'Bij inhuldiging van koningin had ik
jacquet van Wiegel in mijn handen'
Taxi rijdt berm in tegen boom
Van handhaving is in
polders niets te merken
Cornelis Vermuyden nu
ook op Engelse televisie
Vanaf juni was voorstelling
Muis en Leeuw al bekend
Tholenaar Siem Buscop stopt na 35 jaar bij de marechaussee
Stavenisse,
dorp met vele
hindernissen
Donderdag 22 februari 2001
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Opgeroepen
Dwarsprofiel 6,20 m
Honing en azijn
Leefbaar blijven
Twee kwaden
Opnamen aan Kettingdijk in Tholen
P) Shell station Bal, Wattstraat 3, Tholen
Tegen inlevering van deze bon nu 10 cent korting
per liter brandstof in de periode van
26 februari tot en met 3 maart 2001.
Eigenlijk is het destijds allemaal begonnen met een admi
nistratief foutje. Bij het opkomen in de kazerne in Apel
doorn kwam de naam Siem Buscop niet voor op het lijstje
dienstplichtigen dat die dag verwacht werd. Nader onder
zoek leerde dat Buscop was ingedeeld bij de beroepssol
daten, bij de koninklijke marechaussee nog wel. Van het
een kwam het ander. Buscop volgde het voorgeschreven
jaar opleiding. Het beviel. Buscop tekende bij. Voor zes
jaar in eerste instantie. Deze maand was het voor de 55-ja-
rige Tholenaar definitief einde oefening. In totaal heeft hij
er 35 jaar bij de marechaussee opzitten. Een bewogen pe
riode. „Ik heb verschrikkelijk veel meegemaakt."
Halfsteensmuurtje
Ritselen
Kruisraketten
Genieten
Hierbij wil het bestuur van
Uit op Tholen reageren op
de stemmen van lezers in
de Eendrachtbode van 18
februari over de voorstel
ling van Muis en Leeuw in
Stavenisse.
VERVOLG VAN VOORPAGINA
Heijboer stelde dat er wat te gemak
kelijk over duurzaam veilig wordt
gedacht. „Wij hebben allemaal in
gestemd met het project. Ik vind het
jammer dat ik nog nergens heb kun
nen lezen wat Hennekeij heeft ge
zegd toen de handtekeningen wer
den aangeboden. Namelijk dat er
gemiddeld 98 kilometer per uur
wordt gereden. Hij heeft opgeroe
pen om dat gemiddelde terug te
brengen tot 80 kilometer. Dat moe
ten inwoners van Tholen zelf
doen."
Frigge vond dat het college namens
de commissie in een brief kenbaar
moet maken dat de 80 kilometer
weg gehandhaafd moet blijven. En
dat er een gescheiden fietspad moet
komen. De wethouder wees erop
dat het profiel van de weg tussen
Sint-Maartensdijk en Stavenisse
ook nog eens afwijkt van de verbin
ding tussen de smalstad en Tholen;
de weg is een meter smaller. „Ik ga
geen dringende brief schrijven aan
de provincie. Daar zijn andere kana
len voor. Bovendien hebben we
duurzaam veilig ondertekend."
Tijdens de districtsvergadering van
het waterschap Zeeuwse Eilanden
in Tholen bracht hoofdingeland
M.A. van Beek (tevens raadslid)
naar voren, dat in de periode 1996-
1998 op de weg tussen Stavenisse
en Sint-Maartensdijk 27 verkeers
ongelukken gebeurd zijn. „Daarbij
vielen 1 dode en 10 gewonden. De
oorzaak zou gelegen zijn in het gro
te aantal uitritten van landerijen, het
vele landbouwverkeer, hoogtever
schillen en de vele zijwegen. Dit in
combinatie met een veel te hoge
snelheid. Als de provincie voorne
mens is om in 2002 het fietspad tus
sen Sint-Maartensdijk en Stavenisse
aan te leggen, vraag ik me af wat
dan nog het aanwijsbare verschil is
tussen de route Stavenisse/Sint-
Maartensdijk en de route Sint-An-
naland/Tholen of Tholen/Sint-
Maartensdijk? Zonder de pretentie
te hebben een verkeersdeskundige
te zijn, zie ik hier weinig of geen
verschil. Het enige is het dwarspro
fiel van 6,20 meter, terwijl de ande
re wegen variëren van 7 tot 7,40
meter. Waarom dan toch het ver
schil in maximum snelheid? Het
antwoord moeten we zoeken in het
project duurzaam veilig verkeer.
Daarin zijn landelijk geformuleerde
taakstellingen neergelegd in een
convenant, dat gesloten is tussen
rijk en de lagere overheden, waar
van het waterschap er één is."
Om de doelstellingen van het pro
ject te bereiken, zijn er volgens Van
Beek een aantal 'honing- en azijn-
maatregelen' genomen. „Een voor
beeld van de eerste: een forse subsi
die van het rijk bij herstructurering
of regulier onderhoud van straten en
wegen. De bijbehorende azijnmaat-
regel is dan, dat er voldoende ver
keersremmers aangebracht moeten
worden en dat de maximum snel
heid wordt teruggebracht van 80
naar 60 km per uur. Als de gevaar
lijke situatie op de weg Sint-Maar-
tensdijk/Stavenisse niet verandert,
ziet Hennekeij verlaging van de
maximum snelheid en het aanbren
gen van drempels als onvermijde
lijk. Een niet onbelangrijke uit
spraak omdat we hier de conclusie
aan mogen verbinden, dat wanneer
we ons wel houden aan de maxi
mum snelheid van 80 km, de gede
puteerde geen argumenten heeft om
die maximum snelheid te verlagen.
We hebben het dus grotendeels in
eigen hand.
De verkeersveiligheid is een be
langrijke doelstelling en dat geldt
voor ons allemaal. Elk verkeerson
geval is er één teveel, laat daar geen
twijfel over bestaan. Alleen bij het
gelijkschakelen van de maximum
snelheid voor zowel lokale als pro
vinciale wegen zet ik mijn vraagte
kens", aldus Van Beek, die het da
gelijks bestuur van het waterschap
opriep om de problematiek te be
spreken in het overleg duurzaam
veilig.
Gezworene J.L.C. Mol van het wa
terschap concludeerde dat de onge
lukken tussen Stavenisse en Sint-
Maartensdijk meestal eenzijdig
waren, waarbij de 80 km ver te bo
ven gegaan werd. „Provincie, wa
terschap en gemeente hebben een
convenant getekend, maar als de
weg naar Stavenisse 60 km wordt,
ben ik bang dat de waterschapswe
gen als sluiproutes gebruikt worden.
Ik heb ook begrepen dat de gemeen
te Tholen niet staat te trappelen om
de snelheid te verlagen van 80 naar
60 km."
De voorzitter van de districtsverga
dering, hoofdingeland J.M. Aarn-
oudse, trok daarop de conclusie dat
er kansen liggen dat het plan verij
deld wordt. Chr. Koopman vond dat
voorbarig. „De gedeputeerde houdt
immers vast aan die 60 km!"
De Thoolse ZLTO-voorzitter E. Ha-
ge zei dat de landbouw onder be
paalde voorwaarden akkoord is ge
gaan met duurzaam veilig, zoals de
60 km polderwegen aan de zuidkant
van Tholen. „Dat heeft alles te ma
ken met handhaven en daar zie je in
de polders nog niet veel van. Met de
invoering van 60 km geef je bewo
ners langs de polderwegen de ga
rantie dat het rustiger wordt en daar
merken we nog weinig van. Dat
geeft rechtsonzekerheid. Er liggen
nu zeven drempels aan de zuidkant
van Tholen en dat is meer dan ge
noeg. Wij willen geen verdere be
perkingen meer", zei Hage.
Volgens dhr. Heijboer uit Poortvliet
houdt het recreatieverkeer zich niet
aan de 60 km. „Deze situatie brengt
de bewoners meer schade aan", was
zijn mening.
Gezworene Mol bracht naar voren
dat er inderdaad niet teveel 'spring-
schansen' moeten komen. „Het
platteland moet leefbaar blijven.
Handhaven van de 60 km is geen
taak van het waterschap, maar van
de politie en de politie hebben we
niet aan een touwtje. We zullen dit
onderwerp echter wel aankaarten,
zodat er steekproefsgewijs controle
uitgeoefend wordt. Voor het toeris
tenseizoen op gang komt, moet dat
geregeld zijn."
Hage kaartte ook de grote overlast
in de Scherpenissepolder aan tij
dens de aanleg van de twee rotondes
bij Sint-Maartensdijk. „Door weg
werkzaamheden elders moet je de
waterschapswegen toch niet kapot
laten rijden. Je hield je hart vast.
Zulke gevaarlijke situaties moet je
niet meer laten voorkomen."
Mol zei echter geen andere oplos
sing te zien. „In overleg met de pro
vincie en de gemeente zijn de om
leidingen over de polderwegen
gepland. De schade is vergoed. An
dere oplossingen waren kostbaarder
en dan had het karwei ook langer
geduurd", aldus Mol.
Volgens Hage had de helft van de
Provincialeweg afgesloten kunnen
worden, zodat het verkeer over 1 rij
baan langs de normale route had
kunnen rijden. „Dat zie je op meer
plaatsen en dat was een meer cre
atieve oplossing geweest." Voorzit
ter Aarnoudse noemde het 'kiezen
tussen twee kwaden'.
De belangstelling vanuit Engeland voor Cornelis Vermuyden is groot.
Kwam eerst de BBC radio uit Cambrigde naar Tholen om te zien waar
de wortels van Vermuyden (1590-1677) liggen, zaterdag werd dat ge
volgd door een bezoek van de BBC televisie. Huize Vermuyden in Tho
len werd gefilmd.
De waterbouwkundige Cornelis
Vermuyden uit Sint-Maartensdijk
legde in de zeventiende eeuw een
deel van Oost-Engeland droog. Het
is een van de vruchtbaarste land
bouwgebieden van Engeland. Ook
blijkt het systeem van afwateren dat
Vermuyden heeft bedacht en (voor
een deel) heeft uit laten voeren, nog
goed te werken. De programmama
kers van de regionale BBC televisie
East-Anglia, richten zich in de serie
Blik op het Oosten (Look East) on
der meer op de overeenkomsten tus
sen hun gebied en Nederland.
Volgens verslaggever Kim Riley
zijn de invloeden van Nederland in
Oost-Engeland groot. Groter dan de
invloeden van Engeland op Neder
land. „Er zijn meer Nederlanders
naar Engeland gekomen, dan an
dersom. We zijn nogal op onszelf
gericht, maar willen nu in deze serie
meer aandacht aan Europa schen
ken. Een uitzending is aan Neder
land gewijd."
Ze bezochten eerst de molens van
Kinderdijk in de Alblasserwaard.
Zaterdagmiddag kwamen Riley met
camaraman Martin Giles naar Hui
ze Vermuyden in Tholen voor opna
mes en interviews met Marinus
Bierens uit Ovezande en de ver
slaggever van deze krant. Dat ge
beurde buiten voor de geploegde
akker en de monumentale boerde
rij. Ze hadden maar een uurtje de
tijd. Carolien Bierens, de 19-jarige
dochter van de eigenares van de
Kettinghoeve, werd gevraagd de
tractor uit de schuur te rijden. Vol
gens Riley was het bezoek goed
voor ongeveer drie minuten uitzen
ding. Het bereik van het BBC-pro-
gramma is in onze ogen groot. Ri
ley schat dat er een half miljoen
kijkers zijn. Dinsdag werd het uit
gezonden.
Advertentie I.M.
VERVOLG VAN VOORPAGINA
Niet dat de geboren Dinteloorder
graag met z'n avonturen te koop
loopt. Pas op het eind van het ge
sprek komt hij er, weifelend, mee
voor de draad. Nou vooruit dan, hij
was er bij. Bij al die zaken die de
geschiedenisboekjes hebben ge
haald. Het schoonvegen van de
Dam tijdens de hoogtijdagen van de
hippiebeweging. De bezetting van
het Maagdenhuis door protesteren
de studenten. Hij hoorde bij de ma
rechaussees die een cordon legden
rond het door opstandige Zuid-Mo-
lukkers bezette schooltje in Boven-
smilde. Idem toen er dreigementen
waren dat terroristen een aanslag
zouden plegen op de gasbel in
Slochteren. In tijden van internatio
nale spanning hield hij de wacht bij
bedreigde ambassades. Die van Is
raël vooral, Spanje ook, Indonesië.
En ook was Buscop erbij toen Bea
trix in Amsterdam als koningin
werd ingehuldigd. Niet dat de
Thoolse marechaussee een helden
rol vervulde bij de relletjes van die
dag. Sterker nog, de lange lat had
hij niet eens bij. „Wel heb ik die dag
het jacquet van VVD-voorman Wie
gel in mijn handen gehad. Ik reed
de bus met alle feestkleren van de
ministers uit Den Haag naar het So-
nesta-hotel in Amsterdam. In die
chique tent moesten zij zich alle
maal verkleden. Wij hebben de hele
dag daar in het Sonesta gezeten.
Goed eten en drinken. Het was ten
slotte een feestdag."
Een echte roeping was de mare
chaussee voor Buscop dus niet. Wel
had zijn vader graag deel uitge
maakt van het korps met wellicht
het mooiste uniform van de krijgs
macht. „Misschien zat het ergens in
de genen", grapt Buscop. Zijn va
der haalde de marechaussee niet.
Hij was commissionair in land- en
tuinbouwproducten in Dinteloord
en toen Buscop in de derde klas van
de mulo bleef zitten, was het thuis
gauw uitgemaakt. Siem kon helpen
in het bedrijf. Sjouwen met zware
zakken uien, aardappelen en winter
wortelen. Op het land en in de
loods. De dienstplicht kwam als ge
roepen. Het was 11 juni 1965. Door
een warrige administrateur veran
derde zijn leven. Het begon, na de
opleiding, met een half jaar wacht
lopen bij paleis Het Loo. „Destijds
was het paleis niet bewoond. Pas la
ter gingen Margriet en Pieter van
Vollenhoven er wonen. Wel woon
den er een beheerder, een tuinman
en een conciërge. Ook de koninklij
ke stallen behoorden tot het domein.
Prachtige paarden. En het paleis
zelf stond helemaal vol met kunst
schatten. Toen we 25 jaar getrouwd
waren, zijn we nog eens terug gaan
kijken. Ik wist niet dat de binnen
kant zo mooi was. Indertijd kwa
men we ook wel eens binnen, al
mocht dat officieel niet. Ook maak
ten we gebruik van het zwembad
dat achter in de tuin lag. Het was
hartje zomer en we waren volop in
de natuur. Een schitterende tijd."
Beroepsmilitairen moeten altijd
maar afwachten wat er over hun
hoofd heen beslist wordt. Zeker in
die tijd. Overplaatsingen hoorden
erbij. Buscop werd bij de brigade in
Putte gestationeerd. Veel grensbe
waking, ook toen al een heikel punt.
In de Cort Heijligerskazerne in Ber
gen op Zoom volgde hij een moto
ropleiding. Buscop kwam in Breda
terecht, bij de motorpool. Het bege
leiden van militaire transporten was
zijn voornaamste taak. Met veel
liefde vertelt Buscop over de oude
motoren, één van zijn grote passies.
Metzlers bereed hij, een Harley, Tri
umph, pas later de nog altijd in ge
bruik zijnde BMW's. Voor Buscop
hebben ze geen geheimen. „Als
kleine jongen was ik altijd al met
brommers bezig. Altijd sleutelen,
boren en vijlen. Ik haal zo een mo-~
tor uit elkaar. En als ie weer in el
kaar staat, blijft er geen schroefje
over."
In die jaren zestig was het uniform
van de marechaussee nog een echte
blikvanger. De nestels natuurlijk,
die prachtig over de borst gedra
peerde koorden. Menige kleine jon
gen, met Bromsnor opgevoed,
droomde ook van zo'n pak. En jon
ge dames evenzeer wellicht. Een
ander opvallend element was het
hoge, nauwsluitende boord dat tot
aan de adamsappel reikte. „Het
halfsteensmuurtje", zegt Buscop
oneerbiedig over die halsbedekking.
Op het hoofd prijkte de witte helm,
die later door André van Duijn on
sterfelijk werd gemaakt. „Een Wil-
lempie-helm", noemt Buscop het
ding bij zijn naam. Eigenlijk was de
kleding toentertijd helemaal niet zo
bijzonder, laat Buscop weten. „On
ze regenjassen waren zo lek als een
mandje. Ik heb wat afgezien op de
motor. Vaak was ik echt zeiknat. Ik
heb er een levenslange rugpijn aan
overgehouden."
In juni 1967 werd Buscop overge
plaatst naar Uden. Hij zou er ruim
zeven jaar blijven. Met veel plezier
kijkt hij terug op zijn tijd in Oost-
Brabant. De gemoedelijkheid van
Siem Buscop hield aan een administratieve fout een militaire carrière van 35 jaar over.
de mensen in die streek. De kame
raadschap onderling. Heel even
kwam hij in de verleiding om over
te stappen naar de beter betalende
luchtmacht. Vol goede moed meld
de hij zich 's ochtends bij de vlieg
basis. Buscop, inmiddels getrouwd,
stond 's avonds weer op de stoep in
Uden. „Ze wilden me voor tien jaar
naar de grens met Oost-Duitsland
sturen. Daar had ik evert geen trek
in. Ik heb het familie- en gezinsle
ven altijd heel belangrijk gevonden.
Daarom ook ging ik zoeken naar
een plekje bij de interne dienst. Ge
woon een baantje van negen tot vijf.
Niet meer al dat wachtlopen en op
treden bij calamiteiten. Dat had ik
wel gehad. Voor het geld hoefde je
het ook niet te doen. Ik herinner me
dat ik in Bovensmilde samen met
mijn broer was. Die zat bij de poli
tie. Aan het eind van de week had
hij een kleurentelevisie verdiend en
ik drie pakjes shag."
Buscop's eveneens uit Dinteloord
afkomstige echtgenote hield altijd
heimwee naar deze contreien, het
polderland. In november 1974 werd
de wens van het echtpaar verhoord.
In het voormalige Gouvernement
aan de Wouwsestraat in Bergen op
Zoom kon Buscop terecht bij het
onderhoud van de militaire voertui
gen. Het echtpaar ging in Tholen
wonen. In de Jolstraat, in de wijk
Dalempolder die toen nog volop in
aanbouw was. Nog altijd wonen ze
in die straat, zij het een paar huizen
verderop dan oorspronkelijk. Bus
cop haalde in zijn Bergse jaren ook
nog de vereiste diploma's om auto
rijles te geven aan burgers. Na enke
le maanden doekte hij zijn rij-
schooltje op. „Ik was nooit meer
thuis."
Het liefst was Buscop aan het sleu
telen en poetsen aan de militaire
voertuigen. In 1984 verhuisde de
Bergse brigade naar de wijk Mei-
lust. Vanaf 1989, nadat de brigades
van Bergen op Zoom, Roosendaal
en Putte werden samengevoegd,
kwam Buscop bij de brigade
Hoogerheide. Een ruim zestig leden
tellend korps, waaronder ook het
Mobiel Toezicht Vreemdelingen en
de Algemene Politiedienst vallen.
Buscop was in Hoogerheide toege
voegd aan de zogeheten inwendige
dienst. Kleding regelen, het materi
aal, zorgen dat de onderkomens
piekfijn in orde waren, Buscop deed
het allemaal en bijna altijd met veel
plezier. „Ritselen deed ik het liefst.
Ik had altijd kanalen om aan allerlei
zaken te komen. Dat is ook wel no
dig bij de marechaussee. Alles moet
bij de dienst, maar niets kan. We
hebben bijna tien jaar moeten zeu
ren om aan geschikte voertuigen te
komen om vreemdelingen over de
grens te kunnen zetten. Pas kortge
leden zijn die er gekomen. Dat zijn
altijd zaken die me gestoord heb
ben."
Zelf hoefde Buscop nooit in actie te
komen om uitgeprocedeerde asiel
zoekers over de grens met België te
zetten. Dat was ten tijde van de mo
gelijke komst van de kruisraketten
naar de vliegbasis Woensdrecht wel
anders. De jaren rond 1980. „Elke
eerste maandag van de maand was
het raak. Demonstraties van vredes
activisten aan de poort. Ik was de
chauffeur van de bus waar ze in
werden gestopt. Een grote Merce-
dus-bus, die we aan de binnenkant
speciaal hadden geprepareerd om
vandalisme tegen te gaan. Ik heb
wat van die activisten ingeladen.
Zeker een paar duizend. Kees Ko
ning, al die anderen. Eerst de basis
op voor verhoor en vingerafdruk
ken. We zetten ze daarna altijd mid
den in de polders bij Rilland eruit.
Dan waren ze wel gekalmeerd."
Niet dat Buscop een hekel had aan
de vredesdemonstranten. „Ik wilde
die kruisraketten zelf liever ook niet
hier in de achtertuin. Maar je doetje
werk, punt uit."
Buscop is op eigen verzoek functio
neel leeftijdsontslag verleend. Het
uniform heeft hij ingeleverd en deels
weggegeven. Alleen de blauwe baret
heeft hij bewaard. Bang voor het
zwarte gat is hij niet. Buscop is lid
van twee vogelverenigingen, Vogel
vreugd in Tholen en De Vogelvrien
den in Oud-Vossemeer. Van robuuste
Triumph-motoren naar rode kanaries
en tere zebravinken is voor Buscop
maar een kleine stap. Ook heeft hij
een groententuin en kweekt hij fuch
sia's. Achter de geraniums zitten is er
dan voor hem ook zeker niet bij. Ook
Tholense Boys, de voetbalclub waar
hij vroeger bestuurslid en kantinebe
heerder was, heeft een apart plaatsje
in zijn hart. Jaarlijks wordt afgereisd
naar de Costa Brava. Er zijn twee
nieuwe fietsen gekocht. De keuze om
te stoppen met werken is weloverge-
wogen gemaakt. „Ik heb een geweldi
ge tijd gehad en ben overal geweest.
Maar al heel lang geleden heb ik ge
zegd dat ik op mijn vijfenvijftigste
zou stoppen. Waarom zou ik een an
der op mijn leeftijd nog in de weg zit
ten. Ik hoop alleen dat we nog lang
gezond mogen blijven, om van al de
vrije tijd te genieten."
wordt begonnen met het samenstel
len van het komende programma en
het contracteren van de artiesten. In
juni worden dan de plaatselijke en
regionale media geïnformeerd over
dit programma. Zes kranten en twee
omroepen besteden hier de nodige
aandacht aan. Vervolgens krijgen al
le donateurs in juni het programma
boekje van Uit op Tholen thuisge
stuurd. Zij kunnen dan als eerste -
met korting voor diverse voorstel
lingen - een abonnement bestellen.
Het donateurschap kost 10 gulden
en geeft garantie op een gereser
veerde plaats, zonder reserverings-
kosten te betalen. Vanaf de laatste
week van augustus start de vrije
verkoop van alle kaarten voor alle
voorstellingen.
Naast het donateurschap is het voor
iedereen, waar hij/zij ook woont,
mogelijk om op de volgende manie
ren tijdig aan kaarten te komen:
rechtstreeks bij de VVV in Sint-
Maartensdijk of Dieleman in Tho-
len. Tevens bestaat er al sinds het
seizoen 1988/1989 de mogelijkheid
om telefonisch kaarten te reserveren
bij het VVV-kantoor, zodat niemand
zijn huis of woonplaats moet verla
ten. Hiervoor betaalt men wel een
gulden reserveringskosten per
kaartje. Deze gereserveerde kaarten
liggen dan klaar bij de kassa op de
avond of middag van de voorstel
ling. Om iedereen van het voor
gaande op de hoogte te stellen, wor
den vanaf eind augustus de
programmaboekjes waarin al deze
informatie staat, verspreid in alle
kernen van de gemeente Tholen.
Vanaf dat moment zijn ze te vinden
in de wachtkamers van huis- en
tandartsen, bibliotheken, gemeente
huis, Rabobanken, VVV-kantoor,
boekhandels, dorpshuizen, sporthal
len. kapperszaken, enz. Tevens wor
den in alle kernen op diverse plaat
sen de theaterladders of affiches
waarop het hele programma ver
meld staat, opgehangen. Ruim een
week voor elke voorstelling ver
schijnt er in Tholenderwijs een ad
vertentie over die betreffende voor
stelling. In de week van elke
voorstelling verschijnt er in de Een-
drachtbode een advertentie. Ook an
dere kranten en omroepen besteden
dan aandacht aan deze voorstelling.
Het is verheugend voor Uit op Tho
len, dat de voorstellingen steeds
drukker worden bezocht en dat de
artiesten steeds vaker voor een uit
verkochte zaal mogen optreden.
Hetzelfde overkwamen Muis en
Leeuw op woensdag 7 februari. In
de week voor de voorstelling, waren
er 76 kaarten verkocht. Reden om
nog extra reclame te maken. Op
dinsdagochtend - de dag voor de
voorstelling - bleek dat de zaal uit
verkocht was. Er waren 203 kaarten
verkocht en Uit op Tholen besloot
om half tien de verkoop stop te zet
ten. Omdat Muis en Leeuw een
groot podium besteld hadden, was
er geen ruimte meer voor stoelen.
Toen op de middag zelf bleek, dat er
nog veel mensen een plaats wilden
krijgen, namen Muis en Leeuw in
overleg met Uit op Tholen genoe
gen met een kleiner podium en kon
den er nog 40 stoelen bijgepropt
worden. Uit veiligheidsoverwegin
gen heeft de stichting Uit op Tholen
toen de beslissing genomen, om
niet meer mensen in de zaal toe te
laten. Jammer genoeg moesten er
toen zo'n dertig teleurgestelde men
sen weggestuurd worden.
Overigens moet mij van het hart,
dat ik het als een voorrecht be
schouw om samen te mogen werken
met een groep vrijwilligers die er
dankzij hun enthousiasme, inzet,
opoffering van veel vrije tijd en met
een groot verantwoordelijkheidsge
voel in slagen, elk seizoen weer een
gevarieerd programma op de Thool
se podia te brengen.
Eef de Jonge-Everaert,
voorzitter stichting Uit op Tholen.
ANGO Tholen organiseert op 8
maart een voorlichtingsbijeen
komst in Meulvliet in Tholen. Lan
delijk voorzitter S.R de Paauw van
deze organisatie opent de avond
om half acht en leidt na de pauze
de forumdiscussie. Vier sprekers
belichten voor de pauze de WVG
en de uitvoering van deze wet door
de gemeente Tholen, de WAO en
de bijstand. De avond is vrij toe
gankelijk en ook niet -leden zijn
welkom.
Ons dorp is momenteel aan het veran
deren in een heus maanlandschap.
Nog enkele weken en men kan geen
straat meer indraaien, zonder het ne
men van een zeer hoge en lastige hin
dernis. Is het de bedoeling van de
overheid om ons dorp langzamerhand
geheel te isoleren? Een abnormale
heuvel op de hoek Wilhelminastraat,
Margrietstraat, Van der Lek de Clercq
plein, om deze gigantische dremppel
maar zo te noemen. Nu nog een te
bouwen woning, wat de bedoeling is
op het andere eind van de Wilhelmi
nastraat (onder de Molendijk) en de
enige winkel die we nog hebben om
in het levensonderhoud te voorzien,
kan wel sluiten omdat het magazijn
niet of nauwelijks meer bereikbaar is
voor de transporten.
Men zou er heel wat beter aan doen
om deze nu nog mooie, overzichtelij
ke hoek, ruim en modem aan te pas
sen voor het verkeer, zeker voor de
genoemde transporten.
Heeft men bij het maken van dergelij
ke plannen ook voldoende nagedacht
over de veiligheid van de bewoners,
bijvoorbeeld in geval van brand. Als
de brandweer over meerdere drem
pels heen moet, zal het aanmerkelijk
meer tijd kosten eer een brand bestre
den kan worden, maar het kan nog er
ger. Wat dacht men van een 1-1-2 op
roep voor een ambulance, als iemand
met spoed naar een ziekenhuis moet.
De overlevingskans van een betrok
kene zou door het nemen van derge
lijke hindemissen aanmerkelijk min
der kunnen zijn, als elke seconde telt.
Het is maar dat men het weet. Het is
de moeite waard om hier eens goed
aandacht aan te schenken, want dat
wordt volgens mij in bepaalde geval
len nogal eens vergeten.
H. de Vos,
Stavenisse.
Stemmen
van lezers
De stichting Uit op Tholen bestaat
sinds 15 april 1986. Het bestuur
wordt gevormd door een groep vrij
willigers die er samen voor zorgen,
dat er ieder seizoen ongeveer 12
voorstellingen in de gemeente Tho
len plaatsvinden. Hiernaast worden
sinds twee jaar voorstellingen geor
ganiseerd voor leerlingen van de ba
sisscholen. De basisscholen kunnen
hiervoor intekenen. In december
voorafgaand aan het nieuwe seizoen
Het verzoek van Hoek riep reacties op
van de overzijde van de raadzaal. J.
van den Donker (D66) reageerde fel:
„We sluiten de wegen of de elektrici
teit toch ook niet af. Het is toch de
verantwoordelijkheid van de mensen
die het vanwege hun levensbeshou-
wing niet willen gebruiken? Ik maak
hier grote bezwaren tegen."
Ook A.P. Komaat (PvdA) begreep
niet hoe Hoek dit kon vragen. „Een
meerderheid van de bevolking zal
zeggen dat ze zeven dagen op internet
wil kunnen. Degenen die het niet wil
len, doen het niet."
Maar volgens Hoek is er een wezen
lijk verschil tussen het algemene ge
bruik van het medium en het aanbie
den van gemeentelijke dienstver
lening waar de raad voor verantwoor
delijk is. Van den Donker vond dat de
SGP te ver gaat. „U moet dat niet aan
anderen opleggen."
Hoek voelde zich in het nauw gedre
ven: „Mag ik in deze democratisch
gekozen commissie ons standpunt
niet uitdragen?"
De burgemeester stelde dat de discus
sie over het 'onaanvaardbaar' maar
met de hele raad moet worden ge
voerd. Toen voorzitter M.J. Klippel
vaststelde dat de commissie positief
adviseerde over het plan en alleen de
SGP een aanmerking had, vroeg
Hoek om over de verdere uitwerking
van het plan te willen praten. Nuis
kapte dat af: „U moet b. en w. niet
vragen naar iets wat duidelijk is. Tho
len zes dagen op internet is niet mo
gelijk." Daarop maakte Hoek een
voorbehoud.
Het wegslepen van de vernielde auto zorgde voor een lange rij wachtende auto 's op de Nieuwe Postweg.
De brandweer moest er vrijdag
middag aan te pas komen om een
58-jarige inwoner uit zijn auto te
bevrijden. De man reed even na
half twee in een taxi van Buuron
Steenbergen over de Nieuwe Post
weg richting de Thoolse brug. Hij
verloor even voorbij het viaduct
de macht over het stuur en kwam
aan de noordkant van de weg in
de berm terecht. Daar reed hij
een bermpaal en een Jrectometer-
paal plat. De witte Mercedes
schoot zo'n vier meter het dijkta-
lud op en reed twee bomen af al
vorens tot stilstand te komen. De
auto, bomen en paaltjes werden
volledig vernield. De bestuurder
werd, met een hoofdwond, per
ambulance naar het ziekenhuis
gebracht. Het ongeval zorgde voor
opstoppingen van het verkeer, met
name toen de auto weggetakeld
werd.
