Curator daagt Italiaanse eigenaar
zilveruienfabriek voor de rechter
Woningzoekenden voelen niet
veel voor een huis in Stavenisse
VRIEND
ALiU3-rPI L B U R G
De computer
was vakkundig
leeggemaakt
Verborgen achter kisten zat voor 360 mille zaaigoed in koelcel
Rechter kent
Polderman een
miljoen toe
Kiki Heesels in
Vossenkuil met
Blond blauw
Kinderjury ook
in Tholen weer
van start gegaan
Donderdag 25 februari 1999
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
11
Curator mr. B. van Leeuwen heeft de Italiaanse eigenaar
van de voormalige zilveruienfabriek Masaggia in Sint-
Maartensdijk laten dagvaarden wegens bestuurdersaan
sprakelijkheid. Er zijn producten en machines naar Italië
overgebracht, zonder dat de vestiging Sint-Maartensdijk
daar geld voor kreeg. Door dergelijke praktijken zijn de
schuldeisers van het failliete bedrijf benadeeld en daar
over wil de curator een uitspraak van de rechter. De ad
ministratie was een puinhoop, een computer bleek leeg
gehaald te zijn en de advocaten volgen elkaar op en
vallen over elkaar heen. Een verhaal over Italiaanse toe
standen aan de Nijverheids weg in Sint-Maartensdijk.
Technische bezwaren
Schuld 4,1 miljoen
Diepgeworteld conflict
Zaaigoed
Gemeente en waterschap
Hydrokoeler en
snijmachine
Grote bedragen
Twee vonnissen
Drie procedures
Pentium leeg
Beslagen opgeheven
Reumafonds
Slangen voor
hogedrukreinigers
Handelsonderneming
Van Beers Techniek B.V.
Elenahof
p n
AA
„Het gebeurt niet vaak dat bestuur
ders van een onderneming gedag
vaard worden wegens hun aanspra
kelijkheid", zegt mr. Van Leeuwen.
„Dit is de tweede keer in mijn cura
torschap. In 1994 heb ik ook zoiets
gedaan en toen ben ik behoorlijk in
het gelijk gesteld." Hij noemt de
zaak Masaggia 'geen standaard fail
lissement.' „Juridisch is dit een leu
ke zaak en als de rechter me in het
gelijk stelt, dan zit er voor de
schuldeisers best wat muziek in."
Masaggia b.v. werd op 25 februari
vorig jaar failliet verklaard. Vijf da
gen eerder had de ABN-Amrobank
via het Thoolse notariskantoor
Schot een bodemverhuurconstructie
toegepast. De bank was eigenaar
van het terrein, dat gehuurd werd
door Masaggia. Advocatenkantoor
Viragh en Van der Tak had in op
dracht van de Italiaanse eigenaren
in december 1997 een medewerk
ster bij de zilveruienfabriek neerge
zet om lijn te brengen in de wanor
delijke administratie. De bank had
in het kantoor een computersysteem
geplaatst, maar in het kader van het
vuistpandrecht achter verzegelde
deuren. Overzichten uitdraaien, zou
volgens de medewerkster niet een
voudig zijn. Er zouden ook 'techni
sche bezwaren' aan kleven, maar de
curator kreeg wel een debiteuren
en een crediteurenlijst.
Troostwijk expertise stelde in op
dracht van de bank een rapport op
over de inventaris en voorraad,
hiaar de bank had de spullen gezien
de bodemverhuurconstructie laten
verzegelen. De curator kon alleen in
het kantoor, waar bureaus, stoelen
en een kast met administratie wa-
Volgens de raadsman van Masag
gia, mr. Van der Tak, was het zilver-
uienbedrijf failliet gegaan door een
slechte markt. De productiekosten
van zilveruien zouden al een aantal
jaren hoger zijn dan de opbreng
sten. Masaggia had tien miljoen
gulden geïnvesteerd in een verlies
gevend bedrijf.
De bedrijfsstructuur was complex.
Aan de ene kant was er de onroe
rend goedmaatschappij Polderman
b.v. (nog genoemd naar de voorma
lige eigenaar), wat in feite een lege
b.v. was. Daarnaast opereerde de
beheersmaatschappij Gerard H.
Polderman beheer b.v., die eigenaar
zou zijn van het bedrijfsgebouw. Te
vens was de beheer b.v. 100% aan
deelhouder in de werkmaatschappij
Masaggia b.v. De naamgeving van
de twee maatschappijen met Polder
man erin noemde de curator ver
warrend gezien het verband met de
vorige eigenaar.
De bank had een vordering van 2,5
miljoen gulden op Masaggia, waar
tegenover 1,9 miljoen gulden als in
ventaris stond. Handelscrediteuren
hadden voor 1,6 miljoen gulden van
de zilveruienfabriek te vorderen.
Het personeel had nog tot en met
december 1997 loon gekregen en
ook de belasting zou tot 1 januari
geen cent tekort gekomen zijn.
De curator en mr. Van der Tak spra
ken over een eventuele doorstart.
Een Italiaanse relatie van Masaggia
zou bereid zijn de inventaris te ko
pen, terwijl Masaggia zelf via de
beheersmaatschappij de voorraad
en debiteuren wel wilde overnemen.
Bij de laatste was er een 'sterk emo
tionele band met vorderingen' waar
onder aanmerkelijke claims op
voormalig directeur Polderman en
op voormalig directeur Galema. De
curator vond die claims niet zo
reëel. Volgens hem zouden beide
voormalige directeuren eerder geld
tegoed hebben van Masaggia. Tus
sen beide partijen lag een diepge
worteld conflict.
Volgens mr. Van der Tak zou de ver
koop van de inventaris vrijwel on
mogelijk zijn zonder medewerking
van Masaggia, dus strikt moeten sa
menhangen met verkoop van voor
raad en debiteuren aan Masaggia.
Er waren echter meer gegadigden,
namelijk concurrenten. Dhr. De
Pundert diende zich aan bij de cura
tor namens 'de gehele branche'
maar ook mr. Gelok - raadsman van
de vroegere eigenaar/directeur van
de zilveruienfabriek dhr. Polderman
- wilde de activa wel overnemen.
De bank gaf toestemming om de
omvang van de inventaris en de
voorraad volgens het rapport
Troostwijk aan de kandidaat-kopers
te geven, echter zonder boek-, han
dels- en executiewaarde.
Toen deden de kenners uit de bran
che een ontdekking. In het rapport
was geen zaaigoed opgenomen en
geen enkel zilveruienbedrijf kan be
staan zonder zaaigoed in voorraad
te hebben. Er zou toch tenminste
een paar ton zaaigoed in voorraad
moeten zijn met een handelswaarde
van om en nabij de 40 tot 50 gulden
per kilo.
Toen één van de personeelsleden
van Masaggia de curator op het hart
drukte, dat de energietoevoer niet
mocht worden afgesloten in ver
band met bederfelijke waar in een
koelcel, groeide de nieuwsgierig
heid. Overigens was de curator wel
verbaasd, want mr. Van der Tak had
gezegd dat er geen bederfelijke
waar bij Masaggia aanwezig zou
zijn. De bank bleek bereid om ga
rant te staan voor betaling van de
energietoevoer en Delta Nutsbedrij
ven bleef stroom leveren.
Volgens de laatst ontslagen direc
teur, dhr. Galema, moest er bij Mas
aggia een aanmerkelijke hoeveel
heid zaaigoed zijn met een
Het opruimen van het terrein van het zilveruienbedrijf Masaggia in Sint-Maartensdijk, dat in maart vorig jaar werd ontmanteld.
handelswaarde van meer dan
200.000 gulden. De curator zocht
verder en de bedragen werden ho
ger. In een koelcel, wat verborgen
op het terrein achter kisten en pal
lets, zou omstreeks 8 ton zaaigoed
van gemiddeld 45 gulden per kilo,
dus totaal 360.000 gulden aanwezig
zijn. De enigszins verdekt opgestel
de koelcel zou alleen bereikt kun
nen worden door met een vorkhef
truck eerst die pallets en kisten te
verrijden.
De curator confronteerde de bank
met de ontdekking, maar die wist
van niets. Aan mr. Van der Tak werd
gevraagd of er eventueel zaaigoed
zou zijn, maar daarop kwam geen
antwoord.
Een ander punt was, dat werkmaat
schappij Masaggia aan onroerend
goed eigenaar/aandeelhouder Ge
rard H. Polderman beheer b.v. geen
huur behoefde te betalen. Het be
drijfspand was dus gratis in gebruik.
De verwevenheid ging verder, want
volgens de bank stond de beheers
maatschappij borg voor de schulden
van de werkmaatschappij, maar be
scheiden daarvan kreeg de curator
nog niet te zien.
De curator kwam vervolgens tot een
akkoord met de branchegenoten in
de persoon van dhr. De Pundert
over de verkoop van de inventaris
en voorraden per 20 maart 1998.
Met name het verwerken en het af
voeren van de grotendeels afgekeur
de voorraden was echter nog een
heel karwei. Bovendien kregen de
kopers nog met inspectie van een
milieu-ambtenaar van de gemeente
Tholen en het waterschap Zeeuwse
Eilanden te maken. Het azijnzuur,
dat gescheiden werd van de zilver
uien, liep direct in een bassin, waar
de vloeistof werd geneutraliseerd en
onder toezicht van het waterschap
werd geloosd.
Het hele feest leek niet door te
gaan, toen mr. Boas (van het advo
catenkantoor Viragh en Van der
Tak) namens zijn Italiaanse op
drachtgever meedeelde dat Masag
gia geen toestemming gaf voor de
ontruiming. Volgens de curator ging
de bank, die de bedrijfspanden
huurde, wel akkoord. Masaggia
deed daarop aangifte bij justitie. De
curator spoedde zich voor de zo
veelste keer naar de Nijverheidsweg
in Sint-Maartensdijk, met dhr. La-
ban van de gemeente Tholen en een
vertegenwoordiger van justitie. Be
sloten werd om door te gaan met de
ontruiming, wanneer alles maar
nauwkeurig vastgelegd werd en dat
deed dhr. De Pundert. Masaggia
legde zich er niet bij neer en stelde
alle partijen aansprakelijk voor
eventuele vervuiling van de bodem.
De bank legde de aansprakelijkheid
vervolgens bij de kopers.
Er ontstonden nog problemen toen
in de bassins een bezinksel achter
bleef dat een penetrante uienstank
veroorzaakte. De gemeente riep de
curator en dhr. De Pundert ter ver
antwoording, maar de eerste wees
dat af. Als curator van de werkmaat
schappij had hij, namens de bank,
aan de bank verbonden zaken ver
kocht. De bank heeft vervolgens het
pand in onderhuur aan de koper af
gestaan om de inventaris en voor
raad af te voeren. Geheel onver
plicht bleek De Pundert wel bereid
tot medewerking, maar de coördina
tie van de gemeente met de raads
lieden van Masaggia verliep niet
vlot.
Na de ontdekking van het zaaigoed
kreeg de curator een nieuwe tip. Er
zou in Sint-Maartensdijk nog een
auto staan met een Italiaans kente
ken, maar bij onderzoek bleek hier
geen sprake te zijn van onttrekking
van een vermogensbestanddeel. Wel
kwam er een aanhanger boven wa
ter, die spontaan werd ingeleverd
door een boer.
Volgens oud-directeur Galama zou
er in Italië nog voorraad van Masag
gia moeten zijn omdat er vlak voor
het faillissement azijnzuur zou zijn
vervoerd van Sint-Maartensdijk
naar Italië.
De curator probeerde toch geld bin
nen te krijgen voor de schuldeisers
en daarom haalde hij samen met een
vertegenwoordiger van Troostwijk
de debiteuren boven water.
Op 27 maart komt een zekere Bason
met zijn echtgenote naar Nederland
en dat levert de curator, evenals een
gesprek met Polderman, weer nieu
we gegevens op. In Italië zou er on
geveer 1000 ton voorraad zijn met
een handelswaarde van 100.000
gulden, alsmede een hydrokoeler
(nieuwwaarde 450 mille) die in mei
1997 tweedehands voor 2 ton zou
zijn gekocht, maar de minimale
marktwaarde zou slechts een ton
zijn. Een FAM snijmachine werd
eerst niet aangetroffen - wel onder
delen - maar later kwam die op het
industrieterrein van Sint-Maartens
dijk toch boven water. De snijma
chine zou tijdelijk uitgeleend zijn
aan een derde.
De curator werd inmiddels duide
lijk, dat Masaggia de voorraden uit
Sint-Maartensdijk naar Italië over
bracht zonder dat de rekening werd
betaald. Daarentegen profiteerde
men in Italië wel van de opbreng
sten. Via de bank kwamen van tijd
tot tijd wel grote bedragen geld uit
Italië binnen in Sint-Maartensdijk,
maar de administratie gaf geen dui
delijkheid of dat betrekking had op
de verkochte voorraden. Wel zou
hypotheekrecht van Italiaanse in
stellingen zijn verleend op de bezit
tingen in Nederland, als tweede hy
potheek na de ABN-Amrobank.
Ook een ander verhaal, dat er in Ita
lië velden met zilveruienzaad zou
den zijn ingezaaid die toebehoren
aan Masaggia, kon niet worden be
vestigd.
De nevenvestiging in Italië zou een
zelfstandig rechtspersoon zijn, maar
volledig afhankelijk van Masaggia
b.v. Een economische eenheid dus,
waarvan alles in een balans in Ne
derland verwerkt zou dienen te wor
den.
In Italië zou er nog een zaaimachine
zijn, een hydraulisch systeem voor
op de tractor, injectieapparatuur,
voorraadboxen en een uienvoor-
raad.
De curator zuchtte nog maar eens
even, want de mist werd alsmaar
dikker. Er moest volstrekte duide
lijkheid komen over de inhoud van
de administratie.
Het werd er echter niet gemakkelij
ker op, zo bleek bij een gesprek op
het kantoor van Viragh en Van der
Tak. Masaggia had in cruciale pro
cedures met Polderman - die de zil
veruienfabriek aan Masaggia had
verkocht - eerst mr. Van der Heijden
als raadsman maar zijn nota's
(400.000 gulden) werden niet be
taald. Volgens de regels mocht Vi
ragh en Van der Tak dan Masaggia
niet overnemen als klant. De deken
van advocaten kwam er aan te pas
en Viragh moest een depot storten
als persoonlijke garantstelling voor
de openstaande nota's. Daarnaast
werd een begrotingsprocedure aan
hangig gemaakt bij de raad van toe
zicht te Breda.
In één procedure werd in maart
vonnis gewezen, waarbij Masaggia
werd veroordeeld tot het betalen
van 1 miljoen gulden, waartegen
over een bankgarantie stond van
925.000 gulden. Een ieder was ove
rigens verbaasd over dit vonnis,
want mr. Gelok - de raadsman van
Polderman - zei kort na het faillisse
ment akkoord te gaan met een
schikking van een half miljoen! De
curator dacht daarom hard na over
een appèlprocedure.
Ook de gewezen directeur Galama
kreeg gelijk van de rechter. Masag
gia werd veroordeeld tot het betalen
van 200.000 gulden omdat het ont
slag op staande voet van Galama
niet correct was. Viragh wilde hier
tegen beroep aantekenen en de cu
rator had daar ook alle belang bij.
Masaggia blijkt kind aan huis bij de
rechtbank, want er lopen nog drie
procedures: met Condifoods, Vrees
wijk en Bartels. Condifoods eiste
schadevergoeding voor levering van
ondeugdelijk zaad door Bason aan
de zilveruienfabriek in Sint-Maar
tensdijk. Toen was Polderman ech
ter nog eigenaar en niet Masaggia.
In deze procedure was een bankga
rantie van 150.000 gulden afgege
ven. Volgens mr. Van Meggelen
(een eerdere advocaat van Masag
gia, zodat dat al aan zijn derde
raadsman toe is) zou er hoogstens
een veroordeling van 50 mille ten
laste van de failliete onderneming
kunnen volgen.
In de zaak Vreeswijk (eveneens een
gefailleerde onderneming) ging het
om een claim wegens de slechte
kwaliteit van de door Masaggia ge
leverde uien. Hij wilde twee reke
ningen van omstreeks 70.000 gul
den niet betalen, maar volgens de
curator zou dat bedrag wegvallen
tegen een even grote claim van de
andere zijde.
Bartels had terreinwerkzaamheden
verricht die onbetaald bleven omdat
Masaggia er niet over tevreden was.
Volgens mr. Boas zou er van de vor
dering van 53 mille in redelijkheid
35.000 gulden verschuldigd zijn.
Masaggia voelde zich echter finan
cieel en ook emotioneel veel meer
betrokken bij de procedures met
Polderman, Van der Heijden en Ga
lama. Daarom wilde hij die zaken
voor eigen rekening voortzetten.
Dacht de curator eerst dat Italië en
Sint-Maartensdijk een economische
eenheid vormden, mr. Viragh vertel
de hem dat de Italiaanse vestiging
volledig zelfstandig was! Bewijzen
daarvoor, met specifieke en drin
gende vragen van de curator voor de
Italiaanse accountant van Masaggia,
zegde mr. Viragh 10 april wel toe,
maar het bleef bij woorden.
Een week eerder was de curator ge
bleken dat de administratie geen
kasboek bevatte en dat één van de
twee in het kantoor aan de Nijver
heidsweg aangetroffen computers
volgens een deskundige van Troost
wijk vakkundig was leeggemaakt.
Er werden alleen besturingspro
gramma's in de pentium terugge
vonden, zonder enige datagegevens.
De curator noemt het merkwaardig,
dat gelet op de zowel mondeling als
schriftelijk gedane toezeggingen
geen gegevens van Viragh volgden.
Hij probeerde wel met Troostwijk
en (oud) personeelsleden van Mas
aggia een jaarrekening vanaf maart
1997 tot aan het failissement te ma
ken. De oud-administrateur zei ont
slagen te zijn omdat hij zich niet
kon vinden in de manier waarop de
relatie tussen Nederland en Italië in
de boekhouding werd verwerkt. De
curator werd daardoor opnieuw ge
sterkt in de conclusie, dat er een be
langrijke zakelijke en ook adminis
tratieve relatie bestond tussen de
Nederlandse hoofdvestiging en de
Italiaanse nevenvestiging. Troost
wijk nam een computer mee om de
administratie uit te lezen en na een
toezegging van de bank, 50% te
willen betalen voor het opmaken
van de jaarrekening, kon Buys be
lastingadviseurs en accountants aan
de slag.
De curator had ook nog een meeval
ler. Hij kreeg over de post een che
que van een debiteur van 48.748
gulden die tevoren niet bekend was,
zodat de curator die spoorslags bij
de ING-bank liet innen. Overigens
stond er nog bijna 53 mille op de
boedelrekening, maar de curator
was nog niet klaar met zijn werk.
Hij was intussen wel zover, dat hij
Masaggia liet dagvaarden wegens
bestuurdersaansprakelijkheid.
De bedrijfsvereniging, die de ach
terstallige lonen van het ontslagen
personeel had aangezuiverd, diende
een vordering in op Masaggia en
ook de belastingdienst stuurde aan
slagen, die overigens na discussie
met de curator weer werden terug
gedraaid. Daarover kwam nog geen
duidelijkheid, zoals ook de vorde
ringen van crediteuren in de zomer
van 1998 bleven binnendruppelen.
Van debiteuren kwam er ook het
een en ander binnen, maar overwe
gend buitenlandse posten bleven
open staan. Invordering daarvan zou
moeizaam en kostbaar zijn, ver
wachtte de curator. Uiteindelijk
dacht hij, na aftrek van diverse be
talingen, 100.000 gulden over te
houden in de boedel.
Er bleek echter nog een letsel
schadekwestie te lopen met een
werknemer van de zilveruienfa
briek, maar later werd duidelijk dat
de verzekeraar dit zou oplossen.
Met toestemming van de rechter
commissaris bij de arrondisse
mentsrechtbank in Middelburg wer
den alle beslagen van Masaggia ten
laste van dhr. Polderman en zijn b.v.
Thopal opgeheven. Via mr. Gelok
werden alle betrokkenen op de
hoogte gesteld. Overigens lopen er
nog wel appèlprocedures inzake de
vonnissen ten gunste van Polder
man (1 miljoen) en Galama (2 ton).
Intussen houdt de ABN-Amrobank
een depot aan, na verkoop van de
inventaris, van omstreeks 700.000
gulden. De verdere afwikkeling van
het faillissement zal mede door de
bestuurdersaansprakelijkheid echter
nog lang duren, zo vreest curator
mr. Van Leeuwen.
Op vrijdag 5 maart brengt cabare
tière Kiki Heesels in dorpshuis de
Vossenkuil in Oud-Vossemeer haar
derde theaterprogramma 'Blond
blauw'. De voorstelling gaat naar
eigen zeggen over 'hoop die blijft,
ondanks de schurende werking van
het bestaan.' Kiki Heessels brengt
behalve geestige observaties ook
ontroerende liedjes. De voorstelling
in de Vossenkuil begint om kwart
over acht en kaarten zijn behalve
aan de kassa verkrijgbaar bij het
VVV-kantoor in Sint-Maartensdijk
en boekhandel Dieleman in Tholen.
In de week van 15 maart wordt er
weer gecollecteerd voor het nationaal
Reumafonds. Het thema van de cam
pagne is dit jaar artrose, één van de
vele reumatische aandoeningen waar
aan in Nederland 650.000 mensen lij
den. In totaal lijden 1,4 miljoen Ne
derlanders aan een chronische vorm
van reuma. In totaal veroorzaken deze
aandoeningen zes tot zeven procent
van de directe medische kosten (3,5
miljard) en ongeveer 30 tot 35 pro
cent van de kosten van ziekteverzuim
en arbeidsongeschiktheid (17 mil
jard). De landelijke collecte is van
groot belang voor het Reumafonds
omdat hier een kwart van de jaarlijkse
inkomsten vandaan komt. Men kan
ook een gift storten op giro 324 t.n.v.
nationaal Reumafonds Amsterdam.
Slabbecoornweg 38, 4691 RZ Tholen
tel. 0166-603497
Ook op zaterdagochtend
geopend van 8.00-12.00 uur
Advertentie I.M.
VERVOLG VAN VOORPAGINA
De Julianastraat blijft voor haar een
goede plek om woningen te bou
wen. „Het is nu zo een vergankelijk
straatje. De Julianastraat is naar Ju
liana genoemd, maar als de prinses
door de straat zou komen, zou ze er
van schrikken."
Oud-gemeenteraadslid H. Vermaas
van de PvdA betreurt het dat het be
stemmingsplan Poststraat niet van
de grond komt. „Er is animo genoeg
van jongeren hier om te bouwen. Ik
ben bang dat ze vertrekken als er
geen bouwgrond beschikbaar is. Nu
zie je dat ze bestaande huizen ko
pen, maar daar moeten ze meestal
het een en ander aan verbouwen.
Als ze de kans hadden gekregen om
nieuwbouw te plegen, hadden ze dat
zeker gedaan."
Ook Vermaas noemt de Kerstraat
als een mogelijk alternatief. „Het is
een prachtige straat met nog veel
open plekken. Die straat leent zich
er heel goed voor. Riolering en bes
trating ligt er al. Bovendien stonden
er vroeger, voor de ramp, ook hui
zen." De Stavenissenaar wijst erop
dat er nu ook gebouwd wordt aan de
Kerkstraat en dat daarvoor het be
stemmingsplan gewijzigd moest
worden (de gemeente verkocht een
perceel aan J.M.L. Priem). Waarom
de rest van de straat dan ook niet
volgebouwd, zo redeneert hij.
Een ander voordeel vindt hij dat de
straat goed aansluit op het dorp.
Hoe langer nieuwbouw uitblijft,
hoe moeilijker het wordt voor de
middenstand om te overleven in het
dorp, zegt Vermaas. „We hebben
nog maar een paar winkels. Als de
jonge gasten wegtrekken, is het daar
ook mee gebeurd."
De grond achter de Poststraat is van
verschillende eigenaren, een klein
deel wordt gebruikt als volkstuintje.
I.C. Geuze is een van hen. Hij heeft
een tuin van 8 meter breed en 45
meter lang en herinnert zich nog
een bijeenkomst met b. en w. in De
Stove vier of vijf jaar geleden toen
het plan werd besproken met de ei
genaren van de grond en de bewo
ners van de een deel van de Post
straat. „Er werd toen vier tot zes
gulden per vierkante meter voor de
tuingrond geboden. Dat was een
beetje erg weinig. Daarna heb ik er
niks meer van gehoord."
Geuze wil graag aan de Poststraat
blijven tuinieren, maar zou zich niet
verzetten als de grond opgeëist zou
Voor de schuur van A.P. Heijboer middenin de Julianastraat knoopt menig Stavenissenaar een praatje aan zoals hier PD. Moerland
(rechts) en L.J. van Oeveren.
noordzijde van het Van der Lek-de
Clercqplein, adviseerde de provin
ciale planologische commissie om
dit plan te laten vervallen.
In 1980 werd ook al de mogelijkheid
van uitbreiding aan de Kerkstraat en
de Stoofdijk geopperd. In een be
zwaarschrift tegen de vaststelling
van het bestemmingsplan Kom stelt
C.G. Heijboer uit de Poststraat dit
voor. In die opzet (Kerstraat en
Stoofdijk) is er sprake van 'centri
sche komvorming', zo betoogde hij.
Het toenmalige gemeentebestuur
wijst de suggestie van de hand. Het
volbouwen van de Kerkstraat draagt
niet bij tot die centrische komvor
ming. stelt het college. Het legt ook
geen logische verbinding met de an
dere wijken die worden ontwikkeld.
'Stedebouwkundig is dat een naga-
tief gegeven'.
Het bouwrijp maken van de Kerk
straat zou volgens het college geen
eenvoudige zaak zijn. 'Na de waters
noodramp in 1953 is het gebruikt als
stortplaats voor puinresten en funda
menten,' aldus het college aan de
raad in september 1980.
In 1981 werden de grondprijzen
voor het plan Poststraat en omgeving
opnieuw vastgesteld. Prijsstijgingen
en renteverliezen noopten het colle
ge daartoe. Is er nu veel behoefte aan
vrijstaande of halfvrijstaande wonin
gen, 18 jaar geleden was er een 'af
kalvende markt voor bungalowka
vels en kavels voor halfvrijestaande
bouw, gekoppeld aan een extreem
hoge rentestand'
In de Zeeuwse bibliotheken is de
kinderjury weer van start gegaan.
Ook de Thoolse openbare biblio
theken ondersteunen deze jaarlijkse
activiteit, die voor de twaalfde keer
wordt gehouden. Alle kinderen van
zes tot en met twaalf jaar mogen
hieraan meedoen.
Het is de bedoeling dat zij zoveel
mogelijk boeken lezen, die in 1998
in de Nederlandse taal zijn versche
nen. Deze zijn herkenbaar aan een
groen kinderjury-etiket. Ter afslui
ting moeten de deelnemers dan een
top-vijf samen stellen van boeken
die hun voorkeur hebben. Bij de
Thoolse bibliotheken bestaat ook
de mogelijkheid hulp en advies te
vragen bij het kiezen en beoordelen
van de boeken. Op vaste tijdstippen
zullen er daarom van 1 maart tot 1
april leesmoeders aanwezig zijn. In
Sint-Annaland zal dat zijn op
maandag en donderdag van 15.45
tot 16.45 uur, in Sint-Maartensdijk
op maandag en dinsdag van 15.30
tot 16.30 uur en in Tholen op
maandag en dinsdag van 15.15 tot
16.15 uur. Daarnaast ligt het in de
bedoeling dat er op vaste tijdstip
pen en bij voldoende belangstelling
voorgelezen wordt uit boeken die in
aanmerking komen om te worden
beoordeeld.
worden. „Als de gemeente het wil
hebben, krijgt ze het toch wel. We
zouden ergens anders grond terug
krijgen, maar voor mij hoeft het dan
niet meer."
In het begin hield Geuze er wel re
kening mee dat hij zijn lapje zou
kwijtraken, maar omdat het zo lang
duurt, heeft hij er dit jaar toch maar
weer een nieuw hekje geplaatst.
Voor de leefbaarheid van het dorp is
nieuwbouw nodig, vindt Geuze. „Ik
weet dat er jongeren naar Sint-An
naland gingen om daar een huis te
bouwen. Daarvan zijn er verschil
lende wel weer teruggekomen. Nu
zie je dat de jeugd bestaande huizen
koopt en die opknapt. Op zich een
goede zaak natuurlijk," zegt Geuze,
bestuurslid van FNV Bondgenoten.
Stavenisse is weinig in trek bij wo
ningzoekenden. Uit het bestand van
de stichting Beter Wonen blijkt dat
er op 1 februari twaalf huurders
staan ingeschreven voor de 119
huurwoningen in het dorp: een voor
een eengezinswoning, acht voor een
bejaardenwoning, twee voor een
woning in zorgcentrum Elenahof en
een jongere. „Dat is weinig," zegt J.
Droogendijk van de woningcorpo
ratie en oud-inwoner van het dorp.
„Er staan nooit veel mensen op de
lijst voor Stavenisse. De ervaring
leert dat er pas vraag komt. als je
gaat bouwen." (Ter vergelijking:
voor Scherpenisse zijn tien woning
zoekenden ingeschreven, voor
Poortvliet 26).
De stichting ervoer dat de belang
stelling groeide toen de Elenahof
werd gebouwd. „Een woonzorgcen
trum was toch nog een onbekend
fenomeen. Maar toen we aan het
bouwen gingen, kwamen es mensen
op af waarvan we niet wisten dat ze
zoiets zochten."
Merkwaardig noemt Droogendijk
het feit dat er ondanks de goede be
langstelling voor Elenahof al twee
jaar een woning in het complex on-
verhuurbaar blijkt.
Overigens was er in de jaren zeven
tig al sprake van het bestemmen van
een woongebied ten zuiden van de
Poststraat. Omdat er toen - in 1979 -
nog ruimte was voor huizen aan de
ACCOUNTANTSKANTOOR - BELASTINGADVISEURS
Begeleiding en advisering van ondernemingen en particulieren.
1 Opstellen jaarstukken, controlewerkzaamheden,
verzorging administraties van ondernemingen.
1 Verzorging van aangifte inkomstenbelasting.
Noordsingel 12, 4611 SE Bergen op Zoom
telefoon 0164 - 24 13 52, fax 0164 - 25 75 16
Advertentie I.M.