'Met hoofd op 't stuur fietsten
we voorbij zo hard we konden'
De laatste oorlogsmaanden op een Zeeuws eiland
Stichting wil het
fort De Roovere
oppepper geven
Donderdag 7 december 2000
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
15
In mei zijn twee artikelen gepubliceerd over de
activiteiten van het Sint-Philipslandse verzet in
de laatste maanden van de Tweede Wereldoor
log. Met name over het herbergen van een
groep Armenen in Anna Jacobapolder en het
overbrengen van hen naar Sint-Annaland, blijkt
enige aanvulling en correctie noodzakelijk. Ik
sprak daartoe met twee mensen die erbij be
trokken waren: oud-Sint-Philipslander Toon
Everaers en de voormalige Steenbergse ver
zetsman Jan van Kaam.
door J. Kempeneers
Inundatie
Koerier
Dassenberg
Noordweg
Sigaretten
Gevallenen
Bordje
De inspanningen van de onder
grondse verzetsgroep te Sint-
Philipsland werden gewaar
deerd. Dat bleek wel uit het
bedankbriefjes van kapitein
Stiff: 'Ik wil hierbij de dank
overbrengen van de B Com
pagnie' en ook van mijn com
mandant Lt.Kol. R.A. Kaeane,
The Lake Superior Regiment
(M), Canadian Army Overseas
aan de Ondergrondse Strijd
krachten van Sint-Philipsland
voor de belangrijke hulp en
medewerking die zij ons heb
ben verleend tijdens ons ver
blijf in dit district'. Mede na
mens zijn commandant kreeg
commandant P. Allewijn een
briefje met onder meer deze in
houd van kapitein Stiff. Ook
dijkgraaf P. Boudeling sprak na
mens het waterschap Sint-Phi
lipsland door middel van een
schrijven van 18 november
1944 aan P. Allewijn zijn dank
uit dat de verzetsgroep, terwijl
de Duitse Wehrmacht nog heer
en meester was, de suatiesluis
in de Oude Polder had dichtge
draaid en bewaakt. Boudeling
noemde daarbij de vele duizen
den kilogrammen aardappelen
en andere producten die voor
overstroming gespaard bleven.
Met ingang van 27 november
1944 werd de O.D. onderge
bracht bij de Bewakingstroe
pen, die ressorteerden onder
de Binnenlandse Strijdkrachten
(B.S.). Bij schrijven van 1 de
cember 1944 werd de com
mandant van de O.D. te Sint-
Philipsland hiervan op de
hoogte gebracht door com
mandant W.C. Dekker, Markie
zenhof, Bergen op Zoom.
Aan het slot van het eerdere ar-
worden gévorderd. Voordat ze
werden opgehaald, probeerde
men te redden wat er te redden
viel. Een aantal vaten werd bij
gevuld met een grote hoeveel
heid water, terwijl de pure olie
in de mestput werd ingegra
ven. 'Verbazend genoeg heb
ben ze er nooit iets van ge
hoord' schreef Van
Nieuwenhuijzen in de docu
mentatie die hij op het Rijksar
chief Zeeland deponeerde. Ook
Marinus' zoon Johannes Rein-
hout werkte op deze boerderij
en fungeerde al in 1942 als koe
rier voor Van Nieuwenhuijzen
naar H.B.S.-leraar Juten te Ber
gen op Zoom. Johannes bracht
dan weer berichten voor
Schouwen-Duiveland mee te
rug. In vertrouwen had Rein-
hout al eens gesproken met
Lauw Beurkens, die tijdens de
oorlog werk deed voor de pro
vinciale voedselcommissaris.
Beurkens voelde er wel iets
voor om als koerier dienst te
doen. Omdat hij ook op Duive-
land werkzaamheden verricht
te, vervoerde hij de militaire
gegevens in de stang van zijn
fiets. Contactpersonen waren
daar gemeenteambtenaar P.
van Beveren, tevens bekend als
historicus, en horlogemaker
Van Maurik te Zierikzee. Die
hadden soms weer berichten
voor Juten, die weer in de
stang mee gingen naar Sint-
Philipsland. Johannes Rein-
hout zorgde dan weer voor ver
voer naar Bergen op Zoom.
Eén keer pakte dat bijna ver
keerd uit toen hij halverwege
de Slaakdam werd aangehou-
Jan van Kaam heeft nog volop tastbare herinneringen
aan de oorlog.
tikel (E.B. 4 en 11 mei) beloofde
ik de lezers iets te schrijven
over de verplichte evacuatie.
Dat was te voorbarig, want er
zijn nog een aantal dingen die
reeds in de pen zaten en ook
feiten die sindsdien weer be
kend zijn geworden. Even ge
duld dus wat betreft de evacu
atie van de circa tachtig
zogenaamde 'politiek onbe
trouwbare' Fluplanders.
Zoals ik al eerder noemde, W.C.
van Nieuwenhuijzen was land
bouwer, eigenaar van een gro
te boerderij in de Kramerspol
der. Het ontbrak hem niet aan
werk, maar hij werd als het wa
re gedreven door zijn afkeer
van wat Duits en Nazi was. Een
van zijn arbeiderswoningen
werd bewoond door Marinus
Reinhout (den herder) die
evenmin schroomde om werk
te verrichten dat de bezetter
schade kon berokkenen. Zo
werden al in het begin van de
oorlog vaten met olie, die be
stemd waren voor de land-
bouwtractor, door de Duitsers
op de boerderij ontdekt en me
teen kreeg Van Nieuwenhuijzen
te horen dat de brandstof zou
De Steenbergse verzetsman Cor Gram (rechts) met krijgsgevangen Duitsers en Armenen.
den door twee Duitse militai
ren. Zij troffen een revolver bij
hem aan, namen hem mee
naar een huis en gingen aan
het bellen. Op een onbewaakt
ogenblik zag Reinhout zijn kans
schoon en wist er tussenuit te
glippen. Er werden nog een
aantal schoten op hem gelost,
maar hij kwam ongedeerd
thuis. De schrik zat er toen wel
in en Reinhout dook enige tijd
onder. Op welke manier het
ook gebeurde, verbinding was
voor het verzet een kostbaar, zo
niet een onmisbaar communi
catiemiddel. Dat dit allemaal
goed gegaan is tot de bevrij
ding, moet wel worden ver
klaard vanwege het feit dat de
illegale werkers in het diepste
geheim functioneerden. Ook de
telefoonlijn van de PZEM, die in
het stroomgebouwtje aan de
Oostdijk aanwezig was, be
wees bijzonder goede dien
sten.
Van Nieuwenhuijzen was des
tijds voorzitter van het water
schap. Maar hoe hij er ook bij
de Duitse commandant op aan
drong, hij kreeg geen ausweis
om tijdens de spertijd naar de
dijken te gaan indien dat nodig
bleek. Hij probeerde hen duide
lijk te maken dat vooral in
yjfcitH1 it: fit
V.'
Naar verzetsman Gerrit den Braber is in Eindhoven een
straat vernoemd.
herfst en winter, als storm en
springvloed gelijk kwamen,
meer aandacht aan de dijken
moest worden geschonken. In
het voorjaar van 1943 stak er
een hevige storm op en het wa
ter werd hoog opgestuwd. Het
werd de bezetters toen duide
lijk dat het ernst was en dat
dijkwacht en controle noodza
kelijk waren. Sinds die tijd
kreeg de boer van La Solitude
vergunning om continu, ook 's
nachts, naar de dijken te gaan.
Hij mocht bovendien zijn tele
foon behouden.
Toen in februari 1943 het inun
datiebevel kwam voor de Anna
Jacobapolder, de Kramerspol
der en de Prins Hendrikpolder,
leek het mis te gaan. De boer
derij stond in dit gebied en alle
bewoners - ook de landbou
wers met hun paarden en ove
rige levende have - moesten
evacueren. De meeste boeren
konden terecht bij hun collega's
in de Oude Polder, omdat deze
toen niet werd geïnundeerd. Zo
zat Adriaan Wisse op de Hen-
riëttehoeve, Sam Wisse op Vre-
denburg, Jacob Aarnoudse van
de Stelberg op Bouwlust, Ja
cob van Gastel op Steenepoort,
Piet Boudeling op de Reephoe-
ve en Jan Klompe bij Nico van
Westen. De Noordhoeve is na
een luchtgevecht op 31 januari
1944 afgebrand en bij Leen van
Nieuwenhuijzen op Broeders
hof was familie van zijn vrouw
uit het geïnundeerde Schou
wen-Duiveland, wat hem kort
na de bevrijding goed van pas
zou komen.
Het land van Willem van Nieu
wenhuijzen in de Kramerspol
der werd ook door het zoute
water overstroomd, maar de
gebouwen bleven droog. De
Hogeweg deed zijn naam eer
aan en de boerderij bleef be
reikbaar. Na overleg met de be
zetters mocht waterschaps
voorzitter Van Nieuwenhuijzen
blijven en zoals gezegd, hij
bleef beschikken over zijn tele
foon. Wonderlijk genoeg werd
hem nog toegestaan om Kees
van Strien (van Nicke) met zijn
gezin als evacués onderdak te
verlenen. Ook dijkgraaf Piet
Boudeling mocht blijven, maar
zijn boerderij Frederiksburg
aan de Langeweg kwam in het
water te staan. Hij kon met zijn
gezin terecht bij de familie Van
Iwaarden op de Reephoeve en
kon daar vanuit het slaapkamer
zijn ondergelopen boerderij
overzien.
Na de publicatie van mijn twee
de artikel (E.B. 11 mei) reageer
de de heer A.W. (Toon) Evera
ers uit Bergen op Zoom. De nu
87-jarige Everaers, geboren en
opgegroeid in Sint-Philipsland,
was actief bij de Fluplandse
O.D. en van 1946 tot 1952 com
mandant van de vrijwillige
brandweer. Dankzij zijn goede
geheugen gaf hij mij enkele
aanvullingen, maar ook een
correctie. Bij het overbrengen
van de Duitsers en Armenen
van Jan Klompe naar Sint-An
naland waren volgens Everaers
niet de personen aanwezig die
in de vorige aflevering zijn ge
noemd. Niemand kan het overi
gens beter weten dan Toon,
omdat hij er zelf bij aanwezig
was. Een bijzondere aanvulling
dus! Ze werden naar de Zuid
westhoek gebracht door: Jo
hannes Reinhout, Toon Evera
ers, Marien Noorthoék (van
Gert), Kees Quist (van Merien
van Coba), allen lid van de on
dergrondse verzetsgroep, en
de Steenbergenaren Willem
Delhez, Cor Gram en Janus van
Kaam. De laatsten behoorden
tot de verzetsgroep Steenber
gen en waren eerder al meege
komen naar de Polder om de
groep te bewaken.
Over de aanval op Dassenberg
had ik in de Warandeflat aan de
Argolaan te Bergen op Zoom
een gesprek met de bejaarde
oud-verzetsman Jan van Kaam
(broer van Janus). De Armenen
en twee Duitse onderofficieren
werden de dag na Dolle Dins
dag (6 september 1944) gevan
gen genomen en ontwapend
op het landgoed Dassenberg
tussen Steenbergen en Halste
ren. Het hoofddoel van het
Steenbergse verzet was om zo
veel mogelijk wapens en muni
tie in handen te krijgen. Ze
dachten die de laatste maan
den van de oorlog nodig te
hebben om zich te kunnen ver
dedigen tegen de Duitse bezet
ters. Commandant Koos Ver
aart noemde dat later de
gevaarlijkste operatie die ooit
was beraamd, maar het bleek
mee te vallen. De Armenen en
twee Duitse onderofficieren ga
ven zich gewillig over. Bij toe
val waren op het landgoed drie
dochters en een zoon uit een
Lepelstraats kasteleinsgezin
aanwezig. Verzetsman Jan van
Kaam noemde dat 'een akelige
verrassing' en vond dat er niet
op hun zwijgen gerekend kon
worden, ook al beloofden ze
dat in allé toonaarden. Omdat
enkele van de verzetslieden
voor de vier gezinsleden geen
onbekenden waren, was het
een te groot waagstuk om hen
te laten gaan. Ondanks het te
gensputteren van de meisjes
hadden ze geen keus, ze gin
gen mee op transport.
Aanvankelijk werd de groep
ondergebracht op de boerderij
van Lammers in het Moer-
straatse Laag, kort bij de Das
senberg. In dit nachtelijke uur
was het pad daarheen niet ge
makkelijk te vinden. De tegen
werkende dames moesten de
weg wijzen, anders zou krach
tig tegen hen worden opgetre-
Jan van Dijke.
den. Dat deden ze, uiteraard
met tegenzin. (Het is niet mo
gelijk om het verhaal van Jan
van Kaam hier verder op te te
kenen, maar dat temt vast nog
een keer van pas). Al snel werd
duidelijk dat ze hier niet onop
gemerkt zouden blijven en
daarom kregen ze, volgens
landbouwer Jan Stoop, bij
fruitteler Pierre van Nieuwen
huijzen (den Bukkem) een be
huizing op de schuurzolder.
Stoop: „Dit was vlak bij het
Steenbergse Sas en vanwege
het feit dat de omgeving daar
streng werd bewaakt, was het
niet verantwoord om er te blij
ven. Zowel voor Van Nieuwen
huijzen als voor de bewakers
was er te veel risico om opge
merkt te worden. Pierre wilde
er vanaf."
Daarom verhuisde de groep
binnen enkele dagen naar den
Blikken, eveneens in de Heense
polder, nu op de boerderij van
Jan Stoop. „Ze hadden het
goed bij ons en die mannen
hadden het gezellig met die
meiden in de kiemschuur. Zo
wel wij als ons personeel zwe
gen in alle toonaarden. Toch
bestond bij mij de vrees wel
eens, dat ik opgepakt zou wor
den", aldus Jan Stoop die nu
nog aan de overzijde van deze
boerderij woont. Het Steen
bergse verzet wilde hen daar
toch kwijt en riep de hulp in
van de Fluplandse verzets
groep. Opnieuw werden ze 's
nachts verkast. Jan van Kaam
was eerst met enkele verzets
mensen uit Flupland naar de
kiemschuur van Jan Klompe in
de Noordweg te Anna Jacoba
polder geweest, en men achtte
het verantwoord om ze daar
onder te brengen. Het was ge-
inundeerd gebied, maar de
kiemschuur stond droog. Om
gekeerde poterkistjes met stro
erop dienden als slaapplaats.
De Steenbergse verzetsgroep
zou voor het eten zorgen. De
moeder van de vier Lepel-
straatse jongelui verkeerde ge
ruime tijd in grote onrust over
haar kinderen en had vijfdui
zend gulden uitgeloofd voor
degene die ze wist op te spo
ren. Men probeerde dus alles in
het diepste geheim te doen,
maar zo geheim was het niet
voor iedereen. Jan van Dijke
(van Pie Stouten) woonde des
tijds met zijn ouders aan de Ho
geweg en zag verzetsman
Lauw Beurkens dagelijks met
een karretje achter zijn fiets
richting Klompe gaan. Ordon
nans Wim van Dommelen her
innert zich dat hij er enkele ke
ren per week met een zak
brood uit de bakkerij van zijn
vader en koffiesurrogaat heen
moest. De groep, die inmiddels
tot meer dan 30 personen was
uitgegroeid, bleef in de poter
bewaarplaats totdat ze in de
nacht van 1 op 2 november in
het pikkedonker vanuit het ge-
inundeerde gebied op pad
ging.
Toon Everaers vertelt verder:
„De tocht van Klompe naar de
Zuidwesthoek verliep voor
spoedig. Johannes Reinhout,
die het commando voerde, liep
enkele tientallen meters voor
ons uit en gaf regelmatig groen
licht als alles veilig was. Mocht
er iets zijn, dan zou hij ons met
een rood sein waarschuwen.
We gingen via de Noordweg,
Langeweg, Sluisweg, langs de
Sluiskreek naar de Kijkuit en
vervolgens langs de dijk naar
de Zuidwesthoek, waar de Sint-
Annalanders met hun roeibo
ten zouden aankomen. Op en
kele plaatsen in de geïnun
deerde polder moesten we nog
tot boven onze knieën door het
water waden en op die plaat
sen werden de dames op de
rug genomen. „Toen we op het
afgesproken punt arriveerden,
kwamen de schippers uit Sint-
Annaland met hun sloepen net
aan. Dat dit zo uitgekiend ge
beurde, was te danken aan de
samenwerking van het Flup
landse commando met de ver
zetsgroep te Sint-Annaland",
aldus Everaers.
In de vroege morgen van 2 no
vember werden te Sint-Anna
land de Armenen en de andere
gevangenen overgedragen aan
de Canadese bevelvoerder en
in een school ondergebracht.
Later op de dag werden ze in
twee gevechtswagens, een
vrachtwagen en een luxe auto
naar elders gebracht. De kaste
leinskinderen kregen vanaf dat
moment de vrijheid en zullen
na dit avontuur mogelijk kort
daarop in het Lepelstraatse kof
fiehuis door hun ouders met
open armen zijn ontvangen.
„We hadden fietsen aan de
hand meegenomen en op de
terugweg moesten we de ge
weren bij Willem van Nieu
wenhuijzen terugbrengen",
vertelt Everaers. „Via de Oude-
weg pakten we de dreef van
Broedershof. Het begon net te
dagen toen we Job Quist en
Jan van Westen zagen aanko
men om de paarden uit de wei
te halen. Met ons hoofd op het
stuur fietsten we zo hard we
konden de knechts voorbij om
niet herkend te worden en ver
volgden onze tocht naar de Ho
geweg."
Op mijn vraag of de Lepelstra-
ters werkelijk 'N.S.B.-meiden'
waren, antwoordde Everaers
ontkennend. „De meisjes wa
ren erin gelopen, zoals vele an
deren, maar van N.S.B. was bij
zowel de meisjes als hun ou
ders geen sprake." Everaers
wilde daar verder niet over uit
weiden omdat er waarschijnlijk
nog in leven zijn. Ook Jan
Stoop gaf ons te kennen dat zij
niet de enigen waren die het
en vroeg: „Waar hebben jullie
het over?" We zeiden: „Over
het bordje bij de weegbrug, wie
praat daar niet over?" Plotse
ling zei Koek tegen mij: „Jij
weet er meer van, ik arresteer
je en je gaat met mij mee". Ri-
nus vertelde verder. „Later
werd ook Piet van den Berg,
schilder bij Marien Breeman,
gearresteerd, verdacht van me
deplichtigheid. We waren bei
den nog geen 18 jaar oud, en
stomverbaasd werden we af
zonderlijk opgesloten in het ar
restantenlokaal naast het oude
gemeentehuis. Na eindeloze
verhoren en folteringen door
de schoftige wachtmeester
Koek, werden we om vier uur in
de middag vrijgelaten. Ik herin
ner me nog dat politieman J.
Labruyère ons tussen de mid
dag eten kwam brengen."
De jongens kregen de vrijheid,
maar bleven - zolang de dader
niet bekend werd - als verdacht
te boek staan voor het maken
van het spottende bordje met
de beledigende schildering te
gen de Duitsers. De moeder
van Everaers was erg zenuw
achtig en dit voorval sloopte
haar gestel. Ze wilde graag een
gesprek met wachtmeester
Koek, maar die weigerde. Uit
eindelijk is de politiecomman-
dant uit Tholen, de heer Haver-
beek, met haar komen praten
en hij wist moeder Mietje Ever-
aers-Beurkens enigszins gerust
te stellen. Pas in november
1944 kwam de dader voor de
dag, toen huisarts J.J. de
Groot trots vertelde dat hij het
bordje geschilderd had. „Voor
mij bleef hij een lafaard. In het
begin van de oorlog waren de
Duitsers nog vrij soepel, maar
was dit enkele jaren later voor
gevallen, dan had ik het waar
schijnlijk niet kunnen navertel
len", aldus Rinus Everaers.
Tenslotte wil ik nog enkele jon
ge mannen noemen die, zij het
niet met verzetsdaden ter plaat
se, toch ook voor hun vader
land goed en bloed hebben ge
geven. Ten eerste Gerrit den
Braber. Met een Duits uniform
aan wilde hij de bezetter in
Toon Everaers hielp de Armenen uit Anna Jacobapolder
naar Sint-Annaland transporteren.
gezelschap van Duitse of Ar
meense soldaten opzochten.
Ruim tien jaar geleden was er
nog één van de dochters in le
ven, die alle verdachtmakingen
aan het adres van haar en haar
zussen van de hand wees. „We
gingen voor sigaretten die ze
daar veel hadden en als we wa
ren gegaan om redenen die
worden genoemd, dan hadden
we onze broer niet meegeno
men."
Toon Everaers herinnert zich uit
het begin van de oorlog nog
een vervelend en gemeen
voorval betreffende zijn broer
Rinus. Desgevraagd had ik daar
met Rinus Everaers een ge
sprek over en vroeg hem naar
de toedracht. De nu 78-jarige
Everaers vertelde dat ze op de
plaats waar het voormalige
café 'de Kroon' aan de Voor
straat stond, bezig waren met
de bouw van de drogisterij van
Kees van den Berg. „Wanneer
ik van huis naar mijn werk aan
de Voorstraat ging, kwam ik
langs de weegbrug aan de
Oostdijk. Plotseling viel mijn
oog daar op een houten bordje,
dat bevestigd was aan een
houten paal. Op het bordje was
met verf een afbeelding van
een boot getekend, waarvan
Duitse militairen sprongen met
de kreet: help, help! Boven de
boot vloog een Engels vliegtuig
dat zijn mitrailleur leegschoot.
Op de boot was geschilderd:
'Wie fahren naar England'. Ter
wijl ik aan het stukadoren was
en Marien Quist aan het aftim
meren, kwam ons gesprek van
zelf op het bordje terecht. Wie
dat wel gemaakt kon hebben.
Op dat moment kwam mare
chaussee Johan Koek binnen
Eindhoven misleiden. Hij sneu
velde daarbij als verzetsman op
18 september 1944. Den Braber
werd begraven te Eindhoven,
maar later werd zijn lichaam te
rusten gelegd - als een van de
3300 mannen van 19 jaar en
ouder - op de erebegraafplaats
te Loenen op de Veluwe. Zijn
naam wordt nog levend gehou
den in de wijk Acht te Eindho
ven met de Gerrit den Braber-
laan.
Jan Marinus van Dijke was on
dergedoken te Sterksel bij
Eindhoven. Voor hij zich vrijwil
lig aanmeldde bij de Stoottroe
pen kwam hij nog op bezoek bij
zijn ouders in Anna Jacobapol
der. Kort daarop sneuvelde hij
te Wamel, op 18 december
1944. Jan kreeg later een ere-
graf in Anna Jacobapolder.
Daar ligt ook Willem Lindhout
begraven. Hij werd het slacht
offer van een militair incident
bij de boerderij de Stelberg.
Lindhout was bij de bewa
kingsdienst en werd getroffen
door een geweerkogel. Hij
overleed in het ziekenhuis te
Roosendaal op nieuwjaarsdag
1945.
We zijn inmiddels 55 jaar ver
der en als we de klokken op de
dag van de dodenherdenking
horen beieren, gaan onze ge
dachten terug naar hen die hun
leven gaven voor ons en voor
het vaderland! Gelukkig is
Sint-Philipsland bewaard ge
bleven voor wraak. De haren
rijzen ons te berge als we de
drama's lezen. 'Leest u met
ons nog eens Psalm 91?' vroeg
een van de tien veroordeelde
verzetsmannen in een bunker
te Haamstede op het naburige
eiland Schouwen-Duiveland
aan de predikant die hen bij
stond. Daarna deden de beulen
hun werk. In Renesse!
In Anna Jacobapolder ligt de door een geweerkogel
getroffen Willem Lindhout begraven.
Pak even uw
zakboekje
THOLEN
7 dec. Informatieavond borstvoe
ding, Stoofstraat 8, 20 u.
9 dec. Kerstmarkt, Meulvliet 10-18 u.
9 dec. Optreden Jan de Viet op klave
cimbel en Jacquelinge Ockers op
blokfluit, Gasthuiskapel 20 u.
12 dec. Kerstfilm, Ten Anker.
13 dec. Kerstkaarten maken Thjos,
jeugdhonk 14-16 u.
13 dec. Kerstliturgie m.m.v. NCVB-
koor, De Passage.
20 dec. Kerstplayback Thjos, jeugd
honk 14-16 u.
20 dec. Oecumenisch avondgebed,
Ichthuskerk, 19.30 u.
20 dec. Kerstviering plattelandsvrou
wen, NPB-gebouw 19 u.
21 dec. Kerstdiner Ten Anker.
23 dec. Kerstzangavond Immanuel,
Hervormde kerk 19 u.
OUD-VOSSEMEER
8 dec. Filmvertoning Vosmeer 2000,
Vossenkuil 19.30 u.
9 dec. Uitwisselingsconcert drum
band OVM, Vossenkuil 19.30 u.
16 dec. Winterserie w.s.c. Vosmeer,
Hof van Holland, 9 u.
16 dec. Kerstconcert OVM m.m.v.
Polyhymnia, Vossenkuil 20 u.
16 dec. Kaartavond v.v. Vosmeer,
kantine 20 u.
18 dec. Volkskerstzangdienst.
20 dec. Kerstviering ouderen, Vos
senkuil, 14.30 u.
SINT-ANNALAND
9 dec. Boutviswedstr. de Zeebaars,
Annavosdijk 11.30-14.30 u.
18 dec. Kerstfeest plattelandsvrou
wen, Wellevaete, 17 u.
23 dec. Thools kampioenschap tafel
tennis, Wellevaete, 9 u.
23 dec. Kerstbingo WHS, kantine 18
u.
STAVENISSE
9 dec. Kerstmarkt Clarity, schuur fam.
De Wilde, Stavenisseweg, 10-17 u.
SINT-MAARTENSDUK
15 dec. Kerstklaveijastoernooi de
Pendelaars, café Smerdiek 20 u.
16 dec, Kerstzangavond in Maar
tenskerk, 19.30 u.
19 dec. Kerstmiddag Anbosoos,
Maartenshof, 14 u.
20 dec. Kerstdiner, Maartenshof.
22 dec. Kerstklaverjassen, kantine
Smerdiek 20 u.
23 dec. Volkskerstzang i.s.m. Euter
pe, Haestinge.
SCHERPENISSE
9 dec. Hester Macrander, Holland
Huis, 20.15 u.
SINT PHILIPSLAND
14 dec. Kerstviering plattelandsvrou
wen, Rozeboom 19.30 u.
19 dec. Kerstdiner, De Rozeboom.
22 dec. Kerstzangavond VZOS, De
Wimpel, 19.30 u.O
BERGEN OP ZOOM
t/m 7 jan. Aquarellen Piet van Leu
ven, Rietpen Galerie.
7 dec. De Driestuiversopera, De
Maagd, 20,15 u.
9 dec. Van Muiswinkel Van Vleu
ten, cabaret, De Maagd, 20.15 u.
12 dec. Ruilbeurs De Verzamelaar,
Rozenoord, 19 u.
14 dec. Russische staatsopera, De
Maagd, 20.15 u.
15 dec. Nits theaterconcert, De
Maagd, 20.15 u.
15 dec. Optreden Flat Out, De Stoe-
lemat, 21 u.
16 dec. Kiev Koor, orthodox kerst
concert, De Maagd, 20.15 u.
16 dec. Weihnachtsoratorium Toon
kunstkoor, Gertrudiskerk 20.15 u.
16 en 17 dec. Kerstmarkt in Mar
kiezenhof, za 11-17 u., zo 12-17 u.
17 dec. De Notenkraker, familiebal
let, De Maagd, 14.30 u.
+film+++fllm+++film+++film+
ROXY I: Charlies's Angels - do en
ma t/m wo 20 u., vr en za 18.45 en
21.30 u., zo 16 en 20 u. Plop in de
wolken (Ned. gespr.) - za, zo en wo
14 u.
ROXY II: What lies beneath - do en
zo t/m wo 20 u., vren za 21.30 u. Di
nosaur (Ned. gespr.) - vr 18.45 u., za
14 en 18.45 u., zo 14 en 16 u., wo 14
u.
CINEM'ACTUEEL 1-2-3:
The cell - vr en za 21.30 u., zo 18.45
en 21.30 u., ma t/m wo 20 u. Plop in
de wolken (Ned. gespr.) - za en wo
14 u., zo 14 en 16.15 u. Charlies's
Angels - do en ma t/m wo 20 u., vr
en za 18.45 en 21.30 u., zo 16.15,
18.45 en 21.30 u. Dinosaur (Ned.
gespr.) - vr 18.45 u., za 14 en 18.45
u., zo 14 en 16.15 u., wo 14 u. The
Grinch - do 20 u., vr 18.45 u., za en zo
14 en 18.45 u., wo 14 u. The Skulls-
vr t/m zo 21.30 u., wo 20 u. Verras
singsvoorpremière: do 20 u. Vatel -
ma 20.30 u. Kadosh - di 20.30 u.
De Halsterse oud-wethouder J. Sinke
spant zich al ruim een halve eeuw in
om de restanten van het fort De
Roovere tussen Bergen op Zoom en
Halsteren als waardevol cultuurhisto
risch element te bewaren. Het fort is
in 1628 - de laatste fase van de Tach
tigjarige Oorlog - aangelegd als on
derdeel van een verdedigingsgordel
rond Bergen op Zoom. In het land
schap zijn onderdelen van de grach
ten en wallen nog altijd herkenbaar.
In het vooijaar van 1998 erkende
Rijkswaterstaat de aanwezigheid van
waardevolle historische restanten in
het Halsters Laag - ze dreigden opge
offerd te worden aan de nieuw
Zoomweg-A4 - en dat ervoer Sinke
als een belangrijke overwinning,
schrijft hij in zijn boekje 'De Roove
re als buur'. In september is een
stichting Vrienden van fort De
Roovere in het leven geroepen. Deze
wil de restanten beter in beeld bren
gen in het landschap en daartoe een
landschapsvisie opzetten en een ver
beter- en beheersplan ontwikkelen.
Oud-burgemeester mevr. A. van den
Berg van Bergen op Zoom is voorzit
ter van de stichting. De 31.000 gul
den aan giften die zij bij haar af
scheid ontving, zijn voor het werk
van de nieuwe stichting bestemd.
