Goudhaantjes brengen publiek in
vervoering met komisch zangtalent
Kunstwerk smalstad lijkt
licht, maar is loodzwaar
Explosie bij Budelpack is een
valkuil voor brandweerlieden
Sint-Annaland geniet na
van rijstepap en hymne
Jaarconcert Smalstads Mannenkoor in overvolle zaal
Verloren hof onder Zeeuwse luchten van klei
Klederdracht
centraal tijdens
boekenweek
Oefening voor bedrijfshulpverlening in Poortvliets bedrijf
Donderdag 26 oktober 2000 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT 13
Van Gabriël Fauré tot de Comedian Harmonists en van
Laus Regi tot Het Boemeltje van Purmerend. Het jaar
concert van het Smalstads Mannenkoor bood zaterdag
avond in de Vossenkuil te Oud-Vossemeer een breed sca
la aan muziek. En dat kwam niet in het minst door de
vier prachtige stemmen van Radio Times en het vinger
vlugge pianospel van Karin Vermeulen die als gasten op
traden.
Drinklied
Kippenleven
Blok voor blok bouwt beeldend kunstenaar M. Kuipers
uit Eindhoven aan zijn kunstwerk in Sint-Maartensdijk.
Twee weken lang is hij bezig om het beeld te maken. In
de blokken van dubbelgebakken keramiek stopt hij wa
pening en beton. Het beeld heet Luchtkasteel. Het oogt
straks wellicht licht, maar het is loodzwaar. 3,5 ton
weegt het 3,60 meter hoge beeld. „Een betonnen beeld
dat er uit ziet als keramiek." Het is het laatste kunstwerk
in de open lucht uit een reeks.
Straatklinkers
Vijfhonderd bezoekers op terugkomavonden
Op de videofilm was niet te
zien dat er iemand wat te
kort was gekomen tijdens
de viering van 525-jaar
Sint-Annaland in de eerste
week van juli. Volle borden
rijstepap in het Weeshuis
tijdens de kinderactivitei
ten en ook tijdens de
bourgondische maaltijd op
zaterdagavond in de tent
werd er op de filmbeelden
gesmuld. Maar een klein
aantal deelnemers had de
keuze niet meer die het co
mité met de exploitant had
afgesproken en daarom was
er vrijdag in gemeenschaps
centrum de Wellevaete een
door 350 mensen bijge
woonde terugkomavond.
De Efteling
700 videobanden
Voor het eerst heeft de be
drijfshulpverlening van
Budelpack in Poortvliet
een gezamenlijke oefening
gehouden met de vrijwilli
ge brandweer van Tholen.
Zo'n vijftig mensen kwa
men maandagavond in ac
tie bij het verpakkingsbe
drijf aan de Paasdijkweg.
Nieuwe elementen
..I
Het Smalstads Mannenkoor organi
seert zelf slechts één concert per
jaar en dat heet dan ook toepasselijk
het 'jaarconcert'. Dat wil echter nog
niet zeggen dat deze groep bestaan
de uit elf zangers, een pianist en een
dirigent niet meer optreedt. Integen
deel, maar voor de overige optre
dens (zo'n vijftien tot twintig per
jaar) wordt het koor gevraagd. Voor
zover dat in de gemeente Tholen is,
betreft het meestal medewerking
aan kerkdiensten. Het jaarconcert is
echter altijd een gevarieerd pro
gramma. En dat is dit jaar zonder
meer ook het geval. De zaal zit
meer dan vol en er zijn nog diverse
stoelen bij gezet. Na het welkomst
woord van voorzitter A.P.M. van
Gurp steekt het Smalstads Man
nenkoor van wal. De liederen (deze
keer alle in het Duits en Latijn)
worden op zeer humoristische wij
ze vertaald en aangekondigd door
bas J. Fondse. Het begin van het
concert is echter zeker niet humo
ristisch. De 'Laudes de Saint An-
toine de Padoua' (ofwel lofzangen
op Sint-Antionius van Padua) van
Francis Poulenc zijn zeker niet de
gemakkelijkste werken om naar te
luisteren. Deze oude kerkmuziek
van de componist waarvan vorig
jaar de 100e geboortedag werd her
dacht, valt uiteen in vier delen. Het
'O Jesu' is een wat somber stuk dat
gecompenseerd wordt door het wat
luchtiger 'O Proles'. Ingetogen ein
digen de lofzangen met de delen
'Laus Regi' en 'Si Quaeris'. Een
fraai staaltje van zangkunst en mu
zikaliteit, maar geen muziek om als
achtergrond voor een feestje te ge
bruiken.
Al wat opgewekter wordt het als
Karin Vermeulen en Tom van Gurp
achter de piano gaan zitten voor
'Dolly, opus 56, suite pour piano
quatre mains', ofwel een vierhandig
stuk. Vermeulen is afkomstig uit
Bergen op Zoom en studeerde piano
aan het Brabants conservatorium in
Tilburg. Ze speelt vooral kamermu
ziek en begeleidt diverse instrumen
talisten. Verder werkt ze als docente
op de Bergse muziekschool. Tom
van Gurp is behalve voorzitter ook
pianist van het Smalstads Mannen
koor. Dolly is volgens de toelichting
van Fondse één van de beste werken
van Gabriël Fauré (1845-1923). De
suite is verdeeld in zes delen waarin
de ene keer walsen weerklinken die
worden afgewisseld met romanti
sche melodieën. Het einde is een
snel slot met de illusie van Spaanse
muziek met gitaren en castagnettes.
Het zeer snel gespeelde einde wordt
door Van Gurp en Vermeulen mooi
weggezet en dat komt ze dan ook op
een luid applaus te staan.
Felix Mendelssohn-Bartholdy (van
1809 tot 1847) is een bekende Duit
se componist die als wonderkind
aan zijn muzikale leven begon. Drie
liederen met geheel verschillend ka
rakter worden van deze jong gestor
ven musicus gebracht door het
Smalstads Mannenkoor tijdens het
jaarconcert. Het eerste is 'Wasser-
fahrt', een lied waarin een somber
gestemd persoon in een bootje een
stad nadert en vanuit zijn vaartuig
de plaats ziet waar hij zijn geliefde
verloor. 'Abendstandchen' is een
slaapliedje, maar of een kindje ge
makkelijk in slaap zal vallen bij dit
werk, is nog maar de vraag. Op di
verse momenten zingt het koor na
melijk flink door en dat doorbreekt
de rust uit de rest van het stuk.
Slaapverwekkend is het in elk geval
niet, maar wel mooi gezongen. 'Een
Phantom of the Opera, Cats, Sunset
Boulevard en Les Miserable.
Schoute maakte deel uit van diverse
barbershopkwartetten en zong on
der meer in Engeland en Duitsland.
De geschoolde stemmen van dit
viertal weten het publiek in de Vos
senkuil meteen te boeien. Het ope
ningslied is voor iedereen herken
baar: 'Weetje nog wel, die avond in
de regen'. Ook 'Bloesem van serin
gen' en 'Veel mooier dan het mooi
ste schilderij' brengt het viertal met
verve. Deel van hun succes is het
feit dat ze erg op het publiek gericht
zijn. Ze kiezen iemand uit en rich
ten hun lied tot die persoon. Ook
dat levert humoristische momenten
op als een oudere vrouw in een rol
stoel wordt betrokken in een lied
over liefde, trouwen en een huisje
bouwen.
Na de pauze barst de vrolijkheid pas
goed los. Het Smalstads Mannen
koor heeft zich gehuld in goudkleu
rige jasjes met een okergele pom
poen op één schoen. J. Fondse legt
uit dat het koor op bewegingsthera
pie is geweest bij Laura Ouwens en
dat men dat deze avond in de prak
tijk probeert te brengen. Onder
pianobegeleiding van Van Gurp,
zingen de mannen een aantal liede
ren van de Comedian Harmonists
en Willy Parten. Het eerste lied 'Bel
Ami' gaat over een hartenbreker die
niet intelligent is en ook niet held
haftig, maar wel heel goed ligt bij
de dames vanwege zijn charmes.
Het publiek ligt echter pas echt dub
bel bij het lied 'Wochenend und
Sonnenschein'. Bij dit vrolijke lied
is dirigent C. van Dis op de grond
gaan zitten om de zangers zo onop
vallend mogelijk nog wat aanwij
zingen te kunnen geven. Die aan
wijzingen zijn wel nodig, want bij
dit nummer komt er echt beweging
in. Bij de tekst passende (en zeker
ook lachwekkende) gebaren, zorgen
voor hilariteit onder het publiek.
Een bijzonder zicht om de mannen
die anders vrij serieus bezig zijn in
een net zwart kostuum, nu zo goud
kleurig over het toneel te zien bewe
gen. Overigens gaat het de een dui
delijk wat beter af dan de ander.
Qua tekst vormt het lied 'Ich woll't
ich war ein Huhn' wel het hoogte
punt. Dit lied bezingt de wens van
de zanger om een kip te zijn. Elke
dag een ei leggen en voor de rest
vrij zijn. Op zondag twee eieren en
eigenlijk nauwelijks iets te doen
hebben.
Als Radio Times zich weer aan
dient, blijken deze heren zich ook
verkleed te hebben. Ze zijn nu in
een colbertje met coltrui gehuld.
Een wat soberder en moderner kle
dij. Liedjes als 'Een heel klein huis
je met een tuintje', 'Kleine witte
wolk' en 'Het avondklokje' worden
met veel gevoel gebracht. De enige
dissonant van de hele avond komt
als enkele onverlaten buiten op de
ramen en deuren beginnen te bon
ken. Daarmee verstoren ze twee lie
deren totdat een jongeman uit het
publiek het beu wordt en naar bui
ten rent om de zaak te regelen. De
daders nemen de benen. Radio Ti
mes zingt echter onverstoorbaar
verder, hun nummers tussendoor
versierend met een humoristische
noot. Het laatste lied 'Het boemeltje
van Purmerend wordt met een
enorm applaus beloond en er wordt
zelfs 'We want more' geroepen. Het
viertal voldoet hieraan door nog
eenmaal 'Weet je nog wel' te zin-
gen.
Het Smalstads Mannenkoor zet -
nog steeds in het goud gehuld - in
voor het laatste deel van de avond.
Het heet 'Ein Abend bei Paul Linc-
ke', een verzameling operetteliede
ren van Paul Lincke (en Willy Par
ten). Een medley van twintig
liederen over onder meer een muis
die figuurlijk door de mannen met
hun bepompoende schoen wordt
doodgetrapt. In een liefdeslied gaat
tenor D. Letzer op de knieën voor
zijn eigen vrouw die door dirigent
Van Dis uit de zaal wordt gehaald.
Het geheel eindigt in een polonaise
waarbij de zangers via de foyer te
rugkomen met een (veelal alcoho
lisch) drankje in de hand. Met een
dankwoord van voorzitter Van Gurp
(die de koorleden betitelt als 'goud
haantjes') komt er een einde aan het
concert dat door het publiek met
een staande ovatie wordt beloond.
opmaat voor de pret van na de pau
ze' noemde Fondse tijdens zijn aan
kondiging het 'Trinklied' van Men
delssohn. Fondse liet de laatste
zinnen van het lied onvertaald, maar
gaf ze de aanwezigen wel mee om
te overdenken: „Wer nicht trinken
kann, soil nicht lieben. Wer nicht
lieben kann, soil nicht trinken."
Overduidelijk een vrolijk lied dat
tevens een mooie overgang vormde
naar de klanken van Radio Times.
Radio Times is een groep die zoge
naamde 'close-harmony' zingt. Dat
wil zeggen dat de zanglijnen dicht
bij elkaar en prettig in het gehoor
liggen, alhoewel er ook dissonanten
in verwerkt zijn. Leadzanger Mario
Lamers, tenor Willard Bekkers, ba
riton Rob van der Meule en bas Luc
Schoute vormen gekleed in over
hemd, spencer en grijze broek een
beeld uit de jaren '40 en '50. Ze
zingen dan ook liederen uit die tijd.
Sunlight zeep, de Bonte Dinsdag-
avondtrein, The Ramblers, Doris
Day, Gary Grant en Teddy Scholten
zijn steekwoorden uit de tijd van
toen. Het kwartet bestaat uit (semi-)
professionele zangers. Bekkers en
Lamers zaten beiden bij ensemble
Dubbel zes en hebben wat met
theater gedaan. Van der Meule is
muzikaal leider en arrangeur en
zong ook in het buitenland als pro
fessioneel zanger in onder meer The
Kuipers vindt het belangrijk om het staat niet meer."
beeld zelf op te bouwen. „Vaak
wordt het beeld in het atelier ge
maakt en kant en klaar geplaatst. Ik
ben hier nu zelf al die tijd aanwezig.
Ik ben aanspreekbaar voor de men
sen. Het is op deze manier ook niet
anoniem. Ik vind het zelf ook leuk
om te horen wat mensen ervan vin
den."
De kunstenaar zegt positieve reac
ties te hebben gekregen. „Het
spreekt mensen wel aan als je uit
legt wat ermee bedoeld wordt. Het
beeld is een beetje abstract, maar
ook een beetje herkenbaar."
Het thema voor Kuiper was 't Hof
te Sint-Maartensdijk. „In feite gaat
het om een verloren hof waar een
kasteel op stond. Het spreekt tot de
verbeelding: hoe heeft het er uitge
zien? Daar kun je over fantaseren.
Het kasteel is nog wel voelbaar als
je de slotgracht ziet, maar het be-
Kuipers liet zich ook inspireren
door de Zeeuwse luchten. „Als je
Zeeland inrijdt, zie je almaar lucht.
Het is zo plat. Het weer is hier ook
anders. Turbulenter. Vandaag zie je
het ook weer," zo wijst Kuipers
naar de wolken die door de wind
worden voortgedreven.
De lucht heeft hij vorm gegeven in
een boog met 'het profiel van wol
ken'. „Je werkt met massa, met ma
teriaal. Een boog is als beeld luch
tig." De boog bestaat uit gestapelde
blokken in drie kleuren; donker
blauw, wit en lichtblauw. De maat
speelde voor Kuipers ook een rol.
„Het is belangrijk dat je er onder
door kunt lopen. Dat je het lijfelijk
kunt ervaren. Bovenop komt dan
een klein kasteeltje, alsof het heel
ver weg is. Luchtkasteel slaat dan
ook op het kasteel dat op de lucht
staat. Het is zoiets als een luchtspie
geling. Het is maar een droom."
Het kasteel is geïnspireerd op de
vorm van een kroon. En verwijst
naar koningin Beatrix die be
schermvrouwe is van Sint-Maar
tensdijk. Het kasteeltje lijkt op slot
Loevestijn uit de dertiende eeuw,
legt Kuipers uit. Gebouwd met vier
torens, zoals ook een kroon is opge
bouwd uit vier elementen die onder
ling verbonden worden.
Tenslotte vindt Kuipers klei het ma
teriaal bij uitstek voor onze provin
cie. „Zeeland is uit de klei getrok
ken. Ik werk veel in klei. Het sluit
erg goed aan bij deze omgeving."
De holle blokken zijn net als straat
klinkers hardgebakken. Een voor
een vult Kuipers ze, sinds dinsdag
met hulp, met beton en wapening.
Die wapening bestaat weer uit dub
belgebakken stukken keramiek.
Hij heeft gekozen voor een blauwe
kleur, omdat blauw 'zich aan massa
onttrekt'Dat ook het Scheldecolle-
ge een blauwe kleur in de gevel
heeft, is volgens Kuipers toevallig.
Kuipers kreeg van de gemeente de
opdracht om het laatste kunstwerk
in de open lucht te maken. Na de
onthulling op 11 november heeft el
ke woonkern een kunstwerk. Sint-
Maartensdijk sluit de rij.
Beeldend kunstenaar M. Kuipers vult de blokken van het kunstwerk op met beton en wapening. Het
beeld in wording staat op de hoek Onder de Linden/Oostsingel in Sint-Maartensdijk
Het werd meer genieten van een mi
ni-uitvoering van het Setallands
spektakel, videobeelden en foto's
van de feestelijke dagen dan schade
inhalen op het gebied van eten en
drinken. Uit het meezingen met de
Sint-Annalandse hymne en de mooi
ste parel vair Tholen bleek ook wel,
dat men voor het herkauwen van die
goede sfeer was gekomen in plaats
van voor de consumpties. Kaatje,
Coba en Wantje schitterden weer en
óok de rechtbankscène met de ver
dachte van de dorpsbrand sprak op
nieuw tot de verbeelding. Acceleran
do zorgde voor de muzikale omlijs
ting en als extraatje waren er de vi
deobeelden van de voorstelling op
het havenplateau. Regisseur Kees
van Broekhoven lardeerde het pro
gramma met teksten die zogenaamd
in het spektakel geschrapt waren en
hij stak regelmatig de draak met de
minder goed verlopen bourgondi
sche maaltijd.
Comité-voorzitter Sander Westdorp
vergeleek het in zijn openingstoe
spraak met de Efteling op een drukke
dag. „Je staat lang in de rij voor de
pyton en net als je wilt instappen,
stopt die. Zo verging het helaas een
klein deel van de mensen tijdens de
bourgondische maaltijd. Gelukkig
hebben er velen wel genoten en wa
ren de meesten tevreden. Op deze te
rugkomavond is er behalve eten en
drinken echter met name ook gele
genheid voor ontmoeting van familie,
vrienden en bekenden. Een gezellig
en leuk programma staat voorop."
De voorzitter zwaaide de leiding en
de deelnemers aan het Setallands
spektakel nog eens lof toe voor hun
inzet. „Het was indrukwekkend jullie
gedrevenheid en enthousiasme. Gro
te klasse. Jullie optreden was profes
sioneel." De voorzitter bood regis
seur Kees van Broekhoven, zijn as
sistente Marleen van Treijen, dirigent
Pierre van Broekhoven en productie
leider Jack Westdorp bloemen aan.
Na de pauze werd een samenvatting
vertoond van de drie uur durende vi
deofilm over de festiviteiten. Met na
me de jeugdactiviteiten werden uit
gebreid in beeld gebracht en vele
aanwezigen zagen wat ze die eerste
week van juli soms gemist hadden.
Vanaf het ouderenprogramma op
donderdagmiddag tot en met het afle
veren van de heks bij het streekmuse
um op zaterdagavond passeerden de
activiteiten ter gelegenheid van 525
jaar Sint-Annaland in vogelvlucht de
revue. Comitélid Jack Westdorp be
dankte filmer Jos Claerhoudt voor
zijn liefdevolle aanpak van dit project
met een kruikje Setallands kruiden
bitter.
Ko Jeroense verzorgde tenslotte nog
dansmuziek.
Zaterdagmiddag werden de jeugdige
deelnemers aan het spektakel getrak
teerd. De jongens en meisjes tot acht
jaar (de poezen en gymnasten) deden
spelletjes in de Sakofahal, bekeken in
de Wellevaete de videoband en aten
in Havenzicht patates-frites met een
frikadel. Even later kreeg de jeugd
van 9-14 jaar hetzelfde programma
voorgeschoteld. Voor de volwassenen
was er zaterdagmiddag elk uur een
filmvoorstelling, waarvoor zestig
stoelen gereed stonden. Ook konden
er tientallen foto's van 525 jaar Sint-
Annaland worden bekeken.
's Avonds was de tweede terugkom
avond, maar nu voor de leden van de
werkgroepen en andere vrijwilligers.
Er waren bijna 300 mensen aanwe
zig. Ook nu sprak voorzitter West
dorp een welkomstwoord, waarna er
- onderbroken door een pauze - vi
deobeelden van het spektakel werden
vertoond. Namens de spelers over
handigde Piet Mosselman aan regis
seur Kees van Broekhoven en zijn as
sistente Marleen van Treijen een
dinerbon. Comitélid Jack Westdorp
bood de echtgenote van filmer Jos
Claerhoudt nog bloemen aan. Ook dit
keer besloot Ko Jeroense met muziek
de tweede terugkomavond van 525
jaar Sint-Annaland.
Van zowel het spektakel als de ande
re festiviteiten zijn totaal 700 video
banden besteld, die zaterdagmorgen
a.s. in de Sakofahal afgehaald kun
nen worden.
Als finale organiseert het comité
vrijdag 15 en zaterdag 16 decem
ber een kerstmarkt in de Sint-An-
nalandse veiling. Zaterdagavond
geeft Accelerando dan een zoge
naamd promsconcert (populaire
klassieke muziek) met medewer
king van het koor A58 uit Bergen
op Zoom.
Klederdrachten vormen het centrale
thema voor de 'Week van het Zeeuw
se boek' die van 1 tot en met 11 no
vember wordt gehouden. Wie bij de
deelnemende Zeeuwse boekhandels
minimaal 25 gulden besteedt, krijgt
een mapje cadeau met daarin negen
ansichtkaarten van personen in kle
derdracht. Er is keus uit twee mapjes.
Het ene laat vrouwenklederdrachten
zien (onder meer een Thools meisje)
en is getiteld 'Knap in 't kleed' en het
andere toont de mannendracht onder
de titel 'Pront in 't pak'. De afbeeldin
gen - oude ansichtkaarten en portret
fotootjes - zijn aangetroffen in het
Zeeuws Museum te Middelburg toen
men daar wegens een verbouwing de
textielcollectie ging inpakken. De
Zeeuwse boekhandels pakten het idee
van het museum op. Voor de vormge
ving van de mapjes tekende studio
Beckers- van der Kooij te Oud-Vosse
meer. Ze zijn opgedragen aan Jan
Bruijns, de eerder dit jaar overleden
uitgever van De Koperen Tuin te
Goes 'die zoveel voor het Zeeuwse
boek betekend heeft'.
Zowel boekhandels als bibliotheken
zullen de Zeeuwse boeken - welk
genre dan ook - centraal zetten tijdens
de Week van het Zeeuwse boek. In
het overzicht van activiteiten dat de
organisatie verstrekte, ontbreken Tho
len en Sint-Philipsland volledig.
Zwaaiend, huppelend en gebarend bezorgde het Smalstads Mannenkoor het publiek lachstuipen op het jaarconcert in Oud-Vossemeer.
„Er zijn alleen druppels zweet ge
vloeid", zegt H. Bosman, hoofd
bhv bij Budelpack. „Met veel
spanning hebben onze mensen de
oefening doorstaan, want hel was
een hele nieuwe ervaring, maar
met een heel goed gevoel zijn we
naar huis gegaan. Het was soms
wel heel zwaar, want je moet be
slissingen nemen in noodsitu
aties."
In de werkplaats was er een mid
delgrote brand ontstaan, waarbij
drie slachtoffers vielen. In de
naastgelegen productiehal vielen
nog eens drie gewonden. Van één
medewerkster die met een verpak
kingsmachine bezig was, werd een
hand afgerukt. Leden van de lotus-
groep leverden de oefengewonden.
Ook in het achter de productiehal
gelegen kantoor waren er nog een
paar gewonden. Totaal waren er
negen slachtoffers die behandeld
moesten worden. De kantine dien
de als gewondennest.
Rond zeven uur werd alarm gege
ven. De tien leden van de bhv had
den toen net een vergadering. „Le
ren was een heel duidelijk doel en
communicatie met de brandweer
een kernpunt. Wij vinden het ook
heel leerzaam, dat de brandweer
binnen is geweest. Men kent ons
bedrijf. Daarmee heeft de oefening
meerdere doelen gediend", legt
Bosman uit. Zowel in kleine groe
pen als in totaalverband werd de
nabespreking gehouden. Bij Budel
pack fungeerden P.R. Ingelse en W.
Wielaard als crisisleiding.
Brandweercommandant J. de Feij-
ter spreekt over een hele fijne en
vlotte oefening. „Het was een be
hoorlijke brand met onverwachte
:eden van de bedrijfshulpverlening van Budelpack ontfermen zich over twee gewonden.
gebeurtenissen, zoals de gevaarlij
ke stoffen in de lashoek, waar een
explosie plaatsvond. Wij hadden
bewust voor valkuilen gezorgd.
Met explosiegevaar staat de eigen
veiligheid voorop en het redden
van gewonden kan dan even in het
gedrang komen." Nieuwe elemen
ten waren volgens De Feijter het
contact tussen brandweer en bhv.
„Voor ons gevoel is dat prima ver
lopen. Het verliep behoorlijk geo
lied."
De blusgroepen van Tholen en
Sint-Maartensdijk zetten elk acht
man in. Met oefenleiding en nog
wat slachtoffers waren er totaal een
kleine dertig mensen van de brand
weer. Om te blussen werd alleen
lage druk gebruikt, waarbij het wa
ter tot aan het verdeelstuk kwam.
„Er kwam nog wel wat water in het
gebouw, maar dat was van natte
voeten na de flinke regenbui maan
dagavond rond kwart over zeven",
zegt De Feijter. In mei hield bij
eveneens in Poortvliet al een grote
oefening bij Bouman-Potter aan de
Paasdijkweg. Toen waren er nog
veel meer brandweerlieden bij be
trokken.
De oefening bij Budelpack duurde
anderhalf uur. Namens Budelpack
bood bhv-hoofd Bosman de oefen
deelnemers van buiten het bedrijf
nog een kleine attentie aan.
