F. Kousemaker hechtte aan goede sfeer onder leerkrachten Ter Tolne Pastoor die veel tijd stak in samen kerk worden, vertrekt na elf jaar Er is creativiteit nodig voor bestedingen Pot-Meijerfonds Schoolleider verlaat openbare basisschool na bijna 35 jaar Zes mille voor kinderkamp Eurosport van de kabel af Donderdag 1 februari 2001 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT 3 „Bedankt dat je 35 jaar lang Frank Kousemaker van Ter Tolne was." Mevrouw J. Boot-Ketelaars - in Tholen beter bekend als juffrouw Jo - vatte vrijdagmiddag in die ene zin samen wat andere sprekers ook naar voren brachten. Schoolleider J.F. Kousemaker (59) van de Thoolse open bare basisschool stopt vanwege zijn gezondheid met wer ken. Hij was een zeer actieve, aimabele en integere per soon die hechtte aan een goede sfeer onder het personeel en aan resultaten bij de leerlingen, zo viel te beluisteren. Kousemaker zelf keek dankbaar terug op zijn loopbaan, maar schuwde de kritiek niet. Het hekwerk rond de school, waarvoor hij jaren streed, krijgt zijn naam. Expressievakken Grote avond Wonder Geen twee, maar drie gevallen van nekkramp Campings groter voor meer kwaliteit Argumenten Voorbereiding eucharistievieringen was visitekaartje van Wiel Wiertz Ontmoeting Bewogen Carnavalsmis Kaarslicht en cake met muisjes Molenvlietsedijk en Mossellaan Thoolse racebaan Twee jaar werkt Kousemaker in middels al niet meer, en per 1 de cember werd mevrouw M. v.d. Reydt-v.d. Vos als zijn opvolger aangesteld. Vrijdag bood het ge meentebestuur de vertrekkende schoolleider een receptie aan in Meulvliet. Dat werd een gezellige bijeenkomst, bijna een heuse reünie van het Thoolse (openbaar) onder wijsveld. Per 1 augustus 1966 werd de toen 24-jarige Kousemaker benoemd in zijn eerste betrekking als onderwij zer. Zijn proefles was door het toenmalige schoolhoofd Van Veen- endaal positief beoordeeld. De sol licitant uit Goes maakte op hem een vriendelijke en rustige indruk, zo had onderwijswethouder W.C. van Kempen uit het archief opgediept. Toen Van Veenendaal langdurig ziek werd, Werd Kousemaker in 1975 met de tijdelijke waarneming als hoofdonderwijzer belast, met speciale toestemming van het mi nisterie omdat hij de benodigde pa pieren niet had. Twee jaar later was een uitgebreide briefwisseling tus sen gemeente en ministerie nodig - inclusief een brief namens alle col lega's van de school - om Kouse maker als opvolger van Van Veen endaal benoemd te krijgen. In 1981 slaagde hij voor de volledige be voegdheid en volgde zijn definitie ve benoeming. In 1984 werd hij di recteur van de basisschool en in 1995 locatieleider. „Je was een hele gewaardeerde collega binnen het onderwijsveld en er is heel veel re den om dankbaar te zijn dat je op Ter Tolne je werk hebt mogen doen", aldus de wethouder. Deze ging er niet aan voorbij dat Kouse maker niet vrijwillig uit het ar beidsproces stapt. „Maar het is fijn dat je je vanaf het nulpunt hebt te- ruggeknokt. Dat geeft vertrouwen voor de toekomst." Naast de school was Kousemaker ook voor de gemeenschap in de weer, onder andere bij de muziek school, de voetbalclub, de kerk en het streekmuseum. „Je was en bent een actieve persoonlijkheid en velen hebben daarvan - in de positieve zin - geprofiteerd. „Je inzet en werk, je gevoel voor verhoudingen en ideeën over samenwerken werden gewaar deerd." Van Kempen stipte ook de veranderingen aan die in de loop van de jaren plaatsvonden in zowel het onderwijs als de houding van kinderen en ouders. Hij wenste de scheidende schoolleider en zijn vrouw alle goeds toe voor de toe komst en bood namens het gemeen tebestuur een kleurenscanner en een barometer aan. Voor mevrouw Kou semaker waren er bloemen. „Je hebt het goed gedaan, wees te vreden", zei bovenschools direc teur L.A. Hellemons van de federa tie van openbare basisscholen, die Kousemaker schetste als een aima bel mens waarmee hij graag praat te. Het contact was er in de staf, waarvan alle schoolleiders deel uit maken. Kenmerkend noemde Hel lemons de opvatting dat expressie vakken een plaats moesten hebben in het lesrooster, naast het gegeven dat er resultaten moesten zijn. „Je hebt diverse keren geklaagd dat er geen geld was om onderwijsme thoden te vernieuwen." De direc teur waardeerde het bijzonder dat Kousemaker als schoolleider nooit mensen kwetste en altijd correct bleef. „Misschien was je weieens wat te zacht." Ter Tolne is in zijn periode een begrip geworden, ook buiten de gemeente, door de aan sprekende resultaten bij het school- voetbal. Ten aanzien van het ver trek van de Tholenaar uit het onderwijs zullen sommigen zeggen 'die heeft geluk', maar volgens Hellemons is het 'een schitterend vak, een prachtig vak. Je moet er jaloers op zijn'. Namens de collega's van de staf voerde W.J.J. Brevet van De Rie- burch te Sint-Maartensdijk het woord. „Al jouw jaren in het Thoolse onderwijs zijn ook de mij ne. We zijn destijds met zijn drieën - ook Kees Hoek van Dijke - uit het Zeeuwse hierheen gekomen en ze krijgen ons er niet weg." Brevet zei dat de collega's een beetje opkeken tegen Kousemaker, die een school met 350 leerlingen leidde (nu telt Ter Tolne er nog de helft). Op een Frank Kousemaker kreeg heel wat attenties en goede wensen bij zijn afscheid van Ter Tolne. gegeven moment ontstond een overleg van de hoofden van de openbare scholen, het zogenaamde hoofdenoverleg, en later directeu- renberaad. „We hebben daar heel gezellige dingen meegemaakt. Je was daarin rustig en zeker, en heel integer." Kousemaker regelde de vakantieroosters en de culturele voorstellingen. „Wij profiteerden daarvan, maar we wisten dat het goed geregeld zou worden." Het zachte dat Hellemons aanroerde, was er niet altijd, zei Brevet. „De andere kant kennen we ook, het op geheven vingertje, hoofd een beet je schuin, als er kritiek was omdat bijvoorbeeld de gemeente iets niet had geregeld." Hij roemde de voor trekkersrol die Kousemaker ver vulde op het terrein van buiten schoolse activiteiten, bij het schoolvoetbal en het schooldam- men. „Frank had ook nog iets bij zonders: een opleidingsinstituut aan huis. Want zowel bij het dam men als het voetballen kwam je zijn kinderen tegen en dat geduren de een reeks van jaren", grapte Brevet, die zei in de Tholenaar al tijd een bijzonder plezierige colle ga te hebben gehad. De kinderen Kousemaker waren natuurlijk bij het afscheid van hun vader aanwe zig. Juffrouw Jo herinnerde aan de tijd dat de kleuterscholen de Bijenkorf en Kleuterlust met Ter Tolne tot één basisschool samengevoegd werden. „Wij van de kleuterschool vonden dat maar niks, maar ik moet zeggen: het team van Ter Tol ne viel écht mee." De inmiddels gepensioneerde kleuterjuf was een aantal jaren de adjunct van Kouse maker. Ze denkt met plezier terug aan zaken als de eerste paal en de inrichting van de nieuwe gymzaal, en het schoolkamp. „Stop je met werken, dan verandert er heel veel. Maar meestal heb je tijd tekort", gaf ze Kousemaker mee. Diens op volger mevrouw Van den Reydt kreeg een bloemetje: „Ik had niet eerder de gelegenheid om je te feli citeren", zei de juf. „Ik wil met u alles van A to Z doornemen", zo begon Kousema ker zijn dankwoord. Bij iedere let ter van het alfabet had hij één of meer trefwoorden, die zeer uiteen lopende aspecten van zijn loop baan aan Ter Tolne belichtten. Een leerling die leed aan het syndroom van Down noemde hij. Daaraan lesgeven betekende voor hem een pedagogische meerwaarde, maar op sociaal gebied was dit tegelij kertijd een meerwaarde voor de leerlingen. De bovenschools direc teur die alle regeltjes kent en zich daarmee bezighoudt. De hulpou- ders zonder wie weinig te organi seren valt. De onmisbaar gewor den klasseassistent. Kousemaker zei dat hij een bewaker was van een goede sfeer onder de leer krachten. „Want zou die niet goed zijn, dan had dat zijn weerslag op de leerlingen. In het geven van complimenten, dat besef ik, ben ik weieens tekortgeschoten." De computer vindt hij een prachtig leermiddel, maar men moet niet vergeten dat op een basisschool tóch eerst de basisbegrippen aan geleerd moeten worden. De grote avond heeft in zijn ogen zowel pe dagogisch, cultureel als creatief een grote waarde. „En de kinderen kijken er naar uit." Ook van het jaarlijkse schoolkamp in Veere ge noot Kousemaker. „Ik wist niet dat u zó aardig was, zei een meisje daar tegen me." De medezeggenschaps- en de ouder raad prees de vertrekkende school leider. Evenals de schoonmaaksters (de dames Soomers, Wijkhuizen en Bazen). „Maar ze werden te duur. De overstap op schoonmaakbedrij ven is echter geen vooruitgang. Ze krijgen te weinig tijd, het budget is te krap." Kousemaker zei voorstander te zijn van vier cijferrapporten in een schooljaar, om leerproblemen snel te signaleren. Ten aanzien van de EH- BO-lessen wees hij erop, dat de school de leermiddelen zélf moet be talen. Nascholing van het personeel is tegenwoordig een must, maar moet in de ogen van het team van Ter Tolne rendement opleveren voor zowel de leerkrachten als de leerlin gen. Kousemaker bedankte onder- wijsambtenaar René Reijngoudt (die deze middag regisseerde en in april naar de gemeente Steenbergen over stapt), waarmee hij vooral de laatste twee jaar veel te maken had. Hij me moreerde hoe collega Huiskamp met zijn klas ooit 1000 gulden won in een wedstrijd van de PZEM, maar de bus miste toen van dat geld een uit stapje werd gemaakt. Ter Tolne is uniek gezien het feit dat de school zes keer de landelijke finale school voetbal bereikte en evenzovele keren schooldamfinalist was. De lange va kantie die leerkrachten vaak onder de neus wordt gewreven, is in de ogen van de Tholenaar verdiend. „Men vergeet dat dit een zwaar en slijtend beroep is. Maar niemand wil met je ruilen." Voor veel ijverde Kousemaker in zijn periode aan Ter Tolne, zei hij. „Zonwering, de veilig heid in de Zoekweg, een apart atle- tiekveld en een nieuw hek." Dat laat ste komt er en zijn collega's hebben besloten dat dit het Kousemakerhek zal gaan heten. Bij de W dacht Kousemaker aan wonder: „Want ik besef maar al te goed, dat het een wonder is dat ik hier vanmiddag sta." Het deed hem goed dat hij de afgelopen twee jaar, als hij de school zo eens binnenliep, steeds welkom was. Met de collega's werd enkele weken geleden al een cultureel uitstapje gemaakt naar 's- Hertogenbosch. En donderdag was er het feestelijke afscheid op school, met de leerlingen. Daar kreeg Kou semaker een horloge aangeboden. De schoolleider brak tenslotte een lans voor het openbaar onderwijs: „Alle leerlingen zijn daar gelijk, on verschillig hun achtergrond. Ik zal ze missen. En van die 35 jaar in het on derwijs in Tholen heb ik nooit spijt gehad", aldus Frank Kousemaker, die door veel (oud-)collega's en ou ders de hand werd gedrukt. De bestedingscriteria van het Pot- Meijerfonds moeten aangepast wor den aan de maatschappelijke werke lijkheid. Dat zei raadslid M.J. Klippel maandagavond bij de vast stelling van de rekening 1999 van het slapende fonds, dat behalve de bijdrage aan de Kamer van Koop handel en twee attenties voor ver trekkende bestuursleden, weer niets uitgaf. „Zijn de doelstellingen nog wel actueel?", vroeg het SGP- raadslid zich af. Volgens burgemeester W. Nuis is er behoefte aan een stuk creativiteit. „Dat ontbrak in het verleden en bo vendien waren er geen aanvragen. Het nieuwe bestuur is informeel al bij elkaar geweest en daar is de doelstelling besproken. Inderdaad is het niet de bedoeling om alleen de bijdrage aan de Kamer van Koop handel te betalen. Maar ook raads leden kunnen ideeën uiten", zo hield de burgemeester de gemeente raad voor. Klippel zei er moed op te hebben dat het goed komt. „Nieuwe bezems vegen immers schoon." De burge meester vroeg zich af, hoelang hij nog als nieuwe bezem wordt aange merkt, maar met creatieve voorstel len voor het Pot-Meijerfonds wilde hij op verzoek van Klippel wel naar de raadscommissie algemeen be stuur en welzijn komen. „We doen niets geheimzinnigs", liet Nuis we ten. De burgemeester werd met notaris mr. A.A.J. Schot, mevr. J.M. van Olffen-Deurloo en gemeentesecreta ris S. Nieuwkoop als nieuw bestuurs lid gekozen van het Pot-Meijer fonds. Op de hoogrendementsrekening van het Pot-Meijerfonds bij de Verenigde Spaarbank stond nog ƒ102.675,11 per 31 december 1999. Er werd in dat jaar een rente behaald van ƒ3256,20. Totaal drie Tholenaren zijn in het zie kenhuis opgenomen geweest wegens nekkramp. Vorige week werd mel ding gemaakt van een inwoonster van Stavenisse van in de zestig en een ne genjarig meisje uit Poortvliet. Daar naast blijkt er ook nog een veertienja rige jongen uit Poortvliet getroffen te zijn door de meningococcenziekte. Hij was er ernstig aan toe, maar is in middels weer thuis en probeert halve dagen naar school te gaan. Ook de an dere twee patiënten herstellen in hun vertrouwde omgeving. VERVOLG VAN VOORPAGINA Het toerisme is ook één van de eco nomische pijlers van Zeeland. Zwikker zit al 35 jaar in deze bran che en hij legde uit, dat er voor kwaliteitsverbetering meer ruimte nodig is. Er is immers een hele ver schuiving opgetreden. Zaten er twintig jaar geleden nog 4 mensen per stacaravan, nu is dat maar 1,3 personen meer. Had je voorheen ca ravans van 2x7 m, nu is dat 4x 11 m. „Wil je de kwaliteit handhaven, dan heb je meer ruimte nodig omdat we te maken hebben met een dubbele gezinsverdunning. We hebben veel minder mensen op de camping en dus minder omzet. Dat werkt ook door bij de middenstand, die im mers ook profiteert van de recre atie. Als ik 5 ha. mag uitbreiden, maar daarbij de verplichting opge legd krijg om ook 5 ha. natuurter rein erbij aan te leggen, dan wordt mijn kostprijs te hoog. En bij de Pluimpot hebben we een prachtig natuurgebied vlakbij! Mijn ervaring is, dat acht van de tien natuuront wikkelingsprojecten mislukken op de doelstelling", aldus Zwikker, die verder de recente artikelen in de media over daling van de bodem .paniekvoetbal' noemde. De vogel richtlijn speelt de recreatiesector op Tholen volgens de Scherpenisse- naar ook parten. Saris stipte de Speelmansplaten aan als gebied waar gemakkelijk cam pers kunnen staan, hoewel dat offi cieel niet is toegestaan. De Speel mansplaten zouden een injectie kunnen gebruiken omdat de aanwe zigheid van blauwe algen in het wa ter van het Zoommeer nu afbreuk doet aan de kwaliteit. Statenlid mevr. Polderman wees hem erop, dat je geen stroompje zout water kunt inla ten op het Zoommeer omdat het wa ter voor de landbouw zoet moet zijn. Gedeputeerde Coppoolse zag daar voor toch oplossing. „Bij het Ha ringvliet is dat gelukt, maar het heeft wel 25 miljoen gulden gekost.' Met het Zeelanddebat wordt de be trokkenheid van Zeeuwen bij de toe komst van hun provincie vergroot. „Er zit ook een gevaarlijke kant aan", zei mevr. Ginjaar. „Als de po litiek er niets mee doet, dan is het middel erger dan de kwaal. De uit komsten mogen dus niet in de la blijven liggen. Elke uitspraak moet serieus overwogen worden. Men heeft recht op argumenten." Ze hield de deelnemers aan het Zee landdebat in Goes dan ook voor om hele heldere uitspraken te doen, die niet voor tweeërlei uitleg vatbaar zijn. Het Zeelanddebat helpt de provincie bij het zelf ontwikkelen van een vi sie voor de toekomst van onze pro vincie. Eén van de opmerkingen woensdagavond was, dat de com municatie met de burgers soms nog al onsamenhangend is. Half maart komt er een concept stra tegische visie van de statencommis sie die het Zeelanddebat heeft voor bereid. Dat stuk komt dan terug naar de insprekers, waarna rond de zomer provinciale staten van Zeeland een besluit zullen nemen over het toe komstig beleid voor onze provincie. José Havermans en Piet Etienne rechtsbieden pastoor Wiertz een cadeau aan namens de Vossemeerse Willibrordusparochie. De Rooms-Katholieke parochies van Tholen, Oud-Vossemeer, Lepel straat en Halsteren laten hun pastoor Wiel Wiertz node gaan. Dat bleek zondag bij het afscheid van de 42-jarige priester, die op 2 januari aan de slag is gegaan in Breda-oost en Teteringen. „De populariteit van de bisschop is door deze benoeming in onze regio niet toegenomen", zei vi- ce-voorzitter R. Ooms van de Lepelstraatse Antonius van Padua-pa- rochie. Na elf jaar waren de mensen aan hun pastoor gehecht en omge keerd. „U bent in die periode opbouwend te werk gegaan. Je moet toch een goede architect zijn om zo'n bouwwerk overeind te houden. Wij als geloofsgemeenschappen zullen in ieder geval proberen zolang mogelijk in uw geest verder te gaan." Honderden drukten de pastoor de hand en kregen van hem als aandenken een boekje mee met het opschrift 'Amen' en daarin teksten en illustraties ter overdenking. Ooms sprak namens de vier pa rochiebesturen de vertrekkende pas toor en zijn familie toe in een over volle kerk in Lepelstraat. Wiertz vestigde zich elf jaar geleden vanuit Kerkrade als pastoraal werker in dit dorp. „Bij de eerste kennismaking bracht u een Limburgse vlaai mee. Dat kenmerkte u meteen", zei Ooms. Begin 1991 werd Wiel Wiertz in Oud-Vossemeer door bisschop Ernst tot diaken gewijd en op 20 juli van datzelfde jaar volgde in Halste ren zijn priesterwijding. Veel wijzi gingen in het pastoresteam maakte hij sindsdien mee. De pastoors Kloeg van Lepelstraat en Van den Brüle (gisteren werd hij 80 jaar) van Tholen en Oud-Vossemeer stopten ermee en pastoraal werkster Gemma Verlijsdonk trad aan. In mei 1996 wilde de bisschop een priester uit de regio elders benoemen. „Het is één van de vele keren dat er aan u ge trokken is. Maar pastoor Dohmen van Halsteren ging, omdat die graag terug wilde naar Limburg." Volgens Ooms had Wiertz allevier zijn pa rochies - twee Brabantse en twee Zeeuwse -> even graag. Ingaande op wat de priester de afge lopen tijd allemaal voor elkaar kreeg, noemde hij de zorg voor de gebou wen. „Uw liefde voor architectuur kwam daarbij te pas. In Oud-Vosse- meer werd de kerk gerestaureerd, in Halsteren is pas het nieuwe secretari aat geopend, en ook in Lepelstraat kwam er een secretariaat en hel afge lopen jaar een Antoniuskapel. „Ook met personen ging u opbouwend te werk", zei Ooms, refererend aan de vele vrijwilligers die in de vier pa rochies actief zijn en 'vaak niet on derdoen voor profs'. „U had te ma ken met vier besturen, heel veel werkgroepen en koren. En u weet be sturen te enthousiasmeren." Ooms noemde Wiertz een perfectionist. „Alle vieringen werden tot in de puntjes voorbereid. Dat was uw visi tekaartje en daardoor hechtten men sen aan de eucharistie."De preken van de pastoor waren altijd erg her kenbaar, omdat hij teruggreep op si tuaties van alledag. „Maar altijd met een boodschap, met een wijzende vinger naar God." Ooms noemde de noveen die Wiertz in Lepelstraat in stelde en die mensen uit de wijde omgeving naar de kerk trekt om er te bidden. Kenmerkend voor de pastoor zijn zijn liefde voor auto's en hard rijden, zo kwam naar voren. En op tv volgt hij alle soapseries. Een gsm moest hij niet, maar via een telefooncirkel die door drie gezinnen werd onderhou den, was Wiertz altijd bereikbaar. De Limburger is bourgondisch van aard, zei Ooms. „U riep een jaarlijkse feestavond voor de vrijwilligers in het leven. En ook een barbecue in de pastorietuin voor de vier parochiebe sturen. Want u vindt het belangrijk dat mensen elkaar op een ontspannen manier kunnen ontmoeten." Een groot nadeel is, dat Wiertz geen nee kan zeggen. Hij werkte dan ook vaak tot diep in de nacht. „Roeping wordt bij u met hoofdletters geschreven", concludeerde Ooms. Dat kerk en sa menleving niet los van elkaar staan, kwam tot uitdrukking in de aanzet die de pastoor gaf om zowel in Le pelstraat als Halsteren dorpsraden te vormen. De parochie is daarin verte genwoordigd. „Uit alle lof die u sinds het bekend worden van uw vertrek is toegezwaaid, blijkt wel hoe populair u bent. Maar de populariteit van de bisschop is hier niet gestegen. Waar om moet u weg? Het hoort bij deze tijd, zegt men." Volgens Ooms kijken parochies en pastoor terug op een goede tijd, en laat Wiertz een goed gestructureerde regio en goed ver zorgde gebouwen achter. „Het ga u goed. We zullen proberen zolang mo gelijk in uw geest verder te gaan. Maar we zullen beslist meer van u horen." Met dat laatste doelde Ooms op meer gehoorde geluiden dat Wiel Wiertz de capaciteiten heeft voor een carrière binnen de Kerk. Vice-voor- zitter Matthijssen van de parochie Halsteren had tevoren Wiertz' moe der een boeket aangereikt: „U bent in de loop van de jaren een vertrouwde verschijning geworden in ons mid den. Ook u zullen we missen." Over zijn vertrek is Wiertz twee jaar lang met het bisdom in gesprek ge weest, maar uiteindelijk wilde hij de bisschop gehoorzamen. Overigens woont hij voorlopig nog in Lepel straat, want de pastorie in Breda is nog niet gereed. De regio kreeg de toezegging dat de vacature uiterlijk in september vervuld zal zijn. Doordat ook pastoraal werkster Franca Graaf- mans uit Halsteren onlangs is ver trokken (naar Oudenbosch), staat pastoraal werkster Gemma Verlijs donk uit Tholen er grotendeels alleen voor. Als tijdelijke oplossing zal pas toor Johan Baijings uit Wouw voor 50% in deze regio werkzaam zijn, terwijl emeritus-pastoor Jos Stuijk uit Rucphen als invaller fungeert en te vens binnen het pastoresteam de eerstverantwoordelijke is. Verlijsdonk had als cadeau voor de vertrekkende pastoor een beeldje meegebracht met de titel 'Bewogen'. „Want dat ben jij, je laat je raken door mensen." Hoewel afscheid ne men bij pastores als een onderdeel van het beroep wordt gezien en alles went, is dat volgens de Thoolse maar deels waar. „Afscheid nemen went nooit. En zeker voor jou. Wiel, zal hel wennen zijn om deze regio in te ruilen voor de grote stad. Wij vormen hier met elkaar een hechte gemeen schap. En dat samen kerk worden, daaraan heb je veel tijd besteed." Me vrouw Verlijsdonk zei dat ze het de afgelopen jaren niet altijd met de pas toor eens was, maar wél was er het vertrouwen binnen het pastoresteam. Ze vond het jammer dat ze Wiertz nooit zover heeft gekregen dat hij de computer ging gebruiken, of zelfs een typemachine. In hun periode van samenwerking leerde ze dat 'pastoor Wiel' iets niet zomaar doet, maar er altijd een bedoeling mee heeft. Het thema van het kerkelijk jubeljaar was 'Geloven gaat verder' en in dat op zicht gaat ook het kerkzijn in de regio verder na het vertrek van Wiertz, zei de pastoraal werkster. De afscheidsbijeenkomst, die onder meer werd bijgewoond door de Thoolse oud-burgemeester Van der Munnik en vertegenwoordigers van de Gereformeerde Kerk in Oud-Vos- semeer, kende meerdere muzikale in termezzo's. Het koor en de fanfare uit Lepelstraat traden op, de zangeres Margo Roeken (op verzoek van Wiertz), maar ook het Ojé-koor uit Tholen en een afvaardiging van de drie Vossemeerse kerkkoren. Zij had den veelal teksten gemaakt die be trekking hadden op de pastoor. Bij het nummer You'll never walk alone nam Wiertz het heft in handen en ge baarde naar de volle kerk dat ze met de armen moesten zwaaien. Door de Vossemeerse Willibrordusparochie werd een fotocollage aangeboden. De Lepelstraatse gemeenschap liet zich deze middag evenmin onbe tuigd. De buurtvereniging die door de pastoor was aangespoord om jaarlijks een buurtfeesf. te organiseren, de dorpsraad én de carnavalsvereniging gaven acte de presence. Dit jaar zal voor de 22e keer een carnavalsmis in de Lepelstraatse kerk plaatsvinden (op 17 februari gebeurt dit voor het eerst ook in Oud-Vossemeer) en daaraan verleende de pastoor steeds zijn medewerking. Prins carnaval hulde Wiertz in carnavalstenue en op de klanken van de boerenkapel voer de de pastoor een polonaise door de kerk aan. Tenslotte meldde de heer Matthijssen nog dat er een speciale bankrekening was geopend waarop mensen een bijdrage konden storten voor een cadeau voor de pastoor. Wiertz zelf voerde het woord niet meer. Hij stond 's morgens in zijn preek stil bij zijn vertrek en de toe komst van de geloofsgemeenschap pen in de regio. De dienst in de Hal- sterse Quirinuskerk had als thema 'Geloven gaat verder'. Naast Wiertz gingen de pastoors v.d. Brüle en v.d. Linden voor, alsmede de pastoraal werksters Verlijsdonk en Graafmans. „Dat het u allen goed mag gaan en geloven gewoon doorgaat. En waar om ook niet!", zei de pastoor. Pas om kwart voor acht drukte de laatste parochiaan Wiel Wiertz ten afscheid de hand. é- De stichting jeugd- en jongeren werk Tholen krijgt 6000 gulden van het Juliana Welzijnsfonds. Het geld is bestemd voor een op te zet ten kinderzomerkamp. In de laat ste week van de schoolvakantie (van 4 tot en met 11 augustus) kunnen 40 a 45 kinderen die (om wat voor reden dan ook) normaal niet op vakantie kunnen, samen met zo'n 15 begeleiders verblijven in een boerenhoeve in het Brabant se Baarle-Nassau. Het gaat om kinderen van 8 tot 12 jaar uit de gemeente Tholen. Ze kunnen zich uitleven in twee hectare eigen bos en een zandverstuiving bij de hoe ve. Jeugd- en jongerenwerk bena derde ook de gemeente en bedrij ven voor een bijdrage. De helft van het benodigde bedrag is in middels binnen. Applaus klonk er maandagavond in de raadzaal van het gemeentehuis in Sint-Maartensdijk, nadat raadslid drs. A.L. Piet nieuwe verlichting had ont stoken. Het hoofd personeelszaken van Philips in Roosendaal had zijn in vloed aangewend om de ruimte op de verdieping van het monumentale ge bouw beter te verlichten. Tijdens het diner na de excursie van de gemeente raad waren daarover in september klachten geuit, o.a. door wethouder Ravensteijn. „Raadslid Piet heeft die uitdaging niet in de wind geslagen. Ik zorg voor betere lampen, liet hij we ten en straks ziet u het resultaat. Het is allemaal belangeloos door Piet en zijn connecties geregeld. Geheel om niet. Dit schept geen verplichtingen. Het hoeft u niet te weerhouden van kriti sche vragen", zei burgemeester Nuis. Bij binnenkomst in de raadzaal trof fen de gemeentebestuurders waxine lichtjes op hun tafel aan. Alleen de perstafel was voorzien van kunstlicht en daar profiteerden de daar vlakbij zittende raadsleden Van den Donker op de ene en Piet op de andere hoek nog een beetje van. „Deze feeërieke ambiance is weliswaar niet zo handig - ik zie niet wat ik voor mij heb liggen - maar we doen een rijkelijk beroep op uw humor", zei de burgemeester. Piet bracht licht in de duisternis door de knoppen om te draaien. Alleen de wandverlichting achter hem deed het niet, maar na enig morrelen brandde ook die lamp en was de raadzaal com pleet verlicht. De tweede vernieuwing nadat eerder het portret van de konin gin was vervangen. Nieuw leven was er in het gezin van raadslid Koopman en daarom stond er naast het waxinelichtje een schoteltje met cake met muisjes voor de raads leden gereed. Stemmen van lezers Nadat de Molenvlietsedijk verkeers veilig is gemaakt voor de school jeugd ter hoogte van de scholen, ver schijnen er tot mijn grote verbazing bij bijna alle zijstraten van dezelfde Molenvlietsedijk drempels, zodat een zijstraat van rechts ineens zomaar een uitrit wordt. Prettig voor de auto mobilist, want uitritten hebben im mers geen voorrang, dus kun je nu gewoon lekker doorrijden. Sla je rechtsaf de Mossellaan in, dan blij ken ook daar de zijstraten al uitritten te zijn geworden, evenals een groot gedeelte van de zijstraten van de Kon. Julianastraat. Ik vraag me nu wel af, hoe het met de schooljeugd zit die naar huis/school fietst? Deze blijkt alleen maar veilig te zijn, als ze al bijna in school zitten! Toch eigenlijk wel een raar idee voor een verkeersveilige situatie. Fam. Verkamman, Oesterstraat 26, Tholen. De doorgifte van de tv-programma's van Eurosport via de Zeeuwse kabel is sinds dinsdag gestopt, omdat Ze- katel niet de door Eurosport gevraag de 12 cent per aansluiting wil gaan betalen. Dat zou een verdubbeling zijn ten opzichte van de bestaande bijdrage. De programmaraad heeft met 5 stemmen voor en 1 tegen de tariefsverhoging afgewezen, omdat anders nog meer commerciële om roepen op de stoep zouden kunnen staan. Tot nu toe betaalt Zekatel al leen aan Eurosport en Discovery voor doorgifte van de programma's. Mogelijk komt Eurosport nog dit voorjaar weer terug op de kabel, maar dan achter een decoder. Men zal er dan apart voor moeten betalen. In de Thoolse gemeenteraad werd niet over die aspecten gesproken, maar over de benoeming van een nieuw lid van de programmaraad: H. van der Heide namens de werkne mersorganisaties als opvolger van mevr. A.J.K.W. Oostdijk. M. Dijke kondigde aan, dat de SGP-fractie principiële bezwaren had tegen ver schillende programma's en daarom zou er blanco gestemd worden. De praktijk was anders. Twaalf raadsle den waren voor, drie tegen en drie stemden er blanco. De SGP telt vijf leden in de Thoolse gemeenteraad (inclusief de wethouder), zodat er ook nog een ander raadslid tegen heeft gestemd. Mogelijk berust dit op een vergissing, want de burge meester legde de procedure bij de benoeming van nieuwe bestuursle den voor het Pot-Meijerfonds en de stichting de Wezen Armen van Sint- Annaland nogmaals uit. Hier waren alle 18 raadsleden voor. De negen tiende, wethouder I.C. Moerland, ontbrak ook maandagavond omdat hij nog steeds met ziekteverlof is.

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 2001 | | pagina 3