„Als groepsleiders hebben we
te weinig invloed op het beleid
Geen asbestvezels
in huizen Kalisbuurt
Verburgh
„Ik heb het niet alleen gedaan,
we deden het met zijn allen"
D66: Geef
Bergen
een standje
Passantenonderzoek naar
vermoorde Antilliaan
Brandweerman A. van Iwaarden van blusgroep uit Sint-Annaland:
99
Magere oogst
bij controle op
de snelheid
Wateroverlast
voorhe®0 Crusio
Chauffeur A. van der Reest redde baby uit brandende slaapkamer
Dood van een neef en zoontje van
commandant nare herinneringen
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
5
TNO-onderzoek na brand Oud-Vossemeer
Onderzoek door TNO heeft uitgewezen dat er geen
schadelijke concentraties asbestvezels voorkomen in
woningen tegenover de afgebrande showroom aan de
Kalisbuurt in Oud-Vossemeer. De burgemeester en mi
lieuarts H. Jans van de GGD hebben de bewoners daar
over maandagmiddag geïnformeerd in dorpshuis De
Vossenkuil.
Donderdag 28 januari 1999
Rukt de brandweer van
Sint-Annaland de laatste
jaren gemiddeld bijna
twintig keer uit, toen Bram
van Iwaarden in augustus
1973 als spuitgast begon,
moest hij tot oktober 1974
wachten op zijn eerste
brandje. „Dat is niet meer
voor te stellen als je kijkt
hoe vaak we nu uitruk
ken." De brandweerman is
groepsleider en zou meer
invloed willen hebben op
het beleid.
Ouderwets
Altijd werk
Moeizame waterwinning
Afdankertjes
Bloemen in drogerij
Vijf plakboeken
Onrust
Slangen voor
hogedrukreinigers
Handelsonderneming
Van Beers Techniek B.V.
specialisten in
- Computersnetwerkensystemen op maat
- Hi-end audio(speciale luisterruimte
- Beeld en geluidsystemen door heel uw huis
- Eigen technische dienst en service afdeling
Ineens was hij het middelpunt van de aandacht. Lokaal,
regionaal maar ook nationaal stond hij in de schijnwer
pers. Adrie van der Reest redde in 1981 samen met Hans
Burgers een baby van de dood uit de slaapkamer van een
woning aan de Burg. Smithstraat in Sint-Annaland en was
een held. De 49-jarige Van der Reest is nu 25 jaar brand
weerman en kijkt nog eens terug op het gedenkwaardige
moment. „Ze deden net of we het met zijn tweeën hadden
gedaan, maar we deden het in feite met z'n allen."
Zijn eerste uitruk was voor een
strobrand in een schuur aan de Pel-
leweg in de Weihoek. Van Iwaarden
herinnert zich zijn eerste brand ook
nog zo goed omdat er toen al een
reorganisatie aan de gang was en
het korps van Poortvliet op het punt
stond te worden opgeheven. „Er
was al een centraal commandant
die de leiding had. Dat werd door
Poortvliet toen niet in dank afgeno
men."
Ook nu zijn er veranderingen op
komst in de leiding. De huidige
drie kaderleden zullen volgens Van
Iwaarden worden vervangen door
één brandweercommandant, de
groepsleiders van de vijf Thoolse
blusgroepen worden post-comman-
danten. Van Iwaarden hoopt dat
zijn invloed op het beleid in de
nieuwe opzet wordt vergroot. „Nu
wordt ik geacht intern leiding te ge
ven aan de groep van zestien, maar
in een groter verband is de invloed
gering. Er is wel overleg met hel
kader, maar ik vind dat we als
groepsleiders te weinig inbreng
hebben in het geheel."
De 47-jarige Van Iwaarden zou
graag wat meer in de pap te brokke
len hebben als het gaat om het tota
le beleid én de begroting van de
brandweer. „Nu loopt er nog veel
via de kaderleden, straks worden de
lijnen naar de commandant wat di
recter."
Van Iwaarden is sinds 1995 groeps
leider, maar 25 jaar geleden begon
hij onderaan de (brandweerjladder.
Na zijn diensttijd werd hij door en
kele brandweerlieden uit het dorp
gevraagd bij het korps te komen.
„Ik had er eigenlijk nooit bij stil
gestaan om bij de brandweer te
gaan. Er was geen stimulans van
huis uit of zo. maar ik voelde er wel
wat voor. Na een paar oefeningen,
zat ik er bij."
Er volgden vijf winters lang cursus
sen. Van aspirant brandweerman
tweede klas, via brandwacht eerste
klas tot hoofdbrandwacht. „De cur
sussen die we toen kregen, waren
sterk verouderd. Ik weet nog dat we
moesten leren werken met een em
merspuit. Een soort fietspomp
VERVOLC. VAN VOORPAGINA
Het aantal uitrukken per jaar van de
Sint-Philipslandse brandweer va
rieert nogal. Soms zijn het er acht
en soms zestien of meer.
In de dertig jaar die Van der Est bij
de brandweer zit, heeft hij ook een
aantal grote branden meegemaakt.
Diverse boerderijen en bedrijfsge
bouwen zijn in die tijd in brand ge
vlogen. Gevraagd naar de naarste
herinnering van die lange periode,
moet de Sint-Philipslander lang na
denken. Pas aan het eind van het
gesprek komt hij erop terug. „Er
zijn natuurlijk dingen die je meer
raken dan andere. Zoals toen het
zoontje van de voormalige com
mandant Van Buuren bij een oefe
ning is verdronken. En een andere
keer moesten we naar een ongeval
waarbij mijn eigen neefje was om
gekomen. Om dan dat nieuws aan
je eigen zuster en ouders te moeten
vertellen, dat is heel erg", zegt Van
der Est.
Maar gelukkig zijn de meeste her
inneringen aan het brandweerkorps
van Sint-Philipsland heel goed. Zo
ook die van de wateroverlast in sep
tember vorig jaar. „Dat was de
grootste operatie die ik heb meege
maakt in de brandweer. We draai
den in ploegendienst en dat levert
een hele aanslag op je mannen. Dan
zie je wat je organisatie waard is.
Het is fantastisch gegaan. Ook met
de hulp van andere korpsen. We
Een ochtendje controleren op snel
heid leverde de politie woensdag
een vrij magere oogst op. Slechts
26 boetes werden uitgedeeld in 5,5
uur. Eerst werd er van kwart over
acht gecontroleerd tot kwart voor
tien op de Postweg te Tholen. De
maximumsnelheid bedraagt hier 80
km per uur. Van de 510 gecontro
leerde voertuigen reden er tien (1.9
waarmee je het water uit een em
mer moest spuiten. Elk onderdeel
van dat spuitje moest je uit het
hoofd kennen."
Ook het leren omgaan met pers
lucht ging tot de uitrusting van de
brandweerman behoren. „Dat- was
toen nieuw. De cursus was extreem
lang, van september tot mei. Uit
heel de regio gingen we toen op
cursus in de kazerne in Bergen op
Zoom. Het was echt pittig. Voor het
korps was het nieuw, nu groeien de
brandweerlieden er vanzelf in."
Het materiaal waarmee de korpsen
een kwart eeuw geleden werkten,
was - gemeten naar moderne maat
staven - ouderwets. Zo waren de
brandslangen bijvoorbeeld gemaakt
van vlasvezels. „Die zogen zich
eerst helemaal vol. Dan werden ze
waren op de top met 80 man be
zig", zegt de groepsleider en la
chend voegt hij eraan toe: „Zelf
heb ik in de kantine voor de voed-
selverstrekking gezorgd."
Met het vertrek van Van der Est als
groepsleider, viel er weer een gaat
je open bij de Sint-Philipslandse
blusgroep. Daarvoor meldden zich
meteen vier sollicitanten waaronder
enkele (voormalige) leden van de
jeugdbrandweer. Oud-gediende Pe
ter Verwijs (toevallig ook man van
het eerste uur wat betreft de jeugd
brandweer) is aangesteld als nieu
we groepsleider. De blusgroep be
staat uit zestien personen.
Van der Est zelf krijgt nu een stuk
meer vrije tijd. Desondanks is hij
niet van plan een andere hobby te
gaan zoeken. „Er is altijd wel werk
te doen", zegt de Sint-Philipslander
die in het dagelijks leven eigenaar
is van een brood- en banketfabriek
en twee Albert-Heijnfilialen in
Tholen en Sint-Philipsland. Als af
scheidscadeau kreeg Van der Est
van de blusgroep een oude brand
blusser, helemaal opgeknapt en met
het opschrift 'ter herinnering aan
oud-commandant A.P. van der Est'.
Nadeeltje was wel dat de scheiden
de groepsleider het ding niet mee
mocht nemen naar huis. „Ze wilden
hem graag in de kazerne hangen."
procent) te hard. De hoogst geme
ten snelheid bedroeg 121 km per
uur. Van kwart over tien tot twaalf
uur werden er op de Provinciale-
weg te Sint-Maartensdijk 105 be
stuurders gecontroleerd. Zeven van
hen (6,7 procent) overschreden de
snelheidslimiet van 80 km per uur.
De snelste klokte 101 km per uur.
Tenslotte postte de politie nog op
de Oesterdam van tien voor één tot
tien voor twee. Negen van de 150
gecontroleerde voertuigen (6 pro
cent) reden harder dan de toegesta
ne 100 km per uur. De hoogst ge
meten snelheid bedroeg 121 km
per uur.
loodzwaar en ze moesten altijd uit
gehangen worden om te drogen. In
de winter binnen, in de zomer bui
ten."
Ook de communicatiemiddelen zijn
verbeterd. Elke wagen beschikt
over een mobilofoon en de brand
weerlieden over een portofoon.
Ook hulpverleningsmateriaal is -
zij het in bescheiden mate - in de
Sint-Annalandse wagen aanwezig.
Zo beschikt de blusgroep over een
hydraulische 'spreider' en een
schaar om blik weg te knippen bij
het bevrijden van een slachtoffer
die bekneld is geraakt in zijn auto
na een ongeval.
Van Iwaarden: „We liepen hier
voorop met het opleiden van men
sen voor de hulpverlening, maar het
hulpverleningsvoertuig is naar
Sint-Maartensdijk gegaan. Ook
omdat Sint-Maartensdijk wat cen
traler ligt, maar er is toen wel een
hartig woordje over gesproken met
de toenmalige centraal comman
dant. Het was uiteindelijk een be
sluit van het kader en de regiocom
mandant."
Ook in de hulpverlening door de
brandweer staan enige veranderin
gen op stapel als het project 'ver
sterking brandweer' door de raad
wordt aangenomen. „Elke wagen
gaat dan meer eerstelijns hulpverle
ningstaken uitvoeren, maar de blus
groep in Sint-Maartensdijk blijft de
gespecialiseerde groep."
De eerste brand waarbij de Sint-
Annalandse brandweerlieden met
maskers en een zuurstoffles op de
rug naar binnen gingen was in
1974, niet lang na de strobrand in
de Pelleweg. Het betrof een grote
uitslaande brand in een woon- en
winkelpand aan de Ooststraat. „Het
brandde enorm, want het dak was
nog met riet beschoten en er stond
veel wind. We zijn toen met pers
lucht naar binnen gegaan om de
trap op te zoeken."
Een andere bijzonderheid die Van
Iwaarden zich herinnert, is de
moeizame waterwinning in de pol
ders bij branden in schuren of boer
derijen. „Je moet eigenlijk een be
hoorlijke waterstand in de
watergangen hebben om goed wa
ter te kunnen winnen. Bij grote
schuurbranden is dat nog wel eens
een probleem. Je krijgt dan wel as
sistentie van een ander korps om
het water van ver te halen, maar het
duurt wat langer voordat je kunt
blussen. We hebben dikwijls in de
modder gezeten, hoor."
Grote indruk maakte de brand van
de veiling in 1990. „Op 7 juli, pre
cies op mijn verjaardag. Die datum
ding werden Van der Reest en Bur
gers door de kranten en de televisie in
de schijnwerpers gezet, ,,'s Avonds
gingen we op ziekenbezoek bij het
kind. Toen was de pers erbij. Het was
een heel bestel. De mensen kregen het
idee dat wc ik het alleen had gedaan.
Dat is niet zo. We hebben het met zijn
allen gedaan. Als er niet zo snel water
was geweest en als Hans me niet nat
had gespoten, had ik ook niet zo snel
naar binnen gekund."
Een handicap was dat er toen alleen
nog een lagedrukspuit beschikbaar
was, nu zijn hogedrukspuiten voor
handen waarmee de brandweerlieden
sneller resultaat kunnen boeken bij
het bestrijden van de vuurhaard.
Het kind is na een jaar of tien nog
eens met haar opa bij Van der Reest
op bezoek geweest, maar de jubilaris
heeft verder geen contact met zijn
dorpsgenote die hij 18 jaar geleden
uit de brandende slaapkamer haalde.
Van der Reest is - net als A. van
Iwaarden - gevraagd om bij de brand
weer te komen. „Ik stond wel eens te
kijken als er brand was. Bij een brand
in een schuurtje aan de Brugstraat
kwamen ze op me af. Mijn vrienden
Rien Hage en Leen Overbeeke zaten
er al in. Ik heb toen alle opleidingen
gedaan. Ik heb ook het rijbewijs
vergeet ik nooit meer. Het was een
grote brand. Toen we 's ochtends
om half zes aankwamen sloegen de
vlammen al uit het dak." Een ande
re gebeurtenis, twee jaar later,
maakte ook diepe indruk op Van
Iwaarden; het bergen van de slacht
offers van het vliegtuigongeluk in
de Krabbenkreek in 1992 waarbij
vier doden te betreuren waren.
„Dat was geen gemakkelijk karwei.
De slachtoffers waren zwaar ver
minkt. We moesten ook nog eens
wachten tot de luchvaartinspectie
kwam, voordat we iets mochten
doen. Er was toen ook net een
vliegtuig neergestort in het noorden
van het land waar de inspectie van
daan moest komen. Het is altijd een
beetje frustrerend als je een poos
moet wachten tot je wat mag doen.
Dat is een moeilijk moment; je
moet je inhouden terwijl je je tij
dens het uitrukken juist op zit te la
den. Als je aankomt, wil je meteen
ingrijpen."
De grootste verandering is volgens
de groepsleider gekomen toen de
dienst bescherming bevolking is
afgeschaft en het verlenen van hulp
bij ongevallen en rampen nadruk
kelijker in beeld kwam. Vorig jaar
gingen zes man van de blusgroep
op cursus om te leren werken met
hulpmateriaal voor grootschalige
inzet bij rampen (zoals reddings
gondels, een speciale brancard om
slachtoffers uit hoge gebouwen
veilig naar de begane grond te
brengen).
De sfeer in de blusgroep (met 6
tuinders, 2 slagers en 1 bakker) is
goed, zegt Van Iwaarden die zelf
tuinder is. „Er zijn ook kritische
geluiden, maar dat scherpt je alleen
maar aan. Ik kan het best verdra
gen; ze worden in goede harmonie
gezegd. Er is een hele hechte band.
We houden ook regelmatig avond
jes en een sinterklaasmiddag.
1998 vormde voor de blus
groep Sint-Annaland een bij
zonder jaar vanwege de wa
teroverlast in de Hoender-
weg. Terugblikkend zegt Van
Iwaarden: „We hebben ervan
geleerd. Het feit is dat we
niks anders konden doen dan
zandzakken brengen en vei-
lingkisten om meubels op te
zetten. Pas na overleg in gro
ter verband, kon de water
gang afgesloten worden. Dat
overleg zou nu eerder gebeu
ren. Niemand dacht dat het
water zo hoog zou komen.
Vroeger pompten we het wel
eens weg, maar nu bleef het
stijgen. Niemand is iets kwa
lijk te nemen. Zelfs de oude
mensen in de Hoenderweg
hadden dit nog nooit meege
maakt."
vrachtwagen. Er was een tekort aan
chauffeurs."
Van der Reest is landbouwer en zelf
standig ondernemer. Elke week rijdt
hij een proefrit met de brandweerwa
gen. Een kwart eeuw geleden was het
een Chrevrolet waar de pomp voor op
de motorkap stond. „Die hadden we
van het korps in Tholen gekregen. We
moesten vaak met afdankertjes wer
ken. Dat zat natuurlijk niet lekker."
De tweedehands Mercedes met losse
pomp' en hoge druk die daarop volg
de, bleek geen verbetering. Het vehi
kel strandde in de buurt van Oud-Vos
semeer toen het voertuig op weg was
naar een brand aan de Ring. De Sint-
Annalandse brandweerlieden moes
ten toen een auto lenen van de regio
West-Brabant, een Kommer met hoge
druk. In 1984 kreeg het korps een
nieuwe wagen van het merk Iveco,
maar dit voertuig belandde na een
paar maanden in de onderberm van de
Gorishoeksedijk in Scherpenisse bij
het uitwijken voor een tegenligger.
De wagen was met vier man op weg
naar een duikersongeval bij Goris-
hoek. Van der Reest was er niet bij,
maar Van Iwaarden herinnert zich de
Bij de brand - vandaag veertien da
gen geleden - kwam asbest vrij van
de platen asbestbeton die op het
dak lagen van de showroom van
rijwielhandel Van der Zande.
Daags na de brand werd met het
opruimen begonnen en tegelijker
tijd liet de gemeente metingen ver
richten om eventuele risico's in
beeld te krijgen. Daarbij werd in
zes van de veertien onderzochte
woningen een verhoogde concen
tratie vezels aangetroffen. De ge
bruikte onderzoeksmethode gaf
geen uitsluitsel over de soort ve
zels. De bewoners werden hiervan
vijf dagen na de brand, maandag
avond laat, op de hoogte gesteld.
Om er zeker van te zijn of in de
verhoogde vezelconcentraties as
best voorkwam, schakelde de ge
meente TNO in. Dit nam woensdag
lucht- en plaknionsters. Met be
hulp van raster-elektronenmicro-
scopie en rönlgen-microanalyse
kon onderscheid gemaakt worden
tussen asbest- en andere vezels.
Geconcludeerd is dat er in de on
derzochte woningen geen sprake is
van een risico door blootstelling
aan asbest. Vrijdag zijn de be
treffende bewoners van de Kalis
buurt daarvan met een kort briefje
op de hoogte gesteld. En afgelopen
maandag kregen ze in het dorps
huis een mondelinge toelichting.
„De gerustheid lijkt teruggekeerd,
hoewel er nog best veel vragen wa
ren over het opruimen van het as
best buiten", zegt J. de Feijter van
De man die zondag 17 januari door
wandelaars dood op de Phiiipsdam
werd aangetroffen, blijkt de 29-jari-
ge Cedric Zimmerman te zijn. Zim
merman is van Antilliaanse afkomst
en is door geweld om het leven ge
komen. Waarschijnlijk is zijn li
chaam in het weekeinde van 16 en
17 januari op de Phiiipsdam neerge
legd (aan de noordkant nabij de af
slag naar de uitkijktoren bij het slui-
zencomplex). De politie denkt aan
schrik nog, na de duikeling. Ze hiel
den er wat 'bulten en zere plekken'
aan over. maar de hele opbouw van de
wagen was ontzet geraakt. Besloten
werd de wagen op te knappen.
Intussen kreeg het korps een vervan
gende wagen. Van der Reest ging hem
samen met brandweercommandant
L.T. Steenpoorte halen in Zevenberg-
schen Hoek. „Het was een legerwa
gen van de BB geweest. Er stond nog
een melkbus in. Je schaamde je als je
ermee moest rijden. Het heeft ander
half jaar geduurd, voordat de wagen
terugkwam."
Van der Reest heeft het naar zijn zin
bij de brandweer. „Je bent er altijd
mee bezig. Als ik naar het land rijdt,
zet ik mijn auto altijd achteruit op de
dam. Dan kan ik meteen wegrijden
als er alarm komt. Als je naar bed
gaat, leg je je sokken gereed, je trui,
de rest van je kleren, alles op volgor
de. Dat gaat automatisch."
Ook de brand in de veiling in 1990
ligt bij Van der Reest nog vers in het
geheugen. „Ik had net de avond er
voor nog mijn bloemen in de drogerij
omgezet. Zes kuubkisten, zo'n 1 hec
tare met bloemzaad. Ik zei nog: die
zullen morgen wel droog zijn. Ze zijn
allemaal verbrand. Toen is een stukje
van mijn eigen bedrijf verbrand. Ik
zat midden in het aardappelseizoen.
Toen heb ik wel gedacht 'Hoe moet
dit verder', want het grootste deel van
de drogerij was weg."
Van der Reest is hoofdbrandwacht.
Hij is wel geen monteur, maar hij
moet er wel voor zorgen dat de auto
elke keer weer start, hij moet nagaan
of de accu leeg raakt en hoe het met
het oliepeil is gesteld. „Ik heb nog
nooit gehad dat de wagen niet wou
starten. Omdat ik zelfstandige ben.
beschouw je de spullen als je eigen
zaken."
Het vliegtuigongeval, maar ook ande
re ongevallen met dodelijke afloop,
maakten veel indruk op Van der
Reest. „Op het moment datje aan het
werk bent. heb je er niet zoveel erg in.
maar ik ben er wel eens mee bezig als
ik alleen op het land ben."
Sinds de brand in de Smith-
straat is Van der Reest plak
boeken bij gaan houden van
de branden en ongevallen
waar de Sint-Annalandse
brandweer voor is uitgerukt.
Het zijn er inmiddels vijf, vol
met krantenverslagen. „Mooi
om te zien," zegt de
chauffeur over zijn verzame
ling. Zo wordt er verslag ge
daan van de brand van een
huisje naast de Bistro op het
Havenplein in 1988 toen het
8 graden vroor. Het bluswater
veranderde een deel van het
plein in een ijsbaan. Zelfs het
deksel van de brandkraan
vroor vast. Ook de grote
brand van palingrokerij
Scherpenisse aan de Nieuwe-
weg komt erin voor, de brand
in de schuur van Breure aan
de Vierde dijk en de schuur
van manege Van Engelen in
Oud-Vossemeer.
de gemeente. Enkele aanwezigen
wilden op kosten van de gemeente
grondmonsters laten nemen in hun
achtertuin, maar daar ging de bur
gemeester niet op in. Wie de uit
komsten van de uitgevoerde onder
zoeken in twijfel trekt, zal zelf
onderzoek moeten laten doen.
Op de bijeenkomst was er kritiek
over de manier waarop de .mensen
voor de eerste bijeenkomst waren
opgeroepen, 's Avonds laat kwa
men daarvoor brandweerlieden aan
de deur en dat zorgde voor onrust.
„Tot die tijd had ik me over heel de
zaak niet zo druk gemaakt. Maar
toen schrok ik toch wel. Je denkt
meteen dat er weer wat aan de hand
is", vertelt mevrouw J. Havermans
van der Zande. „We hebben de
hoop uitgesproken dat de gemeente
ten aanzien van dit punt lering uit
het gebeurde heeft getrokken."
Het verder opruimen van de asbest
is een zaak voor de verzekerings
maatschappijen. Daarbij is het zo
dat iedere betrokkene dat via zijn
eigen verzekering moet regelen,
waarna die dat weer claimen bij de
verzekering van rijwielhandelaar
Van der Zande. „Sommige bewo
ners vinden het maar niets om Van
der Zande aansprakelijk te stellen,
omdat ze vinden dat die al genoeg
ellende heeft ondervonden. Maar
zo werkt het nu eenmaal in het ver
zekeringswezen", zegt De Feijter.
een liquidatie in hel criminele cir
cuit, omdat Zimmerman familiele
den had in de drugscène van Breda.
Het is nog onbekend waar het
slachtoffer de laatste maanden voor
zijn dood verbleef. Daarom zoekt
het rechercheteam in Kruiningen
nog naar mensen die Cedric Zim
merman hebben gekend, die weten
waar hij de laatste tijd verbleef of
die nog met hem gesproken hebben
voor 16 januari jongstleden. De po
litie hield vrijdagmiddag een pas-
santen-onderzoek op de Phiiipsdam
inzake de moord. Aan alle verkeer
dat de Phiiipsdam passeerde (zo'n
1000 voertuigen), werd een vragen
formulier voorgelegd. Daarin stond
onder meer de vraag of men vorig
weekeinde ook over de Phiiipsdam
is gereden en of men toen iets bij
zonders heeft gezien. Deze week
werden de gegevens van het passan-
tenonderzoek geanalyseerd en dat
leverde tien tot vijftien bruikbare
tips op. Mensen kunnen met infor
matie nog steeds bellen naar het re
chercheteam in Kruiningen tel.
0113-383700.
Bergen op Zoom moet maar eens of
ficieel van Tholen te horen krijgen
dat het slecht omgaat met haar ver
antwoordelijkheden ten aanzien van
de Thoolse burger. D66'er J. van den
Donker heeft dat gezegd in de ge
meenteraad, naar aanleiding van de
situatie met het fietspad langs de
Tholenseweg. Veel Tholenaren zijn
voor werk, onderwijs, gezondheids
zorg en andere zaken op Bergen op
Zoom georiënteerd, zodat er een eco
nomisch belang ligt voor de Brabant
se gemeente. Een drukke verbinding
waarvan veel verkeer naar en van
Tholen gebruik maakt, moet dan vol
doende veilig zijn, aldus het raadslid.
Ook de SGP vroeg bij monde van M.
Dijke om over het gewraakte fietspad
opnieuw contact op te nemen met de
gemeente Bergen op Zoom.
Beide sprekers kaartten dit aan naar
aanleiding van een ongeval dat een
Sint-Philipslandse bromfietser twee
weken geleden op de Tholenseweg
overkwam. Hij reed in het donker te
gen een aantal paaltjes zoals die in
middels op verschillende plekken
tussen het fietspad en de rijbaan zijn
geplaatst. Wethouder K.A. Heijboer
wist te melden dat naar aanleiding
van het ongeval het plaatsen van de
paaltjes is gestaakt. Van zijn Bergse
collega vernam hij dat er extra rc-
felctie op de al aanwezige paaltjes
aangebracht wordt, en dat een waar
schuwingsbord voor een wegver
smalling wordt geplaatst. Over een
officiële reactie richting het gemeen
tebestuur van Bergen op Zoom wilde
de wethouder - die jarig was en daar
om maandag op gebak trakteerde -
niets toezeggen: „Dat zou eerst in
het college besproken moeten wor
den."
Slabbecoornweg 38, 4691 RZ Tholen
tel. 0166-603497
Ook op zaterdagochtend
geopend van 8.00-12.00 uur
Advertentie I.M.
Antwerpsestraat 12 - 14 - 16
4611 AG Bergen op Zoom
tel. 0164 - 237940 fax 245360
Mm... ion 70 jaa.
Advertentie I.M.
BRANDWEER
Chauffeur A. van der Reest maakt elke week een proefrit met de brandweerwagen.
In de kantine van de brandweerkazer- tegen Hans gezegd: als jij me dekking
ne aan de Bierensstraat hangt een foto
van het moment dat de baby al in het
wiegje op de begane grond staat, ach
ter de uitgebrande woning. Van der
Reest weet zich nog goed te herinne
ren wat daaraan vooraf ging. Hij be
hoorde samen met Burgers tot de aan-
valsploeg. „Toen we bij de woning
kwamen, sloegen de vlammen al door
de ramen. We wisten dat er nog een
kind in de slaapkamer lag, aan de ach
terkant van de woning. Buren waren
al bezig geweest met een ladder, maar
dat lukte niet. Ze konden niet meer
naar binnen vanwege de rook. Geluk
kig kon er heel vlug water worden
aangevoerd. We hebben toen eerst in
de kamer gespoten zodat de ergste
vlammen eruit waren. We wisten niet
precies waar het kind lag. Ik heb toen
geeft, ga ik naar binnen. Hij is toen
bovenaan de trap gaan staan en heeft
me natgespoten toen ik naar binnen
ging." Van der Reest wist de wieg met
de baby van een paar maanden oud, te
vinden. „Ik heb het wiegje opgepakt
en aan Hans gegeven. Die zei: „Ze
knippert nog met haar ogen." Hij is
toen met wieg en al naar beneden ge
gaan. Het hemeltje van de wieg was
al helemaal zwart. Dokter Notebcxim
en de moeder waren er snel bij, plus
een paar omstanders, maar die zie je
op zo'n moment niet."
Achteraf gezien is het kantje boord
geweest, zegt Van der Reest. „Ze had
een brandwondje aan haai" wang,
maar doordat de ramen in de slaapka
mer vrij hoog zaten, zijn de vlammen
over het wiegje gegaan." Na de red-
Groepsleider A. van Iwaarden op zijn vertrouwde plek voorin de wagen, naast de stoel van de chauffeur.
