Vrijwillig brandweerman mocht
niet met stille trom vertrekken
Jubilerende meester N.P. Baaijens
door leerlingen op de proef gesteld
Wind is goed voor molens, maar
publieke belangstelling is matig
Eben-Haëzerschool is niet
effectief door uitbreidingen
Kwart eeuw op Groen van Prinstererschool Scherpenisse
Gilles Akershoek uit Tholen lid in de Orde van Oranje Nassau
Allochtonenproject 'Nog meer
stappen' komt vast in begroting
Donderdag 29 juni 2000
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
9
Hij wilde het liefst met stille
trom vertrekken. Een vraag
gesprek over zijn vrijwilli
gerswerk wees de brand
weerman enkele maanden
geleden vriendelijk maar
beslist af, maar vrijdag
avond stond de 55-jarige
Gilles Akershoek toch volop
in de schijnwerpers toen hij
uit handen van burgemees
ter H.A. van der Munnik in
het gemeentehuis te Sint-
Maartensdijk een konink
lijke onderscheiding ont
ving.
Warmvoelend mens
Leugens
Van Belzen waarschuwt voor almaar bijbouwen
Koningin Julianaschool
Op de Groen van Prinstererschool te Scherpenisse wer
den onlangs de rollen eens omgedraaid. Meester N.P.
Baaijens gaf deze keer geen les, maar hij moest zelf aan
de slag. Dat gebeurde tijdens een feestelijke dag ter gele
genheid van het feit dat Baaijens 25 jaar aan de school is
verbonden.
Tliinieren
Niet eenvoudig
Wind was er zaterdag genoeg om de Thoolse molens te
laten draaien. Vooral in de ochtend en het begin van de
middag stond er een stevige bries, maar de publieke be
langstelling tijdens de regionale molendag van de ver
eniging tot behoud van de Zeeuwse molen was matig.
Rechtsom
„Waar ben ik ingeduukeld," zei
Akershoek toen hij de trouwzaal be
trad en er zijn vrouw en twee kinde
ren aantrof temidden van zijn colle
ga brandweerlieden in uniform.
Akershoek was door brandweer
commandant J. de Feijter rondgere
den om foto's te maken voor een
quiz, zogenaamd voor het afscheid
van burgemeester Van der Munnik.
Akershoek had er met enige moeite
mee ingestemd. Nu stond de 55-ja-
rige Tholenaar ineens midden in de
belangstelling.
Akershoek moest op 26 april stop-
pen vanwege zijn leeftijd, na 33 jaar
en 10 maanden. Hij deed dat vol
gens de burgemeester niet met ple
zier, maar omdat het regel is dat een
vrijwilliger op die leeftijd het korps
verlaat. „Hij wilde ook geen groot
afscheid, eenvoud is de kenmerk
van het ware, maar na zoveel jaren
moest hij toch stoppen. Zelf had hij
liever wat langer brandweerman
willen zijn. Hij hoort nu tot het le
ger van de niet willenden, toch
moetenden."
In juli 1966 kwam Akershoek in
dienst bij de vrijwillige brandweer
van de voormalige gemeente Tho-
len. In 1972 werd hij benoemd tot
bevelvoerder in de rang van onder
brandmeester. Vier jaar later werd
hij ondercommandant.
Akershoek heeft in zijn lange loop
baan vele veranderingen moeten
ondergaan, zo vertelde de burge
meester. De veranderingen moest
hij ondersteunen en verdedigen bij
de brandweerlieden die onder zijn
verantwoordelijkheid vielen. „De
veranderingen moesten worden uit
gedragen naar goedwillende vrij
willigers, maar dat valt niet altijd
mee. Akershoek deed het met zach
te, maar besliste hand."
Zo was er de eerste herindeling in
1971 (samenvoeging van de zeven
zelfstandige gemeenten) waarbij
nog vier brandweerkorpsen overble
ven. De tweede herindeling die
Akershoek meemaakte, was in 1995
toen Tholen en Sint-Philipsland
Gilles Akershoek was 33 jaar vrijwillige brandweerman.
werden samengevoegd. Toen werd
er een nieuw overkoepelend vrijwil
lig brandweerkader gevormd. „Hij
is toen op verzoek van het gemeen
tebestuur uit de blusgroep getreden
en heeft zich ingezet voor het tot
één geheel smeden van de 5 korp
sen - Sint-Philipsland was erbij ge
komen - in de nieuwe gemeente.
Zoiets gaat nooit vanzelf, maar de
gevolgen van het samensmeden heb
ik zaterdag gezien tijdens de de
monstratie in Stavenisse."
In 1995 werd het project verster
king brandweer ingevoerd. Het eiste
veel overleg en vergaderen. „Akers
hoek legde steeds veel flexibiliteit
aan de dag om mee te groeien en
mee te veranderen. Een sterk punt
van hem is altijd geweest om naar
vrijwilligers in allerlei situaties te
functioneren als een luisterend oor.
Hij maakte ook wijze opmerkingen
door soms wat olie op de golven te
gooien. De raad was ook altijd in
stemmend als er geld werd ge
vraagd: het is nodig, het is nodig."
De burgemeester had eens laten uit
rekenen dat er in Tholen 50 gulden
per inwoner wordt uitgegevan aan
de brandweer. „Tachtig brandweer
lieden die 24 uur per etmaal be
schikbaar zijn. Toen ik dat aan ie
mand vertelde zei hij dat dit een
koopje is."
Volgens Van der Munnik kenmerkt
Akershoek zich als een integer man
die niet graag op de voorgrond
treedt. „U bent daar wars van. Dat
siert u ook."
Akershoek is onderhoudsmedewer
ker bij de stichting Beter Wonen.
„Daar krijgt u ook nog al eens wat
op uw bord van huurders." Akers
hoek heeft in de loop der jaren niet
alleen in zijn vrije tijd de oefen
avonden bijgewoond, maar ook
veel uren besteed aan het uitzetten
en voorbereiden van oefeningen en
wedstrijden van de blusgroepen. En
veel vergaderd en daar zat Akers
hoek bepaald niet om te springen.
De burgemeester zei het spijtig te
vinden dat de brandweer afscheid
moest nemen van een 'warmvoe
lend mens.'
Namens het Thoolse korps felici
teerde J. de Feijter de onderschei
den vrijwilliger. Hij bood ook zijn
excuses aan voor de smoes die hij
had bedacht om Akershoek in uni
form naar het gemeentehuis te krij
gen. Waarop Akershoek lachend
zei: „Ik héb altijd een groot ver
trouwen in je gehad."
Ook de regionale commandant Van
Wij land van het streekgewest Weste
lijk Noord-Brabant, wenste Akers
hoek geluk met de onderscheiding.
Ook hij was met een smoes naar het
gemeentehuis gelokt. „We zijn er al
lebei ingestonken." Wijnants vertel
de dat hij veel met Akershoek is op
getrokken en dat de Akershoek
fungeerde als 'smeerolie binnen de
brandweer van Tholen.' „Een lief
hebber van vergaderen en papier
was hij niet, maar hij heeft zich met
ziel en zaligheid ingezet voor de
brandweer. Hij reageerde met ge
voel op de stukken en deed pas de
envelop open op de vergadering
zelf. Hij wees er ons op dat er naast
het functionele ook vaak nog iets
anders was. Je verdient de onder
scheiding geweldig."
Akershoek kreeg van de regiocom
mandant de gouden draagspeld, 'zo
lang Tholen nog bij de regio Bra
bant hoort,' zo zinspeelde hij op de
discussie om de regio's voor de
hulpverleningsdiensten samen te
laten vallen met de provinciegren
zen.
Ook Akershoeks werkgever J.J.
Kloet van Beter Wonen sprak de
onderscheiden Akershoek toe. De
directeur vertelde dat het voor de
woningcorporatie wel eens moei
lijk was als Akershoek voor de
brandweer uit moest rukken, maar
dat het ook wel eens makkelijk was
als de opzichter als brandweerman
geraadpleegd kon worden omdat hij
van beide zaken verstand had. „Die
combinatie is niet zo slecht. Maar
het werd wat moeilijker toen ook
Henk Stoutjesdijk bij de brandweer
ging. Van de twintig man personeel
zat 10% bij de brandweer. Toen
Tholen te kampen had met water
overlast, kwamen er veel telefoon
tjes van huurders maar Gilles was
weg voor de brandweer om wat te
doen aan de overlast."
Kloet heeft veel waardering voor
Akershoek en zei dat hij blij was
dat de brandweerman die waarde
ring ook kreeg.
Akershoek bedankte het gemeente
bestuur, zijn collega's van de
brandweer en zijn werkgever: „Ik
heb er altijd de tijd voor gekregen.
Toen ik afscheid nam, zei ik dat ik
het met een bloedend hart deed, nu
zal het wel lukken."
Akershoek werd daarna gefelici
teerd door zijn vrouw en kinderen
en de spuitgasten van het Thoolse
korps. Desgevraagd zei hij dat hij
het liefst met stille trom afscheid
had willen nemen. „Ik dacht dat het
ook zo ging. Dit wist ik echt niet.
Het was een aaneenschakeling van
leugens dat ze me hier naar toe lie
ten komen. Dit was niet in me op
gekomen, maar ik ben er erg blij
mee. Ik had nog graag doorgegaan
want ik heb veel vrienden bij de
brandweer en ik heb nooit alleen
gestaan. Het zijn hele goede colle
ga's geweest.. Dat was wederzijds.
Daar ben ik dankbaar voor."
Zijn eerste brand kan hij zich niet
meer herinneren. De laatste wel.
Dat was bij Nestaan in Tholen waar
toen blauwzuurgas vrijkwam. „Leer
zaam was dat."
Akershoek vond het een voordeel
dat hij bij Beter Wonen werkte.
„Als ik een huis van de buitenkant
zag, dan wist ik meestal al hoe het
er van binnen uitzag. Je groeit erin.
Het is net als piano spelen in het
donker." Ook nu wil Akershoek
niet uitwijden over de branden die
hij heeft meegemaakt. „De branden
de me bijblijven, zijn andermans
ellende. Dan haal je weer iets open
bij de mensen. Daar praat ik niet
over."
Je kunt een school niet ongestraft blijven uitbreiden. En dat allemaal op
één lijn en door steeds een stuk van het plein af te halen. Je krjjgt een soort
tentakel als je blijft bijbouwen." P. van Belzen zei dat maandagmiddag in
de gemeenteraad bij de behandeling van een voorstel over de uitbreiding
van de Eben-Haëzerschool in Tholen met een twaalfde en dertiende lokaal.
Hiervoor stelde de raad unaniem 487.550 gulden beschikbaar.
Van Belzen vroeg zich af, of er bij uitbreiding van de Regenboog in
dergelijke uitbreidingen ook naar het
functioneren van de school wordt ge
keken. „Wanneer je met een vierklas-
sige school bent begonnen en je bent
nu aan je 12de en 13de lokaal toe,
terwijl het 14de op de rol staat, dan
heb je geen effectief schoolgebouw
meer."
Wethouder W.C. van Kempen consta
teerde, dat Van Belzen mijmerde over
de toekomst van de scholen in het al
maar groeiende Tholen. „De Eben-
Haëzerschool kan de onder-, midden-
en bovenbouw redelijk in de benen
houden, zo is me tijdens het overleg
met de school duidelijk geworden.
Maar wanneer ze nog groter worden,
moeten we lijnen uitzetten om niet
vast te lopen. Overigens is er voor een
veertiende lokaal nog ruimte", aldus
wethouder Van Kempen.
In de onderwijspot zat nog 1.277.000
gulden, waarvan 1.129.000 gulden
voor uitbreiding en 148 mille voor
meubilair/onderwijsleerpakket. Hier
van is al 791.290 gulden beschikbaar
gesteld voor meubilair en onderwijs
leerpakketten voor diverse scholen en
Tholen en de Rehobothschool in Sta
venisse.
Hoge prioriteit geldt nu voor de Ko
ningin Julianaschool in Sint-Philips
land en de Eben-Haëzerschool in
Tholen. Het eerste project is dit jaar
nog niet uit te voeren omdat de ruimte
ontbreekt. Dorpshuis de Wimpel
moet eerst uitgebreid zijn, voordat de
peuterspeelzaal en de bibliotheek hun
bestaande pand kunnen verlaten. Dat
kan in 2001 gesloopt worden om de
Koningin Julianaschool te kunnen
uitbreiden. Alle aandacht kon dus
maandagmiddag aan de Eben Haë-
zerschool besteed worden. Het ge
bouw biedt ruimte aan negen groe
pten. Daarnaast zijn er twee lokalen in
gebruik van Ter Tolne. Bij het huidige
leerlingenaantal van 303 horen der
tien lokalen. Daarbij is rekening ge
houden met de tweede fase van de
groepsgrootteverkleining. De Eben-
Haëzerschool heeft recht op uitbrei
ding voor twee groepten. De prognose
toont aan, dat de komende vijftien
jaar die ruimte nodig is, zodat de uit
breiding van bruto 199 m2 een pterma-
nent karakter krijgt. Het bestuurlijk
overleg lokaal onderwijsbeleid heeft
daarmee ingestemd.
Het allochtonenproject 'Nog meer
stappten komt vanaf augustus 2002
vast op de begroting van de gemeente
Tholen. De gemeenteraad keurde het
collegevoorstel maandag goed. Daar
bij tekende fractievoorzitter P. van
Belzen van de Christen Unie aan dat
het project duidelijker moet worden.
„Het wordt ondoorzichtig voor de
mensen die er mee te maken hebben.
Maak 't doorzichtiger." Wethouder
W.C. van Kempten van onderwijs be
aamde dat: „De hele opbouw moet
onderdaad zo doorzichtig mogelijk
gemaakt worden."
De commissie algemeen bestuur en
welzijn onderstreepte eerder al het
belang van het project dat moet bij
dragen aan het beter inburgeren van
nieuwkomers van buitenlandse kom
af. Het commissielid M. Velthuis
(PVDA) drong er bij wethouder Van
Kempen op aan om vooral aandacht
te geven aan projecten die in speciaal
daartoe aangewezen centra worden
gehouden. „Er is een beduidend ver
schil in effect tussen projecten die
thuis worden gedraaid en die welke
in centra worden gegeven. Vastge
steld is dat die laatste aanmerkelijk
meer effect hebben." Het project Nog
Meer Stappten wil allochtone kinde
ren en hun ouders zo goed mogelijk
voorbereiden op een succesvolle
deelname aan onderwijs en samenle
ving. Ook autochtone kinderen met
een achterstand vallen onder het pro
ject.
Commissielid P. van Belzen pleitte
ervoor om in de aan te bieden pro
gramma's zoveel mogelijk variatie
aan te brengen. Alleen dan komen al
le aspecten van onze samenleving aan
bod, aldus Van Belzen. „Het mag niet
alleen blijven bij taal en rekenen.
Tot en met juli 2002 kende de com
missie het Nog Meer Stappten Project
ruim 130.000 gulden toe. Daarna
wordt de subsidie structureel in de be
groting opgenomen.
Meester N.P. Baaijens temidden van zijn leerlingen van de Groen van Prinstererschool waar hij al 25 jaar les geeft.
Het begon 's morgens al, toen de
kinderen een erehaag vormden met
aan het begin en einde een versierde
boog waaronder de meester en zijn
vrouw door mochten lopen. Op de
melodie van 'Opa bakkebaard' zon
gen de leerlingen de jubilerende on
derwijzer toe. Boven de ingang hing
een bord met daarop 'Hulde aan
meester Baaijens, 25 jaar in Scher
penisse'. Baaijens kwam 25 jaar ge
leden naar Scherpenisse als leer
kracht van de toen nog 'christelijke
lagere school'.
Na de hulde voor de ingang van de
school, gingen de jubilaris en de
leerlingen en docenten naar de
gymzaal. Daar sprak directeur J.W.
Duvekot over de afgelopen 25 jaar
van Baaijens op de Groen van Prin
stererschool. „Veel veranderingen
waren er. Maar het mooie werk is
gebleven, om de kinderen voor te
bereiden op een plaats in de maat
schappij en om hen Gods woord
voor te houden", aldus Duvekot.
Vervolgens moest meester Baaijens
aan de slag. Hij zorgt altijd voor het
aquariwm op school en nu moest hij
in een heel groot aquarium proberen
vissen te vangen. Na enkele pogin
gen lukte dat ook. Op de vis die de
jubilaris naar boven haalde, stond
een opdracht: 'klim in het wand
rek'. En daar ging de meester. Bij
de volgende vis moest hij alle spor
ten van het wandrek tellen, touwtje
springen en tenslotte mocht hij zijn
cadeau gaan zoeken. Uiteindelijk
vond hij dat ook en geduwd door
zijn vrouw, reed Baaijens de gym
zaal weer binnen op zijn nieuwe bu
reaustoel.
Iedere groep kreeg nu de kans iets
te laten zien of horen aan meester
Baaijens en zijn echtgenote. De
kleuters uit groep 1 hadden een bos
van wel 25 zelfgemaakte bloemen
om aan te bieden. En groep 2
bracht een kruiwagen mee met
groenten erin (tuinieren is namelijk
de hobby van meester Baaijens.
Tussen de groenten, zat echter ook
een rups. Die moest de jubilaris
eruit halen en er kwamen alterlei
zakjes zaad uit tevoorschijn.
Groep 3 had een grote vis gemaakt.
Alle leerlingen speldden er een
klein visje op en zo werd het getal
25 zichtbaar. De kinderen van
groep 4 droegen bloemenmaskers
en zongen een lied over de bloe
mentuin van de meester. Groep 5
had een gedicht gemaakt over de
periode die Baaijens al aan de
Groen van Prinstererschool ver
bindt. Daarbij hoorde ook een
fraaie tekening.
Bij groep 6 moest de jubilaris weer
in actie komen. De kinderen had
den allemaal een ballon met een
letter erop. De meester mctest die in
de juiste volgorde zetten en zo
kwam er 'gefeliciteerd, meester' te
staan. Toen Baaijens alles goed op
een rijtje had, lieten de leerlingen
de ballonnen klappen. Groep 7/8
had tot slot tekeningen gemaakt
over vakken die ze op school krij
gen. Er hoorde ook een 'elfje' bij
(een gedichtje van elf woorden). Zij
lazen de tekst voor en Baaijens
moest raden over welk vak het
ging. Hij haalde voldoende punten
om te slagen en mag wat de kinde
ren betreft, dus gerust blijven.
Tot slot zong iedereen de meester
nog psalm 121: 4 toe. Baaijens zei
in zijn dankwoord dat hij verrast
was door de fijne ontvangst en de
mooie dingen die de kinderen voor
hem hadden gemaakt en verzonnesv.
Als dank daarvoor kregen ze alle
maal een tractatie.
's Avonds was er een bijeenkomst in
besloten kring in het verenigingsge
bouw van de Gereformeerde Ge
meente in de Schoolstraat. Voorzitter
A.W. Bazen sprak na het welkom,
zingen, de schriftlezing en het gebed
een bezinnend openingswoord waar
bij ook Baaijens werd betrokken. Hij
gaf de jubilaris het boek 'De vier
voudige staat' van Th. Boston.
Ook directeur Duvekot sprak nog
een woord waarin hij terugkeek op
25 jaar onderwijs. Daarin veranderde
er veel en de taak werd er voor de
onderwijzers niet eenvoudiger op, al
dus Duvekot. „Maar de Heere heeft
doorgeholpen. De Heere zij ook ver
der nabij." De personeelsleden zon
gen hun collega tweestemmig nog
enkele verzen uit psalm 119 toe en
overhandigden als cadeau een sche
merlamp.
Na de pauze liet een groep oud-leer
lingen in dichtvorm verschillende
schoolherinneringen horen. Ze zon
gen ook enkele liederen die ze vroe
ger van Baaijens hadden geleerd. De
jubilaris kreeg van hen een beeldje
en een blos bloemen. Na een dank
woord van Baaijens en de sluiting
door vice-voorzitter M. pijke, bleef
men nog even gezellig sattoen.
De vereniging vierde met de open is uitgeslagen. Op de planken van
dag op Tholen het feit dat ze 25
jaar bestaat. Voor deze gelegen
heid waren molen De Hoop in
Tholen, De Nijverheid in Sint-
Maartensdijk, de korenmolen in
Stavenisse, de standerdmolen in
Sint-Annaland en De Jager in
Oud-Vossemeer voor bezoekers
geopend. Vooral (vrijwillige) mo
lenaars uit de rest van Zeeland,
maar ook uit andere delen van het
land maakten gebruik van de mo
gelijkheid hier eens te komen kij
ken.
In molen De Jager aan de Hikse-
weg in Oud-Vossemeer zijn 's och
tends en een deel van de middag
zo'n dertig bezoekers geweest. De
ronde stenen stellingmolen is sinds
1969 eigendom van de Hollandse
Molen in Amsterdam. Molenaar
Marus Kodde uit Sint-Annaland
laat de wieken er regelmatig draai
en, maar hij is druk in zijn stan
derdmolen en laat de honneurs
waarnemen door beroepsmolenaar
D. Prins uit Hoofddorp.
De Jager heeft deze winter en
voorjaar last gehad van doorslag.
De regen is door de muur gedron
gen die aan de binnenzijde groen
de maalzolder zijn nog sporen van
het water te zien. „Het is een lan
delijk euvel. Het zijn gemetselde
muren waarvan de stenen poreus
zijn en waarvan het cement door
gaat laten. Vooral na een langduri
ge natte winter. Hier is ook tame
lijk veel doorslag," zegt Prins.
De molen is volgens Prins goed
draaivaardig, de conditie van de
molen is 'niet echt slecht'. „Hier
en daar zal er wat aan het hout
werk gedaan moeten worden, maar
er zijn geen grote onderdelen die
nodig vervangen moeten worden."
Voorzitter J.W.P. Cornelissen van
De Zeeuwse Molen doet met zijn
vrouw een rondje Tholen. Na De
Hoop in Tholen doet hij De Jager
aan, de enige molen in Zeeland die
in het bezit is van De Hollandse
Molen. Die kreeg de molen in
1969 in bezit met financiële steun
van de ANWB.
Cornelissen bekijkt of er vlakbij
de molen gebouwen of bomen
staan die de molen belemmeren bij
het opvangen van wind. In mole
naarskringen wordt de directe om
geving biotoop genoemd. „Die is
hier redelijk goed," zegt de voor
zitter. „Er staan wel wat bomen
maar op het westen en noordwes
ten is het terrein open. Dat is het
belangrijkste. Als vereniging moe
ten we veel aandacht besteden aan
de biotoop. Er zijn tegenwoordig
subsidies om bomen aan te plan
ten, maar er is geen subsidie om de
bomen bij te houden. De molens
komen dan uit de wind te staan."
Het merendeel van de bezoekers is
collega molenaar uit Zeeland. De
meesten zijn vrijwilliger, maar in
Wolphaarsdijk, Biggekerke, Sou
burg en Zierikzee zijn nog altijd
beroepsmolenaars actief.
Cornelissen: „Het valt ook niet
mee om er van te leven. De mole
naars hebben veel concurrentie
van de meelfabrieken. De beroeps
molenaars malen voor warme bak
kers en voor het Zeeuwse Vlegel
brood."
Op de maalzolder is ook de 11-ja
rige Marus van Westen met zijn
vader aangekomen. Van Westen is
getrouwd met de dochter van Ma
rus Kodde. Ze bezoeken De Jager
regelmatig als Kodde er aanwezig
is. „Als opa draait, ga ik altijd
mee."
Rond half drie uur valt de wind
weg. Prins: „Dat was ook de ver
wachting. De wind is helemaal
omgelopen. Ruimen betekent van
westelijke naar noordwestelijke
richting. De wind draait rechtsom.
Denk maar aan de r in ruimen. Dat
is het ezelsbruggetje. Kom we
gaan een beetje kruien."
Met enige ondersteuning draait
Prins op de omloop met behulp
van de lier de kap en de wieken
naar de wind. Er moeten ook nog
wat zeilen bijgezet worden, want
waaien doet het nauwelijks meer.
Prins is beroepsmolenaar op de
Eersteling in Hoofddorp, vlakbij
Schiphol. De enige molen in de
gemeente Haarlemmermeer. Hij
maalt voor twee bakkers, maar ook
voor particulieren. „Zelf brood
bakken is daar nogal in zwang.
Hoofddorp telt 50.000 inwoners.
En per jaar komen er zo'n 7000
toeristen op de molen."
Hij is een van de oprichters van
het gilde van vrijwillige molenaars
dat in 1969 is opgericht. En lid van
De Zeeuwse Molen. „Als molen-
liefhebber kijk ik met kromme blik
nar Tholen. Op dit kleine stukje
staan zoveel molens, waarvan de
meeste nog in goede staat zijn. Dat
is om jaloers van te worden."
Bij Gatze de Moed in Stavenisse
zijn 51 bezoekers geweest. Vrij
willige molenaars uit Zoutelande
en Vlissingen, maar ook twee mo
lenmakers uit Almkerk. Daarnaast
ontving De Moed ook Duitsers,
Finnen, Iraniërs en iemand uit Ca
nada met familie in Sint-Maartens
dijk en een kleinzoon van de voor
malige eigenaar H. Rozemond.
draaien
van de kap
van
De 11-jarige Marus van Wesfóp helpt molenaar Prins (rechts vooraan)Mj het
Links in het deurgat voorzitten J.W.P. Cornelissen van De Zeeuwse Moleti.
molen De Jager in Oud-Vossemeer.
f
