'Huizenmarkt Tholen is wat prijzen
betreft altijd beetje achtergebleven'
Recordaantal kramen en heel veel
publiek op zomermarkt Poortvliet
ferburgh
CV-KETEL
NODIG?
Racebaan en bungeerun zijn favoriet bij de jeugd
Vastgoedadviseur Bap Leunis al kwart eeuw dn de huisjes
Fietsenstalling
bij bushaltes
Donderdag 24 augustus 2000
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
5
Het verkopen heeft er altijd al wel ingezeten bij Bap
Leunis. De 56-jarige Thoolse vastgoedadviseur kwam
echter pas na diverse werkgevers terecht in 'de huisjes'.
Een kwart eeuw zit hij inmiddels in het vak. Een periode
met ups en downs, maar in het algemeen een goed ge
voel. De Thoolse huizenmarkt ziet hij nu op haar top
aangekomen. En uit ervaring weet hij dat na een top al
tijd een dal volgt.
Moeilijke periode
Onpartijdig
Eigen stempel
Contacten
Opvolging
Gemeente betaalt
mee aan rotondes
Sint-Maartensdijk
W
WarmtejJUjGarant
Met prachtig weer en een
groot bezoekersaantal is de
braderie (of zomermarkt
zoals de organisatie het eve
nement noemt) in Poortvliet
een succes geworden. De
ondernemers hadden niet te
klagen en voor een klein
dorp als Poortvliet was de
braderie zeker de moeite
waard.
Verkeersquiz
Zingende vis
Gesmeerd
Subsidie afgewezen
Personeelsuitbreiding
Fors probleem
b.v.
Antwerpsestraat 12 - 14 - 16
4611 AG Bergen op Zoom
tel. 0164 - 237940 Fax 245360
specialisten in
- Computersnetwerken, systemen op maat.
- Hi-end audio, (speciale luisterruimte).
- Beeld en geluidsystemen door heel uw huis.
- Eigen technische dienst en service afdeling.
T
Leunis zit er ontspannen bij achter
zijn bureau in het kantoor aan de
Eendrachtsweg in Tholen. In de eta
lage hangt een heel aantal woningen
die Leunis in bemiddeling heeft.
Het lijkt wel of hij dit altijd heeft
gedaan. Maar de Tholenaar is niet
begonnen in het onroerend goed.
„Mijn eerste baan was bij Melse,
als jongste bediende voor een tien
tje per week. Van maandag tot en
met zaterdag. Toen kon ik bij Goud
stikker in Bergen op Zoom komen
werken. Dat was een groothandel in
woningstoffering. Ik moest de hele
dag op de bakfiets naar het spoor en
klanten bedienen in de regio, tot aan
Roosendaal en Wouw toe. In de zo
mer was dat schitterend, maar als
het ijskoud was en regende... Maar
ja, ik verdiende er ƒ12,50 per
week", vertelt Leunis. „Tussen de
middag speelde ik vaak een potje
voetbal met een bediende van
Verberkmoes, een groothandel in
schoonmaakartikelen zoals borstels
en dergelijke. Die twêe zaken zaten
naast elkaar in zijstraatje van de
Lievevrouwestraat. Toen die jong
ste bediende bij Verberkmoes weg
ging, ben ik daar gaan werken.
Weer een rijksdaalder erbij. Ik
groeide er door tot vertegenwoordi
ger en ik reisde door heel zuidwest-
Nederland. Toen op een gegeven
moment de verkopen terugliepen
(de mensen schrobden hun stoepjes
niet meer zo denk ik), ben ik gaan
werken bij Vroom en Dreesmann als
verkoper woninginrichting. Vloer
bedekking, gordijnen, meubelen en
zo. Ik heb daar drie jaar gewerkt en
toen ging ik naar Bruijnzeel keu
kens en kasten dat toen net van
Zaandam naar Bergen op Zoom
verhuisde. Ik kwam in de verkoop
binnendienst en werd assistent ver
koopleider van de verkoop aan par
ticulieren."
Na een jaar of vijf zag Leunis in de
Eendrachtbode een personeelsad
vertentie voor een vertegenwoordi
ger van Rodelko in de regio Tho-
len/West-Brabant. Rodelko was een
vastgoedbedrijf uit Veere, destijds
op zijn top met twintig man perso
neel. „In 1975 ben ik daar in dienst
gekomen", vertelt Leunis. „Maar
na een paar jaar zag ik dat het min
der goed ging met Rodelko. En ik
besloot dat ik voor mezelf wilde
gaan beginnen. Later zijn er nog
meer mensen weggegaan, maar ook
een aantal ontslagen. Ik was dus net
op tijd weg." In 1980 begon de Tho
lenaar voor zichzelf vanuit zijn huis
in Poortvliet. Maar meteen kreeg hij
al met de harde werkelijkheid te
maken, want de markt zakte in.
„Eind jaren '70 was een goede tijd.
Een zeer gewillige markt en een
sterke stijging van de prijzen. Maar
begin jaren '80 was dat heel anders.
De rente steeg sterk en de verkoop
ging heel moeizaam. Maar ik heb in
die periode wel veel geleerd", zegt
Leunis.
Het zat de kersverse zelfstandig on
dernemer zo tegen dat het hem bijna
zijn zaak kostte. Ook in het begin
van de jaren '90 was er een flinke
dip voor Leunis die toen in de eerste
vier maanden geen enkel huis ver
kocht. „Je bent als zelfstandig on
dernemer kwetsbaar, zeker in het
begin. En toch heb ik er nooit spijt
van gehad dat ik eraan ben begon
nen. Het hebben van een eigen zaak
is heel fijn, ondanks dat je wel eens
de tering naar de nering moet zet
ten", weet Leunis nu de moeilijke
tijden uit zijn carrière te relativeren.
„Mensen zien me wel in een mooie
auto rijden en in een fraai huis wo
nen en denken dan dat ik daar wei
nig voor heb hoeven doen. Maar ik
heb het ook anders gezien en je
moet er hard voor werken."
Dat je als zelfstandige niet op een
uurtje moet kijken, is bekend. Maar
met het beroep van vastgoedadvi
seur komt het ook nog eens vaak op
de avonden aan. „Mensen kunnen
vaak voor een bezichtiging alleen
maar 's avonds. Of de verkoper
heeft overdag geen gelegenheid.
Gesprekken over een eventuele ver
koop of het zoeken naar een huis
vinden ook vaak in de avonduren
plaats. Tot nog niet zo lang geleden
had ik soms wel drie afspraken op
een avond. Om half zeven, om acht
uur en om half tien. Maar dat kan ik
nu niet meer. Je leeftijd gaat toch
meespelen", aldus de vijftiger. De
meeste mensen zullen hem 'make
laar' noemen. En toch is hij dat
strikt genomen niet. Hij is 'vast-
goedadviseur'Maar wat is nou ei
genlijk het verschil? „Het verschil
is de beëdiging. Ik ben niet beëdigd
en een makelaar wel. Die beëdiging
is ingesteld om onpartijdigheid te
waarborgen. Er wordt van een ma
kelaar verwacht dat hij onpartijdig
tussen de koper en verkoper staat
om tussen beiden te bemiddelen.
Maar men is er ook in de politiek
gelukkig achtergekomen dat dit niet
kan. Je werkt voor een opdrachtge
ver (vaak de verkoper) en diens be
langen dien je in eerste instantie.
We kregen ook aanvankelijk dubbe
le courtage (zowel van de koper als
de verkoper een vastgesteld percen
tage van de koopsom). Maar dat is
er bij de komst van het nieuwe bur
gerlijk wetboek in 1992 al afge
gaan. En hoewel we toen in één
klap werden gehalveerd in ons in
komen, is dat wel goed geweest.
Want je kunt geen twee heren die
nen", zegt Leunis. „De beëdiging
van makelaars wordt overigens, als
het gaat zoals gepland, per 1 januari
afgeschaft. Dan is er geen verschil
meer."
Leunis heeft in de 25 jaar die hij nu
in het vak zit, de huizenprijzen in de
gemeente Tholen flink zien stijgen.
„Zelfs als je de inflatie verrekent, is
er toch een aardige stijging te zien.
Dat heeft te maken met het feit dat
de bevolking is gegroeid, maar ook
met een grote toename van eenper-
soonshoudens. Jongeren blijven
lang niet altijd meer thuis wonen
totdat ze gaan trouwen of samenwo
nen. Ze willen eerder een eigen
huisje. Dat veroorzaakt meer vraag
en dus stijgen de prijzen", zegt de
vastgoedadviseur. Want alles hangt
samen van de factoren vraag en aan
bod én de rente. „Veel aanbod en
weinig vraag, doet de prijzen dalen.
Maar als de rente hoog is, zal de
vraag ook afnemen. Als het geld
duurder wordt, zal de koopsom om
laag moeten, want anders is het niet
meer te betalen voor veel mensen.
Daarom is ook de rente-aftrekbaar
heid door de overheid ingesteld.
Want die wil het eigen-woningbezit
stimuleren. Eigen bezit is een stukje
houvast. Het is voor het land van
belang dat het goed gaat met de in
woners."
Tholen is volgens Leunis prijstech-
nisch altijd wat achtergebleven bij
de ons omringende gebieden en ze
ker bij de steden. „Tholen is vrij
aantrekkelijk om te wonen. Er zijn
nog relatief veel eenvoudige huizen
te koop die nog gerenoveerd moeten
worden. De Tholenaren zelf willen
die vaak niet meer. Zelfs de jeugd
heeft geen zin om een huis op te
knappen. En dat is jammer, want je
kunt op die manier je eigen stempel
op zo'n woning drukken. Dergelijke
huisjes van anderhalf tot twee ton
gaan nu steeds meer naar jonge
mensen van over de brug en senio
ren uit de Randstad. Ook alleen
staanden die van elders hier komen
wonen", vertelt Leunis. „De wo
ningmarkt is nu veel meer in bewe
ging dan een kwart eeuw geleden.
Vroeger was het vrij gewoon dat
mensen hun hele leven (of in elk ge
val een groot deel ervan) in hetzelf
de huis bleven wonen. Nu is die cy
clus veel korter. Tussen de vijf en
tien jaar."
Voor de komende tijd verwacht
Leunis dat de prijzen voorlopig nog
wel goed zullen blijven. „De markt
zal zeker in beweging blijven. Mede
door nieuwbouwplannen zoals
Stadszicht. Er komen daar 280 nieu
we woningen en dat geeft ook in het
bestaande segment doorstroming.
Er zal nog ruim voldoende werk
zijn."
Voor Leunis betekent de kortere tijd
dat mensen in een woning blijven,
dat hij klanten 'regelmatig' terug
ziet. „Dus zijn de contacten erg be
langrijk. Ik ben niet iemand die het
mes op de keel zet. Meer van: denk
er nog eens rustig over na. Het is
erg belangrijk om de regio te ken
nen. Omdat ik hier geboren en geto
gen ben, ken ik Tholen. Bovendien
spreek ik de taal. Je merkt dat zulke
dingen helpen om mensen op hun
gemak te stellen, om hun vertrou
wen te winnen. En als je mensen
dan goed en eerlijk behandelt, ko
men ze de volgende keer weer bij je
terug. Ik denk dat die contacten wel
mijn sterke kant vormen", aldus
Leunis.
Maar bij het eerste gesprek als er
een huis verkocht moet worden,
gaat het de verkopers toch eigenlijk
maar om twee dingen. „De twee
grote vragen die men van jou beant
woord wil zien, zijn: 'Wat kan mijn
huis opbrengen? En hoe lang gaat
het duren?' En om die te beant
woorden, is nog niet zo gemakke
lijk", zegt Leunis. „Je gaat het huis
eerst bekijken. Hoe is het kwalita
tief, hoe is de ligging en in welke
prijsklasse valt de woning? Kijk,
een huis van vijf ton is in Tholen
veel moeilijker bemiddelbaar dan
een woning van 2,5 ton. Je moet
kijk op de marktsituatie hebben,
naast een zeker bouwkundig in
zicht." Inmiddels heeft Leunis al
heel wat huizen bemiddeld, 1350
om precies te zijn. „En gelukkig
heb ik bij al die woningen nog nooit
een advocaat nodig gehad om pro
blemen glad te strijken." Leuni is
naar eigen zeggen ook de enige van
de Thoolse vastgoedadviseurs en
makelaars die aangesloten is bij een
branchevereniging. Leunis is lid van
de vereniging bemiddeling onroe
rend goed (VBO), in grootte de
tweede organistie na de NVM.
Ook het verzorgen van hypotheken
en verzekeringen maken deel uit
van het dienstenpakket van de vast
goedadviseur. „Vroeger speelde dat
toch veel minder. Iedereen had zijn
eigen bank en daar ging men auto
matisch naartoe voor een hypo
theek. Nu is dat niet meer zo. Er
zijn hypotheekshops gekomen die
een aanbod van diverse verzekerin
gen en hypotheken bij allerlei ban
ken en verzekeraars hebben. Zeker
als je het vertrouwen van de mensen
hebt, willen ze graag dat je alle za
ken zoveel mogelijk voor hen re
gelt. Je kunt tegenwoordig als vast
goedadviseur van mensen die een
huis kopen, een 'totaalklant' maken.
Voor mij heeft dat niet zozeer de
prioriteit. Het ontbreekt me ook aan
tijd om me daar echt op te richten."
Want druk heeft Leunis het wel.
„Een beetje te soms. Wat dat be
treft, is er wel de wens om het wat
af te bouwen. Mijn vrouw en ik
zijn 33 jaar getrouwd. Zij heeft
zich altijd heel coulant opgesteld
ten opzichte van mijn werk. En dat
ondanks het feit dat het een druk
gezin was met vijf kinderen (twee
zoons en drie dochters - red.). Dat
is heel mooi. Maar nu leeft bij ons
allebei de wens om - met name het
avondwerk - wat te minderen",
zegt Leunis die zich niet tot zijn
65e in de zaak ziet staan. Opvol
ging is dus gewenst. „Wat is er nu
mooier voor een vader dan dat zijn
zoon hem opvolgt in de zaak?",
zegt de Tholenaar. Daarmee doelt
hij op zijn jongste zoon Arno. Ook
zijn oudste dochter, Elise, is voor
het onderdeel hypotheken en ver
zekeringen parttime werkzaam in
het bedrijf van haar vader. Wanneer
Leunis nu precies de lier aan de
wilgen hangt, blijft nog wat vaag.
En wat als opvolging niet mocht
lukken? „Dan hang ik een van mijn
bordjes 'te koop' achter mijn eigen
raam. Al zou ik de zaak nooit zo
maar aan de hoogst biedende ver
kopen. Het moet wel goed komen
met het bedrijf", zegt Leunis.
En zelfs als hij zich terugtrekt uit
de zaak, bijvoorbeeld om zijn grote
hobby schilderen uit te gaan brei
den, dan nog zal hij altijd een
'huisjesman' blijven. „Ik kijk altijd
beroepsmatig naar huizen. Als ik
op vakantie ben en ergens langs
een huis fiets dat te koop staat, dan
bel ik gewoon de makelaar op om
te vragen hoe het eruit ziet en hoe
veel het kost. Dat doen we ook wel
eens als we met collega's van de
VBO op stap gaan. Gewoon voor
de lol ieder een zichttaxatie op een
te koop staand pand maken en dan
de makelaar bellen om te kijken
wie er het dichtste bij zit. Dat zal
altijd wel blijven, maar nog meer
als mijn zoon de zaak over zou ne
men. Het is dan toch nog dichter
bij jezelf."
Naast de provincie betaalt ook de
gemeente Tholen mee aan de aanleg
van twee rotondes bij Sint-Maar
tensdijk, waaraan aannemer Rasen-
berg uit Krabbendijke inmiddels is
begonnen. Het gemeentelijk aandeel
voor de rotondes bij de afslag Nij-
verheidsweg en de afslag Onder de
Linden is 350.000 gulden. Dit be
drag staat in de gemeentebegroting
2001, die nog goedgekeurd moet
worden door de gemeenteraad. Daar
komt nog 135 mille bij voor de aan
sluiting van de Molendijk op de Pro-
vincialeweg. Dat karwei was al
voorzien in 1997! De gemeenteraad
neemt maandagavond een besluit of
alles zo kan doorgaan, wat een beet
je als mosterd na de maaltijd komt.
Het openbaar vervoer in de gemeen
te Tholen krijgt een impuls van
290.000 gulden via de zogenaamde
De Boer-regeling, gelden van het
rijk die via de gemeente besteed
worden. Voor het restant van 35.000
gulden dient de gemeente zelf te
zorgen in verband met de aanleg van
fietsenstallingen bij de bushaltes in
Tholen, Scherpenisse, Stavenisse,
Sint-Philipsland en Anna Jacobapol-
der en de aanleg van een bushalte in
Poortvliet. Het rijk subsidieert maar
liefst 250.000 gulden onder de voor
waarde, dat de voorzieningen 31 de
cember a.s. zijn verwezenlijkt.
Bezoek staatssecretaris. Staatsse
cretaris mevr. De Vries van verkeer
en waterstaat komt 31 augustus op
werkbezoek naar Zeeland. In Elle-
woutsdijk, aan de Westerschelde,
zullen behalve commissaris Van
Gelder ook de gedeputeerden De
Kok, Poppeliers en Coppoolse aan
wezig zijn. Naast nieuwe zeewerin
gen bekijkt ze ook voorbeelden van
natuurherstel.
Laat dan m een hoogrendement combi/cv-ketet
installeren met carantieiease van
Warmte-Garant Gegarandeerd het hele jaar
warmte en warm water voor enkele tientjes
per maand!
-s V /«H moge/Ijk tegen I
9*1/ allerlaagste
voor meer
informatie
Bel GRATIS naar
02440244
postbus 235, 2980 At Ridderkerk
l Advertentie I.M.
Omstreeks half drie is het flink
druk op de braderie. Bij sommige
kramen, zoals die van de platte
landsvrouwen, is het dringen ge
blazen. De dames bakken en ver
kopen oliebollen en de zaken gaan
goed. Wie een zakje bollen wil be
machtigen, moet ervoor in de rij
staan. En de dames zijn streng. Er
wordt niet voorgekropen. In de
zelfde branche zit ook de kraam
waarin wafels en poffertjes ver
kocht worden. De eigenaar en zijn
assistente zitten er ontspannen bij.
„Nee, het loopt nog niet geweldig.
Maar dat komt ook omdat de men
sen net gegeten hebben. Jij zou ook
op een volle maag geen poffertjes
gaan eten. Het komt best goed. Te
gen een uur of vier krijgen ze weer
trek en dan kunnen we aan de
slag", aldus de koekenbakker.
Stoffenkraampjes, hobby-artikelen
en speelgoed. Vanalles wordt er
aangeboden in de kramen die voor
namelijk aan het Kerkplein en de
Markt staan opgesteld. De dame
die hoeden, t-shirts en andere sie
raden in countrystijl aan de man
probeert te brengen, heeft het ook
al erg druk. Country is in. Dat
blijkt 's avonds ook uit het optre
den van de country-linedancegroep
van café 't Centrum dat door vele
belangstellenden wordt gevolgd.
Op de Markt staat zoals gèbruike-
lijk ook weer de caravan van veilig
verkeer Nederland, ofwel 3VO zo
als de vereniging tegenwoordig
heet. Hier staan veel mensen even
stil om hun ogen te laten testen of
om de verkeersquiz in te vullen.
Vijfenveertig braderiebezoekers
willen wel eens weten hoe goed
hun ogen nog zijn en 101 formulie
ren voor de quiz worden ingele
verd. De antwoorden blijken echter
niet zo best te zijn. Slechts drie
mensen wisten de situaties feilloos
te plaatsen. Klaas-Jan Snoei uit
Poortvliet kwam uiteindelijk als
winnaar uit de bus. Hij wint 25
gulden. Rijwielhandelaar Kees
Matthijssen heeft het zo druk dat
hij nauwelijks tijd heeft om de
stand van zaken door te geven.
„Het is heel druk geweest en de
verkopen lopen prima", zegt hij.
Dat het heel druk is geweest, kan
ook Hans Langenhuizen gerust
zeggen. Voor het eerst promootte
de eigenaar van Extreme products
(bowlingartikelen) zijn nieuwe
winkel One2race. Deze zaak in
racebaanartikelen had een onweer
staanbare aantrekkingskracht op
met name de jeugd. Vooral vanwe
ge de meters lange racebaan waar
op men kon proberen in de snelste
tijd het parcours af te leggen. Voor
de winnaar was er een startersset
voor een racebaan. „De kunst is
om de auto voor de scherpe hoch-
Met name jongeren waren niet bij de racebaan van Onelrace weg te slaan.
ten iets in te houden", verklapt
Langenhuizen. „Als hij uit de baan
vliegt, verlies je tijd en ben je af
hankelijk van hoe snel ik de auto
weer op de baan krijg gezet." Maar
niet veel jongeren nemen die waar
schuwing ter harte en de meesten
gaan vol gas. Ook op de bungeerun
wordt door de jeugd fanatiek ge
streden. Aan een elastiek vastge
maakt moeten ze proberen zo ver
mogelijk te rennen voordat het
elastiek ze terugtrekt. Dat levert
soms hilarische taferelen op en er
wordt heel wat afgestuiterd.
Op de hoek van de Markt en de
Smidsstraat en in een stukje van de
Noordstraat staan metalen ketels te
roken. Ze verspreiden de verlokke
lijke geur van gerookte vis. Hier
doen 26 amateurs mee aan de pa-
lingrookwedstrijden. Hoewel ama
teurs... Sommige deelnemers heb
ben behoorlijk professionele spullen
bij zich. Zoals een roker uit Bruinis-
se die een complete rookoven op een
kar heeft gemaakt. Zo'n zeven kilo
paling heeft hij in zijn oventje han
gen. Natuurlijk niet allemaal wed
strijdpaling. Sterker nog, hij doet
wel mee, maar weet dat hij toch
geen prijs zal winnen. En niet omdat
hij niet kan roken. „Ik kan alleen
geen kweekpaling roken (de wed-
strijdvis werd verstrekt door paling
rokerij Scherpenisse uit Sint-Anna-
land - red.). Het is heel anders dan
een wilde paling roken. Maar even
goed vind ik het heel gezellig en dus
doe ik graag mee." Een eindje ver
derop staat iemand met een heel wat
kleinere ketel, maar nog steeds be
hoorlijk ruim. Het is M.J.A. de Koek
uit Tholen. Hij heeft al enkele ge
rookte makrelen en kabeljauwtjes
op een tafeltje liggen. En in een em
mer ligt een flinke tong klaar om
eveneens gerookt te worden. „Want
je kunt zeker niet alleen paling ro
ken. Die tong bijvoorbeeld, smaakt
gerookt heerlijk", zegt de Tholenaar
die nog maar ruim een jaar aan het
roken is geslagen. Op zijn tafeltje
heeft hij nog een andere vis staan,
maar die dient meer als attractie. De
vis zit op een houten paneel waarop
ook een plaatje zit met de uitnodi
ging om op de rode knop te druk
ken. Wie dat doet, ziet tot zijn verba
zing de vis bewegen en hoort hem
zeer muzikaal een lied ten gehore
brengen. Enkele kinderen vinden het
maar vreemd, en tegelijk toch wel
heel interessant. Voor het kampioen
schap zijn de deelnemers (er hadden
zich 30 mensen ingeschreven, maar
vier kwamen niet opdagen) uit alle
hoeken van het land gekomen. Tot
aan Kampen toe. Winnaar wordt dit
jaar echter een Thoolse deelpemer,
namelijk Richard Felius uit Sint-
Philipsland. Hij wint de wisseltro
fee. Jan Vink uit Woutfrichem en
Piet van Dijke uit Sint-Annaland
worden respectievelijk tweede en
derde.
Voor wie niet weet hoe het roken
werkt: men neme een metalen ke
tel die met een deksel afgesloten
kan worden en waarin de vis aan
staafjes kan hangen. Onderin zit
een kleine lade waarin bij voor
keur beukenhout (maar eiken of
wilgen mag ook) wordt gestopt.
Eerst stookt men het hout een
kwartier lang op vol vermogen,
brandend met vlammen. Dat is om
de paling te laten garen en drogen.
Vervolgens wordt het vuur ge
smoord (de meesten doen dit met
zaagsel, maar een deelnemende
Bruinissenaar verstikte het vuur
door de lade te sluiten) en rookt
men de vis op een temperatuur tus
sen de 60 en 80 graden ongeveer
een drie kwartier. Het lijkt gemak
kelijker dan het is.
Het loopt dus gesmeerd in Poort
vliet. Ook het organiserende Acti
viteitencomité Poortvliet staat voor
het eerst met een eigen stand op de
braderie. „We moeten wel om ook
wat extra geld in het laatje te krij
gen. Gelukkig worden we ook ge
sponsord, maar die sponsors begin
nen ook te mopperen, want ze
krijgen meer verenigingen aan de
deur", vertelt Ina Bolier van
comité. De stand van de organisa
tie bevatte een 'kurkenspel'. In een
groot rooster stonden 750 kurken.
Voor een gulden kon men een kurk
trekken en kijken of er op de on
derkant een prijs stond vermeld.
Het comité verkocht er zo'n 500.
En daarmee was men dik tevreden,
net als over de hele zomermarkt.
„Het is de hele dag droog geweest.
Het was gezellig en eigenlijk ge
woon een hartstikke goede zomer
markt. We hadden zestig kramen,
inclusief staanplaatsen. Dat is een
record. We hebben wel allemaal
wat minder verkocht, maar wat wil
je met zoveel deelnemers? Het is
de hele dag, tot negen uur toe, druk
geweest", aldus mevr. Bolier.
Naast haar bestaat het activiteiten
comité Poortvliet verder nog uit
voorzitter Jacqueline Eikelen
boom, secretaris Trudy Schot, pen
ningmeester Jessica van Tiggele,
Corine Matthijssen, Peter v.d. Ster
ren (verantwoordelijk voor de pa-
lingrookwedstrijd), Coby Jansen,
Hans van Dijke en Sylvia van
Soomeren. Daarmee verkeert het
comité in een luxe positie, want
menig soortgelijke organisatie
heeft al moeite om het dagelijks
bestuur rond te krijgen. In de herfst
wil het comité nog iets voor de kin
deren van Poortvliet organiseren en
tegen het einde van het jaar staat de
jaarlijkse intocht van sinterklaas
weer op het programma.
VERVOLG VAN VOORPAGINA
Gezien de toenemende behoefte aan
huisvesting voor ouderen wil Beter
Wonen naast de bestaande 22 aan
leunwoningen bij Ten Anker ook wel
meer huizen in die sector bouwen.
„Het is allemaal nog in de voorberei
dende fase. Door de zomervakantie
heeft het een tijd stil gelegen, maar nu
pakken we de draad weer op en dit
jaar willen we duidelijkheid zien te
krijgen." Kloet spreekt over .interes
sante projecten.'
Ten Anker kreeg dinsdag nul op re
kest van de provincie Zeeland bij een
subsidieverzoek voor een recreatie
zaaltje en een kantoortje voor de
zorgverleners bij het opzetten van
acht verzorgingsplaatsen in de servi
ceflat. Directeur M.P. Heijboer noemt
de afwijzing jammer, maar hij is niet
uit het veld geslagen. „We zullen er
nog wel eens een brief aan wagen,
want de centrale voorzieningen van
Ten Anker worden te klein.'
Volgens gedeputeerde staten zijn acht
plaatsen te gering om daar extra voor
zieningen bij te doen. Het getalscrite
rium daarvoor is vijftien. Beneden dat
aantal zijn afzonderlijke zorgvoorzie
ningen niet doelmatig of - indien ge
legen bij een verzorgingshuis zoals
Ten Anker - ook niet noodzakelijk.
De provincie geeft de SVRZ echter in
overweging om in overleg met het
zorgkantoor te Goes alsnog voor een
financiële oplossing te zoeken.
Ten Anker hoopt met ingang van 1 ja
nuari 2001 acht bedden in het verzor
gingshuis om te zetten in acht ver
pleeghuisbedden voor somatische
patiënten. De bouwkundige aanpass
ingen blijven beperkt tot 83.388 gul
den. Deze acht verpleeghuisbedden
worden niet bij elkaar gezet in een
vleugel, maar verspreid binnen het
verzorgingshuis. Volgens Heijboer
wordt hierdoor stigmatisering voor
komen. Verder wordt de kwaliteit van
de zorgverlening door de afdelings
teams vergroot. Gedwongen ver
plaatsingen worden dan ook zoveel
mogelijk voorkomen.
Voor de ruim 83 mille komt er een ex
tra ruimte voor groepsactivering, aan
passing van één van de badkamers en
enkele kleine aanpassingen van ht sa
nitair op de bewonerskamers. Naast
de algemene voorzieningen voor het
gehele zorgcentrum beschikt het ver
zorgingshuis dan op elke verdieping
over een ruimte voor groepsactivering
en een badkamer.
Het omzetten van acht verzorgings
huis- in acht verpleeghuisbedden le
vert een uitbreiding van de werkgele
genheid op van 6,3 voltijdsbanen.
Verwezenlijking van dit verpleeghuis
plan vergt 816.752 gulden aan exploi
tatiekosten, waaruit een verpleegprijs
rolt van 280 gulden per dag.
Volgens Heijboer zijn de acht ver
pleeghuisbedden dringend gewenst
gezien de wachtlijsten. Daar komt bij.
dat de verpleegafdeling in de Schutse
te Sint-Annaland naar verwachting
enige vertraging zal ondergaan door
de vervangende nieuwbouw.
Voor de acht verpleegbedden in Ten
Anker had de provincie 160.000 gul
den gereserveerd, maar directeur
Heijboer heeft dat geld niet voor dat
doel nodig. Hij gaat er wel van uit, dat
er in de serviceflat acht verzorgings
plaatsen van elk 25 mille kunnen ko
men. Inzet van dat geld in de aanleun
woningen en de serviceflat is
broodnodig omdat personeel van Ten
Anker volgens een proefproject hier
ook de reguliere thuiszorg verleent in
plaats van de medewerkers van Oos-
terschelde thuiszorg.
Wanneer er een nieuwe, grotere servi
ceflat komt, wordt de financiering van
de zorginfrastructuur nog een fors
probleem, zegt directeur Heijboer.
„Uitbreiding hiervan is dringend ge
wenst, daar deze nu niet aanwezig is
en de voorzieningen in Ten Anker zelf
niet voldoende berekend zijn op deze
extra doelgroep. En gezien het be
perkte aantal verzorgingsplaatsen in
de regio Tholen zal deze serviceflat
een belangrijke voorziening worden
voor huisvesting van ouderen met een
verzorgingshuisindicatie.'
Bij woonzorgcentra - zoals bijvoor
beeld Maartenshof in Sint-Maartens
dijk - komt de provincie normaal met
een bijdrage van 350.000 gulden over
de brug, maar de ervaring heeft vol
gens directeur Heijboer geleerd, dat
dit bedrag niet toereikend is voor het
bieden van de benodigde zorg. Ook in
het geval van Ten Anker komt de pro
vincie volgens de directie met onvol
doende geld over de brug, wanneer er
voor een recreatiezaaltje en een kan
toortje voor de zorgverleners in de
serviceflat niets gegeven wordt.
Advertently LM.
Bap Leunis voelt zich thuis in zijn kantoor aan de Eendrachtsweg waarvan de wanden gesierd worden met schilderijen van eigen hand.
