en mogelijk 2 nieuwe
mensen zullen de PvdA-fractie dus
moeten versterken. „Het bestuur is
met scouting bezig", zegt Van der
Linde. „En bij het zoeken naar kan
didaten voor de gemeenteraad hoef
je niet meer zoals vroeger eerst een
paar jaar verkiezingsfolders rondge
bracht te hebben. Het gaat om links-
denkende mensen, ook niet-leden."
De selectie bij de PvdA-leden is
ook niet zo breed. Het ledental is de
laatste jaren met een tiental per jaar
gedaald tot 73. „Voor de oude kern
van trouwe, rooie mensen die over
leden zijn, is geen jonge aanwas te
ruggekomen", zegt secretaris Ton
van Riet. Het bestuur wil daar in sa
menspraak met de leden wat aan
doen. In tegenstelling tot vier jaar
geleden wil de PvdA geen kandi
daatstellingscommissie benoemen.
Een delegatie uit het bestuur wil die
taak nu op zich nemen. Voor de
kerst wil de Thoolse PvdA de kan
didatenlijst rond hebben.
Burgemeester W. Nuis heeft tijdens
de ondernemersavond in Meulvliet
een oproep gedaan voor morele soli
dariteit met de door mond- en klauw
zeer getroffen bedrijven en daarbij
betrokken mensen. De burgemeester
haalde een regel uit het Zeeuwse
volkslied aan, waarbij welvaart 's
landmans werk bekroont. De gekke-
koeienziekte, mond- en klauwzeer en
dioxinekippen wijzen er volgens hem
op, dat er geen ongebreidelde groei
mogelijk is. „Als de catastrofe die in
Engeland heerst naar ons land over
slaat, dan loopt de groei terug. Dan
lijkt de euforie, de preteconomie ten
einde. Krantenkoppen over bedrijven
die banen schrappen en andere bezui
nigingen toepassen, zetten ons ook tot
nadenken. Het is geen tijd voor doem
denken, maar we moeten wel bij de
praktijk stilstaan. Solidariteit met diep
getroffenen door mond- en klauwzeer
- mensen zijn boos, emotioneel, rade
loos - is op zijn plaats. Dan zal de
economie pas echt kunnen floreren",
alduS^burgemeester Nuis.
Het begon 42 jaar geleden met
veekeuringen in Poortvliet. De
eerste activiteit van de stichting
Thoolse Dagen. Die timmerde
aan de weg met een jaarlijks
meerdaags evenement en groei
de uit tot een begrip in de streek
en zelfs daarbuiten. Avro's Top-
pop trok veel jongeren. Ook
voor de oriëntatieritten met au
to's was volop belangstelling.
Het vee raakte op de achter
grond. Spektakel kwam er met
trekkertrek op het Pluimterrein
in Scherpenisse. De 73-jarige A.
Rinses-Annokkee en de 68-jari-
ge Chr. Burgers uit Sint-Maar
tensdijk maakten het allemaal
mee. De ups en downs van de
Thoolse Dagen. Ze namen on
langs afscheid van het bestuur.
Het is nu ondenkbaar, maar 42 jaar
geleden fietste mevr. A. Rinses-An
nokkee, de echtgenote van de dieren
arts, de boeren en veehouders af om
te vragen of ze mee wilden doen aan
een vee- en schapenkeuring. Als ze
niet mee wilden doen, dan zei ze ge
woon dat de buurman ook meedeed.
Die taktiek werkte. Haar praktische
instelling zou ze al die jaren blijven
inzetten. Ze zorgde ervoor dat de ge-
meentevlaggen op het terrein wap
perden. Bracht 's morgens vroeg kof
fie naar de chauffeurs van de
veewagens en stond elk jaar bij de
kassa om entreegeld te innen.
Burgers beschikte toen zelf nog over
vee en schapen. Hij zat in het bestuur
maar bracht ook zijn schapen en
koeien ter keuring. In 1985 werd een
van zijn ooien kampioen en kreeg hij
zelfs de hulde van prinses Margriet.
Burgers werd penningmeester en zat
bovenop de centen. De laatste tien ja
ren stegen de kosten en daalden de
inkomsten. Het optreden van Swie-
bertje in 1974 was een kassucces,
maar voor Jonh Woodhouse kwam
bijna niemand. Samen blikken ze nog
eens terug.
Mevrouw Rinses vertelt dat haar man
het idee lanceerde om in navolging
van andere keuringen in Zeeland,
ook zoiets op Tholen te beginnen. De
eerste fokveedag werd zo een feit,
maar gemakkelijk ging het niet.
„Niet iedereen voelde daarvoor. Dat
lukt je nooit op Tholen, zeiden ze."
De eerste vee- en schapenkeuring
werd echter een feit. Het gebeurde op
een weiland van Deurloo in Poort
vliet, waar nu de bedrijven van De
Graaf en Elenbaas zijn gevestigd. De
eerste jaren werd de administratie en
het secretariaat bij Rinses onderge
bracht. De directeur van de Land
bouwschool werd benaderd en al snel
kwam er een heus bestuur waar ook
Burgers deel van uitmaakte.
Burgers: „We hadden toen mestvee,
melkvee en schapen. Na dat eerste
jaar hebben we het twee keer gehou
den in een weiland aan de Schapen-
weg in Poortvliet. Er kwamen ook
paarden bij. Altijd de eerste helft van
juni. Dan is het voor de boeren het
minst druk. De jury kwam van buiten
Tholen. Het ging allemaal op zijn
boerenfluitjes."
Toen het Pluimpotterrein in Scherpe
nisse beschikbaar kwam, verhuisde
de Thoolse Dagen. Burgers: „Daar
waren we erg blij mee, want voor de
boeren was het in de zomer moeilijk
om hun weilanden daarvoor te ge
bruiken. Mevr. Rinses: „In die tijd
hielden we ook nog ponyshows met
wagens. De kinderen verkleedden
zich bijvoorbeeld in Tiroler pakjes of
Chr. Burgers was 32 jaar penningmeester, mevr. Rinses zorgde onder meer voor het innen van het entreegeld bij ed Thoolse Dagen.
Volendams kostuum. Daar was ook
weer een jury voor." In de Boerderij
uit 1963 staat een foto van vier van
haar vijf kinderen met Volendamse
mutsjes op die op Walcheren meede
den aan een show.
De stichting streefde ernaar meer pu
bliek te bereiken en begon er andere
evenementen aan te verbinden. Bur
gers: „Een van de eerste avonden in
de hal van Schot in Tholen was een
optreden van John Woodhouse. Daar
kwam zomaar 50 of 60 man op af."
Lee Towers en Nico Haak en de Pa
niekzaaiers lagen beter bij het pu
bliek. Groot was het succes van
Avro's Toppop, dat menig jaartje op
het programma van de Thoolse Da
gen stond. Ook werd er een talenten
jacht en een playbackshow gehou
den. In 1984 kwamen daar nog 500
betalende bezoekers op af.
Om aan geld te komen voor de artie
sten, het voorbereiden van de fokvee
dag en het huren van een tent bijvoor
beeld, schreef Burgers bedrijven aan.
„Elk jaar gingen er wel zestig bedel
brieven de deur uit. Dan reageerden
er zo'n kleine dertig. De een gaf 25
gulden, de ander 100 gulden. Ook de
gemeenten en de banken steunden
ons. De gemeente heeft zelfs wel
eens garant gestaan. Met al die bij
dragen waren we erg gelukkig."
Burgens besteedde veel tijd aan de
Thoolse Dagen, zegt hij. „Ik ging
ook altijd naar Steenbergen om de
prijzen in te kopen, de bekers en de
medailles voor de fokveedagen. Dat
waren er wel dertig."
Mevrouw Rinses zegt van zichzelf
dat ze een doener is. Wat moest ge
beuren, pakte ze aan. Zo zorgde zij er
bijvoorbeeld voor dat alle vlaggen
van de toenmalige gemeenten het ter
rein sierden. En dat ze weer schoon
en zonder scheuren terug werden ge
bracht. Ze waste de dundoeken en
liet ze op zolder drogen. En ze ver
zorgde de eerste hulp bij ongelukken.
Tot op het laatst stond ze bij de in
gang van het terrein om kaarten te
verkopen. Geen gemakkelijke taak.
Sommigen probeerden zonder te be
talen het terrein op te komen. „We
hebben ook wel eens met honden
langs de struiken gelopen op de
Pluimpot. Soms kwamen ze dwars
door de bosjes naar binnen." Ze hielp
ook mee bij het bewaken van de spul
len die de middenstanders in de tent
klaar hadden gezet. „Er moest 's
nachts altijd bewaking zijni Een keer
heb ik in de auto geslapen die ik in de
tent had gereden. Je moest wel want
het stond vol met huishoudelijke ap
paraten."
De oriëntatieritten voor auto's en
brommers na afloop van de activitei
ten overdag, waren tot in de jaren
tachtig nog een succes, herinnert
Burgers zich. Totdat voor die tijd de
benzineprijs ging stijgen en de animo
verwaterde. Een grote klapper maak
te de Thoolse Dagen in 1974 met een
optreden van Swiebertje in de hal van
Meijer in Scherpenisse. In dat jaar
werden er ook nog maar liefst 174
schapen, 156 koeien, 13 kalveren ter
keuring gebracht. Het was de grootse
fokveedag in de regio. Ook trad een
achtspan paarden uit de stallen A.
Brooijmans op. En standhouders
huurden ruim 700 m2 af om hun pro
ducten in het zonnetje te zetten.
Naast de keuringen op vrijdag kwam
er ook een concours hippique op za
terdag. En in de tent op het terrein
presenteerden middenstanders zich.
De stichting bouwde ook een schuur
op het terrein om spullen in op te
bergen. Concoursmateriaal, scha
penhokken. Het werd ook wel als
consumptietent gebruikt. Het onder
komen is nog steeds van de stichting,
maar die verhuurt het aan de schut
tersvereniging van het Cloveniersgil-
de.
„Maar het werd voor boeren steeds
moeilijker om beesten naar de keu
ringen te brengen. Het kostte veel tijd
om de dieren extra te verzorgen voor
de fokveedag. Je moet ze vervoeren
en voorleiden. Er was steeds minder
personeel. Maar ook het aantal boe
ren neemt af," zegt Burgers die 22
jaar lang secretaris/penningmweester
was van de plaatselijke ZLM. „Veer
tigjaar geleden telde die afdeling nog
100 boeren, nu misschien dertig."
In 1986 kwam de stichting maar ter
nauwernood uit de kosten. Het was
tropisch warm geweest en het pu
bliek bleef weg. Er kwamen duizend
bezoekers minder. De animo was ta
nende. Om het tij te keren, werd een
keer de Oesterputten in Tholen uitge-
brobeerd. Mevr. Rinses: „Dat was
niks. We hadden geen controle op de
toegang. D§ mensen bleven gewoon
op de dijkjes staan kijken. Je moest
entree vragen om de kosten te kun
nen betalen. Een tientje vonden de
mensen veel, maar als ze naar een
biertent gaan, kunnen ze het ook be
talen."
De verhuizing naar het dagrecreatie-
terein De Speelmansplaten leverde
wel veel ruimtewinst, maar niet de
gewenste toestroom van publiek. Ge
tracht werd de Thoolse Dagen samen
te laten vallen met de dag van de wa
terrecreatie in mei, maar ook die for
mule sloeg onvoldoende aan. Het ter
rein wordt nog wel altijd gebruikt
voor het concours hippique. De
Thoolse Dagen keerde weer terug
naar het Pluimpottterein, maar de
trekker-trek werd door de gemeente
daar niet langer meer toegestaan.
Burgers: „Er is tegenwoordig ook zo
veel te doen. Vroeger gingen ze min
der uit en waren ze blij dat er in de
buurt wat te beleven viel. Het is jam
mer dat het zoveel minder is gewor
den. De tijden zijn veranderd. Er is
geen interesse meer. Maar de trekker-
trek en de motorcross zijn gebleven
en daar gaat men mee verder. Ik hoop
dan ook dat de stichting blijft be
staan."
In de kantine van camping de Pluim
pot in Scherpenisse nam het bestuur
afscheid van hen. Er werden dia's be
keken en herinneringen opgehaald.
Burgemeester W. Nuis was verrast
door de grote opkomst bij de door
de gemeente Tholen, het Onderne
mers Overleg Tholen (OOT) en de
gezamenlijke Rabobanken georga
niseerde bijeenkomst. Een initiatief
dat sinds 1980 bestaat. „Het was
moeilijk om een plaatsje te vinden
op het parkeerterrein, want sommi
gen hebben hun auto wat ruim ge
parkeerd. Maar u hebt een goede
keuze gemaakt door hier te zijn.
Het gemeentebestuur hecht ook aan
een goed contact met ondernemers
en Tholen heeft veel te bieden. In
de uitnodiging staat wel dat Jaap
Bron vooral de lichaamstaal be
langrijk vindt, maar de gemeente
onderhoudt de contacten toch liever
verbaal dan non-verbaal. Opdat we
met elkaar in goede harmonie kun
nen samenwerken", aldus de bur
gemeester.
Bron hield toch vast aan het belang
van de lichaamstaal. „U moet hier
emotioneel zitten in plaats van ra
tioneel, want ik weet niets van uw
vakgebied." De gastspreker noem
de zichzelf 'een spreeuwmanager
die zich vorstelijk laat betalen'. „Ik
schijt de zaak onder en verdwijn."
De oud-leraar Nederlands en voor
malig artsenbezoeker noemde 've
len onbeschoft in de communicatie'
maar schuwde zelf evenmin platitu
des. Hij was vaak uitdagend bezig
zoals een cabaretier en stelde de za
ken zwart-wit. Bron kreeg daarbij
vele lachers op zijn hand.
De communicatiespecialist bracht
naar voren dat het barst van de on
dernemingen die dezelfde diensten
leveren en producten verkopen.
„De betere prijs-kwaliteitverhou-
ding kun je onder de flauwekul
praatjes scharen, want het gaat om
de beleving! Evenmin moet je met
iso-certificaten schermen, want dat
is geprogrammerde shit. Taal is be
langrijk. Hierbij ontvangt u, klinkt
in een brief veel beter dan: hierbij
sturen wij u. En als u de telefoon
opneemt, moet u het leuk vinden
dat ik bel. Goedenmorgen: een bo
terham aan de lijn! Enthousiasme
en gedrevenheid moet er zijn. Aan
dacht, belangstelling en betrokken
heid willen uw klanten. En wanneer
ik meneer Van den Berg wil spre
ken, moet ik niet James Last, André
Rieu of een ander vervelend mu
ziekje te horen krijgen. Het irriteert
mensen mateloos wanneer er geen
deskundigheid is en als men geen
Het is maandagmorgen en behal
ve bij de opening is het waar
schijnlijk nog nooit zo druk ge
weest op het politiebureau in
Tholen. Vandaag en morgen
brengen namelijk de leerlingen
uit de groepen 8 van 13 Thoolse
scholen een bezoek aan het onder
komen van de 'lange arm der
wet'. Het is een uitvloeisel van het
schooladoptieplan van de politie
waarbij hoofdagenten S.C.A.
Kastelijn en E.J.C. ten Voorden
Thoolse basisscholen bezoeken
om gastlessen te geven.
De lessen in het schooladoptieplan
gaan over zaken als diefstal, vuur
werk, alcohol en drugs en geweld.
Het project - een initiatief van Kaste
lijn en Ten Voorden - draait voor het
tweede jaar. Deden vorig jaar alleen
nog maar de basisscholen uit Tholen-
stad mee, deze keer zijn er dertien ba
sisscholen uit de hele gemeente mee
bezig. Het gaat daarbij om De Regen
boog, Ter Tolne, Eben-Haëzer en De
Kraal uit Tholen, de School met de
Bijbel en de De Casembrootschool
uit Sint-Annaland, De Schalm en de
Rehobothschool uit Stavenisse, De
Rieburch en de Juliana van Stolberg-
school uit Sint-Maartensdijk, De Ee-
vliet uit Poortvliet, De Luyster uit
Sint-Philipsland en Het Kompas uit
Anna Jacobapolder. Ter Tolne, De
Kraal en de School met de Bijbel zijn
op maandagmorgen aan de beurt, ter
wijl de overige scholen verspreid over
de dinsdag naar het politiebureau mo
gen komen.
De groep van De Kraal is vandaag de
kleinste die langskomt. Linda Huur
man, Sofie van der Wel, Buck van der
Linde, Arlette Weijler, Agnetha Over-
beeke, Sjors Noordsij, Merel van
Dort, Vonne van der Meer en Abuza
Safdari hebben het onder begeleiding
van de ouders Anneke Noordsij en
Carla Overbeeke prima naar hun zin
op het politiebureau. Hun klasgenoot
Tom Millenaar moet het uitje vanwe
ge ziekte voorbij laten gaan. De groep
krijgt K.A. Bosman als begeleider.
Hij neemt de kinderen eerst mee naar
de kantine. Daar staan, liggen en han
gen allerlei onderdelen van de politie-
uitrusting. Als eerste wordt het zware
beschermvest van een ME'er bekeken
en enkele leerlingen mogen het ook
aan. Vervolgens demonstreert Bos
man hoe en waar een ME'er met de
lange wapenstok mag slaan. Maar
ook de koffer van de rechercheur is
interessant, met een potje fijn poeder
en een kwast om vingerafdrukken op
te sporen, een rolmaat om sporen en
bewijsmateriaal op te meten en een
kleurenwaaier om bijvoorbeeld de
kleur van een auto die na een ongeval
of misdrijf is doorgereden vast te
Groep 8 van De Kraal bekijkt op het politiebureau een aantal verboden wapens waarvan de pistolen nep blijken te zijn.
kunnen stellen. Bosman demonstreert
ook een uitschuifbare stok met een
spiegeltje eraan, gebruikt door de
bommenexperts. Verder komt ook de
uitrusting van de motoragent aan bod.
In de gang op de eerste verdieping
staat jachtopzichter J. van Vossen uit
Sint-Annaland bij een stand met attri
buten die betrekking hebben op jacht,
visserij en stroperij. Hij houdt zijn
verhaal in het Zeeuws, maar geen van
de kinderen heeft daar moeite mee.
Het (onklaar gemaakte) jachtgeweer
heeft de bijzondere belangstelling van
de jongeren, maar ook de verroeste
rattenklem en de opgezette 'bonsik'
(bunzing) en buizerd zijn in trek. Op
een vraag van Van Vossen, geven heel
wat leerlingen aan wel eens te vissen.
„In principe heb je altijd toestemming
nodig van de eigenaar van het water
waarin je vist. Voor een sloot is dat
vaak het waterschap. En als je 16 jaar
of ouder bent, heb je ook nog een vis-
akte nodig", vertelt de jachtopzichter
en voor velen is dat blijkbaar nieuw.
Eén van de meest interessante onder
delen van de rondleiding, vormt de
kamer met in beslag genomen wa
pens. Op het bureau voor Bosman ligt
een aantal pistolen, messen, geweren
en knuppels. „Wat is dit?", vraagt de
agent, terwijl hij een geweer omhoog
houdt dat wat overeenkomst vertoont
met een kleine mitrailleur. De meeste
kinderen denken dan ook dat het
zoiets is. Het blijkt echter te gaan om
een bijzonder model luchtbuks. „Die
mag je binnenshuis gewoon hebben.
Maar je mag er niet buiten mee schie
ten", zegt Bosman die vervolgens een
pistool toont dat tot verbazing van de
leerlingen gewoon een aansteker
blijkt te zijn. „Waarom is het dan toch
in beslag genomen?", wil een meisje
weten. „Omdat het er toch behoorlijk
echt uitziet. Jullie dachten ook dat het
een echt pistool was. En als ik daar
jou dan mee bedreig (Bosman doet
net of hij het meisje gijzelt -red.), dan
lijkt dat toch allemaal heel echt. Je
kunt er dan ook nare dingen mee
doen." De jeugd snapt het. Er komen
nog meer pistolen voorbij die geen
pistolen blijken te zijn, maar erwten
schieters of alarmpistolen. Dan ko
men ook de messen aan de beurt. Er
liggen grote dolkmessen. „Waarom is
het verboden om met zo'n mes over
straat te lopen?", willen de leerlingen
weten. „Je mag toch ook met een
keukenmes over straat en daar kun je
iemand toch ook mee doodsteken?"
Een goede vraag, vindt Bosman.
„Deze messen zijn bij wet verboden.
Ze hebben een stootrand en je kurtj ze
vrij ongezien dragen en dan heel snel
trekken en er ook snel iemand mee
steken. Dat gaat-met een keukenmes
veel minder snel en ook met een ge
woon zakmes duurt dat langer." Het
zelfde verhaal gaat op voor een zoge
naamd vlindermes waarbij het
lemmet schuil gaat tussen het heft dat
in twee delen wegklapt. Ook het busje
met traangas blijkt verboden wapen
bezit te zijn. „Als ik dit in je gezicht
spuit, houd je daar waarschijnlijk
geen blijvend letsel aan over, maar je
staat het komende half uur wel te hui
len en in je ogen te wrijven. In die tijd
kan ik mooi je zakken leegmaken of
zoiets. Dus, verboden."
Verder gaat de rondleiding, langs de
ruimte voor slachtofferhulp en het
bureau Halt dai alternatieve straffen
regelt voor jongeren die een straf
baar feit hebben gepleegd, naar een
kamer waarin vingerafdrukken wor
den genomen. Suzan Kastelijn, een
van de initiatiefnemers voor het
schooladoptieplan, legt uit hoe vin
gerafdrukken worden genomen. „Je
hebt vingerafdrukken van verdach
ten (dan willen we de hele hand heb
ben), maar ook van getuigen. Je
drukt eerst je duimen op de inkt en
dan op het vakje op het papier. Dat
moet je lichtjes doen, anders krijg je
te zwarte of vervormde afdrukken.
Omdat verdachten er natuurlijk geen
belang bij hebben dat hun vingeraf
drukken netjes op papier komen,
houden wij altijd hun handen vast als
we de afdrukken nemen. Bij getui
gen is dat niet nodig." De leerlingen
vinden het wel lollig om hun handen
zwart te maken en de afdrukken op
papier te zetten. Streng maant mevr.
Kastelijn ze wel om hun handen na
afloop omhoog te houden totdat ze
een doekje hebben gekregen om de
inkt af te vegen. Iedere vingerafdruk
is uniek en door ze in de computer te
scannen, kan de politie bij een mis
drijf vrij snel nagaan of gevonden
vingerafdrukken van 'bekenden'
zijn.
De toer gaat verder langs het 'plan
ton', ofwel de receptie van het poli
tiebureau. Hier komen alle gasten,
meldingen en telefoontjes binnen.
Ter bescherming van het personeel
kan men het politiebureau alleen bin
nen als de deur van binnen openge
maakt wordt. Verder zitten de men
sen van het planton achter
kogelwerend glas. Nadat de getui-
genkamer, het ademanalyse-apparaat
en de verhoorkamer zijn bekeken,
komt de jeugd tot slot op het buiten
terrein terecht.
Daar staan twee auto's, een busje en
motoren en scooters van de politie.
De auto's en busjes mogen van bui
ten én van binnen bekeken worden.
En natuurlijk gaan de sirene en het
zwaailicht aan. Ook het stopbord
wordt gedemonstreerd. Eigenlijk
was het de bedoeling dat er ook een
demonstratie met politiehond Castor
zou worden gegeven. Maar tot grote
spijt van zijn baasje A.L. Weijler,
moest de hond in verband met de
mond- en klauwzeer-crisis thuis blij
ven. Dus moet Weijler het met wat
attributen en de lege hondenwagen
doen. Samen met een collega vertelt
hij ook iets over de ME. Van deze
mobiele eenheid is een bus aanwezig
en ook de uitrusting kan worden be
keken, waaronder de wapenstok en
een doorzichtig, kunststoffen schild.
Tevreden met het ochtendje uit ver
trekken de jongeren omstreeks
twaalf uur weer naar school. En of er
nog toekomstige politie-agenten bij
zitten? Dat blijft afwachten, maar
een aantal van de jeugdige bezoekers
.heeft er nu wel oren naar.
antwoord weet. Wanneer ik mijn
garage bel voor een servicebeurt,
krijg je soms antwoorden als: ik
weet niet of ik een gaatje heb. Of:
het zal niet meevallen deze week.
Een derde van de autobedrijven
moet dan ook weg om een gezonde
bedrijfstak te krijgen", voorspelde
Bron, die ook de wachtkamers van
instellingen in de gezondheidszorg
nog op de korrel nam omdat daar
vaak hele oude tijdschriften liggen.
„Maar op Tholen is alles anders",
zo relativeerde de inleider zijn uit
latingen.
Iets extra's doen, wat creatiefs ver
zinnen, dat weten de klanten vol
gens Bron wel te waarderen. Regel
geving is op een aantal terreinen in
het spel, maar dat moet volgens
hem niet als norm verheven wor
den. Tegenargumenten in verkoop
onderhandelingen noemde de spre
ker daarentegen een feest. „Het
gaat om een positief conflict. En
wees bij besprekingen nooit bang
voor de uitspraak 'te.duur'. „Er zijn
van die mensen die als je ze 's
nachts wakker maakt, als eerste
woorden 'te duur' roepen. Uit on
derzoek blijkt echter, dat maar 17%
wegloopt om de prijs. Je moet
kwaad worden wanneer men om
korting vraagt, en dan zegt meer
dan de helft van de mensen: sorry.
De beleving is veel belangrijker
dan de prijs."
'Hoe om te gaan met lastige men
sen' was het centrale thema van
Bron en volgens hem staat 1 op de
12 mensen bekend als een lastig fi
guur. Hij noemde zes verschillende
types: 1. de kleine dictator; 2. de
sluipmoordenaar die directe con
frontaties uit de weg gaat, maar
verdeelt en heerst; 3. de zwijger; 4.
de alweter; 5. de uitsteller die ja
zegt, maar nee doet; 6. de muggen
zifter, die op alle slakken zout legt
en negatief is. „Je moet echter uit
sluitend positieve taal gebruiken.
Doemdenken heeft met ons calvi
nisme te maken. Aan de andere
kant hoeft er ook weer geen eufo-
risme te zijn, want wie staat er om
half zes 's ochtends juichend op.
Geef echter geen negatieve lading
aan teksten, maar denk aan de hom
mel en vlieg met hem mee. Zet
daarom niet op de deur dat u op ou
dejaarsdag om twaalf uur gesloten
bent, maar: juist voor u zijn we tot
12 uur open!"
Tijdens de pauze had men kunnen
nadenken over de lastige types,
waaraan bankdirecteur G.J.Harm-
sen er nog twee toevoegde: een lep:
lastige maar constructieve partner.
En een rva: regelvaste ambtenaar.
Bron adviseerde om jezelf technie
ken aan te leren om met lastige
mensen om te gaan. „Als je er op
een goede manier mee om weet te
gaan, dan deren lastige mensen je
niet. Vertoont u echter bang gedrag,
dan vinden ze dat een feest. Zorg
dus dat die ander zo'n beloning niet
krijgt. Als je met lastpakken te ma
ken hebt, moet je het systeem niet
veranderen of de ander, maar alleen
uzelf."
Bron kwam steeds terug op de
emotie, die bij het zakendoen een
grote rol speelt. „Alles communi
ceert: de plaats, het pand, de koffie,
maar doorslaggevend is de mens.
Het personeel is heel belangrijk,
want iedereen moet meedoen bij
een bedrijf en met positieve ge
dachten en openheid krijg je veel
gedaan."
De inleider hield het tenslotte bij de
non-verbaliteit. „We zijn hartstikke
visueel ingesteld. Lichaamstaal
scoort met 55% dan ook heel hoog
bij het zakendoen. Intonatie volgt
met 38% en slechts voor 7% komt
het aan op woorden", aldus Bron,
die afsloot met het gedicht Emergo
uit 1093, waarin wilskracht de bo
ventoon voert. „De daad wint het
van nutteloos gepraat." Daarom
stopte hij maar met zijn praatje,
want volgens de communicatiespe
cialist luistert na één uur maar de
helft van de mensen meer en na an
derhalf uur slechts 10%.
Directeur Harmsen van de Rabo
bank Tholen sprak een dankwoord
en overhandigde de belangstellen
den namens de drie organiserende
partijen het boekje Vaarwel gulden.
Op de ondernemersavond in Meul
vliet stipte burgemeester Nuis het
scheppen van mogelijkheden voor
kantoren aan. Desgevraagd zei de
burgemeester echter nog geen concre
te ontwikkelingen te kunnen melden.
Begin januari 2000 werd op de
nieuwjaarsreceptie van het OOT een
ambitieus plan ontvouwd voor een
woonboulevard en kantorencomplex
op de hoek van de Oud-Vossemeerse-
dijk/Welgelegen tegenover Van der
Harst. De grond van de Belgische ei
genaar is inmiddels door de gemeente
aangekocht, maar qua bestemmings
plan is er sindsdien nog geen invul
ling aan gegeven. Belangrijkste initia
tiefnemers waren Bouman-Potter,
Schipper accountants en de Rabo
bank. Met name voor de eerste twee
gaat het echter veel te lang duren.
