„Als je de noten maar een beetje
kende, kreeg je een instrument
'Breed samengesteld korps is
goed voor klimaat in het dorp'
Koperblazer A. van de Ree, 40 jaar lid van Euterpe en MKV
M.A. van Damme, veertig jaar lid, 35 jaar bestuurder Euterpe
Erkenning van
stichting Petra?
Publiek in de Vossenkuil is
gelukkig met 'Blond Blauw'
Ds. Den Hartog
uit de smalstad
naar Kesteren
Donderdag 11 maart 1999
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
5?
„Repeteren doe ik graag. Als je het stuk voor je krijgt,
even kijken en dan spelen. Dat is het mooiste. Het liefst
studeer ik een nieuw nummer in. Of het nu om de zang
gaat of om het blazen." Muziek speelt een belangrijke
rol in het leven van Arie van de Ree uit Sint-Maartens
dijk. Praten over muziek, is praten over blazen bij mu
ziekvereniging Euterpe en zingen bij het Smalstads man
nenkoor. Dat gaat vanzelf want Van de Ree doet beide.
En meer nog. Vrijdags repeteert hij met Euterpe waar hij
nu 40 jaar lid van is, op zaterdag en woensdagmiddag
zingt hij bij het mannenkoor en op zondagmiddag ook
nog eens in het kerkkoor van Rehoboth. Zelfs op de be
ker waar hij koffie uit drinkt, staan muzieknoten. „Alles
is muziek," lacht de jubilaris.
Instrumenten gestolen
Oliecrisis
Braderie
Prinses Margriet
Voorjaarsconcert
muziekschool in
Gasthuiskapel
Spannende tijd
Majorettes
Ontroerd door taptoe
Van de Ree ging als kind al mee
met zijn vader die in het koor zong
van de Hervormde kerk. Dat maak
te indruk. Als jong ventje van elf
meldde hij zich aan bij de toenma
lige muziekvereniging Met vereen
de krachten (MVK). „Ze vroegen
leerlingen. In de openbare school
in de Schoolstraat (nu ds. De Bres
straat - red.) moest je noten leren
zingen. Voor het schoolbord bij di
rigent A. Riedijk. Hele en halve
noten, die schreef hij op het bord.
Dat was toen je theorie. Om beur
ten moest je zingen.
Als je de noten een beetje onder de
knie had, kreeg je een instrument
en moest je elke week je lesje le
ren."
Van de Ree kreeg een piston, een
koperen blaasinstrument. Later
stapte hij over op bugel. Om mar
sen te oefenen, mochten de leerlin
gen meelopen, maar nog niet mee
spelen. „Er zijn toen heel veel
jongens bij de vereniging geko
men, maar een groot deel is ook
weer weggegaan. Ik heb er in die
veertig jaar heel wat zien komen en
gaan."
De viering van koninginnedag was
toen al een hoogtepunt voor de mu
zikant en uit het relaas van Van de
Ree blijkt dat dat eigenlijk altijd zo
is gebleven.
MVK liep echter op zijn laatste be
nen. „Mensen kwamen niet meer
op de repetitie. Riedijk stopte er
mee. Ik weet nog dat we eens met
drie man waren gekomen om te oe
fenen. Dan kun je niks beginnen.
Toen zijn we ook maar wegge
gaan."
In 1964 werd Euterpe opgericht.
De muzikanten kwamen uit Sint-
Maartensdijk, Stavenisse, Poort
vliet en Scherpenisse. „In Stave
nisse was geen muziek, er zaten al
muzikanten in MVK. In Poortvliet
was het ook een eind gebeurd. Al
leen in Scherpenisse bloeide de
vereniging nog, maar die zat wat
mager in de leden."
Johannes Geluk, die dirigent was in
Scherpenisse, werd de leider van
het nieuwe gezelschap. Door de sa
menvoeging en gezien de herkomst
van de leden, was Euterpe genood
zaakt op koninginnedag of op een
bevrijdingsfeest in vier plaatsen te
spelen. Van de Ree herinnert zich
dat nog goed. „Dat begon 's och
tends al. Eerst hier, dan in Stavenis
se. Tussen de middag kregen we een
broodmaaltijd in de kantine van de
Mayfair (kledingfabriek van P.
Priem) en dan naar Scherpenisse en
Poortvliet. Je was dan tot elf uur 's
avonds bezig."
Het uniform van de vereniging was
donkergroen, in navolging van het
korps in Scherpenisse.
In het begin van de fusie oefende
Euterpe in Scherpenisse en Sint-
Maartensdijk, waar de meeste leden
vandaan kwamen. In beide gevallen
in openbare scholen. „We zouden
een half jaar in het ene en een half
jaar in het andere dorp repeteren,
maar dat is nooit goed van de grond
gekomen. Op een gegeven moment
zijn we hier blijven oefenen, omdat
ook het aantal leden uit Scherpenis
se was teruggelopen. Maar tot op de
dag van vandaag wordt nog wel ge
zegd dat Smurdiek de instrumenten
van Scherpenisse heeft gestolen."
Na de afbraak van de school oefen
de Euterpe in de nissenhut bij
Goedhart en nu in de voormalige
kleuterschool aan de Riidda Barnen-
straat.
Was het in de beginperiode vooral
de gezelligheid die vooropstond,
met de komst van de nieuwe diri
gent M. Gijzen veranderde dat.
„Die had meer opleiding. We speel
den in de laagste afdeling. Onder
zijn leiding gingen we blazen zoals
het moest. Met meer plichtsbetrach
ting. We speelden ook steeds meer
op concoursen."
Gijzen kwam met de bus uit Bergen
op Zoom naar Sint-Maartensdijk.
„Maar na afloop van de repetitie
moesten wij hem met de auto terug
brengen omdat er geen bus meer
reed. We hadden daar een schema
voor opgesteld, zodat iedereen die
een auto had, een keer aan de beurt
kwam. In de tijd van de oliecrises,
in het begin van de jaren zeventig,
kregen we daarvoor vijf liter benzi
ne van de vereniging."
Van de Ree bezocht de solistencon
coursen in Middelburg. Euterpe
kroop naar de vierde afdeling in
1974 en de derde afdeling in 1975.
Van de Ree blies zich als solist naar
de eerste afdeling. „Verder heb ik
het nooit geschopt."
De jubilaris herinnert zich Gijzen
als een gedreven man. „Maar dat
zijn eigenlijk alle dirigenten. Ge
dreven en driftig. Die leven voor de
muziek."
Voor Van de Ree was in Euterpe Jan
Wesdorp (nu dirigent van het Smal
stads mannenkoor) een voorbeeld.
„Ja, die speelde solobugel. Ik eerste
bugel. Samen met Wim Priem heb
ben we heel veel opgetrokken en
gelachen. We bliezen op koningin
nedag van de torens in Sint-Maar
tensdijk, Stavenisse en Poortvliet.
Om acht uur 's ochtends al. Vooral
stemmige koraalmuziek. Dat vind
ik mooi omdat ik zelf een beetje
emotioneel ben aangelegd." Speel
de Van de Ree van de toren in de
smalstad, dan ging hij om half ne
gen bij café Steketee op de Markt
om zijn eerste oranjebitter.
Het enthousiasme voor de muziek
was zo groot dat er in Euterpe een
boerenkapel werd gevormd van
zo'n tien muzikanten, die later werd
omgedoopt in de Beierse kapel. Er
was geen dirigent, maar Ko van Oe-
veren uit Stavenisse had de leiding.
„Het was een trend. Het kwam uit
Duitsland waar je heel veel van die
kapelletjes hebt. Het was een mooie
tijd. We speelden in cafés in Lepel
straat, in Bergen op Zoom en op
campings. Het is doodgebloed na
het overlijden van M. Wesdorp sr."
Van de Ree is een verenigingsman.
Niet alleen het bespelen van een in
strument is hem toevertrouwd, ook
bij het organiseren van andere eve
nementen was en is hij betrokken.
„Als muziekvereniging zijn we be
gonnen met de braderie. Eerst zo
maar een rommelmarkt en een bar
becue. Later werd het een braderie
die we samen met Naks (na arbeid
komt sport, de overkoepelende
stichting van de sportclubs in Sint-
Maartensdijk - red.) organiseerden,
met alleen maar tentjes uit het dorp.
Een stuk of twintig. En van elk pro
duct maar één. Het was een hele
week voorbereiden. En tot een dag
voor de braderie kwam zich weer
iemand melden die ook een tentje
wilde. Ik weet nog dat een stand
houder na afloop zei dat hij geen
stuiver had verdiend, dat ik het
staangeld ook maar niet inde. Dat
was ook echt zo. Hij had niks ver
kocht. Zoiets zou nu niet meer kun
nen."
Toen de middenstandsvereniging de
braderie overnam, bleef Euterpe
nog actief in de organisatie. Elk jaar
werd er rommelmarkt gehouden, de
barbecue werd vervangen door een
oliebollenkraam. Door teruglopen
de opbrengsten werd ook de rom
melmarkt afgestoten.
Van de Ree zat acht jaar in het be
stuur van de vereniging. „Ik ben een
van de bezadigde leden. Overal bij
betrokken. Dan ben je eigenlijk al
een beetje bestuurslid. Ik werd ge
vraagd en gekozen."
Onder dirigent Van Os, die als ama
teur in de hoogste afdeling musi
ceerde, maakte Euterpe weer vorde
ringen. Hij bracht Euterpe in de
klasse uitmuntendheid.
Sinds 1978 zingt Van de Ree bij het
Smalstads mannenkoor. Tot zijn
zestiende zong hij in het koor van
Riedijk, maar hield het zingen even
voor gezien om op dansles te gaan.
Het was bakker Siem Schot die hem
vroeg bij het koor te komen. Oefe
nen en optreden voor Euterpe en het
mannenkoor. Van de Ree was en is
veel weg van huis. „Het kan alleen
maar als je vrouw dat ook leuk
vindt. Mijn vrouw gaat bijna altijd
mee en heeft ook andere vrouwen
van muzikanten leren kennen."
1985 herinnert Van de Ree zich als
een hoogtepunt. Sint-Maartensdijk
De Zeeuwse muziekschool geeft za
terdagmiddag om drie uur een voor
jaarsconcert in de Gasthuiskapel in
Tholcn. Er zullen bijdragen te be
luisteren zijn op o.a. piano, saxo
foon, dwarsfluit, blokfluit en viool,
zowel solistisch als in ensemble-
vorm. Ook zal het heterogeen en
semble o.l.v. Jolanda Dekkers zich
presenteren. Dit programma maakt
deel uit van een serie van drie con
certen die de leerlingen dit school
jaar verzorgen. In december was het
kerstconcert en na het voorjaarscon
cert volgt nog de einduitvoering op
3 juni in Meulvliet. Volgens regiodi
recteur Jan Hut waardeert het pu
bliek deze optredens gezien de zeer
goede belangstelling bij voorgaande
gelegenheden. Het accent ligt elke
keer anders om afwisseling te bie
den. De toegang is gratis.
A. van de Ree speelt bij Euterpe bugel. De muziekvereniging oefent in het lokaal van de voormalige
kleuterschool adn de Radda Barnenstraat.
vierde een week lang het 500-jarig
bestaan. Elke dag trad hij samen
met Rien van Akkeren op als heraut
bij allerlei gelegenheden. Samen
reden ze mee op de boerenkar van
Brooijmans, speelden op een ba
zuin voor prinses Margriet en tij
dens de openbare bruiloft op de
Markt.
Nadelen kleven ook wel aan zijn
hobby. „Met koninginnedag moet
je altijd spelen. Je kan nooit zeg
gen, nu ga ik eens dit of dat doen. 's
Ochtends speel je op de toren en
heb je de aubade hier met de kinde
ren. Dan gaan we naar Scherpenis
se en 's avonds hebben we een
Oranjeconcert."
De jubilaris vindt dat er nu "profes
sioneler' muziek wordt gemaakt.
„De meeste muzikanten zijn opge
leid op de muziekschool. Dat ga je
merken. Zij kunnen de muziek be
ter ontleden." Maar ook in het re
pertoire zijn veranderingen, zeker
onder de huidige dirigent P. de
Rooij. „Ouvertures blazen is mak
kelijker dan filmmuziek. Filmmu
ziek heeft veel meer accenten. Als
je de theorie beheerst zoals de jon
geren, dan kun je dat spelen. Wij
moeten het eerst horen.' Maar je
moet niet te gauw zeggen: dit wil ik
niet meer. Ik wil het aannemen. Wel
zeg ik nu dat ik niet tot mijn 65ste
door wil gaan. De belasting zal gro
ter worden, nu ben ik na zo'n repe
titie stukgeblazen," aldus Van de
Ree die bij de stichting Beter Wo
nen werkt als opzichter schilder
werk, wijkbeheerder en huismees
ter.
Zaterdag wordt de koperblazer tij
dens het jaarconcert in Haestinge in
het zonnetje gezet.
Verschillende mensen hadden hem al gevraagd of hij zaterdag toch wel
naar het jaarconcert van Euterpe wilde komen. Natuurlijk wilde hij
dat. Dat doet hij immers altijd. De 66-jarige M.A. van Damme had ech
ter niet in de gaten dat hij dan in het zonnetje wordt gezet omdat hij
veertig jaar lid is van Euterpe en daarvoor Met vereende krachten.
„Ach, lid zijn is geen verdienste, maar ik kan nu wel terugkijken op
veertig jaar muziek in Sint-Maartensdijk."
Terugkijkend heeft het heel veel
moeite gekost om de muziekvereni
ging uit het slop te halen en te bren
gen op het niveau waar het nu speelt:
in de ereafdeling. „We zijn nu net zo
ver als Accelerando toen was. Daar
keken wij tegenop. Sint-Annaland
was het mekka van de muziek op
Tholen."
Ruim veertig jaar geleden leed Met
vereende krachten (MVK) een kwij
nend bestaan. In 1959 was de club
zelfs ter ziele. Uitgerekend in dat jaar
werd koningin Juliana 50 jaar en was
er geen 'muziek' in de smalstad. Van
Damme zat in de feestcommissie.
„Uit gekkigheid heb ik toen gezegd:
waarom zoeken we niet wat muzi
kanten bij elkaar zodat we toch mu
ziek hebben op het dorp." De oud-di
rigent A. Riedijk van MVK was ook
lid van het comité en het lukte om
een aantal muzikanten bij elkaar te
zoeken die bereid waren te spelen op
koninginnedag. „Er is onder leiding
van Riedijk toen drie of vier maan
den gerepeteerd. En we hadden mu
ziek."
Enkele dagen na de koninginnedag
riep Van Damme de muzikanten bij
een om te praten over een vervolg.
„We vergaderden in het Rode Kruis-
gebouwtje aan de Radda Barnen
straat met ongeveer 15 muzikanten.
Ik kon niet begrijpen dat er in zo'n
groot dorp geen muziekvereniging
was. Zonde. De meesten deden mee,
maar we moesten aan ledenwerving
gaan doen en leerlingen op gaan lei
den."
De officiële heroprichting van MVK
in 1959 vond plaats in café Meulstee
aan de Haven. Van Damme werd
voorzitter, gemeentesecretaris T.C.
Benou secretaris. „Het ging met val
len en opstaan. Het was heel moeilijk
om jeugd te krijgen en te houden. In
de jaren zestig was de televisie in op
komst. Dat trok de jeugd ontzettend.
Je kon ze niet vasthouden."
Kampte MVK met problemen, ook
muziekvereniging de Eendracht in
Scherpenisse verkeerde in moeilijk
heden en Oefening baart kunst in
Poortvliet bestond niet meer. „Ook
wij hebben toen weer even stilgele
gen, maar we zijn gaan praten over
een samenvoeging. Burgemeester
Bouwense zat in het bestuur van de
Eendracht en Joh. Geluk uit Sint-
Maartensdijk was er dirigent. De be
doeling was om ook muzikanten uit
Poortvliet en Stavenisse erbij te krij
gen."
Dat lukte maar ten dele. Het aantal
muzikanten uit de andere dorpen
bleef klein, maar Euterpe was een
feit.
Stavenisse bracht een aantal instru
menten in, de Eendracht groene uni
formen. „Er was geld nodig voor in
strumenten. We hebben toen
gesproken met de gemeentebesturen
van alle vier dorpen. Twee kwartjes
per inwoner vroegen we om van start
te gaan. Het was een spannende tijd.
Wethouder Moerland uit Stavenisse
zei: dat krijg ik hier nooit voor elkaar.
Het enige wat ik voor kan stellen, is
een bedrag van 200 of 300 per jaar te
geven maar dan moeten jullie een
paar keer per jaar komen spelen. In
Sint-Maartensdijk en Scherpenisse
lag de zaak eenvoudiger omdat we de
burgemeester meehadden. Ook in
Poortvliet was er steun, ondanks de
confesssionele meerderheid in de
raad."
Deze geldstroom duurde tot de herin
deling in 1971 toen er een nieuwe ge
meentelijke subsidieregeling kwam
die uitgaat van de richtlijnen van de
Nederlandse muziekfederatie. „Dat
is op poten gezet toen ik in de raad
zat (voor de VVD-red). De jeugd
wordt iets zwaarder gesubsidieerd,
zodat iedereen een kans krijgt."
Terugkijkend stelt Van Damme dat
het werven en het behouden van de
jeugd het grootste probleem was en is
voor Euterpe. Hij herinnert zich de
periode van ruim twintig jaar geleden
toen Euterpe een groep van ongeveer
15 jongeren had. „Die waren opge
leid door dirigent Gijzen en klaar
voor het werk. Een groep middelbare
scholieren die zo kon inschuiven. Zij
konden muziek lezen. Het was een
omslag. Ook de ouderen gingen daar
in mee. Ineens hadden we een prach
tig korps. Maar na de middelbare
school gaan ze studeren of werken en
zijn ze weg. Dat proces zie je elke
keer terugkomen. Je leidt de jeugd op
voor niks. Je houdt ze niet, op een en
keling na. Het verloop van jonge
mensen is groot en dat heeft onder
meer te maken met de werkgelegen-
heidsstructuur op Tholen."
Van Damme speelde zelf geen instru
ment. Ja, hij sloeg de grote trom en
speelde thuis wel accordeon, maar
zijn kracht lag toch veel meer op het
bestuurlijke niveau.
De oud-voorzitter herinnert eraan dat
'de muziek' voor en net na de oorlog
voornamelijk bestond uit muzikanten
uit arbeidersgezinnen. „Er was niks
te doen. Het was ontspanning, een
uitje. Er zaten maar enkele midden
standers in. Ik heb in de vereniging
geprobeerd dat te doorbreken, zodat
er ook kinderen van boeren en mid
denstanders bij kwamen. Dat is ook
goed voor het klimaat in een dorp."
De rol van de notabelen - strooibur-
gers noemt Van Damme ze - was
groot. „Om aan geld te komen, om
de vereniging een gezicht te geven,
waren ze nodig. Zij moesten de kar
trekken, bestuurlijk en financieel.
Vroeger liepen ze met hoge hoeden
voor de muziek uit. Die tijd is veran
derd. Het eerste bestuurslid dat niet
afkomstig was uit de burgerij was
muzikant C. Poot. Ik was de laatste
niet-muzikant in het bestuur. Een
goede ontwikkeling."
Het was echter L.A.M. Elenbaas uit
Scherpenisse die als eerste voorzitter
Oud-voorzitter M. van Damme speelde de grote trom, maar was vooral bestuurlijk actief.
van Euterpe aantrad. Van Damme
werd voorzitter van de bond van mu
ziekgezelschappen op Tholen en was
30 jaar voorzitter.
Volgens Van Damme was het nodig
dat er bij de bestuurders 'heilige
huisjes omver werden geschopt'.
„Bestuursleden betaalden bijvoor
beeld minder contributie. Ze doneer
den een bepaald bedrag. Dat was een
discussiepunt. Ik vond dat ze ook
contributie moesten betalen of meer
zelfs, maar dat gaf problemen: we
doen al genoeg, zeiden ze dan."
Maar wat bij de oprichting voor ogen
stond, een vereniging die voor de
aanwas van leden rijkelijk zou kun
nen putten uit vier dorpen, is niet ge
lukt. „Dat is jammer, anders hadden
we steviger gestaan. Dan was de in
breng uit andere dorpen groter ge
weest en had je ook meer verplichtin
gen voor die woonkernen gehad. Dan
hadden we een streekorkest gehad
met een flink potentieel aan mensen
achter je. Maar als we niet waren ge
fuseerd, dan hadden we niks gehad."
Euterpe heeft een majorettenpeloton
gekend en een grotere drumband.
Van Damme herinnert zich de grote
groep van jonge kinderen, meisjes
vanaf acht jaar, die majorette werden.
„De ouders maakten dan de pakjes,
maar die meisjes groeiden er zo weer
uit. Om de paar jaar moesten er weer
nieuwe pakjes komen. Dat was een
probleem. Bovendien ook voor ons
een hele verantwoording. Het was
mooi als ze voor het korps liepen,
maar o wee als dat klaar was, want
dan moesten wij voor die kinderen
zorgen als de ouders er niet bij wa
ren."
Van Damme heeft bij MVK een en
bij Euterpe vijf dirigenten meege
maakt: A. Riedijk, Joh. Geluk, M.
Gijzen, B. van Os en R de Rooij. Gij
zen kaapte hij als het ware bij Acce
lerando weg. „Dat speelde fantas
tisch. Dus moest die club wel een
goede dirigent hebben. Ik kende hem
natuurlijk en op een avond toen hij in
Sint-Annaland op de bus stond te
wachten naar Bergen, heb ik hem een
lift aangeboden. Onderweg over mu
ziek gesproken en gevraagd of hij in
teresse had om bij Euterpe te komen
spelen." Zo kwam Gijzen bij Euterpe
en werd het niveua flink opge
schroefd. Hij leidde leerlingen op en
Euterpe bezocht concoursen. „Zacht
jesaan kregen we meer succes."
Onder Van Os werd de stijgende lijn
voortgezet. Volgens Van Damme kon
deze dirigent beter met kinderen om
gaan en nu leidt F. de Rooi de vereni
ging op een 'professionele wijze'.
„We kunnen nu wedijveren met Ac
celerando, waar we vroeger zo te
genop keken. Nu zijn we de even
knie. Dat doet me goed. Ik vind het
geweldig dat we het zover geschopt
hebben."
De jubilaris ziet een groot verschil
tussen nu een veertig jaar geleden.
„Uitgaan was toen heel belangrijk.
Bij een jubileum of een huwelijk
werden een paar glaasjes bier ge
dronken. Toen de burgemeester van
Stavenisse werd ingehaald, kregen
de muzikanten geld omdat ze moes
ten verletten en dan gingen ze na af
loop lekker drinken. Feesten was be
langrijk. Nu komen ze veel meer om
muziek te maken. Dat is een kente
ring."
Het hoogtepunt voor Van Damme
was de viering van het 500-jarig be
staan van zijn woonplaats in 1985.
„Veertien dagen lang konden we Eu
terpe, een mooi gezelschap, inzetten.
De taptoe was een hoogtepunt. Ik
was er door ontroerd. Zelf mocht ik
de proclamtie doen met herauten. Hel
was een feest voor heel het doip. Ie
dereen deed er aanvankelijk maai- ne
gatief over, maar het was fantastisch.
Tenslotte is het evenementencomité
er uit voortgekomen, met Theo Ste
ketee, die nu voorzitter is van Euter
pe."
Dieptepunten waren er ook op mo
menten dat het niet (meer) boterde
tussen een aantal muzikanten en de
dirigent. Van Damme wil die perio
des liever vergeten, maar ze zijn er
wel degelijk geweest, beaamt hij.
„Als er een downperiode is in een
koips. dan heeft de dirigent het ge
daan. net als bij voetbal de trainer de
schuld krijgt. Het kan zover oplopen
dat muzikanten dreigen op te stappen
of inderdaad weggaan. Ik heb wel
eens een dirigent congé moeten ge
ven. Uil menselijk oogpunt was dat
een dieptepunt. Het was een moeilij
ke beslissing, maar het lag op muzi
kaal terrein."
Van Damme wil nog lang lid blijven
van Euterpe. „Dan is Euterpe er nog
en ik ook."
VVN-poppenkast. De Zeeuwse pop-
penkastgroep van Veilig Verkeer Ne
derland is op zoek naai- nieuwe pop
penspelers. De huidige groep wil na
diverse jaren stoppen. Ze treedt op
voor de jongste kinderen op de basis
scholen. Geïnteresseerden kunnen
bellen naar tel. 0113-373114.
In de Eendrachtbode van 25 febru
ari stond een stuk in Abdijnieuws
over een project dat de provincie
begint tegen huiselijk geweld. Ik
vind het een hele goede zaak dat de
overheid zich in wil zetten om
huiselijk geweld tegen te gaan en
mensen die slachtoffer hiervan zijn
geworden, te helpen. Vijftigduizend
gulden is een heleboel geld waar
een heleboel goede dingen mee ge
daan kunnen worden. Wat mij dan
echter verbaast, is het feit dat de
stichting Petra geen ondersteuning
krijgt van de overheid. Deze stich
ting zet zich al jaren in om meisjes
en vrouwen die slachtoffer zijn ge
worden van huiselijk geweld (waar
van tachtig procent te maken heeft
gehad met seksueel geweld) te hel
pen.
Voor bovengenoemd project had de
overheid een stuurgroep nodig van
hulpverlenende instanties. En raad
eens? Jawel, de stichting Petra
wordt niet toegelaten in de stuur
groep, terwijl deze stichting op dit
gebied een grote hoeveelheid kennis
en ervaring heeft. De reden waarom
stichting Petra tegengewerkt wordt?
Deze stichting werkt vanuit een
christelijke grondslag. Daarom
wordt de stichting niet erkend. Zelfs
de christelijke partijen, waarvan je
mag verwachten dat ze zich voor
hun achterban inzetten, hebben ge
stemd voor een niet-christelijke in
stelling in plaats van voor de stich
ting Petra. Dat de stichting geweerd
wordt omdat ze vanuit een christe
lijke achtergrond te werk gaat, is
volgens de Nederlandse wet discri
minatie. Mensen die hun verhaal
kwijt willen of informatie willen,
kunnen de praatlijn van de stichting
Petra bellen: 0118-641535.
Ilse v.d. Klooster
Weststraat 33
4697 GA Sint-Annaland.
Na haar onnavolgbaar twijfelen in haar vorige programma 'Liefdes
lef', wast cabaretière Kiki Heessels in haar nieuwe optreden 'Blond
Blauwde onzekerheid van zich af. Vrijdag trad Kiki Heessels op in De
Vossenkuil te Oud-Vossemeer.
haar vader zorgde er ook voor dat ze
vrede kreeg met wie en wat ze is en
zorgde er uiteindelijk voor dat ze nu
volmondig 'lk ben gelukkig' kon zin
gen", aldus voorzitter De Jonge.
Het Uit-op-Tholen-publiek was ook
'gelukkig' met Blond Blauw en ge
noot van de sterke mimiek van Hees
sels en van haar ontroerende liedjes.
Heessels zelf gaf aan dat ze, door de
reacties uit de zaal, een heerlijke
avond had gehad en dat het publiek
haar sterk deed denken aan de toe
schouwers uit haar geboortestreek, de
Achterhoek.
Het bestuur van Uit op Tholen kijkt
volgens mevr. De Jonge terug op een
succesvolle voorstelling. „We hopen
dat het concert van Hans Visser
Friends op 26 maart in Meulvliet net
zo goed zal verlopen", besluit de
voorzitster. Hans Visser brengt voor
de derde keer een concert op de plan
ken in Tholen. Voor de tweede keer is
zangeres Marian Rolle van de partij.
Het programma dat Visser en zijn
muzikale vrienden bieden, heet 'The
Club' en gaat over de muziek van de
drie beroemdste nachtclubs uit de ja
ren deitig: Der Blauen Engel in Ber
lijn, Théatre Des Folies Bergère in
Parijs en The Cottonclub in New
York. Het concert van Hans Visser
Friends vindt plaats op 26 maart in
gemeenschapscentrum Meulvliet in
Tholen en begint om kwart over acht.
Heessels maakte de balans op van
haar leven en sloeg haar nagels uit.
„Met een spervuur van woorden vol
geestige, intelligente observaties en
met een onbevangen, sterke mimiek,
rekende ze af met alles en iedereen
die haar in het verleden onzeker de
den zijn", vertelt voorzitter E. de Jon
ge van Uit op Tholen die het optreden
organiseerde. „Van kind tot volwasse
ne had ze steeds het gevoel nergens
bij te horen, steeds te willen zijn wat
ze niet was en wat ze niet kon wor
den. Al op school had ze het gevoel
nergens bij te horen, niet bij de meis
jes en niet bij de jongens, steeds zoe
kend naar het moment waarop het ge
luk zou komen opdagen. Het
gezochte geluk bleek echter steeds
niet dat geluk te zijn wat ze zocht. Dit
zoeken en proberen ergens bij te ho
ren. was wel de aanzet tot volwassen
worden en tot de uiteindelijke zelfac
ceptatie. De plotselinge dood van
Ds. A. den Hartog neemt dinsdag
avond 18 mei afscheid van de Her
vormde Gemeente Sint-Maartens
dijk. Hij heelt het beroep uit
Kesteren in de Betuwe aangenomen
en daar hoopt hij woensdag 2 juni
intrede te doen. Direct nadat ds. Den
Hartog beroepbaar was - begin fe
bruari was hij vier jaar in Sint-Maar
tensdijk - werd er al aan hem getrok
ken. Eerst uit Maartensdijk in
Utrecht en vervolgens uit Kesteren.
„De eerste schuif je nog weg, daar
moesten we niet naar toe", vertelt
de predikant. „We zijn hier ook zo
verbonden, ik zou niet weten waar
om ik zou moeten vertrekken. Ook
in Kesteren liet de Geest het eerst
niet toe om het beroep aan te nemen.
De dienst op beroep was daar overi
gens heel goed, weer anders dan in
Maartensdijk. Maar dan heb je zon
dagmiddag een doopdienst in je ei
gen gemeente en dan is dat ook weer
goed. En de catechisanten, waarmee
ik een nauwe band had, hielden me
eveneens nog hier. Bij mist moet je
niet uitvaren, zeggen ze altijd, maar
dan lees je maandagmiddag aan ta
fel Psalm 71:16 .Ik zal heengaan in
de mogendheden des Heeren.' Toen
ik die maandagavond catechisatie
gaf, voelde ik de jeugd waarmee ik
altijd met veel liefde had gewerkt,
losraken. Die avond moest ik om
half tien beslissen en nadat ik een
halfuur met mijn vrouw had gespro
ken, die tijdens de dienst in Kesteren
al de overtuiging had gekregen dat
we daar naar toe moesten gaan, heb
ik om tien over tien gebeld dat ik het
beroep aannam. Op het laatste mo
ment is het dus heel hard gegaan."
De Hervormde Gemeente Kesteren
is met 1900 leden anderhalf keer zo
groot als Sint-Maartensdijk. Voor
ds. Den Hartog wordt het zijn twee
de gemeente. „We gaan nu een beet
je terug waar we vandaan gekomen
zijn. Leerbroek, dat is niet zover van
Kesteren."
Ds. J. Lohuis uit Scherpenisse wordt
consulent in Sint-Maartensdijk.
