'Als je oorlellen warm worden,
dan wordt het pas echt te heet'
'De politie moet
uit de auto komen'
Surveillancehond Castor komt
politie van Tholen versterken
Moerland haalt uit
naar Delta Noord
OHDBBBflBBIBBClBBQBI
Wens van geleider A. Weijler is realiteit geworden
Alarm asbest
Beknelde koe
Studenten lichten
de gemeente door
Donderdag 4 februari 1999
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
7
Geen van drieën had aspiraties om bij de brandweer te
gaan, maar toen ze gevraagd werden om lid te worden,
stemden ze toe. Rien de Viet, Piet Nuyten en Han Hage
werden in de zomer van 1973 spuitgast bij het korps in
Sint-Maartensdijk. Op de brandweeravond op 26 febru
ari worden ze in het zonnetje gezet. Ze kijken terug én
vooruit en stellen vast dat ze de laatste jaren meer uitruk
ken voor ongevallen dan voor branden. Voor De Viet is
het zijn laatste halfjaar bij het korps. Hij wordt in juli 55
jaar. „Je weet dat het moment komt, maar ik zal het ont
zettend missen."
Overal inzetbaar
De Pluimpot
M. de Viet, P. Nuyten, J. Hage 25 jaar brandweer Sint-Maartensdijk
Meer ongevallen
Alleen een koevoetje
Evacueren
Baldadige jeugd
Overlast Voorstraat Sint-Annaland
Lik-op-stuk
Drugs weren
Slopje dicht
Castor heet hij, naar één van de zonen van de Griekse
mythologische god Zeus. De drie jaar oude Mechelse
herder is de nieuwste aanwinst van de politie Tholen. Hij
kan worden ingezet bij onder meer de handhaving van de
openbare orde en het zogenaamde 'stellen' van verdach
ten, wat neerkomt op een aanhouding met behulp van
krachtige hondenkaken. Maar hij is ook inzetbaar voor
het lokaliseren van plaatsen waar zich verdachten bevin
den of voor het terugvinden van verloren voorwerpen of
weggeworpen wapens.
Harde muziek en fel licht
Bereikbaar
Ambulancedienst wil geen subsidie
Het botert niet tussen het Thoolse college van b. en w. en
de ambulancedienst stichting Delta Noord. Dinsdag
avond haalde wethouder I.C. Moerland in de commissie
algemeen bestuur en welzijn uit naar de stichting en de
vice-voorzitter J.D. de Korte.
Subsidie
Natuursteen een warme vloer?
Dan Uil naar Imabo voor
een warm en
professioneel advies!
1
1
imabo
I
i
Imabo maakt het waar
Door het toedoen van zijn vader
Johannes, kwam De Viet bij de
brandweer. „Omdat mijn broer
Nathan (van garage N. de Viet op
de Markt - red.) bij de brandweer
zat, kende ik er alles van, want de
wagen kwam bij ons in de garage.
Maar ik wilde niet. Het was
brandweerman Siem Schot die
mensen wierf. De commandant
Piet Lindhout had het ook al
meerdere keren gevraagd, maar ik
zei steeds nee. Tot Schot weer een
keer kwam en mijn vader er was.
En die zei tegen Siem: 'Hij doet
het.' Zo ben ik erbij gekomen."
Samen met Nuyten zorgt De Viet
ervoor dat de auto gesmeerd loopt.
Elke maandagavond maken ze sa
men een rit met de wagen en ver
richten kleine reparaties aan het
voertuig. Nuyten: „We stemmen
er onze vakanties op af. Als Rien
De blusgrocp keek vreemd
op toen ze uit moest rukken
voor de brand bij Van der
Zande in Oud-Vossemeer.
Door een foutieve alarmering
werd niet Sint-Annaland op
geroepen, maar de blusgroep
uit de smalstad. Nuyten: „Wij
naar Oud-Vossemeer?, dacht
ik. Dan moet het wel een gro
te brand wezen. Dat was mijn
eerste reactie."
Dat zoiets teleurstellend is
voor de ploeg uit Sint-Anna
land, die nog niet zo lang ge
leden geoefend had op het
terrein van het bedrijf, be
grijpt De Viet. „Je bent altijd
fanatiek om op je eigen
grondgebied ingezet te wor
den. Daar moet je ook voor
vechten, vind ik."
weg is, blijf ik thuis en omgekeerd
is dat ook zo."
Nuyten werd in september 1973
vrijwilliger bij het korps. Hij
werkte bij Goedhart, het lucht-
koelinstallatiebedrijf op het indus
trieterrein, en werd gevraagd door
de commandant nadat er een vaca
ture was ontstaan door het vertrek
van Jan de Graaf. „Ik voelde er
wel wat voor."
Hage werkte toendertijd in het be
jaardentehuis Sint Maartenshof
toen Schot hem benaderde voor de
brandweer. „Het was geen kwestie
van solliciteren of zo. Ik ben ge
vraagd, heb een praatje met de
commandant gemaakt en een paar
oefeningen meegedaan. Ik had er
nooit aan gedacht bij de brand
weer te gaan."
De Viet is chauffeur en pompbe
diende, Nuyten (52) en Hage (51)
zijn ook chauffeurs, maar 'overal
inzetbaar'. Voor De Viet was het
logisch dat hij pompbediende en
chauffeur werd. Tenslotte was hij
monteur in de garage van zijn
broer waar de wagen en de pomp
regelmatig voor onderhoud wer
den gebracht.
„Ik weet nog dat we in die tijd
met 14 man examen deden voor
pompbediende. Dat bleek toch
niet zo eenvoudig. Er slaagden er
maar twee." De Viet behoorde,
dankzij zijn kennis van motoren,
tot dit tweetal. „Als ik de wagen
niet bestuurde, ging ik al automa
tisch de pomp bedienen, maar het
is niet het mooiste baantje. Je
staat bijna altijd uit het zicht van
de brand. De wagen staat er vlak
bij, maar de pomp staat bij de wa
terwinning. En dat is vaak een
heel stuk van de brand vandaan. Je
beleeft de brand niet zo bewust,
omdat je het niet ziet. Toch doe ik
het altijd en ik zou het weer doen.
Je bent tenslotte monteur. Het
heeft met techniek te maken."
Hun eerste brand herinneren ze
zich niet, wel de grote uitslaande
brand bij timmerfabriek de Pluim
pot op 3 juni 1977. Nuyten: „Dat
was de eerste grote brand waar we
perslucht gebruikten. We zijn er
vrijdag van half acht tot zaterdag
middag twee uur bezig geweest."
De spuitgasten gingen aanvanke
lijk de vuurzee op de binnenplaats
van de timmerfabriek te lijf. A.
Muller van het bedrijf, die toen
nog chauffeur was, reed de wagen
het terrein op, maar de ploeg zag
J. Hage, P. Nuyten en M. de Viet zijn 25 jaar bij de brandweer van Sint-Maartensdijk. De Viet zwaait vanwege zijn leeftijd - hij wordt 31 juli
55 jaar - in augustus af.
zich genoodzaakt de plek weer
snel te verlaten. De Viet: „Het
vuur loeide naar je toe. Als je oor
lellen warm worden, dan wordt
het echt te heet en moet je zorgen
dat je wegkomt." Nuyten en Hage
herinneren zich nog dat ze samen
in het smalle gangetje hebben ge
staan tussen het bedrijf en de he
renkledingfabriek van P. Priem.
Ook aan de andere zijde, bij het
staalconstructiebedrijf Van Lam
meren, werd de brand bestreden
en de belendende percelen natge-
houden. Nuyten: „We hebben toen
elkaar ook nat moeten spuiten. De
hitte was enorm. De platen vlogen
bij Van Lammeren van het dak."
Aan de straatkant was toen de
doe-het-zelfwinkel gevestigd,
maar van de fabriek was niets
meer te redden. De Viet: „Er lagen
zoveel stapels hout, die wist je
niet te blussen. Het zaagsel in de
bunker ging iedere keer opnieuw
branden. Zelfs de buitenmuren
vielen om. Alleen de spanten ble
ven over. Je zag de vlammen ge
woon over het platte dak rollen."
De brand trok veel publiek. Er
was nog lang geen sprake van stil
alarm. Iemand die brand ontdekte,
spoedde zich naar de sirene die
aan de muur van het gemeentehuis
op de Markt was bevestigd.
Hage: „Je had altijd heel veel
volk. Na het stil alarm was het
over, maar het nam later weer wat
toe, toen meer mensen scanners
kregen." De Viet: „Het kwam
voor dat de mensen naar de kaze-
ne kwamen, op het bord keken
waar de brand was, en weer weg
vlogen naar de brand voordat je
zelf goed en wel op pad was. Dan
stonden ze hier in de weg, en ook
bij de brand."
Een nadeel van de loeiende sirene
was niet alleen het publiek dat
soms de brandweer in de weg
stond, maar ook dat niet elke
brandweerman de sirene hoorde.
Hage: „Het lag maar net aan de
windrichting. Stond die van je af,
dan hoorde je hem niet. Maar dan
werd je weieens door een ander
gewekt."
Nu heeft de brandweer te maken
met een 'gesproken alarm*. De
Viet: „Je weet nu of het een onge
val is of een brand. Maar nog niet
precies wat er aan de hand is." De
jubilaris wijst ook op een nadeel:
„Melden ze midden in de nacht
een containerbrandje of een berm
brandje, dan ben je minder gemo
tiveerd. Zo eenvoudig ligt dat.
Voor een ongeval met beknelling,
fiets je harder naar de kazerne.
Dan telt iedere seconde."
Het korps van Sint-Maartensdijk
is aangewezen om hulp te verle
nen bij ongevallen. Dat heeft een
grote vlucht genomen. Vorig jaar
rukte de blusgroep 42 maal uit,
maar meer dan de helft was vol
gens De Viet voor ongevallen.
Nuyten herinnert zich nog een jaar
waar het korps tot december
moest wachten om voor een brand
uit te rukken. Die tijd ligt al ver
achter hem. Eind jaren zeventig
volgde het drietal een cursus hulp
verlening. Lesboeken bestonden
er in die tijd volgens De Viet nog
niet. De cursus was nauwelijks af
gerond of het korps moest uitruk
ken voor een eenzijdig ongeval op
de Javadijk in Sint-Annaland met
twee doden. Om de slachtoffers
uit de auto te halen, moest het
wrak vast worden gebonden aan
een boom zodat de hulpverleners
veilig konden werken.
Ook in de wijze van werken is
verandering opgetreden. Hage:
„Vroeger vlóóg je naar het onge
val toe om het slachtoffer zo snel
mogelijk uit de auto te halen. Het
was de brandweer die het slacht
offer uit de auto haalde. Nu is het
een kwestie van de auto stabilise
ren en het blik rondom wegknip
pen. En dan alleen nog onder lei
ding van het ambulancepersoneel.
Het duurt ook langer, maar het is
beter voor het slachtoffer."
Voor De Viet was het in het begin
moeilijk aan te zien hoe de stijlen
of het dak van de auto werden
weggeknipt. Als monteur was hij
gewend juist zoveel mogelijk van
een auto te sparen. Veel gemak
zeggen de hulpverleners te onder
vinden van de traumahelicopter.
De Viet: „Ze zijn er snel en je hebt
meteen deskundige mensen bij het
slachtoffer. Ze kunnen goede ad
viezen geven. Dat is een voor
deel."
De Viet vraagt zich af hoe men dat
vroeger deed, toen de brandweer
nog helemaal niet beschikte over
gereedschap om slachtoffers uit
hun hachelijke positie te halen.
„Mijn vader was chauffeur bij het
Rode Kruis. Die had alleen een
koevoetje bij zich. Het was vroe
ger natuurlijk minder druk met au
to's en de wegen leenden zich er
nog niet zo voor om hard te rij
den."
De Viet had ook chauffeur kunnen
worden op de ambulance. „Als
mijn vader eropuit moest, haalde
ik de ambulance op de Oostvest,
waar die toen stond, en reed hem
naar de Riidda Barnenstraat. En
als hij niet kon, dan moest ik rij
den, of mijn broer Nathan. Ik zat
al tien jaar in de brandweer toen
vader ermee stopte. Han van
Houdt is toen chauffeur gewor
den."
De Viet maakte in 1981 mee dat
de garage van zijn broer in brand
stond. „Dat was een vreemde ge
waarwording. Ik kwam over de
Haven aangereden en zag al een
gloed, maar toen wist ik nog niet
dat het bij Nathan was. Je schrikt
dan wel even. Ik heb toen aan de
pomp gestaan want ik wilde zo
vlug mogelijk water. Het voorste
stuk is toen helemaal uitgebrand.
Nathan heeft nog auto's naar bui
ten kunnen rijden via de Oost-
vest."
Hage maakte in 1996 mee dat het
hoekhuis van zijn buurman in de
Pres. Kennedystraat ontplofte. „Ik
hoorde een geweldige klap en ik
zag een flits. Ik ben naar buiten
gelopen en zag de boel instorten.
Buiten bij het raam ben ik gaan
roepen aan mijn buurman en die
gaf reactie. Hij lag gewond onder
de bank." Hage waarschuwde zijn
collega's, maar is toen zelf niet
meer naar de kazerne geweest.
Met zijn vrouw en kinderen moest
hij zelfs evacueren.
Nuyten is de man die de baldadige
jeugd begeleidt. De eerste zaterdag
na nieuwjaar worden jongens die
betrapt zijn op het aansteken van
vuurwerk buiten de toegestane pe
riode, op de kazerne 'gestraft'. Ze
moeten de brandweerwagen
schoonmaken, of de straat aanve
gen. „Sommigen leren er wat van.
Anderen vinden het leuk om te
doen. Je moet zelf rustig blijven en
er voor open staan. Ik heb jaren
lang gymles gegeven aan de jeugd.
Het redden van een koe die in
de stal door een vloerrooster
was gezakt, behoorde tot de
bijzondere reddingen van de
spuitgasten. Met een takel-
voertuig moest het ongeluk
kig terecht gekomen beest uit
de mestput worden gehaald.
Daarbij was het zaak om
eerst een slang rond het dier
te bevestigen. De Viet: „Dat
kostte veel moeite. Het beest
zat bekneld. We kwamen
steeds meer onder de stront te
zetten. Op den duur zaten we
er helemaal onder. Maar dan
maakt het je ook niets meer
uit."
Ik vind het best leuk om de jonge
ren een beetje te begeleiden."
Nuyten en Hage hoeven nog niet
te stoppen, maar ze zien wel op te
gen de nieuwe, strengere regels
waar de brandweerlieden zich aan
moeten houden. Een kat uit een
boom halen bijvoorbeeld, wordt
een ingewikkeld karwei omdat de
spuitgast zich met speciale uitrus
ting moet beveiligen. En ook de
uitbreiding van het aantal oefenin
gen naar 40 per jaar, vraagt het
nodige.
Iedereen lijkt van goede wil om de overlast op zaterdagavond in de
Voorstraat en op het Havenplein in Sint-Annaland te beteugelen. Als
een rode draad loopt door de mening van diverse belanghebbenden de
vraag om meer politie! Eii die moet niet alleen in een auto rondrijden,
maar ook daadwerkelijk uit de politiewagen komen en te voet patrouil
leren. Ook in burger om onder andere de handel in drugs aan banden
te leggen. Het terugbrengen van een politiepost in Sint-Annaland zou
daaraan kunnen bijdragen.
Dat blijkt uit de hoorzittingen die b.
en w. hebben belegd met de bewo
ners, horeca-ondernemers, winke
liers en de politie. Betere verlich
ting is een onderdeel van de
aanpak. De gemeente wil graag zo
spoedig mogelijk de plannen inzien
die de middenstandsvereniging
heeft voor een betere verlichting.
Een werkgroep van twaalf leden zal
een plan van aanpak ontwikkelen
en op een hoorzitting aan belang-
hebben voorleggen. Hierin zitten
twee bewoners, een politieman, de
burgemeester en twee gemeente
ambtenaren, een vertegenwoordi
ger van de Sint-Annalandse horeca
en één van Horeca Nederland, een
winkelier, een vertegenwoordiger
van het openbaar ministerie, één
van het jeugd- en jongerenwerk en
iemand van de werkgroep 2dui-
zend.
Er kan wat gebeuren aan de proble
matiek. Zo heeft de gemeente be
voegdheden om plaatsen aan te wij
zen waar het verboden is
alcoholhoudende drank te nuttigen
of in geopende verpakking bij zich
te hebben. De burgemeester denkt
na over het aanstellen van gemeen
telijke wijkambtenaren. Hij zal de
horeca aanspreken op hun verant
woordelijkheden. De gemeente wil
echter niet eenzijdig maatregelen
opleggen, maar samenwerken met
anderen. Van der Munnik vindt het
belangrijk dat horeca-exploitanten
toezicht houden op de leeftijd van
klanten aan wie ze drank verstrek
ken. Zowel de politie als de burge
meester zijn van mening dat bewo
ners hun klachten moeten blijven
melden, anders komt er geen juist
beeld van de situatie. Maar er wordt
wel gewerkt met prioriteiten. Als er
een melding is van een levensbedr
eigende situatie, dan gaatn deze
vóór vandalisme, zegt de politie.
Van zaterdag op zondag komt er
wel meer politie, waarbij het inzet
ten van honden in principe moge
lijk is. Camera's kunnen worden
gebruikt als bewijsmateriaal. Een
lik-op-stuk-beleid is mogelijk voor
personen van 18 jaar en ouder. De
officier van justitie wil daaraan
meewerken. Overtredingen van
jongeren worden via het bureau
Halt afgedaan in de vorm van
dienstverlening.
Door het invoeren van wijkzorg
krijgt Sint-Annaland een eigen po
litieman, wat ook kan bijdragen tot
het terugbrengen van de overlast.
De bewoners vinden meer politie
toezicht in het weekeinde het be
langrijkste, naast een betere ver
lichting en meer prullenbakken.
Het drankgebruik mag niet worden
gestimuleerd en de horeca moet
zelf toezicht uitoefenen. Volgens de
bewoners wordt de ernst van de
vergrijpen erger. Dit is reden voor
sommigen om zaterdagavond weg
te gaan, of zelfs te verhuizen.
De horeca doet al het een en ander
door klanten met drugs te weige
ren. Wordt er toch iemand gesnapt
die met verdovende middelen bin
nenkomt, dan wordt die alsnog ver
wijderd en van een brief voorzien,
dat de desbetreffende persoon niet
meer welkom is. Een afschrift gaat
naar de politie. Portiers houden ook
buiten het café bezoekers in de ga
ten. En de horeca-ondernemers me
nen dat veelal dezelfde mensen de
overlast veroorzaken. Vooral de ou
dere jeugd uit Sint-Annaland zelf
blijft na sluitingstijd rondhangen.
De horeca betreurt het dat het taxi
vervoer waarmee bezoekers werden
gebracht en gehaald, niet gehand
haafd kon worden. Meer afvalbak
ken en een betere verlichting
(nachtbranders, ook in steegjes) is
ook een wens van de horeca. Op het
Havenplein dient een lichtmast te
ruggeplaatst te worden en bij café
Havenzicht moet het talud naar de
parkeerplaats vervangen worden
door muurtjes.
Winkeliers treffen de laatste drie
jaar in toenemende mate op zondag
rommel aan van de uitgaanders op
zaterdagavond. Diverse onderne
mers beginnen maandag eerst met
het opruimen van de rommel. De
overlast uit zich verder door het
kloppen op deuren en ramen, ver
nielingen en rondhangen in portie
ken. Plaatsen die verlicht zijn en uit
de loop liggen, zijn gevrijwaard
van de overlast. Het doen van aan
gifte van vernielingen heeft volgens
de winkeliers geen zin meer, omdat
de politie toch niet komt. Sommige
winkeliers willen de steeg tussen de
Voorstraat en de Ooststraat afslui
ten. Zij wensen ook camera's en het
inzetten van politiehonden. De on
dernemers dringen aan op een goe
de handhaving van de sluitingstijd.
Zij willen geen gespreide sluiting.
Via plannen van middenstandsver
eniging Activa kan de verlichting in
de Voorstraat verbeteren, zo con
cludeert de gemeente uit de hoor
zittingen met verschillende belang
hebbenden in Sint-Annaland.
Castor is de enige Thoolse'politiefunctionaris'met een eigen chauffeur.
Het is wel te hopen dat Castor dan
wat sneller gehoor geeft aan de
hem toegeroepen commando's dan
maandag het geval was. toen hij
voor de foto moest poseren. Zijn
baasje, de politieagent A. Weijler
uit Tholen, geeft toe dat deze snuf
felaar wat slordig is afgericht. „Hij
is moeilijk onder appèl te houden."
Eventuele raddraaiers zijn bij deze
gewaarschuwd.
Ze hebben vorige week dinsdag in
elk geval wel met succes het exa
men voor hond en begeleider afge
legd. Daarmee is het duo echter
nog niet klaar. Zo staat ook nog
een training in het brandweercen
trum in Vlissingen op het pro
gramma en moet Castor nog ver
trouwd zien te raken met de harde
muziek en felle lichten waarmee
hij in geval van inzet bij bijvoor
beeld een caféruzie kan worden
geconfronteerd. Daarna is Weijler
nóg niet klaar. Zo moet hij elke
week naar Bergen op Zoom. waar
alle Zeeuwse politiehonden en hun
geleiders komen trainen.
Al vanaf het moment dat Weijler
bij de politie kwam werken, wilde
hij hondengeleider worden, vertelt
hij. Niet iedere politieagent komt
daar echter voor in aanmerking.
„Er gaat een hele sollicitatieproce
dure aan vooraf. Zo wordt eerst
gekeken of je er wel een geschikte
figuur voor bent. Vanaf februari
vorig jaar ben ik mee gaan lopen
met andere hondengeleiders en pas
sinds oktober oefen ik zelf met de
ze hond."
Castor is de enige surveillance
hond bij de politie Tholen en
Kruiningen, maar omdat Weijler
hier woont, is hij bij het bureau
Tholen ondergebracht. In het ge
hele politiedistrict Oosterschelde-
bekken zijn drie van dergelijke
honden. Een hondengeleider moet
altijd bereikbaar zijn en kan dan
ook op de meest onverwachte mo
menten worden opgeroepen via
zijn mobiele telefoon. In principe
is deze hond voor Tholen en even
tueel Kruiningen bedoeld, maar in
zet in bijvoorbeeld Goes kan niet
worden uitgesloten. Weijler ver
wacht dat hij en zijn hond met na
me in het Sint-Annalandse uit
gaansleven zullen worden ingezet.
Bij de surveillancehond hoort een
speciaal ingerichte auto. De hier
voor aangeschafte Volkswagen
Golf Variant is voorzien van twee
hondenkooien, een verzameling
riemen, een voorraad voedsel en -
niet onbelangrijk - een afzuigin
stallatie. Binnenkort wordt in het
politiebureau een kennel voor Cas
tor ingericht. Zijn taak als honden
geleider is overigens een neven
functie voor Weijler. Hij blijft
verder ook als gewoon politieman
werkzaam.
De herder is afgericht, maar wel
aangeschaft bij een particuliere
fokker die lid is van de politiehon
denvereniging. Alleen diens beste
honden worden afgenomen door
de politie. Ook de luchtmacht en
de douane schaffen hier hun hon
den aan.
Het punt kwam aan de orde toen ambulance gaat doen."
M. Dijke (SGP) vroeg hoe het
stond met de afspraken die de
stichting en het college hadden
gemaakt. Dijke had uit het relaas
van de adviseur J. Heijmans van
Delta Noord tijdens de vorige ver
gadering van de commissie, be
grepen dat er afspraken waren ge
maakt.
„Afspraken? Er zijn geen afspra
ken," zei Moerland. „Er is wel
contact met de stichting, maar
verder niet. Delta Noord gaat nu
spreken op een bijeenkomst van
de afdeling Tholen van de Anbo
(algemene Nederlandse bond voor
ouderen - red.), maar doet dat zon
der ons. Waar zijn ze nou mee be
zig, vraag ik me af. We streven
hetzelfde na, maar zij doen dat op
een andere wijze. En ik erger me
ook aan de uitlatingen van de vi-
ce-voorzitter van de stichting
(J.D. de Korte - red.) in de pers. Is
men soms bezig persoonlijk gewin
te halen?"
Volgens Moerland is het helemaal
niet mogelijk om afspraken te ma
ken met Delta Noord. Het beleid
over politie, brandweer en genees
kundige hulp moet eerst een be
stuurlijke vorm krijgen, zei hij.
„Daar hangt van af wat je met de
Een deel van de commissie wil de
subsidie van 12.000 gulden voor
1998 (waar de ambulancedienst
geen gebruik van wil maken) tóch
aan de dienst uitkeren. Het voor
stel van M.J. Klippel (SGP) werd
gesteund door E. Frigge-Hogestee-
ger (VVD), P. van Belzen
(RPF/GPV) en J. van den Donker
(D66).
Moerland legde uit dat het de
stichting zelf is geweest die wilde
afzien van de subsidie, omdat de
bekostiging van de dienst een zaak
is van de zorgverzekeringsmaat
schappijen. „De subsidie is ooit
ingesteld om de dienst administra
tief te ondersteunen toen ze nog
was ondergebracht bij het Rode
Kruis. Wie zijn wij dat we vinden
dat ze het geld nodig hebben, als
ze het zelf niet meer willen?"
Volgens Klippel ging het niet om
zomaar een 'aardigheidje', maar
om de dienstverlening ermee voor
uit te helpen. Frigge en Van den
Donker zeiden het bedrag te willen
oormerken, dat wil zeggen be
stemmen voor de dienst als het no
dig mocht zijn.
Acht studenten van de Hogere Eco
nomische Hogeschool te Rotterdam
lichten de gemeente Tholen door in
het kader van het project 'Tijd voor
kwaliteit.' Er worden drie klantenon-
derzoeken gehouden. Ten eerste over
de inzameling van klein chemisch
afval, ten tweede over het uitgeven
van reisdocumenten en tenslotte over
de uitvoering van de algemene bij
standswet. Verder wordt de toepas
sing van de door de gemeenteraad
vastgestelde nota burgerparticipatie
onder de loep genomen. Ook het
vaststellen van inkoopregels en een
advies over het gebruik van internet
door de gemeente, worden van de
HES-studenten verwacht.
Zcclandhavcn 7 Bergen op Zoom
Telefoon: 0164 271SOO Fo«: 0164 259669
ma: 13.00-17.30
Ol-Oo: 8.30-17.30 *vr: 8.30-21.00
U: 9.30-17.00
Advertentie I.M.
