'Andere afdelingen kijken met
een beetje jaloezie naar jullie'
„Een overvloed aan liefde
voor de levende natuur"
Regeling vorstverlet
staat op de tocht
Imkers willen meer
bloemen op akkers
Schade wateroverlast in
zuidwesten 450 miljoen
Jubilerende hout- en bouwbond CNV St.-Philipsland blijft kritisch
Imker Koopman krijgt ereschild voor 65-jaar lidmaatschap VBBN
Donderdag 11 februari 1999
9
De 50-jarige afdeling Sint-
Philipsland van de hout
en bouwbond CNV is met
120 leden groter dan alle
drie afdelingen op Tholen
samen, maar ook groter
dan de afdeling in Bergen
op Zoom. Een kritische af
deling ook die nog be
schikt over een volledig
bestuur, maar wel zoekt
naar jong bloed. Vrijdag
vierde de afdeling met bij
na veertig leden het jubi
leum in De Wimpel in
Sint-Philipsland. Met ge
bak en sprekers, gouden
speldjes voor de jubilaris
sen en een spelletje bingo.
Ook dames mee
Prestatieloon
Boerenknecht
Wormenkweker
Imker P.J. Koopman uit
Sint-Maartensdijk ontving
zaterdag op zijn ziekbed in
Lievensberg het ereschild
van de vereniging tot bevor
dering der bijenteelt Neder
land (VBBN). Koopman is
65 jaar lid van de VBBN en
was jarenlang de motor
achter de Thoolse bijenver
eniging die onder meer op
ging in De Bijmoer, Bergen
op Zoom en omstreken. Za
terdag zou Koopman tij
dens de algemene jaarver
gadering in Lepelstraat
worden onderscheiden,
maar de 84-jarige imker lag
al sinds donderdagmiddag
in het ziekenhuis. Nota be
ne op de plaats waar hij
vroeger zijn bijen met suc
ces naar de heide bracht, bij
de villa Lievensberg, kreeg
hij nu het ereschild over
handigd. H. Breker uit Tho
len kreeg in het gemeen
schaphuis Sint Anthonius in
Lepelstraat de gouden speld
voor zijn 25-jarig lidmaat
schap. Hij was jarenlang
voorzitter van de Thoolse
vereniging.
Zwarte bladzijde
Zonder kap
Dood gespoten
Volle boomgaarden
Moeizaam overleg over bouw-CAO
Veel problemen
Rekening rijden
Rol voor stichting platteland Tholen
De imkers van de afdeling Bergen op Zoom e.o. van de
vereniging ter bevordering der bijenteelt willen meer bloe
men op de akkers. Meer bloeiende planten geven meer
kansen aan de bijenvolken van de imkers van de vereni
ging waarvan vijf Tholenaren lid zijn. Zaterdag werd erop
de jaarvergadering van De Bijmoer in Lepelstraat tijdens
de rondvraag aandacht gevraagd voor deze zaak.
Ruim achtduizend meldingen bij bureau Laser
De meldingstermijn voor de schaderegeling waterover
last (in verband met de extreme regenval in het najaar
van 1998) is gesloten. Landelijk komt de totale schade
boven het miljard uit, waarvan in Zuidwest-Nederland
450 miljoen wordt uitgekeerd.
Slangen voor
hogedrukreinigers
Handelsonderneming
Van Beers Techniek B.V.
Voor de gelegenheid was bonds
raadslid J.J.P.A. Boulogne voorzitter
van de jaarvergadering en kon de af
delingsvoorzitter A. de Raat zich be
perken tot de opening en de sluiting.
Boulogne noemde het 50-jarig be
staan een mijlpaal in de geschiedenis
van de afdeling. „Met nog steeds een
volledig bestuur. Dat is een grote
luxe. Andere afdelingen kijken met
enige jaloezie naar jullie. Jullie zijn
groter dan de drie afdelingen op Tho
len samen en ook groter dan de afde
ling van Bergen op Z(x>m. Dat is mo
gelijk door de inzet van de
bestuursleden die dit werk als vrij
willigers doen. Zij behandelen klach
ten en zorgen er ook voor dat er jaar
vergaderingen worden gehouden, die
goed worden bezocht."
Boulogne - die al acht jaar de verga
deringen van de afdeling bijwoont -
kenschetste de houding van het afde
lingsbestuur en de leden als kritisch.
Als voorbeeld haalde hij de discussie
van een jaar geleden aan toen de af
deling aandacht vroeg voor een rege
ling om voor het pensioen individu
eel bij te moeten gaan verzekeren.
De afdeling vond dat de gezamenlij
ke pensioenfondsen geld genoeg heb
ben om het collectief te regelen. „Dat
voorstel is door jullie ingediend en
bij de bondsraad in 1998 besproken.
Het kreeg ondersteuning en de raad
gaat zich er nu over buigen."
Boulogne feliciteerde de afdeling
met het jubileum. Felicitaties kwa
men er ook van A. Pietjouw, voorzit
ter van het rayon 43. Ook Pietjouw
was het opgevallen dat er altijd veel
leden op de jaarvergadering komen.
„Dat is uniek, maar jullie hebben
ook een bestuur waar je op kunt bou
wen." Hij bood de penningmeester/
secretaris J. Ligtendag een cadeautje
aan.
Ligtendag meldde dat er nog
1714,82 gulden in kas zit. Dat komt
overeen met het normbedrag van de
bondsraad voor 121 leden, namelijk
1710 gulden. Het batig saldo was
klein: 1,46 gulden. De inkomsten in
1998 waren 2962,- gulden, terwijl de
rente 52,96 gulden bedroeg. Daarte
genover stonden uitgaven van
De jubilarissen L. Kempeneers rechts) en C. Reijngoudt met zijn vrouw werden in het zonnetje gezet. Achter de bestuurstafel vlnr: J. Joppe,
I. Bolier, voorzitter A. de Raat, notulist A. Noorthoek en secretaris/penningmeester J. Ligtendag.
3013,50 gulden.
Ligtendag deed in grote lijnen ver
slag van de afgelopen halve eeuw
bondswerk. Hij stond stil bij de
hoogtepunten van de afdeling en
noemde namen van oprichters en be
stuurders (voor een groot deel al ver
meld in deze krant van 28 januari,
pagina 3).
Dat de bond nodig was, bleek vol
gens Ligtendag uit een voorval in
1970 toen werklozen in Sint-Philips
land "door de toenmalige burge
meester' werden opgeroepen om het
sportveld en de begraafplaats aan te
leggen. „Ze kregen er nog minder
voor dan wanneer ze in de WW za
ten. Piet Onderdijk was toen dis
trictsbestuurder en zorgde ervoor dat
de regeling werd ingetrokken."
In 1972 kwamen er 12 nieuwe leden
bij en in 1975 moest het bestuur van
drie naar vijf man omdat het aantal
leden inmiddels was gestegen naar
47. In 1978 vraagt het bestuur bij het
bondsbestuur om wat meer aan recla
me te doen en niet alleen maar stick
ers uit te delen, maar ook een pen,
aansteker of zakboekje. En vanaf
1981 dateert het verzoek van één van
de leden om ook de partners mee te
laten komen naar de vergaderingen.
In 1984 is dat voor het eerst het ge
val.
Het jaar ervoor verhuisde de afdeling
van café De Druiventros - vanwege
overbezetting - naar De Wimpel.
„We kregen er 24 leden bij. Of dat
kwam doordat we verhuisden, weet
ik niet."
Een hoogtepunt was het inschrijven
van het 100ste lid in 1987 tijdens de
braderie en het grote aantal van zes
jubilarissen in 1-992. „Ik zie hier veel
bekende gezichten die trouw de ver
gaderingen bezoeken. Maar één wil
ik noemen. Dat is Dirk Breeman die
sinds 1962 lid is en nog nooit een
vergadering heeft gemist. „Ach, ja ik
ben graag van huis," grapte Breeman.
Districtsbestuurder T. van Rijssel
(sinds 1985) plaatste een en ander in
een wat groter kader. Zij vertelde hij
dat het CNV in 1949 16.808 leden
telde, waarvan 1100 in Zeeland. Nu
is dat landelijk 50.600. „Er was toen
sprake van één week vakantie in de
bouw en de vakantiespreiding zat al
in de CAO." 1949 was volgens Van
Rijssel ook het jaar waarin Nederland
de nieuwe staat Israël erkende, sa
men met het islamitische Turkije.
Ook werd de Navo opgericht. „Door
het enthousiasme van een paar men
sen is hier de afdeling gaan groeien.
Die enthousiaste leden vind ik hier
nog steeds."
Van Rijssel feliciteerde het bestuur
en overhandigde een bedrag van
1250 gulden, wat bij een van de aan
wezigen de opmerking ontlokte:
„Dan gaan we nog lang niet naar
huis. Morgen is het toch zaterdag."
Van Rijssel speldde bij L. Kempe
neers en C. Reijngoudt gouden
speldjes op voor hun 25-jarig lid
maatschap (J. Quist uit Anna Jaco-
bapolder was niet aanwezig). Het
verbeteren van de arbeidsvoor
waarden kan volgens de districts
bestuurder alleen als de leden ach
ter de bond staan. „Toen jullie in
1974 lid werden hadden we 44.149
leden. In 1985 zaten we nog onder
de 40.000 leden. We hebben er
hard voor moeten werken om bo
ven de 40.000 te komen. Het is net
als met de economie. In 1974 be
droeg het laagste uurloon 5,90 gul
den en het hoogste 7,67 gulden. De
lonen zijn omhoog gegaan, maar
we hebben een moeilijke tijd ge
had. Een groot deel van het loon
was prestatieloon en lag niet vast
in een CAO. Dat is nu wel het ge
val en dat kan alleen als de leden
de bond ondersteunen."
In 1974 waren er ook fusiebespre
kingen tussen de CNV, NKV en
NVV. „Dat spatte uiteen. Het CNV
wilde niet mee omdat het anders
zijn eigen identiteit kwijt zou ra
ken. De anderen zijn gefuseerd tot
de FNV. Dat wij niet mee wilden
doen, werd ons niet in dank afge
nomen."
De ledengroei van het CNV is vol
gens Van Rijssel groter dan ver
wacht. „We hoopten in 2000 het
50.000ste lid in te schrijven, maar
dat is anderhalf jaar geleden al ge
beurd."
De 79-jarige L. Kempeneers uit
Sint-Philipsland werd 25 jaar gele
den lid toen hij werkte bij de firma
Roos die grondwerk verrichte in de
Hoekse Waard. Door- zijn zwager
Ko Joppe werd Kempeneers over
gehaald om lid te worden van de
hout- en bouwbond van het CNV.
„Die kwam erover praten en nog
eens een keer. Zo is het gekomen."
Kempeneers was lang als boeren
knecht werkzaam, onder meer bij
Van Dijke. Door de mechanisatie
in de landbouw was Kempeneers
genoodzaakt ander werk te gaan
zoeken.
„Ik werkte veel met paarden. Dat
was mooi werk. Je moest vroeg,
maar ook laat werken, maar het
was levendig. Van kind af aan ging
ik al graag om met paarden."
Kempeneers wisselde regelmatig
van werkgever, in totaal zo'n ze
ven maal. „Met de verdiensten
was het nooit zo druk, maar ik heb
nooit slechte werkplekken gehad,
hoor."
Het pendelen naar de Hoekse
Waard vond Kempeneers geen be
zwaar. Tot zijn 65ste bleef hij bij
de firma in dienst. De bond heeft
hij nooit nodig gehad, zegt hij. En
omdat hij slecht ter been is, kan hij
de vergaderingen niet zo makkelijk
bezoeken. „Anders zou ik er wel
wezen. Zo hoor je nog eens wat."
Ook de 51-jarige C. Reijngoudt is
door Joppe bij de hout- en bouw
bond terecht gekomen. „We werk
ten samen bij Roos. Als het slecht
weer was, dan kon je niet werken
en dan ging je in de keet zitten pra
ten. Zo is het gekomen. Het was
een tijd dat je nog voor je centen
moest knokken, hoor. Als je alleen
stond, was je niks. Nu is het beter
geregeld."
Reijngoudt is alweer 12 jaar als
wormenkweker zelfstandig onder
nemer met een bedrijf op het in
dustrieterrein, maar hij blijft lid
van de bond. „In de bouw was het
wel makkelijker. Dan was je om
vijf uur thuis en kreeg je vakantie
bonnen. Als zelfstandige maak ik
veel meer uren, maar het zit nu
eenmaal in de familie. Mijn broers
kweken witlof."
De Raat besloot het officiële ge
deelte met een oproep aan de jon
geren om in het bestuur te komen.
„En wel binnen de korste keren."
Toen was het tijd voor een spelletje
bingo waarmee de jubileumviering
werd afgesloten.
Omdat Koopman zaterdagmiddag
weer wat was opgeknapt kon de
uitreiking toch plaatsvinden. Op
de afdeling trof het bestuur een
montere imker aan die allerlei her
inneringen ophaalde over de bij
enteelt. Namens de vereniging
bood H. van der Scheer van de
groep Zeeland, het schildje aan.
Van zijn kinderen kreeg Koopman
een boekje - een verzameling
krantenartikelen en foto's - met
als titel: Een leven vól met bijen.
Koopman schreef voor deze krant
in 1993 elke maand een artikel
over zijn bijen en wordt gezien als
een groot kenner op dit gebied.
Ook haalde hij regelmatig zwer
men met bijen uit bomen en strui
ken in de bebouwde kom, verdelg
de hij nesten met wespen bij
particulieren of gaf advies daar
over.
Koopman was vereerd met het
ereschild. Voorzitter R. Boon van
De Bijmoer overhandigde een ver
sierde waskaars en feliciteerde
Koopman met zijn 65 jaar lid
maatschap.
Het kostte Koopman begin dit jaar
veel moeite om zijn bijenvolken
weg te doen. J. de Jager uit Oud-
Vossemeer nam ze over. De laatste
jaren stonden de kasten van de im
ker in de boomgaard bij R Alkema
in Sint-Maartensdijk. De imker
Voorzitter R. Boon van De Bijmoer speldt de gouden onderscheiding van de VBBN op bij H. Breker. Op de achtergrond kijkt Zeeuws
voorzitter H. van der Scheer toe.
zocht het - vanwege zijn gezond
heid - dichter bij huis, maar ooit
ging hij zelfs naar Schiermonnik
oog om er bijen te halen.
Een andere 'zwarte bladzijde' in
zijn bestaan van imker vormde de
opheffing van de zelfstandige
Thoolse vereniging, zo'n vijfjaar
geleden. Door de terugloop van
het aantal leden, was de vereni
ging genoodzaakt op te gaan in
verenigingen in de buurt met meer
leden. Verschillende leden sloten
zich bij een vereniging in Steen
bergen aan. Anderen, waaronder
Koopman, bij De Bijmoer in Ber
gen op Zoom.
Deze club telt 26 leden, waarvan
Koopman de oudste is. Vijf Thool
se imkers zijn lid van De Bijmoer.
Tijdens de vergadering las Koop-
mans jongste zoon Kees een brief
voor, geschreven door de imker
aan zijn collega-imkers waarin hij
terugkijkt op zijn loopbaan als bij
enhouder. „Mijn eerste bijenkast
jes timmerde ik zelf van Ameri
kaanse appelkistjes, want het was
toen op het dieptepunt van de we
reldcrisis. We waren vaak werk
loos en hadden weinig centen,
maar een overvloed aan liefde
voor de levende natuur en alles
wat groeit en bloeit."
Koopman had als landarbeider
met die natuur te maken en ging
vaak met zijn buurman mee die
bijenhield. „Al spoedig had ik
mijn hart aan dat wonderlijke
volkje verpand. Ik kreeg mijn eer
ste volkje in 1934 en ben nooit
meer zonder geweest."
Koopman leerde al doende en al
lezende. Hij ontdekte dat het ver
schil in verzamelwoede onder de
volken groot was en betrok boe
ken uit de bibliotheek van de
VBBN in Wageningen waarmee
hij tijdens de wintermaanden zijn
kennis vergrootte. Eenmaal stond
zijn buurman de jonge imker bij
toen hij een bijenkast inspecteer
de. Een tweede maal werd hij van
een afstand gadegeslagen en deed
hij de inspectie alleen. Hij kreeg
het advies om het voortaan maar
alleen te doen, een raad die Koop
man opvolgde.
„We werkten altijd heel rustig in
de bijen, meestal zonder kap of
handschoenen, maar wel met een
elastiek om de polsen opdat er
geen bijen tussen de kleding zou
den komen. Want als ze in de ver
drukking komen, dan bijten ze."
Koopman herinnert de eerste jaren
van zijn imkerschap als 'de mooi
ste van het bijenleven.' „Er wer
den nog geen insecticiden ge
bruikt. En hadden we door de
natuur een slechte opbrengst, dan
kon men via de vereniging gede
natureerde suiker kopen voor ze
ven cent per kilo, franco thuis be
zorgd." Het was ook nog de tijd
dat de schaapherders hun schapen
de bermen langs de wegen lieten
afgrazen. „Dat resulteerde in zeer
veel witte klaver. Bij warm weer
was dit een ware honingbron."
Koolzaad was volgens Koopman
ook een goede 'honinggever'. Hij
herinnert zich het jaar 1938 toen
er een aardbeving was. „We waren
juist bezig met het slingeren van
de honing (met een machientje de
honing uit de raat halen - red.), in
het witte koolzaad. Toen was er
zo'n overvloedige dracht (een
vlucht waarop honing aangedra
gen wordt -red.), dat er niet één
bij de slinger bezocht. Tijdens de
oorlog was koolzaad verplicht en
kregen we ook suiker in ruil voor
het inleveren van honing, plus een
kilo tabak voor de normale prijs.
Velen namen toen een paar bijen
volken vanwege de tabak en kre
gen de naam tabaksimkers."
Het gebruik van ziektebestrij
dingsmiddelen in de land- en tuin
bouw (insecticiden) na de oorlog,
trof niet alleen schadelijke insec
ten, maar ook de nuttige bijen.
„Als men op open bloemen spoot,
was het met de bezoekers gebeurd.
Vijf keer hebben ze mijn vliegbij
en dood gespoten. De zesde maal
ontdekte ik zelf de dader. De scha
de werd door de verzekering ver
goed."
Het doodspuiten deed Koopman
pijn. „Er gaat heel wat in je om als
je zoveel zorg en aandacht besteed
aan die ijverige beestjes. Vaak heb
ik aan de dichter De Genestet ge
dacht die schreef: 'Men heeft de
boer zijn hof verbrand, zijn vrouw
en kind vermoord, toen spande hij
zichzelf voor de ploeg, maar de
boer, hij ploegde voort.' En zo de
den wij ook."
Koopman heeft genoegen beleefd
aan de bijenhouderij. „Als er pu
bliek stond te kijken terwijl je on
beschermd een zwerm bijen schep
te of in een kast bezig was, was je
soms in de ogen van de toeschou
wers een beetje een wondermens."
Begin dit jaar moest Koopman zijn
lange loopbaan als imker - om ge
zondheidsredenen - beeïndigen.
Hij zocht contact met J. de Jager
uit Oud-Vossemeer. „Want geen
van mijn kinderen of kleinkinde
ren had er enig gevoel voor, wat
mij pijn deed. Maar nu ik weet dat
mijn bijen in goede handen zijn, is
dat voor mij een geruststelling."
Koopman wenste zijn collega's via
zijn zoon een goed honingjaar toe.
Zijn dochter A. Moerland-Koop
man vertelde aan de leden dat de
kinderen een boekje hadden sa
mengesteld waarin onder meer
Koopmans eerste pennevruchten
over de bijenhouderij in het tijd
schrift Het Groentje van de VBBN
uit 1951. Voorzitter R. Boon be
dankte de familie Koopman voor
hun bijzondere bijdrage aan de
jaarvergadering.
H. Breker uit Tholen werd in
1973/74 voorzitter van de afdeling
Tholen, van de VBBN. Er waren
toen dertien leden. De veiling
meester uit Tholen herinnert zich
dat Koopman toen al de motor van
de vereniging was als secretaris/
penningmeester. „Omdat het le
dental onder de tien zakte, werden
we veel te duur. Er was een bepa
ling van het hoofdkantoor dat we
ons dan moesten opheffen. Zulke
kleine verenigingen gingen dan te
veel kosten. Dat was ook wel zo.
Toen we stopten, hadden we ne
gen leden, maar wel een positief
saldo."
Breker heeft elf bijenvolken. Op
Tholen zijn voldoende mogelijk
heden voor de bijen om honing te
vinden, zegt hij. „Er zijn nogal
wat volle boomgaarden en bloem
zaadveldjes op Tholen. We hoeven
niet ver te reizen."
Had Koopman na de oorlog te ma
ken met insecticiden waardoor
menig bijenvolk het loodje legde,
nu is de situatie volgens Breker
een stuk verbeterd. „Vroeger wa
ren er gemenere spullen. De boe
ren waarschuwden me als ze 's
ochtends gingen spuiten. Dan liet
ik de bijen tot 11 of 12 uur bin
nen."
Steeds meer bouwvakkers worden niet meer betrokken bij de onder
handelingen voor een nieuwe CAO. Het zijn werknemers van kleine ge
specialiseerde bedrijven die alleen maar voegers, ijzervleehters, tim
merlieden of metselaars in dienst hebben. Voor deze werknemers is het
bijvoorbeeld niet langer nodig uit te keren bij vorstverlet, vinden de
werkgeversorganisaties in de bouwnijverheid. De bouw- en houtbond
van het CNV is het daar niet mee eens. Dat bleek vrijdag tijdens de jaar
vergadering van de afdeling Sint-Philipsland in dorpshuis De Wimpel.
Districtsbestuurder T. van Rijssel terd."
schetste de problemen bij de onder
handelingen tussen de werkgeversor
ganisaties en de vakbonden. Volgens
Van Rijssel zijn de onderhandelin
gen nog nauwelijks begonnen en
proberen de werkgevers de gespecia
liseerde bedrijven te dwarsbomen
door allerlei voorwaarden te stellen
voor deelname aan het overleg. Be
halve over arbeidstijdsverkorting is
er nog geen vooruitgang geboekt.
„Dat is vervelend. Ik blijf me verba
zen over de behoorlijk arrogante
houding van de werkgevers. Zij stel
len allerlei voorwaarden aan de ge
specialiseerde aannemers. Het is
slikken of stikken. De twee zijn niet
gewend om met elkaar om te gaan.
Ik ben bang dat het niet lukt om de
gespecialiseerde bedrijven erbij te
betrekken."
Volgens Van Rijssel gaat het om een
groep van ruim 30.000 bouwvakkers
in Nederland. De veranderingen in
de bouw hangen volgens Van Rijssel
samen met het streven van de grote
bedrijven en hoofdaannemers om de
'risico's weg te schuiven' naar de
onderaannemers. Daardoor zijn ge
specialiseerde bedrijven ontstaan.
Vaak nieuwe bedrijven met minder
eigen personeel. „Bij vorst moeten
die gewoon blijven werken. De
vorstverletregeling is niet meer no
dig, zeiden de grote bedrijven. Er
zijn regelingen met eigen risico voor
de werkgever van nul, drie en negen
dagen. Volgens het Nederlands ver
bond voor ondernemers in de bouw
(NVOB) is de regeling wel goed,
maar ik hoor dat er in de regio veel
problemen mee zijn. Er wordt niet
voldoende naar de achterban geluis-
L. Bolier wilde weten met welke
voorstellen de bond de onderhande
lingen is ingegaan. Van Rijssel ant
woordde dat het CNV onder meer
een loonsverhoging wil van 3,5 pro
cent en een eenmalige uitkering van
1000 gulden.
F. Felius wees erop dat er steeds
meer atv-dagen worden gebruikt
voor scholing of voor het betalen van
de vut-regeling. Het nut van scholing
riep hij in twijfel als het ten koste
gaat van de atv-dagen. Van Rijssel
wees echter op het nut van scholing
voor ondernemingsraadsleden, maar
Felius vond dat belastend als het bui
ten de werktijden gebeurt. Volgens
van Rijssel kan dat echter gewoon
onder werktijd. „Bij grote bedrijven
is zelfs zo dat de voorzitter van de
ondernemingsraad er de hele week
voor wordt vrijgesteld." De bestuur
der spoorde de leden aan zich in het
werk van de o.r. te gaan verdiepen.
Felius wilde ook weten wat de bond
vindt van het rekeningrijden dat de
minister van verkeer en waterstaat in
wil voeren om de files rond de grote
steden tijdens de spitsuren (tussen
zeven en negen) tegen te gaan. Vol
gens Felius worden bouwvakkers die
naar Rotterdam rijden voor de werk
gevers duurder. „Straks moeten we
andere tijden gaan rijden. Dan moe
ten we 's ochtends om vier uur al
weg. En dan krijg je nog meer agres
sie in het verkeer."
Maar volgens bondsraadslid J.J.P.A.
Boulogne zullen de werkgevers voor
de rekening gaan betalen. „Anders
gaan we met de bus. Dan komt er
niemand op tijd op zijn werk. Dan is
het zo afgelopen."
Landbouwers zaaien vaak 'groen-
bemesters' in maar de planten wor
den onder de grond gewerkt voordat
de planten tot bloei komen. Imkers
betreuren dat, maar begrijpen dat
het niet in het belang van de boer is
om de groenbemesters tot bloei te
laten komen.
H. van der Scheer, groepsvoorzitter
van het district Zeeland met zes af
delingen, wees op een project in
Groningen waar imkers samenwer
ken met de boeren die grond braak
laten liggen. „De imkers zetten hun
kasten op het land en betalen dan
vijf gulden per volk als vergoeding
aan de boer voor het meerwerk dat
hij heeft om bepaalde bloemsoorten
in te zaaien. Bovendien is het een
toeristische attractie waar een ge
meente ook wat aan heeft. Op de
bloemen komen niet alleen bijen af,
maar ook vlinders. Die vindt men
over het algemeen mooier dan bij
en. De honing heeft ook een eigen
etiket dat verwijst naar het gebied
waar de honing vandaan komt."
Volgens Van der Scheer is er een
omslag in het denken bij de land
bouwers op gang gekomen en staan
ze niet zo afwijzend meer tegenover
het zaaien van 'vuulte' op hun ak
ker. „Het is een goede mogelijkheid
om meer dracht te krijgen."
Volgens imker De Groen is er op
Tholen al het een en ander moge
lijk. Hij wees op het inzaaien van
akkerranden ten behoeve van het
patrijzenproject.
A. Moerland-Koopman, dochter
van imker P.J. Koopman - die door
ziekte was verhinderd - stelde het
bestuur voor om contact op te ne
men met de stichting leefbaar plat
teland Tholen. Volgens haar zou de
stichting wel oor hebben naar een
opzet zoals in Groningen.
Op de jaarvergadering waren behal
ve het driekoppige bestuur acht le
den aanwezig, waarvan drie afkom
stig van Tholen. Vanavond is er een
regiovergadering in Goes.
In Zeeland en Noord-Brabant liepen
veel particulieren en boeren schade
op door enorme neerslag van meer
dan 100 mm in een etmaal op 13 en
14 september. Landbouwpercelen
kwamen onder water te staan en ook
bedrijven en woningen kregen water
binnen. Op 26 en 27 oktober gebeur
de hetzelfde in Noord-Nederland.
Het kabinet besloot om voor de twee
gebieden de wet tegemoetkoming
schade bij rampen en zware ongeval
len in werking te laten treden. Het
bureau Laser van het ministerie van
landbouw voerde de coördinatie van
de schadevergoedingen uit. In onze
regio (Zuidwest-Nederland) zijn in
totaal 8200 meldingen van schade
binnengekomen bij Laser. Daarvan
zijn er 5500 van agrarische bedrij
ven, 700 van overige bedrijven, 1450
van particulieren en 550 van overhe
den en andere instanties. Volgens een
voorlopige raming van Laser zal er
in totaal voor ongeveer 450 miljoen
aan schadevergoedingen worden uit
gekeerd. Inmiddels zijn voor ruim
3600 aanvragen, voorschotten uitbe
taald, waarmee een bedrag van 100
miljoen gemoeid is. De definitieve
beschikking voor boeren, een aantal
andere bedrijven en overheden wordt
binnen dertien weken na de tweede
taxatie gegeven, mits Laser over alle
noodzakelijke papieren beschikt zo
als nota's en accountantsverklarin
gen. Omdat vele gedupeerden die
papieren nog niet hebben opge
stuurd, loopt de toekenning vertra
ging op. Begin deze maand werden
de definitieve beschikkingen voor
particulieren en niet-agrarische be
drijven verstuurd. Laser heeft nog
geen uitsplitsing per gemeente be
schikbaar. In Noord-Nederland wer
den 8100 aanvragen ingediend: 6000
van boeren, 500 overige bedrijven,
1000 particulieren en 600 overheden
en andere instanties. De uit te keren
vergoedingen liggen ook hier in to
taal rond de 450 miljoen. Voor be
drijven die buiten de toegewezen
schadegebieden liggen, maar toch
schade hebben opgelopen, heeft de
overheid de regeling oogstschade
1998 van toepassing verklaard.
Daarvoor zijn ruim 3000 meldingen
binnengekomen.
Slabbecoornweg 38, 4691 RZ Tholen
tel. 0166-603497
Ook op zaterdagochtend
geopend van 8.00-12.00 uur
Advertentie I.M.
1
