Vernielers bekennen
van CZAV-gebouw
'In juli en augustus moet je
overdag je toestel thuislaten'
'Je moet je inzetten voor het
behouden van voorzieningen'
Geuze bouwt tweede
schip via cv-constructie
Huifkartochten
Rinus den Braber (37) uit Sint-Maartensdijk actief in fotoclub
Henk Verkerke (73) erelid stichting gemeenschap Scherpenisse
Donderdag 27 juli 2000
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
In Scherpenisse zou ook een woonzorgcentrum moeten
komen. Net als in Poortvliet. En de bank zou langer open
moeten blijven om mensen die werken de gelegenheid te
geven om hun bankzaken te regelen. De 73-jarige Henk
Verkerke Jzn. is nog strijdbaar, ook al is hij eind juni af
gezwaaid als penningmeester van de stichting Dorpsge
meenschap Scherpenisse. Het bestuur benoemde Verker
ke tot erelid, het eerste erelid in het bestaan van de
stichting die in 1956 werd opgericht en waarvoor Verker
ke bijna 30 jaar lang actief is geweest. Een terugblik.
Andere leest
Fotograferen is een hobby. Net als vissen of voetballen.
Je bent er veel mee bezig. Je doet het graag en praat er
over met andere gelijkgezinden. Zo ziet de 37-jarige Ri-
nus den Braber uit Sint-Maartensdijk zijn liefhebberij.
Aan de muur in zijn huiskamer hangt zijn werk: zwart
wit foto's van het schor bij de Noord, een landschap met
waterpartij bij de Philipsdam, maar ook een kasteel bij
Utrecht en een rijtje met bolvormige containers bij Dow
in Terneuzen onder zware wolken. Landschap en archi
tectuur. Daar gaat zijn belangstelling naar uit.
Fotocursus REC
Schade bedraagt zeker 15.000 gulden
Twee Sint-Annalanders van 17 en 18 jaar, een 26-jarige
inwoner van Sint-Maartensdijk en een Bergenaar van 19
jaar zijn verantwoordelijk voor de ravage die in de nacht
van 8 op 9 juli is aangericht in het gebouw van CZAV
aan de Havenweg in Sint-Annaland. Ze hebben dat te
genover de politie toegegeven. De schade is voorlopig
geraamd op 15.000 gulden.
Polar Bear voor Poortvliets familiebedrijf
Strijenham
Coördinator stopt
van Graag Gedaan
Zeumer
Op bromfietsje
Puzzeltocht
Aan deur gebeld
Hill
Q -• v
Verkerke kwam als bestuurslid van dat wethouder Koopman er een huis
de voetbalvereniging SPS in het be
gin van de jaren zeventig bij de
stichting terecht. „Alle verenigingen
zaten er in. Vrouwenverenigingen,
de Groene Kruisvereniging, de voet
bal, het Cloveniersgilde en de vei
lingcoöperatie. Die betaalden ook
contributie. Een tientje per jaar."
Verkerke was niet alleen actief in de
voetbalvereniging. Hij was ook - tot
de opheffing - lid van de brandweer
en was jarenlang lid van de ouder
commissie van de openbare lagere
school in het dorp. Als postbesteller
van de PTT was hij in Scherpenisse
een bekend gezicht. En hij kende op
zijn beurt weer veel mensen.
In de ontwerp-statuten die Verkerke
bezit, staat te lezen dat het doel van
de stichting is om 'de burgerzin van
de bevolking van Scherpenisse te
versterken, het verenigingsleven in
zijn uitgebreidste betekenis te steu
nen en te bevorderen, coördinerend
op te treden, waarbij uitgegaan
wordt van de eerbiediging van de ei
gen aard van de bij haar aangesloten
corporaties, die souverein in eigen
kring zijn en wier werkzaamheden
door de stichting zal worden aange
vuld'.
Een mond vol en met zorg samenge
steld. De oprichters waren burge
meester D.C. Bouwense, directeur
L.A.M. Elenbaas van de groendro-
gerij, dokter I. Helleman, hoofd
landbouwschool A.C. van Heusden,
sociaal werkster A. Paling en het
hoofd van de openbare school A.C.
Verstijnen. Bij gezamenlijk activi
teiten zou gebruik worden gemaakt
van een gemeenschapsgebouw. Dat
werd het dorpshuis Holland Huis,
geschonken door de provincie
Noord-Holland na de waters
noodramp in 1953.
Toen vorig jaar b. en w. voorstelden
om het Holland Huis in de verkoop
te doen, kreeg Verkerke vele tele
foontjes van verontwaardigde dorps
genoten en oud-inwoners. „Het was
een geschenk voor heel het eiland.
Dat ligt vooral bij de ouderen erg
gevoelig. Als dorpsgemeenschap
hebben we dat ook tijdens het kern-
bezoek van de gemeente naar voren
gebracht. Het gebouw wordt nu niet
verkocht, maar het krijgt een facelift
voor 200.000 gulden."
In 1973 werd Verkerke voorzitter.
Het was een bewogen jaar. Na het
overlijden van huisarts Helleman
probeerde de stichting zich sterk te
maken voor een opvolger in het
dorp. „We hebben toen een adver
tentie geplaatst in het artsenblad en
we hebben hier bij ons thuis wel een
stuk of vijf dokters ontvangen die
interesse hadden. Het was zelfs zo
voor vrijhield aan de Langeweg.
Maar de praktijk was al verkocht
aan dokter Kugel in Poortvliet en
aan dokter Van der Bel in Sint-
Maartensdijk. We visten achter het
net. Koopman kwam op een gege
ven moment ook zeggen dat hij de
woning niet langer aan kon houden.
De kwestie speelde heel erg. We
hadden geen eigen huisarts meer.
We hebben als bestuur toen ook nog
de inspectie aangeschreven. Toen is
bedongen dat er een van de huisart
sen hier spreekuur moest houden.
Maar de helft van het dorp moest
naar Smurdiek. Voor ouderen valt
dat niet mee. Ze moeten daar ook
steeds hun medicijnen ophalen."
Voor Verkerke is dat een van de in
grijpendste zaken geweest waar de
stichting zich mee bezig heeft ge
houden. „We zijn er toen met zijn
drieën van het bestuur (A.L.G. van
Doorn en Joh. Steketee - red.) voor
op stap geweest, hebben thuis men
sen ontvangen en brieven geschre
ven. Het Groene Kruis zou ook zijn
gebouw beschikbaar stellen voor de
apotheek van de dokter. Het is niet
gelukt. En wat er zich precies heeft
afgespeeld, weet je toch niet."
Een hoogtepunt was ook de viering
in 1977 van het 850-jarig bestaan
van Scherpenisse, waar de stichting
actief aan deelnam. Verkerke deed
aan de historische optocht mee in
een oud postuniform, afkomstig uit
het PTT-museum in Den Haag. De
postkoets kwam er speciaal voor uit
Essen.
Hoewel de stichting officieel ge
meenschap Scherpenisse heet, wordt
ze gemakshalve 'de dorpsgemeen
schap' genoemd of ook wel de
'dorpsvereniging'. Het maakt Ver
kerke op zich niet zoveel uit. En in
de loop der jaren werden de statuten
gewijzigd en was het niet langer
noodzakelijk dat alle verenigingen
in het bestuur vertegenwoordigd wa
ren. „Het is op een andere leest ge
schoeid. De contributie verviel daar
om ook. De inkomsten komen de
laatste tijd uit de braderie en de au
toshow die elk jaar worden gehou
den."
Rond 1980 werd Verkerke penning
meester. Toen de beheerscommis
sies van de dorpshuizen actief wer
den, namen die volgens Verkerke
nogal wat taken over van de stich
ting. De stichting kende actieve en
minder actieve periodes. „Toen we
geen leden meer hadden, heeft het
een lange tijd stil gelegen. Merien
Hage en Nelly Hage-Jansen hebben
Fotograferen is wijdverbreid.
Voor de meeste mensen blijft
het beperkt tot vakantiekiek
jes, verjaardagen of andere
hoogtepunten in iemands le
ven. Maar een aantal mensen
doet meer met hun camera. Ze
maken er bijzondere opnamen
mee. Willen een sprekende fo
to met veel contrast. Zoeken
een bijzonder onderwerp om
uit te lichten. Leggen sfeer
vast op de plaat. Wachten een
geschikt moment af of gebrui
ken het fototoestel om er een
verzameling mee op te bou
wen. De toepassingen zijn le
gio. Een korte serie over foto
grafie.
Den Braber is lid van de fotoclub
Kameleon. Een klein clubje van
vijf liefhebbers die om de twee we
ken bij elkaar thuis hun werk be
spreken en opdrachten bedenken
voor de volgende keer. De leden
van de Kameleon toonden in janu
ari werk in de openbare bibliotheek
in Tholen. Ze kregen veel reacties
en werden gevraagd om volgend
jaar weer hun werk ten toon te ko
men stellen.
Positieve reacties dus, maar foto
graferen in clubverband leeft eigen
lijk niet op Tholen, stelt Den Bra
ber. „Als je dat vergelijkt met
België, dan gebeurt er op dit gebied
hier heel weinig. We bezoeken
meerdere keren per jaar exposities
van fotoclubs in Vlaanderen. In de
buurt van Herenthals liggen vier
dorpjes in een gebied ongeveer zo
groot als Tholen en daar alleen al
zijn vier fotoclubs met zo'n 300 le
den. Het leeft daar veel meer. Ze
hebben er ook mooiere accommo
daties dan hier: scholen en wijkcen
tra. We hebben eens in de buurt van
Antwerpen een diapresentatie ge
zien van natuurfotografie, in een
bioscoopzaal. Die was drie keer per
dag helemaal bezet."
Het bekijken van andermans werk
is van groot belang om nieuwe
ideeën op te doen, zegt Den Braber.
„Je ziet op zulke exposities andere
invalshoeken. Er was iemand die
had foto's gemaakt met symmetrie
als onderwerp bijvoorbeeld. Dat is
een bepaalde insteek. Dat ga je dan
zelf ook toepassen. Voor architec
tuurfoto's komt dat goed van pas.
Je kan niet alles zelf bedenken.
Daarom ben ik ook geabonneerd op
twee fotobladen. Eentje is een
Duits blad dat ik met de andere le-
den uitwissel."
Den Braber fotografeert voorname
lijk in zwartwit. „Ja, ik schiet wel
eens een dia- en een kleurenrolletje
vol. Maar dat is alleen vanwege bij
zondere gelegenheden zoals het be
zoek van de koningin aan het dorp.
Bij zwartwit moet je beter kijken
dan bij kleur. Als de compositie
niet goed is, dan word je daar bij
een zwartwit opname afgestraft. Bij
een onderwerp met kleur, kunnen
de kleuren alles goed maken."
Den Braber kocht in de zomer van
1988 een spiegelreflexcamera. Niet
wetende dat dit het begin zou zijn
van een hobby waar hij verslingerd
aan zou raken. „Ik kocht die came
ra toen omdat iedereen een fototoe
stel heeft. Dat was het enige." In
oktober dat jaar ging hij echter naar
de fotocursus van het (toenmalige)
REC waar hij onder meer leerde
om foto's te ontwikkelen en af te
drukken, stillevens en modellen te
fotograferen, cameratechniek en
lichtmeting. „Ik vond het leuk om
niet alleen maar te knippen, maar
ook om het afdrukken zelf te doen.
Het is veel meer werk, maar je hebt
er veel meer plezier van. Een foto
maak je in tien minuten. Je bepaalt
je positie en meet het licht en drukt
op de knop. Maar in de doka ben je
een half uur tot drie kwartier bezig
om één foto af te drukken. Het
komt vaak voor dat ik 's avonds de
foto's nat in mijn doka ophang en
dat ik de volgende ochtend als ik
om half zes wegga naar mijn werk
nog gauw even ga kijken: droog is
een foto toch weer anders dan wan
neer ze nat is."
Volgens Den Braber, instructeur
lastechniek aan het centrum voor
vakopleiding in Schiedam, is de be
langstelling voor zwartwitfotogra-
fie weer aan het toenemen. „Je ziet
het al bij bruidsreportages. Het is
helemaal in. Het is ook veel mooi
er. Op een zwartwit foto kun je niet
zien of de bruid een crèmekleurige
jurk aan heeft of een kleurig bruids
boeket draagt, maar komt het neer
op in welke posities en houdingen
het bruidspaar wordt gefotograf
eerd. Zwartwit blijft dan ook be
staan. Dat zie je in de vakbladen. Er
is nu ook een bedrijf dat een eigen
zwartwitpapier op de markt gaat
brengen."
Na de cursus van het REC sloot
Den Braber zich aan bij fotoclub
Nadier in Bergen op Zoom. De club
£v»rvv/f/
7/. 7 w/w/y
/o/ i wt f/r iwiwjwff j
S&jiJjHV
Het viertal drong het gebouw bin
nen, waarbij ze één deur volledig
vernielden en een tweede gedeelte
lijk. Ze startten twee heftrucks en
richtten met behulp daarvan een fik
se schade aan. Een kuubkist werd
aan de lepels geregen en een stapel
andere omver gereden. Ook stapel
pallets waarop enkele tonnen kunst
mest waren opgeslagen, ging om
ver. Door de botsingen was er scha
de aan beide heftrucks, bovendien
werd een band lekgereden. Een van
de mannen spoot in het gebouw een
brandblusser leeg. Twee andere
blussers, een spuitmasker en een ge
reedschapskist met inhoud namen
ze mee. Met uitzondering van het
gereedschap zijn de gestolen spul
len terecht.
In de nacht van 9 op 10 juli zijn in
diverse straten van Sint-Annaland
vlaggen ontvreemd die dienden ter
versiering bij de viering van het
525-jarig bestaan van het dorp.
Daarvoor heeft de politie een 16-ja-
rige inwoner en een 17-jarige
Scherpenissenaar opgepakt. Zij be
kenden en betaalden ieder 150 gul
den boete om verdere strafvervol
ging te voorkomen. Alle inwoners
die de vermissing van een vlag bij
de politie meldden, hebben deze in
middels terug. Ten aanzien van de
eveneens meegenomen vlaggestok-
ken is dat niet helemaal zeker, om
dat de mannen er tijdens hun daad
een aantal hebben weggegooid.
Geuze scheepvaart uit Poortvliet brengt en tweede schip in de vaart: de
3800 ton metende Polar Bear. Het bijzondere hierbij is, dat de financie
ring tot stand komt met de inbreng van 180 tot 206 deelnemers die als
commanditaire vennoot optreden. Dankzij een fiscaal gunstige regeling
is hierbij een gemiddeld jaarlijks rendement van 22% te halen.
De 62-jarige Dirk Geuze, die nu nog
op de Hansa Kampen zit, wordt de
kapitein van de nieuwe aanwinst. Hij
vaart nu met een bemanning van zes
man, afkomstig uit de Oekraïne en
de Filipijnen. De grotere Polar Bear
zal zeven bemanningsleden krijgen.
Geuze had sinds 1980 twee schepen
van 6000 ton die in 1995 en 1996
werden verkocht, maar de Poort-
vlietse zeeman ging het water toch
weer missen en begon in oktober
1998 opnieuw met de 2950 ton me
tende Hansa Kampen. Hij vaart veel
naar Spanje en Portugal: staal heen
vanuit IJmuiden of Antwerpen en
cellulose en stenen terug naar Rotter
dam of Engeland.
Dat beviel zo goed, dat hij op zijn
62ste nog besloot om zijn onderne
ming uit te breiden met een tweede
schip. Volgend jaar mei is de coaster
gereed, waarmee de Poortvlietse re
derij dan binnen twee jaar haar twee
de nieuwbouwschip in de vaart
heeft. Scheepswerf Peters in Kam
pen verzorgt de bouw van het 90 me
ter lange en 13 meter brede schip. De
Polar Bear wordt gebouwd voor we
reldwijde vaart en speciaal ijsver-
sterkt voor de vaart in winters pool
en je beweegt de camera niet. En
als we met de club zijn, laat je ook
een ander eens door de zoeker kij
ken." Thuis heeft Den Braber een
doka die van alle gemakken is
voorzien. Ook hier hangen foto's
aan de wand. Naast de doka heeft
hij een slaapkamer ingericht als
studio voor binnenopnamen. Er
staat een inklapbare tafel en aan
een rail kan hij verschillende soor
ten achtergronddoeken laten zaken.
Door er veel op uit te trekken, kent
Den Braber vele fotogenieke plek
jes op Tholen. Het haventje van
Strijenham is er zo eentje. „Maar
daar moet je niet 's ochtends om
tien uur naar toe gaan, want dan
heb je de zon recht in de lens. 's
Avonds om zes uur is beter. Zo
bouw je in de loop der jaren kennis
op van het landschap. Als je ergens
nieuw komt, moet je eerst maar
eens rondkijken voordat je er foto's
neemt. Veel vakantiegangers zien
dat de ansichtkaarten die ze kopen
altijd veel mooier zijn dan de foto's
die ze zelf hebben gemaakt. Ze ma
ken de opname op de verkeerde tijd
in het jaar. De plaatselijke vakfoto
grafen weten precies wanneer ze de
mooiste foto's kunnen maken."
Ondanks het feit dat fotografie zijn
grootste hobby is, zou Den Braber
er niet zijn beroep van willen ma
ken. „Als je beroepsfotograaf bent,
gaat het vaak om onderwerpen die
je moet fotograferen terwijl je die
niet graag doet: 99 procent bestaat
uit moeten, 1 procent doe je omdat
je het zelf mooi vindt om te doen.
Een bruidsreportage is de eerste
vijftien keer misschien wel leuk,
maar dan? Ik vind het gewoon leuk
om een hobby te hebben. Als ik be
roepsfotograaf was, dan zou ik mis
schien modeltreinen als hobby heb
ben. Een hobby moet totaal iets
anders zijn dan je beroep."
ijs. Het schip is geschikt voor droge,
stort- en stukgoedladingen, hout en
houtproducten. Het schip is tevens
containervriendelijk ingericht.
De Polar Bear is de zesde in een se
rie van acht soortgelijke schepen die
binnen een project verwezenlijkt
worden door scheepswerf Peters en
bevrachtingskantoor Amasus charte
ring uit Delfzijl. Zij zorgen samen
voor 350.000 gulden en ook Geuze
en een bank stoppen er nog het nodi
ge geld in. De nieuwbouw vergt im
mers 15.080.000 gulden waarvan
6.125.000 gulden eigen vermogen is.
Het overige kapitaal komt van 180
tot 206 particulieren die 25.000 gul
den storten in een commanditaire
vennootschap, waarvan Geuze de di
rectie vormt. De looptijd van deze
participaties is zes jaar. Comman
ditaire vennoten genieten investe
ringsaftrek en stakingsvrijstelling,
waardoor het risico bij een participa
tie van 25.000 gulden wordt beperkt
tot 4500 gulden. Gezien de zeer snel
le afschrijving worden fiscale verlie
zen omgezet in een aftrekpost voor
de inkomstenbelasting, waardoor het
rendement toeneemt. Na zes jaar
wordt het schip verkocht en meestal
is dan de beherend vennoot de meest
gerede koper. Ook onder het nieuwe
belastingstelsel wordt deze fiscaal
gunstige scheepsfinanciering (dat
geldt trouwens ook voor films) ge
handhaafd. De scheepsbouw en de
scheepvaart profiteren ervan en daar
om hebben de initiatiefnemers van
de Polar-serie nog plannen voor een
serie van 10 kruiplijncoasters van
1700 ton. De casco's daarvoor zijn al
besteld, maar Geuze kijkt uit naar
zijn Polar Bear, die in mei 2001 in de
vaart komt.
De Thoolse VVV organiseert in au
gustus twee huifkartochten over het
eiland onder leiding van een gids.
Op dinsdag 1 augustus om 7 uur 's
avonds vertrekt de huifkar vanaf de
Markt in Tholen. Er kunnen maxi
maal 20 personen mee. Op vrijdag
11 augustus is de Haven in Sint-
Maartensdijk het vertrekpunt, dan
om twee uur 's middags. Als er in
de smalstad meer dan 20 liefheb
bers zijn, wordt om drie uur een
tweede tocht gereden. Reservering
vooraf is noodzakelijk. Dat kan bij
de VVV, tel. 0166-663771.
Ank Verschoor zal in december twin
tig jaar coördinator zijn van de vrij-
willgersgroep Graag Gedaan. Ze
grijpt dat moment aan om afscheid te
nemen. Mevrouw Verschoor is naar
stig op zoek naar een opvolger. Mocht
zij er niet in slagen die te vinden, dan
zullen de vrijwilligers zeer waar
schijnlijk door de coördinator van het
nieuwe meldpunt voor vrijwillige
thuiszorg worden ondersteund. Dit
meldpunt - voor iedereen die vrijwil-
ligershulp nodig heeft - begint 1 okto
ber in Sint-Maartensdijk. Een vrijwil-
ligersgroep voor terminale thuiszorg
komt er in de toekomst ook.
't Was zeumer in m 'n zoeten an de diek,
de Koffie 'oek, 't Deurloo 's koaitje of de Zwarte Trap.
't Was wèrrem in de rebessels zaeten vol mi sap.
M'n waere in ons zwempak allemaele heiiek
De dorebeiers in rebessels adde m'n van opa meehekrehe
in opoe ad dae nog wat wieze woorden anheplakt:
„Kiek uut, hae niet te verre in 't waeter. Want at Osie Pik je pakt.'
Benauwd waere me nie, zo'n zeumer was 'n zehen.
J'dórden bie mekoare, boterammen wieren dae hedêêld
De liemenoadestroop was waetereg in wèrrem,
zo'n plekke op j'n anddoek trok 'n êêle mierezwèrm.
Mè alles smaekten, want dae wier wat afhespeeld.
Dan fietsten me naer uus, je was dan stik verslete.
Bie Krina mach je soms wal koape, 't viel nie mee,
toch ww 't assortiment nie gróót, ma 't was 't idee.
Tuus stong je bord herêêd, wat 'k toen lekker heete.
Die zeumers bin verbie. In an d'n Oesterdam
dae ebbe zé noe petat in plekke van 'n boter'am!
Jopie Meerman, Tholen.
Rinus den Braber maakte deze nachtopname van het sluizencomplex in de Philipsdam vanaf de uitkijktoren van rijkswaterstaat.
werkt in de streekschool. Een goe
de plek, vond Den Braber. Maar er
waren zoveel leden dat het te lang
duurde voordat iedereen in de doka
aan de beurt kwam. Hij stapte over
naar een andere. Dat bleef Den
Braber doen. Na Steenbergen werd
het Roosendaal. „Het zijn grote
clubs waar te veel tijd wordt gesto
ken in praten. Een gewoon sociaal
praatje is goed, maar ik hoef niet
elke keer van de secretaris te horen
wat voor ingezonden post er is ge
komen of wat de fotobond te mel
den heeft. Het leek te veel op een
ledenvergadering. En sommige le
den werken aan vier foto's voor een
expositie en dan zie je ze voor de
rest van de tijd niet. Ik was een
beetje Zoekende: wat past er bij
mij? Maar ik ben altijd wel blijven
fotograferen. Je zoekt gelijkgezin
den op. We zijn nu met vijf man.
Het is leuk om over het werk te pra
ten. Om samen wat te doen en wat
uit te vinden. En je leert van elkaar.
We laten ook de slechte foto's aan
k"
elkaar zien."
Den Braber vertelt dat Richard Frig-
ge, een van de deelnemers aan de
cursus in 1988, nu beroepsfotograaf
is bij de koninklijke landmacht. „Hij
komt nog wel eens naar de club. Hij
werkt nu over heel de wereld, maar
ik zie hem nog als 16-jarige op zijn
bromfietsje uit Oud-Vossemeer naar
Sint-Maartensdijk komen. Zoiets is
natuurlijk wel leuk."
Den Braber fotografeert het liefst
landschappen en gebouwen. Men
sen legt hij zelf liever niet op de ge
voelige plaat vast. Of het moeten
anonieme figuren zijn. „Als je men
sen vraagt voor een foto, dan wordt
het zo geposeerd."
Een aardig voorbeeld is een foto van
een tafereeltje aan de drijvende stei
ger bij het veerpontje bij Gorishoek.
Vanaf de hoge nol heeft Den Braber
volwassenen en kinderen gekiekt die
staan te vissen op de steiger. Ze zijn
4
van achteren en opzij genomen en
verlenen de foto een grote mate van
natuurlijkheid: ze zijn zich niet be
wust van de camera. Maar Den Bra
ber neemt ook de camera mee als
het om bijzondere optredens gaat.
Zo was hij in Tholen om Schotse
doedelzakspelers te kieken. „Dat
heeft meer met nostalgie te maken.
De kostuums en het schoeisel spelen
dan een rol."
Het is hartje zomer. Veel mensen
pakken nu juist hun fototoestel om
foto's te maken tijdens hun vakantie.
Den Braber laat zijn fototoestel nu
juist thuis. „In juli en augustus is het
licht niet goed. Veel te hard. Omdat
de zon hoog staat, zijn er nauwelijks
schaduwpartijen of juist harde. Dan
moet je overdag je fototoestel niet
mee nemen. En als je het doet, dan
pas na zeven uur 's avonds of 's och
tends vroeg."
Den Braber heeft een camera met
verschillende mogelijkheden. Hij
kan het toestel automatisch het
werk laten doen (tijd en di|frag-
ma), maar die functie gebruikt de
liefhebber nooit. „Ik gebruik altijd
een losse belichtingsmeter. Dan
kun je de donkere en de lichte par
tijen apart meten en dan een be
paald gemiddelde vaststellen. Dat
doen de automatische camera's
niet. Ik wil die moderne camera's
niet afkeuren hoor, maar ik vind dat
ik zelf moet blijven denken. Op de
ze manier weet ik hoe een foto er
uit komt te zien. Daar werk je altijd
naar toe. In het begin schoot ik rol
letjes van 36 opnamen vol. Dan za
ten er misschien drie goede foto's
bij. Dan klikte je en dacht je: er zal
wel een goede bij zitten. Nu ge
bruik ik rolletjes van 24 opnamen
en de foto's zijn bijna allemaal
goed. Technisch zijn ze veel beter
dan in het begin. En als het licht me
niet bevalt, dan pak ik mijn spullen
weer in en ga later nog eens terug."
Naast de belichtingsmeter gebruikt
Den Braber ook bijna altijd een sta
tief. „Dan kijk je beter. Je maakt
een betere uitsnede van het beeld
er altijd veel voor gedaan, en hun
zoon Laban heeft de boel ook weer
wat opgevijzeld." Het bestuur werd
uitgebreid. In 1990 werd de eerste
autoshow gehouden. Die werd geo
pend door wethouder J. Versluys in
de grote hal van Meyer aan de Veer-
dijkseweg. De show moest verkas
sen naar de kleinere veiling waar ze
nu nog steeds wordt gehouden, ge
combineerd met een fietsenshow.
Zoekend tussen zijn krantenknipsels
komt Verkerke een bericht tegen
over het sluiten van de bank in de
middaguren en het protest dat de
Stichting daarover uitte. „Maar dat
was al beklonken. De toenmalige
voorzitter van de bank zei dat hij blij
was dat het kantoor nog open bleef
in Scherpenisse. Nu is het nog maar
twee middagen open. Het is net als
bij de PTT: alles wat oudere mensen
hebben opgebouwd, daar kunnen ze
zelf niet om hun centen wanneer zij
dat willen. Het is gewoon een slech
te zaak. Nu is de bank van twee tot
vier uur 's middags open. Mensen
die werken kunnen er niet terecht.
Die moeten er een middag voor ver
letten. En in het postagentschap kun
je hier niet langer geld storten. De
banken kijken vooral naar jongeren.
Die telebankieren, zeggen ze."
De dorpsgemeenschap voerde in
1992 ook strijd tegen het sluiten van
het Groene Kruisgebouw. „We heb
ben toen actie gevoerd voor het be
houd van een steunpunt van het
kruiswerk in Scherpenisse. In ande
re dorpen zijn de diensten gebleven
in hetzelfde gebouw, of in een ander
gebouw ondergebracht. Het gebouw
hier stond op erfpacht. Het bestuur
van Rondom de Oosterschelde wil
de er vanaf omdat er in Sint-Maar
tensdijk een nieuw kruisgebouw
kwam. En dat is maar twee kilome
ter, werd er gezegd. We hebben
handtekeningen opgehaald en die
naar Goes gebracht."
Ook dat mocht niet baten. Terugkij
kend op de pogingen die de stich
ting ondernam om voorzieningen in
het dorp te behouden, zegt Verker
ke: „Je kan je er voor inzetten. Als
je niks doet, dan is het zo gebeurd
en gaat alles weg."
Volgens Verkerke wordt er te weinig
rekening gehouden met de kleine
woonkern. Tegenover zijn woning
aan de Laban Deurloostraat staat nu
nog het schoolgebouw voor de re
formatorische en de openbare basis
school. Het gebouw moet weg. Ver
kerke zou er graag een woonzorg
centrum zien verrijzen. „Dat is ook
al een paar keer ter sprake geweest
bij de gemeente, maar inwoners van
Scherpenisse moeten maar naar
Maartenshof in Sint-Maartensdijk
wordt er gezegd. In Stavenisse is er
toch ook één en in Poortvliet komt
ook zo'n centrum."
De stichting hield ook twee keer
een puzzeltocht voor fietsers, in
1994 en 1995. In dat jaar werd ook
de organisatie van de braderie over
genomen. Eerder al verzorgde de
dorpsgemeenschep de jaarlijkse in
tocht van Sinterklaas. Verkerke
speelde daar een zeer prominente
rol in. Tot 1995, toen hij na een ope
ratie last van zijn stembanden
kreeg.
„De inkomsten voor de stichting
halen we uit de braderie en de auto
show. De intocht van Sinterklaas
kost alles, al krijgen we van de mid
denstand elk jaar een snoepzak voor
de kinderen."
Verkerke besloot dit voorjaar te
stoppen. Hij schreef een ontslag
brief, maar het kostte hem moeite
die te versturen. Een week liet hij
hem in zijn bureau liggen. „Ik zou
op de vergadering op 1 juli mijn
functie neerleggen, maar op 28 juni
werd er aan de deur gebeld en stond
bijna heel het bestuur op de stoep.
Ze hadden zelf koffie en gebak mee
genomen zodat mijn vrouw er ook
gezellig bij kon zijn. Toen kreeg ik
te horen dat ik tot erelid was be
noemd. Ik heb het met veel plezier
gedaan. Als je iets graag doet, dan
kan er ook veel."
Zijn functie is overgenomen door
Diana van der Werf-Fase. Voorzitter
is Anne Wedzinga die het roer over
nam van Anja Franken, secretaris is
Coby Hage-de Graaf. De bestuursle
den zijn Cees van der Werf Czn.,
Alexander van As, Peter Suurland,
Piet Goedegebuure en Laban Bijl.
iliti
Henk Verkerke kreeg bij zijn afscheid een oorkonde van het bestuur en werd benoemd tot erelid.
