'VZOS is één grote familie'
„Zingen vind ik erg leuk, zelfs
al zijn het maar kleuterdeuntjes
r type
Leerlingen horen wie
naar fanfare over mag
Teleurstellend resultaat
Concordia en Accelerando
^iniiahiin
Geen subsidie
voor 'dolen
door Tholen'
Sint-Annalandse Jeanine Pleune soleert in pabo-musical
55
Donderdag 18 november 1999
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Vacatures kerkenraad
Baggeren in voorjaar
Ruiten in bushokje
Verkoping vakantiewerk
Commandant van
Thools verzet
is overleden
Tweede prijs op concours Valkenswaard
Een tweede prijs op een concours in Valkenswaard. Die
viel zaterdag zowel muziekvereniging Concordia uit
Tholen als Accelerando uit Sint-Annaland ten deel.
Mooi, zou men zeggen, maar de verenigingen zijn te
leurgesteld. Ze hadden beide gerekend op een eerste
prijs en wellicht zelfs promotie.
Inleners
Euterpe: surprise-concert en night ofSmerdiek
Muziekvereniging Euterpe houdt speciaal voor de jeugd
op zaterdag 27 november een surprise-concert. Het is de
eerste keer dat Euterpe rond het sinterklaasfeest op
treedt. Tijdens het concert in Haestinge zal sinterklaas
bekend maken welke jonge muzikanten de overstap naar
de fanfare mogen maken. In mei houdt Euterpe de night
of Smerdiek, een non-stop concert samen met het Smal-
stads gemengd koor uit Brouwershaven.
Met gemengd koor
Kindertjes gaan voor
Sint-Philip stands koor besluit jubileumviering met presentatie eerste cd
Nog net geen vijftien waren ze, toen ze in 1959 lid wer
den van de zang. Voor de tweeling Leo en Joop Neele
werd een uitzondering gemaakt, want eigenlijk waren ze
nog te jong om toe te treden tot het pas opgerichte Voor
uitgang Zij Ons Streven in hun woonplaats Sint-Philips
land. Tegelijk met het koor vieren beide bassen hun jubi
leum. Zaterdag zijn ze daarvoor in het zonnetje gezet en
kregen onder meer een oorkonde en speld van de Zeeuw
se Zangersbond.
Jonge leden
Trouw en fanatiek
AI eerder was bekend dat de 21-jarige Jeanine Pleune uit
Sint-Annaland goed gebekt is. En dan in dit geval niet
wat praten, maar wat zingen betreft. Ze haalde de finale
van een landelijke karaokewedstrijd en nu zingt ze een
solo in de musical Millennium III die in vijf theaters
wordt opgevoerd.
Kippenvelnummer
Even slikken
J Sint-Philipsland
Tot en met vandaag kunnen de leden
van de Hervormde Gemeente kandi
daten indienen voor de kerkenraad.
De ouderlingen J. van den Hoek en F.
Quist zijn niet meer herkiesbaar. Ou
derling-kerkvoogd J. Duine is bereid
om de taak van Van den Hoek over te
nemen, zodat er een nieuwe ouder
ling-kerkvoogd en ouderling moeten
komen. Drie andere leden van de ker
kenraad zijn periodiek altredend,
maar wel herkiesbaar. Dat zijn de dia
kenen K.H. Kramer en P.G. Quist, en
ouderling-kerkvoogd P. Voorwinden.
De haven wordt in het voorjaar uitge
baggerd. Die hoop heeft althans wet
houder K.A. Heijboer van openbare
werken. Maandagavond meldde hij in
de commissie gemeentelijke ontwik
keling dat de vergunning voor het
baggerwerk binnen is. Tot eind de
cember kunnen er bezwaren tegen ge
maakt worden. „In de begroting staat
het werk voor 2000 op de rol. We ho
pen dat we in het voorjaar kunnen
baggeren," zo zei hij op een vraag van
J.C. Koopman (SGP).
Reizigers kunnen weer beschut wach
ten op de lijndienst van de BBA in het
bushokje aan de Oostdijk. Er zijn
weer ruiten in de abri gezet, maar
A.L. Piet (RPF/GPV) was dat ont
gaan, want maandagavond vroeg hij
in de commissie gemeentelijke ont
wikkeling hoe het met de onderhan
delingen stond tussen de gemeente en
de BBA over de toestand en de moge
lijke overname door de gemeente van
het bushokje. Wethouder K.A. Heij
boer van openbare werken kon Piet
geruststellen: „Er staat glas in. Dus
dat is opgelost."
De Nederlands Hervormde vrouwen
vereniging houdt zaterdag een verko
ping in het jeugdgebouw aan de
Schoolstraat. De opbrengst gaat naar
het vakantiewerk voor gehandicapten,
verzorgd door vrouwenverenigingen
op gereformeerde grondslag. De ver
koping duurt van tien tot één uur.
Net 55 jaar na de bevrijding van Tho-
len is op 88-jarige leeftijd vorige
week in Ten Anker de heer J.M.C.
Elenbaas overleden, gedurende de
Tweede Wereldoorlog commandant
van de verzetsgroep de O.D. in Tho-
len. Na de crematie in Bergen op
Zoom legde de familie de bloemen
zaterdag bij het gedenkteken voor de
gevallenen in het Thoolse Bosje aan
de Vossemeersepoort. Hiermee werd
de betekenis van die oorlogsjaren
nog eens onderstreept. Elenbaas was
drager van het Bronzen kruis. In het
boek Slechts een plicht, over de ge
schiedenis van de O.D. op het eiland
Tholen, wordt hij aangeduid als De
Leeuw. In het vooijaar van 1941 was
hij door dhr. Kloosterman van de
O.D. Zeeland via G.P. Contant uit
Tholen aangezocht om een contact
cel van vijf mensen in de stad te vor
men. 'U kunt op me rekenen' was het
antwoord van Elenbaas, die in
Slechts een plicht wordt omschreven
als 'doortastend, welbewust'. Eén
van de moeilijkste momenten in de
bezettingstijd deed zich in de nacht
van 29 op 30 oktober 1944 voor, toen
om tien minuten over drie door de
Duitsers de Thoolse brug werd opge
blazen. 'Niemand in Tholen had op
dat moment een grotere verantwoor
delijkheid dan De Leeuw', staat er in
Slechts een plicht. Het was voor de
negen verzetsmensen bij de brug kin
derspel om de Duitsers te overrompe
len, maar er was nog geen contact ge
legd met de Canadezen bij Bergen op
Zoom. Ondanks de aandrang om in
te grijpen, besloot De Leeuw, ge
waarschuwd door radio Oranje voor
onverantwoorde beslissingen, niets te
doen. De Duitse kanonnen stonden
nog in Halsteren, en in Tholen (de
rest van het eiland stond onder water)
zaten 4000 mensen op elkaar gedron
gen. 'Als we nu handelen, maken we
een gokje en dat mag niet. De bmg is
voor ons wel belangrijk, maar bezit
geen strategische waarde, zodat ik
het nooit kan verantwoorden tegen
over onze eigen stadgenoten, wan
neer deze handeling mensenlevens
moet kosten, buiten de onze. De brug
is nu een weegschaal: mensenlevens
tegen materiaal en mensenlevens we
gen zwaarder. De mensen hebben het
gewonnen', zo staat in Slechts een
plicht dat dilemma beschreven, waar
voor Elenbaas eind oktober 1944
stond.
Van de twee komt fanfare Accele
rando uit in de hoogste klasse, uit
muntendheid. Onder leiding van
Pierre van Broekhoven brachten
vijftig muzikanten van de vereni
ging twee werken ten gehore. 'The
Singapore experience' van H. Mer-
tens en C. Cuppen was het verplich
te werk. Daarvoor kreeg men van de
drie juryleden respectievelijk 77, 75
en 78 punten. Gemiddeld dus 76,67
punten. De opmerkingen van de jury
bij het stuk waren kritisch. Enkele
keren wordt opgemerkt dat iets on
zuiver of niet mooi klinkt of dat het
stuk uitdrukking mist. In het alge
meen werd het (melodisch) slag
werk wel gewaardeerd. En er waren
natuurlijk nog wel andere positieve
punten. Toch kwam het niet echt uit
de verf. Ook het tweede stuk, 'Ross
Roy' van J. de Haan, ging volgens
de jury niet helemaal goed. Weder
om opmerkingen over intonatie,
maar ook over de ritmiek in bepaal
de delen. Er werd echter van andere
stukken weer gezegd dat ze met
'grandioos gevoel' gespeeld werden.
De jury gaf 78,5, 77,5 en 78,5 pun
ten. Gemiddeld kwam men uit op
77,42. Dat was echter niet genoeg
voor een eerste prijs (minimaal 80
punten), laat staan promotie (mini
maal 85 punten). Accelerando was
teleurgesteld. „We hadden toch wel
op een eerste prijs gerekend, gezien
hoe goed het thuis ging. We hebben
eigenlijk niet goed kunnen ontdek
ken waar nu de fout zit", zegt voor
zitter C. Vroegop. „Wel vonden we
de zaal tegenvallen. Het was een spl
internieuw cultureel centrum, maar
de akoestiek was niet best. Het was
ook groot en de wat grotere korpsen
konden meer volume leveren. Dat
scheelt wel iets." Vroegop neemt het
maar zoals het komt. In elk geval zal
Accelerando de komende twee jaar
waarschijnlijk niet meer naar een
concours gaan. „We hebben het veel
te druk. We gaan nu met frisse moed
verder werken aan het kerstconcert
en dan hebben we in april nog het
concert met Ernst Daniël Smit."
Concordia overkwam eigenlijk pre
cies hetzelfde, maar dan een klasse
lager in de eerste klasse. Na het in-
speelwerk, het tweede deel van
'Three ayres from Gloucester' van
Hugh M. Stuart, volgde het ver
plichte werk 'Acclamation' van Ja
mes Curnow. Als vrij werk koos
Concordia voor 'Sounds for winds'
van André Waignein. Hoewel de
muzikanten zelf het keuzewerk min
der goed vonden gaan, kregen ze
hiervoor van de jury toch de meeste
punten (78,5), terwijl 'Acclamation'
77 punten opleverde. Na de uitvoe
ringen had dirigent Marcel Harten
dorp er nog best hoop op dat er een
eerste prijs uit zou rollen. Er was
veel aandacht aan de stukken be
steed en Concordia wijdde er zelfs
een studieweekeinde in Ossendrecht
aan. Daarom viel de tweede prijs
zwaar tegen. „Als je kijkt naar het
oordeel van onze dirigent, die is
toch best kritisch, dan is dat meestal
wel te vertrouwen", zegt voorzitter
P. Geuze. „Ik heb zelf in de zaal ge
luisterd en het geluid is normaal ge
sproken wat compacter. Nu was het
podium heel groot, men zat wat ver
spreid en het klonk ieler. Maar het
was echt niet slecht. Het was ook
opvallend dat het grootste orkest, uit
Kapelle, ook de meeste punten
kreeg."
De jury maakte opmerkingen over
het klankgehalte, de zuiverheid,
klankbalans en het samenspel. De
muzikanten klaagden erover dat ze
elkaar niet goed konden horen in de
nieuwe zaal. Voorzitter Geuze heeft
in elk geval het gevoel dat er heel
strak is gejureerd. Concordia leende
voor het concert twee hoornisten,
een bassist en een melodisch slag
werker in bij zusterverenigingen.
„Je bent nooit 100 procent bezet. We
hebben zelf maar één hoornist en dat
is een beetje weinig. Iemand die ge
specialiseerd is in melodisch slag
werk hebben we ook niet", zegt
Geuze. Hij merkt op dat het aan die
'inleners' niet gelegen kan hebben.
„Dat zijn goede muzikanten die uit
een paar repetities de zaken goed
oppikken." Een muziekvereniging
moet verplicht één keer per vijf jaar
meedoen aan een concours, wil ze
haar rangschikking behouden. Vier
jaar geleden promoveerde Concor
dia van de tweede naar de eerste
klasse. „Ons einddoel is uitmun
tendheid. Zoals het er nu voor staat,
is dat voor ons het hoogst haalbare.
We zullen nog eens rustig overwe
gen of we wellicht weer sneller op
concours gaan. In de groep zit na
melijk voldoende kwaliteit en de
ambitie is er zeker. Het is jammer
dat het nu niet gelukt is. We zijn er
klaar voor en per slot van rekening
gaat iedere vereniging voor de eeste
prijs."
De muziekvereniging Euterpe uit
Sint-Maartensdijk bestaat dit jaar
35 jaar. Voorzitter T. Steketee: „Niet
een getal om uitgebreid bij stil te
staan, maar wel om iets extra's te
doen. In de sinterklaastijd komen
we met een ander type concert; het
surprise-concert. Bedoeld voor de
jeugd en jongeren, en met een blok
je sinterklaasnummers."
Op deze avond zal bekend worden
welke jongeren er overgaan naar de
fanfare. Euterpe heeft twee groepen
leerlingen die door dirigent Peter de
Rooij worden opgeleid.
De Rooij: „Er is een groep die nog
maar pas bezig is, en een groep die
al langer bezig is. Bij elkaar zo'n
twintig leerlingen, voornamelijk
klein koper, zoals bugels en trom
petten, waaraan in de fanfare een
schreeuwend tekort is."
Het is voor muziekverenigingen
vaak niet gemakkelijk om leerlin
gen te behouden. Studie of werk
buiten het eiland maakt vaak een
eind aan de verbintenis. De jonge
muzikanten hebben dan vaak wel
een muziekdiploma op zak, maar
kunnen niet meer bij de vereniging
spelen. Steketee: „Er wordt veel in
geïnvesteerd. Zo nu en dan sijpelt er
eentje door naar de fanfare, maar nu
zijn er meerdere leerlingen zover
dat ze over kunnen. Dat wordt op
het surprise-concert bekend ge
maakt door sinterklaas die met zijn
pieten naar de zaal komt. Een ver
rassing voor de leerlingen, maar
ook voor de muzikanten van de fan
fare, want die weten niet welke leer
lingen erbij komen."
De fanfare met 38 muzikanten
opent het concert. Dan treedt de sa-
menspeelgroep voor het voetlicht,
daarna de tweede groep leerlingen.
Euterpe speelt ook samen met de
leerlingen en in de nieuwe samen
stelling, met de leerlingen dus die
op die avond zijn doorgestroomd.
Het karakter van het concert is ver
gelijkbaar met het oranjeconcert dat
Euterpe op 30 april verzorgt: licht
en luchtig en zonder veel inleidende
woorden.
Tijdens de night of Smerdiek op za
terdag 5 februari gaat het er geheel
anders aan tqe. Dan treedt Euterpe
op samen met het Smalstads ge
mengd zangkoor Brouwershaven,
met een programma van operette tot
pop (zoals bij de night of the
proms). Steketee: „Het zal wat later
op de avond beginnen. Het is non
stop en dan afgelopen klaar." Vol
gens Steketee was het eerst de be
doeling dat alle Thoolse muziek
verenigingen samen een 'night of
the proms' zouden houden. „Dat
bleek niet mogelijk. Nu doet elk
korps het op zijn manier. We bijten
de spits af. Het is een primeur voor
het eiland."
Euterpe is van plan flink uit de pak
ken door de zaal extra aan te kleden.
Daarvoor wordt een theaterservice
bureau in de arm genomen.
Voor het optreden met een koor is
volgens de voorzitter ook extra ge
luidsversterking nodig, omdat an
ders de fanfare de zangers zou over
stemmen.
Euterpe treedt dan ook in het nieuw
aan. Niet in een geheel nieuw uni
form, maar in nieuwe pantalon en
vestje en in een andere kleur dan het
blauw van het uniform dat 25 jaar
geleden werd ingevoerd. De aan
koop van een nieuwe jas wordt uit
gesteld omdat er volgens het be
stuur meer geld nodig is voor de
aanschaf van instrumenten voor
nieuwe leerlingen.
Het overlegorgaan nationaal park in
oprichting Oosterschelde krijgt van
het ministerie van landbouw, natuur
beheer en visserij 507.000 gulden
subsidie om een aantal zaken te re
aliseren. Naast het overlegorgaan
krijgt het IVN 46.667 gulden voor
de coördinator educatie en voorlich
ting. De geplande wandelroute door
het Rammegors - dolen door Tholen
- is niet bij de gehonoreerde projec
ten. Staatsbosbeheer wil die volgend
jaar na het broedseizoen realiseren,
licht boswachter DJ. Fluijt toe.
„Aan de noordkant van het gebied
willen we een stukje uitrasteren, zo
dat mensen rondom het Rammegors
kunnen wandelen." Het pad dat nu
naar de vogelhut in het natuurgebied
voert, is ook al een rondgaande rou
te van twee kilometer lang.
Nobelaer in Etten-Leur. Toen we op
het podium stonden (ik wat voor
aan, want ik ben vrij klein) en het
gordijn openging, moest ik wel
even slikken. Zoveel mensen. Maar
na het openingsnummer ben je dat
weer kwijt, want dan heb je het veel
te druk met omkleden. Voor mijn
solo had ik wel weer zoiets van: Als
ik maar geen tekst vergeet of over
mijn jurk struikel.
Maar het ging goed en ondanks de
best zware repetities (elke dinsdag
avond tot kwart voor tien in Breda),
is de Sint-Annalandse onderwijze
res in opleiding blij dat ze meege
daan heeft. „Het is een ervaring die
je nooit vergeet. En soms was het
best zo van: Oh, vanavond weer re
petitie. Maar het is uiteindelijk een
heel leuke periode geweest waarin
je een band opbouwt met de groep
waarmee je werkt. Voor mij waren
het bijna allemaal onbekenden, om
dat ik de enige uit mijn klas was die
eraan meedeed. Gelukkig zit ik in
het laatste jaar en dan krijg je vrij
weinig les. Net in deze periode heb
ik elke week wel een dag of twee
vrij. En dat komt heel goed uit,
want je krijgt er van school geen
vrij voor." Ook de uitvoeringen ver
gen nogal wat van de deelnemers.
Zo moet iedereen vier uren van te
voren aanwezig zijn in de theaters.
„Er moeten vijftig mensen naar de
grime, dat is een heel karwei. Daar
naast moet er ook nog omgekleed
worden en gesoundcheckt." De pro
ductie werd voor het laatst op de
planken gebracht in het theater
Chassé in Breda. Eerder waren er
uitvoeringen in Etten-Leur, Roosen
daal, Oosterhout en Bergen op
Zoom.
Jeanine Pleune vindt zingen ontzet
tend leuk. En na deze ervaring geeft
ze in elk geval musicals de voorkeur
boven karaoke. Daarnaast is ze
sinds een paar weken zangeres in
een nieuwe Thoolse band. „Dat is
nog heel pril. We hebben zelfs nog
geen naam. Maar het is wel heel
leuk om te doen. Dus ik zie wel
waar het naartoe gaat." Maar de
Sint-Annalandse is niet van plan om
over te stappen op een kleinkunst
opleiding. „Nee, ik heb ervoor ge
kozen om onderwijzeres te worden.
Bij de kindertjes ligt mijn hart. Dat
vind ik gewoon heel erg leuk om te
doen. En dan met name de kleuters.
Ik loop nu ook stage bij de De Ca-
sembrootschool in Sint-Annaland
en het bevalt me prima. Die kinde
ren vinden het ontzettend leuk als er
een nieuwe juf komt. Misschien dat
ik later nog wel eens in de muziek
terechtkom, maar op dit moment
wil ik gewoon mijn studie afmaken
en gaan werken", zegt Jeanine die
overigens onder meer afstudeert op
muziek in relatie met kleuteronder
wijs. In elk geval zal het zingen er
wel altijd in blijven zitten. „Dat
vind ik prachtig om te doen, zelfs al
zijn het maar kleuterdeuntjes."
trokkenheid is groot en jullie hebben
nooit de ambitie gehad om naar een
ander koor te gaan." Geluk staat tus
sen beide broers in om te zingen. Hij
hoort dan vanalles, zo zei hij: „Het
zijn niet altijd twee handen op één
buik." De voorzitter kenschetste het
tweetal als 'zeer trouwe, zeer fana
tieke leden die met hart en ziel aan
het koor verbonden zijn'. Als blijk
van waardering overhandigde hij
beiden een oorkonde en een buste
van de componist W.A. Mozart (met
daarop een inscriptie). Aansluitend
zong het koor de jubilarissen een
speciaal gecomponeerd lied toe en
dat viel bijzonder in de smaak. „Een
voortreffelijke en heel passende hul
de", vond ook R Scheele die namens
de Zeeuwse Zangersbond oorkonden
en spelden uitreikte. In zijn reactie
vergeleek Joop Neele het koor met
een duif. „Een duif moet je laten
vliegen en daardoor wordt hij mooier
en voller. En een koor moet je laten
zingen, dan krijgt het vorm, wordt
het voller en mooier." Voor dirigent
Wesdorp had hij een speciaal ge
schenk: een fietsbel (met inscriptie)
voor zijn verzameling, nadat deze
eerder de Aarle-Rixtelbel kreeg van
het Smalstads mannenkoor. „Ieder
een bedankt dat ik veertig jaar heb
mogen meezingen", sloot Neele af.
De huldiging gebeurde tijdens de af
sluiting van het jubileumjaar. In De
Wimpel genoot men van een koud
buffet. Daar werd ook de eerste cd
van VZOS gepresenteerd: een opna
me van het jubileumconcert in de
Grote Kerk in Tholen. Voorzitter
Geluk reikte aan dirigent Wesdorp
het eerste exemplaar uit. Verder luis
terden Arco en Rianne Kunst de
avond nog op met een voordracht en
zorgden de acht mannen van het
koor voor een verrassing. Gekleed
in blauwe overall met rode halsdoek
en legerpet op, zongen ook zij een
speciaal voor deze avond ingestu
deerd lied met een tekst die betrek
king had op het jubileum. Al met al
kan VZOS terugzien op een geslaag
de viering van het veertigjarig be
staan.
De tweelingbroers Joop (links) en Leo Neele zingen al veertig jaar bij VZOS.
„Zingen heb ik altijd al leuk gevon
den. Vroeger hoorde je dat, met na
me op zondagavond, hier op het
dorp van huisje tot deur", zegt Joop
Neele. Zijn broer Leo weet niet of
het eigenlijk de liefde voor de zang
was, die hem naar VZOS dreef. „Er
was in die tijd simpelweg niks te be
leven op het dorp", legt hij uit. Maar
na vier decennia zou geen van bei
den VZOS willen missen. Ze type
ren het koor als één grote familie,
een club met een sterke binding. „Er
gebeurt zoveel met en in dat koor",
zegt Joop, die een tweede reden
noemt om lid te blijven: „We heb
ben een pracht dirigent in de per
soon van Jan Wesdorp. Dat bindt
ook."
Elke dinsdag van acht tot tien uur re
peteert VZOS. „Er wordt hard ge
werkt. Maar we komen altijd tijd te
kort. Dat heb je met een dirigent die
alles wil. Maar het is elke dinsdag
weer een genot om onder leiding
van Jan Wesdorp te repeteren", al
dus Joop. De Sint-Annalander leidt
VZOS al dertig jaar. „Voor hem is
het een hobby. Ook bij andere acti
viteiten van het koor is hij betrok
ken", zegt Leo. De laatste drie jaar
werkt hij in Den Haag en is dan de
hele week van huis, maar elke dins
dag trotseert hij de files in de rand
stad om de repetitie in Sint-Philips
land te bezoeken. Hij hecht er aan.
„Van een repetitie moet je met een
lekker gevoel naar huis kunnen
gaan. Bij VZOS is er de drang om
het zo goed mogelijk te doen." Een
koor dat tijdens elke repetitie maar
leunt - zoals hij het noemt - zal nooit
veertig jaar oud worden, meent
Joop.
Zelf is Leo Neele van 1963 tot 1994
voorzitter van het koor geweest. Hij
kijkt er met genoegen op terug. „Je
kent alles tot in de finesses: wat er
wel en niet kan, welke kant het koor
op wil." Toen hij na zijn trouwen in
Sint-Maartensdijk ging wonen, kon
hij niet met VZOS breken. „Er is
een gebondenheid die ik niet kan
verklaren. Ik denk dat het in de ge
nen zit." Wel zong Neele nog een
aantal jaren - in de begintijd - mee in
het smalstads mannenkoor, nadat hij
daar een keer voor iemand was inge
vallen. Verder is hij al meer dan 25
jaar bestuurlijk actief in de Zeeuwse
Zangersbond 'Zang Veredelt', waar
van de laatste vijftien jaar als voor
zitter. Jaarlijks organiseert de bond
een concours en VZOS is daarvan
een trouwe deelnemer. „En enkele
weken geleden hielden we een koor-
scholingsdag. Er was een docent
aangetrokken die 120 koorzangers
vertelde over zaken als ontspan
ningsoefeningen en ademhalings
technieken."
Het Sint-Philipslandse koor is be
kend om de oliebollen die het aan de
man brengt op de braderieën in Sint-
Philipsland en Tholen. Een idee van
Leo Neele. „Het vergt heel wat van
je. Maar ieder koorlid is erbij betrok
ken en zodoende bindt het ook
weer." Zijn broer Joop noemt als ac
tiviteiten naast de eigen uitvoering
met Kerstmis het jaarlijkse optreden
op de jaarvergadering van Philadelp
hia. Hij is bestuurlijk nooit actief ge
weest in het koor - zijn vrouw was
dat 25 jaar lang wél - maar heeft nu
met plezier in de jubileumcommissie
gewerkt. „En ik heb 19 jaar lang na
mens VZOS in de stichting Dorpsbe
langen gezeten, het bestuur van De
Wimpel." Beide jubilarissen zijn er
blij mee dat VZOS een behoorlijk
aantal jonge leden telt. Er zijn ook
leden uit Poortvliet en Tholen.
Leo Neele vertelt van huis uit aange
trokken te worden door barokke mu
ziek. „Moderne muziek, daar houd
ik niet zo van. Mijn lievelingscom
ponist is Schütz" (Heinrich Schütz,
Duits componist uit de zeventiende
eeuw). Joop heeft onder de 450
nummers die het repertoire van
VZOS omvat geen speciale favorie
ten. „Het ene werk zing je iets liever
dan het andere, maar achter 99% van
de werken kan ik volledig staan."
Van de huldiging zaterdagavond ge
noten beide koorleden met volle teu
gen. Voorzitter Henk Geluk noemde
het een bijzonderheid om veertig jaar
lang lid te zijn van VZOS. „De be-
Ondanks vele aansporingen om verder te gaan in de muziek, laat Jeanine Pleune het onderwijs nog even voorgaan.
De musical Millennium III is een
productie van de opleiding waar Jea
nine mee bezig is (de pedagogische
academie in Breda). „Een keer in de
zoveel jaar wordt er zo'n musical
gemaakt. De muziekleraar heeft de
muziek geschreven en de teksten en
regie heeft een leraar onderwijskun
de voor zijn rekening genomen",
zegt de Sint-Annalandse. „Het is
echt een helemaal nieuwe, zelf ver
zonnen musical die gaat over de
eeuwwisseling en hoe het leven in
het derde millennium zal zijn." In
september vorig jaar werd bekend
dat er weer een productie zou ko
men. Jeanine (bezig aan haar laatste
jaar) sprak dat erg aan en ze besloot
zich in te schrijven als zangeres.
„De toneelspelers werden in princi
pe allemaal aangenomen, maar voor
de zang moesten we eerst auditie
doen. Niet zozeer om te kijken of je
wel een mooie stem had, maar in
welke stemsoort je viel. Na die au
ditie hebben ze me gevraagd of ik
een solo wilde zingen." De repeti
ties voor de uitvoering begonnen al
in november 1998.
In Millennium III treden vijf hoofd
figuren op, zogenaamde 'leermees
ters'. Een verwijzing naar de vele
goeroes die zeker richting de mil
lenniumwisseling uit de schaduwen
treden. Er is een verbindingsman
(die wil dat alles via de computer
gaat verlopen), een gids, een raads
vrouw, een genezer (die het in the
rapieën zoekt) en een regelmeester.
„Zij vormen de rode draad door het
verhaal en ze onderbreken telkens
de 'gewone' spelers om commen
taar te leveren. Maar ze worden niet
erg serieus genomen, hoewel ze zelf
heel serieus zijn", legt Jeanine uit.
„Het is geen gemakkelijk verhaal.
De eerste weken dat we ermee be
zig waren, begreep ik er eigenlijk
helemaal niets van. Dat komt mede
doordat je bezig bent met het repe
teren van stukjes uit die musical.
Als het later allemaal wat bij elkaar
komt, gaat het beter."
De zang in de musical wordt uitge
voerd door een groot en een klein
ensemble. „Degenen die in het klei
ne ensemble zitten, moeten ook re
gelmatig een couplet alleen zingen
of met maar een paar mensen", legt
de Sint-Annalandse uit. Zelf zingt
ze in het kleine ensemble en dat was
nog niet zo eenvoudig. „Tot nu toe
was ik gewend om alleen te zingen.
Nu krijg je ineens mensen naast je
die ook zingen. En dan nog in een
andere toon, want er wordt veel
meerstemmig gezongen." Millenni
um III telt veel verschillende soor
ten muziek. Blues en swingende,
maar ook gevoelige nummers. Jea-
nines solo is een 'kippenvelnum
mer' zoals ze van een aantal toe
hoorders te horen kreeg. Een
langzaam, serieus lied 'De straat
van de toekomst'.
Spannend vindt ze het solozingen
toch wel een beetje. „Na die karao
kewedstrijd heb ik lange tijd niets
meer gedaan. Karaoke is iets totaal
anders dan een musical. Veel serieu
zer ook. En in een café heeft ieder
een het naar z'n zin. Er wordt ge
praat en niet iedereen kijkt naar jou.
De sfeer is heel ontspannen. Bij een
musical in een theater zitten er heel
wat meer mensen, die je allemaal
aan zitten te staren", zegt Jeanine.
„De première was 2 november in de
DEMONSTRATIE VOGELVOERCREATIES
Koopavond:
HALSTEREN
Halsterseweg 65a,
Tel. 0164-683036
www.intratuin.nl
HET GROENE WARENHUIS
Donderdag en vrijdag tot 21.00 uur. Maandag vanaf 12.30 uur.
Advertentie I.M.
op donkere plekjes. Sluit 's avonds
zijn frisgroene blaadjes om
er 's morgens weer
uitgerust bij te staan.
Hoogte 60-65 cm.
Van 14.95 voor
Bijzonder en mooi exemplaar deze Calathea
'Blue Grass'. Voelt zich helemaal in z'n hum
