Curator daagt Italiaanse eigenaar zilveruienfabriek voor de rechter Woningzoekenden voelen niet veel voor een huis in Stavenisse VRIEND ALiU3-rPI L B U R G De computer was vakkundig leeggemaakt Verborgen achter kisten zat voor 360 mille zaaigoed in koelcel Rechter kent Polderman een miljoen toe Kiki Heesels in Vossenkuil met Blond blauw Kinderjury ook in Tholen weer van start gegaan Donderdag 25 februari 1999 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT 11 Curator mr. B. van Leeuwen heeft de Italiaanse eigenaar van de voormalige zilveruienfabriek Masaggia in Sint- Maartensdijk laten dagvaarden wegens bestuurdersaan sprakelijkheid. Er zijn producten en machines naar Italië overgebracht, zonder dat de vestiging Sint-Maartensdijk daar geld voor kreeg. Door dergelijke praktijken zijn de schuldeisers van het failliete bedrijf benadeeld en daar over wil de curator een uitspraak van de rechter. De ad ministratie was een puinhoop, een computer bleek leeg gehaald te zijn en de advocaten volgen elkaar op en vallen over elkaar heen. Een verhaal over Italiaanse toe standen aan de Nijverheids weg in Sint-Maartensdijk. Technische bezwaren Schuld 4,1 miljoen Diepgeworteld conflict Zaaigoed Gemeente en waterschap Hydrokoeler en snijmachine Grote bedragen Twee vonnissen Drie procedures Pentium leeg Beslagen opgeheven Reumafonds Slangen voor hogedrukreinigers Handelsonderneming Van Beers Techniek B.V. Elenahof p n AA „Het gebeurt niet vaak dat bestuur ders van een onderneming gedag vaard worden wegens hun aanspra kelijkheid", zegt mr. Van Leeuwen. „Dit is de tweede keer in mijn cura torschap. In 1994 heb ik ook zoiets gedaan en toen ben ik behoorlijk in het gelijk gesteld." Hij noemt de zaak Masaggia 'geen standaard fail lissement.' „Juridisch is dit een leu ke zaak en als de rechter me in het gelijk stelt, dan zit er voor de schuldeisers best wat muziek in." Masaggia b.v. werd op 25 februari vorig jaar failliet verklaard. Vijf da gen eerder had de ABN-Amrobank via het Thoolse notariskantoor Schot een bodemverhuurconstructie toegepast. De bank was eigenaar van het terrein, dat gehuurd werd door Masaggia. Advocatenkantoor Viragh en Van der Tak had in op dracht van de Italiaanse eigenaren in december 1997 een medewerk ster bij de zilveruienfabriek neerge zet om lijn te brengen in de wanor delijke administratie. De bank had in het kantoor een computersysteem geplaatst, maar in het kader van het vuistpandrecht achter verzegelde deuren. Overzichten uitdraaien, zou volgens de medewerkster niet een voudig zijn. Er zouden ook 'techni sche bezwaren' aan kleven, maar de curator kreeg wel een debiteuren en een crediteurenlijst. Troostwijk expertise stelde in op dracht van de bank een rapport op over de inventaris en voorraad, hiaar de bank had de spullen gezien de bodemverhuurconstructie laten verzegelen. De curator kon alleen in het kantoor, waar bureaus, stoelen en een kast met administratie wa- Volgens de raadsman van Masag gia, mr. Van der Tak, was het zilver- uienbedrijf failliet gegaan door een slechte markt. De productiekosten van zilveruien zouden al een aantal jaren hoger zijn dan de opbreng sten. Masaggia had tien miljoen gulden geïnvesteerd in een verlies gevend bedrijf. De bedrijfsstructuur was complex. Aan de ene kant was er de onroe rend goedmaatschappij Polderman b.v. (nog genoemd naar de voorma lige eigenaar), wat in feite een lege b.v. was. Daarnaast opereerde de beheersmaatschappij Gerard H. Polderman beheer b.v., die eigenaar zou zijn van het bedrijfsgebouw. Te vens was de beheer b.v. 100% aan deelhouder in de werkmaatschappij Masaggia b.v. De naamgeving van de twee maatschappijen met Polder man erin noemde de curator ver warrend gezien het verband met de vorige eigenaar. De bank had een vordering van 2,5 miljoen gulden op Masaggia, waar tegenover 1,9 miljoen gulden als in ventaris stond. Handelscrediteuren hadden voor 1,6 miljoen gulden van de zilveruienfabriek te vorderen. Het personeel had nog tot en met december 1997 loon gekregen en ook de belasting zou tot 1 januari geen cent tekort gekomen zijn. De curator en mr. Van der Tak spra ken over een eventuele doorstart. Een Italiaanse relatie van Masaggia zou bereid zijn de inventaris te ko pen, terwijl Masaggia zelf via de beheersmaatschappij de voorraad en debiteuren wel wilde overnemen. Bij de laatste was er een 'sterk emo tionele band met vorderingen' waar onder aanmerkelijke claims op voormalig directeur Polderman en op voormalig directeur Galema. De curator vond die claims niet zo reëel. Volgens hem zouden beide voormalige directeuren eerder geld tegoed hebben van Masaggia. Tus sen beide partijen lag een diepge worteld conflict. Volgens mr. Van der Tak zou de ver koop van de inventaris vrijwel on mogelijk zijn zonder medewerking van Masaggia, dus strikt moeten sa menhangen met verkoop van voor raad en debiteuren aan Masaggia. Er waren echter meer gegadigden, namelijk concurrenten. Dhr. De Pundert diende zich aan bij de cura tor namens 'de gehele branche' maar ook mr. Gelok - raadsman van de vroegere eigenaar/directeur van de zilveruienfabriek dhr. Polderman - wilde de activa wel overnemen. De bank gaf toestemming om de omvang van de inventaris en de voorraad volgens het rapport Troostwijk aan de kandidaat-kopers te geven, echter zonder boek-, han dels- en executiewaarde. Toen deden de kenners uit de bran che een ontdekking. In het rapport was geen zaaigoed opgenomen en geen enkel zilveruienbedrijf kan be staan zonder zaaigoed in voorraad te hebben. Er zou toch tenminste een paar ton zaaigoed in voorraad moeten zijn met een handelswaarde van om en nabij de 40 tot 50 gulden per kilo. Toen één van de personeelsleden van Masaggia de curator op het hart drukte, dat de energietoevoer niet mocht worden afgesloten in ver band met bederfelijke waar in een koelcel, groeide de nieuwsgierig heid. Overigens was de curator wel verbaasd, want mr. Van der Tak had gezegd dat er geen bederfelijke waar bij Masaggia aanwezig zou zijn. De bank bleek bereid om ga rant te staan voor betaling van de energietoevoer en Delta Nutsbedrij ven bleef stroom leveren. Volgens de laatst ontslagen direc teur, dhr. Galema, moest er bij Mas aggia een aanmerkelijke hoeveel heid zaaigoed zijn met een Het opruimen van het terrein van het zilveruienbedrijf Masaggia in Sint-Maartensdijk, dat in maart vorig jaar werd ontmanteld. handelswaarde van meer dan 200.000 gulden. De curator zocht verder en de bedragen werden ho ger. In een koelcel, wat verborgen op het terrein achter kisten en pal lets, zou omstreeks 8 ton zaaigoed van gemiddeld 45 gulden per kilo, dus totaal 360.000 gulden aanwezig zijn. De enigszins verdekt opgestel de koelcel zou alleen bereikt kun nen worden door met een vorkhef truck eerst die pallets en kisten te verrijden. De curator confronteerde de bank met de ontdekking, maar die wist van niets. Aan mr. Van der Tak werd gevraagd of er eventueel zaaigoed zou zijn, maar daarop kwam geen antwoord. Een ander punt was, dat werkmaat schappij Masaggia aan onroerend goed eigenaar/aandeelhouder Ge rard H. Polderman beheer b.v. geen huur behoefde te betalen. Het be drijfspand was dus gratis in gebruik. De verwevenheid ging verder, want volgens de bank stond de beheers maatschappij borg voor de schulden van de werkmaatschappij, maar be scheiden daarvan kreeg de curator nog niet te zien. De curator kwam vervolgens tot een akkoord met de branchegenoten in de persoon van dhr. De Pundert over de verkoop van de inventaris en voorraden per 20 maart 1998. Met name het verwerken en het af voeren van de grotendeels afgekeur de voorraden was echter nog een heel karwei. Bovendien kregen de kopers nog met inspectie van een milieu-ambtenaar van de gemeente Tholen en het waterschap Zeeuwse Eilanden te maken. Het azijnzuur, dat gescheiden werd van de zilver uien, liep direct in een bassin, waar de vloeistof werd geneutraliseerd en onder toezicht van het waterschap werd geloosd. Het hele feest leek niet door te gaan, toen mr. Boas (van het advo catenkantoor Viragh en Van der Tak) namens zijn Italiaanse op drachtgever meedeelde dat Masag gia geen toestemming gaf voor de ontruiming. Volgens de curator ging de bank, die de bedrijfspanden huurde, wel akkoord. Masaggia deed daarop aangifte bij justitie. De curator spoedde zich voor de zo veelste keer naar de Nijverheidsweg in Sint-Maartensdijk, met dhr. La- ban van de gemeente Tholen en een vertegenwoordiger van justitie. Be sloten werd om door te gaan met de ontruiming, wanneer alles maar nauwkeurig vastgelegd werd en dat deed dhr. De Pundert. Masaggia legde zich er niet bij neer en stelde alle partijen aansprakelijk voor eventuele vervuiling van de bodem. De bank legde de aansprakelijkheid vervolgens bij de kopers. Er ontstonden nog problemen toen in de bassins een bezinksel achter bleef dat een penetrante uienstank veroorzaakte. De gemeente riep de curator en dhr. De Pundert ter ver antwoording, maar de eerste wees dat af. Als curator van de werkmaat schappij had hij, namens de bank, aan de bank verbonden zaken ver kocht. De bank heeft vervolgens het pand in onderhuur aan de koper af gestaan om de inventaris en voor raad af te voeren. Geheel onver plicht bleek De Pundert wel bereid tot medewerking, maar de coördina tie van de gemeente met de raads lieden van Masaggia verliep niet vlot. Na de ontdekking van het zaaigoed kreeg de curator een nieuwe tip. Er zou in Sint-Maartensdijk nog een auto staan met een Italiaans kente ken, maar bij onderzoek bleek hier geen sprake te zijn van onttrekking van een vermogensbestanddeel. Wel kwam er een aanhanger boven wa ter, die spontaan werd ingeleverd door een boer. Volgens oud-directeur Galama zou er in Italië nog voorraad van Masag gia moeten zijn omdat er vlak voor het faillissement azijnzuur zou zijn vervoerd van Sint-Maartensdijk naar Italië. De curator probeerde toch geld bin nen te krijgen voor de schuldeisers en daarom haalde hij samen met een vertegenwoordiger van Troostwijk de debiteuren boven water. Op 27 maart komt een zekere Bason met zijn echtgenote naar Nederland en dat levert de curator, evenals een gesprek met Polderman, weer nieu we gegevens op. In Italië zou er on geveer 1000 ton voorraad zijn met een handelswaarde van 100.000 gulden, alsmede een hydrokoeler (nieuwwaarde 450 mille) die in mei 1997 tweedehands voor 2 ton zou zijn gekocht, maar de minimale marktwaarde zou slechts een ton zijn. Een FAM snijmachine werd eerst niet aangetroffen - wel onder delen - maar later kwam die op het industrieterrein van Sint-Maartens dijk toch boven water. De snijma chine zou tijdelijk uitgeleend zijn aan een derde. De curator werd inmiddels duide lijk, dat Masaggia de voorraden uit Sint-Maartensdijk naar Italië over bracht zonder dat de rekening werd betaald. Daarentegen profiteerde men in Italië wel van de opbreng sten. Via de bank kwamen van tijd tot tijd wel grote bedragen geld uit Italië binnen in Sint-Maartensdijk, maar de administratie gaf geen dui delijkheid of dat betrekking had op de verkochte voorraden. Wel zou hypotheekrecht van Italiaanse in stellingen zijn verleend op de bezit tingen in Nederland, als tweede hy potheek na de ABN-Amrobank. Ook een ander verhaal, dat er in Ita lië velden met zilveruienzaad zou den zijn ingezaaid die toebehoren aan Masaggia, kon niet worden be vestigd. De nevenvestiging in Italië zou een zelfstandig rechtspersoon zijn, maar volledig afhankelijk van Masaggia b.v. Een economische eenheid dus, waarvan alles in een balans in Ne derland verwerkt zou dienen te wor den. In Italië zou er nog een zaaimachine zijn, een hydraulisch systeem voor op de tractor, injectieapparatuur, voorraadboxen en een uienvoor- raad. De curator zuchtte nog maar eens even, want de mist werd alsmaar dikker. Er moest volstrekte duide lijkheid komen over de inhoud van de administratie. Het werd er echter niet gemakkelij ker op, zo bleek bij een gesprek op het kantoor van Viragh en Van der Tak. Masaggia had in cruciale pro cedures met Polderman - die de zil veruienfabriek aan Masaggia had verkocht - eerst mr. Van der Heijden als raadsman maar zijn nota's (400.000 gulden) werden niet be taald. Volgens de regels mocht Vi ragh en Van der Tak dan Masaggia niet overnemen als klant. De deken van advocaten kwam er aan te pas en Viragh moest een depot storten als persoonlijke garantstelling voor de openstaande nota's. Daarnaast werd een begrotingsprocedure aan hangig gemaakt bij de raad van toe zicht te Breda. In één procedure werd in maart vonnis gewezen, waarbij Masaggia werd veroordeeld tot het betalen van 1 miljoen gulden, waartegen over een bankgarantie stond van 925.000 gulden. Een ieder was ove rigens verbaasd over dit vonnis, want mr. Gelok - de raadsman van Polderman - zei kort na het faillisse ment akkoord te gaan met een schikking van een half miljoen! De curator dacht daarom hard na over een appèlprocedure. Ook de gewezen directeur Galama kreeg gelijk van de rechter. Masag gia werd veroordeeld tot het betalen van 200.000 gulden omdat het ont slag op staande voet van Galama niet correct was. Viragh wilde hier tegen beroep aantekenen en de cu rator had daar ook alle belang bij. Masaggia blijkt kind aan huis bij de rechtbank, want er lopen nog drie procedures: met Condifoods, Vrees wijk en Bartels. Condifoods eiste schadevergoeding voor levering van ondeugdelijk zaad door Bason aan de zilveruienfabriek in Sint-Maar tensdijk. Toen was Polderman ech ter nog eigenaar en niet Masaggia. In deze procedure was een bankga rantie van 150.000 gulden afgege ven. Volgens mr. Van Meggelen (een eerdere advocaat van Masag gia, zodat dat al aan zijn derde raadsman toe is) zou er hoogstens een veroordeling van 50 mille ten laste van de failliete onderneming kunnen volgen. In de zaak Vreeswijk (eveneens een gefailleerde onderneming) ging het om een claim wegens de slechte kwaliteit van de door Masaggia ge leverde uien. Hij wilde twee reke ningen van omstreeks 70.000 gul den niet betalen, maar volgens de curator zou dat bedrag wegvallen tegen een even grote claim van de andere zijde. Bartels had terreinwerkzaamheden verricht die onbetaald bleven omdat Masaggia er niet over tevreden was. Volgens mr. Boas zou er van de vor dering van 53 mille in redelijkheid 35.000 gulden verschuldigd zijn. Masaggia voelde zich echter finan cieel en ook emotioneel veel meer betrokken bij de procedures met Polderman, Van der Heijden en Ga lama. Daarom wilde hij die zaken voor eigen rekening voortzetten. Dacht de curator eerst dat Italië en Sint-Maartensdijk een economische eenheid vormden, mr. Viragh vertel de hem dat de Italiaanse vestiging volledig zelfstandig was! Bewijzen daarvoor, met specifieke en drin gende vragen van de curator voor de Italiaanse accountant van Masaggia, zegde mr. Viragh 10 april wel toe, maar het bleef bij woorden. Een week eerder was de curator ge bleken dat de administratie geen kasboek bevatte en dat één van de twee in het kantoor aan de Nijver heidsweg aangetroffen computers volgens een deskundige van Troost wijk vakkundig was leeggemaakt. Er werden alleen besturingspro gramma's in de pentium terugge vonden, zonder enige datagegevens. De curator noemt het merkwaardig, dat gelet op de zowel mondeling als schriftelijk gedane toezeggingen geen gegevens van Viragh volgden. Hij probeerde wel met Troostwijk en (oud) personeelsleden van Mas aggia een jaarrekening vanaf maart 1997 tot aan het failissement te ma ken. De oud-administrateur zei ont slagen te zijn omdat hij zich niet kon vinden in de manier waarop de relatie tussen Nederland en Italië in de boekhouding werd verwerkt. De curator werd daardoor opnieuw ge sterkt in de conclusie, dat er een be langrijke zakelijke en ook adminis tratieve relatie bestond tussen de Nederlandse hoofdvestiging en de Italiaanse nevenvestiging. Troost wijk nam een computer mee om de administratie uit te lezen en na een toezegging van de bank, 50% te willen betalen voor het opmaken van de jaarrekening, kon Buys be lastingadviseurs en accountants aan de slag. De curator had ook nog een meeval ler. Hij kreeg over de post een che que van een debiteur van 48.748 gulden die tevoren niet bekend was, zodat de curator die spoorslags bij de ING-bank liet innen. Overigens stond er nog bijna 53 mille op de boedelrekening, maar de curator was nog niet klaar met zijn werk. Hij was intussen wel zover, dat hij Masaggia liet dagvaarden wegens bestuurdersaansprakelijkheid. De bedrijfsvereniging, die de ach terstallige lonen van het ontslagen personeel had aangezuiverd, diende een vordering in op Masaggia en ook de belastingdienst stuurde aan slagen, die overigens na discussie met de curator weer werden terug gedraaid. Daarover kwam nog geen duidelijkheid, zoals ook de vorde ringen van crediteuren in de zomer van 1998 bleven binnendruppelen. Van debiteuren kwam er ook het een en ander binnen, maar overwe gend buitenlandse posten bleven open staan. Invordering daarvan zou moeizaam en kostbaar zijn, ver wachtte de curator. Uiteindelijk dacht hij, na aftrek van diverse be talingen, 100.000 gulden over te houden in de boedel. Er bleek echter nog een letsel schadekwestie te lopen met een werknemer van de zilveruienfa briek, maar later werd duidelijk dat de verzekeraar dit zou oplossen. Met toestemming van de rechter commissaris bij de arrondisse mentsrechtbank in Middelburg wer den alle beslagen van Masaggia ten laste van dhr. Polderman en zijn b.v. Thopal opgeheven. Via mr. Gelok werden alle betrokkenen op de hoogte gesteld. Overigens lopen er nog wel appèlprocedures inzake de vonnissen ten gunste van Polder man (1 miljoen) en Galama (2 ton). Intussen houdt de ABN-Amrobank een depot aan, na verkoop van de inventaris, van omstreeks 700.000 gulden. De verdere afwikkeling van het faillissement zal mede door de bestuurdersaansprakelijkheid echter nog lang duren, zo vreest curator mr. Van Leeuwen. Op vrijdag 5 maart brengt cabare tière Kiki Heesels in dorpshuis de Vossenkuil in Oud-Vossemeer haar derde theaterprogramma 'Blond blauw'. De voorstelling gaat naar eigen zeggen over 'hoop die blijft, ondanks de schurende werking van het bestaan.' Kiki Heessels brengt behalve geestige observaties ook ontroerende liedjes. De voorstelling in de Vossenkuil begint om kwart over acht en kaarten zijn behalve aan de kassa verkrijgbaar bij het VVV-kantoor in Sint-Maartensdijk en boekhandel Dieleman in Tholen. In de week van 15 maart wordt er weer gecollecteerd voor het nationaal Reumafonds. Het thema van de cam pagne is dit jaar artrose, één van de vele reumatische aandoeningen waar aan in Nederland 650.000 mensen lij den. In totaal lijden 1,4 miljoen Ne derlanders aan een chronische vorm van reuma. In totaal veroorzaken deze aandoeningen zes tot zeven procent van de directe medische kosten (3,5 miljard) en ongeveer 30 tot 35 pro cent van de kosten van ziekteverzuim en arbeidsongeschiktheid (17 mil jard). De landelijke collecte is van groot belang voor het Reumafonds omdat hier een kwart van de jaarlijkse inkomsten vandaan komt. Men kan ook een gift storten op giro 324 t.n.v. nationaal Reumafonds Amsterdam. Slabbecoornweg 38, 4691 RZ Tholen tel. 0166-603497 Ook op zaterdagochtend geopend van 8.00-12.00 uur Advertentie I.M. VERVOLG VAN VOORPAGINA De Julianastraat blijft voor haar een goede plek om woningen te bou wen. „Het is nu zo een vergankelijk straatje. De Julianastraat is naar Ju liana genoemd, maar als de prinses door de straat zou komen, zou ze er van schrikken." Oud-gemeenteraadslid H. Vermaas van de PvdA betreurt het dat het be stemmingsplan Poststraat niet van de grond komt. „Er is animo genoeg van jongeren hier om te bouwen. Ik ben bang dat ze vertrekken als er geen bouwgrond beschikbaar is. Nu zie je dat ze bestaande huizen ko pen, maar daar moeten ze meestal het een en ander aan verbouwen. Als ze de kans hadden gekregen om nieuwbouw te plegen, hadden ze dat zeker gedaan." Ook Vermaas noemt de Kerstraat als een mogelijk alternatief. „Het is een prachtige straat met nog veel open plekken. Die straat leent zich er heel goed voor. Riolering en bes trating ligt er al. Bovendien stonden er vroeger, voor de ramp, ook hui zen." De Stavenissenaar wijst erop dat er nu ook gebouwd wordt aan de Kerkstraat en dat daarvoor het be stemmingsplan gewijzigd moest worden (de gemeente verkocht een perceel aan J.M.L. Priem). Waarom de rest van de straat dan ook niet volgebouwd, zo redeneert hij. Een ander voordeel vindt hij dat de straat goed aansluit op het dorp. Hoe langer nieuwbouw uitblijft, hoe moeilijker het wordt voor de middenstand om te overleven in het dorp, zegt Vermaas. „We hebben nog maar een paar winkels. Als de jonge gasten wegtrekken, is het daar ook mee gebeurd." De grond achter de Poststraat is van verschillende eigenaren, een klein deel wordt gebruikt als volkstuintje. I.C. Geuze is een van hen. Hij heeft een tuin van 8 meter breed en 45 meter lang en herinnert zich nog een bijeenkomst met b. en w. in De Stove vier of vijf jaar geleden toen het plan werd besproken met de ei genaren van de grond en de bewo ners van de een deel van de Post straat. „Er werd toen vier tot zes gulden per vierkante meter voor de tuingrond geboden. Dat was een beetje erg weinig. Daarna heb ik er niks meer van gehoord." Geuze wil graag aan de Poststraat blijven tuinieren, maar zou zich niet verzetten als de grond opgeëist zou Voor de schuur van A.P. Heijboer middenin de Julianastraat knoopt menig Stavenissenaar een praatje aan zoals hier PD. Moerland (rechts) en L.J. van Oeveren. noordzijde van het Van der Lek-de Clercqplein, adviseerde de provin ciale planologische commissie om dit plan te laten vervallen. In 1980 werd ook al de mogelijkheid van uitbreiding aan de Kerkstraat en de Stoofdijk geopperd. In een be zwaarschrift tegen de vaststelling van het bestemmingsplan Kom stelt C.G. Heijboer uit de Poststraat dit voor. In die opzet (Kerstraat en Stoofdijk) is er sprake van 'centri sche komvorming', zo betoogde hij. Het toenmalige gemeentebestuur wijst de suggestie van de hand. Het volbouwen van de Kerkstraat draagt niet bij tot die centrische komvor ming. stelt het college. Het legt ook geen logische verbinding met de an dere wijken die worden ontwikkeld. 'Stedebouwkundig is dat een naga- tief gegeven'. Het bouwrijp maken van de Kerk straat zou volgens het college geen eenvoudige zaak zijn. 'Na de waters noodramp in 1953 is het gebruikt als stortplaats voor puinresten en funda menten,' aldus het college aan de raad in september 1980. In 1981 werden de grondprijzen voor het plan Poststraat en omgeving opnieuw vastgesteld. Prijsstijgingen en renteverliezen noopten het colle ge daartoe. Is er nu veel behoefte aan vrijstaande of halfvrijstaande wonin gen, 18 jaar geleden was er een 'af kalvende markt voor bungalowka vels en kavels voor halfvrijestaande bouw, gekoppeld aan een extreem hoge rentestand' In de Zeeuwse bibliotheken is de kinderjury weer van start gegaan. Ook de Thoolse openbare biblio theken ondersteunen deze jaarlijkse activiteit, die voor de twaalfde keer wordt gehouden. Alle kinderen van zes tot en met twaalf jaar mogen hieraan meedoen. Het is de bedoeling dat zij zoveel mogelijk boeken lezen, die in 1998 in de Nederlandse taal zijn versche nen. Deze zijn herkenbaar aan een groen kinderjury-etiket. Ter afslui ting moeten de deelnemers dan een top-vijf samen stellen van boeken die hun voorkeur hebben. Bij de Thoolse bibliotheken bestaat ook de mogelijkheid hulp en advies te vragen bij het kiezen en beoordelen van de boeken. Op vaste tijdstippen zullen er daarom van 1 maart tot 1 april leesmoeders aanwezig zijn. In Sint-Annaland zal dat zijn op maandag en donderdag van 15.45 tot 16.45 uur, in Sint-Maartensdijk op maandag en dinsdag van 15.30 tot 16.30 uur en in Tholen op maandag en dinsdag van 15.15 tot 16.15 uur. Daarnaast ligt het in de bedoeling dat er op vaste tijdstip pen en bij voldoende belangstelling voorgelezen wordt uit boeken die in aanmerking komen om te worden beoordeeld. worden. „Als de gemeente het wil hebben, krijgt ze het toch wel. We zouden ergens anders grond terug krijgen, maar voor mij hoeft het dan niet meer." In het begin hield Geuze er wel re kening mee dat hij zijn lapje zou kwijtraken, maar omdat het zo lang duurt, heeft hij er dit jaar toch maar weer een nieuw hekje geplaatst. Voor de leefbaarheid van het dorp is nieuwbouw nodig, vindt Geuze. „Ik weet dat er jongeren naar Sint-An naland gingen om daar een huis te bouwen. Daarvan zijn er verschil lende wel weer teruggekomen. Nu zie je dat de jeugd bestaande huizen koopt en die opknapt. Op zich een goede zaak natuurlijk," zegt Geuze, bestuurslid van FNV Bondgenoten. Stavenisse is weinig in trek bij wo ningzoekenden. Uit het bestand van de stichting Beter Wonen blijkt dat er op 1 februari twaalf huurders staan ingeschreven voor de 119 huurwoningen in het dorp: een voor een eengezinswoning, acht voor een bejaardenwoning, twee voor een woning in zorgcentrum Elenahof en een jongere. „Dat is weinig," zegt J. Droogendijk van de woningcorpo ratie en oud-inwoner van het dorp. „Er staan nooit veel mensen op de lijst voor Stavenisse. De ervaring leert dat er pas vraag komt. als je gaat bouwen." (Ter vergelijking: voor Scherpenisse zijn tien woning zoekenden ingeschreven, voor Poortvliet 26). De stichting ervoer dat de belang stelling groeide toen de Elenahof werd gebouwd. „Een woonzorgcen trum was toch nog een onbekend fenomeen. Maar toen we aan het bouwen gingen, kwamen es mensen op af waarvan we niet wisten dat ze zoiets zochten." Merkwaardig noemt Droogendijk het feit dat er ondanks de goede be langstelling voor Elenahof al twee jaar een woning in het complex on- verhuurbaar blijkt. Overigens was er in de jaren zeven tig al sprake van het bestemmen van een woongebied ten zuiden van de Poststraat. Omdat er toen - in 1979 - nog ruimte was voor huizen aan de ACCOUNTANTSKANTOOR - BELASTINGADVISEURS Begeleiding en advisering van ondernemingen en particulieren. 1 Opstellen jaarstukken, controlewerkzaamheden, verzorging administraties van ondernemingen. 1 Verzorging van aangifte inkomstenbelasting. Noordsingel 12, 4611 SE Bergen op Zoom telefoon 0164 - 24 13 52, fax 0164 - 25 75 16 Advertentie I.M.

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 1999 | | pagina 11