Voor Matthijs, nog niet openmaken
Sinterklaas met laptop in Poortvliet
In sportief grijs het jaar 2000 in
Coördinator dreigt met
opheffen verkeersbrigade
Tholen houdt zich aan limiet
maar verbetert slechts weinig
Groningen kijkt
gastouderproject
af van Tholen en
wint een prijs
Donderdag 2 december 1999
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
13
Verjaal
heeft de ideeën
in huis!
Mooi licht is
wonen!
Een doos met een strik
Dierenwinkel
Sinterklaasavond blijft voor kinderen spannend en vol verrassingen
Supermarkt
Kist met gaatjes
Scheldpartijen en negeren tekens in Tholen
Verantwoordelijkheid
Handgemeen
De Thoolse verkeersbri
gadiers zijn het meer dan
zat. Scheldpartijen, negeren
van stoptekens en onveilige
situaties op de Molenvliet
sedijk zijn er de oorzaak van
dat coördinator mevr. J. van
Zetten-Sturris boos in de
pen is geklommen om een
brief aan de gemeente te
schrijven. Ze dreigt de ver
keersbrigade op te heffen als
er geen overleg komt.
DE VERLICHTINGS
ELECTRO WORLD. DE WERELDZAAK DIE JE KENT
- V
SPECIAALZAAK
Molendijk 3-4,4695 BB St. Maartensdijk, Tel. 0166 - 66 23 15
Is je goed keek, zo tussen
je bijna dichtgeknepen
oogleden door, zag je op
het gordijn allerlei figu
ren: rietstengels, egels, paarden en
gekke lange slierten van mannetjes.
Buiten klonken - soms zacht, soms
hard - de vertrouwde geluiden. Een
trein in de verte. Een auto voorbij
het huis. En beneden, beneden
hoorde hij de geluiden van de vaat
wasser en het gepraat van papa en
mama. Zouden ze praten over het
grote feest dat kwam? Het feest
waar hij toch wel een beetje te
genop zag. Je wist immers maar
nooit wat er in een pakje zat. En
sinds er uit het pakje van Jaap een
gillende sliert met een clownskop
gekomen was, was Matthijs dubbel
voorzichtig.
Toch was het wel spannend, sinter
klaas. De verrassing van de ca
deautjes, de geheimzinnigheid van
papa en mama. En dan waren er
ook de verlichte etalages en de ver
sierde winkels, de zachte muziek uit
de luidsprekers in het winkelcen
trum en de mensen die haast alle
maal met pakken liepen te sjouwen.
Wat zou hij dit jaar krijgen? Een
raceauto, een hond, een video; hij
wist het echt niet. Van één ding was
hij zeker: er zou veel te eten zijn.
Marsepein en speculaas, peperno
ten en suikergoed.
Waar zouden de cadeautjes bij opa
en oma verstopt zijn? De laatste
keer hadden ze buiten onder de re
genton gelegen. Jé kon van oma en
opa vanalles verwachten. Ze be
dachten elke keer iets nieuws. Dat
zat hem erin, dacht Matthijs, dat ze
oud waren en niet meer werkten,
dus alle tijd hadden om geheime
verstopplaatsjes te verzinnen.
Hij keek weer naar het gordijn. Nu
zag hij duidelijk een hondje in de
plooien. Dat was ook zijn liefste
wens. „Een levendig hondje aan een
riempje", zo had hij verteld aan pa
pa en mama. En samen met opa had
hij hondenfoto's bekeken in een
groot bibliotheekboek. Het liefst
had hij een spaniel. Want opa had
verteld, dat in het boek stond dat
het een soort jachthond was die
goed kon zwemmen en veel kon le
ren. Nou ja, zwemmen kwam goed
uit, want hij ging over twee weken
afzwemmen voor A en de hond veel
leren was leuk. Dan kon hij hem
stokjes laten opzoeken en een bal
laten terugbrengen.Matthijs zag het
helemaal voor zich. Een gespikkeld
beest met lange oren, dat braaf
naast hem liep en 's avonds ging
slapen in een mand met een deken.
Alleen... hoe moest papa zo'n beest
nou als cadeautje inpakken? In een
doos met een strik erom, dat kon
niet. Veel te benauwd. In pakpapier
met kleine gaatjes? Dat scheurde
een hondje direct kapot. Hij wist het
niet en er trok een zorgrimpel in zijn
voorhoofd. Och, misschien kreeg hij
helemaal geen hond. Nou ja, een
raceauto met afstandsbesturing was
ook leuk, maar niet zo leuk als een
hond. Matthijs' ogen vielen dicht,
hij sliep.
De volgende morgen kwam mama
hem wakker maken. Het was zeven
uur, tijd om uit bed te komen. Ietwat
slaapdronken wankelde Matthijs
naar de badkamer. Dat was elke
morgen weer een ramp: zo uit je
bed onder de douche. Hoe vaak had
hij al niet tegen mama gezegd dat
heel veel kinderen uit zijn klas 's
morgens nooit douchten, maar met
lauw water en een washandje een
beetje aanflodderden. Het had geen
indruk op mama gemaakt en ook
zijn vader had niet naar hem geluis
terd. Daarom stond hij ook nu weer
onder de warme straal en had veel
medelijden met zichzelf. Na de rest
van de ochtendgebruiken - afdro
gen, aankleden, haren kammen -
ging hij naar beneden. Zijn bord
met cornflakes stond al klaar en
mama was bezig zijn schooltrom-
meltje te vullen met twee boterham
men met kaas, één met pastachoca
en een in vieren gedeelde, geschilde
appel. Tijdens het eten probeerde
Matthijs heel voorzichtig te weten te
komen hoever het stond met zijn
sinterklaascadeau, maar mama liet
niets los. Ze zei dat hij heus wel iets
zou krijgen, maar dat het nog vier
dagen duurde voor het zover was.
Zelfs toen hij zei dat de honden-
mand best in een hoek naast de
koelkast kon staan, vertelde ze
niets; ze lachte alleen maar en
stuurde hem, na een blik op de klok,
naar boven om zijn tanden te poet
sen. Ook in de auto, onderweg naar
school, zei ze niets over een cadeau.
Ze praatte over school en over tante
Marie die een been gebroken had,
maar verder over niets belangrijks.
Op het schoolplein liepen al aardig
wat kinderen. Matthijs ging naar
De komst van de sint blijft altijd spannend, want je weet maar nooit wat je krijgt.
het groepje toe waarmee hij altijd
speelde. Allemaal kinderen uit zijn
eigen groep, groep zes. Ze spraken
over de cadeaus die ze verwachtten
en twee wisten al wat ze kregen om
dat hun vader en moeder niet zo
handig waren in het verstoppen van
dingen. Opa kwam langs op de fiets.
Hij zwaaide naar Matthijs en ging
linksaf de Kerkstraat in. Zou opa
naar de dierenwinkel gaan? In de
Kerkstraat waren er twee. Jammer
genoeg kon hij niet zien of opa daar
stopte, want de straat had een bocht
en daarna kwam de dierenwinkel
pas. In school vergat Matthijs zijn
cadeaus en was druk bezig met zijn
taken. De tijd vloog om en het was
zo middagpauze. In het overblijflo
kaal had weer iedereen het over
Sinterklaas. Matthijs vertelde over
de hond die hij zo graag wilde heb
ben en allemaal waren ze het met
hem eens dat je de hond niet kon in
pakken en ook niet verstoppen.
Maar hoe je dan wel te weten kon
komen wat je kreeg, wisten ze ook
niet. Die middag was er gym en
handenarbeid, dus dat viel wel mee
en om half vier ging de bel: de
school was voorbij. Het zou nog een
poosje duren voor mama hem weer
kwam ophalen en dus besloot Mat
thijs eens in de Kerkstraat bij de
dierenwinkels te gaan kijken. Nou,
dat viel tegen. Er was vanalles:
hondenriem, kattenvoer, caviakooi-
en, maar geen hondje. Daar zou
opa dus wel niet geweest zijn van
morgen. Of toch, want als papa een
hondje kocht, zou opa best een
mand hebben kunnen kopen. Mat
thijs nam zich voor, eens bij oma en
opa te gaan speuren. Opa zat de
krant te lezen toen Matthijs op be
zoek kwam. Oma haalde een flesje
yoghurtdrank uit de koelkast en zet
te een schaaltje met twee gevulde
koeken naast hem neer. Eén voor nu
en één voor onderweg. Heel voor
zichtig probeerde Matthijs erachter
te komen wat er op de vijfde decem
ber van opa en oma te verwachten
viel. Terwijl hij praatte over school
en over een televisie-programma
waarin veel honden voorkomen,
keek hij aandachtig de kamer rond.
Nergens, maar dan ook helemaal
nergens was er iets veranderd. Ook
lag er niets nieuws op de kastjes en
in de tijdschriftenbak. Opa was ook
vol belangstelling voor alles wat
Matthijs vertelde, maar hij liet ab
soluut niets los over het komende
cadeau. Zelfs toen hij zijn gevulde
koek op een klein stukje na op had
en heel gewoontjes zei dat het wel
leuk zou zijn als hij nu een hond had
om die het laatste stukje te geven,
knikte opa instemmend. Maar meer
ook niet, en oma zei: „Ik zie hier
nergens een hond, dus eet het laat
ste stukje ook maar zelf op." Nee,
hier werd Matthijs niets wijzer en
daarom ging hij tegen vijf uur maar
weer naar huis.
Daar was alles zoals altijd. Mama
had hem niet bij school gezien toen
ze met de auto langs kwam en aan
genomen dat hij wel bij opa en oma
zou zijn. Dat deed Matthijs heel
vaak. Nu was ze druk bezig met het
eten, terwijl papa probeerde de
krant te lezen en ook het nieuws op
de televisie te volgen. Daarom, wist
Matthijs, zou het nu verkeerd zijn
om te gaan zeuren over het sinter
klaascadeau. Hij probeerde ook
maar een stuk krant en liep met zijn
ogen de regels langs. Plotseling, op
een rechterpagina die helemaal vol
stond met kleine advertenties, Hel
zijn oog op de rubriek 'huisdieren'.
Er werden allerlei dieren te koop
aangeboden. Kanaries, geiten, kat
ten en ook honden. Hij keek nu een
beetje aandachtiger. Bouviers, her
ders, collies en waarachtig spaniels.
Een nestje van vier zwartbonte spa
niels. Er stond een telefoonnummer
bij van de baas. Matthijs prevelde
het nummer zachtjes voor zich uit:
„0164-293614." Dat moest volgens
het eerste getal dicht in de buurt
zijn. Hij vouwde de krant zo op, dat
de spaniëladvertentie goed te zien
was en legde deze toen op het tafel
tje naast de stoel waarin mama 's
avonds zat. Misschien hielp het, je
kon nooit weten. Toen hij de volgen
de ochtend beneden kwam, lag de
krant - net als alle andere - op de
oud-papierstapel. Nu wist hij nog
niets.
De laatste drie dagen voor het grote
feest lette Matthijs heel erg goed op
alles wat mama, papa, oma en opa
deden. Hij probeerde te luisteren
naar elk telefoongesprek en ook de
gesprekken tussen de grote mensen
waren voor hem erg belangrijk.
Toch lukte het maar niet om te weten
te komen wat er nu zou gaan gebeu
ren. Hij werd er zenuwachtig van.
En toen gebeurde er toch iets dat
hem aan het denken zette. Toen hij
met mama boodschappen deed in de
supermarkt en het karretje door de
paden stuurde, zag hij opa. En die
stond stil bij de pakken honden- en
kattenvoer.
Hij nam een pak uit het rek, keek er
aandachtig naar, zette het terug,
nam een ander pak en ook dat werd
weer in het rek teruggezet. Mama
zei ineens heel hard: „Dag pa." Opa
keek om, schrok toen hij Matthijs
zag, pakte snel een fles chloor uit
een ander rek en bestudeerde die
heel grondig. Matthijs vond het gek.
Wie heeft er nu zoveel aandacht
voor een fles chloor? Opa had plot
seling haast. Hij had niet eens tijd
meer voor een praatje met zijn
dochter en kleinzoon, maar liep
snel, zonder iets te kopen, langs de
kassa naar buiten. Matthijs vond het
maar raar. Mama zei dat opa snel
wegging omdat het etenstijd was en
oma wel zou zitten te wachten met
het eten, maar Matthijs geloofde het
niet. Nee, er was iets anders aan de
hand. Maar wat?
Op sinterklaasavond werd er een
groot pak gebracht. 'Voor Matthijs,
nog niet openmaken'stond erop. Op
de schoorsteen lag een kleiner pak
je: 'Vóór Matthijs, nog niet openma
ken'. Waarom toch? Opa en oma
kwamen die avond eten en mama
had er echt iets moois van gemaakt,
met veel kaarsen en veel glanzend
bestek. Matthijs zat er een beetje
verloren bij. De grote mensen spra
ken over het weer, de verwarming,
de drukte in de winkels. Maar dat
interesseerde hem niet.
Toen werd er gebeld. „Matthijs, doe
jij even open", zei mama. Het was
ineens heel stil in de kamer, alle
maal keken ze naar hem. Hij stond
op en liep door de hal naar de voor
deur. Hij deed de deur open en op de
stoep stond een kist. Een kist met
kleine ronde gaatjes in het deksel. In
de kist bewoog wat en het piepte.
Matthijs rukte het deksel eraf en
daar zat hij: een kleine zwartwitte
spaniel in een dikke laag stro. Het
beestje keek een beetje angstig om
hoog. Matthijs knielde met een plof
bij de kist en riep: „Mama, mama."
Plotseling stonden ze allemaal om
hem heen. Papa droeg de kist naar
binnen en iedereen was vol aan
dacht voor het kleine wezentje met
de flaporen. Het werd eruit getild en
op de grond gezet. Heel voorzichtig
liep het naar Matthijs, die het op
pakte alsof het een breekbaar voor
werp was. Hij had tranen in zijn
ogen en kon niets zeggen.
Die avond bleek dat er in het grote
pak een hondenmand zat en in het
kleine pakje een rood riempje met
een halsband. Later, in bed, keek
Matthijs naar het kleedje voor zijn
ledikant. In een mandje lag het
hondje te slapen.
Ineke Opree, Dr. Hiemstralaan 8,
4205 KM Gorinchem.
keersbrigade niet op de hoogte ge
houden wordt van de ontwikkelingen.
„De gemeente heeft mij niet - zoals ik
verzocht - vanaf het begin op de
hoogte gehouden van de verkeerssitu
atie. Bij de reconstructie van de Mo-
lenvlietsestraat lag er op de Molen-
vlietsedijk al een depot van
aannemersbedrijf Moerland wat af en
toe een onoverzichtelijke toestand
vormde voor de verkeersbrigade en
schoolgaande kinderen. Nu ze op de
kruising Molenvlietsedijk/Ten Anker-
weg bezig zijn, is er een omleiding
door de Eeweg en over de Molen-
vlietsedijk gekomen, wat de verkeers
situatie niet ten goede komt", aldus
mevr. Van Zetten. Zij merkt op dat het
irritaties teweegbrengt bij weggebrui
kers die dat vervolgens afreageren op
de verkeersbrigadiers. Dat loopt vol
gens de coördinator uit op handge
meen. „Ik wordt veelvuldig gebeld
met klachten over de medewegge
bruikers. De dames zien het niet meer
zitten. We staan toch voor de veilig
heid van de kinderen en niet om uit
gemaakt te worden voor wat niet
mooi meer is. Regelmatig negeren
voetgangers het stopteken bij de over
steekplaats en als de verkeersbri
gadiers er vriendelijk iets van zeggen,
worden ze overal voor uitgemaakt."
Ook ouders die hun kinderen bij
school afzetten, reageren boos als de
verkeersbrigadiers erop wijzen dat
men de auto niet vlak bij het zebrapad
op de weg stil moet zetten. „Het ove
rige verkeer raakt dan het zicht op de
verkeersbrigadiers kwijt", verklaart
mevr. Van Zetten. Volgens wordt er
dan boos gereageerd door die be
treffende ouders. Al enkele malen wa
ren de verkeersbrigadiers op het poli
tiebureau om hun nood te klagen. Ze
willen meer politietoezicht en vrezen
dat met het verslechteren van het
weer, de vroeg invallende duisternis
en laat opkomende zon het gevaar op
de Molenvlietsedijk zal toenemen.
Volgens de coördinatrice is het leed
niet meer te overzien als binnenkort
daadwerkelijk met de reconstructie
van de Molenvlietsedijk en de Zoek
weg wordt begonnen. „Als er geen
normaal en redelijk overleg meer zal
plaatsvinden tussen de betrokken
partijen (gemeente, scholen, coördi
nator verkeersbrigade, verkeersou-
ders, WN en de politie) kan ik als
coördinator van de verkeersbrigade
Tholen de verantwoordelijkheid niet
meer dragen. Ik heb per slot van re
kening ook de verantwoordelijkheid
voor een goed verloop van het bri-
gadieren op de Molenvlietsedijk en
dat de dames op een fijne manier hun
taak kunnen uitvoeren. Ik wil dan
ook de verantwoordelijkheid bij het
gemeentebestuur leggen en heb het
voornemen om binnen twee weken
de verkeersbrigade op te heffen", al
dus mevr. Van Zetten in haar brief
aan wethoder K.A. Heijboer van
openbare werken.
De brief komt vlak voor het moment
dat leden van de verkeersbrigade in
het zonnetje gezet worden. Dinsdag
middag om half twee wordt er in ge
meenschapscentrum Meulvliet in
Tholen een nieuwe brigadier geïn
stalleerd. Wethouder Heijboer zal
dan ook 12 brigadiers huldigen die
het werk al vijf jaar doen en één die
het al tien jaar volhoudt. Veilig Ver
keer Nederland houdt een toespraak
je en ironisch genoeg staat ook een
presentatie van de plannen voor de
Molenvlietsedijk op het programma
waarbij men ook vragen kan stellen.
Tot slot krijgen de brigadiers een pre
sentje mee naar huis.
Sinterklaas kwam zaterdag op
zijn schimmel aan in Poortvliet.
Het was een muzikale intocht
want de sint en zijn pieten liepen
achter de Oud-Vossemeerse mu
ziekvereniging OVM aan, die sin
terklaasliedjes speelde.
De hoofdpiet liep naast het paard.
Hij draagt altijd het grote boek
van de sint, maar het ding wat hij
nu in zijn hand had, leek hele
maal niet op een boek. In 't Ouwe
Raed'uus mochten de kinderen
eerst naar binnen om op de
Spaanse bisschop te wachten.
Toen ze binnen zaten te wachten,
werden ze verrast door een nep-
sinterklaas. Eén van de pieten
had zich als zijn baas verkleed:
een zwarte piet met een sinter-
klaaspak aan. De kinderen zagen
dat meteen natuurlijk en begon
nen boe te roepen.
Toen Sint Nicolaas zelf binnen
schreed, zag hij dat het niet pluis
was en stuurde de nepsint heen.
In het gezelschap van de sint be
vonden zich een paar lenige pie
ten. Eentje deed acrobatische
kunstjes op een lange mat, zoals
handstand en radslag. De kinde
ren mochten ook meedoen.
Omdat de sint ook de volgende
eeuw de kinderen van het dorp
wil bezoeken, bereidt hij zich al
vast voor op het nieuwe millenni
um. In plaats van het grote boek
had hij een laptop meegebracht,
zeg maar een draagbaar compu
tertje. Maar het ding weigerde
dienst. Er moest nog een muis bij
komen. Nu stond er op het podi
um een grote doos en daar bleek
de kleine muis in te zitten. En de
laptop deed het. De sint kon nu
van het schermpje op zijn laptop
namen van kinderen aflezen.
Vele kinderen hadden dit jaar te
keningen en werkstukken ge
maakt over de komende eeuw.
Het thema was dan ook: het mil
lennium. De werkstukken ston
den op tafels uitgestald en de te
keningen hingen aan de wand.
Sommigen hadden zelfs een hele
computer uit elkaar gehaald en er
iets nieuws voor sinterklaas van
gemaakt. Voor alle kinderen die
iets gemaakt hadden, had de sint
een cadeautje meegebracht. De
kinderen kregen natuurlijk ook
pepernoten en snoepgoed van de
zwarte pieten die het de komende
dagen nog heel druk krijgen.
Nu de reconstructie is begonnen,
vindt mevr. Van Zetten dat de ver-
Drie nichten (en vriendinnen) lopen op de catwalk. V.l.n.r. Addie Verreijen en Jopie Potappel (werkzaam bij Pleune) uit Oud-Vossemeer en
Nelly Potappel uit Tholen.
Zes mannequins, in sportief grijs
en met sneeuw strooiend, open
den vorige week woensdagavond
in de Wellevaete te Sint-Anna-
land de millenniumshow van mo
dehuis Pleune. Voor het over
schrijden van de grens naar het
jaar 2000 werd er in een zilver
kleurig decor feestelijke kleding
getoond voor dames, heren en
kinderen. Zowel sportief als mo-
disch en stijlvol. Voor dames wa
ren er zowel korte als lange rok
ken te zien, broeken in verschil
lende modellen, waaronder wat
wijdere. Verder truien, slipovers,
blouses, jacks en jurken, zowel
kort als lang. Voor de feestdagen
wordt veel velours toegepast, voi
le en blinkende stoffen. Wat mer
ken betreft, werden S. Oliver,
Cracker, Claire, Dutch, Choise,
Dito en Frou Frou gepresenteerd.
De heren kunnen de drempel
over in broeken met leuke accen
ten, zoals zakken, ritsen of stuk
ken van flanel, glad katoen of rib-
stoffen. Je kunt de 21ste eeuw
ook in met velours of fleece truien
van Wrangier, Cracker of S. Oli
ver. Voor de kinderen is er ook
van alles: jurkjes, overgooiers,
broeken - ook met losse rokjes
erover - truien en rokjes in de
kleuren grijs, zand, blauw en
geel. De jonge mannequins waag
den zich ook in feestkleding met
korte of lange jurkjes. De kinder
kleding was van de merken S.
Oliver, Get Smart, Ragazzi en
Sturdy. Ook de rijpere dames tot
en met maat 54 kwamen nog aan
hun trekken, met zowel sportieve
als feestelijke kleding.
De finale was een presentatie van
feestkleding, waarbij alle manne
quins en dressmen met kaarsjes
de zaal verlichten en de kinderen
met sterretjes de belangstellen
den alsvast in de stemming
brachten voor het komende jaar
2000.
In de brief schrijft mevr. Van Zetten
dat ze zich zorgen maakt over de ver
keerssituatie op de Molenvlietsedijk
in Tholen. Die wordt momenteel, sa
men met de tweede fase van de Ten
Ankerweg, gereconstrueerd. Er moet
een soort uitvoegstrook bij de scholen
komen waar ouders hun kinderen met
de auto af kunnen zetten. Nu zijn er
op doordeweekse dagen vaak chaoti
sche taferelen te zien van foutgepar-
keerde auto's, slingerende en schuin
overstekende fietsers en stilstaande
auto's van ouders die hun kind uit la
ten stappen.
Tholen houdt zich (vooralsnog) het beste aan de limiet bij de actie met
thermometerborden die de provincie opzette. Maar ten opzichte van
het begin van de actie, zit er nauwelijks verbetering in. Bij overige con
troles werden nog steeds heel wat boetes voor te hard rijden uitgedeeld.
Langs de provinciale weg van in het kader van het verkeershand-
Tholen naar Stavenisse stonden,
net voorbij de stoplichten bij het
Stenen Kruis en bij de rotonde te
Scherpenisse, borden opgesteld.
Op die borden kon men zien hoe
veel mensen zich daar de vorige
dag aan de maximumsnelheid had
den gehouden. Na de eerste dag
stond de score op 75 procent en dat
was een record, want eerder ston
den de borden op Schouwen-Dui-
veland waar aan het eind van de ac
tie 71 procent zich aan de limiet
hield. Maar op Schouwen verbeter
de de situatie gedurende de actie
sterk (men begon namelijk met 47
procent). En ook in Zeeuws-Vlaan
deren was dat het geval. Maar ten
opzichte van de hoge beginscore,
steeg het op Tholen maar zeer licht
tot 76 procent. Dat is echter nog
steeds het hoogste in Zeeland tot
nu toe. Het afgelopen jaar hield bij
controles slechts 35,6 procent van
de bestuurders op de Thoolse pro
vinciale wegen zich aan de maxi
mumsnelheid.
Overigens blijkt dat de Tholenaren
zich niet overal even goed aan de
snelheid houden, want bij controles
havingsproject van de politie Zee
land, werden van maandag tot en
met zondag 251 boetes voor te hard
rijden uitgeschreven. Ook kregen
24 bestuurders een bekeuring voor
het niet dragen van helm of gordel.
Bij controles die de politie vrijdag
middag hield, werden er zestig be
keuringen uitgedeeld voor te hard
rijden. Aangezien er 1135 mensen
bekeurd werden, betekent het dat
vijf procent van de bestuurders te
hard reed. De meeste bonnen vielen
op de Broekseweg te Oud-Vosse
meer. Van één tot drie uur werden
daar 415 voertuigen gecontroleerd,
waarvan er 36 de limiet van 80 km
per uur overschreden. De hoogst
gemeten snelheid bedroeg 115 km
per uur. Op de Nieuwe Postweg te
Tholen werden van kwart voor elf
tot kwart over twaalf 525 bestuur
ders gecontroleerd en van hen trap
ten 9 het gaspedaal te diep in. De
snelste boekte 107 km per uur. Op
de Oesterdam werd van kwart voor
negen tot kwart over tien gecontro
leerd. Van de 195 voertuigen reden
er vijf te hard. De hoogste snelheid
bedroeg 120 km per uur.
Het Groningse project Sprong naar
zelfstandigheid heeft de Probeprijs
gewonnen voor vernieuwing op het
gebied van welzijn in Groningen.
De initiatiefnemers van het project
keken de kunst af bij het Thoolse
gastouderproject van de stichting
Kinderopvang Tholen. Ze kwamen
ertoe hiernaar te zoeken doordat er
een chronisch tekort aan gastouders
was. Men vond het Thoolse project,
waarbij vrouwen thuis als een soort
franchiser een kinderopvangver-
blijfje op kunnen zetten, .zo uniek
dat men besloot het over te nemen.
Het werd genomineerd voor de prijs
en won die uiteindelijk ook (10.000
gulden).
Botsing Bergen op Zoom. Op de
Ringersweg in Bergen op Zoom is
donderdagmorgen M.B. uit Tholen
met zijn bromfiets tegen de auto van
J.U. uit Bergen op Zoom gebotst. B.
raakte licht gewond. Zijn brommer
bleek onverzekerd en opgevoerd.
Advertentie I.M.
Sinterklaas reed op zijn schimmel, gevolgd door eenn stoet met kinderen door de straten van Poortvliet naar 't Ouwe Raed'uus.
