„Op blijvende verdeeldheid
kan toch geen zegen rusten"
VZOS viert diamanten jubileum
met optreden twee mannenkoren
D66
Lijst 5
Dwangsom voor
Havenzicht II
Meer geld
wethouders
en raadsleden
Tholen maakt
profielschets
voor secretaris
STEM
Donderdag 18 februari 1999
3
Verschillende predikanten gaan na vier, Vijfjaar al weer
naar een volgende gemeente. Een enkeling blijft veel
langer en één van die uitzonderingen is ds. A. Egas uit
Poortvliet. Hij viert zaterdag zijn koperen jubileum bij
de Hervormde Gemeente. Met een receptie tussen zeven
uur en half negen in verenigingsgebouw Eben Haëzer
wordt er aandacht geschonken aan het 12 1/2- jarig pre
dikantenjubileum. In mei hoopt hij 65 jaar te worden en
zijn afscheid zal daarna mogelijk niet zo lang meer op
zich laten wachten.
Dominee Egas 12 1/2 jaar in Hervormde Gemeente Poortvliet
Hardnekkig volk
Oud Gereformeerd
Schoenenzaak
Zonder baan
Geen hoge papieren
Er kan niet zoveel
Afscheiding geen
oplossing
Het christelijk gemengd zangkoor VZOS uit Sint-Anna
land bestaat zestig jaar. Dat heugelijke feit wordt gevierd
met een concert op 27 februari in de Nederlandse Her
vormde Kerk in Sint-Annaland. Voorzitster L. Pleune-
van den Hoek en bode J.M. Vroegop Jzn. zijn respectie
velijk 25 en 40 jaar lid van VZOS en weten heel wat te
vertellen over de jubilerende vereniging.
Sint-Annalands koor kijkt terug op zestig jaar met pieken en dalen
Mannenkoor
Steunpilaren
Dirigent belangrijk
Vergrijzing
Publiekstrekker
Woensdag 3 maart
Prov.-statenverkiezingen
STEM LIJST
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Poortvliet is de eerste en hoogst
waarschijnlijk ook de laatste ge
meente van ds. Egas, die pas op 44-
jarige leeftijd predikant werd. Hij
was eerst belastingambtenaar in
Gorkum en eigenaar van een schoe
nenzaak in Werkendam, voordat hij
theologie ging studeren. Zeven jaar
was hij voorganger van een her
vormde evangelisatie in Vriezen-
veen, voordat Egas op 13 augustus
1986 in Poortvliet werd bevestigd en
toen voor het eerst predikant werd
en de sacramenten van doop en
avondmaal mocht bedienen.
Hij kwam in een gemeente die een
flinke aderlating had ondergaan,
want in de periode van zijn voorgan
ger ds. Tj. de Jong waren er veertig
gezinnen vertrokken, voornamelijk
naar Oud-Vossemeer. „Ik heb het al
tijd als een roeping gezien om die
breuk te helen, maar dat doel heb ik
niet kunnen bereiken en dat is de
pijn die je voelt bij zo'n koperen ju
bileum."
Ds. Egas deed zijn intrede met Han
delingen 10:36: 'Dit is het woord,
dat Hij gezonden heeft de kinderen
Israels, verkondigende vrede door
Jezus Christus; deze is een Heere
van allen'.
De predikant trof echter 'een hard
nekkig volk' aan. „Mensen zijn wei
nig bereid om elkaar te vergeven en
fouten toe te geven, terwijl toch juist
het kenmerk van een christelijke ge
meente is, dat men liefde betoont.
Daar heeft men echter geen antenne
voor, dat spreekt ze niet aan. Men
zegt niet: zand erover, want we ho
ren bij elkaar en nemen eikaars te
kortkomingen voor lief. De ver
scheurde gemeente waar ik in 1986
kwam. is er nog steeds, al zijn er wel
een aantal teruggekomen."
De predikant schrijft de structurele
breuk toe aan het beleid van de
toenmalige kerkenraad. „Die had
geheeld moeten worden, een chris
telijke gemeente waardig. Als ze op
de rechter wang slaan, bied dan ook
de linker wang aan. Zei dr. John
Owen niet: de verdeeldheid van de
kerk is het scherpste zwaard van de
duivel."
Ds. Egas heeft in zijn leven meer
verdeeldheid meegemaakt. Hij is
hervormd gedoopt, maar zijn ouders
sloten zich met een afgesplitste
groep van de Hervormde Gemeente
Werkendam in 1956 aan bij de Oud
Gereformeerde Gemeente, waar hij
later zelf diaken en ouderling werd
en uiteindelijk ook predikant wilde
worden. „Ik was Oud Gereformeerd
in hart en nieren, maar ze baanden
me de weg naar de Nederlandse
Hervormde Kerk. Nu was die weg
ook weer niet zo moeilijk omdat ik
er gedoopt was. Bovendien voelde
ik me sterk betrokken bij een volks
kerk omdat het een bijbels model is.
Je hebt gesloten en open kerkver
banden en de Nederlandse Her
vormde Kerk is een open kerkver
band waar iedereen terecht kan. Ik
ben geen man van de kerkorde of
een dogmaticus. Het gaat me om de
behoefte, de begeerte bij mensen om
met God in aanraking te komen."
Overigens speet het Egas wel, dat
hij niet in de Oud Gereformeerde
Gemeente terecht kon. „Ik had er
vrienden, zoals ds. Gebraad en ds.
A. v.d. Meer (beiden later nog in
Sint-Philipsland) die bij ons regel
matig over de vloer kwamen, dus
daar had je toch een band mee."
De jonge Egas begon als 17-jarige
na de mulo bij de belastingdienst in
Gorkum. Zijn eerste baan werd on
derbroken voor het vervullen van de
militaire dienstplicht. Op 23-jarige
leeftijd nam hij de schoenwinkel van
zijn grootvader Vos (van moeders
kant) over in Werkendam. Egas be
zocht met de auto klanten, terwijl
zijn vrouw en moeder de winkel de
den. Naast de hoofdvestiging in
Werkendam was er nog een li haaltje
in Brakel in de Bommelerwaard.
„We kwamen uit een zeer religieuze
familie, van twee kanten. Alles ging
naar de kerk. Mijn vrouw was Gere
formeerd synodaal, maar dat was
toen in Werkendam een degelijke
gemeente, al was de overgang naar
de Oud Gereformeerde Gemeente
wel groot." Afkomstig uit dat kerke
lijk nest kreeg Egas op zijn 28ste de
roeping om predikant te worden. „Ik
zat zo'n zes jaar in de winkel, toen
ik de overtuiging kreeg dat ik predi
kant moest worden. Heel direct
kwam het - van boven - in mijn hart:
ik zal u visser van mensen maken.
Net als David kreeg ik de roeping:
Ik zal u stellen tot een herder over
mijn volk Israël. Dat was heel sterk,
maar zes jaar heb ik ermee gelopen
en er tegen gevochten. Ik had een
gezin van vier kinderen, dus dat was
niet zo eenvoudig."
Op een gegeven moment ging Egas
op zaterdagmorgen in Utrecht toch
studeren: Grieks, Latijn, drie moder
ne talen en geschiedenis. „Ik was
daar al mee bezig, toen ik me op
mijn 34ste aanmeldde om predikant
te worden bij de Oud Gereformeer
de Gemeente, maar het was in die
kringen iets negatiefs dat je studeer
de. Toen ben ik weer in de Neder
landse Hervormde Kerk terecht ge
komen."
In 1972 verkocht Egas, die ook nog
raadslid voor de SGP was en op een
gegeven moment zelfs kandidaat
wethouder, zijn bedrijf. Toen hij aan
de rijksuniversiteit in Utrecht kandi
daatsexamen had gedaan, mocht hij
les gaan geven op middelbare scho
len: Engels, godsdienst en maat
schappijleer. Hij deed dat aan de
Gomarusmavo in Gorkum en het
Ichtuscollege in Veenendaal. Op die
manier kon in het levensonderhoud
worden voorzien, want het gezin tel
de inmiddels zeven kinderen: vijf
jongens en twee meisjes. In het jaar
dat zijn theologiestudie afgerond
werd, was Egas in februari beroep
baar, zodat hij zijn onderwijsbaan
aan het begin van de zomervakantie
opzegde. Dat werd echter het begin
van een moeilijke tijd, want er
kwam geen beroep. „Ik heb toen
twee jaar thuis gezeten, zonder be
roep en dus ook zonder inkomen,
behalve dan van enkele preekbeur
ten. In die periode moest ik nog ver
huizen ook. want de pastorie in Bilt-
hoven waar we na de verkoop van
onze schoenenzaak in Werkendam
naar toe verhuisd waren, had men
weer nodig. We trokken naar een
oud boerderijtje in Waarder en daar
werden die twee jaar een hele bij
zondere periode in mijn leven. Soms
hadden we het laatste geld uitgege
ven. maar dan lag er weer een enve
loppe met geld in de brievenbus of
kregen we 3000 gulden op onze re
kening. We ontvingen veel steun en
medeleven. Het was ook een mooie
tijd omdat je dan ziet wie je ware
vrienden zijn."
Het gezegde 'je moet je oude
schoenen niet weggooien voordatje
nieuwe hebt' werd voor de oud
schoenenverkoper de harde werke
lijkheid.
„Ik was simpel van opvatting: als
God het wil, gebeurt het. Ik had
echter geen goed referentiekader
met nog tendenzen van de Oud Ge
reformeerde Gemeente en ook geen
mentor. Bovendien ging ik in Maar
tensdijk naar de kerk in plaats van
in Bilthoven. Ik dacht dat ik voor
een beroep hoge papieren had om
dat ik uit de Oud Gereformeerde
Gemeente afkomstig was, maar dat
leverde juist lage papieren op. Je
kunt in zo'n situatie beter uit de
Rooms-Katholieke Kerk komen
dan uit de Oud Gereformeerde Ge
meente, maar dat heb ik me toen
niet gerealiseerd. We zijn er echter
doorgekomen met veel tekenen van
Gods zorg en trouw. In 1977 kwam
er een beroep uit Vrie/.enveen. waar
ik regelmatig preekte bij een her
vormde evangelisatie op gerefor
meerde grondslag, een afsplitsing
van de N.H.-Kerk uit de tijd van
meester Van Leeuwen. Toen ik arri
veerde, heb ik tegelijk contact ge
zocht met de plaatselijke Hervorm
de Gemeente om van de
evangelisatie een officiële gemeen
te te maken. In het oosten vond ik
het heel plezierig. De mensen heb
ben er geen pretenties. Ze verbeel
den zich niets, maar als je vertrou
wen hebt, kan er veel. We bouwden
er een nieuw kerkorgel, een vereni
gingsgebouw en een pastorie."
Na zeven jaar in Vriezenveen voor
ganger te zijn geweest, kwam ds.
Egas 13 augustus 1986 naar Poort
vliet, waar hij een paar keer had ge
preekt op de vrije zondag van ds.
De Jong. De toenmalige predikant
van Sint-Maartensdijk, ds. J.G. van
Loon (hij vierde in 1992 zijn kope
ren jubileum in de smalstad) beves
tigde hem. „Ik koos voor de Gere
formeerde richting in de
Nederlandse Hervormde Kerk om
dat ik o.a. een sterk voorstander
ben van goed bijbels onderwijs
voor de jeugd. Jaren heb ik zelf een
zondagsschool geleid in Werken
dam. Poortvliet is echter een sterk
vergrijzende gemeente, maar wel
met een verenigingsleven. Jongeren
zoeken in het algemeen houvast en
zekerheid, maar hier zijn ze niet zo
op kerkelijke contacten gesteld. De
twee jeugdverenigingen doen het
echter goed. We hebben een jonge
lidmatenkring en een bijbelkring, al
is die niet zo groot. De vrouwen
vereniging is heel actief. Ik zou
graag willen dat de drempels lager
waren, want onze gemeente is wei
nig ontvankelijk. We zijn behou
dend. Er kan niet zoveel. Met lage
re drempels krijg je weer meer
discussie over allerlei zaken, terwijl
het er in het huis des Heeren gepast
dient toe te gaan. Het dragen van
een hoed is bijvoorbeeld een bijbel
se traditie, maar het moet geen
kernpunt worden in plaats van het
werkelijke geestelijk leven. Als
vormen de overhand krijgen, gaat
het wezen van het geloof verloren.
Een vormelijke gemeente is uitein
delijk dodelijk. Je kunt vormen niet
missen, maar ze moeten niet alles
overheersend zijn. Wie zich in zo'n
sfeer aan de vorm aanpast, hoort er
dan alleen bij en dat is toch niet het
criterium dat het woord van God
aanlegt."
Ds. Egas noemt de prediking bepa
lend voor zijn werk in Poortvliet.
„Ik ben niet de man die door het
dorp rent, maar ik bezoek de bijeen
komsten waar ik de gemeenteleden
kan ontmoeten. Pastoraat dient men
meer op de inhoud dan op de vorm
te beoordelen."
Bij alles speelt de splitsing uit de
tachtiger jaren hem echter nog par
ten. „Voor een pastor is dat pijnlijk
en als de verdeeldheid blijft voortbe
staan, kan er geen zegen op rusten.
Het ergste is, wanneer de liefde ont
breekt. Zelf ben ik tamelijk ruimhar
tig en ik kan met iedereen praten,
maar met de Afscheiding en later de
Doleantie heb ik grote moeite omdat
er geen zegen op rust. Afscheiding is
nooit de oplossing, als je ziet wat er
van die kerken geworden is."
Tot 1 mei 2000 mag ds. Egas nog
doorgaan in Poortvliet, maar hij
weet nog niet of hij zo lang zal blij
ven. „Iedere dominee denkt dat hij
het best is, al preekt iedereen dat hij
de minste moet zijn. Voor de ge
meente is het misschien goed dat er
na 12 1/2 jaar een ander komt. Onze
familie en vrienden wonen elders.
Als predikant heb je natuurlijk veel
contacten - pastoraal en kerkelijk -
maar geen echte vriendschappen.
Predikant zijn. dat is een apart le
ven. Je bent de baas van de gemeen
te, maar je kunt niet doen wat je
wilt. Een hechte, warme vriend
schap opbouwen, dat is hier moei
lijk."
Ds. Egas is mede-oprichter van de
landelijke vereniging voor gehandi
capten Adullam en voorzitter van de
afdeling Tholen. Hij zit nu in het
breed moderamen van de classis
Zierikzee en in het bestuur van de
provinciale kerkvergadering (PKV)
Zeeland. In het voor- en het najaar
maakt hij al een paar jaar een reis
naar Roemenië om hulpgoederen te
brengen naar een school en een psy
chiatrische inrichting. De bedoeling
is om daar ook een winkel op te zet
ten om de Roemenen meer in hun
eigen onderhoud te laten voorzien
en de distributie van de hulpgoede
ren te verbeteren.
Komt de actieve periode van ds.
Egas in Poortvliet in zicht, de nieu
we generatie Egas staat al klaar.
Eind mei hoopt de oudste zoon, die
wethouder in Werkendam is ge
weest, bevestigd te worden als pre
dikant van de Christelijk Gerefor
meerde Kerk in Urk.
Stemmen
van lezers
Ook ik wil als jurist, gespecialiseerd
in de rechtsgebieden van bestuur en
milieu, reageren op de starre houding
van het gemeentebestuur van Tholen
terzake van invordering van de opge
legde dwangsom aan de heer De Man
als uitbater van de milieuplichtige ho-
reca-inrichting café-restaurant Ha
venzicht te Sint-Annaland.
Deze bestuurlijke dwangsom is een
wettelijk middel tér bevordering van
een effectief gemeentelijk handha
vingsbeleid. Hierbij gaat het zeker
niet om een strafoplegging, doch om
naleving van wetgeving af te dwin
gen. In dit geval milieuwetgeving.
Door het aanbrengen van afdoende
geluidsisolatie in deze inrichting is
het door het gemeentebestuur nage
streefde doel bereikt. Ik heb reeds op
gemerkt. dat een dwangsom geen
strafmiddel kan zijn. Derhalve is de
kous af. Navordering van door het ge
meentebestuur gemaakte aantoonbare
extra kosten zou tot de mogelijkheden
kunnen behoren. Voor zover de admi
nistratieve kant van de kwestie.
Doch ook is er strijd met de in het
burgerlijk recht gehanteerde normen
van redelijkheid en billijkheid. Mijns
inziens maakt de heer De Man in een
procedure voor de burgerlijke rechter
grote kans de gemeente te doen mati-
De gemeenteraad van Tholen beslist
maandagmiddag over de verhoging
van de vergoedingen voor de vier
wethouders en de raadsleden zelf.
Uitgangspunt is de stijging van het
consumentenprijs-indexcijfer in sep
tember (0,65%) en daardoor gaan de
twee wethouders met een volledige
baan 8328 gulden per maand verdie
nen; de deeltijdwerkers krijgen een
afgeleide daarvan.
Voor de raadsleden geldt een ander
uitgangspunt: de stijging van het in
dexcijfer voor werknemers bij de
overheid in september. En dat was
2,4%. Voor de onkostenvergoeding
geldt weer het consumentenprijs-in
dexcijfer. Voor de groep gemeenten
tol 24.000 inwoners is de vergoeding
9767 gulden per jaar plus een tege
moetkoming in de onkosten van
2059 gulden. Het maximum bedrag
voor leden van gemeentelijke com
missies is voor Tholen 119 gulden
per vergadering.
De gemeente Tholen maakt een
profielschets voor de benoeming
van een nieuwe secretaris. A.G. Ize-
boud (56) stopt ermee per I novem
ber en met alle belanghebbenden
vinden momenteel gesprekken
plaats. Het college van b. en w.
schakelt de fractievoorzitters uit de
gemeenteraad in voor advies, als
mede de ambtelijke top (A.G. van
de Sande, F.W. Keur en L.T. Steen-
poorte) en de ondernemingsraad.
Daarnaast wordt er op onderdelen
mogelijk ondersteuning gevraagd
van een extern selectie-adviesbu
reau. In verband met de vele vrije
dagen die Izeboud nog tegoed heeft,
vertrekt hij in de praktijk al per 1
augustus. Het streven is om de op
volger per 1 september te benoe
men, zodat de tijd zonder gemeen
tesecretaris zo kort mogelijk is.
De gemeenteraad zal Izeboud maan
dagmiddag eervol ontslag verlenen
onder dankzegging voor de aan de
gemeente bewezen diensten. Hij
heeft 40 dienstjaren en voldoet daar
mee aan de regels voor flexibele
pensionering en uittreding.
gen in haar invordering, dan wel dat
de invordering wordt gestopt. In dit
verband is het tevens interessant te
bekijken hoe de dwangsom tot stand
is gekomen, namelijk door cumulatie
van dwangsommen. Hierbij merk ik
op dat in het Nederlands recht het 'ne
bis in idem' beginsel bestaat, het geen
wil zeggen: niet tweemaal voor het
zelfde feit vervolgen.
Als gespecialiseerd jurist heb ik eer
der kunnen constateren dat kleine ge
meenten niet goed om kunnen gaan
met problemen als hierboven ge
noemd. Ook rancune kan in het spel
zijn en wel voornamelijk door politie
ke partijen die een fundamentalistisch
religieuze overtuiging hebben.
Drs. K. van den Hoek
Korte Weide 7
5397 AN Lith.
De jubilerende voorzitster L. Pleune- van den Hoek en bode J.M. Vroegop Jzn. met de oorkonde die ze van de KNZB hebben gekregen.
In de woning van de familie Pleune
zitten de voorzitter en de bode bij
elkaar. Netjes in het pak voor de fo
to, mevr. Pleune met een sjaal van
de koninklijke Nederlandse zan-
gersbond en Vroegop met de speld
jes van diezelfde bond en van het ei
gen koor. „Die kreeg je destijds als
je bij de vereniging kwam. Ik denk
niet dat er veel zijn die het speldje
nog hebben, want ik zie niemand
die ze draagt", zegt Vroegop.
VZOS (vooruitgang zij ons streven)
is opgericht op 25 februari 1939.
Het initiatief kwam daarbij van ds.
Van Griethuizen, Hervormd predi
kant in Sint-Annaland. „Voor die
tijd was er ook al een zanggroepje
geweest onder leiding van David
Manteau. Dat werd dan ook gewoon
'de zang van David Manteau' ge
noemd", zegt de 45-jarige voorzit
ster mevr. Pleune. „K. Koetsdijk
was de eerste dirigent en voorzitter.
Hoewel deze man in Oudenbosch
woonde, was hij onderwijzer hier in
Sint-Annaland. Zo zijn ze aan die
man gekomen." Het eerste bestuur
van VZOS telde vijf leden. Behalve
Koetsdijk waren dat: secretaris D.
Hendrikse, penningmeester C. v.d.
Klooster, bibliothecaris A. Dake en
algemeen adjunct A. van Luijk. Ds.
Van Griethuizen werd tot erevoor
zitter benoemd.
Ter gelegenheid van het jubileum
van VZOS zijn er zestig mannen
kijk en luister naar
onze tv- en radio
uitzendingen op
Omroep Zeeland
DEMOCRATEN
Advertentie I.M.
uit Sint-Annaland gevraagd om te
zingen in een gelegenheids-man
nenkoor. Vroegop verrast zijn
voorzitster nog met een wetens
waardigheid uit het verleden. „Er
was al eens eerder een mannen
koor, naast VZOS. Daar ben ik
eerst lid van geweest. Samen met
mijn broer ging ik erop. En daar
ben ik ook bode geworden", zegt
Vroegop die puur uit eigen interes
se naar het mannenkoor ging.
„Daar was geen sturing van mijn
ouders bij. Ik was achttien en vond
het wel mooi zo'n koor. Wel waren
ze bij ons thuis muzikaal. Behalve
mijn ene broer die ook naar het
koor ging, zit mijn andere broer bij
de muziekvereniging. Toen het
mannenkoor werd opgeheven, ben
ik overgestapt naar VZOS."
De jubilerende vereniging begon
destijds met 23 leden: 18 heren en 5
dames. „Gek eigenlijk. Toen waren
er veel minder dames en tegenwoor
dig zijn er juist minder heren", zegt
mevr. Pleune. „Het bestuur bestond
toen ook helemaal uit heren en ook
dat is nu totaal anders. Er zit maar
één man meer in het bestuur." Van
de leden van het eerste uur zijn er
momenteel nog drie in leven: A.
Soeters, M. Fase en mevr. J. Ket
ting. Nu telt VZOS 39 leden. „We
hebben best wat pieken en dalen ge
had in die zestig jaar. Er zijn tijden
geweest dat we maar zo'n 27 leden
hadden. En het hoogste ledental van
97 was er in 1943, in de oorlog. Het
bestuur bestaat nu uit: voorzitster
mevr. L. Pleune-van den Hoek, se
cretaresse mevr. A. Geluk-Heijboer,
penningmeesteresse mevr. S.
Bruijnzeel-Ridderhof. A. den Haan
en mevr. D. Fase-Burgers. Het koor
wordt altijd op orgel begeleid door
L. Heijboer.
Enkele leden zijn in al die jaren
voor VZOS van groot belang ge
weest. „C. Scherpenisse was zo ie
mand. Vanaf de oprichting heeft hij
diverse malen als dirigent gefun
geerd en hij is ook voorzitter van de
vereniging geweest. Bij het vijftig
jarig bestaan is hij nog als erelid ge
huldigd", vertelt mevr. Pleune. Op
datzelfde feest werd W. Fase tot ere
voorzitter benoemd. „Fase is een
grote steun geweest voor VZOS. Tot
driemaal toe was hij dirigent in een
periode dat er een vacature was.
Ook hij is voorzitter geweest. In
zijn actieve periode kregen we ook
veel steun van zijn vrouw die het
koor op orgel begeleidde. En ook
erelid C. v.d. Repe heeft veel voor
de vereniging gedaan. Hij is bijna
50 jaar lid geweest, maar vanwege
zijn gezondheid moest hij stoppen."
VZOS had in het algemeen dirigen
ten die vrij lang bleven. En dat is
qua werkwijze prettig voor een
koor. „Iedere dirigent heeft toch
weer zijn eigen stijl en het kost toch
wel een jaartje om aan elkaar te
wennen", zegt Vroegop. Zelf is de
59-jarige bode ook een trouwe
steunpilaar voor de vereniging. Hij
nam het bodeschap bij het mannen
koor over van zijn broer. Vanaf het
moment dat hij bij VZOS kwam,
was hij ook al bode. Deze functie
behelst een aantal werkzaamheden:
„Ik breng de uitnodigingen voor de
jaarvergadering rond en ik haal de
contributie op. Alleen in en rond
Sint-Annaland hoor, want sinds we
meer donateurs hebben gekregen,
wonen er ook een heel aantal op de
rest van het eiland", vertelt Vroeg
op. „Verder zet ik de stoelen gereed
en leg ik de liedboeken klaar in Het
Trefpunt, waar we repeteren."
Vroegop is ondanks zijn leeftijd en
de lange periode dat hij al bode is.
niet van plan te stoppen met het
werk. „Ik vind het leuk om te doen.
Op mijn gemak op de fiets. Zo kom
je gelijk nog onder de mensen. En
ik zit momenteel in de wao, dus tijd
heb ik genoeg. Zo lang het nog kan,
wil ik het blijven doen." Doordat
Vroegop de contributie nog aan de
deur ophaalt, kent VZOS nog geen
automatische incasso's of over
schrijvingen (behalve bij donateurs
van buiten Sint-Annaland) die bij
veel verenigingen wel gemeengoed
zijn geworden. Die contributie be
droeg overigens bij de oprichting 20
cent per maand. Nu is het 27,5 gul
den per kwartaal. Het aantal dona
teurs is de laatste jaren fors geste
gen. Dat heeft een niet zo voor de
hand liggende oorzaak. „VZOS
gaat al heel lang elk jaar naar het
Doelenconcert. Eerst alleen met de
leden en aanhang, maar later kwa
men daar steeds meer mensen bij.
Nu rijden we met zes bussen naar
dat concert. Mensen hoeven alleen
maar een kaartje te kopen en de rest
regelt VZOS. Daardoor zijn er heel
wat mensen donateur geworden van
de vereniging."
Na Koetsdijk kende VZOS in het
zestigjarig bestaan zeven dirigen
ten. Koetsdijk stopte in 1946. In
1949 kwam er pas een nieuwe diri
gent in de persoon van J. Ridder
hof. In 1959 werd hij opgevolgd
door J.C. Geluk uit Sint-Maartens
dijk die tot 1971 de scepter zwaaide
over VZOS. In de jaren zestig en
zeventig werd er veel aan concour
sen gedaan, waarbij het koor ver
schillende eerste prijzen in de
wacht sleepte. J. Wesdorp kwam in
1972 als dirigent en bleef zeven
jaar aan. Daarna werd het roer
overgenomen door R Bout uit Tho
len en die werd in '83 opgevolgd
door dhr. Van der Kaa. J. van
Broekhoven - die tevens organist
was - dirigeerde het koor van 1987
tot 1993. Daarna kwam de huidige
dirigent, M. van Gorsel uit Sint-
Maartensdijk. „Voor hem was het
best moeilijk, want hij is eigenlijk
helemaal geen dirigent. Hij heeft er
geen opleiding voor gehad. Hij is
natuurlijk wel een heel goede zan
ger en vandaaruit heeft hij het op
gepakt. Èn het gaat heel goed",
zegt mevr. Pleune.
Een dirigent is volgens de voorzit
ster en bode Vroegop belangrijk
voor een koor. „Niet alleen voor het
instuderen van een lied, maar ook
voor de uitvoering. Een dirigent
geeft aan wanneer je harder, zach
ter of aanzwellend moet zingen en
wanneer er pauzes in een stuk zit
ten. Ook geeft hij de inzet van de
partijen aan. En tijdens de repetities
geeft hij een stukje muziekonder-
richt en uitleg over het te zingen
werk", zegt mevr. Pleune. VZOS is
een christelijk gemengd koor. Dat
betekent dat het ook christelijke lie
deren zingt. „Vroeger waren het
hoofdzakelijk psalmen en gezan
gen. De werken werden door de di
rigent uitgezocht", vertelt Vroegop.
De voorzitster vult hem aan: „Nu is
dat anders. We hebben een muziek-
commissie die van de KNFB een
selectie liederen op zicht krijgt toe
gezonden. Daaruit worden de nieu
we nummers gekozen, ongeveer zes
per jaar. Het zijn vaak bewerkingen
van psalmen en gezangen of andere
geestelijke liederen. De meeste lie
deren zijn in het Nederlands, maar
we zingen ook wel eens wat in hel
Duits of Engels."
De bezetting van VZOS is momen
teel vrij goed wat verhouding tus
sen mannen en vrouwen betreft.
„Ons probleem is meer dat het koor
aan het vergrijzen is. Veel leden
zijn vijftig jaar of ouder. En dat kun
je goed merken", zegt mevr. Pleu
ne. „Als je opnamen van twintig
jaar geleden hoort, dan merk je
toch dat de stemmen veel krachti
ger klinken. Het wordt voor oude
ren steeds moeilijker om nieuwe
stukken in te studeren. Daarbij
komt dat tegenwoordig minder
mensen muziek kunnen lezen dan
vroeger. Daar moet je bij de keuze
van de werken wel rekening mee
houden. Al willen we bij VZOS
ook weer niet te eenvoudige liede
ren zingen. Gelukkig zijn er de
laatste tijd weer een paar jongere
leden bijgekomen. Maar we kunnen
nog heel wat aanvulling gebrui
ken." Twee leden van VZOS zijn
inmiddels meer dan een halve eeuw
bij het koor: mevr. C. Wessels-
Snoep (52 jaar lid) en J. Vroegop
(53 jaar lid waarvan 37 jaar als be
stuurslid).
Bode Vroegop heeft het uitstekend
naar zijn zin bij het Sint-Annaland-
se koor. „Het is een gezellige,
hechte club. De mensen komen al
lemaal voor hun ontspanning naar
VZOS en de prestatie staat niet
voorop, hoewel je natuurlijk wel zo
mooi mogelijk wilt zingen. Je leert
er ook nog allerlei dingen, zoals
bijvoorbeeld een goede ademhaling
en je merkt dat je stem geoefender
wordt naarmate je langer op zo'n
koor zit."
Ter gelegenheid van het 60-jarig be
staan wordt op 26 februari een feest
voor de leden gehouden in gemeen
schapscentrum de Wellevaete in
Sint-Annaland. De volgende dag,
zaterdag, wordt er een concert gege
ven in de Nederlandse Hervormde
kerk van Sint-Annaland. Behalve
VZOS zingt daar ook het gelegen
heids-mannenkoor en als extra pu
bliekstrekker komt het christelijk
Sliedrechts mannenkoor Ichthus on
der leiding van Martin Zonnenberg
en begeleid op orgel door de Thool-
se organist Peter Wildeman. Na het
concert dat om kwart over zeven be
gint, volgt nog een receptie in de
Wellevaete tot half twaalf.
Voor een goede en
prettige leefomgeving
ZONDER VARKENS!!
Advertentie l.M.
Ds. A. Egas zal na zijn koperen jubileum niet zo heel lang meer in Poortvliet op de kansel staan. In mei hoopt hij 65 jaar te worden
