Brandweer in actie
voor drie branden
'Wel leuk om terug te zijn, maar
ook vreemd: het is hier te luxe'
Meer specialisten nodig, maar dan
geconcentreerd in medische centra
Uitbreiding en vernieuwing Lievensberg is in 2004 gereed
Uitstel betaling
voor RMI
25 mille voor
een redschaar
en spreider
Donderdag 8 februari 2001
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
In Sint-Annaland, Poortvliet en Bergen op Zoom
De vrijwillige brandweer van Sint-Maartensdijk, Sint-
Annaland, Stavenisse en Tholen is in actie gekomen
voor een drietal branden in Poortvliet, Sint-Annaland en
Bergen op Zoom. Bij Budelpack verdween de in neon
verlichting uitgevoerde naam op het pand, in Sint-Anna
land een hooischuur en in Bergen op Zoom brandde kok-
kelbedrijf Shellfish uit.
Hooischuur
Neonverlichting
„Het is wennen. Wel leuk
om weer terug te zijn,
maar ook vreemd. Dit is
hier veel te luxe," zo re
ageert korporaal Kevin
Meijer uit Sint-Maartens
dijk. Net terug uit Bosnië
na een verblijf van drie
maanden als onderhouds
monteur/chauffeur op de
basis Bugonjo, met 500
militairen de grootste Ne
derlandse compound sinds
het begin van de vredes
operaties in het gebied.
Meijer maakt deel uit de
technische dienst van het
44e pantserinfanteriebatal-
jon van SFOR 9. (Stabili
zation Force). Met zijn 18
jaar is hij de jongste van
het peloton uit Havelte dat
uit 54 militairen bestaat.
Kevin Meijer (18) uit Sint-Maartensdijk onderhoudsmonteur in Bosnië
Klein kaliber
Ziekenhuizen zullen in de toekomst meer maatschappij
en patiëntgericht moeten gaan werken. En het aantal spe
cialisten moet drastisch toenemen, betoogde Tweede-
Kamerlid drs. S. Buijs vrijdagmiddag in ziekenhuis Lie
vensberg in Bergen op Zoom. Hij zei dat de politiek
meer geld zal uittrekken voor de kleine ziekenhuizen in
ons land. Professor dr. P.A.M. Vierhout daarentegen zei
dat de ontwikkelingen op medisch gebied zullen leiden
tot een concentratie van specialisten in zogenaamde
kerncentra, met daaromheen klinieken voor kort verblijf
en dagbehandeling. In Bergen op Zoom sloegen de oud
voorzitters van de raad van toezicht H.A. van der Mun
nik en C.J. de Wit symbolisch de eerste paal voor een in
grijpende modernisering van het ziekenhuis.
Meer specialisten
Hightech centra
Concentraties
Minder bedden
Twee pilsjes
Onverwacht
Ontwikkelingsplan
voor Thoolse natuur
Met negen vrijwilligers assisteerde
de blusploeg Tholen maandagmor
gen van half acht tot drie uur bij de
grote brand in Bergen op Zoom. De
vermoedelijk in het magazijn be
gonnen brand werd omstreeks half
zeven ontdekt. Er werd groot alarm
geslagen en twaalf brandweerwa
gens spoedden zich naar het indus
trieterrein aan de Van Konijnen-
burgweg. Voorbij General Electric
Plastics ligt Shellfish. De produc
tieruimte brandde helemaal uit. Dat
ging gepaard met een behoorlijke
rookontwikkeling. Vandaar dat er
ook een ademluchtwagen aanwezig
was voor de aanvoer van nieuwe
flessen met perslucht. De Tholena-
ren losten een ploeg uitgebluste
Bergse brandweerlieden af. „Met
vier mensen hebben we nog bin-
nenaanvallen uitgevoerd", vertelt
bevelvoerder Johan Nieuwenhuy-
zen. „We zijn ook nog op het dak
geweest. Omdat er een Bergse
brandweerauto kapot ging, zijn we
langer gebleven dan eerst de bedoe
ling was. We hebben ons daadwer
kelijk kunnen inzetten bij deze gro
te brand, zoals we dat eerder ook
bij Nedalco (de spiritusfabriek)
hebben gedaan. Aan het samenwer
kingsverband werkten ook brand
weerlieden uit Woensdrecht, Roo
sendaal en Halsteren mee met nog
een commandovoertuig en een ver
bindingswagen."
In de nacht van woensdag op don
derdag tegen 1 uur brandde vorige
week in Sint-Annaland de hooi
schuur van de familie Tebbens op
de hoek Molendijk/Oudelandseweg
uit. Een paar honderd pakken met
hooi en stro gingen daarbij verlo
ren. De bewoners hoorden platen
klappen en ook een buurman werd
door de brand gewekt, waarna de
brandweer van Sint-Annaland en
Stavenisse werden gealarmeerd. De
hooischuur stond in lichte laaie.
Voor het eerst kwam de nieuwe
Sint-Annalandse brandweerwagen
daarmee aan bluswerkzaamheden
toe en de verdubbelde capaciteit
van de watertank (1500 liter in
plaats van 750 in de oude wagen)
kwam hier goed van pas. Met twee
stralen hoge druk richtte Sint-An
naland zich eerst op een nabijgele
gen schuurtje met een tractor en va
ten met olie. Intussen werd bij
zaadhandel Van Dijke de pomp
aangesloten op de daar gelegen
brandkraan. De wagen van Stave
nisse stond in de Oudelandseweg,
waar vanuit de watergang naast het
landbouwbedrijf van mevr. Gunter
water werd gepompt.
De brand was snel bedwongen,
maar het uit elkaar halen van de
pakken hooi en stro vergde nog drie
uren. Dat moest namelijk met
handkracht gebeuren. Tot vier uur
's morgens is de Sint-Annalandse
brandweer bezig geweest; Stavenis
se rukte een half uur eerder in.
Twee jaar geleden brandde er ook
een hooiberging bij de familie Teb
bens uit. Hoe de brand van vorige
week is ontstaan, is nog onbekend.
Naar nu pas bekend werd, is er op
10 januari brand geweest bij Budel
pack in Poortvliet, 's Morgens om
zes minuten over vier rukte de vrij
willige brandweer van Sint-Maar
tensdijk uit voor brand in de neon
verlichting aan de achterkant van
het hoofdgebouw. Een vrachtwa
genchauffeur die voorbijkwam, ont
dekte het vuur en tegelijk waren er
ook medewerkers die nog bij Bu
delpack II bezig waren, gealar
meerd. Met één straal hoge druk
werd het vuur bedwongen. Met een
ladder tegen de gevel kon de brand
weer over het platte dak de brand
haard bereiken. Het damwandpro-
fiel was aangetast, maar door de
tijdige ontdekking en brandbestrij
ding bleef de schade beperkt. De
brand was vlakbij het archief en de
verwarmingsketels. „In de dertien
jaar dat ik bij de brandweer zit. heb
ik nog nooit een brand in een neon
verlichting meegemaakt, dus wat
dat betreft was het zeker een bij
zonderheid", aldus bevel voeder Jo
han Dorst van de brandweer Sint-
Maartensdijk.
Rampenplan. Het provinciaal coör
dinatieplan voor de rampenbestrij
ding staat op de website van de pro
vincie Zeeland en is te bereiken via
de snelkoppeling model rampen
plan. Tevens is hieronder ook het
model gemeentelijk rampenplan
toegankelijk.
Hij zou eerst woensdag al voor ver
lof terugkomen, maar het Hercules
toestel steeg die dag niet meer op
uit Split. „Het vliegtuig voor ons
had al vertraging toen het was ver
trokken uit Eindhoven. In Split
bleek dat de piloten te veel vliegu
ren zouden maken. Daarom moes
ten ze blijven overnachten. Eén toe
stel kon wel vertrekken, maar de
helft van ons kon wel mee. Ik moest
blijven. Dat was balen."
Nederland zag er bij aankomst mie
zerig en mistig uit. Het valt de kor
poraal op hoe rustig en stil het hier
is. Hij moet nog even afkicken,
merkt hij. In de berm in Bosnië lig
gen nog altijd landmijnen. Een
grasveldje kun je er beter niet betre
den al wordt er werk gemaakt van
het opruimen van het gevaarlijke
spul. Meijer betrapt zich erop dat
hij hier ook enig ontzag voor ber
men heeft gekregen en dat hij een
onschuldig trapveldje met enig re
serve bekijkt. Niet gek dat hij op
zijn hoede is. Hij is er in het na-oor-
logse Bosnië op getraind goed op te
letten.
Jarenlang stonden de verschillende
bevolkingroepen in het voormalige
Joegoslavië elkaar naar het leven.
De restanten van de oorlog liggen er
nog. Huizen en gebouwen in puin
en nog overal landmijnen. Met de
wederopbouw is al geruime tijd be
gonnen. Het gaat langzaam. In het
gebied waar de monteur actief is
wonen Serviërs, Kroaten en Bos-
niërs. Zelf heeft hij weinig contact
met de bevolking. „Het zijn de in
fanteristen die contact hebben. Die
lopen sociale patrouilles. Ik zorg
voor het onderhoud van de infante
rie, zeg maar. Ik onderhoud en repa
reer auto's, vrachtwagens, kleine
tanks en jeeps, maar ook wapens.
Daar ben ik in Nederland voor op
geleid. In Bosnië is het onderhoud
van de aggregaten erbij gekomen.
Die zorgen voor de stroom als de
Iwwwhwkïiyiimfflwmwwtiwiw.itifiïtlïMtttt.Ylttt..iwi h ri imnniinnn
Kevin Meijer kwam later terug voor verlof dan gepland, omdat het Herculesvliegtuig dat hem en zijn collega s op zou halen, vertraging had.
elektriciteit uitvalt. Dat gebeurt on
geveer om de twee dagen." De
noodvoorziening voorziet niet het
hele kamp van stroom, maar wel de
belangrijke delen van de basis, zo
als de commando- of veldpost.
Toen het peloton arriveerde, was de
basis nog niet gereed. Bugonjo (in
het zuidwesten) vervangt een aantal
andere kampen en ligt ook centraler
om de vredesoperaties uit te kunnen
voeren en te ondersteunen. De
werkplaats van Kevin bevindt zich
in een grote tent, een soort hangar
overspannen met zeildoek. Er kun
nen tanks en vrachtwagens (vierton-
ners) in geparkeerd worden. „Er is
werk zat. We voeren onderhouds
beurten uit, maar doen ook repara
ties. Er gebeuren nogal wat onge
lukken. Het gevaarlijkste is daar nu
het verkeer. Er wordt door de bevol
king nogal hard gereden. Ik heb dat
zelf meegemaakt toen ik spullen op
moest halen uit een ander kamp in
Novi Travnik, een uur rijden met
zo'n viertonner over smalle bergwe
gen. Vooral de bennen maken het
gevaarlijk vanwege de landmijnen.
Die kan je dus echt niet in. Als er
een tegenligger komt, moet je lang
zaam rijden óf helemaal stilstaan.
Er wordt gevaarlijk gereden. Men
sen halen in in een bocht, er rijden
er veel met alcohol op achter het
stuur of zonder rijbewijs."
Kevin reisde met een sergeant. „Je
gaat altijd met zijn tweeën. Met mi
nimaal een wapen. Toen we aan het
rijden waren naar Novi Travnik werd
er onderweg een schot gelost. Je rijdt
op een pad door de bergen. Je weet
niet waar het vandaan komt. Het
klinkt heel hol, maar je schrikt wel."
Behalve sleutelen aan het wagenpark
is Meijer ook belast met het onder
houd en het herstellen van wapens.
In legertermen is hij kkw-monteur,
klein kaliber wapens. Van pistool tot
mortier. Wat er dan zo aan kan man
keren? „Er kunnen dingen afbreken,
de munitie kan erin blijven steken,
de lopen kunnen scheef staan en de
richtmiddelen op een wapen moeten
soms vervangen worden." Behalve
klein kaliber mag Meijer ook onder
houd plegen aan de periscoop en de
nachtkijker van de YPR, een kleine
gepantserde wagen.
Zijn werk gebeurt binnen, soms
komt hij buiten het kamp. Of loopt
hij wacht. Meijer schrok zich een
hoedje toen hij voor het eerst wacht
liep en er overal geschoten werd. „Je
loopt met zijn tweeën, gewapend
met een Diemaco, een halfautoma-
tisch geweer. En eentje zit er binnen.
Er werd op die avond overal in de
lucht geschoten. We zijn aan de
wachtcommandant gaan vragen wat
er aan de hand was. Dat schieten was
vanwege de ramadan van de mos
lims. Ze schieten zomaar een beetje
in de lucht. Er was niets aan de hand,
maar je schrikt wel. Er zijn dus nog
wel wapens onder de mensen."
De militairen zijn er ondergebracht
in containers die ingericht zijn als
kamers. Er is een raam in gemaakt,
er zijn wandjes aangebracht, er staat
een kachel en er is een airco. Meijer
lingen te werken. Bijvoorbeeld het
aantal specialisten moet fors om
hoog, want in ons land zijn er per
1000 inwoners de helft minder be
schikbaar dan gemiddeld in de Eu
ropese unie. Datzelfde geldt voor
de huisartsen, zei Buijs (zelf huis
arts). Wanneer universiteiten zeg
gen dat ze een grotere toevloed van
studenten niet aankunnen, moeten
we dat simpelweg niet accepteren,
vond de CDA'er. Hij pleit dan ook
voor het opheffen van de numerus
fixus. Het moet er allemaal toe lei
den dat de werkdruk afneemt cn
dat de patiënt meer keuze krijgt.
Want de politiek gaat bouwen aan
een gezondheidszorg voor de pa
tiënt en wil deze dan ook meer in
vloed geven (bijvoorbeeld in bestu
ren van ziekenhuizen). Overigens
gaf het Kamerlid toe bezorgd te
zijn over het ontbreken van een
plan - mogelijk zelfs bij minister
Borst - om deze omslag te maken.
Ziekenhuizen zullen zich meer
maatschappijgericht moeten gaan
gedragen en de houding in de zorg
zal meer cliëntgericht moeten wor
den. Besluiten baseren op het veilig
stellen van de belangen van maat
schappen van specialisten, dat zal in
de toekomst niet meer kunnen, aldus
Buijs.
Die ontwikkelingen zijn in grote
lijnen al te vinden in de nota 'Posi
tionering algemene ziekenhuizen'
van de minister, waarmee een eer
dere van tafel is die een maximum
van 30 of 40 ziekenhuizen in ons
land noemde. Criteria die erin wor
den genoemd zijn de bereikbaar
heid voor de patiënt en een goede
aansluiting op de eerste-lijnszorg.
Buijs vertelde dat de fusiebonus
voor ziekenhuizen wordt afge
schaft. „De Kamer heeft uitgespro
ken dat het fusiebeleid juist omge
keerd moet worden. Dus komt er
extra geld om specialisten te stimu
leren ook in kleine ziekenhuizen te
werken, en meer geld voor de klei
ne ziekenhuizen." Verwijzend naar
de commotie die is ontstaan rond
de aangekondigde sluiting van een
aantal ziekenhuizen (bijvoorbeeld
in Zierikzee en Oosterhout) advi
seerde Buijs deze ziekenhuizen om,
samen met de specialisten, mee te
denken over wat er allemaal moge
lijk is om de voorziening in stand te
houden. „Het aanbod mag niet
gaan bepalen hoe de zorg eruit gaat
zien", aldus de CDA'er die ook
„Te eenvoudig wordt groot vereen
zelvigd met kwaliteit. En té eenvou
dig ook vraagt men een ziekenhuis
met alle mogelijkheden bij elke
woonkern van enige omvang." Alge
meen directeur mr. T. van den Akker
van Lievensberg pakte in zijn wel
komstwoord meteen twee actuele
thema's bij de kop. Schaalvergroting
en fusie waren de afgelopen jaren ac
tueel in de ziekenhuiswereld. En an
derzijds is er de strijd voor het be
houd van kleine ziekenhuizen,
bijvoorbeeld in Zierikzee waarvoor
zo'n 16.800 handtekeningen zijn in
gezameld.
CDA'er Buijs kondigde - zij het met
de nodige voorzichtigheid - grote
veranderingen aan in de gezond
heidszorg. Nog deze maand debat
teert de Tweede Kamer erover. „Bin
nen de politiek heerst nu heel breed
de opvatting dat het zo niet langer
kan. Ik voorspel dat de vraag meer
en meer het aanbod zal gaan creë
ren", zei het Goese Kamerlid. Vol
gens hem is er in Den Haag een bre
de consensus voor méér geld naar de
zorg. Maar geld is, aldus Buijs, hele
maal het probleem niet. Want de af
gelopen zes jaar is er van het budget
bijna zes miljard gulden niet uitgege
ven. Toch is de Goesenaar tevreden
over de bereidheid van minister
Zalm van financiën om twee keer per
jaar te kijken of er extra geld naar de
zorg kan. Voor de nieuwe kabinets
periode moet, wat hem betreft, niet
tevoren het bedrag begrensd worden
dat voor de zorg beschikbaar komt.
De bureaucratie in de gezondheids
zorg moet verdwijnen, stelde Buijs.
Het moet niet meer kunnen dat - zo
als in het geval van Lievensberg - er
acht jaar verloopt tussen het indienen
van een renovatieplan en het verle
nen van de vergunning door de mi
nister; ziekenhuizen zouden meer
vrijheid moeten krijgen op dit ter
rein. In de optiek van de CDA'er
moet de minister niet meer voor elk
detail verantwoordelijk zijn, maar
voor drie hoofdlijnen: kwaliteit, be
taalbaarheid en bereikbaarheid (dat
wil zeggen een goede spreiding van
voorzieningen door het land). „Meer
prikkels in het stelsel zouden wense
lijk zijn, maar dan moet wél eerst de
schaarste opgelost zijn."
Er zou geïnvesteerd moeten wor
den in mensen om in de zorginstel-
Oud-hurgemeester H.A. van der Munnik heeft er plezier in om de 'eerste paalvan de uitbreiding van ziekenhuis Lievensberg te boren.
voor het Bergse Lievensberg een
goede toekomst ziet weggelegd.
Dat er zo weinig opleidingsmoge
lijkheden in ons land zijn voor me
disch specialisten, is te wijten aan de
politiek, zei professor Vierhout klip
en klaar in zijn betoog. „Maar er
komt verbetering, men ziet het ein
delijk in", aldus de hoogleraar en al
gemeen chirurg uit Enschede (van
oorsprong Vlissinger), die tevens
clubarts is van voetbalclub FC Twen
te. Bij het door Buijs bepleite af
schaffen van de numerus fixus
plaatste hij een kanttekening: „De
huidige medische faculteiten leiden
in het eerste jaar 2000 studenten op.
Met veel moeite kan dat naar 2400,
maar het zouden er 3000 moeten
zijn." Ook de door het Kamerlid ge
noemde 40 ziekenhuizen nuanceerde
Vierhout: „Er komen 40 ziekenhuis
eenheden."
Hij schetste de ontwikkelingen in de
medische techniek, die gericht zijn
op een exacte diagnose en therapie
met minimale beschadiging van het
weefsel (bijvoorbeeld kijkoperatie).
„Het is niet meer: hoe groter de snee,
hoe groter de chirurg." De compute
risering zet nu ook in de ziekenhuis
zorg door. Nieuwe technieken die
volgens Vierhout in hightech centra
toegepast moeten worden en niet in
'achteraf ziekenhuisjes'. Dure opera
ties weliswaar, maar ook een kortere
opnameduur van patiënten, stelde de
professor, die het een grote fout
noemde om de regionale ziektekos
tenverzekeraars de baas te laten zijn.
De veranderende maatschappij
werkt er volgens Vierhout aan mee
datje in de toekomst een ander soort
dokters zult krijgen. Generalisten
zijn nauwelijks meer in zes jaar tijd
op te leiden, dus ontstaan concentra
ties van gedifferentieerde specialis
ten. „In kemcentra met daaromheen
pilot-ziekenhuizen, centra voor kort
verblijf en dagbehandeling. En dan
kan de politiek hoog en laag sprin
gen", aldus de hoogleraar. Specialis
ten zullen in toenemende mate alleen
nog naar kerncentra gaan, om in gro
tere clusters te werken. „Want het is
een interessant vak, het mooiste dat
er is. Dat er dan getwijfeld wordt aan
onze maatschappelijke betrokken
heid!" Vierhout sprak zijn tevreden
heid uit over het afschaffen van de
budgettering: „We worden niet meer
gestraft als we mensen helpen." Hij
schetste hoe patiënten het hele land
door gaan om een specialist naar hun
keuze te vinden. En hoe er in ons
land operatiekamers leeg staan om
dat er geen personeel is, terwijl pa
tiënten ondertussen naar Duitsland
gaan om geholpen te worden. Dat
ontwikkelingen soms vanzelf plaats
vinden, illustreerde hij met een voor
beeld van Duitse traumahelikopters
die veertien jaar geleden gingen vlie
gen en met hun patiënten naar het
medisch centrum Twente in Ensche
de kwamen. „Dat ontstaat gewoon
en komt helemaal niet omdat dokters
dat willen."
Goed georganiseerd is alles niet,
concludeerde Vierhout uit het feit dat
het ziekenhuis in Vlissingen geen
cardioloog weet te krijgen en er de
roep klinkt dat Zierikzee open moet
blijven. Nu zowel de ziekenhuizen in
Bergen op Zoom als Roosendaal uit
breiden, zit het erin dat die in de toe
komst één kerncentrum worden,
voorspelde de hoogleraar. Die uit
spraak werd hem, gehoord de reac
ties, niet door alle aanwezigen in
dank afgenomen.
Adjunct-directeur drs. J.M.L. Ensing
ging nog kort in op de verbouwing
van Lievensberg. Hoe voor renovatie
werd gekozen omdat destijds voor
nieuwbouw 83 vierkante meter per
bed als norm gold en men dat te wei
nig vond. Aanvankelijk was een in
vestering van bijna 83 miljoen becij
ferd, uiteindelijk zal de verbouwing
62,5 miljoen vergen. De functie re
creatie voor de patiënt werd uit de
begroting geschrapt. Via fondsen
werving gaat het ziekenhuis daarom
proberen een overkapping van de
binnentuin te financieren.
Het streven is om de verbouwing in
2004 gereed te hebben. Vanaf het na
jaar van 1999 worden delen van de
polikliniek - zoals de functie-afde
ling - en de laboratoria vernieuwd.
Deze weken zijn de palen geboord
voor de nieuwbouw die boven en
over de zuidvleugel komt (met daar
in onder meer kinderafdeling en in
tensive care). Daarin worden drie
verpleegafdelingen 'gehangen'. De
kamers met zes bedden maken plaats
voor ruimten met één, twee of drie
bedden en eigen sanitair. Het plan
voor deze ingrijpende vernieuwing is
ingediend toen de Thoolse burge
meester Van der Munnik voorzitter
was van de raad van toezicht 1988-
1996) en onder diens opvolger C.J.
de Wit (1996-2001) werden de pro
cedures doorlopen. Beide heren
mochten daarom de officiële hande
ling verrichten, ook al omdat huidig
voorzitter P. Zevenbergen verhinderd
was. Van der Munnik klom in de ca
bine van de bouwkraan, terwijl De
Wit in een bakje omhoog ging en een
fles champagne stuksloeg tegen een
heipaal.
deelt de kamer met een maat van Fi
lippijnse afkomst, uit Tilburg. Er
staan elf blokken die met elkaar zijn
verbonden door middel van een
overkapping. Zo is er een overdekt
straatje ontstaan. De containers wor
den door de militairen een beetje
spottend chaletjes genoemd. „Per
blok is er een schotelantenne en een
televisiekamer. Daar is het dringen.
Je moet dan ook nog uitmaken naar
welk programma er gekeken gaat
worden. Er zijn jongens die hebben
een draadje naar het toestel in hun
kamer getrokken, maar het beeld
wordt dan steeds slechter."
Uitgaan gebeurt op het kamp zelf dat
vlakbij het dorp Bogonjo ligt. Er is
een bar waar per persoon twee pils
jes genuttigd mogen worden ('two
can rule,' vrij vertaald twee is ge
noeg). Er is muziek. „Een keer zijn
we uit geweest. Met vijf man, waar
van twee bewapend. We zijn in Bo
gonjo, ongeveer net zo groot als
Tholen, gaan eten bij een aardig Ita
liaans restaurant. Het eten was goed
en het kostte heel weinig."
In het gebied heerst een landklimaat.
Het kan er heel koud zijn. De laagste
temperatuur die Kevin er meemaakte,
was twintig graden onder nul. „Maar
die kou valt wel mee. Er staat bijna
geen wind. Dat was alleen de eerste
twee weken. Daarna werd het 5 tot 6
graden boven nul. Het weer was heel
goed. Ook de bevolking zei dat. Het
was de eerste keer in twintig jaar dat
er geen sneeuw lag. Het heeft maar
één nachtje gesneeuwd en dan ligt er
meteen 30 centimeter. Maar dat was
na een paar dagen weer weg."
De basis staat rond een fabriekshal.
Die was in aanbouw maar door de
oorlog nooit afgemaakt, laat staan in
gebruik genomen. Het is verboden
terrein voor SFOR. Ook hier geldt
dat er mijnen kunnen liggen. Werden
de mijnen aanvankelijk door de ex
plosieven opruimingsdienst van het
Nederlandse leger opgeruimd, nu
doen de mensen dat zelf nadat ze er
voor opgeleid zijn.
Meijer moet soms ook als chauffeur
op pad. Een keer reed hij een wagen
vol met schoolmeubilair naar een
dorpje in Servië, op zo'n 250 kilo
meter van Bogonjo. „Tafels, stoelen
en bankjes. Alles gloednieuw. Toen
we er aankwamen, stond de deur
open, maar we moesten het door het
raam naar binnen gooien. Er waren
op dat moment geen kinderen maar
degenen die de spullen in ontvangst
namen, waren erg vijandig. Dan heb
je 250 kilometer gereden en dan
krijg je zoiets. Dan denk je: waarom
kom ik hier?"
Voordat Meijer naar Bosnië ging,
kreeg hij een cursus van twee weken
in de Harskamp waarin hij juist werd
voorbereid op dergelijke situaties. In
de les worden de soldaten geleerd
wat ze moeten doen als ze bijvoor
beeld onverwacht voor een wegver
sperring komen te staan. Meijer
vindt dat hij goed is voorbereid op
zijn uitzending.
Na het Schelde college (metaaltech
niek) in Sint-Maartensdijk ging hij
naar het Baroniecollege in Breda
voor een oriëntatiejaar voor het le
ger. Hij wilde BBT-er worden, be
roepsmilitair voor bepaalde tijd,
maar was nog te jong om de leger-
kleuren te dragen. Na dat jaar teken
de hij voor een 2,5 jarig dienstver
band en ging naar Assen voor de
algemene militaire opleiding. Daar
was plek voor een chauffeur en kkw-
er. Voor het laatste volgde hij een op
leiding in Soesterberg. De uitzen
ding kwam nog vrij onverwacht. „Ik
kwam na de opleiding in Havelte.
Daar hoorde ik dat het peloton uitge
zonden zou worden. Ik hoefde niet
mee, maar wij zouden anders met
vijf man achterblijven. Dan weet je
ook niet watje moet doen. Zodoende
kon ik mee."
In zijn vrije uurtjes op de basis be
steedt Meijer zijn tijd aan fitness en
aan e-mailen pf telefoneren met zijn
ouders, zusje, vriendin en vrienden.
Een e-mail versturen gaat snel maar
is niet altijd gemakkelijk omdat er
voor 500 militairen slechts zeven
computers beschikbaar zijn.
Het nadeel van het leven op een
kluitje met zoveel mensen noemt
Meijer het gebrek aan privacy. „Dat
mis je daar wel. Je bent altijd met
zijn tweeën op een kamertje, je zit 24
uur bij elkaar. Het zijn altijd dezelde
mensen waar je mee te maken hebt.
Je hoort vaak dat er ruzie is, maar
daar hebben wij gelukig geen last
van. Als dat gebeurt moet je dat echt
uitpraten, want andere gaat het niet
goed."
Kevin is de jongste van het peloton.
„Maar dat zien ze niet aan me. Ze
schatten me op 20, 21 jaar." Volgen
de week gaat hij weer terug voor drie
maanden. Zijn contract loopt in 2002
af. Binnen die periode zit er niet nog
een uitzending in. „Er moet steeds
een jaar tussen zitten, maar voor mij
hoeft het ook niet meer. Ik wil wel
bij defensie blijven. Een betere baas
kun je niet hebben. Het liefst stap ik
over naar de luchtmacht in Woens
drecht. Lekker dicht bij huis."
Aan RMI Holland in Bergen op
Zoom, waar een tiental Tholenaren
werken, is uitstel van betaling ver
leend. Er wordt gesproken met een
gegadigde om het in financiële moei
lijkheden verkerende bedrijf over te
nemen. De ABN AMRO heeft een
boedelkrediet verleend aan de produ
cent van vlinderkleppen, schuifafslui-
ters en fittingen, zodat het onderhan
den werk en de goed gevulde
orderportefeuille zo optimaal moge
lijk verwerkt kunnen worden. Eind
1999 kocht RMI nog de failliete Mid
delburgse gieterij, waarna de Bergse
gieterij-activiteiten werden overgehe
veld naar de Zeeuwse hoofdstad. Al
langere tijd werden met diverse partij
en gesprekken gevoerd over de over
name van de machinefabriek van
RMI in Bergen op Zoom. Dat proces
duurt echter langer dan gedacht en
gehoopt was, waardoor een aantal
crediteuren hun geduld verloren heb
ben, maakt directeur A. Vriesendorp
duidelijk. „Door uitstel van betaling
wordt de noodzakelijke rust gescha
pen om de in gang gezette gesprekken
goede voortgang te geven. Kwaliteit
gaat voor snelheid. We zijn vol ver
trouwen dat er een oplossing komt
zoals destijds voor de gieterij Middel
burg, waar nu ook een heel gezond
bedrijf draait.'
Werk zat dus bij RMI, maar geen
geld. „Liquiditeit is iets anders dan
omzet", zegt Vriesendorp. „Het is
een hele lastige materie, want het gaat
ook om grote bedragen." De direc
teur wil niets kwijt over de overne
mende partij of die in de buurt van
Bergen op Zoom ligt of daar heel ver
vandaan in verband met het risico van
concentratie van activiteiten, zoals
destijds in Middelburg. RMI is eigen
dom van een participatiemaatschap
pij-
Uit een onderzoek van het ingeni
eursbureau SAVE naar de basiszorg
bij de Thoolse brandweer, is geble
ken dat elke brandweerauto uitge
rust moet worden met een basisset
redgereedschap. De groep Tholen is
volgens de begroting aan de beurt
om zo'n set te krijgen. Het gaat om
een redschaar en -spreider met een
pompaggregaat, bedoeld voor het
kunnen openknippen en -spreiden
van autowrakken waarin slachtoffers
bekneld zitten. Kosten voor de set
bedragen ruim 25.500 gulden. En
dat is iets meer dan de 25 mille die
er voor gereserveerd was in de be
groting. In de komende vier jaar
moeten de overige blusgroepen aan
de beurt komen voor vervanging of
uitbreiding van het redgereedschap.
Over de keuze van het materiaal
heeft een werkgroepje zich gebogen,
bestaande uit brandweerlieden.
De Thoolse landbouw is bezig een
landbouwontwikkelingsplan (LOP) te
maken, de natuurvereniging Tholen
wil een natuurontwikkelingsplan voor
onze streek (NOP). Dat zei voorzitter
G. Westerweel woensdagavond op de
ledenvergadering van de natuurver
eniging Tholen in Meulvliet. Met dat
plan in de hand zou de gemeente, het
waterschap Zeeuwse Eilanden en
staatsbosbeheer de ontwikkeling van
een 'ecologische structuur' op Tholen
kunnen bevorderen.
Westerweel vindt het maken van een
plan van belang omdat het aanwijzen
van waardevolle dijken (voor bloem-
dijken) bijvoorbeeld te traag gaat. „Er
zijn wel wat dijken aangewezen en
het waterschap heeft ook strepen ge
trokken voor het water. Maar een en
ander is nooit in een plan neergelegd
bij de gemeente. Zo'n plan zou in een
bestemmingsplan moeten zitten. Niet
alleen moet er een landbouwontwik
kelingsplan komen, maar ook een
plan voor de ecologische structuur."
Volgens Westerweel is het plan van de
vereniging al kenbaar gemaakt op
ambtelijk niveau, maar het bestuur is
van plan het officieel in te dienen bij
de gemeente. „We willen er vaart ach
ter zetten. Het LOP voor de landbouw
is nog niet klaar. Als dat klaar is wil
len we in gesprek treden. Maar omdat
het zo lang duurt, willen we zelf stek
ken steken en bij de gemeente aan
kloppen. We wachten niet langer af."
Westerweel zei het te betreuren dat de
natuurvereniging niet betrokken is in
het plan voor de landbouw. „Op zich
is het spijtig dat we het plan niet met
elkaar maar naast elkaar moeten ma
ken. Communiceren vooraf maakt de
planvorming soepeler. Het gaat ons
erom welke gebieden met elkaar zijn
te verbinden om zo de natuur te ver
sterken."
