"In 4e klasse wat vaker omhoog springen,
anders word je ondersteboven geschopt"
Nieuwe oefenmeester van SPS eist
verzorgd spel, eenheid en beleving
Fraai weer voor Thoolse fietsvierdaagse
zonder dat bezem wagen hoeft te rijden
Pierre Withagen wil nu vooral lekker voetballen
Johan Sulkers: „Zo snel mogelijk uit die vierde klasse"
„Voldoende rek in groep om
mooie tijden mee te maken"
Organisatie heel tevreden met ruim 160 deelnemers
Vosmeer strijdt mee voor
periodekampioenschap
Donderdag 24 augustus 2000
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
15
Met 28 doelpunten was Pierre Withagen vorig seizoen
topscorer op de Thoolse voetbalvelden. Die indrukwek
kende productie was voor Smerdiek niet genoeg om de
begeerde promotie naar de derde klasse af te dwingen.
Een sterk seizoen kreeg geen vervolg in de nacompetitie.
Smerdiek verloor bij het zwak geachte ZPR. Einde illu
sie. Einde ook van het trainerschap van Ard Beurkens bij
Smerdiek. De nu 33-jarige Withagen heeft in zijn carriè
re teveel meegemaakt om lang bij die bizarre afloop van
het seizoen stil te staan.
Overgang
Angel
Twijfels
Samen met de andere West-Brabanders Michel van de
Korput en Rini Piasmans maakte de nu 44-jarige Johan
Sulkers op jonge leeftijd de overstap naar Feijenoord.
Hij speelde er in de regionale jeugd en drong door tot de
B-selectie. Van nabij maakte hij cracks als Wim van Ha-
negem, Rinus Israel en Ben Wijnstekers mee. Van de
Korput schopte het tot basisspeler bij de Rotterdammers
en werd later international. Sulkers, eerder wel deel uit
makend van het Nederlands elftal voor veertien en vijf
tien jaar, kwam niet zo ver. „Ik was waarschijnlijk niet
brutaal genoeg om de top te halen."
Stavenisse-verdediger Gerrie Dorst:
Gerrie Dorst, de 31-jarige verdediger van Stavenisse,
heeft hoge verwachtingen van het komend seizoen. Ten
slotte pakten de rood-gelen de afgelopen jaargang maar
juist naast een periodetitel. De nog betrekkelijk jonge
groep van trainer Rien Smits kan volgens hem enkel beter
worden. Daarom moet een vijfde plaats zeker haalbaar
zijn, meent Dorst. En wie weet zit er meer in het vat.
„Promotie is voor Stavenisse niet per se onmogelijk."
Kwaliteit
Met fraai zomerweer vertrokken maandagavond zo'n
140 deelnemers aan de fietsvierdaagse van Tholen. Zo
dra er gestart kon worden, was het een drukte van belang
bij The Pub op de Markt. De vier inschrijfsters konden
het nauwelijks bijhouden en het gros van de deelnemers
was al om kwart voor zeven weg.
Veranderingen
Met zoveel jonge spelers altijd pieken en dalen
Het afgelopen seizoen keek Bas Quist, de 31-jarige aan
voerder van zesdeklasser Vosmeer, tijdens de warming
up nog wel eens om zich heen. Quist wreef zich soms de
ogen uit. Hij zag John Vroegop, de andere routinier bij
de oranje-zwarten, zijn sprintjes trekken. En verder zag
hij veel, heel veel jong grut. „Dan dacht ik: John en ik
hebben samen net zo veel wedstrijden in het eerste ge
speeld, als al die andere jongens bij elkaar. Het was te
veel van het goede."
„Natuurlijk was het balen dat we bij
ZPR verloren. Dat gevoel werd en
kel sterker toen die ploeg steeds ver
der kwam in de nacompetitie en uit
eindelijk promoveerde. En dat met
zo'n waardeloos elftal. Zeker voor
de andere jongens was het ver
schrikkelijk. Niemand van hen heeft
ooit in de derde klasse gespeeld, en
ze liepen er op te azen."
De bij Roosendaal groot geworden
Withagen speelde zelf met Halsteren
twee jaar in de hoofdklasse. Later
kwam hij uit voor Dosko, MOC en
HVV. Withagen is door de wol ge
verfd. In zijn jonge jaren hadden
RBC en NAC belangstelling voor de
spits met de onnavolgbare schijnbe
weging en het vlammende schot. De
overstap naar het betaalde voetbal
kwam er echter nooit. „Ik had het
verder geschopt, als ik echt voor
mijn sport had geleefd. Ik was teveel
een levensgenieter. Spijt heb ik er
niet van. Met RBC was het destijds
echt serieus. Wel moest ik in het
tweede beginnen, op amateurbasis.
Ik had 's avonds echter een goed be
talend baantje bij een melkboer, wat
ik er voor zou moeten opgeven.
Daarom vroeg ik vijfduizend gul
den. Dat gaven ze niet en toen was
het over. Misschien had ik toen in
derdaad meer in mezelf moeten in
vesteren."
Vorig seizoen meldde Withagen zich
aan bij Smerdiek, al vele jaren lang
zijn woonplaats. De overgang van
HVV betekende een flinke stap te
rug. „Ik wist waar ik aan begon.
Vroeger kwam ik altijd al bij Smer
diek kijken, omdat mijn maatje Kees
Lindhout er in de goal stond. Zelfs
bij uitwedstrijden ging ik mee. Ook
later zag ik ze vaak spelen. Het jaar
voor ik kwam, begon Beurkens hier
als trainer. Meteen zag je het niveau
stijgen. Je kon merken dat er een
voetballer voor de groep stond. De
vierde klasse is me dan ook zeker
niet tegengevallen. Ik kan hier lek
ker voetballen. Je moet alleen wat
vaker omhoog springen, anders
word je ondersteboven geschopt.
Zeker als we voor staan laat ik net
zo lief het balletje lopen, als ik weer
zo'n gestrekt been aan zie komen."
De inbreng van Withagen leek net
het duwtje in de rug dat Smerdiek
nodig had om uit de kelder van het
zaterdagvoetbal te klimmen. Het
liep anders. Bij ZPR werd verloren
en thuis tegen Krabbendijke kon de
zaak niet meer worden rechtgezet.
Beurkens was er toen al niet meer
bij. „Als ik trainer was geweest, zou
ik die ene wedstrijd er ook nog aan
hebben vastgeplakt. Nu kwam het
echt als een donderslag bij heldere
hemel, ook voor mij. Ard zou de
spelers onvoldoende meer kunnen
motiveren, zei hij. Daar hebben we
nooit iets van gemerkt. Maar hij zal
er zijn redenen wel voor hebben ge
had. Mij persoonlijk maakt het niet
uit welke trainer er is. Ik ben al zo
oud."
Na een zoektocht kwam Smerdiek
uiteindelijk uit bij haar oud-trainer
Jan Verreijen. De man uit Vosmeer
kan dit seizoen geen beroep meer
doen op de naar SC Gastel vertrok
ken Alex van der Reest, de wispeltu
rige vleugelspeler die naast Witha
gen de tweede angel in de blauw
zwarte aanval was. Routinier Ab
Poot heeft definitief een stapje terug
gedaan en verdediger Johnny Potap-
pel koos voor zijn andere grote lief
hebberij, het vissen. Smerdiek lijkt
verzwakt. Withagen: „Alex was na
tuurlijk een vaste kracht. Onbere
kenbaar. Soms was het driemaal
niks en dan ineens explodeerde hij.
Dat zullen we missen. Aan de ande
re kant: ik verwacht dat Niels Hage
nu weer aanvallender kan spelen.
Niels heeft in het verleden bewezen
dat hij ook een echte goaltjesdief is.
Vorig seizoen had hij door mijn
komst een meer dienende rol en
speelde hij vaak vanaf het midden
veld. Niels en ik voelen elkaar blin
delings aan. In de voorbereiding
verliep de samenwerking uitste
kend."
De terugkeer van Verreijen kan vol
gens Withagen goed uitpakken voor
Smerdiek. „Hij is een ouder iemand,
die duidelijk boven de groep staat.
Heel anders dan Ard. Die voetbalde
zelf nog regelmatig mee op de par
tijtjes. Misschien dat met name de
jonge spelers dingen van Verreijen
beter aannemen, omdat ze meer te
gen hem opkijken. Er komen uit het
tweede en de jeugd wel enkele jonge
spelers aan. Er zitten leuke voetbal
lers tussen. Het is alleen zaak dat ze
de goede mentaliteit vertonen. Wij
waren vroeger blij als we met het
eerste mee mochten, desnoods als
reserve. Als ze er nu een wedstrijd
naast staan, zie je ze de volgende
keer niet meer. Dat is de jeugd van
tegenwoordig."
Withagen rekent zijn ploeg dit sei
zoen niet tot de kanshebbers voor de
titel. Meedoen in de subtop is voor
Smerdiek de doelstelling „Ik heb zo
mijn twijfels over de haalbaarheid
van de derde klasse voor ons. Waar
schijnlijk is het beter zo. Lekker bo
venin meedraaien. Neem Brouwers
haven vorig seizoen, in de derde
klasse. Ze verloren geloof ik tien
wedstrijden op rij. Dat wil ik niet
meemaken. Dan krijg je enkel on
derling geouwehoer en gaat het fout.
Nu gaat iedereen voor elkaar. Dat is
veel lekkerder voetballen."
Pierre Withagen hoopt dat de jeugd een goede mentaliteit toont en niet afhaakt na de eerste keer dat ze eens op de bank moet zitten.
Trainer Johan Sulkens wil de tweespalt tussen het eerste en tweede elftal van SPS weghalen om zo de stijgende lijn weer te hervinden.
teloord en op het laatst VES. ,,Ik
neem wel wat bagage mee."
De dit seizoen als trainer bij SPS
aantredende Sulkers begon als oe
fenmeester bij Klundert. Vijf jaar
lang bleef hij in het vestingstadje
en bracht de plaatselijke zaterdag
club vanuit de onderafdeling naar
de derde klasse. In zijn laatste sei
zoen 1998-99 moest de club een
stapje terug doen, samen met SPS
dat ook degradeerde nadat Rillan-
dia en Noad elkaar doordeweeks
(volgens sommigen) een handje
toe staken. Het afgelopen seizoen
trainde Sulkers in Hoeven. Het
zondagvoetbal beviel hem niet
echt en ook de mentaliteit bij de
vereniging stond hem tegen. Sul
kers besloot al gauw zijn heil weer
te zoeken op de zaterdag. SPS
probeerde in eerste instantie Pim
Toch bouwde de middenvelder uit
Dinteloord een reputatie op die er
zijn mag. Bij Willem II speelde hij
twee jaar in wat toen de eerste di
visie heette. In het Tilhurgs jeugd
internaat was Wim Hofkens zijn
maatje. Via het Vlaamse Beveren
en Anderlecht haalde Hofkens
Oranje. Sulkers droeg eveneens
het oranje shirt, maar wel bij het
toen nog in de amateurrangen spe
lende RBC. Als RBC-er haalde hij
het Nederlands amateurelftal, om
vervolgens opnieuw de overstap
naar het betaalde voetbal te ma
ken. Sulkers speelde vier jaar bij
Eindhoven en later in België bij
Turnhout. Niet toevallig allemaal
clubs in het zuiden, de streek waar
de bescheiden Sulkers zich thuis
voelde. Als amateur bouwde hij
zijn carrière af bij SC Gastel, Din-
Een jaar geleden hing de vlag er op
Stavenisse heel anders bij. Onder de
opgestapte trainer Jaap Knop was er
heibel in de tent. De rookwolken van
de onderlinge twist waren nog niet
opgetrokken. De nieuw aangetreden
Rien Smits moest beginnen met puin
ruimen. Dat lukte wonderwel. Niét
door veel te veranderen, aldus Dorst.
„De aanpak van Rien was gericht op
het verbeteren van de mentaliteit en
het groepsgevoel. Het jaar daarvoor
waren het allemaal eilandjes in het
elftal. Er zaten wat jongens tussen die
scheef lagen met de rest. Dat werkte
door in de resultaten. Gelukkig is dat
allemaal achter de rug. We zijn nu een
hechte groep. En zeker na de winter
stop gingen we ineens goed voetbal
len ook."
Voor Dorst zelf was het voorbije sei
zoen dubbel plezierig. Het jaar ervoor
ging voor hem geheel verloren door
een vervelende blessure. Dorst, de
kuitenbijter in de verdediging van
Stavenisse, leek voorgoed buitenspel
te staan. Op karakter knokte hij zich
terug. De smalle basis bij de club ver
gemakkelijkte zijn rentree. „Het is
een probleem waar bijna alle dorps
clubs mee kampen. De meeste posi
ties in het elftal liggen vast. Concur
rentie is er niet. Jammer. Eigenlijk
zou je op de training voor je plekje in
het elftal van zaterdag moeten knok
ken."
Toch lijkt de selectie bij Stavenisse
het komend seizoen breder te worden.
Martin Moerland en Johan Eerland
zitten dicht tegen de basis aan en ook
jeugdspeler Marco Klippel zou door
trainer Smits het liefst naar de A-
groep worden overgeheveld. Volgens
Dorst zit er bij Stavenisse heel wat
kwaliteit. „Bcnnard de Rijke cn Adric
Smits zijn voor ons van heel veel
waarde. Dat zijn jongens die op dit ni
veau iets extra's kunnen brengen. Je
remy Gierman is iemand die vecht
voor elke meter. Rechtsbuiten Kees
van Putten is ook een belofte. Hij is
nog jong, maar als je ziet hoe hij op
dc training iedereen in de luren legt.
Dat is iemand die wat met een bal
kan. Daarom denk ik dat er nog vol
doende rek in deze groep zit, om
mooie tijden mee te maken met Sta
venisse."
Ook in mentaal opzicht is Stavenisse
het afgelopen jaar gegroeid. Dat bleek
hel meest duidelijk in de partij bij een
intimiderend Dosko die door de
Thoolse ploeg dik verloren werd. „In
het jaar daarvoor had dat onderling
onherroepelijk tot rottigheid geleid.
Nu was er geen wanklank in het veld
te horen. De frustraties werden niet
op elkaar afgereageerd. Niemand
werd de groep ingetrapt. We kunnen
nu dingen tegen elkaar zeggen, zon
der dat het tot scheve gezichten leidt."
Gerrie Dorst heeft hoge verwachtingen voor Stavenisse dit seizoen.
De huisvrouwentrimgroep die de ver vanaf. Op de tweede dag kwa-
fietsvierdaagse in Tholen organi
seert, heeft wel eens slechtere jaren
gekend. Jaren dat de deelname on
der de 90 uitkwam. Een tegenval
ler, maar die daling was blijkbaar
niet van blijvende aard. Vorig jaar
werd het record van 170 deelne
mers opgetekend. Dat aantal wordt
nu niet gehaald, maar het zit er met
een totaal aantal van 162 toch niet
men er nog meer dan twintig nieu
we deelnemers bij. Vorig jaar
dichtte mevr. L. Goorden-Hermus
het succes mede toe aan het feit dat
kinderen niet langer 6 gulden
moesten betalen, net als de volwas
senen, maar slechts vier. Dit jaar
was de prijs echter weer als van
ouds. Voor iedereen zes piek. „Vo
rig jaar zijn we er maar net uitge
sprongen. We hebben quitte ge
draaid dankzij het feit dat de be
zemwagen niet heeft moeten rijden.
Ik kon geeneens een kleine attentie
geven aan de medewerkers als dank
voor het werk. Dat is niets en daar
om hebben we maar besloten toch
weer naar die zes gulden terug te
gaan. Dat betekent helaas wel datje
voor een heel gezin best veel kwijt
bent. Er startte een echtpaar Potap-
pel met een aantal kinderen en
kleinkinderen en dat kostte ze bij
elkaar 54 gulden", zegt mevr.
Goorden die om zeven uur al heel
tevreden op het terras van The Pub
zit. Nog steeds komen er mensen
bij. Zelfs fietsers die er al een leuk
ritje op hebben zitten, vanuit Ber
gen op Zoom.
En ook de broertjes v.d. Bogerd die
samen met hun zus en moeder de
15 kilometer gaan wagen. Toch zijn
er altijd nog bijna 60 deelnemers
die de 25-kilometerroute nemen. In
beide gevallen komen ze op maan
dag over het. buitendijkse fietspad
langs de Oosterschelde tussen
Scherpenisse en de Oesterdam.
In totaal schrijven er 64 mensen in
op de lange route van 25 km en 98
op die van 15 km. „Wij zijn heel te
vreden met zo'n grote opkomst. Ze
ker als je ziet dat de scholen al weer
zijn begonnen, mogen we niet mop
peren", zegt mevr. G. van Velzen.
„En we hebben de bezemwagen
nog hoeven laten rijden."
Potappel te strikken, maar kwam
uiteindelijk bij Sulkers uit. Beiden
hadden in het verleden al eens eer
der met elkaar geflirt, ditmaal zet
te de vrijage door. Sulkers heeft
zijn doelen duidelijk gesteld. „Ie
dere trainer wil graag promove
ren. SPS moet zo snel mogelijk uit
die vierde klasse. Pas in de derde
klasse hoor je er echt bij."
Natuurlijk kent Sulkers de voorge
schiedenis van de club waar hij nu
aan het roer staat. Twee degrada
ties volgden elkaar op en ook het
afgelopen seizoen verliep moei
zaam. „SPS is een club die in een
neerwaartse spiraal zit. We moe
ten er met z'n allen hard aan wer
ken om de stijgende lijn weer te
pakken te krijgen. Een eerste ver
eiste is om de tweespalt van vorig
seizoen tussen het eerste en twee
de elftal uit te bannen. Ik denk
ook dat die controverse verleden
tijd is. In de voorbereiding is hard
getraind, ook door veel jongens
van het tweede. Als kleine vereni
ging moeten we beseffen dat we
met elkaar, en niet tegen elkaar,
moeten voetballen."
Langzamerhand beginnen de dra
gende Spelers bij SPS op leeftijd
te raken. Dick Uijl, A.P. van der
Belt, Wim de Groen en Jaco Jan
sen draaien ondertussen al heel
wat jaartjes mee. Mits fit, hlijven
ze echter voor Sulkers een vaste
keus. „Toch zullen we er dit sei
zoen naar moeten streven om en
kele junioren in te passen. En
voorin zal er wat moeten gebeu
ren. In die linie schoot SPS het af
gelopen jaar tekort. Een paar goe
de spitsen bepaalt in de vierde
klasse heel veel. Smerdiek is daar
van wel het beste voorbeeld."
Er moet bij SPS nog meer veran
deren, vindt Sulkers. „Het is zaak
voor de spelers om de beleving en
het plezier in het voetballen terug
te krijgen. Door de slechte presta
ties en het interne gedoe was dat
voor een deel verdwenen. Op ter
mijn moet dat ook op het veld te
rug te zien zijn. Ik ben geen trai
ner die staat voor lange halen en
gauw thuis. Stapje voor stapje zul
len we verzorgder moeten gaan
voetballen, de spelstijl die SPS
een aantal jaren geleden nog ken
merkte."
Vijftien of vijfentwintig kilometer? Dat is de vraag bij het inschrijfbureau van de fietsvierdaagse. Ongeveer zestig procent van de deelnemers
vindt de kortste afstand lang genoeg.
Aanvoerder Bas Quist van Vosmeer ziet meer evenwicht in zijn team.
Er waren het voorbije jaar zelfs
wedstrijden waarin Vosmeer met
een achttal tieners ten strijde trok.
De toch al smalle selectie werd
soms uitgehold door blessures,
schorsingen en ander ongemak.
Trainer Leo Havermans zag zich
daarom genoodzaakt om een be
roep te doen op de jeugd. „Die leef
tijdsopbouw had zijn weerslag op
de prestaties", blikt Quist terug.
„De balans in het elftal was zoek.
Met zoveel jonge spelers heb je al
tijd te maken met pieken en dalen.
En na de winterstop waren het eer
lijk gezegd meer dalen dan pieken.
Ik hoop dat het een leerjaar was."
Quist is één van de spelers bij Vos
meer die nog binnen de lijnen heeft
gestaan met de huidige trainer. Een
andere tijd, een ander niveau. Vo
smeer kwam destijds nog uit in de
vierde klasse en de gouden jaren
van de vereniging lagen niet zo ver
in het verleden. Onder Ko Stoutjes-
dijk maakte Quist destijds zijn op
wachting in de hoofdmacht. Diens
opvolger Roger Withagen turnde de
jonge Quist, van origine een aan
valler, definitief om tot rechtsach
ter. Op die positie is de ondertussen
door de wol geverfde Quist nog al
tijd van onschatbare waarde. Een
verlengstuk van de trainer in het
veld wil hij zich niet noemen. „Ik
probeer zoveel mogelijk de zaak
aan te jagen. In de zesde klasse
wordt vooral fysiek gevoetbald.
Jónge gasten laten zich dan.nog wel
eens intimideren. Of ze trappen in
de dingetjes die meer ervaren voet
ballers proberen. Wil je resultaat
halen, dan moet je zelf ook het
brandje wel eens aansteken."
Soms denkt Quist nog wel eens te
rug aan zijn eigen entree bij de se
nioren. „Alles ging veel geleidelij
ker. Je werd langzaam gebracht. Je
kreeg kans om de A-jeugd af te ma
ken. Je proefde eens aan de sfeer
bij het eerste en was blij dat je in
het tweede mee mocht doen. Nu is
de selectie veel smaller dan destijds
en worden die jongens meteen voor
de leeuwen gegooid. Gelukkig is
Leo Havermans onze trainer. In dit
geval is het een voordeel om trainer
op het eigen dorp te zijn. Leo is
hier lang jeugdcoördinator geweest.
Hij heeft alle stormen van de ver
eniging doorstaan en kent die jon
gens van haver tot gort. Daardoor
verloopt de inpassing vlotter dan
anders het geval zou zijn."
In zijn derde jaar als hoofdtrainer
kan Havermans het komend sei
zoen in ieder geval weer een be
roep doen op meer ervaren krach
ten als Wil Kostermans, Peter
Moerland en de twee jaar lang ge
stopte Marcel Havermans. Quist
rekent daarom op betere prestaties.
„De balans tussen jong en oud zal
meer in evenwicht zijn. En die jon
ge gasten hebben nu een jaar erva
ring meer. Daar moeten we de
vruchten van kunnen plukken.
Meestrijden voor een periodetitel
is ons doel. Die jongens hebben ta
lent genoeg."
