F. Kousemaker hechtte aan goede
sfeer onder leerkrachten Ter Tolne
Pastoor die veel tijd stak in samen
kerk worden, vertrekt na elf jaar
Er is creativiteit nodig voor
bestedingen Pot-Meijerfonds
Schoolleider verlaat openbare basisschool na bijna 35 jaar
Zes mille voor
kinderkamp
Eurosport van
de kabel af
Donderdag 1 februari 2001
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
„Bedankt dat je 35 jaar lang Frank Kousemaker van Ter
Tolne was." Mevrouw J. Boot-Ketelaars - in Tholen beter
bekend als juffrouw Jo - vatte vrijdagmiddag in die ene
zin samen wat andere sprekers ook naar voren brachten.
Schoolleider J.F. Kousemaker (59) van de Thoolse open
bare basisschool stopt vanwege zijn gezondheid met wer
ken. Hij was een zeer actieve, aimabele en integere per
soon die hechtte aan een goede sfeer onder het personeel
en aan resultaten bij de leerlingen, zo viel te beluisteren.
Kousemaker zelf keek dankbaar terug op zijn loopbaan,
maar schuwde de kritiek niet. Het hekwerk rond de
school, waarvoor hij jaren streed, krijgt zijn naam.
Expressievakken
Grote avond
Wonder
Geen twee, maar
drie gevallen
van nekkramp
Campings groter voor meer kwaliteit
Argumenten
Voorbereiding eucharistievieringen was visitekaartje van Wiel Wiertz
Ontmoeting
Bewogen
Carnavalsmis
Kaarslicht en
cake met muisjes
Molenvlietsedijk
en Mossellaan
Thoolse racebaan
Twee jaar werkt Kousemaker in
middels al niet meer, en per 1 de
cember werd mevrouw M. v.d.
Reydt-v.d. Vos als zijn opvolger
aangesteld. Vrijdag bood het ge
meentebestuur de vertrekkende
schoolleider een receptie aan in
Meulvliet. Dat werd een gezellige
bijeenkomst, bijna een heuse reünie
van het Thoolse (openbaar) onder
wijsveld.
Per 1 augustus 1966 werd de toen
24-jarige Kousemaker benoemd in
zijn eerste betrekking als onderwij
zer. Zijn proefles was door het
toenmalige schoolhoofd Van Veen-
endaal positief beoordeeld. De sol
licitant uit Goes maakte op hem een
vriendelijke en rustige indruk, zo
had onderwijswethouder W.C. van
Kempen uit het archief opgediept.
Toen Van Veenendaal langdurig
ziek werd, Werd Kousemaker in
1975 met de tijdelijke waarneming
als hoofdonderwijzer belast, met
speciale toestemming van het mi
nisterie omdat hij de benodigde pa
pieren niet had. Twee jaar later was
een uitgebreide briefwisseling tus
sen gemeente en ministerie nodig -
inclusief een brief namens alle col
lega's van de school - om Kouse
maker als opvolger van Van Veen
endaal benoemd te krijgen. In 1981
slaagde hij voor de volledige be
voegdheid en volgde zijn definitie
ve benoeming. In 1984 werd hij di
recteur van de basisschool en in
1995 locatieleider. „Je was een hele
gewaardeerde collega binnen het
onderwijsveld en er is heel veel re
den om dankbaar te zijn dat je op
Ter Tolne je werk hebt mogen
doen", aldus de wethouder. Deze
ging er niet aan voorbij dat Kouse
maker niet vrijwillig uit het ar
beidsproces stapt. „Maar het is fijn
dat je je vanaf het nulpunt hebt te-
ruggeknokt. Dat geeft vertrouwen
voor de toekomst."
Naast de school was Kousemaker
ook voor de gemeenschap in de
weer, onder andere bij de muziek
school, de voetbalclub, de kerk en
het streekmuseum. „Je was en bent
een actieve persoonlijkheid en velen
hebben daarvan - in de positieve zin
- geprofiteerd. „Je inzet en werk, je
gevoel voor verhoudingen en ideeën
over samenwerken werden gewaar
deerd." Van Kempen stipte ook de
veranderingen aan die in de loop
van de jaren plaatsvonden in zowel
het onderwijs als de houding van
kinderen en ouders. Hij wenste de
scheidende schoolleider en zijn
vrouw alle goeds toe voor de toe
komst en bood namens het gemeen
tebestuur een kleurenscanner en een
barometer aan. Voor mevrouw Kou
semaker waren er bloemen.
„Je hebt het goed gedaan, wees te
vreden", zei bovenschools direc
teur L.A. Hellemons van de federa
tie van openbare basisscholen, die
Kousemaker schetste als een aima
bel mens waarmee hij graag praat
te. Het contact was er in de staf,
waarvan alle schoolleiders deel uit
maken. Kenmerkend noemde Hel
lemons de opvatting dat expressie
vakken een plaats moesten hebben
in het lesrooster, naast het gegeven
dat er resultaten moesten zijn. „Je
hebt diverse keren geklaagd dat er
geen geld was om onderwijsme
thoden te vernieuwen." De direc
teur waardeerde het bijzonder dat
Kousemaker als schoolleider nooit
mensen kwetste en altijd correct
bleef. „Misschien was je weieens
wat te zacht." Ter Tolne is in zijn
periode een begrip geworden, ook
buiten de gemeente, door de aan
sprekende resultaten bij het school-
voetbal. Ten aanzien van het ver
trek van de Tholenaar uit het
onderwijs zullen sommigen zeggen
'die heeft geluk', maar volgens
Hellemons is het 'een schitterend
vak, een prachtig vak. Je moet er
jaloers op zijn'.
Namens de collega's van de staf
voerde W.J.J. Brevet van De Rie-
burch te Sint-Maartensdijk het
woord. „Al jouw jaren in het
Thoolse onderwijs zijn ook de mij
ne. We zijn destijds met zijn drieën
- ook Kees Hoek van Dijke - uit het
Zeeuwse hierheen gekomen en ze
krijgen ons er niet weg." Brevet zei
dat de collega's een beetje opkeken
tegen Kousemaker, die een school
met 350 leerlingen leidde (nu telt
Ter Tolne er nog de helft). Op een
Frank Kousemaker kreeg heel wat attenties en goede wensen bij zijn afscheid van Ter Tolne.
gegeven moment ontstond een
overleg van de hoofden van de
openbare scholen, het zogenaamde
hoofdenoverleg, en later directeu-
renberaad. „We hebben daar heel
gezellige dingen meegemaakt. Je
was daarin rustig en zeker, en heel
integer." Kousemaker regelde de
vakantieroosters en de culturele
voorstellingen. „Wij profiteerden
daarvan, maar we wisten dat het
goed geregeld zou worden." Het
zachte dat Hellemons aanroerde,
was er niet altijd, zei Brevet. „De
andere kant kennen we ook, het op
geheven vingertje, hoofd een beet
je schuin, als er kritiek was omdat
bijvoorbeeld de gemeente iets niet
had geregeld." Hij roemde de voor
trekkersrol die Kousemaker ver
vulde op het terrein van buiten
schoolse activiteiten, bij het
schoolvoetbal en het schooldam-
men. „Frank had ook nog iets bij
zonders: een opleidingsinstituut
aan huis. Want zowel bij het dam
men als het voetballen kwam je
zijn kinderen tegen en dat geduren
de een reeks van jaren", grapte
Brevet, die zei in de Tholenaar al
tijd een bijzonder plezierige colle
ga te hebben gehad. De kinderen
Kousemaker waren natuurlijk bij
het afscheid van hun vader aanwe
zig.
Juffrouw Jo herinnerde aan de tijd
dat de kleuterscholen de Bijenkorf
en Kleuterlust met Ter Tolne tot
één basisschool samengevoegd
werden. „Wij van de kleuterschool
vonden dat maar niks, maar ik
moet zeggen: het team van Ter Tol
ne viel écht mee." De inmiddels
gepensioneerde kleuterjuf was een
aantal jaren de adjunct van Kouse
maker. Ze denkt met plezier terug
aan zaken als de eerste paal en de
inrichting van de nieuwe gymzaal,
en het schoolkamp. „Stop je met
werken, dan verandert er heel veel.
Maar meestal heb je tijd tekort",
gaf ze Kousemaker mee. Diens op
volger mevrouw Van den Reydt
kreeg een bloemetje: „Ik had niet
eerder de gelegenheid om je te feli
citeren", zei de juf.
„Ik wil met u alles van A to Z
doornemen", zo begon Kousema
ker zijn dankwoord. Bij iedere let
ter van het alfabet had hij één of
meer trefwoorden, die zeer uiteen
lopende aspecten van zijn loop
baan aan Ter Tolne belichtten. Een
leerling die leed aan het syndroom
van Down noemde hij. Daaraan
lesgeven betekende voor hem een
pedagogische meerwaarde, maar
op sociaal gebied was dit tegelij
kertijd een meerwaarde voor de
leerlingen. De bovenschools direc
teur die alle regeltjes kent en zich
daarmee bezighoudt. De hulpou-
ders zonder wie weinig te organi
seren valt. De onmisbaar gewor
den klasseassistent. Kousemaker
zei dat hij een bewaker was van
een goede sfeer onder de leer
krachten. „Want zou die niet goed
zijn, dan had dat zijn weerslag op
de leerlingen. In het geven van
complimenten, dat besef ik, ben ik
weieens tekortgeschoten." De
computer vindt hij een prachtig
leermiddel, maar men moet niet
vergeten dat op een basisschool
tóch eerst de basisbegrippen aan
geleerd moeten worden. De grote
avond heeft in zijn ogen zowel pe
dagogisch, cultureel als creatief
een grote waarde. „En de kinderen
kijken er naar uit." Ook van het
jaarlijkse schoolkamp in Veere ge
noot Kousemaker. „Ik wist niet dat
u zó aardig was, zei een meisje
daar tegen me."
De medezeggenschaps- en de ouder
raad prees de vertrekkende school
leider. Evenals de schoonmaaksters
(de dames Soomers, Wijkhuizen en
Bazen). „Maar ze werden te duur.
De overstap op schoonmaakbedrij
ven is echter geen vooruitgang. Ze
krijgen te weinig tijd, het budget is te
krap." Kousemaker zei voorstander
te zijn van vier cijferrapporten in een
schooljaar, om leerproblemen snel te
signaleren. Ten aanzien van de EH-
BO-lessen wees hij erop, dat de
school de leermiddelen zélf moet be
talen. Nascholing van het personeel
is tegenwoordig een must, maar
moet in de ogen van het team van
Ter Tolne rendement opleveren voor
zowel de leerkrachten als de leerlin
gen. Kousemaker bedankte onder-
wijsambtenaar René Reijngoudt (die
deze middag regisseerde en in april
naar de gemeente Steenbergen over
stapt), waarmee hij vooral de laatste
twee jaar veel te maken had. Hij me
moreerde hoe collega Huiskamp met
zijn klas ooit 1000 gulden won in
een wedstrijd van de PZEM, maar de
bus miste toen van dat geld een uit
stapje werd gemaakt. Ter Tolne is
uniek gezien het feit dat de school
zes keer de landelijke finale school
voetbal bereikte en evenzovele keren
schooldamfinalist was. De lange va
kantie die leerkrachten vaak onder
de neus wordt gewreven, is in de
ogen van de Tholenaar verdiend.
„Men vergeet dat dit een zwaar en
slijtend beroep is. Maar niemand wil
met je ruilen." Voor veel ijverde
Kousemaker in zijn periode aan Ter
Tolne, zei hij. „Zonwering, de veilig
heid in de Zoekweg, een apart atle-
tiekveld en een nieuw hek." Dat laat
ste komt er en zijn collega's hebben
besloten dat dit het Kousemakerhek
zal gaan heten.
Bij de W dacht Kousemaker aan
wonder: „Want ik besef maar al te
goed, dat het een wonder is dat ik
hier vanmiddag sta." Het deed hem
goed dat hij de afgelopen twee jaar,
als hij de school zo eens binnenliep,
steeds welkom was. Met de collega's
werd enkele weken geleden al een
cultureel uitstapje gemaakt naar 's-
Hertogenbosch. En donderdag was
er het feestelijke afscheid op school,
met de leerlingen. Daar kreeg Kou
semaker een horloge aangeboden.
De schoolleider brak tenslotte een
lans voor het openbaar onderwijs:
„Alle leerlingen zijn daar gelijk, on
verschillig hun achtergrond. Ik zal ze
missen. En van die 35 jaar in het on
derwijs in Tholen heb ik nooit spijt
gehad", aldus Frank Kousemaker,
die door veel (oud-)collega's en ou
ders de hand werd gedrukt.
De bestedingscriteria van het Pot-
Meijerfonds moeten aangepast wor
den aan de maatschappelijke werke
lijkheid. Dat zei raadslid M.J.
Klippel maandagavond bij de vast
stelling van de rekening 1999 van
het slapende fonds, dat behalve de
bijdrage aan de Kamer van Koop
handel en twee attenties voor ver
trekkende bestuursleden, weer niets
uitgaf. „Zijn de doelstellingen nog
wel actueel?", vroeg het SGP-
raadslid zich af.
Volgens burgemeester W. Nuis is er
behoefte aan een stuk creativiteit.
„Dat ontbrak in het verleden en bo
vendien waren er geen aanvragen.
Het nieuwe bestuur is informeel al
bij elkaar geweest en daar is de
doelstelling besproken. Inderdaad is
het niet de bedoeling om alleen de
bijdrage aan de Kamer van Koop
handel te betalen. Maar ook raads
leden kunnen ideeën uiten", zo
hield de burgemeester de gemeente
raad voor.
Klippel zei er moed op te hebben
dat het goed komt. „Nieuwe bezems
vegen immers schoon." De burge
meester vroeg zich af, hoelang hij
nog als nieuwe bezem wordt aange
merkt, maar met creatieve voorstel
len voor het Pot-Meijerfonds wilde
hij op verzoek van Klippel wel naar
de raadscommissie algemeen be
stuur en welzijn komen. „We doen
niets geheimzinnigs", liet Nuis we
ten.
De burgemeester werd met notaris
mr. A.A.J. Schot, mevr. J.M. van
Olffen-Deurloo en gemeentesecreta
ris S. Nieuwkoop als nieuw bestuurs
lid gekozen van het Pot-Meijer
fonds.
Op de hoogrendementsrekening van
het Pot-Meijerfonds bij de Verenigde
Spaarbank stond nog ƒ102.675,11
per 31 december 1999. Er werd in
dat jaar een rente behaald van
ƒ3256,20.
Totaal drie Tholenaren zijn in het zie
kenhuis opgenomen geweest wegens
nekkramp. Vorige week werd mel
ding gemaakt van een inwoonster van
Stavenisse van in de zestig en een ne
genjarig meisje uit Poortvliet. Daar
naast blijkt er ook nog een veertienja
rige jongen uit Poortvliet getroffen te
zijn door de meningococcenziekte.
Hij was er ernstig aan toe, maar is in
middels weer thuis en probeert halve
dagen naar school te gaan. Ook de an
dere twee patiënten herstellen in hun
vertrouwde omgeving.
VERVOLG VAN VOORPAGINA
Het toerisme is ook één van de eco
nomische pijlers van Zeeland.
Zwikker zit al 35 jaar in deze bran
che en hij legde uit, dat er voor
kwaliteitsverbetering meer ruimte
nodig is. Er is immers een hele ver
schuiving opgetreden. Zaten er
twintig jaar geleden nog 4 mensen
per stacaravan, nu is dat maar 1,3
personen meer. Had je voorheen ca
ravans van 2x7 m, nu is dat 4x 11 m.
„Wil je de kwaliteit handhaven, dan
heb je meer ruimte nodig omdat we
te maken hebben met een dubbele
gezinsverdunning. We hebben veel
minder mensen op de camping en
dus minder omzet. Dat werkt ook
door bij de middenstand, die im
mers ook profiteert van de recre
atie. Als ik 5 ha. mag uitbreiden,
maar daarbij de verplichting opge
legd krijg om ook 5 ha. natuurter
rein erbij aan te leggen, dan wordt
mijn kostprijs te hoog. En bij de
Pluimpot hebben we een prachtig
natuurgebied vlakbij! Mijn ervaring
is, dat acht van de tien natuuront
wikkelingsprojecten mislukken op
de doelstelling", aldus Zwikker, die
verder de recente artikelen in de
media over daling van de bodem
.paniekvoetbal' noemde. De vogel
richtlijn speelt de recreatiesector op
Tholen volgens de Scherpenisse-
naar ook parten.
Saris stipte de Speelmansplaten aan
als gebied waar gemakkelijk cam
pers kunnen staan, hoewel dat offi
cieel niet is toegestaan. De Speel
mansplaten zouden een injectie
kunnen gebruiken omdat de aanwe
zigheid van blauwe algen in het wa
ter van het Zoommeer nu afbreuk
doet aan de kwaliteit. Statenlid mevr.
Polderman wees hem erop, dat je
geen stroompje zout water kunt inla
ten op het Zoommeer omdat het wa
ter voor de landbouw zoet moet zijn.
Gedeputeerde Coppoolse zag daar
voor toch oplossing. „Bij het Ha
ringvliet is dat gelukt, maar het heeft
wel 25 miljoen gulden gekost.'
Met het Zeelanddebat wordt de be
trokkenheid van Zeeuwen bij de toe
komst van hun provincie vergroot.
„Er zit ook een gevaarlijke kant
aan", zei mevr. Ginjaar. „Als de po
litiek er niets mee doet, dan is het
middel erger dan de kwaal. De uit
komsten mogen dus niet in de la
blijven liggen. Elke uitspraak moet
serieus overwogen worden. Men
heeft recht op argumenten." Ze
hield de deelnemers aan het Zee
landdebat in Goes dan ook voor om
hele heldere uitspraken te doen, die
niet voor tweeërlei uitleg vatbaar
zijn.
Het Zeelanddebat helpt de provincie
bij het zelf ontwikkelen van een vi
sie voor de toekomst van onze pro
vincie. Eén van de opmerkingen
woensdagavond was, dat de com
municatie met de burgers soms nog
al onsamenhangend is.
Half maart komt er een concept stra
tegische visie van de statencommis
sie die het Zeelanddebat heeft voor
bereid. Dat stuk komt dan terug naar
de insprekers, waarna rond de zomer
provinciale staten van Zeeland een
besluit zullen nemen over het toe
komstig beleid voor onze provincie.
José Havermans en Piet Etienne rechtsbieden pastoor Wiertz een cadeau aan namens de Vossemeerse Willibrordusparochie.
De Rooms-Katholieke parochies van Tholen, Oud-Vossemeer, Lepel
straat en Halsteren laten hun pastoor Wiel Wiertz node gaan. Dat bleek
zondag bij het afscheid van de 42-jarige priester, die op 2 januari aan
de slag is gegaan in Breda-oost en Teteringen. „De populariteit van de
bisschop is door deze benoeming in onze regio niet toegenomen", zei vi-
ce-voorzitter R. Ooms van de Lepelstraatse Antonius van Padua-pa-
rochie. Na elf jaar waren de mensen aan hun pastoor gehecht en omge
keerd. „U bent in die periode opbouwend te werk gegaan. Je moet toch
een goede architect zijn om zo'n bouwwerk overeind te houden. Wij als
geloofsgemeenschappen zullen in ieder geval proberen zolang mogelijk
in uw geest verder te gaan." Honderden drukten de pastoor de hand en
kregen van hem als aandenken een boekje mee met het opschrift
'Amen' en daarin teksten en illustraties ter overdenking.
Ooms sprak namens de vier pa
rochiebesturen de vertrekkende pas
toor en zijn familie toe in een over
volle kerk in Lepelstraat. Wiertz
vestigde zich elf jaar geleden vanuit
Kerkrade als pastoraal werker in dit
dorp. „Bij de eerste kennismaking
bracht u een Limburgse vlaai mee.
Dat kenmerkte u meteen", zei
Ooms. Begin 1991 werd Wiel Wiertz
in Oud-Vossemeer door bisschop
Ernst tot diaken gewijd en op 20 juli
van datzelfde jaar volgde in Halste
ren zijn priesterwijding. Veel wijzi
gingen in het pastoresteam maakte
hij sindsdien mee. De pastoors
Kloeg van Lepelstraat en Van den
Brüle (gisteren werd hij 80 jaar) van
Tholen en Oud-Vossemeer stopten
ermee en pastoraal werkster Gemma
Verlijsdonk trad aan. In mei 1996
wilde de bisschop een priester uit de
regio elders benoemen. „Het is één
van de vele keren dat er aan u ge
trokken is. Maar pastoor Dohmen
van Halsteren ging, omdat die graag
terug wilde naar Limburg." Volgens
Ooms had Wiertz allevier zijn pa
rochies - twee Brabantse en twee
Zeeuwse -> even graag.
Ingaande op wat de priester de afge
lopen tijd allemaal voor elkaar kreeg,
noemde hij de zorg voor de gebou
wen. „Uw liefde voor architectuur
kwam daarbij te pas. In Oud-Vosse-
meer werd de kerk gerestaureerd, in
Halsteren is pas het nieuwe secretari
aat geopend, en ook in Lepelstraat
kwam er een secretariaat en hel afge
lopen jaar een Antoniuskapel. „Ook
met personen ging u opbouwend te
werk", zei Ooms, refererend aan de
vele vrijwilligers die in de vier pa
rochies actief zijn en 'vaak niet on
derdoen voor profs'. „U had te ma
ken met vier besturen, heel veel
werkgroepen en koren. En u weet be
sturen te enthousiasmeren." Ooms
noemde Wiertz een perfectionist.
„Alle vieringen werden tot in de
puntjes voorbereid. Dat was uw visi
tekaartje en daardoor hechtten men
sen aan de eucharistie."De preken
van de pastoor waren altijd erg her
kenbaar, omdat hij teruggreep op si
tuaties van alledag. „Maar altijd met
een boodschap, met een wijzende
vinger naar God." Ooms noemde de
noveen die Wiertz in Lepelstraat in
stelde en die mensen uit de wijde
omgeving naar de kerk trekt om er te
bidden.
Kenmerkend voor de pastoor zijn
zijn liefde voor auto's en hard rijden,
zo kwam naar voren. En op tv volgt
hij alle soapseries. Een gsm moest hij
niet, maar via een telefooncirkel die
door drie gezinnen werd onderhou
den, was Wiertz altijd bereikbaar. De
Limburger is bourgondisch van aard,
zei Ooms. „U riep een jaarlijkse
feestavond voor de vrijwilligers in
het leven. En ook een barbecue in de
pastorietuin voor de vier parochiebe
sturen. Want u vindt het belangrijk
dat mensen elkaar op een ontspannen
manier kunnen ontmoeten." Een
groot nadeel is, dat Wiertz geen nee
kan zeggen. Hij werkte dan ook vaak
tot diep in de nacht. „Roeping wordt
bij u met hoofdletters geschreven",
concludeerde Ooms. Dat kerk en sa
menleving niet los van elkaar staan,
kwam tot uitdrukking in de aanzet
die de pastoor gaf om zowel in Le
pelstraat als Halsteren dorpsraden te
vormen. De parochie is daarin verte
genwoordigd. „Uit alle lof die u sinds
het bekend worden van uw vertrek is
toegezwaaid, blijkt wel hoe populair
u bent. Maar de populariteit van de
bisschop is hier niet gestegen. Waar
om moet u weg? Het hoort bij deze
tijd, zegt men." Volgens Ooms kijken
parochies en pastoor terug op een
goede tijd, en laat Wiertz een goed
gestructureerde regio en goed ver
zorgde gebouwen achter. „Het ga u
goed. We zullen proberen zolang mo
gelijk in uw geest verder te gaan.
Maar we zullen beslist meer van u
horen." Met dat laatste doelde Ooms
op meer gehoorde geluiden dat Wiel
Wiertz de capaciteiten heeft voor een
carrière binnen de Kerk. Vice-voor-
zitter Matthijssen van de parochie
Halsteren had tevoren Wiertz' moe
der een boeket aangereikt: „U bent in
de loop van de jaren een vertrouwde
verschijning geworden in ons mid
den. Ook u zullen we missen."
Over zijn vertrek is Wiertz twee jaar
lang met het bisdom in gesprek ge
weest, maar uiteindelijk wilde hij de
bisschop gehoorzamen. Overigens
woont hij voorlopig nog in Lepel
straat, want de pastorie in Breda is
nog niet gereed. De regio kreeg de
toezegging dat de vacature uiterlijk in
september vervuld zal zijn. Doordat
ook pastoraal werkster Franca Graaf-
mans uit Halsteren onlangs is ver
trokken (naar Oudenbosch), staat
pastoraal werkster Gemma Verlijs
donk uit Tholen er grotendeels alleen
voor. Als tijdelijke oplossing zal pas
toor Johan Baijings uit Wouw voor
50% in deze regio werkzaam zijn,
terwijl emeritus-pastoor Jos Stuijk uit
Rucphen als invaller fungeert en te
vens binnen het pastoresteam de
eerstverantwoordelijke is.
Verlijsdonk had als cadeau voor de
vertrekkende pastoor een beeldje
meegebracht met de titel 'Bewogen'.
„Want dat ben jij, je laat je raken
door mensen." Hoewel afscheid ne
men bij pastores als een onderdeel
van het beroep wordt gezien en alles
went, is dat volgens de Thoolse maar
deels waar. „Afscheid nemen went
nooit. En zeker voor jou. Wiel, zal
hel wennen zijn om deze regio in te
ruilen voor de grote stad. Wij vormen
hier met elkaar een hechte gemeen
schap. En dat samen kerk worden,
daaraan heb je veel tijd besteed." Me
vrouw Verlijsdonk zei dat ze het de
afgelopen jaren niet altijd met de pas
toor eens was, maar wél was er het
vertrouwen binnen het pastoresteam.
Ze vond het jammer dat ze Wiertz
nooit zover heeft gekregen dat hij de
computer ging gebruiken, of zelfs
een typemachine. In hun periode van
samenwerking leerde ze dat 'pastoor
Wiel' iets niet zomaar doet, maar er
altijd een bedoeling mee heeft. Het
thema van het kerkelijk jubeljaar was
'Geloven gaat verder' en in dat op
zicht gaat ook het kerkzijn in de regio
verder na het vertrek van Wiertz, zei
de pastoraal werkster.
De afscheidsbijeenkomst, die onder
meer werd bijgewoond door de
Thoolse oud-burgemeester Van der
Munnik en vertegenwoordigers van
de Gereformeerde Kerk in Oud-Vos-
semeer, kende meerdere muzikale in
termezzo's. Het koor en de fanfare uit
Lepelstraat traden op, de zangeres
Margo Roeken (op verzoek van
Wiertz), maar ook het Ojé-koor uit
Tholen en een afvaardiging van de
drie Vossemeerse kerkkoren. Zij had
den veelal teksten gemaakt die be
trekking hadden op de pastoor. Bij
het nummer You'll never walk alone
nam Wiertz het heft in handen en ge
baarde naar de volle kerk dat ze met
de armen moesten zwaaien. Door de
Vossemeerse Willibrordusparochie
werd een fotocollage aangeboden.
De Lepelstraatse gemeenschap liet
zich deze middag evenmin onbe
tuigd. De buurtvereniging die door de
pastoor was aangespoord om jaarlijks
een buurtfeesf. te organiseren, de
dorpsraad én de carnavalsvereniging
gaven acte de presence. Dit jaar zal
voor de 22e keer een carnavalsmis in
de Lepelstraatse kerk plaatsvinden
(op 17 februari gebeurt dit voor het
eerst ook in Oud-Vossemeer) en
daaraan verleende de pastoor steeds
zijn medewerking. Prins carnaval
hulde Wiertz in carnavalstenue en op
de klanken van de boerenkapel voer
de de pastoor een polonaise door de
kerk aan. Tenslotte meldde de heer
Matthijssen nog dat er een speciale
bankrekening was geopend waarop
mensen een bijdrage konden storten
voor een cadeau voor de pastoor.
Wiertz zelf voerde het woord niet
meer. Hij stond 's morgens in zijn
preek stil bij zijn vertrek en de toe
komst van de geloofsgemeenschap
pen in de regio. De dienst in de Hal-
sterse Quirinuskerk had als thema
'Geloven gaat verder'. Naast Wiertz
gingen de pastoors v.d. Brüle en v.d.
Linden voor, alsmede de pastoraal
werksters Verlijsdonk en Graafmans.
„Dat het u allen goed mag gaan en
geloven gewoon doorgaat. En waar
om ook niet!", zei de pastoor. Pas
om kwart voor acht drukte de laatste
parochiaan Wiel Wiertz ten afscheid
de hand.
é-
De stichting jeugd- en jongeren
werk Tholen krijgt 6000 gulden
van het Juliana Welzijnsfonds. Het
geld is bestemd voor een op te zet
ten kinderzomerkamp. In de laat
ste week van de schoolvakantie
(van 4 tot en met 11 augustus)
kunnen 40 a 45 kinderen die (om
wat voor reden dan ook) normaal
niet op vakantie kunnen, samen
met zo'n 15 begeleiders verblijven
in een boerenhoeve in het Brabant
se Baarle-Nassau. Het gaat om
kinderen van 8 tot 12 jaar uit de
gemeente Tholen. Ze kunnen zich
uitleven in twee hectare eigen bos
en een zandverstuiving bij de hoe
ve. Jeugd- en jongerenwerk bena
derde ook de gemeente en bedrij
ven voor een bijdrage. De helft
van het benodigde bedrag is in
middels binnen.
Applaus klonk er maandagavond in
de raadzaal van het gemeentehuis in
Sint-Maartensdijk, nadat raadslid drs.
A.L. Piet nieuwe verlichting had ont
stoken. Het hoofd personeelszaken
van Philips in Roosendaal had zijn in
vloed aangewend om de ruimte op de
verdieping van het monumentale ge
bouw beter te verlichten. Tijdens het
diner na de excursie van de gemeente
raad waren daarover in september
klachten geuit, o.a. door wethouder
Ravensteijn. „Raadslid Piet heeft die
uitdaging niet in de wind geslagen. Ik
zorg voor betere lampen, liet hij we
ten en straks ziet u het resultaat. Het is
allemaal belangeloos door Piet en zijn
connecties geregeld. Geheel om niet.
Dit schept geen verplichtingen. Het
hoeft u niet te weerhouden van kriti
sche vragen", zei burgemeester Nuis.
Bij binnenkomst in de raadzaal trof
fen de gemeentebestuurders waxine
lichtjes op hun tafel aan. Alleen de
perstafel was voorzien van kunstlicht
en daar profiteerden de daar vlakbij
zittende raadsleden Van den Donker
op de ene en Piet op de andere hoek
nog een beetje van. „Deze feeërieke
ambiance is weliswaar niet zo handig
- ik zie niet wat ik voor mij heb liggen
- maar we doen een rijkelijk beroep
op uw humor", zei de burgemeester.
Piet bracht licht in de duisternis door
de knoppen om te draaien. Alleen de
wandverlichting achter hem deed het
niet, maar na enig morrelen brandde
ook die lamp en was de raadzaal com
pleet verlicht. De tweede vernieuwing
nadat eerder het portret van de konin
gin was vervangen.
Nieuw leven was er in het gezin van
raadslid Koopman en daarom stond er
naast het waxinelichtje een schoteltje
met cake met muisjes voor de raads
leden gereed.
Stemmen
van lezers
Nadat de Molenvlietsedijk verkeers
veilig is gemaakt voor de school
jeugd ter hoogte van de scholen, ver
schijnen er tot mijn grote verbazing
bij bijna alle zijstraten van dezelfde
Molenvlietsedijk drempels, zodat een
zijstraat van rechts ineens zomaar
een uitrit wordt. Prettig voor de auto
mobilist, want uitritten hebben im
mers geen voorrang, dus kun je nu
gewoon lekker doorrijden. Sla je
rechtsaf de Mossellaan in, dan blij
ken ook daar de zijstraten al uitritten
te zijn geworden, evenals een groot
gedeelte van de zijstraten van de
Kon. Julianastraat.
Ik vraag me nu wel af, hoe het met de
schooljeugd zit die naar huis/school
fietst? Deze blijkt alleen maar veilig
te zijn, als ze al bijna in school zitten!
Toch eigenlijk wel een raar idee voor
een verkeersveilige situatie.
Fam. Verkamman,
Oesterstraat 26, Tholen.
De doorgifte van de tv-programma's
van Eurosport via de Zeeuwse kabel
is sinds dinsdag gestopt, omdat Ze-
katel niet de door Eurosport gevraag
de 12 cent per aansluiting wil gaan
betalen. Dat zou een verdubbeling
zijn ten opzichte van de bestaande
bijdrage. De programmaraad heeft
met 5 stemmen voor en 1 tegen de
tariefsverhoging afgewezen, omdat
anders nog meer commerciële om
roepen op de stoep zouden kunnen
staan. Tot nu toe betaalt Zekatel al
leen aan Eurosport en Discovery
voor doorgifte van de programma's.
Mogelijk komt Eurosport nog dit
voorjaar weer terug op de kabel,
maar dan achter een decoder. Men
zal er dan apart voor moeten betalen.
In de Thoolse gemeenteraad werd
niet over die aspecten gesproken,
maar over de benoeming van een
nieuw lid van de programmaraad: H.
van der Heide namens de werkne
mersorganisaties als opvolger van
mevr. A.J.K.W. Oostdijk. M. Dijke
kondigde aan, dat de SGP-fractie
principiële bezwaren had tegen ver
schillende programma's en daarom
zou er blanco gestemd worden. De
praktijk was anders. Twaalf raadsle
den waren voor, drie tegen en drie
stemden er blanco. De SGP telt vijf
leden in de Thoolse gemeenteraad
(inclusief de wethouder), zodat er
ook nog een ander raadslid tegen
heeft gestemd. Mogelijk berust dit
op een vergissing, want de burge
meester legde de procedure bij de
benoeming van nieuwe bestuursle
den voor het Pot-Meijerfonds en de
stichting de Wezen Armen van Sint-
Annaland nogmaals uit. Hier waren
alle 18 raadsleden voor. De negen
tiende, wethouder I.C. Moerland,
ontbrak ook maandagavond omdat
hij nog steeds met ziekteverlof is.