„Dokterspraktijk is hier altijd
een tweemansbedrijf geweest"
Recordaantal kijkers in de Meestoof
Arbeidsplaatsen verloren
De wolken weken boven Arlon
Daling van de temperatuur
tijdens de zonsverduistering
Echtpaar De Looze verruilt Oud-Vossemeer voor Amsterdam
Weinig animo
voor stimulering
beweging scholen
Ondanks schade
door water lijkt
opbrengst oogst
mee te vallen
Donderdag 19 augustus 1999
EENDRACHTBODE, DETHOOLSE COURANT
9
Dat ze ooit naar Amsterdam zouden terugkeren, stond
voor het echtpaar De Looze al bij hun komst naar Oud-
Vossemeer in 1966 vast. Binnenkort is het zover, want na
bijna 33 jaar draagt de huisarts zijn praktijk over. Zater
dag 28 augustus kunnen de inwoners hem en zijn vrouw
de hand drukken en drie dagen later staat de verhuiswa
gen voor. „We zijn blij met een vrolijk en gezond einde
van onze loopbaan hier, hoewel het afscheid ook best
weemoedig stemt", zegt mevrouw A.M. de Looze-Mes-
man Schultz.
Cultuur een gemis
Niet afgebrand
Ambulance een ramp
PvdA-pamflet
Begraafplaatsen
Keukens
Sanitair
Sauna's
Tegels Steenbergseweg 85, Lepelstraat
Verjaal
De multimedia
specialist
in de regio
Streekmuseum de Meestoof heeft zaterdag tijdens de
braderie in Sint-Annaland een record aantal van 700 be
talende bezoekers ontvangen. Met de opbrengst van de
rommelmarkt en de verkoop van bloemstukjes, snoep
goed en oude schoolboekjes houdt het bestuur ongeveer
3000 gulden over. Een deel van het geld wordt gebruikt
om de rolstoellift te installeren.
Millennium en
de computer
Lijstenmaker
Het samenwerken in de praktijk in Oud-Vossemeer is het echtpaar De Looze goed bevallen.
In het statige pand aan de Raadhuis
straat waarin alle Vossemeerse huis
artsen uit deze eeuw praktijk hiel
den, liggen stapels nog
dichtgevouwen verhuisdozen ge
reed en zijn boekenplanken leegge
ruimd. Voorboden van het naderen
de vertrek van het huisartsenpaar,
dat tevoren nooit met een platte
landsgemeenschap te maken had
gehad. „Het was voor ons dus een
beetje een avontuur om hierheen te
komen. Al had ik wel in een paar
dorpspraktijken waargenomen en
leek het me heel leuk", zegt de 63-
jarige dokter A.W.A. de Looze. De
Vossemeerse periode is in de mees
te opzichten goed bevallen, stelt hij.
„De mensen zijn erg aardig en
vriendelijk. Dat hoorden we ook
van waarnemers die hier kwamen",
vult zijn vrouw aan.
Half september 1966 ging De
Looze aan de slag in het dorp waar
dokter R.C. Renes een maand eer
der plotseling was overleden. Per 1
november van dal jaar nam hij de
praktijk officieel over. De geboren
Rotterdammer (die overigens stamt
uit een apothekersfamilie met wor
tels in Zierikz.ee) ging op 17-jarige
leeftijd in Amsterdam studeren en
leerde er zijn vrouw kennen. Zij stu
deerde Nederlandse taal en letter
kunde en geschiedenis, maar ging
na de vestiging in Oud-Vossemeer
in de praktijk van haar man aan de
slag. „Het is echt altijd een twee
mansbedrijf geweest", benadrukt
De Looze. „Mijn vrouw heeft al die
jaren zonder hulp de apotheek ge
daan en deed ook de organisatie van
de praktijk, het aannemen van tele
foontjes. Met de medische kant
heeft ze zich nooit bemoeid, daar
was ze ook niet voor opgeleid." De
werkwijze betekende een voortzet
ting van die van dokter Renes, maar
ze is 33 jaar later ook landelijk een
bijzonderheid aan het worden. „Het
is ons erg goed bevallen ep mijn
vrouw heeft nooit een dag gemist."
Door haar werk in de praktijk - de
apotheek neemt al gauw een halve
dag in beslag - was het nodig dat
mevrouw De Looze een hulp in de
huishouding nam. „De opvoeding
van de kinderen, de boodschappen
en koken deed ik zelf, maar de rest
niet. We hebben in al die jaren niet
zo heel veel verschillende hulpen
gehad. Aardige dames ook altijd,
die heel zelfstandig moesten wer
ken."
Een ideale omgeving om hun drie
kinderen in op te voeden, zo heeft
het dokterspaar het Thoolse dorp er
varen. „In de beginjaren was het le
ven hier nog heel overzichtelijk en
geordend. Kinderen groeiden er
probleemloos op. En als ze naar het
voortgezet onderwijs gingen, maak
ten ze via provinciestadjes een ge
leidelijke overgang mee. Dochter
Klaartje en de beide zoons Michiel
en Steven wonen nu in de Randstad,
maar zullen op de afscheidsreceptie
van hun ouders zeker van de partij
zijn. Mét de zes kleinkinderen die
het dokterspaar inmiddels heeft.
„Voor hen betekent ons vertrek ook
het opgeven van het vertrouwde ou
derlijk huis", zegt mevrouw De
Looze. Overigens heeft de woon
plaats van de kinderen geen rol ge
speeld bij de keuze van de toekom
stige woonplaats. „We komen van
Amsterdam, hebben er beiden ge
studeerd, en hadden al bij onze
komst naar hier het voornemen om
ooit terug te gaan", zegt de dokter.
Wat hij en zijn vrouw in het Thool
se blijvend gemist hebben, was con
tact met het culturele leven. „Toneel
was er genoeg, maar voor exposi
ties, musea en dergelijke moest je
gaan reizen. De laatste jaren deden
we dat niet meer." Voorstellingen
van Uit op Tholen hadden de be
langstelling en voor schouwburg De
Kring in Roosendaal had het paar al
vele jaren een abonnement. Nu ver
huizen ze naar het culturele middel
punt van ons land. „We gaan de
schade zeker inhalen", aldus de
dokter.
In zijn 33-jarige loopbaan (alleen
dokter Vermet stond, voor de oor
log, langer in het dorp) zag De
Looze heel wat veranderen in het
werk. Het maakte zijn baan ook
drukker. „Het aantal inwoners is be
perkt gestegen in die tijd (met onge
veer 300 - red.), maar de onder-
zoeks- en behandelmethoden zijn
erg uitgebreid. Verder zijn de men
sen ook beter op de hoogte, is de
kennis over de mogelijkheden een
stuk toegenomen. Ik moet nu wei
eens tegen patiënten zeggen wat er
niet kan." Waren er in de jaren ze
stig twee bloeddrukverlagende ta
bletten, nu zijn er wel zo'n twintig
verschillende. Het betekent dat de
huisarts erover moet nadenken wél
ke tablet voor een bepaalde patiënt
het geschiktst is en dat vergt alle
maal tijd, geeft mevrouw De Looze
aan. De toenemende bureaucratie in
de gezondheidszorg werkt eveneens
taakverzwarend, terwijl ook een rol
speelt dat het takenpakket geleide
lijk aan is uitgebreid doordat de
overheid heeft ontdekt dat de huis
arts niet duur is. „Vroeger konden
we, als het lekker weer was, nog
eens een uurtje buiten zitten, maar
dat is er niet meer bij", aldus me
vrouw De Looze. In 1979 - toen de
dokter na 2,5 jaar hersteld was van
een zwaar auto-ongeluk - werd het
spreekuur op afspraak ingevoerd.
En een jaar of zes geleden stootte de
huisarts, samen met zijn collega's
uit Tholen-stad, de bevallingen af.
Dat is sindsdien werk voor de ver
loskundige.
Ondanks alles heeft De Looze nooit
overwogen zijn baan op te geven.
„Ik ben niet afgebrand, zoals dat
met name artsen in de grote steden
nogal overkomt. De soort bevolking
en de agressie daar zijn de oorza
ken. Daar zul je niet meemaken dat
een huisarts 33 jaar praktizeert."
Zo'n twintig jaar geleden deed in
het dorp het gerucht de ronde dat
De Looze iets anders wilde gaan
doen, maar dat doen hij en zijn
vrouw af als praatjes. „Toen ik be
gon, wist ik niet of ik dit werk tot
mijn 65e zou willen doen en had ik
in het achterhoofd om nog eens wis
kunde te gaan studeren. Maar die
gedachte is nooit teruggekomen.
Zelfs nu zou ik mijn werk nog best
kunnen blijven doen."
Toch is de gedachte om naar een
opvolger uit te gaan kijken vorige
zomer al door het echtpaar De
Looze besproken. „Als je 65 wordt,
moet je stoppen. Je mag niet meer
handelend optreden." Twee jaar
leek een goede periode om iemand
te vinden, want gemakkelijk is dat
niet. „In haar streven om in de ge
zondheidszorg te bezuinigen, heeft
de overheid de opleiding voor huis
artsen beperkt gehouden. En dat
blijkt te stringent te zijn geweest,
want nu zijn er onvoldoende." Daar
komt volgens De Looze bij, dat
steeds meer huisartsen liever partti
me willen werken. Zelf vindt hij,
geboft te hebben bij het vinden van
een opvolger. Door zijn ziekte vorig
jaar was G.H.F.M. van de Weijer uit
Venray afgelopen winter twee keer
twee maanden vervanger in het
dorp. „Hem bezig ziende, dachten
we: zo iemand zou je moeten zoe
ken", vertelt De Looze. Dat beide
partijen uiteindelijk tot een over
eenkomst kwamen, noemt de huis
arts boffen: „Anders moet je een
advertentie zetten en voer je ge
sprekken met mogelijke kandidaten.
Maar dokter Van de Weijer hebben
we zelfs een periode in huis gehad
en dan leer je iemand veel beter
kennen." Zowel hij als zijn vrouw
hebben erg veel vertrouwen in de
voortzetting van de praktijk. „Ook
mensen die al met hem te maken
hebben gehad, reageren positief",
zegt mevrouw De Looze. De af
scheidsbijeenkomst op 28 augustus
in De Vossenkuil is voor de bevol
king tevens de gelegenheid om ken
nis te naken met het gezin Van de
Weijer.
De Looze is inmiddels de langst
praktizerende huisarts in de ge
meente Tholen, maar heeft ook el
ders medici zien komen en gaan.
„In ziekenhuis Lievensberg vertrok
een paar jaar geleden dokter Van
Ramshorst en dat was nog de enige
specialist van voor mijn komst naar
hier." Over de samenwerking met
de specialisten, met de Thoolse col
lega's en de hulpverleners op soci
aal, maarschappclijk en psychisch
terrein is de vertrekkende huisarts te
spreken. Bezorgd is hij over de ont
wikkelingen rondom het ambulan
cevervoer op Tholen en Sint-Phi-
lipsland. „Het wordt een ramp, of
'dat is het al. Pas nog heb ik zelf bij
een patiënt een uur zitten wachten
op een ambulance, terwijl er wette
lijk een kwartier aanrijtijd voor
staat. Aan de werkers van de ambu
lancedienst ligt het niet, het is alle
maal een kwestie van geld." Op
vakgebied waren er de contacten
vooral met de collega's uit Tholen-
stad en Poortvliet, waarmee De
Looze een weekendregeling had.
Binnen de Thoolse huisartsenver
eniging ontmoette hij ook de ancjere
huisartsen. „Die vergadert maande
lijks, waarbij zaken aan de orde ko
men als nieuwigheden in de ge
zondheidszorg, het ziekenfonds of
binnen de gemeente (bijvoorbeeld
het regionaal indicatie-orgaan). En
dan is er ook iedere maand een bij
eenkomst waar we om beurten een
praatje houden over dingen als
nieuwe behandelmethoden."
Buiten zijn beroep was de Vosse
meerse huisarts ook actief. Bij zijn
komst werd hij gebombardeerd tot
voorzitter van het plaatselijke Groe
ne Kruis. Daar zat het lidmaatschap
van het wielercomité aan vast. De
opbrengst van de wielerwedstrijd
ging jarenlang naar de kruisvereni
ging. „Vroeger riep je: we hebben
een rolstoel en ook nog een paar
krukken", herinnert mevrouw De
Looze zich. De kruisvereniging is,
na diverse fusies, inmiddels flink
veranderd. Maar De Looze typeert
het wielercomité als 'een gezellige
ploeg'. „Mijn opvolger gaat die
taak overnemen." Vanaf de allereer
ste vergadering - in 1970 - was de
huisarts lid van het stichtingsbe
stuur van het bejaardentehuis De
Vossemeren in Nieuw-Vossemeer.
Hij werd vice-voorzitter en was het
laatste halfjaar tot de fusie (per 1 ja
nuari 1996) met tehuizen in Steen
bergen en Dinteloord waarnemend
voorzitter. Het was een functie
waarvan De Looze veel heeft ge
leerd, zegt hij. „In de beginperiode
was ik ook adviserend geneesheer
en dat heb ik met veel genoegen ge
daan." De dokter had bemoeienis
met de schaakvereniging die in de
jaren zeventig in het dorp bestond
en vertegenwoordigde die enkele ja
ren in de beheerscommissie van
dorpshuis De Vossenkuil. Politiek
was hij actief in de plaatselijke
PvdA-afdeling. Maar na de ge
meentelijke herindeling was dat
minder, een gevolg van de heperkte
actieradius die een huisarts in De
Loozes ogen nu eenmaal heeft. Voor
de inwoners zal het vreemd zijn om,
hij wat voor politieke verkiezingen
dan ook, het rode PvdA-pamflet
niet langer voor het raam van de
dokterswoning te zien.
Mevrouw De Looze beperkte haar
activiteiten tot de school, zolang
haar kinderen die bezochten. Ze
leest enorm graag en besteedt daar
veel vrije tijd aan. Geschiedenis - en
met name van oude kerken - heeft
de belangstelling van beiden, terwijl
ze ook graag wandelen. En de dok
ter heeft een flinke verzameling
schelpen, zodat er hobby's genoeg
zijn om de vrije tijd mee te vullen.
Met de nieuwe woning in Amster
dam boft het dokterspaar, zeggen ze
zelf. Want waar vind je in de hoofd
stad een betaalbare woning met een
tuin. „Het is in een rustige buurt in
zuid, met woningen uit de jaren
twintig. Het enige nadeel is dat we
er in februari pas in kunnen." Dat is
de reden dat de eigendommen van
de dokter voorlopig worden opge
slagen. Hij en zijn vrouw zullen de
komende maanden in vakantiebun
galows en appartementen doorbren
gen, in afwachting van de definitie
ve vestiging in Amsterdam.
Het afscheid na zo'n lange tijd doet
het echtpaar De Looze best wat. „Je
bent aan veel mensen verknocht ge
raakt. Je beleeft veel met ze, bent
betrokken door je werk", zegt de
dokter. En hoewel je dingen van je
af moet kunnen zetten, bekent hij
best weieens wakker te liggen van
bepaalde patiënten. Inmiddels is hij
al begonnen met afscheid nemen:
„Het klinkt heel raar, maar ik be
zoek de begraafplaatsen om af
scheid te nemen van de mensen die
er in onze periode hun laatste rust
plaats kregen."
Voor de Oud-Vossemeerse patiënten
zal het wennen zijn zonder dokter
De Looze. „Pas nog zei ik tegen een
oude mevrouw dat dat best zal
gaan", vertelt mevrouw De Looze.
„Ja, maar mevrouw, de opvolger
heeft mijn man niet gekend, was
haar antwoord."
Volgens Hage zal Tholen erger dan
gemiddeld worden getroffen door
de maatregelen. „Belangrijke teel
ten zoals uien, bloemzaad, suiker
bieten en fruitteelt komen in grote
moeilijkheden. De landelijke orga
nisatie LTO is bezig om samen met
mensen van het proefstation in Le
lystad de economische benadering
van het probleem uit te werken,
vóór 12 september", zegt Hage.
„Ik ben ervan overtuigd dat het
veel boeren in de economische
problemen zal brengen en het zal
ook in Tholen tientallen banen kos
ten."
Hage krijgt persoonlijk ook met
een eventueel verbod te maken. „Ik
heb net een nieuwe schuur laten
bouwen. Die schuur is bedoeld
voor aardappelen, terwijl in de be
staande schuur uien zullen worden
opgeslagen. Ik heb namelijk het
areaal uien flink uitgebreid, mede
vanwege een contract met Danisco.
Na aardappelen zijn uien - over een
langere periode gezien - het meest
opbrengende gewas. Het helpt mee
om een redelijk constant inkomen
te hebben. Meer nog dan tarwe
doet", zegt een aangeslagen Hage.
„Over zo'n investering is jaren na
gedacht. Mede door het econo
misch perspectief van de uienteelt,
neem je zo'n beslissing. De speci
fieke investeringen die je voor bij
voorbeeld de uienteelt moet doen,
zijn voor niets geweest als die ge
wasbeschermingsmiddelen niet
meer mogen worden gebruikt."
„Het houdt iedere boer bezig, maar
ook vele andere mensen. We staan
machteloos, maar we proberen de
politiek te bewerken en ze zover te
krijgen dat ze inzien welke gevol
gen een verbod zou hebben. Die
machteloosheid zal zich ook gaan
vertalen. Men zal zich afvragen of
we het nog moeten pikken", zegt
Hage. „Zorgvuldigheid in het ge
bruik van gewasbeschermingsmid
delen is goed. Er moeten strenge
regels zijn. En boeren willen liever
ook zo weinig mogelijk van die
stoffen in het milieu brengen. Maar
dit gaat veel te ver. En als je dan
moet kiezen tussen je gewas ver
stikt zien worden door het onkruid,
of dertig kilometer te rijden, het uit
België te halen en (illegaal) toch te
gebruiken, dan wordt je de ver
keerde kant op gedrongen. Het is
een delict waarvoor je hoge boetes
kunt krijgen. Als de AID je pakt,
moetje voor de rechtbank verschij
nen. En je hebt zo een boete van
1200 gulden aan je broek hangen.
Maar welke kant moeten we dan
op?
VERVOLG VAN VOORPAGINA
Toen het langzaam donkerder werd
en de eclips bijna 100 procent was.
weken de wolken boven Arlon ech
ter en was de totale verduistering te
zien, mét de corona. „Toen ging er
een zucht door het park en werd er
geklapt. En voordat je het weet, is
het weer over. Een minuut is erg
kort. Het was heel apart."
Ben is het grote verschil opgevallen
tussen de zon die voor 97 procent
verduisterd is en de zon die voor
100 procent verduisterd is. „Dat is
maar 3 procent verschil. Van 99
naar 100 procent is maar 1 procent,
bijna geen verschil, maar in werke
lijkheid geeft het een effect van 100
procent: de duisternis valt plotse
ling in. Zo gauw er weer een streep
je zon is, wordt het weer lichter. Die
donkerte, plus het feit dat je de co
rona kunt zien, maakt het eeht bij
zonder."
Het reizen voor 3 procent meer ver
duistering van Zeeland (97 procent
verduistering) naar Arlon loont vol
gens Te Kulvc de moeite. „Dat ef
fect had ik van tevoren veel minder
ingeschat. Even gaat het lampje he
lemaal uit. Ik kan me nu ook voor
stellen dat er mensen zijn die dit
verschijnsel achterna reizen. Het
gaat eigenlijk te snel om het te kun
nen bevatten."
De specialist voor de particuliere
en klein zakelijke markt
Computers, netwerken,
printers, faxen.
Zaktelefoons, telefoon
centrales.
Beeld en geluid.
ELECTRO WORLD. DE WERELDZAAK DIE JE KENT
llipy KEUKENCENLm
Telefoon; 0164-682871
Op deze grafiek van weerman Jan Stouten uit Sint-Philipsland is te
zien hoe het temperatuurverloop geweest is tijdens de
zonsverduistering op woensdag II augustus. Om half twaalf
horizontale tijdbalkis het nog 18,1 graden (verticale lijn links),
om twaalf uur is de temperatuur al gedaald tot 17,7 graden en om
13.00 uur tot 15,6 graden, een verschil van 2,5 graden. Later in de
middag piekt de temperatuur naar 19,2 graden waardoor het een
aangename dag wordt, terwijl in de nachtelijke uren de temperatuur
onder invloed van een naar het noorden gedraaide wind, keldert tot
onder de tien graden.
Er bestaat tot nu toe op Tholen wei
nig belangstelling voor een project
van de Zeeuwse Sportraad 'stimule
ring beweging'. Het project is be
doeld om leraren bij te scholen in de
sporten voetbal, gymnastiek, bad
minton en vooral inlincskating. De
nadruk ligt op inlineskating omdat
dit een nieuwe sport is die heel pop
ulair is. Veel schooljeugd gaat zelfs
op skeelers naar school. Maar een
informatie-avond voor het pilotpro-
ject werd maar heel matig bezocht.
„We weten echter niet of er geen
belangstelling is, of dat de datum
gewoon ongelukkig uitkwam. Er
komt in elk geval nog wel een ver
volg", zegt mevr. C. Arcndse van de
Zeeuwse Sportraad. Het is de be
doeling dal ook sportverenigingen
bij eventuele lessen worden betrok
ken.
Advertentie I.M.
In de nieuwe schuur van het museum isA.P. Dierkx (links) bezig met het maken van een wagenwiel. Hij wordt bijgestaan door J. Duijzer.
Volgens bestuurslid W. Nelisse-
Klcijwegt is het weer van groot be
lang geweest voor de grote op
komst. „Vorig jaar was het heet.
Toen ging iedereen naar het strand
en hadden we maar 400 bezoekers.
Nu was het ideaal museumweer."
Toch speelde het weer het museum
parten. Gewoonlijk worden er op
het voorterrein van het museum de
monstraties gegeven, maar omdat
het 's ochtends regende, werd beslo
ten dat binnen te laten plaatsvinden.
Het binnenplein werd afgesloten
door een heuse slagboom. Alle be
zoekers werden via de hoofdtoe
gang binnen gelaten.
De vrijwilligers van de Meestoof
richtten ook een snuffelmarkt in. De
kraampjes stonden verspreid over
het binnenterrein en in de land-
bouwschuur. „Zes jaar geleden heb
ben we dat ook wel eens gedaan.
Het maakt het wel gezellig. Ook de
vrouwen van de vrijwilligers heb
ben dit jaar meegeholpen. Doordat
wc dit jaar geen grote demonstraties
hadden, konden we geld overhou
den. Vorig jaar hebben we dertig
tractoren door het dorp laten rijden.
Dat kost geld en dan speel je quitte.
Nu we dit jaar veel zelf hebben ge
daan, houd je flink wat over."
Met het geld van de bank (dat aan
het museum is geschonken) en de
opbrengst van zaterdag kan de rol
stoellift worden aangebracht.
Het echtpaar Hage liet zien hoe er
vroeger met de hand werd gewas
sen. Dit onderdeel trok veel bekijks.
Vooral ouderen herkenden de spul
len waarmee het echtpaar met stam
per en wasbord de vuile vlekken uit
het goed verwijderde.
In de nieuwe schuur was A.P.
Dierkx uit Goes samen met J. Duij
zer bezig een wagenwiel te maken.
Dierkx is leraar techniek en verbon
den aan het Ambachtscentrum in
Goes en maakt een Axelse menwa-
gen waarvan dit wiel onderdeel is.
Het oude ambacht is ook Duijzer
niet vreemd. „Als jongen van 16
jaar heb ik na de oorlog nog een
tijdje geholpen bij wagenmaker Van
de Repe, hier in Sint-Annaland. Er
was toen niet veel werk."
Voor het maken van het wiel is veel
belangstelling. Het wiel wordt ge
maakt uit iepen of olmenhout en
heeft een doorsnee van 1,42 meter
ofwel 26 duum'. Alles gaat hand
matig en met oud gereedschap. Vele
bezoekers blijven even stilstaan bij
het blank geschuurde hout waar de
ijzeren band nog aan ontbreekt.
Smid C. Zuidweg uit Sint-Philips-
land was aan het smeden. Maar
door de ongunstige wind bleef er te
veel rook in de schuur hangen en
moest Zuidweg de demostratie sta
ken.
In uw krant van 12 augustus wordt
geschreven dat diverse computerap
paratuur en -programma's niet be
stand zijn tegen de overgang naar
2000 en dat hiervan de oorzaak de
twee (2) is. Dat is echter niet het ge
val. Het 'millenniumprobleem' ont
staat alsvolgt.
Wat de apparatuur betreft, zit er in de
computer een soort geheugen (de
bios) waarin is opgeslagen: de da
tum, hoeveel geheugen er in de pc
zit, welke schijf erin zit, of er nog
meer elektronische apparatuur is
aangesloten en dergelijke. Het pro
bleem doet zich voor met de datum.
Wanneer het een ouder type pc is,
bestaat deze datumaanduiding uit
dag/maand/jaar en wel opgebouwd
uit elk twee posities, ofwel
dd/mm/jj. Wanneer de datum 12 au
gustus 1999 is, dan staat in de bios
12/08/99. De 19 van 1999 wordt
standaard in de computer opgesla
gen. De datum in de bios van nieu
were systemen, bestaat al uit
dd/mm/jjjj. De datum in de compu
ter wordt, net als bij een horloge, au
tomatisch overgezet naar de volgen
de dag, volgende maand en/of het
volgende jaar.
Wanneer we de computer automa
tisch over laten gaan naar het jaar
2000, komt er in de bios te staan:
01/01/00. De computer ziet dit dus
als 1 januari 1900, omdat de 19 in de
computer opgeslagen zit. Dit is dus
het millenniumprobleem: de auto
matische overgang van 1999 naar
2000. De computer blijft echter wel
werken en zal niet stoppen. De da
tum in de meeste computers kan men
zowel handmatig als door middel
van een programma op 2000 zetten.
Computerprogramma's zijn een an
der verhaal. Die worden door men
sen geschreven en om ruimte te win
nen werd de datum in programma's
voorgesteld als in de bios van een
computer, dus dd/mm/jj. De datum
wordt weer uit de bios gehaald en
geplaatst in het programma. De 19
van 1999 werd standaard en vast ge
plaatst in het programma en toege
voegd aan de datum uit de bios.
Wanneer nu de datum in de bios
overgaat naar 2000, dan worden de
laatste twee getallen (te weten 00),
geplaatst in het programma en komt
de datum hier te staan op 1900 en
daar ontstaan dan de problemen.
Programmeurs, de mensen die de
programma's maken, moeten dus al
le data die in een programma staan,
omzetten van een 6-cijferig, naar een
8-cijlërig getal. Dus: dd/mm/jjjj.
Wanneer dus de bios van de compu
ter op 2000 staat, wordt die datum
naar het programma overgeheveld
als 2000 en zijn er geen problemen
die met de overgang te maken heb
ben.
J. Pekelsma,
Oranjerie 41,
Tholen.
Ondanks het feit dat de structuur
van de grond heel slecht is door de
wateroverlast in september 1998,
lijken de oogsten dit jaar mee te
vallen. Dat zegt afdelingsvoorzit
ter E. Hage van de ZLTO. „De
structuur van de onderste lagen
was slecht. Als er niet op tijd re
gen zou komen, moesten de wor
tels van de planten dieper in die
lagen doordringen. Dat zou de
groei niet ten goede komen. We
hadden echter het klimaat mee. Er
was regelmatig regen en tot aan de
hittegolf begin augustus, stond al
les er prima bij. Maar in die droge
periode, zagen we toch al snel
droogteschade optreden. Het loof
van uien ging te vroeg 'strijken'.
Inmiddels is er gelukkig weer re
gen gevallen, maar het is de vraag
of dat genoeg is om de planten
nog voldoende te laten groeien.
De opbrengst zal er wel wat onder
lijden. Maar in het algemeen is de
grote schade die we vreesden, uit
gebleven en we stonden er ver
baasd van dat op grond met zo'n
slechte structuur, zulk mooi gewas
kon groeien."
Met de tarwe is er wel het een en
ander misgegaan. Vanwege het
natte najaar, kon er maar weinig
wintertarwe gezaaid worden.
Daarom kozen veel boeren voor
zomertarwe. Het gevolg was een
tekort aan zaaizaad. Vervolgens
werd zaad uit Frankrijk geïmpor
teerd, maar dat bleek geen zomer
tarwe te zijn en de aren bleven
schriel en de opbrengst is dermate
laag, dat er al verzekeraars op pad
zijn om de schade te taxeren. Men
is nog in een juridisch steekspel
verwikkeld met de Franse leveran
cier over de schuldvraag en even
tuele gevolgen. Ook op Tholen is
wel wat van dat Franse graan ge
zaaid. „Maar dan spreek je toch
over incidenten", aldus Hage.
In het verslag van de braderie in
Sint-Maartensdijk meldden wij vo
rige week dat een aantal winkels in
de smalstad het afgelopen jaar de
deuren sloot, waaronder ook Van
Leeuwen lijstwerk. Deze onderne
mer zet zijn activiteiten echter on
verminderd voort op een andere
plaats, Lievevrouwestraat 45 in Ber
gen op Zoom.
Advertentie I.M.
II 11.30 12 12.30 13 13.30 14 14.30 IS 15.30 16
ÜUr
