'Ik trommelde overal op en mijn moeder stuurde me naar OVJVT 'Jammer dat we niet meer zoveel de straat op gaan als vroeger' "Koninginnedag is voor mij de moeilijkste dag van het jaar" SCARVy Oliver zAM&i Slagwerker en vaandeldrager 25 jaar bij Concordia Thoolse koren bij gospelimpuls FALinO MYST Toine Hommel 25 jaar lid van Vossemeerse muziekvereniging Jubilaris Bram Boon pendelt tussen Concordia en Accelerando Donderdag 22 maart 2001 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT 7 WOMAN CLASSICS ^^Sdn'e/ De jaarvergadering van muziekvereniging OVM uit Oud-Vossemeer, waarop Toine Hommel gehuldigd zou worden voor zijn 25-jarig lidmaatschap, begon vrijdag avond merkwaardig. De vergadering begon ruim een kwartier later omdat enkele leden geen uitnodiging had den gehad. Te jong Taptoe Je moet wel een muziekgek zijn, wil je lid zijn van twee muziekverenigingen. Bram Boon uit Sint-Philipsland is zo iemand. Onlangs werd hij door fanfare Accelerando uit Sint-Annaland gehuldigd voor 25 jaar lidmaatschap. Maar hij is ook al weer zo'n 12 jaar lid van Concordia in zijn woonplaats. Kiezen kan hij niet, al heeft hij wel één van de twee bestuursfuncties die hij bekleedde op moe ten geven. Paplepel Combineren Naar buiten Vaandeldrager Bas van der Jagt uit Tholen en een slag werker Marius Wierckx uit Bergen op Zoom werden za terdagavond in het zonnetje gezet tijdens de jaaruitvoe ring van muziekvereniging Concordia uit Tholen. Beiden zijn al 25 jaar actief in de vereniging. Meer variatie Bedrijf Omgaan met jeugd Vocalgroup Rejoice uit Anna Jacoba- polder en jongerenkoor Clarity uit Sint-Maartensdijk doen op 31 maart mee aan de Gospelimpuls in Middel burg. tien hele dag werken de 5 deel nemende koren samen met een pro fessionele dirigent en een uitgebreid combo, wat uitmondt in een concert (half acht) in de concert- en gehoor zaal in de Zeeuwse hoofdstad. De ko ren mogen zichzelf presenteren, maar een gezamenlijk optreden is het hoog tepunt. Dirigent is Remco Hakkert, die zelf ook gospelzanger is en deze dag een miniconcert zal geven. H.S. Fashion Young Classics Selection by xsA> domes- en Here1* Voorstraat 15,4697 EH Sint-Annaland tel./fax 0166-652490 Woensdagmiddag gesloten Advertentie I.M. Voorzitter A.J. Verhees confronteer de de ongeveer 17 aanwezigen met de misser. „Er zijn een paar leden die - naar nu blijkt - geen uitnodi ging hebben gehad. Het gaat om on geveer drie of vier mensen. Wij vin den dat we deze vergadering niet zomaar door kunnen laten gaan. Dus vragen we uw stem of er door gegaan moet worden of niet. Met al le consequenties vandien", aldus Verhees. Op de vraag of de vergade ring sowieso wel door mócht gaan, antwoordde Verhees bevestigend. „Als driekwart van de aanwezige leden voor doorgaan stemt, gaan we door." Toch bleek niet iedereen het daarmee eens. Tijdens de tien minu ten schorsing werd er druk over ge sproken. Uiteindelijk moesten er stembriefjes aan te pas komen. Maar de uitkomst was dat men toch door zou gaan. Inmiddels waren er al weer enkele leden gearriveerd, zodat er nog slechts één was die onwetend was van de vergadering. Het huishoudelijk gedeelte werd vlotjes afgewerkt waarbij het finan cieel verslag over het jaar waarin OVM haar 75-jarig bestaan vierde, een tekort van ruim 6000 gulden vertoonde. Maar dat was, gezien de forse uitgaven, geen verrassing, al dus de penningmeester. Bij de be stuursverkiezing werden drie aftre dende bestuursleden herkozen. L. Hartman blijft penningmeester, me vr. M. van Treijen-Heij-boer is se cretaris geworden en ook mevr. M. Geuze-Brouwer bleef in het be stuur. Niet herkiesbaar was mevr. M. Quist-Rijstenbil die het secreta riaat neerlegde. Haar bestuurszetel wordt echter niet opgevuld. Het be stuur vindt acht leden genoeg om mee verder te gaan. Een eventueel probleem bij het stemmen, is onder vangen doordat bij stakende stem men, die van de voorzitter niet telt. Voor de pauze huldigde voorzitter Verhees een flink aantal jubilaris sen. De hoogste onderscheiding, kreeg Toine Hommel voor 25 jaar lidmaatschap. Een speld van de vereniging, een speld van de KNFM en een oorkonde waren zijn deel. P. Droogers en mevr. J.M. Koolen-Vroegop kregen een ver- enigingshulde voor 20 jaar lidmaat schap. De afwezige mevr. E. Quist- Potappel is 15 jaar lid, N. Droogers (eveneens afwezig) en ,C. van Halum zijn tien jaar lid en voor 5 jaar lidmaatschap werden A. Luijs- terburg en mevr. J. van Tilburg (bei den afwezig) en J. van Poortvliet gehuldigd. Toine Hommel begon zijn muziek- carrière bij OVM door toedoen van zijn moeder. „Ik trommelde overal op en mijn moeder vond het daar om een goed idee dat ik naar OVM ging. Ik was nog net negen jaar en eigenlijk moest je tien zijn. Maar ik mocht toch komen vertelt Hom mel die gezien zijn belangstelling voor ritmes, tamboer is geworden. Hij bespeelt de snaredrum (kleine trom). „Het ging er toen toch wel anders aan toe dan nu. De partijen werden voorgespeeld en dan moest je dat zo goed mogelijk nadoen. Notenschrift leren was er niet bij. Nu krijgen de leerlingen eerst no tenschrift." Dat klinkt misschien een beetje gek: notenschrift voor een drum mer. „Toch heb je die nodig. Niet voor een toonhoogte, maar wel voor de maten, de rusten en de lengte van de noten. De noten staan bij ons dan ook op één regel ge schreven en niet op een hele noten balk. Als je meerdere trommels be speelt, staat er voor elke trom een regel", legt Hommel uit. Hij en an dere tamboers die geen noten kon den lezen, vonden dat op den duur toch lastig. Daarom volgden ze sa men met het leerlingenorkest een cursus in de winterperiode. Voor Hommel was dat niet zo'n pro bleem. Hij heeft er wel gevoel voor. Zo kocht hij ook zelf een drumstel en leerde zichzelf het te bespelen. .„Op zich zou ik best naar een slag- werkschool willen, maar dat vergt veel oefentijcken die heb ik op dit moment gewoon niet." Ook in zijn diensttijd kon hij zijn hob by benutten. Opgekomen in Arnhem, werd hij benaderd om in het tamboer korps te komen spelen. En dat deed hij. „Dat is wel heel anders dan in een plaatselijke muziekvereniging. Het is echt werken. Je studeert veel tpeer. De muziek wordt er echt ingedrild. We deden ook mee aan de taptoe in Breda. Een hele belevenis", zegt Hommel. Hij vertelt ook dat de tam boers van OVM heel wat minder tijd kunnen besteden aan de voorberei ding van de jaarlijkse taptoe in Oud- Vossemeer. „Als ik aan leden van an dere muziekkorpsen vertel dat we maar drie weken van tevoren repete ren, dan vinden ze wat wij daar neer zetten helemaal zo slecht nog niet. Het resultaat is best goed, zeker als je ziet dat er bij de majoretten (die ook altijd meedoen) heel jonge meisjes lo pen." Hommel is al 25 jaar lid van OVM, maar bestuurlijk was hij tot nu toe nooit actief. „Ze hebben het wel eens gevraagd, maar ik heb er gewoon geen tijd voor. En als je zo'n functie op je neemt, moet je het wel goed doen", aldus Hommel die overigens een lans breekt voor de tamboers. „We zijn nu met zo'n vijftien man. Daarmee hebben we denk ik de grootste club tamboers van alle Thoolse muziekverenigingen. Maar er kunnen er zeker nog wel bij. Je hebt er niet snel genoeg." Boon is een Sint-Annalander van geboorte. De liefde voor de mu ziek is hem met de paplepel inge goten. „Mijn vader was lid van Accelerando. Hij was concertslag werker. En hoe gaat dat dan. Je gaat mee. Eerst kijken en luiste ren. En haast automatisch ga je dan op les. Dat was toen nog bij de eerste dirigent Gijzen. Je kreeg een jaar of drie les en dan mocht je meedoen. We waren toen met z'n vieren. Katie van Winkelen, David Hage, Jos Kodde en ik", vertelt Boon. „In die tijd werd er niet gekeken naar wat je zelf voor instrument wilde bespelen. Waar behoefte aan was, daar kwam je terecht. In mijn geval was dat de bugel. Op de jaarvergadering werd je tot lid gestemd door de leden, nadat je al een jaar mee had ge speeld. Dat is een traditie die nog steeds bestaat. Overigens is dat een formaliteit. Ik heb het nog nooit meegemaakt dat iemand niet unaniem tot lid werd gestemd. Maar het is wel een mooie traditie en waarom zou je alles uit het ver leden wegdoen?" Boon werd in 1972 officieel lid. Boon begon 3e bugel te spelen. Na een paar jaar verhuisde hij naar althoorn en weer enkele jaren later naar de koorhoorn. „Ik ben altijd op verzoek overgestapt naar een ander instrument. Nooit heb ik er spijt van gehad dat ik op bu gel moest beginnen. Slagwerk ligt me niet en ik voel me ook niet aangetrokken tot houtinstrumen ten. Laat mij maar op het koper blazen", lacht Boon. „Toen ik in Middelburg ging studeren, bleef ik lid van de vereniging. Ik was toch regelmatig thuis. Maar daar na ging ik werken in Hendrik-Ido- Ambacht en toen was de muziek er niet meer bij te doen. Ik stopte dan ook. Drie jaar ben ik er tus senuit geweest. Toen kwam ik op het gemeentehuis in Sint-Philips land te werken. En ja, wat doe je dan? Meteen weer lid geworden natuurlijk. Dat zit er toch in. Maar ik moest wel eerst weer een tijd meespelen en opnieuw tot lid ge stemd worden. Vandaar dat ik nu pas 25 jaar lid ben. Binnen een jaar was ik ook bestuurslid. Mis schien omdat ze moeilijk aan be stuursleden konden komen, mis schien omdat ze een jonge muzikant vast wilden houden. Mijn vrouw Elna is jaren lady speaker geweest." In die periode wisselde Boon voor de laatste keer van instrument. Hij ging de tuba, ofwel euphonium, bespelen. „Een prachtig instru ment waar ik me echt op thuis- voel. Vaak speel je de melodie of een tegenmelodie. En omdat het een groter instrument is, heb je minder inspanning nodig bij het blazen. De spanning op je lippen is minder groot dan bij bijvoor beeld een bugel of trompet." Maar Sint-Philipsland heeft ook een fanfare. „Tja, je woont en werkt in Sint-Philipsland. Het wordt je thuis. Je krijgt een gezin netje, de kinderen groeien er op. En er wordt aan je getrokken om ook lid te worden van de muziek vereniging Concordia. Het was toen nog een kleine vereniging en ze konden aanvulling goed gebrui ken. En dan doe je dat. Je bent en blijft een Sint-Annalander, maar je woonplaats wordt ook steeds be langrijker voor je en zeker ook voor de kinderen", vertelt Boon. Door een tekort aan bestuursleden, pakte de jubilaris destijds ook een bestuursfunctie bij Concordia aan. Hij begon in 1992 als secretaris, maar werd vervolgens (in 1996) voorzitter. In Sint-Annaland was hij vice-voorzitter sinds 1991. Is die combinatie wel vol te houden? „Er gaat natuurlijk wel heel wat tijd in zitten. Je hebt de repetities en de uitvoeringen en voor het be stuur ook je vergaderingen nog. Daarnaast houd ik voor Acceleran do ook nog een beetje het archief bij. Ik probeer de muziekstukken Goed in het gehoor liggende stuk ken met ook moderne nummers", aldus de jubilaris die opmerkt dat de huidige dirigenten van zowel Accelerando als Concordia goed met de jeugd overweg kunnen. „De vorige dirigent van Accele rando was een oudere man die de vereniging muzikaal naar een aan zienlijk hoger niveau heeft ge bracht, maar voor de jeugd was het op een gegeven moment moei lijk meer bij te benen. Pierre van Broekhoven heeft veel aandacht voor de jeugd en als je die erbij wilt houden, zul je toch een paar treetjes terug moeten. Maar ik moet zeggen dat het de gezellig heid alleen maar ten goede komt. Concordia is niet te vergelijken met Accelerando. Een heel andere vereniging waar de gezelligheid en sfeer misschien wel het belang rijkste zijn. Kwalitatief liep die fanfare altijd achter bij Acceleran do, maar in de afgelopen jaren zijn we duidelijk beter gaan spe len. We hebben wat dat betreft ook een goede dirigent aan Walter Siol. Ook hij heeft eraan bijgedra gen dat de vereniging is gegroeid en dat er ook weer heel wat jeugd is bijgekomen. Natuurlijk is het ook zo dat de jongeren al veel be ter beslagen ten ijs komen, sinds de komst van de muziekschool." Boon kan begrijpen dat muziek verenigingen meer concerten zijn gaan geven en wat minder op straat te vinden zijn. „Je kunt je ei muzikaal veel beter kwijt in een concert. Als je op straat loopt, zul je toch kwalitatief mindere stuk ken moeten spelen. Anders gaat het niet. Maar ik vind wel dat het de taak van een muziekvereniging is om regelmatig naar buiten te komen. En dat doen we dan ook. Op koninginnedag, bij de doden herdenking, het inhalen van sin terklaas en nog wel wat gelegen heden. Daarbij moet je niet vergeten dat we ook nog af en toe in de dorpen zonder muziekver eniging moeten optreden. En dat is best een hele belasting voor je leden. Die zijn daar minder ge makkelijk voor te motiveren." Tot zijn genoegen constateert Boon dat de belangstelling voor de mu ziekverenigingen Accelerando en Concordia de laatste jaren is toe genomen. „Dat is ook, terecht, want een dorp zonder muziek is maar niks." t Strikt genomen is Van der Jagt geen lid van Concordia. Hij betaalt name lijk geen contributie en bespeelt geen instrument. Hij verricht hand en spandiensten en bij straatoptre dens is hij vaandeldrager. „Ik werd op een feestje door een kennis ge vraagd om vaandeldrager te worden. Toen hadden ze nog een vaandel en twee schellebomen (standaards met belletjes eraan). Die schellebomen wogen flink door, maar nu is er al leen nog maar het vaandel en dat is prima te doen", vertelt Van der Jagt. „In het begin gingen we heel regel matig op pad. Spelen in Hoogerhei- de, in de Efteling of in Antwerpen. Tegenwoordig is dat veel minder ge worden. Een paar vaste rondgangen en dat is het dan. Er worden veel meer concerten gegeven." Van der Jagt zegt het met enige spijt. „Na tuurlijk. Het was altijd reuze gezel lig. Met z'n allen op pad. Van mij zouden ze best wat meer rondgan gen mogen maken." Aanvankelijk betaalden ook de vaandel- en schel- leboomdragers contributie. Maar dat stuitte op steeds meer weerstand. Want zij hoefden niet te repeteren, kregen geen les en maakten ook geen gebruik van een instrument van de vereniging. Dus werd de contri butie voor deze mensen afgeschaft. Daarmee verviel ook het officiële lidmaatschap. En dat was weer de reden dat Van der Jagt zaterdag dus wel een aandenken en felicitaties van de vereniging kreeg, maar niet van de KNFM. Niettemin waardeer de voorzitter R Geuze van Concor dia de inzet van Van der Jagt zeer. De vaandeldrager verricht ook allerlei hand- en spandiensten, bijvoorbeeld bij het opzetten van het podium en het vervoeren van instrumenten bij concerten. Ook met Marius Wierickx is iets bij zonders aan de hand, want hoe komt een Bergenaar in de harmonie van Tholen terecht? „Ik ben gevraagd door een kennis die zelf uit Breda kwam en muzikant was bij Concor dia. Ze konden wel iemand gebrui ken voor het slagwerk en zo ben ik erbij gekomen", aldus Wierckx. Hij bespeelt niet-melodisch slagwerk. Want deze instrumentengroep is be hoorlijk uitgebreid. Onder slagwerk vallen namelijk niet alleen trom mels, bekkens en pauken, maar bij voorbeeld ook xylofoons (houten staafjes), klokkenspelen metalen, los hangende buizen) en vibrafoons (metalen staafjes). „Ik bespeel voor namelijk niet melodisch slagwerk zoals trommels. Maar ook pauken en die hebben weer wel een bepaal de toonhoogte. Voor sommige mu ziekstukken heb je er wel vier nodig. En die worden dan voor een concert ook gestemd." Wierckx koos zelf voor het slagwerk, omdat hij daar interesse in had. „Ik ben begonnen bij de drumband. Eigenlijk hebben we die nu niet meer. De belangstel ling daarvoor is flink teruggelopen. Dat is overigens landelijk zo. En hoe dat komt? Ik heb geen idee. Maar toen de drumband nog groot was, gingen we regelmatig de straat op.We speelden dan uit ons hoofd. En dat was best lastig. Nu zit ik niet meer in de drumband en heb ik ge kozen voor de harmonie." Het repertoire van Concordia is in de 25 jaar heel wat veranderd. „De stukken zijn moeilijker geworden. Dat moet ook wel, anders kun je op de concoursen niet mee. Bovendien speelden we vroeger allemaal klas sieke stukken. Nu is de variatie veel groter. We hebben bijvoorbeeld ook muziek van de Wizard of Oz, Ja zus ter nee zuster en popnummers", ver telt Wierckx die tevens in de mu- ziekcommissie van Concordia zit. „Veel hangt ook af van je dirigent. De huidige (Marcel Hartendorp) is heel goed. Hij houdt ook het publiek in de gaten. Wantje kunt wel een he le avond klassieke werken brengen, maar dat willen de mensen niet meer." De beide heren hebben het goed naar de zin bij Concordia. Ze vinden het wel jammer dat er niet meer op straat gelopen wordt, maar het on derlinge contact en de gezelligheid staan voorop bij de twee jubilaris sen. Met de groei van Concordia (in middels ruim 100 leden) gaat er mo menteel behoorlijk wat om in de vereniging. „Het is wel een vereni ging, maar als je ziet hoeveel geld erin omgaat, zou je het bijna een be drijf moeten gaan noemen", vindt Wierckx. „Kijk, een beetje pauk kost je al snel vijf- tot zesduizend gulden. En als je een Es-bas wilt (soort grote tuba - red.) dan ben je misschien wel het drievoudige kwijt. Veel leden hebben een instru ment van de vereniging." Wierckx maakte zich nog een blau we maandag verdienstelijk als tam- boermaftre toen de vereniging plot seling zonder kwam te zitten. Ook maakt hij nog steeds deel uit van de blaaskapel De Klienkers. Maar de slagwerkgroep van Concordia heeft zijn grootste belangstelling. En daar mag best nog wat aanvulling bij. „Vooral op het gebied van melo disch slagwerk. We hebben nu een lid dat ermee bezig is. Maar voor de jaaruitvoering moeten we gewoon mensen van elders aantrekken." De slagwerkers lieten zich op het jaar concert van Concordia overigens van hun beste kant zien met een ei gen optreden. Meulvliet was zater dag meer dan vol met ruim 200 be zoekers: Spelend of niet spelend. Bas van der Jagt links) en Marius Wierckx zijn 25 jaar actief bij Concordia uit Tholen. Bram Boon, hier met zijn tuba oj fanfare Concordia uit Sint-Philips volledig en op alfabetische volgor de op te bergen. Maar er is zoveel en het is lang niet allemaal com pleet. Gelukkig is het tot nu toe al lemaal nog wel te combineren ge weest. Meestal loopt het net langs elkaar heen", vertelt Boon die echter onlangs stopte als vice- voorzitter bij Accelerando. „Op zich ging het nog wel, maar het werd toch wel heel druk. Je hebt ook je andere bezigheden en de kinderen willen ook tijd van je. de repetitie van Accelerando, kc land waarvan hij voorzitter is. Dan moet je kiezen. Dat was best moeilijk. Ik ben begonnen bij Ac celerando en dat blijft toch je eer ste vereniging. Maar je woont in Sint-Philipsland en je kinderen groeien daar op. Je hebt ouder avonden en dergelijke waar je ook naartoe wilt", zegt Boon. „En dan kies ik toch .voor Concordia om een bestuursfunctie te houden. Maar natuurlijk blijf ik wel lid bij Accelerando. Die twee repetities per week moeten kunnen." 4 maar moeilijk kiezen tussen zijn Toch heeft Boon wel eens een di lemma. Want welke vereniging moet er voorrang krijgen als er te gelijkertijd activiteiten zijn? „Dat is inderdaad een probleem. Geluk kig loopt dat elkaar vrijwel altijd mis. Maar koninginnedag is voor mij de moeilijkste dag van het jaar. Soms kun je bij allebei de vereni gingen de ronde meemaken, maar vaak niet. En dan moet je een af weging maken. Ik heb nu besloten om dan voor Concordia te kiezep. eerste liefde uit Sint-Annaland en Je wilt per slot van rekening ook in je eigen dorp nog wat van de acti viteiten meemaken." De kwaliteit van de muziek en de muzikanten is volgens Boon flink gestegen. „Vroeger speelden we alleen maar klassieke muziek. Voor het publiek vaak niet om aan te horen. Moeilijke stukken. Nu hebben we veel meer variatie. Toine Hommel (vooraan) temidden van vier andere leden van OVM die gehuldigd werden. V.l.n.r.: C. van Halum, P. Droogers, mevr. J.M. Koolen-Vroegop en J. van Poortvliet.

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 2001 | | pagina 7