Ambulancedienst
verliest kort geding
Dubbel feest voor diamanten
paar Hage-Poot in Scherpenisse
'We hebben veel meegemaakt'
Snelle boot op het
Schelde-Rij nkanaal
urd
Aannemer krijgt geld
na 9 jaar procederen
Brandweer Stavenisse
beste pompbediende
^intratuin
Beplanting krijgt aandacht
bestuurders in Stavenisse
Echtpaar Muller-Franke van de Pluumpot 60 jaar getrouwd:
3
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Donderdag 15 april 1999
Fa. Bogert bouwde bungalow in Puttershoek
Negen jaar heeft het Thoolse aannemingsbedrijf fa. Bo
gert erop moeten wachten, maar nu heeft de rechtbank
dan bepaald dat een ondernemer uit Puttershoek in ge
breke is gebleven bij het betalen van een nota. Hoeveel
de man hem moet betalen, wil F. Bogert liever niet in de
krant. „Maar je kunt er een mooie auto van kopen."
Meineed
Delta Noord heeft toch nog hoop
Sint-Philipsland zesde bij wedstrijd
Bij de familie Hage-Poot in Scherpenisse is het dinsdag
dubbel feest. Niet alleen viert de heer D. Hage dan zijn
tachtigste verjaardag, maar tegelijk zijn hij en zijn vrouw
C.R. Hage-Poot zestig jaar getrouwd. Het paar, beiden
nog goed gezond, woont sinds negen jaar in een bejaar
denwoning aan de Margrietlaan. „We doen alles nog
zelf", vertelt de fitte diamanten bruidegom.
Wilhelminastraat
Niet stilzitten
Salades Flupland
en Smurdiek
gooien hoge ogen
Met 139 km per uur
langs radarcontrole
Pluimpot
NVOB
Nieuwe waakvlamovereenkomst kost meer
De commissie algemeen bestuur en welzijn ging maan
dagavond akkoord met de nieuwe waakvlamovereem
komst voor de Schelde-Rijnverbinding. Er komt een snel
le boot voor levensreddende operaties naast de blus- en
bergingsboot Furie 3. De gemeente Reimerswaal haakt
af, maar de gemeente Moerdijk komt erbij. Per jaar kost
de regeling de gemeente Tholen 17.500 gulden meer.
Oesterdam
Tijdens eerste kernbezoek nieuwe stijl
Overlast door bomen en overhangende beplanting. Dat
zijn zaken die Stavenissenaren bij de gemeente hebben
aangekaart wegens het kernbezoek van woensdag.
Fietsen en ritjes met de auto maken doet bejaard echtpaar nog graag
Het gebeurt wel vaker dat de Thool
se aannemer geconfronteerd wordt
met klanten die niet - of slecht - beta
len. Maar wat hem met de Zuid-Hol
landse ondernemer is overkomen,
had hij nog nooit meegemaakt. „El
ke termijnbetaling van 38.000 gul
den voldeed hij keurig de volgende
dag al, dus dat ging goed. Maar bij
de dertiende termijn liep het anders."
De klant betaalde Bogert tien mille
en zei dat hij de rest zou voldoen
zodra hij terug was uit Spanje (waar
hij ook een huis had staan). Dat was
in maart 1990. Maar de betaling
bleef uit. Toen de Tholenaar hem
erover aansprak, beweerde de man
dat hij betaald had en liet een reke
ning zien met Bogerts paraaf en 'vol
daan' erop. „Ik werd zo wit als een
laken", vertelt deze. Hij schakelde
vervolgens een advocaat in - Van
Tongeren Huismans uit Bergen op
Zoom - om te proberen zijn geld als
nog te krijgen. Deze vermoedde een
vervalsing en liet een handschrifton
derzoek uitvoeren door een grafo-
loog uit Amsterdam. Dat bevestigde
het vermoeden: het woord 'voldaan'
was niet door Bogert geschreven,
maar overgetrokken van een andere
nota.
Het leidde tot een zaak bij de arron
dissementsrechtbank in Dordrecht,
want de zakenman - die overigens de
veertiende en laatste termijn weer
normaal betaalde - ontkende. In sep
tember 1993 en oktober 1994 kwa
men er tussenvonnissen van de recht
bank, onder meer met betrekking tot
aanvullend bewijs over de deelbet-
aling.
De Puttershoeker ging tegen deze
tussenvonnissen in beroep bij het
Gerechtshof in Den Haag. Dat stelde
hem in februari 1997 bij arrest in het
ongelijk en verwees de zaak terug
naar de rechtbank. Een gerechtelijk
schriftexpert werd ingeschakeld en
deze stelde vast dat de aanduiding op
de betreffende nota 'met aan zeker
heid grenzende waarschijnlijkheid
een vervalsing is'. Onlangs wees de
rechtbank vonnis. Bogert was ge
slaagd in de bewijsopdracht en de
zakenman werd veroordeeld tot het
betalen van het achterstallige bedrag,
de wettelijke rente, de kosten van het
grafologisch onderzoek en van de
rechtbank. Een bedrag van meerdere
tienduizenden guldens. Bogert is op
gelucht dat hij na zo lange tijd zijn
geld krijgt, hoewel de advocaatskos-
ten voor zijn rekening blijven. „Maar
nu gaan we nog procederen wegens
valsheid in geschrifte en meineed",
kondigt de Tholenaar aan.
De ambulancedienst Delta Noord heeft het kort geding verloren dat tegen
de provincie Noord-Brabant was aangespannen over de vergunning voor
de Thoolse ambulance. Delta Noord had om een tijdelijke vergunning ge
vraagd in afwachting van een definitieve voorziening, maar daarop heeft
de bestuursrechter in Den Bosch negatief heslist.
Adviseur J.A. Heijmans van Delta
Noord is toch niet uit het veld gesla
gen na deze nederlaag. „Tot het
laatste moment blijven we strijden.
Eerst wachten we het schriftelijke
vonnis af en dan met name de on
derliggende argumenten, waarbij
ongetwijfeld iets gezegd wordt over
de definitieve vergunning. Begin
volgende week verwachten we
daarover meer gegevens."
Heijmans zegt er, ondanks de nega
tieve uitslag, nog positief tegenaan
te kijken omdat in het spreidings
plan van de provincie Zeeland is
vermeld, dat de stichting ambulan
cedienst Tholen het ambulancever
voer in die gemeente vervulde. Hij
hoopt dat de rechter in zijn vonnis
dat aspect heeft meegenomen,
waardoor Delta Noord eigenlijk
over een vergunning beschikt en he
lemaal geen tijdelijke vergunning
nodig heeft.
Daarnaast heeft de ambulancedienst
bij de commissie voor bezwaar en
beroep van de provincie Noord-Bra
bant bezwaar aangetekend tegen het
openstellen van de Thoolse ambu
lancevergunning. Daarover is 26
april een hoorzitting gepland. Drie
ambulancediensten hebben belang
stelling getoond voor hulpverlening
op Tholen: naast Delta Noord zijn
dat het streekgewest West-Brabant
en De Bevelanden.
Met een hele nieuwe wedstrijdploeg heeft de brandweer van Stavenisse
de zevende plaats behaald op een wedstrijd in Nieuw-Vossemeer. De
nieuwe chauffeur/pompbediende Gabri Janssen kreeg zelfs de hoogste
waardering van alle negen deelnemers. De blusgroep Sint-Philipsland
eindigde zaterdag als zesde.
De deelnemers aan de wedstrijd twee
de klas lagedruk werden in Nieuw-
Vossemeer geconfronteerd met een
brand in de voormalige brandweerka
zerne aan het begin van de Voorstraat.
In de kantine had een oliekachel vlam
gevat en het vuur was doorgeslagen
naar de houten zolder. In het pand
bleken twee slachtoffers aanwezig:
een personeelslid op de zolder en een
monteur beneden.
„Technisch hebben we een goede
wedstrijd gespeeld, het vuur was uit
en de slachtoffers gered. Maar op de
tijd hebben we een aantal bonuspun-
ten verspeeld", zegt brandmeester M.
Moerland van de blusgroep Stavenis
se. Dat in de knel komen met de tijd
wijt hij aan het gebrek aan wedstrijd
ervaring. „Slechts twee van de zes
hadden weieens eerder aan een wed
strijd meegedaan. Twee anderen zijn
nog geen jaar bij de brandweer. En de
bevelvoerder trad ook voor het eerst
als zodanig op. Ik ben best tevreden."
De ploeg bestond uit bevelvoerder
William Riedijk, Comé v.d. Graaf,
Pieter Vlot, Marco Aarnoudse, Johan
Klippcl en chauffeur/pompbediende
Gabri Janssen.
Sint-Philipsland was ruim binnen de
tijd klaar en had zelf het gevoel een
goede wedstrijd te hebben gespeeld,
meldt bevelvoerder Arco Kunst. De
onderlinge verschillen waren mini
maal, tussen de winnaar en de num
mer laatst lagen maar zo'n negentig
punten. Minpunten voor de ploeg ble
ken dat deze, om de zolder te berei
ken, niet de eigen ladder had gebruikt
en niet de olietank had afgesloten.
„Die hebben we niet gevonden. Het
was werkelijk aardedonker binnen."
Sint-Philipsland zette beneden een
straal in, om het mogelijk te maken de
zolder te bereiken. De aanwezige lad
der werd daarvoor benut, zonder te
beseffen dat die weieens niet zou kun
nen deugen. Boven werd de tweede
straal ingezet. „Eén keer hoorden we
kreunen en achterin bleek een slacht
offer te liggen dat we naar buiten heb
ben gebracht. Hij vertelde dat er nog
iemand binnen moest zijn." Deze
bleek in de kantine te liggen en het
vuur was al uit eer de Sint-Philipslan-
ders hem vonden. Dat daar het vuur
ook nog verhevigde, zag men niet
omdat toen juist in een ander vertrek
in het gebouw doorverkend werd.
Naast Kunst bestond de ploeg uit
Wim Kempcneers, Teus Walpot, Rien
van Duuren, Jarco Kosten en
chauffeur/pompbediende Jan Wolse.
De heer Hage en zijn 81-jarige
vrouw hebben elkaar leren kennen
bij boer Piet Noom in Malland.
„Ons hele gezin werkte daar en Da
vid was er knecht", aldus mevrouw
Hage. Zij is in Poortvliet geboren,
maar verhuisde op tweejarige leef
tijd naar Sint-Maartensdijk, waar
haar ouders een nieuwgebouwd
huis betrokken in 'het Bosje' (aan
de Molendijk). Haar man kwam in
Heense Molen (tussen Nieuw-Vos
semeer en Steenbergen) ter wereld,
maar groeide in Malland op. „Mijn
vader was er 32 jaar knecht bij de
familie Kloet."
Op zijn dertiende, nadat hij van
school was gekomen, ging Hage
aan de slag op een 'boerenspulletje'
bij het Diepe Gat tussen Sint-Anna-
land en Stavenisse. Vanwege de af
stand was hij de hele week van huis.
Hage begon voor een fiets té sparen.
Voor 12,5 gulden kocht hij die des
tijds, herinnert hij zich nog. Me
vrouw Hage moest van de school
banken ook naar de boer.
„Aardappels rapen kon ik als de
beste. Maar gaf me geen schrabber,
want ik wiedde alle verkeerde plan
ten uit", zegt ze.
Na hun huwelijk woonde het echt
paar Hage op de Spuidam. Een jaar
later brak de oorlog uit. In verband
met de mobilisatie moest Hage het
leger in. De evacuatie bracht het
gezin naar Bergen op Zoom. Hage
bleef aanvankelijk in Scherpenisse
achter, maar toen de Duitsers wil
den dat hij hielp de hopen aardap
pels van de Spuidam te vervoeren,
vertrok ook hij. „Voor de Duitsers
wilde ik niet werken." Na de oor
log terug in het dorp, betrok het ge
zin Hage een woning in de Wilhel
minastraat. „Ze waren daar nieuw
gezet. Eerst huurden we, later kon
den we kopen." Tot negen jaar ge
leden bleven ze er wonen. Hage
hielp diverse Thoolse boeren - zo
als Rijstenbil die in Scherpenisse
tevens een maalderij had - verhui
zen naar de Noordoostpolder,
werkte er ook een tijdje, maar
voelde er niet voor om daar te gaan
wonen. Zijn volgende baan was die
van machinist bij de grasdrogerij,
waar hij in drie-ploegendienst
werkte. Op een half gemet land dat
hij in halfwas had, kweekte de
Scherpenissenaar augurken. Zijn
beide dochters weten dat nog heel
goed; zij moesten helpen plukken.
„En groeien dat die dingen deden.
Terwijl ze juist klein moesten zijn
omdat er dan meer voor betaald
werd."
Naast zijn werk was Hage in het
verenigingsleven actief. Bij mu
ziekvereniging Eendracht Maakt
Macht sloeg hij de grote trom (zijn
ene dochter zat in de drumband en
de andere speelde bugel). En tien
jaar lang maakte hij deel uit van
het toneelclubje, dat ook in het ei
land optrad. „We hadden een leuke
groep. De repetities waren altijd
erg gezellig. Het was een pracht-
tijd."
Van de grasdrogerij ging Hage naar
de gemeente Rotterdam als grond
werker (leggen van kabels en lei
dingen). Hij reed met een busje
werkmensen. Toen daar geen werk
meer was, ging hij bij aannemer
Hommel uit Oud-Vossemeer aan
de slag. „Voor hem werkte ik de
laatste vijf jaar bij de waterleiding
in Goes." Toen er bij Hommel
mensen uit moesten omdat er on
voldoende werk was, bood Hage
zich aan. „Ik was bijna 64, dus kon
ik beter weggaan dan die jonge ke
rels met een gezin." Eenmaal thuis
verveelde de Scherpenissenaar zich
geen moment. Zoals hij dat nog
steeds niet doet. „Als het slecht
weer is, lees ik graag een boek.
Maar bij goed weer ben ik buiten,
stilzitten kan ik niet." Vaak fietst
Hage door de polder, alleen of sa
men met zijn vrouw. „En als er er
gens in het dorp wordt gebouwd of
gestraat, dan ben ik erbij om een
kijkje te nemen." Hage rijdt ook
nog steeds auto en het paar mag
graag een ritje maken. „We hebben
nog familie in Anna Jacobapolder,
waar we op de koffie gaan. Of we
maken een ritje door Zeeland of
Brabant. Over de dijken door het
polderland, dat is prachtig."
Mevrouw Hage leest ook graag en
heeft handwerken en kaarten ma
ken als hobby's. „Vroeger heb ik
veel gebreid en met de naaimachi
ne gewerkt. Bijvoorbeeld truien
gemaakt voor de kleinkinderen."
Het werk in huis doet ze, samen
met haar man, nog allemaal zelf.
„Ik begin op maandag en vrijdag
ben ik rond." De beide dochters -
de oudste woont in Tholen, de
jongste in Scherpenisse - komen
regelmatig op bezoek. Het paar
heeft drie kleinkinderen.
Het gouden huwelijksjubileum
vierde de familie Hage-Poot in
Joegoslavië. Maar voor het dia
manten feest blijft men dichter bij
huis, dat wordt dinsdag in het Hol
land Huis herdacht.
Salades van de afdelingen Sint-Maar
tensdijk en Sint-Philipsland van de
Nederlandse bond van plattelands
vrouwen zijn bekroond. Op de pro
vinciale jaarvergadering, donderdag
in Kapelle, werd bekend gemaakt dat
deze afdelingen respectievelijk twee
de en derde zijn geworden in een
wedstrijd die was georganiseerd. Ter-
neuzen won en er deden 22 afdelin
gen mee.
De vergadering koos mevr. E.A.J.
Westerveld-Hoogendoorn uit Sint-
Philipsland als lid van het provinciaal
bestuur. Zij is daarin de enige Thool
se vertegenwoordiger. In het bestuur
traden de dames M.C. van Dijke-de
Regt en B.W. Valette-Mulder af.
Behalve de vergadering stonden nog
een optreden van de Goose city sin
gers en een handwerktentoonstelling
op het programma. Verder hield ge
deputeerde J.G. van Zwieten een in
leiding met als thema 'vitaal platte
land' en sprak mevrouw J.J.
Baard-Lobbezoo over 'vrouwen van
toen naar vrouwen van nu'.
Bij snelheidscontroles donderdag en
dinsdag heeft de politie 102 bestuur
ders bekeurd. Dat was iets meer dan
vier procent van de passerende voer
tuigen (2410). De grootste snelheids
duivel passeerde donderdag op de
Philipsdam met 139 km/u. Dinsdag
reed een automobilist op de Oester-
dam slechts twee kilometer langza
mer. Op beide wegen mag 100 km/u.
Dinsdag zijn 47 overtredingen gecon
stateerd. 's Morgens stond de radar
wagen op de Ocsterdam. Van de 185
passerende voetuigen reden er zes te
hard. Eenzelfde aantal ging in de fout
op de Poortvlietsedijk, waar in de
middag 340 voertuigen langs kwa
men. Als hoogste snelheid werd 95
km/u geregistreerd. Op de Nieuwe
Postweg bij Tholen reed iemand 126
km/u, terwijl ook hier slechts 80 is
toegestaan. Hier kwamen 685 voer
tuigen langs en 35 daarvan reden te
snel.
Donderdagmorgen stond de radarwa
gen ook al op de Nieuwe Postweg.
Toen passeerden 705 voertuigen,
waarvan 31 met te hoge snelheid. De
snelste reed 109 km/u. Vervolgens
werd gecontroleerd op de Oud-Vosse-
meersdijk. Hier kwamen 240 voertui
gen langs, waarvan 15 de maximum
snelheid overschreden. De snelste
reed 111 km/u, terwijl een maximum
van 80 km geldt. Op de Philipsdam
reden negen bestuurders te hard.
Een schilderij van hun boerderijtje houdt de herinnering aan de smalstad levend in de Goese woning van het diamanten paar Muller.
„Als kinderen gingen we al lopend naar de kennis in Scherpenisse, dat
was twee kilometer vanaf Smurdiek. Dan kreeg je een dubbeltje mee van
je ouders. Voor de rest was er niet zo veel te beleven voor ons. Alleen de
paardenmarkt in Smurdiek was ook wel leuk." Elk jaar met Pinksteren
was het drie dagen lang kermis in Scherpenisse. Uit dit evenement moe
ten heel wat huwelijken zijn voortgekomen op Tholen. Dat van het echt
paar Muller-Franke is er één van. Dinsdag viert het nu in serviceflat de
Horst in Goes wonende echtpaar zijn 60-jarig huwelijk.
Ze leerden elkaar kennen in 1938 en
traden in april 1939 in het huwelijk.
De heer A. Muller is nu 82 jaar oud
en mevrouw M. Muller-Franke is 78.
Beiden zijn afkomstig uit Sint-Maar
tensdijk en genieten hier nog steeds
bekendheid als oprichter van timmer
fabriek 'de Pluumpot' aan de Nijver-
heidsweg. Ze hebben vijf zoons en
een dochter, 12 kleinkinderen en ze
ven achterkleinkinderen.
Na hun huwelijk kwamen ze eerst aan
de haven te wonen, in de tijd dat de
Pluimpot nog een zijarm van de Oos-
terschelde was. Daar keken ze uit op
de in en uit varende schepen, met sui
kerbieten. aardappels, grind en zand.
„Het was een gezellige plaats om te
wonen", vertelt mevrouw Muller. Een
fraaie afbeelding aan de muur van
hun Goese woning, waarop een haven
vol binnenvaartscheepjes te zien is,
herinnert nu nog aan die tijd. Met de
inundatie in 1944 werd het gezin tij
delijk geëvacueerd naar Breda, waar
de heer Muller een broer had wonen.
Op 3 december van dat jaar konden
ze echter al weer terugkeren. Hun wo
ning, die op de dijk stond, was onbe
schadigd gebleven. In 1953 was het
weer raak in Sint-Maartensdijk. Me
vrouw Muller kan zich de ravage in
het dorp nog levendig voor de geest
halen. „De straat naar de markt was
kapot, de veste uitgespoeld en een
café ingezakt. Wij zagen het water ge
lukkig aankomen, maar kregen het
toch tot een halve meter hoog in huis.
Dat was niet prettig, die rommel."
De ramp bracht echter ook inkom
sten. Muller was metselaar en tim
merman en zette de houten wijkge-
bouwen in elkaar, die Nederland van
het Zweedse Rode Kruis had gekre
gen, vertelt hij. Hun oudste zoon Jan,
toen 16 jaar oud. heeft hier ook nog
aan mee gewerkt. Muller heeft ook
de kerk van Sint-Annaland nog ver
bouwd, voor een bedrag van 350.000
gulden.
Na de ramp werd de Pluimpot afge
sloten. „Dat was een proef, die over
de hele wereld bekendheid kreeg",
weet mevrouw Muller. Hoewel het
gezin erg graag in Sint-Maartensdijk
wilde blijven, verhuisde het op een
bepaald moment naar de Anna van
Bourgondiëstraat in Sint-Annaland.
„We wilden zo graag een bungalow-
tje en in Sint-Maartensdijk kwam het
er maar niet van." Het echtpaar
woonde acht jaar in Sint-Annaland.
Toen de moeder van mevrouw Mul
ler overleed, verhuisde het echtpaar
echter weer naar haar ouderlijk huis,
een boerderijtje aan de Oudelandse-
weg.
Sinds vijf jaar woont het uit Sint-
Maartensdijk afkomstige echtpaar in
de Goese serviceflat. Vanuit hun ka
mer hebben ze een prachtig uitzicht
op het ontluikende voorjaarsgroen in
het nabijgelegen park. En met tien
minuten lopen staan ze op de markt
van de Beveland.se provinciestad, 's
Zomers geniet het paar vanaf het rui
me balkon van het uitzicht. De keuze
om in Goes te gaan wonen, viel toen
het onderhoud van hun huis en vooral
de tuin in Sint-Maartensdijk toch wat
bewerkelijk ging worden. „Een servi
ceflat zoals deze heb je niet op Tho
len. We hadden ons eerst ingeschre
ven in Bergen op Zoom, maar dat
zou erg lang gaan duren. Hier konden
we veel eerder terecht. We kunnen
hier zelf ons potje koken en gaan
twee keer per week naar de markt",
vertelt mevrouw Muller. Haar echt
genoot kan ook nog drie keer per
week biljarten in de Horst. Een schil
derijtje van hun boerderijtje houdt de
herinnering levend in hun Goese wo
ning.
Het afscheid van zijn werk ging van
lieverlee, vertelt Muller. Zijn gezond
heid liet wat te wensen over en hij be
sloot zijn aandeel in het bedrijf aan
'de jongens' over te doen, al bleef hij
nog geregeld naar de zaak gaan. Zijn
vader kocht in 1902 voor vijftig gul
den een metselaarsbedrijf, compleet
met voorraden. In 1932 nam Mullers
oudste broer het bedrijf over. Nadat
die echter in 1938, op 31-jarige leef
tijd, kwam te overlijden, nam Muller
het bedrijf per 1 januari 1939 over. In
1955 nam hij ook een limmerbedrijfje
over, waarna hij een compleet aanne
mersbedrijf had. In 1960 werd tim
merfabriek 'de Pluumpot' opgericht,
waarin ook hun zoons deelnamen.
Daar kwam later de doe-het-zelfwin-
kel nog bij.
Ze hebben veel meegemaakt. In 1977
verwoestte een brand het timmerbe
drijf en de winkel. De schade bedroeg
vier miljoen gulden. „Daar sta je dan.
We waren wel verzekerd, maar de
schade wordt nooit helemaal gedekt",
blikt mevrouw Muller terug. Het be
drijf kon aan de andere kant van de
weg weer worden opgebouwd. „We
hebben veel meegemaakt", stelt het
echtpaar niet zonder reden.
Behalve in zijn eigen bedrijf heeft de
heer Muller zich ook verdienstelijk
gemaakt voor de Nederlandse christe
lijke aannemersbond, die later opging
in het Nederlands verbond van onder
nemers in de bouwnijverheid
(NVOB). Hij was oprichter van de af
deling Sint-Maartensdijk van de
NCAB en zat later in het hoofdbe
stuur van de Zeeuwse afdeling van
het NVOB. In 1979 werd hij be
noemd tot erelid, vanwege zijn ver
diensten voor de georganiseerde
bouwnijverheid, vertelt hij niet zon
der trots.
Sinds 1988 bestaat er een waak
vlamovereenkomst met bergings-
en sleepbedrijf Theunisse in Din-
teloord dat het schip Furie 3 inzet
bij ongevallen en brand op sche
pen in het Schelde-Rijnkanaal. Om
geneeskundige hulp aan slacht
offers te kunnen bieden, is een
snellere boot nodig, zo lichtte bur
gemeester H.A. van der Munnik
toe. „De langzame boot Furie 3
volstaat niet. Voor mensenredden-
de operaties moet er een snelle in
terventieboot komen. Met deze
voorziening wordt het weer een
stukje veiliger op het Schelde-
Rijnkanaal."
In het samenwerkingsverband van
het streekgewest Westelijk Noord-
Brabant zijn voor de waakvlamo
vereenkomst de gemeenten Tho
len, Bergen op Zoom, Moerdijk
(voorheen Fijnaart en Willemstad)
en Steenbergen vertegenwoordigd.
Reimerswaal stapte eruit. Dat be
vreemdde een aantal commissiele
den.
P. van Belzen (RPF/GPV) vroeg
zich af of het rijk bereid is 75 pro
cent van de kosten te dekken nu
Reimerswaal zich heeft terugge
trokken. Theunisse ontvangt jaar
lijks 252.000 gulden (exclusief
btw) voor het inzetten van de Furie
3 en krijgt 80.000 gulden voor het
inzetten van de snelle hulpboot.
Rederij Doppegieter uit Zeven-
bergschenhoek zal de Zephyr II
beschikbaar houden om assistentie
te verlenen mocht de Furie 3 het
niet alleen aankunnen.
M.A. van Beek (CDA) en M.J.
Klippel (SGP) wilden weten waar
om Reimerswaal niet deelneemt aan
de samenwerking. Volgens Van der
Munnik is een gemeente vrij om te
kunnen bepalen of ze wel of niet
deelneemt in een dergelijke over
eenkomst. (Reimerswaal zou ver
antwoordelijk zijn voor de hulpver
lening voor een stukje van het
kanaal langs de Oesterdam tot aan
de Kreekraksluizen). „Reimerswaal
doet dit ook niet voor de Wester-
schelde, het Kanaal door Zuid-Be
veland en de Oosterschelde. Tholen
heeft de verantwoordelijkheid voor
het deel tussen Steenbergen en Rei
merswaal wel willen nemen. Maar
als die 75 procent vergoeding van
het rijk er niet komt, dan hebben we
een probleem."
Klippel wilde ook weten of de hulp
verleners voldoende geoefend zijn
en A.P. Kornaat (PvdA) informeer
de naar de juridische aspecten van
de contracten met de bedrijven. Van
der Munnik zou over die twee zaken
nog navraag doen.
De waakvlamovereenkomst wordt
voor tien jaar afgesloten mét de be
dragen die nu worden afgesproken,
Een voordeel, vindt de burgemees
ter, omdat er geen tussentijdse ver
hogingen plaatsvinden.
Beplanting die vanuit particuliere
tuinen over de openbare weg hangt,
zou in de praktijk het trottoir slechts
30 cm in plaats van een meter breed
maken. En dat op meerdere plekken
in het dorp. Voetgangers worden dan
gedwongen over straat te lopen en
dat kan gevaarlijk zijn, is de klacht.
Verder zorgen de acht bomen aan de
oneven genummerde kant van de Pr.
Beatrixstraat voor overlast, bijvoor
beeld opstaande stoeptegels. Ze zou
den door een andere soort vervangen
kunnen worden, of door struiken.
Bestuurders en ambtenaren hebben
ook zelf een aantal zaken die ze aan
dacht willen geven bij hun bezoek
aan het dorp. Zoals de leegstaande
lokalen van basisschool De Schalm
in samenhang met ruimtenood bij de
Rehobothschool. De voor woning
bouw gedachte plek aan de Post-
straat, die bij een particulier in ei
gendom is. De verwaarloosde
bebouwing in de omgeving Julia-
nastraat. De ijsbaan aan de Stoofdijk
die het gemeentebestuur zou willen
verkopen. En de door de provincie
voor mogelijke windmolenparken
aangewezen terrein en in de Mog-
gershil- en de Annavosdijkpolder.
Anders dan in voorgaande jaren kent
het kernbezoek geen bijeenkomst
meer waar inwoners hun zegje kun
nen doen. Op 12 mei staat het vol
gende, aan Sint-Annaland, gepland.
HALSTEREN
Halsterseweg 65a, Tel. 0164-683036
www.intratuin.nl
HET GROENE WARENHUIS
SPECIAAL VOOR OE KINDEREN: HAAL GRATIS ZAADJES EN
KWEEK EEN POMPOEN VOOR DE H A L LO W E E N - D E M O N S T R AT I E
3. Koopavond: Donderdag en vrijdag tot 21.00 uur. Maandag vanaf 12.30 uur.
Advertentie I.M.
op een zonnige plek. Opent haar
bloempjes als de zon volop schijnt.
Van 14.95 voor
De kleurige Ijsbloem
staat het liefst
Het echtpaar Hage-Poot viert dinsdag in Scherpenisse het zestigjarig huwelijksfeest.
