„Slapeloze nachten over vertrek
van leerlingen naar Krabbendijke"
„Geen tijd om me
te gaan vervelen"
Publiciteitsbeluste F rigge
benadeelt wielercomité
V
Donderdag 15 juni 2000
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Verknocht is hij aan wat in 22 jaar toch wel een beetje
'zijn' school is geworden. En toch neemt hij vrijwillig de
beslissing om per 1 augustus te stoppen. A.A. Meloen,
directeur en vestigingsleider van het Scheldecollege in
Sint-Maartensdijk, gaat andere dingen doen. Want stil
zitten kan hij niet.
Directeur A.A. Meloen verlaat Schelde college in Sint-Maartensdijk
'Ik zou geen
leraar worden bij
wie de krijtjes en
sponzen rond de
oren vlogen'
Zwaar voor vrouw
Niet thuis zitten
Decaan
Overal brood
Sfeer vriendelijker
Zwarte bladzijde
Openbaar
Tolerantie
'Respect krijg je
niet omdat je
directeur bent,
dat moet je
verdienen'
Schade obstakels Dorpsweg Oud-Vossemeer
Telefoons gemeente
slecht bereikbaar
Calvijncollege Tholen
Schelde college
Sint-Maartensdijk
Calvijncollege Goes
Calvijn college
Krabbendijke
't Rijks
V
Schelde college Bergen
Moller
VMBO Groen
Scheidend schooldirecteur Meloen:
Tijd voor kinderen
Vestigingsleider A.A. Meloen zal de voormalige Burg. Bouwenseschool aan Onder de Linden zeker gaan missen.
De inmiddels 60-jarige Meloen
werd geboren in Krabbendijke.
Maar die Zeeuwse achtergrond zou
hem later niet beletten het land in te
trekken. Na de lagere school koos
Meloen voor de ambachtsschool.
Hoewel dat voor vele Nederlanders
een logische keuze was, lag dat in
het gezin Meloen anders. „Ze von
den het thuis eigenlijk maar niets.
Mijn vader was fruitkweker en zei
tegen me: 'Je mag alles worden, be
halve fruitkweker, want daarmee is
niets te verdienen'. Mijn broer ging
naar de mulo en men had verwacht
dat ik ook wel zoiets zou gaan doen.
Maar dat trok me niet. Ik was altijd
al gefascineerd door de elektrotech
niek. Op mijn vijftiende ging ik
werken bij een installatiebureau en
daarna ging ik naar de PZEM (nu
Delta Nutsbedrijven). Eén van mijn
docenten aan de ambachtsschool
stimuleerde me om verder te gaan.
Hij dwong me bijna om een avond
opleiding te gaan volgen. Daar gaf
hij dan ook zelf les, dus het was zijn
brood", vertelt Meloen. „Overdag
werkte ik als opzichter aan de eerste
150 kilovoltlijn (hoogspannings
masten) van Roosendaal naar Vlis-
singen. In de avonduren leerde ik
verder. Ik heb een mbo- en hbo-op-
leiding gevolgd. Ik zat in Goes op
school en een docent vond dat ik
wel geschikt was om docent te wor
den. Later ben ik nog op zijn af
scheid geweest en daar vertelde hij
trots dat er één klas was geweest (de
mijne) waaruit zeven leerlingen in
het onderwijs terecht waren geko
men. Eén was er directeur gewor
den (dat was ik) en een andere di
recteur-generaal van het ministerie
van onderwijs."
Bij Meloen groeide gaandeweg de
wens om zijn vak over te brengen
aan anderen. Eigenlijk was dat het
keerpunt in zijn carrière. De over
stap van het praktische vakwerk
waarvoor hij aanvankelijk uit volle
overtuiging had gekozen, naar het
meer theoretische lesgeven. En
daarmee waren de veranderingen
nog niet op. „Ik was 26 toen ik de
overstap naar het onderwijs maakte.
Mijn vrouw en ik waren net twee
jaar getrouwd toen ik drie brieven
schreef op advertenties uit onder-
wijsvakbladen. Arnhem, Assen en
ergens in de Flevopolder. Ik werd in
Arnhem aangenomen. Het was een
christelijk nationale school, een lts.
Bijna een jaar lang lag ik in de kost.
Ze vonden dat ik nogal ver weg
woonde en daarom zei de directeur
dat ik een aangepast rooster zou
krijgen, zodat ik 's maandags niet
zo vroeg hoefde te beginnen en 's
vrijdags niet te laat klaar was. Maar
toen ik mijn rooster thuisgestuurd
kreeg, moest ik op maandag om
acht uur beginnen en had ik 's zater
dags nog vier lessen!", herinnert
Meloen zich nog. „Ik moest op
maandagmorgen in mijn Fiatje om
vijf uur weg, want je was drie uren
onderweg in die tijd. Er waren nog
geen ruime, gebaande wegen. Alle
maal enkele banen en je moest
dwars door de steden (Breda, Nij
megen). Nou ja, dat heeft maar drie
kwart jaar geduurd. Het probleem
was dat er heel moeilijk een huis te
vinden was in Arnhem. Maar uitein
delijk zijn we verhuisd en kwamen
we op een flatje driehoog te zitten.
Dat is met name voor mijn vrouw
best zwaar geweest. Onze tweede
dochter is daar geboren en je hebt er
geen enkel familielid of kennis zit
ten."
Samen met nog twee andere leer
krachten werd Meloen benoemd op
de lts in Arnhem. „Als laatste die
erbij kwam, kreeg je alle restlessen
toegewezen. Ik moest Nederlands
en natuurkunde gever), terwijl ik
daar totaal onbevoegd voor was. Ik
had de bevoegdheid elektrotech
niek. Bovendien maakten we toen
overuren. In die tijd kon dat nog",
vertelt Meloen. De Zeeuw in den
vreemde was en is nog steeds niet
groot van postuur. Integendeel, hij
is tenger en klein. Het laat zich ra
den dat het creëren van een over
wicht op leerlingen die groter wa
ren dan hij niet zo vanzelfsprekend
was. „In die periode heb ik overi
gens met mezelf de afspraak ge
maakt dat ik geen leraar zou wor
den bij wie de krijtjes en sponzen
om de oren vlogen. Als dat toch het
geval zou zijn geweest, zou ik er
mee stoppen en terug gaan naar het
bedrijfsleven. Maar ik heb het altijd
leuk gevonden om met jongeren om
te gaan en ik heb ook altijd goed
met de collaga's kunnen samenwer
ken."
De lts waarop Meloen werkte, fu
seerde met de lhno (lager huishoud
en nijverheidsonderwijs). Een
voorteken, want in zijn loopbaan
zou hij nog twee fusies meemaken.
„Het samengaan van de lts en lhno
was overigens een heel gebruikelij
ke combinatie. De onderwijssoor
ten lagen dicht bij elkaar en men
vond het toen ook goed dat er 'ge
mengd publiek' op de scholen
kwam. Op de lagere school zaten
jongens en meisjes toch ook bij el
kaar, dus heb ik het altijd wat onlo
gisch gevonden om die twee in het
voortgezet onderwijs te scheiden."
Eenmaal aan het werk, bleef Me
loen niet stilzitten. Dat zit nu een
maal niet in zijn aard. „Ik had de
eerste bevoegdheid elektrotechniek
(praktische vakken), maar daarna
heb ik ook het pedagogisch getuig
schrift gehaald en later onder meer
de akte elektrotechniek in de theo
retische vakken en de bevoegdheid
voor natuur- en scheikunde. Ik heb
wel eens geprobeerd om een winter
thuis te zitten, maar dat was niets
voor mij. Ik heb ook nog een akte
creatief tekenen behaald. We kre
gen daarbij les van een kunstschil
der. En toen ben ik eigenlijk voor
het eerst geïnteresseerd geraakt in
iets heel anders dan techniek. Tot
dan toe draaide daar eigenlijk alles
om. Die kunstschilder had een flin
ke bibliotheek met allerlei boeken
over kunst en bouwstijlen. En die
mochten we lezen. Ik vond het fan
tastisch."
Het ging vooruit met de docent. Hij
ging wonen in een nieuw huis in
Dieren, mooi midden in de bossen.
Meloen ging les geven aan de lera
renopleiding waar hij zelf zijn op
leiding had genoten en ook volgden
er gastlessen aan de hts. Een vol
gend markeerpunt in zijn loopbaan
kwam in 1968. „Toen kwam de
mammoetwet. Daarin werd onder
meer bepaald dat ook alle techni
sche scholen een decaan moesten
hebben. De directeur zei dat we er
maar eens over moesten denken wie
dat baantje wilde hebben. Een aan
tal mensen heeft toen gesolliciteerd
en ik ben het geworden. Daar moest
ik dan wel weer een twee jaar du
rende cursus voor volgen", zegt
Meloen, die vindt dat decanaat en
directie gescheiden moeten zijn.
„Toen ik hier in Sint-Maartensdijk
kwam, was de adjunct-directeur ook
decaan. Dat heb ik geprobeerd te
scheiden, want een decaan moet al
leen oog hebben voor het belang
van de leerlingen, terwijl de direc
teur ook met andere zaken rekening
moet houden. Dat kan soms tegen
strijdigheden oproepen."
Nadat de school in Arnhem fuseer
de, zaten er 1100 leerlingen op. Me
loen solliciteerde op een functie als
staffunctionaris en kreeg de baan.
Hij maakte onder meer de roosters.
Het lesgeven werd steeds minder en
besloeg nu nog maar de helft van de
werkdagen van Meloen. „Ik merkte
dat het organisatorische werk bin
nen de school me erg aantrok. Toen
op een gegeven moment de elektro
nica opkwam (transistoren enzo
voort) veranderde het technisch on
derwijs. En ik dacht: Wat wil ik nu
nog? Hts, mts? Ik ging nu in de vak
bladen ook eens naar de adverten
ties kijken."
En toen - in oktober 1978 - zag hij
de vacature voor een directeur op de
lts Burgemeester Bouwenseschool
in Sint-Maartensdijk. „De functie
op zich leek me wel wat, maar wil
je wel weg? We hadden het er fijn.
Geen familie in de buurt, maar wel
veel vrienden en kennissen. Onze
kinderen gingen er naar school en
we hadden een kerkgenootschap ge
vonden waar we ons goed thuis-
voelden. We kenden Tholen niet.
Toen waren de dammen er nog niet
en als we naar Zuid-Beveland gin
gen, reden we over Bergen op
Zoom. Ik vroeg aan mijn vrouw:
Zou je op Tholen willen wonen? En
zij zei toen letterlijk: Ach, ze bak
ken overal brood", vertelt Meloen
die bij het eerstvolgende bezoek aan
zijn familie in het Zeeuwse, een
rondje over Tholen reed. „Het was
in de winter en heel kaal en vlak.
Wat troosteloos eigenlijk." En toch
solliciteerde hij naar de functie. De
Burgemeester Bouwenseschool was
destijds een integraal door de ge
meente bestuurde school. Dus de
gemeenteraad was het bestuur van
de school. Er waren dan ook twee
sollicitatiecommissies. De eerste
bestond uit burgemeester Baerends
(die overigens net daarvoor be
noemd was), secretaris Benou, de
wethouders Moerland, Koopman en
Scherpenisse en de vertrekkende di
recteur. De tweede commissie be
stond uit de adjunct-directeur en
vertegenwoordigers van het perso
neel en de ouderraad. Meloen werd
uit de 27 sollicitanten ('ze zeggen
dat dat er evenveel waren als voor
de functie van burgemeester') uitge
kozen. „Dan realiseer je je pas dat
je allerlei touwtjes door moet gaan
snijden. Je moetje huis verkopen en
een nieuwe woning bouwen in Sint-
Maartensdijk. Dat duurde een jaar
en in de tussentijd woonden we in
de woning van mijn voorganger aan
de Parallelweg", weet Meloen nog.
Meloen kwam in een school van 318
leerlingen terecht, allemaal jongens
en ook het personeel bestond voor
het overgrote deel uit mannen. En nu
was hij dus directeur zonder lessen,
zonder werken met de handen waar
het allemaal mee begon. „Ik heb dat
praktische werk nooit gemist. Ik heb
veel zaken aangepakt, ook buiten de
school. Omdat ik in veel organisaties
heb gezeten, had ik ook veel contac
ten en die hebben mij en de school
voordeel opgeleverd. Dat was be
langrijk voor de school. Een direc
teur moet ook volgens mij geen les
blijven geven. Een schoolleider is
meer een manager die randvoor-
waardenscheppend bezig is. En dat
betekent dat je andere kanalen moet
zoeken om de leerlinge te leren ken
nen."
De Burgemeester Bouwenseschool
groeide onder Meloen uit tot net
geen 400 leerlingen in de topperiode.
Toch was dat niet genoeg en weer
kwam fusie in beeld. „De minister
trok de opheffingsnormen alsmaar
omhoog en door die veranderende
wetgeving moesten we, om het
hoofd boven water te houden, om
ons heen kijken. We begonnen ge
sprekken met de lhno in Tholen
(huishoudschool in de Oesterschelp -
red.). Maar net in die tijd werd Tho
len aangewezen als proefgebied voor
het project 'funderend onderwijs'
waarbij een betere afstemming tus
sen het lager en voortgezet onderwijs
werd beoogd. Ik heb dat toen mee
helpen opzetten. En omdat je geen
twee grote dingen tegelijk kunt doen,
kwam de fusie even op een laag pitje
te staan", vertelt Meloen. „Maar de
besprekingen werden beginjaren '80
weer hervat en ook de gemeentelijke
mavo werd daarbij betrokken. We
kwamen in 1986 uit op een fusie tot
de Thoolse Scholengemeenschap
(TSG). Een school voor mavo, Ito en
lhno. We hadden in totaal zo'n 750
leerlingen. Uit de solicitanten voor
het directeurschap werd ik wederom
gekozen. Het was het soort onder
wijs dat de minister wel zag zitten.
Maar even vrolijk werden de op
heffingsnormen alsmaar verhoogd."
Meloen geeft toe dat de fusie deels
een noodzakelijke was, maar dat er
toch ook wel een onderwijskundige
kant aan zat. „Het werd een gemeng
de school met jongens en meisjes en
mannen en vrouwen. Dat heeft de
sfeer in de school heel anders ge
maakt. Voorheen was het met de
mannen onder elkaar toch een harde
wereld. Maar als er vrouwen bij ko
men, gedragen mannen zich toch an
ders. De sfeer werd vriendelijker",
aldus Meloen. „En toch kwam er
toen een minder plezierige periode."
De tijd waar Meloen over spreekt, is
de zwarte bladzijde uit zijn onder-
wijsboek. „Er kwam reformatorisch
onderwijs in Krabbendijke, mijn ge
boortedorp nota bene. En veel ou
ders van leerlingen op onze school
kozen ervoor om hun kinderen naar
Krabbendijke te laten gaan. Dat
heeft wel pijn gedaan en ik heb er
echt slapeloze nachten van gehad.
Het is toch je school die zo getroffen
wordt", zegt Meloen. „Wij waren
weliswaar openbaar, maar we hiel
den terdege rekening met de school
bevolking. En die bestond uit een
flink aantal leerlingen met een refor
matorische achtergrond. Maar het
mocht niet baten. En dan moet je
gaan snijden. We konden niet meer
aan de opheffingsnorm voldoen wat
de mavo betreft. En dan hak je die
afdeling er maar af. Zoiets doet altijd
pijn."
De directeur richtte zijn ogen verder.
„Ik wist uit mijn contacten in den
lande dat de lumpsum-financiering
eraan zat te komen en dat het decla
ratiesysteem zou verdwijnen. We
moesten op zoek naar fusiepartners.
Dat was niet gemakkelijk. Men wil
de liever zelfstandig blijven, maar ik
heb uiteindelijk de neuzen dezelfde
kant op kunnen krijgen, ook in de
bestuurscommissie. Net over de brug
waren diverse scholen al volop bezig
met fusiegesprekken. Wij konden
daarbij aansluiten", zegt Meloen die
een fusie onontkoombaar noemde.
„Als we het niet hadden gedaan, was
het slecht afgelopen. En ik vind dat
er op Tholen dit soort onderwijs
moet blijven. Het zorgt namelijk ook
voor een stukje leefbaarheid. Kinde
ren die in je eigen regio naar school
gaan maken het levendig. En de pro
vincie heeft in opdracht van het rijk
naar de herverdeling van het onder
wijs gekeken en gezegd dat er in
Sint-Maartensdijk vmbo-onderwijs
moet blijven."
De TSG zocht toenadering tot de
Brabantse scholen en die kwam er.
Maar het ging niet zonder slag of
stoot. „Er zijn pittige besprekingen
geweest. Het heeft me eerlijk ge
zegd verbaasd dat het nieuw ge
vormde Schelde college een openba
re school is geworden. Petrus
Canisius, de Lage Meren en Onze
Lieve Vrouw ter Duinen waren na
melijk allemaal katholiek. De O. El-
semanschool was algemeen bijzon
der onderwijs en wij waren
openbaar", aldus Meloen. „Maar de
gemeente Bergen op Zoom wilde
graag het Schelde college stichten
en dan zou het openbaar moeten
worden." De fusie ging door (de
Thomas mavo uit Halsteren haakte
uiteindelijk af) en in 1995 was het
Schelde college een feit. „Dat was
voor ons in Sint-Maartensdijk een
voordeel, want nu konden we ook
een ivbo-afdeling beginnen voor
leerlingen die wat moeite hebben
met leren. Dat hebben we dan ook
acuut gedaan."
Tijdens de realisatie van de fusie
kreeg Meloen financiën, beheer en
gebouwen onder zijn hoede. Die
post hield hij als directeur na de fu
sie ook. „Ik wilde geen algemeen di
recteur worden. Daar was ik (toen
55 jaar) te oud voor naar mijn zin. Ik
had namelijk voor mezelf al bepaald
dat ik er (bij leven en welzijn) op
mijn zestigste mee wilde stoppen.
En de post financiën, beheer en ge
bouwen lag me wel. Ook daar ben je
weer randvoorwaardenscheppend
bezig. Ervoor zorgen dat er goed on
derwijs kan worden gegeven", aldus
Meloen die na zijn vertrek in de cen
trale directie wordt opgevolgd door
dhr. Verbeek die een financiële ach
tergrond heeft. „Dat vond ik belang
rijk. Een school moet een aantal
vakbekwame mensen in de directie
en het bestuur hebben. Een financië
le man in de directie, een jurist en
accountant in het bestuur. Niet al
leen maar 'pedagoochelaars'. Laat
die maar lesgeven."
Blijkbaar was het besluit om te stop
pen dus een al langer geleden gepas
seerd station. „Ja, ik kan terugkijken
op 35 fantastische jaren in het on
derwijs. Dat is lang niet iedereen ge
gund en vele van mijn collega's zijn
gesneuveld. Maar blijkbaar heb ik
wat er nodig is om het vol te kunnen
houden. En ook heb ik blijkbaar
mijn werk gedaan zoals het moet,
want ik ben er nooit uitgetrapt. Maar
ik heb mijn 40 dienstjaren er ruim
schoots opzitten en ik wil ook nog
wel eens andere dingen doen."
Terugkijkend op 35 jaar onderwijs,
ziet Meloen toch wel duidelijke ver
anderingen. „We zijn veel toleranter
geworden ten opzichte van de leer
lingen. Dat is op zich goed, maar ik
heb wel eens het gevoel dat we op
een glijbaan zitten. Mensen moeten
respect voor elkaar hebben. Maar
respect krijg je niet vanwege het feit
dat je leraar of directeur bent. Dat
moet je verdienen en dat gaat met
kleine stapjes. Soms vooruit, soms
achteruit", meent Meloen die wel
een strenge directeur was, maar
nooit één van straf op straf. „Ik ben
ervan overtuigd dat het geen zin
heeft om strafwerk te geven en als
iemand dat niet doet, nog meer straf
uit te delen. Met praten bereik je
vaak veel meer. Je moet een zeker
charisma hebben. Als je bij het min
ste of geringste straf uitdeelt, ben je
verkeerd bezig als leerkracht. Je
moet creatief zijn en de leerlingen
laten zien waarom ze hun gedrag
moeten veranderen. Ik heb in Arn
hem eens twee jongens (echte boe
ven uit het Spijkerkwartier) voor
straf bij mij thuis laten komen op
een zaterdag. We hebben samen de
auto gewassen en zijn daarna koffie
gaan drinken en hebben een praatje
gemaakt. Het waren echt geen lie
verdjes, maar dat koffiedrinken,
heeft toch effect gehad. Ik kon er in
elk geval wel mee overweg."
Meloen zegt dat hij na het afscheid
niet in een gat zal vallen. „Ik heb nog
genoeg te doen, denk ik. Maar je
weet het nooit. Misschien zit ik me
zelf wel wat aan te praten en zal het
wel heel moeilijk zijn. In elk geval
wordt het wennen om na 22 jaar he
lemaal niets meer te zeggen te heb
ben. Ik kan hier hooguit nog eens
een kopje koffie gaan drinken, maar
daar houdt het dan mee op. Dat ge
voel is wel vreemd. Maar daar denk
ik nu niet aan. En opruimen doe ik
ook niet. Daar heb ik geen tijd voor.
Eerst de zaken goed overdragen."
Donderdagavond 8 juni is er me
nig telefoontje geweest tussen de
leden van het wielercomité Oud-
Vossemeer. Met verbazing en woe
de werd kennis genomen van het
verslag in de Eendrachtbode van
de raadscommissie gemeentelijke
ontwikkeling. Daarin geeft mevr.
E. Frigge-Hogesteeger het wieler
comité de schuld van de vernielin
gen aan de obstakels in de Dorps
weg te Oud-Vossemeer.
Hoe bent u op het idee gekomen om
dit op het bord van het wielercomité
te leggen? De wielerronde had
plaats op 18 maart en begin juni
brengt u een en ander als punt in bij
de commissie gemeentelijke ont
wikkeling. Wanneer hebt u de be
schadigingen geconstateerd? Ook na
18 maart komt er klein en groot ver
keer met de nodige moeite door de
Dorpsweg. Mogelijk is er zelfs een
paard met huifkar in de Dorpsweg
geweest, en je moet het een paard
maar over kunnen brengen: links,
rechts, links, rechts, links, rechts.
De comitéleden die de obstakels na
de wielerronde teruggeplaatst heb
ben, zijn er allen van overtuigd dat
dit op een correcte manier gebeurd
is. Dit is door de bewoners van de
Dorpsweg bevestigd. Is het mevr.
Frigge bekend, dat er schade is aan
een niet verplaatsbaar obstakel?
Wij zijn van mening dat de publici
teitsbeluste mevr. Frigge met deze
beschuldigingen weer een poging
heeft gedaan haar naam in het
nieuws te krijgen. Dat is haar gelukt,
alleen zal de gezochte publiciteit
ons inziens in haar nadeel zijn.
Het zou u als inwoner van Oud-Vos
semeer gesierd hebben, indien u van
te voren met het wielercomité over
dit onderwerp zou hebben gespro
ken in plaats van in het wilde weg
deze beschuldigingen in de schoe
nen te schuiven van een klein groep
je vrijwilligers, dat zich elk jaar in
zet bij het organiseren van de
wielerronde.
Die vrijwilligers (die al zo moeilijk
te krijgen zijn) een trap nageven,
hoort zeker niet bij een bestuurder
van de gemeente. Mevr. Frigge zou
ook nog kunnen denken aan de ob
stakels die het wielercomité - via het
Groene Kruis - voor de inwoners
van Oud-Vossemeer opgeruimd
heeft bij het schenken van geld voor
de aankoop van allerlei benodigdhe
den.
Wij betreuren het zeer, dat wethou
der Van Kempen zich voor de
(huif)kar van mevr. Frigge heeft la
ten spannen. Mevr. Frigge: dit kost u
stemmen van lezers.
Namens het wielercomité:
A. Havermans, voorzitter
T. Versluijs, secretaris
M.A. Wessels, penningmeester.
Een aantal hoofden van dienst en
bureauchefs van de gemeente Tho
len is sinds kort een mobiele tele
foon rijker, maar de bereikbaarheid
laat te wensen over. De keuze is na
melijk gevallen op het merk Dutch-
tone, waarvoor een Amerikaanse
komiek destijds aansprekende ad
vertenties maakte. Ook b. en w. van
Tholen bezweken daarvoor en lie
ten het nationale KPN vallen omdat
Dutchtone goedkoper was. „Maar
de bereikbaarheid van de ambtena
ren is er niet door vergroot", zei
raadslid Van Belzen (CU) maandag
avond in de commissie middelen.
„Dat is even zo geweest", zei bur
gemeester Van der Munnik. Chef fi
nanciën F. Keur maakte echter dui
delijk, dat het nog niet helemaal
goed zit met het bereik van Dutch
tone. Er moet namelijk eerst nog
een steunzender bijkomen. Die is in
Oud-Vossemeer gepland. In de
raadzaal in Sint-Maartensdijk is het
bereik overigens wel goed, zo de
monstreerde chef personeelszaken
B. van Olffen.
Taxatiedag. Op 1 juli van 11 tot 4
uur organiseert het veilinghuis Chris
tie's een taxatiedag in De Meestoof te
Sint-Annaland. Van voorwerpen uit
de periode 1880-1940.
Voor het mavo-examen slaagden uit:
Tholen: Caroline Aarnoudse, Lies-
beth Andriesse, Judith Burger, Crista
Copier, Jantien van Gorsel, Desiree
Hoogendoom, Heieen Kooistra, An-
nemieke Melse, Lydia Oostdijk, Ma
rieke Priem, Jan van der Scheer, An-
nemieke Schot, Jacoba Schot,
Freddy Simons en Maijon Smit.
Oud-Vossemeer: Niels Aarnoudse,
Mariska van Gorsel en René van
Gorsel.
Sint-Annaland: Agnes den Engels
man, Leonard Ketting, Leontien van
Keulen, Sander Koppejan en John de
Rooij.
Stavenisse: Arinda van Dijke, Caro-
la van Dommele, Corine Eerland,
Jacoline Eerland en Rolinda Vos.
Sint-Maartensdijk: Mark Bosman,
Adriana van Haaften, Ilona de Jong,
Chrétiënne de Keijzer, Peter van Oe-
veren en René Oudesluijs.
Scherpenisse: Eduard Baaijens,
Wendela Bolier, Marianne Kleppe,
Niels Lindhoud en Minke van der
Slikke.
Poortvliet: Martine de Graaf, Karo-
lien Krijger en Adriaan Snoei.
Bergen op Zoom: Rudi Joosse.
Dinteloord: Hans den Uil.
Halsteren: Dianne Pansier.
Aan het Schelde college zijn de vol
gende leerlingen geslaagd voor het
examen
BOUWTECHNIEK. Tholen: Mari-
us Bal, John Hasny, John v.d. Hoek,
Hennie van Houdt, Atjen van de
Klundert, Ad van Meel, Johnny Pol-
lie, Wim Tichem, Erwin de Visscher.
Oud-Vossemeer: Piet Fase, Ivanka
van der Meulen.
Sint-Annaland: Dennis Borst, Ma
thijs van der Graaf, Richard Hcge,
Andor Keur, Jan Uijl, Amo Vorsten-
bosch, Erik van Vossen.
Stavenisse: Jan-Kees Wesdorp.
Sint-Maartensdijk: Jurgen Krey-
veldt, Govert v.d. Rhee.
Poortvliet: Hans Bouman,.
Bergen op Zoom: Wesley Aertssen.
METAALTECHNIEK. Sint-Anna
land: Konny Burgers, Richard Fase,
Pieter Lindhoud.
Sint-Maartensdijk: Edward van
Dorrestein, Rachid Morabit, Tommie
Rijnberg.
Poortvliet: Richard v.d. Velde.
VOERTUIGENTECHNIEK. Sint-
Annaland: Edwin Geuze, Jaco van
Meggelen.
Scherpenisse: Erik Suurd.
Poortvliet: René Denissen.
Sint-Philipsland: Benjamin Suur-
lant.
Bergen op Zoom: Friso Rozema.
VERZORGING. Tholen: Lenny
Bierens, Anouk Jansen, Michael Je-
roense, Siham Mohammed A Hus
sein, Kim Pollie, Nadja Zakriti.
Sint-Annaland: Joyce van Driesten,
Carola Giljam, Lennard Hage, Alex
Hermans, Tamara Jeroense, Marion
Poot.
Sint-Maartensdijk: Antoinette Ab-
bing, Nadia Achahbar, Farida Allali,
Liesbeth Dam, Sabrina van der Hoe
ven, Linda van Hooff, Marit van Po-
pering, Tim Vergouw, Kelly Voshol.
Stavenisse: Leona Elenbaas, Jeanet
Vogelaar, Angela van Vossen,
Adrienne Walhout.
Scherpenisse: Danielle Franken,
Cecillia Oppelaar, Kim Schuurmans.
Poortvliet: Marian Bezemer, Karla
Burgers.
Aan de vestiging Goes van het Cal-
vijn college slaagden voor het exa
men:
VWO.Oud-Vossemeer: Bram Deij.
Sint-Annaland: Jorien Roeland en
William de Rooij.
Stavenisse: Corine de Ruiter.
Sint-Maartensdijk: Aijan Knuist.
Sint-Philipsland: Willem Ridder
hof.
HAVO. Tholen: Rianne Bijl, Marie
ne Geluk, Hendrik de Jongste, Onno
Lindhout, Nelleke Priem.
Oud-Vossemeer: Martijn Minhee-
re.
Sint-Annaland: Evert Goedege-
buure, Tanneke Gunter, Annemiek
Hage, Kees Quist.
Stavenisse: John Klippel, Alice Vo
gelaar.
Scherpenisse: Jaap Bazen, Adriaan
Klippel.
Poortvliet: Kees van Dieren.
Aan de vestiging Krabbendijke van
het Calvijn college slaagden voor
het examen:
BOUWTECHNIEK. Oud-Vosse
meer: Adriaan van Beelen.
Sint-Annaland: Martijn van Lit.
ELEKTROTECHNIEK. Oud-Vos
semeer: Henry Aarnoudse, Jaap De-
ij-
Sint-Philipsland: Bart Steijn.
HANDEL EN VERKOOP. Oud-
Vossemeer: Janneke Aarnoudse.
Scherpenisse: Lizette Andriesse,
Annemieke Suurland.
METAALTECHNIEK. Tholen:
Marchel de Frel, Herman de Jonge.
Oud-Vossemeer: Ard Duine, Adri
aan Kersbergen.
Sint-Annaland: Eduard Goedege-
buure.
Stavenisse: Berend Klippel, Marijn
Priem.
Sint-Maartensdijk: Matthijs Goe-
degebuure.
Scherpenisse: Kees Andriesse, Her
man Uyl.
Sint-Philipsland: Martin van der
Welle.
VERZORGING. Tholen: Hanna
van Homoet, Carola Knuist.
Sint-Annaland: Tineke Quist.
Stavenisse: Judi Bentschap Knook.
Sint-Maartensdijk: Johanneke Be
velander.
Scherpenisse: Corina Bazen, Nelia
Rijstenbil.
Poortvliet: Maartje van Houdt, Jan
neke van Houdt, Erika Jansen.
Sint-Philipsland: Johanneke van
der Reest.
Aan de regionale scholengemeen
schap 't Rijks te Bergen op Zoom
zijn geslaagd voor het examen:
VWO. Tholen: Judith Bogert, Wal-
die Hanser.
Stavenisse: Martijn Potappel.
Sint-Maartensdijk: Chantal Bijl,
Erik Scherpenisse.
Scherpenisse: Marleen Oostdijk.
HAVO. Tholen: Sharon Braai,
Anouk Broeren, Wilfred Overbeeke,
Joyce Tichem, Bas van Zundert.
Oud-Vossemeer: Jolinda van Gor
sel, Mariska Richter Uitdenbo-
gaardt, Pascal Richter Uitdenbo-
gaardt.
Sint-Annaland: Anne Hage, Renée
Quist, Iman Rijnberg.
Stavenisse: Colinda Smits.
Sint-Maartensdijk: Richard de
Jong.
Scherpenisse: Mark Smits, Mark
Vroegop.
MAVO. Tholen: Sherida Quist.
Sint-Maartensdijk: Tarita Meye,
Miranda Oostdijk.
Aan het Schelde college te Bergen
op Zoom slaagden de volgende
Thoolse leerlingen.
MOTORVOERTUIGENTECH
NIEK: Halim Tihani uit Tholen.
VERZORGING: Shantie Changur
uit Tholen en Inge Mantel uit Oud-
Vossemeer.
ADMINISTRATIE: Heidi van Dijk
uit Oud-Vossemeer.
Aan het Mollerlyceum te Bergen op
Zoom zijn geslaagd voor het exa
men:
GYMNASIUM. Tholen: Irene van
der Meulen, Sarah de Rijke, Janneke
Westerweel.
ATHENEUM. Tholen: Hélé-Anne
de Goffau, Jens Kunst, Sarah Lam-
mers, Bonny Raadsen.
Oud-Vossemeer: Lieke van Gorsel,
Walco Verbiest.
Sint-Annaland: Gerard van den
Heuvel.
HAVO. Tholen: Elma Burger, Jo-
ram Dees, Bram Hage, Wouter
Troost.
Sint-Annaland: Miranda Calsijn,
Harm den Haan.
Sint-Philipsland: Michel van der
Reest.
MAVO. Tholen: Laura Bijl, Job van
Damme, Chantal Peper, Suzan
Troost.
Sint-Annaland: Mariska van 't
Hof, René van Oudenaarde.
Poortvliet: Jelle Helsen.
Aan het VMBO Groen te Sommels-
dijk zijn de volgende Thoolse leer
lingen geslaagd:
Tholen: Hans Burger (tevens lasdi-
ploma).
Oud-Vossemeer: Jenny van Hecke.
Sint-Maartensdijk: Harm de Wil
de.
Sint-Philipsland: Patricia van der
Giesen (tevens lasdiploma), Anna
bel Lampen, Peggy Pastoor, Eduard
van Westen.
Anna Jacobapolder: Marcel Wage-
maker.
Op 29 juni neemt A.A. Meloen afscheid als vestigingsleider van het Schel
de college in Sint-Maartensdijk en als lid van de centrale directie. Hij
wordt in de smalstad opgevolgd door de huidige adjunct-directeur mevr.
M. Spapen. Meloen krijgt zeeën van vrije tijd, zeker gezien het feit dat de
schoolzaken hem niet alleen overdag, maar ook vaak 's avonds bezig hiel
de. Maar tijd om zich te vervelen zal hij naar eigen zeggen niet krijgen.
Meloen is nooit iemand geweest van
stilzitten. In zijn 35 jaar lange onder-
wijscarrière voelde hij zich steeds
uitgedaagd om allerlei studies te
gaan volgen. Van diverse onderwijs
akten en diploma's tot aan creatief
schilderen toe. Maar niet alleen in de
studiesfeer had Meloen veel te doen
naast zijn dagelijkse werk. Hij nam
ook zitting in vele besturen en orga
nisaties. Zo was hij in zijn Arnhemse
periode secretaris van de decanen-
kring en gaf hij gastlessen aan diver
se scholen. Daarnaast is hij voorzit
ter van de examencommissie elek
trotechniek. „Iets dat ik nog tot 2002
blijf doen. Dan komt er een heel an
der systeem en dan stop ik. Door die
commissie had ik veel contacten met
andere scholen", zegt Meloen. Ook
was hij lid van de vakorganisatie
VDB van directeuren in het beroeps
onderwijs. „In die hoedanigheid had
ik met enige regelmaat contact met
onder meer de staatssecretaris. Uit
dien hoofde wist ik als eerste dingen
die er gingen veranderen. Terwijl ve
len zeiden: die lumpsum-financie
ring (een vast budget waarmee de
scholen zelf rond moeten zien te ko
men - red.) zal zo'n vaart niet lopen,
wist ik dat die er hoe dan ook zou
komen. Daar kun je dan voor je
school je voordeel mee doen. Je kunt
overigens alleen maar in dergelijke
besturen zitten, als je school daar
ook achter staat. Je moet een goed
team hebben. En dat is in Sint-Maar
tensdijk zeker het geval. Het zijn
voor het overgrote deel echt gemoti
veerde mensen die het juiste vak
hebben gekozen. Een enkeling leeft
echt naar het einde toe. En dat is
triest. Persoonlijk heb ik nooit één
dag gehad waarop ik met de pest in
naar school ben gegaan."
Maar ook in het maatschappelijk le
ven buiten het onderwijs om, heeft
Meloen genoeg te doen. Zo was hij
voorzitter van de voormalige streek-
VVV Eiland Tholen. Nadat deze or
ganisatie fuseerde (de zoveelste fusie
voor Meloen) met zusterverenigin
gen op Zuid-Beveland, werd Meloen
ook voorzitter van de nieuwe VVV
Zuid-Beveland en Tholen. „Ik heb
die fusie tot stand helpen brengen. En
ik wilde graag zien dat wat we be
gonnen zijn, ook slagen kan", aldus
Meloen die overigens voorlopig niet
denkt aan stoppen met zijn werk voor
de VVV. „We hebben nu een direc
teur voor een halve week - een volle
dige baan kunnen we simpelweg niet
betalen - en die verdient veel steun
van het dagelijks bestuur. Daarnaast
wil ik graag dat Tholen goed op de
kaart blijft." En ja, niets doen is niet
de stijl van Meloen. Alhoewel hij
grote beslissingen het liefst over
denkt als hij 's avonds laat alleen in
zijn kamer zit met een glas cognac en
een goed muziekje op. Een andere
passie van Meloen is zeilen. Hij heeft
dan ook een boot in de jachthaven
van Sint-Annaland liggen. „En je
weet hoe dat gaat. Als men hoort dat
er iemand met enige ervaring in het
onderwijs en met de nodige fusies
achter de rug, veel tijd over heeft, dan
komen ze vaak vanzelf. Dat lijkt me
ook wel wat. Een beetje advieswerk.
En dan zijn er ook de kinderen nog.
Er ligt al een heel lijstje van wat er
nog moet gebeuren", zegt de direc
teur die ondanks het feit dat hij uit de
praktijk verdween, zijn handigheid
nooit is verloren. Meloen adviseerde
een concierge die op de school in
Sint-Maartensdijk werkte en die hij
stimuleerde om het onderwijs in te
gaan, wel om één ding anders te doen
dan hij. „Neem meer tijd voor je stu
die, zodat je je kinderen kunt zien op
groeien. Want dat is bij mij niet goed
gegaan. Gelukkig kan ik nu wat inha
len bij mijn twee kleinkinderen."
