'Ik trommelde overal op en mijn
moeder stuurde me naar OVJVT
'Jammer dat we niet meer zoveel
de straat op gaan als vroeger'
"Koninginnedag is voor mij de
moeilijkste dag van het jaar"
SCARVy
Oliver zAM&i
Slagwerker en vaandeldrager 25 jaar bij Concordia
Thoolse koren
bij gospelimpuls
FALinO
MYST
Toine Hommel 25 jaar lid van Vossemeerse muziekvereniging
Jubilaris Bram Boon pendelt tussen Concordia en Accelerando
Donderdag 22 maart 2001
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
7
WOMAN CLASSICS
^^Sdn'e/
De jaarvergadering van muziekvereniging OVM uit
Oud-Vossemeer, waarop Toine Hommel gehuldigd zou
worden voor zijn 25-jarig lidmaatschap, begon vrijdag
avond merkwaardig. De vergadering begon ruim een
kwartier later omdat enkele leden geen uitnodiging had
den gehad.
Te jong
Taptoe
Je moet wel een muziekgek zijn, wil je lid zijn van twee
muziekverenigingen. Bram Boon uit Sint-Philipsland is
zo iemand. Onlangs werd hij door fanfare Accelerando
uit Sint-Annaland gehuldigd voor 25 jaar lidmaatschap.
Maar hij is ook al weer zo'n 12 jaar lid van Concordia in
zijn woonplaats. Kiezen kan hij niet, al heeft hij wel één
van de twee bestuursfuncties die hij bekleedde op moe
ten geven.
Paplepel
Combineren
Naar buiten
Vaandeldrager Bas van der Jagt uit Tholen en een slag
werker Marius Wierckx uit Bergen op Zoom werden za
terdagavond in het zonnetje gezet tijdens de jaaruitvoe
ring van muziekvereniging Concordia uit Tholen. Beiden
zijn al 25 jaar actief in de vereniging.
Meer variatie
Bedrijf
Omgaan met jeugd
Vocalgroup Rejoice uit Anna Jacoba-
polder en jongerenkoor Clarity uit
Sint-Maartensdijk doen op 31 maart
mee aan de Gospelimpuls in Middel
burg. tien hele dag werken de 5 deel
nemende koren samen met een pro
fessionele dirigent en een uitgebreid
combo, wat uitmondt in een concert
(half acht) in de concert- en gehoor
zaal in de Zeeuwse hoofdstad. De ko
ren mogen zichzelf presenteren, maar
een gezamenlijk optreden is het hoog
tepunt. Dirigent is Remco Hakkert,
die zelf ook gospelzanger is en deze
dag een miniconcert zal geven.
H.S. Fashion
Young Classics Selection by
xsA>
domes- en Here1*
Voorstraat 15,4697 EH Sint-Annaland
tel./fax 0166-652490
Woensdagmiddag gesloten
Advertentie I.M.
Voorzitter A.J. Verhees confronteer
de de ongeveer 17 aanwezigen met
de misser. „Er zijn een paar leden
die - naar nu blijkt - geen uitnodi
ging hebben gehad. Het gaat om on
geveer drie of vier mensen. Wij vin
den dat we deze vergadering niet
zomaar door kunnen laten gaan.
Dus vragen we uw stem of er door
gegaan moet worden of niet. Met al
le consequenties vandien", aldus
Verhees. Op de vraag of de vergade
ring sowieso wel door mócht gaan,
antwoordde Verhees bevestigend.
„Als driekwart van de aanwezige
leden voor doorgaan stemt, gaan we
door." Toch bleek niet iedereen het
daarmee eens. Tijdens de tien minu
ten schorsing werd er druk over ge
sproken. Uiteindelijk moesten er
stembriefjes aan te pas komen.
Maar de uitkomst was dat men toch
door zou gaan. Inmiddels waren er
al weer enkele leden gearriveerd,
zodat er nog slechts één was die
onwetend was van de vergadering.
Het huishoudelijk gedeelte werd
vlotjes afgewerkt waarbij het finan
cieel verslag over het jaar waarin
OVM haar 75-jarig bestaan vierde,
een tekort van ruim 6000 gulden
vertoonde. Maar dat was, gezien de
forse uitgaven, geen verrassing, al
dus de penningmeester. Bij de be
stuursverkiezing werden drie aftre
dende bestuursleden herkozen. L.
Hartman blijft penningmeester, me
vr. M. van Treijen-Heij-boer is se
cretaris geworden en ook mevr. M.
Geuze-Brouwer bleef in het be
stuur. Niet herkiesbaar was mevr.
M. Quist-Rijstenbil die het secreta
riaat neerlegde. Haar bestuurszetel
wordt echter niet opgevuld. Het be
stuur vindt acht leden genoeg om
mee verder te gaan. Een eventueel
probleem bij het stemmen, is onder
vangen doordat bij stakende stem
men, die van de voorzitter niet telt.
Voor de pauze huldigde voorzitter
Verhees een flink aantal jubilaris
sen. De hoogste onderscheiding,
kreeg Toine Hommel voor 25 jaar
lidmaatschap. Een speld van de
vereniging, een speld van de
KNFM en een oorkonde waren zijn
deel. P. Droogers en mevr. J.M.
Koolen-Vroegop kregen een ver-
enigingshulde voor 20 jaar lidmaat
schap. De afwezige mevr. E. Quist-
Potappel is 15 jaar lid, N. Droogers
(eveneens afwezig) en ,C. van
Halum zijn tien jaar lid en voor 5
jaar lidmaatschap werden A. Luijs-
terburg en mevr. J. van Tilburg (bei
den afwezig) en J. van Poortvliet
gehuldigd.
Toine Hommel begon zijn muziek-
carrière bij OVM door toedoen van
zijn moeder. „Ik trommelde overal
op en mijn moeder vond het daar
om een goed idee dat ik naar OVM
ging. Ik was nog net negen jaar en
eigenlijk moest je tien zijn. Maar ik
mocht toch komen vertelt Hom
mel die gezien zijn belangstelling
voor ritmes, tamboer is geworden.
Hij bespeelt de snaredrum (kleine
trom). „Het ging er toen toch wel
anders aan toe dan nu. De partijen
werden voorgespeeld en dan moest
je dat zo goed mogelijk nadoen.
Notenschrift leren was er niet bij.
Nu krijgen de leerlingen eerst no
tenschrift."
Dat klinkt misschien een beetje
gek: notenschrift voor een drum
mer. „Toch heb je die nodig. Niet
voor een toonhoogte, maar wel
voor de maten, de rusten en de
lengte van de noten. De noten staan
bij ons dan ook op één regel ge
schreven en niet op een hele noten
balk. Als je meerdere trommels be
speelt, staat er voor elke trom een
regel", legt Hommel uit. Hij en an
dere tamboers die geen noten kon
den lezen, vonden dat op den duur
toch lastig. Daarom volgden ze sa
men met het leerlingenorkest een
cursus in de winterperiode. Voor
Hommel was dat niet zo'n pro
bleem. Hij heeft er wel gevoel voor.
Zo kocht hij ook zelf een drumstel
en leerde zichzelf het te bespelen.
.„Op zich zou ik best naar een slag-
werkschool willen, maar dat vergt
veel oefentijcken die heb ik op dit
moment gewoon niet."
Ook in zijn diensttijd kon hij zijn hob
by benutten. Opgekomen in Arnhem,
werd hij benaderd om in het tamboer
korps te komen spelen. En dat deed
hij. „Dat is wel heel anders dan in een
plaatselijke muziekvereniging. Het is
echt werken. Je studeert veel tpeer.
De muziek wordt er echt ingedrild.
We deden ook mee aan de taptoe in
Breda. Een hele belevenis", zegt
Hommel. Hij vertelt ook dat de tam
boers van OVM heel wat minder tijd
kunnen besteden aan de voorberei
ding van de jaarlijkse taptoe in Oud-
Vossemeer. „Als ik aan leden van an
dere muziekkorpsen vertel dat we
maar drie weken van tevoren repete
ren, dan vinden ze wat wij daar neer
zetten helemaal zo slecht nog niet.
Het resultaat is best goed, zeker als je
ziet dat er bij de majoretten (die ook
altijd meedoen) heel jonge meisjes lo
pen."
Hommel is al 25 jaar lid van OVM,
maar bestuurlijk was hij tot nu toe
nooit actief. „Ze hebben het wel eens
gevraagd, maar ik heb er gewoon
geen tijd voor. En als je zo'n functie
op je neemt, moet je het wel goed
doen", aldus Hommel die overigens
een lans breekt voor de tamboers.
„We zijn nu met zo'n vijftien man.
Daarmee hebben we denk ik de
grootste club tamboers van alle
Thoolse muziekverenigingen. Maar
er kunnen er zeker nog wel bij. Je
hebt er niet snel genoeg."
Boon is een Sint-Annalander van
geboorte. De liefde voor de mu
ziek is hem met de paplepel inge
goten. „Mijn vader was lid van
Accelerando. Hij was concertslag
werker. En hoe gaat dat dan. Je
gaat mee. Eerst kijken en luiste
ren. En haast automatisch ga je
dan op les. Dat was toen nog bij
de eerste dirigent Gijzen. Je kreeg
een jaar of drie les en dan mocht
je meedoen. We waren toen met
z'n vieren. Katie van Winkelen,
David Hage, Jos Kodde en ik",
vertelt Boon. „In die tijd werd er
niet gekeken naar wat je zelf voor
instrument wilde bespelen. Waar
behoefte aan was, daar kwam je
terecht. In mijn geval was dat de
bugel. Op de jaarvergadering werd
je tot lid gestemd door de leden,
nadat je al een jaar mee had ge
speeld. Dat is een traditie die nog
steeds bestaat. Overigens is dat
een formaliteit. Ik heb het nog
nooit meegemaakt dat iemand niet
unaniem tot lid werd gestemd.
Maar het is wel een mooie traditie
en waarom zou je alles uit het ver
leden wegdoen?" Boon werd in
1972 officieel lid.
Boon begon 3e bugel te spelen.
Na een paar jaar verhuisde hij
naar althoorn en weer enkele jaren
later naar de koorhoorn. „Ik ben
altijd op verzoek overgestapt naar
een ander instrument. Nooit heb
ik er spijt van gehad dat ik op bu
gel moest beginnen. Slagwerk ligt
me niet en ik voel me ook niet
aangetrokken tot houtinstrumen
ten. Laat mij maar op het koper
blazen", lacht Boon. „Toen ik in
Middelburg ging studeren, bleef
ik lid van de vereniging. Ik was
toch regelmatig thuis. Maar daar
na ging ik werken in Hendrik-Ido-
Ambacht en toen was de muziek
er niet meer bij te doen. Ik stopte
dan ook. Drie jaar ben ik er tus
senuit geweest. Toen kwam ik op
het gemeentehuis in Sint-Philips
land te werken. En ja, wat doe je
dan? Meteen weer lid geworden
natuurlijk. Dat zit er toch in. Maar
ik moest wel eerst weer een tijd
meespelen en opnieuw tot lid ge
stemd worden. Vandaar dat ik nu
pas 25 jaar lid ben. Binnen een
jaar was ik ook bestuurslid. Mis
schien omdat ze moeilijk aan be
stuursleden konden komen, mis
schien omdat ze een jonge
muzikant vast wilden houden.
Mijn vrouw Elna is jaren lady
speaker geweest."
In die periode wisselde Boon voor
de laatste keer van instrument. Hij
ging de tuba, ofwel euphonium,
bespelen. „Een prachtig instru
ment waar ik me echt op thuis-
voel. Vaak speel je de melodie of
een tegenmelodie. En omdat het
een groter instrument is, heb je
minder inspanning nodig bij het
blazen. De spanning op je lippen
is minder groot dan bij bijvoor
beeld een bugel of trompet."
Maar Sint-Philipsland heeft ook
een fanfare. „Tja, je woont en
werkt in Sint-Philipsland. Het
wordt je thuis. Je krijgt een gezin
netje, de kinderen groeien er op.
En er wordt aan je getrokken om
ook lid te worden van de muziek
vereniging Concordia. Het was
toen nog een kleine vereniging en
ze konden aanvulling goed gebrui
ken. En dan doe je dat. Je bent en
blijft een Sint-Annalander, maar je
woonplaats wordt ook steeds be
langrijker voor je en zeker ook
voor de kinderen", vertelt Boon.
Door een tekort aan bestuursleden,
pakte de jubilaris destijds ook een
bestuursfunctie bij Concordia aan.
Hij begon in 1992 als secretaris,
maar werd vervolgens (in 1996)
voorzitter. In Sint-Annaland was
hij vice-voorzitter sinds 1991. Is
die combinatie wel vol te houden?
„Er gaat natuurlijk wel heel wat
tijd in zitten. Je hebt de repetities
en de uitvoeringen en voor het be
stuur ook je vergaderingen nog.
Daarnaast houd ik voor Acceleran
do ook nog een beetje het archief
bij. Ik probeer de muziekstukken
Goed in het gehoor liggende stuk
ken met ook moderne nummers",
aldus de jubilaris die opmerkt dat
de huidige dirigenten van zowel
Accelerando als Concordia goed
met de jeugd overweg kunnen.
„De vorige dirigent van Accele
rando was een oudere man die de
vereniging muzikaal naar een aan
zienlijk hoger niveau heeft ge
bracht, maar voor de jeugd was
het op een gegeven moment moei
lijk meer bij te benen. Pierre van
Broekhoven heeft veel aandacht
voor de jeugd en als je die erbij
wilt houden, zul je toch een paar
treetjes terug moeten. Maar ik
moet zeggen dat het de gezellig
heid alleen maar ten goede komt.
Concordia is niet te vergelijken
met Accelerando. Een heel andere
vereniging waar de gezelligheid
en sfeer misschien wel het belang
rijkste zijn. Kwalitatief liep die
fanfare altijd achter bij Acceleran
do, maar in de afgelopen jaren
zijn we duidelijk beter gaan spe
len. We hebben wat dat betreft ook
een goede dirigent aan Walter
Siol. Ook hij heeft eraan bijgedra
gen dat de vereniging is gegroeid
en dat er ook weer heel wat jeugd
is bijgekomen. Natuurlijk is het
ook zo dat de jongeren al veel be
ter beslagen ten ijs komen, sinds
de komst van de muziekschool."
Boon kan begrijpen dat muziek
verenigingen meer concerten zijn
gaan geven en wat minder op
straat te vinden zijn. „Je kunt je ei
muzikaal veel beter kwijt in een
concert. Als je op straat loopt, zul
je toch kwalitatief mindere stuk
ken moeten spelen. Anders gaat
het niet. Maar ik vind wel dat het
de taak van een muziekvereniging
is om regelmatig naar buiten te
komen. En dat doen we dan ook.
Op koninginnedag, bij de doden
herdenking, het inhalen van sin
terklaas en nog wel wat gelegen
heden. Daarbij moet je niet
vergeten dat we ook nog af en toe
in de dorpen zonder muziekver
eniging moeten optreden. En dat
is best een hele belasting voor je
leden. Die zijn daar minder ge
makkelijk voor te motiveren." Tot
zijn genoegen constateert Boon
dat de belangstelling voor de mu
ziekverenigingen Accelerando en
Concordia de laatste jaren is toe
genomen. „Dat is ook, terecht,
want een dorp zonder muziek is
maar niks." t
Strikt genomen is Van der Jagt geen
lid van Concordia. Hij betaalt name
lijk geen contributie en bespeelt
geen instrument. Hij verricht hand
en spandiensten en bij straatoptre
dens is hij vaandeldrager. „Ik werd
op een feestje door een kennis ge
vraagd om vaandeldrager te worden.
Toen hadden ze nog een vaandel en
twee schellebomen (standaards met
belletjes eraan). Die schellebomen
wogen flink door, maar nu is er al
leen nog maar het vaandel en dat is
prima te doen", vertelt Van der Jagt.
„In het begin gingen we heel regel
matig op pad. Spelen in Hoogerhei-
de, in de Efteling of in Antwerpen.
Tegenwoordig is dat veel minder ge
worden. Een paar vaste rondgangen
en dat is het dan. Er worden veel
meer concerten gegeven." Van der
Jagt zegt het met enige spijt. „Na
tuurlijk. Het was altijd reuze gezel
lig. Met z'n allen op pad. Van mij
zouden ze best wat meer rondgan
gen mogen maken." Aanvankelijk
betaalden ook de vaandel- en schel-
leboomdragers contributie. Maar dat
stuitte op steeds meer weerstand.
Want zij hoefden niet te repeteren,
kregen geen les en maakten ook
geen gebruik van een instrument van
de vereniging. Dus werd de contri
butie voor deze mensen afgeschaft.
Daarmee verviel ook het officiële
lidmaatschap. En dat was weer de
reden dat Van der Jagt zaterdag dus
wel een aandenken en felicitaties
van de vereniging kreeg, maar niet
van de KNFM. Niettemin waardeer
de voorzitter R Geuze van Concor
dia de inzet van Van der Jagt zeer. De
vaandeldrager verricht ook allerlei
hand- en spandiensten, bijvoorbeeld
bij het opzetten van het podium en
het vervoeren van instrumenten bij
concerten.
Ook met Marius Wierickx is iets bij
zonders aan de hand, want hoe komt
een Bergenaar in de harmonie van
Tholen terecht? „Ik ben gevraagd
door een kennis die zelf uit Breda
kwam en muzikant was bij Concor
dia. Ze konden wel iemand gebrui
ken voor het slagwerk en zo ben ik
erbij gekomen", aldus Wierckx. Hij
bespeelt niet-melodisch slagwerk.
Want deze instrumentengroep is be
hoorlijk uitgebreid. Onder slagwerk
vallen namelijk niet alleen trom
mels, bekkens en pauken, maar bij
voorbeeld ook xylofoons (houten
staafjes), klokkenspelen metalen,
los hangende buizen) en vibrafoons
(metalen staafjes). „Ik bespeel voor
namelijk niet melodisch slagwerk
zoals trommels. Maar ook pauken
en die hebben weer wel een bepaal
de toonhoogte. Voor sommige mu
ziekstukken heb je er wel vier nodig.
En die worden dan voor een concert
ook gestemd." Wierckx koos zelf
voor het slagwerk, omdat hij daar
interesse in had. „Ik ben begonnen
bij de drumband. Eigenlijk hebben
we die nu niet meer. De belangstel
ling daarvoor is flink teruggelopen.
Dat is overigens landelijk zo. En hoe
dat komt? Ik heb geen idee. Maar
toen de drumband nog groot was,
gingen we regelmatig de straat
op.We speelden dan uit ons hoofd.
En dat was best lastig. Nu zit ik niet
meer in de drumband en heb ik ge
kozen voor de harmonie."
Het repertoire van Concordia is in
de 25 jaar heel wat veranderd. „De
stukken zijn moeilijker geworden.
Dat moet ook wel, anders kun je op
de concoursen niet mee. Bovendien
speelden we vroeger allemaal klas
sieke stukken. Nu is de variatie veel
groter. We hebben bijvoorbeeld ook
muziek van de Wizard of Oz, Ja zus
ter nee zuster en popnummers", ver
telt Wierckx die tevens in de mu-
ziekcommissie van Concordia zit.
„Veel hangt ook af van je dirigent.
De huidige (Marcel Hartendorp) is
heel goed. Hij houdt ook het publiek
in de gaten. Wantje kunt wel een he
le avond klassieke werken brengen,
maar dat willen de mensen niet
meer."
De beide heren hebben het goed
naar de zin bij Concordia. Ze vinden
het wel jammer dat er niet meer op
straat gelopen wordt, maar het on
derlinge contact en de gezelligheid
staan voorop bij de twee jubilaris
sen. Met de groei van Concordia (in
middels ruim 100 leden) gaat er mo
menteel behoorlijk wat om in de
vereniging. „Het is wel een vereni
ging, maar als je ziet hoeveel geld
erin omgaat, zou je het bijna een be
drijf moeten gaan noemen", vindt
Wierckx. „Kijk, een beetje pauk
kost je al snel vijf- tot zesduizend
gulden. En als je een Es-bas wilt
(soort grote tuba - red.) dan ben je
misschien wel het drievoudige
kwijt. Veel leden hebben een instru
ment van de vereniging."
Wierckx maakte zich nog een blau
we maandag verdienstelijk als tam-
boermaftre toen de vereniging plot
seling zonder kwam te zitten. Ook
maakt hij nog steeds deel uit van de
blaaskapel De Klienkers. Maar de
slagwerkgroep van Concordia heeft
zijn grootste belangstelling. En daar
mag best nog wat aanvulling bij.
„Vooral op het gebied van melo
disch slagwerk. We hebben nu een
lid dat ermee bezig is. Maar voor de
jaaruitvoering moeten we gewoon
mensen van elders aantrekken." De
slagwerkers lieten zich op het jaar
concert van Concordia overigens
van hun beste kant zien met een ei
gen optreden. Meulvliet was zater
dag meer dan vol met ruim 200 be
zoekers:
Spelend of niet spelend. Bas van der Jagt links) en Marius Wierckx zijn 25 jaar actief bij Concordia uit Tholen.
Bram Boon, hier met zijn tuba oj
fanfare Concordia uit Sint-Philips
volledig en op alfabetische volgor
de op te bergen. Maar er is zoveel
en het is lang niet allemaal com
pleet. Gelukkig is het tot nu toe al
lemaal nog wel te combineren ge
weest. Meestal loopt het net langs
elkaar heen", vertelt Boon die
echter onlangs stopte als vice-
voorzitter bij Accelerando. „Op
zich ging het nog wel, maar het
werd toch wel heel druk. Je hebt
ook je andere bezigheden en de
kinderen willen ook tijd van je.
de repetitie van Accelerando, kc
land waarvan hij voorzitter is.
Dan moet je kiezen. Dat was best
moeilijk. Ik ben begonnen bij Ac
celerando en dat blijft toch je eer
ste vereniging. Maar je woont in
Sint-Philipsland en je kinderen
groeien daar op. Je hebt ouder
avonden en dergelijke waar je ook
naartoe wilt", zegt Boon. „En dan
kies ik toch .voor Concordia om
een bestuursfunctie te houden.
Maar natuurlijk blijf ik wel lid bij
Accelerando. Die twee repetities
per week moeten kunnen."
4
maar moeilijk kiezen tussen zijn
Toch heeft Boon wel eens een di
lemma. Want welke vereniging
moet er voorrang krijgen als er te
gelijkertijd activiteiten zijn? „Dat
is inderdaad een probleem. Geluk
kig loopt dat elkaar vrijwel altijd
mis. Maar koninginnedag is voor
mij de moeilijkste dag van het jaar.
Soms kun je bij allebei de vereni
gingen de ronde meemaken, maar
vaak niet. En dan moet je een af
weging maken. Ik heb nu besloten
om dan voor Concordia te kiezep.
eerste liefde uit Sint-Annaland en
Je wilt per slot van rekening ook in
je eigen dorp nog wat van de acti
viteiten meemaken."
De kwaliteit van de muziek en de
muzikanten is volgens Boon flink
gestegen. „Vroeger speelden we
alleen maar klassieke muziek.
Voor het publiek vaak niet om aan
te horen. Moeilijke stukken. Nu
hebben we veel meer variatie.
Toine Hommel (vooraan) temidden van vier andere leden van OVM die gehuldigd werden. V.l.n.r.: C. van Halum, P. Droogers, mevr. J.M.
Koolen-Vroegop en J. van Poortvliet.