'Altijd mijn droom geweest om uitgezonden te worden voor vrede' Waar een wil is, daar is een weg PERSIA Binnenvaartschippers Stavenisse en Sint-Philipsiand onderzoeken fusie Brieven Dagboek Exclusief en voordelig Schuttevaer-afdelingen hebben samen nog 35 varende leden Dinsdag 30 december 1997 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT 3 Zijn uitzending naar Bosnië kwam als een verrassing. Eigenlijk zou Edward-Jan van den Broek uit Sint-Maar tensdijk naar een stafcursus in De Haag gaan, maar de majoor die de compagnie in Bosnië zou leiden trok zich vlak voor uitzending terug. Van den Broek werd ge vraagd of hij wilde gaan. Een buitenkans voor de be roepsmilitair uit de smalstad die de mogelijkheid met beide handen aangreep. Met zijn 31 jaar was hij een van de jongste commandanten van de NAVO-troepenmacht SFOR in ex-Joegoslavië. Hij kreeg de leiding over 138 mensen, waaronder 28 Bulgaren. Onderhandelde met hoog- en laaggeplaatsten, kreeg bezoek van minister Voorhoeve, gaf een persconferentie, sprak met zijn per soneel over relatieproblemen en hield een dagboek bij als een 'soort verzekering'. Heidens karwei Onwerkbaar Prinses Diana Pesterijtjes Ed van den Broek uit St.-Maartensdijk leidt compagnie soldaten in Bosnië Aanleunwoningen en windmolens Bij de analyse van de laatste vergadering van de Thoolse ge meenteraad moest ik aan het spreekwoord denken, dat ik bo ven dit stukje heb geplaatst. In deze raadsvergadering kwa men twee zaken aan' de orde, waarop dit spreekwoord van toepassing kan zijn. De inspanningen die door dhr. Hoek uit St. Maartensdijk zijn gedaan met betrekking tot zijn windmo lenproject in de Noordpolder en dé inzet voor het realiseren van aanleunwoningen bij de Schutse te St. Annaland door de Landelijke Hervormde Bouwstichting voor Bejaarden, kon den in de ogen van het college van b. en w. geen enkele waar dering, laat staan enige medewerking ondervinden. Serviceruimten Poortvliet Slangen voor hogedrukreinigers Handelsonderneming Van Beers Techniek B.V. Nieuwjaarsdisco bij Jong Vosmaer De leden van Schuttevaer Stavenisse hebben het be stuur gisteren unaniem groen licht gegeven om met het bestuur van de af deling Sint-Philipsland de mogelijkheden voor een fusie te gaan onderzoeken. De Sint-Philipslandse bin nenvaartschippers bespre ken het voorstel vanmid dag. Gaan ook zij akkoord, dan krijgen volgend jaar beide ledenvergaderingen een voorstel voorgelegd om al dan niet samen te gaan. Honderd jaar Perzen, Berbers, Kelims, Nepals, Gabbeh's. Feestavond Secretaris Majoor Ed van den Broek na een halfjaar weer terug in Sint-Maartensdijk. Majoor Van den Broek werd com mandant van de 13de (NL/BUL) pantsergeniecompagnie die van 3 juni tot en met il december gele gerd was in Sisava, een voormalig ski-oord ten noordwesten van Trav- nik, in het noorden van Bosnië- Hercegovina, ongeveer 200 kilome ter van de havenstad Split. Een bergachtig gebied dat Van den Broek vaak aan Oostenrijk deed denken, zo blikt hij terug aan de hand van zijn digitale foto's op het scherm van zijn werkcomputer in zijn woning aan de Plevierlaan. Puntsgewijs tovert hij de belang rijkste zaken van zijn verblijf op het scherm, ter controle nog eens uitgeprint op papier. Van den Broek is gewend geraakt zijn zaakjes goed voor te bereiden. Tijdens zijn verblijf in Bosnië on derhandelde de jonge kapitein elke maand met de autoriteiten uit het gebied over de vorderingen van het ruimen van de vele landmijnen. Hield hij twee keer per week staf besprekingen met de bevelvoerders De commandant ontving in het halve jaar in Sisava ongeveer 300 kaarten en brieven uit Ne derland. Veel post uit de smal stad, ansichtkaarten met de molen en het gemeentehuis. „Ik heb uitgerekend dat ik van 77 mensen post heb gekregen. Er is heel veel met me meege leefd." Maar Van den Broek hield ook het thuisfront en de militairen van zijn compagnie in Oirschot goed op de hoogte. Wekelijks verzorgde hij een column in de Weekly Engeneer, een krant van de compagnie met wederwaar digheden van de militairen in Bosnië. Wat hij miste waren zijn vrouw en twee kinderen, maar ook de kerk. „Er was nauwelijks tijd tot bezinning. Ik luisterde wel naar een cas settebandje maar dat is toch heel wat anders dan een dienst bijwonen." van de vijf pelotons die de compag nie telde. Leidde hij de minister van defensie Voorhoeve en diens Bul gaarse collega rond, ontving hij parlementsleden, commandanten van andere compagnies en de chef van de generale staf van de Bul gaarse strijdkrachten en persmen sen van de belangrijkse Nederland se kranten en tv. „Voorbereiden is belangrijk. De eerste twee weken had ik bijna elk uur gepland maar daar ben ik van teruggekomen. Ik stelde me per dag een doel." De NAVO-troepenmacht SFOR ziet toe op de uitvoering van de Dayton- akkoorden waarin onder meer de grenzen van de nieuwe republieken zijn vastgesteld, de terugkeer van vluchtelingen is geregeld en het houden van vrije verkiezingen. Tij dens het verblijf van Van den Broek vonden in september in Bosnië ge meenteraadsverkiezingen plaats en in november parlementsverkiezin gen in Servië. Het stemmen zelf verliep rustig maar de aanloop naar de verkiezingen zorgde voor span ningen in het gebied. Van den Broeks compagnie bestond uit 132 mannen en 6 vrouwen. Van de 138 waren er 28 Bulgaren, on derdeel van 42 (NL) gemechani seerd bataljon regiment huzaren Prins van Oranje, het Nederlandse onderdeel van SFOR II. „In feite moesten wij alle genie-operaties uitvoeren in Bosnisch gebied en in de Kroatische enclaves. Als er iets kapot was op een Nederlandse ba sis moesten we dat repareren. We moesten gevechtseenheden onder steunen als dat nodig was. Zorgen dat ze vooruit konden door wegen en bruggen vrij te houden. Dat is één keer gebeurd nadat er een beto ging was geweest. Maar we hebben niet onder kogels gelegen." Het Bulgaarse peloton was aan het onderdeel toegevoegd om te bewij zen dat Bulgarije klaar is om toe te treden tot de NAVO. „Dat was een politieke zaak. Vantevoren ben ik drie dagen in Bulgarijë geweest. Heb de schietvaardigheid van die mannen bekeken. Voor mezelf is dat bezoek goed geweest. Door be langstelling en betrokkenheid te to nen voor hun land en cultuur, bouw je veel krediet op. Toen ze aankwa men heb ik ze bovendien voor een deel in hun eigen taal toegesproken. Toch was het niet altijd makkelijk. Het is een zuidelijk volk, snel op gewonden, maar met behulp van een tolk is de samenwerking ge slaagd." Spanningen waren er ook. Mochten de Nederlandse militairen op staatskosten met verlof, de Bulga ren konden dat niet. Bovendien ver dienden zij maandelijks slechts 300 mark, terwijl de Nederlanders 2500 gulden kregen. „Ik heb toen beslo ten om de Bulgaren een weekendje naar Split te laten gaan. Dat was een enorm succes." Een belangrijke opdracht voor de compagnie was het opruimen van mijnen. In heel Bosnië liggen onge veer 1 miljoen mijnen op 36.000 mijnenvelden. Op en langs wegen en rond huizen en gebouwen. „In ons gebied liggen zo'n 26.000 anti- persoonmijnen en 3600 anti-tank mijnen. Vooral langs de voormalige frontlinie bij Vitez, ten zuidoosten van Travnik is het heel erg." Vol gens de Dayton-akkoorden moeten de lokale burgers helpen bij het op ruimen van de dodelijke explosie ven. Het is een heidens karwei. Be schermd met helm en speciale kleding prikken de 'deminers' elke meter grond af. Ze worden opgeleid door de Engelsen. „Ze doen het met overtuiging voor hun land. Ze nemen de risico's voor lief." Twintig dagen lang moeten zij op hun knieën zoeken naar de explo sieven die in heel Bosnië tussen ju ni en december 300 slachtoffers maakten, waarvan de meesten met dodelijke afloop. Vaak zijn het ge wone burgers. „Twee keer is er bij het mijnen ruimen een ongeluk ge beurd. Een lokale man is een voet kwijtgeraakt nadat hij op een zelf gemaakte mijn terecht kwam. Onze jongens waren daar redelijk van ontdaan, maar toen we de man op zochten in het ziekenhuis, lachte hij breeduit: Ik leef toch nog, zei hij. Dat is toch een andere instelling dan wij gewend zijn. En een andere Bosnische jongen heeft wondjes in het gezicht gekregen nadat een mijn afging, net nadat hij klaar was met prikken." Van den Broek kent vele typen mij nen maar de aarde in Bosnië zorgt regelmatig voor verrassingen. Mij nen die niet in de boeken staan maar even effectief blijken of nog erger. Zoals een betonnen bakje zo groot als een schoenendoos, met ontsteking en volgestouwd met spijkers en schroot, afgedekt met een metalen plaat. „Het blaast wel vijf tot zes man op en heeft een be reik van vijftig meter. En dit is nog maar een kleintje." De drie mijnopruimingsploegen van de compagnie doen dat aan de hand van overzichten die de plaat selijke militaire autoriteiten moeten overleggen. Daarin staat het aantal en de plaats waar ze zijn verstopt. Zo wordt beetje bij beetje het ter rein gezuiverd. Met het 'afprikken' van een berm van vier a vijf meter breed en 150 meter lang is een bur gerploeg van 8 tot 9 man vijf weken zoet. In de periode dat Van den Broek leiding gaf aan de compagnie wer den door zijn drie teams 1200 mij nen opgeruimd. „Dat is natuurlijk nog maar een fractie van de 20.000 die er vanaf januari in heel Bosnië zijn geruimd, maar het waren er wel 400 meer dan in de periode voor ons. We behoorden tot de bes te ploegen," zegt een trotse Van den Broek. Het 'ontmijnen' is van groot belang voor de veiligheid van de bevolking. Omdat er nog zoveel ex plosieven verborgen liggen, kwa men in het half jaar nog zes burgers om het leven. De bemoeienis van SFOR wordt volgens Van den Broek door de ver schillende partijen aanvaard maar van harte is dat niet. „We worden gedoogd. Tijdens een van de eerste, vergaderingen met 25 man in het hotel van Sisawa met militaire en burgerlijke vertegenwoordigers, de vluchtelingenorganisatie en het Ro de Kruis uit het gebied bleken er zoveel verschillende belangen te zijn dat het onwerkbaar was. Ik moest dat voorzitten en kreeg de wind van voren. Een Kroaat zei dat het maar eens afgelopen moest we zen met onze bemoeienis. Ik heb hem op de SFOR- standpunten ge wezen eq de opdrachten die wij uit moesten voeren en gezegd dat hij dan maar moest zorgen dat het ge bied vrijkwam van mijnen. Het is een kwestie van bluffen van beide kanten. De club werd veel kleiner nadat ik afgevaardigden had aange wezen. De' samenwerking is in de loop der maanden constructiever geworden." Tijdens zijn verblijf kreeg Van den Broek bezoek van een verslaggever van RTL 5 die een reportage maak te over landmijnen, naar aanleiding van het overlijden van prinses Dia na. „Zij heeft veel campagne ge voerd tegen landmijnen. Een paar weken voor haar dood had ze Bos nië bezocht. RTL 5 kwam in haar voetspoor. Ik ben toen geïnter viewd." Een steeds terugkerende taak vorm de het herstel van wegen. In het bergachtig gebied zorgen snelstro- mende beekjes voor erosie waar door delen van wegen verzakken of geblokkeerd worden door neerval lende rotsblokken en stenen. De compagnie beschikte over een groot wagen- en tankpark met staf wagens, distributievoertuigen, ge nietanks ('rijdende werkbanken'), bouwmachines, vrachtwagens, kiepauto's voor grind en zand, sneeuw- en ijsruimers, een trilwals, een bulldozer en containers met constructiegereedschap. Ook de bouw van twee bunkers voor 100 personen elk behoorde tot de taken van de pantsergeniecompagnie. In feite een verplaatsing van bestaan de bunkers. Die waren gebouwd in een gebied dat te laag lag zodat de onderkomens voor de militairen te kampen hadden met wateroverlast. Behalve strict militaire doeleinden hield de compagnie zich ook bezig met burgerzaken. Zo herstelde de bouwploeg een gebouw waarin een arts, een school en een winkel in kon worden ondergebracht. Tweeëneenhalve maand duurde dit project dat officieel werd geopend door de burgemeester die pas daar voor was gekozen. Ook het huis van een arts uit Zenica werd geheel opgebouwd. „De man had een claim van twee miljoen mark bij SFOR neergelegd. We hebben het huis zelf helemaal opgebouwd en de claim terug kunnen brengen tot 40.000 mark." Een van de hoogtepunten voor Van den Broek was het bezoek van mi nister Voorhoeve aan zijn kamp op 18 en 19 oktober. „Ik heb hem twee dagen mogen rondleiden samen met de Bulgaarse minister van de fensie. Voorhoeve was behoorlijk onder de indruk van wat wij deden. Op een gegeven moment zei hij te gen mij: Jij hebt verstand van mij nen hè. Dan mag jij morgen een persconferentie geven. Stel je voor, het was de grootste persdelegatie na de val van Screbrenica. De grootste kranten uit Nederland wa ren er: het AD, de Telegraaf, de Vólkskrant en NRC. Er was toen veel commotie over de aanschaf door Nederland van 800 zogenaam de horizontaal effect wapens. Dat werd vergeleken met mijnen terwijl de regering had besloten alle mij nen af te schaffen. Ik heb toen uit gelegd dat er een onderscheid tus sen de twee wapens moest worden gemaakt. Een mijn wacht totdat ie mand er op trapt, een horizontaal effect wapen is een geleid wapen. Dat gaat pas af als jij dat wil." Wat ook veel indruk op Van den Broek maakte was het monument van de twee Nederlandse militairen die in februari in Ladici om het le ven kwamen toen ze van de weg af raakten en onder hun voertuig te recht kwamen. „Ik nam er elke keer weer jongens mee naar toe. Het is er doodstil. Er liggen altijd verse bloemen. Dat is indrukwekkend, zeker als je er staat met de com mandant die er destijds bij was." Het is ook het moment dat de vlot pratende Van den Broek zelf even inhoudt. De weken voor de verkiezingen kenmerkten zich volgens de com mandant door pesterijtjes en intimi datie. Aanhangers van Karadzic wilden een verkiezingsbijeenkomst verstoren en waren met zestig bus sen op weg naar Banja Luka waar de president Pavlic zou spreken. De bussen zijn onderweg door een En gelse divisie en de lokale politie vertraagd. Een Nederlandse militair raakte gewond -bij het inrichten van observatieposten langs de rou te- toen het rupsvoertuig in een ra vijn reed, waarbij de wachtmeester zijn rug brak. Ook de zogenaamde postercampag ne voor Karadzic zorgde voor enige deining. „Er waren in juli twee oor logsmisdadigers opgepakt in Pre- jidor door SFOR. De Serviërs wa ren bang dat iedereen opgepakt zou worden. Twee of drie dagen erna verschenen er opeens overal posters met een afbeelding van Karadzic als waarschuwing aan het Westen. Zo van: denk erom als je deze man pakt, dan gebeurt er wat." Een uitzending naar de Balkan blijkt voor een aantal militairen geen gemakkelijke periode. Vol gens de majoor kampen sommigen met problemen door hun 'langduri ge afwezigheid thuis'. Er is gebrek aan privacy in het kamp en de sol daten zijn onzeker over hun toe komst na terugkeer. „Er zijn veel relatieproblemen. Twintig relaties zijn op de klippen gelopen, uit twee komt een echtscheiding voort. Bij na zestig procent van mijn werk ging zitten in praten met het perso neel. Vier heb ik terug moeten stu ren wegens disfunctioneren, drie Nederlanders op sociaal-psychi sche gronden en een Bulgaar van wege medische klachten." Het in de hand houden van zoveel militairen is geen eenvoudige taak, zo blijkt uit Van den Broeks ver haal. „Twee biertjes per dag was toegestaan. Ik heb daar altijd op ge wezen. Ze zullen me wel een zeur piet hebben gevonden, maar toch is er eentje dronken over het hek naar het dorp gelopen om daar naar de kroeg te gaan. Hij wist de weg niet terug. Hij heeft bij iemand aange beld en dat bleek het hoofd van de politie te zijn. Tot de volgende och tend heeft hij daar vastgezeten." Alcohol speelde ook een rol bij een ander incident toen een dronken Servische soldaat een handgranaat gooide temidden van een bergings- ploeg van militairen en burgers na een ongeval met een rupsvoertuig. „Die man was het niet eens met Van den Broek hield tijdens zijn verblijf in Bosnië een dagboek bij. Hij schreef 50 velletjes vol. „Je schrijft de spanningen van je af. Maar het is ook een stukje ge schiedschrijving." De majoor deed het op advies van colle ga's die eerder uitgezonden zijn. Zeker na de commotie die is ontstaan na de val van Screbrenica is de noodzaak om feiten en gebeurtenissen vast te leggen, groter. „Je wordt afgerekend op wat je doet. Als commandant sta je bij zo'n missie dicht bij de politiek. Het is ook een soort verzekering. Als er vragen ko men, kan ik het makkelijk te rugzoeken." SFOR. Uit wraak gooide hij dat ding. Een man kreeg scherven in zijn lies en moet zijn mannelijk deel missen." Terugkijkend is Van den Broek te vreden over zijn missie. „Het mooi ste is om naar zo'n land toe te gaan om bij te kunnen dragen aan de we reldvrede. Al hetgeen je geleerd hebt, kun je daar toepassen. Het is altijd een droom van mij geweest om met een compagnie uitgezon den te worden. Het was heel fijn", zegt Van den Broek. Stemmen van lezers Het weer op de lange baan schuiven van het onderzoeken naar een mo gelijkheid tot verwezenlijking van het windmolenproject onder het mom van de provincie wil niet en het ambtelijk apparaat heeft geen tijd, lijken geen steekhoudende re denen tot afwijzen. Het is meer een stok om de hond te slaan. Geen financiële bijdrage willen ge ven aan het project voor aanleunwo ningen te St. Annaland met als on derbouwing, dat dit bij de Elenahof te Stavenisse ook niet heeft plaats gevonden. Daarbij tevens suggere rend, dat de gemeente zelf huursub sidie zou verlenen, die normaliter door het rijk betaald zal worden. Het is zeer wel mogelijk, dat de ge meente een bijdrage zal leveren die ten gunste van gemeenschappelijke serviceruimten kan komen en die niet valt onder de geldende huur subsidieregeling. Steunverlening aan de realisering van de aanleunwoningen is name lijk zeer gewenst. Niet in het minst omdat er een duidelijk tekort is op het eiland Tholen en St. Philipsland aan dit type woningen, met de daar bij aanwezige servicevoorziening voor echtparen, tegen een betaalba re huur. Het argument dat er in St. Annaland reeds een verzorgingstehuis is, met in de nabije toekomst ook een ver- pleegeenheid. is absoluut niet rele vant ten opzichte van de vraag. Ter wijl het project voor aanleunwoningen een nieuwe vorm van hoog niveau is ip de huisvesting van ouderen en met name echtpa ren, die zolang mogelijk zelfstandig willen en dan ook kunnen blijven wonen. Onder de Thoolse bevolking leeft duidelijk de wens, dat er in elke woonkern van de gemeente één of andere vorm van een woonzorg voorziening op termijn gerealiseerd wordt. De plannen voor Poortvliet zijn in een vergevorderd stadium. Dit wil echter niet zeggen, dat we af moeten Zien van een voortdurende verbetering rondom de instellingen in St. Annaland en Tholen. Genoegen nemen met de huidige stand van zaken, zonder in te spelen op nieuwe wijzen van zorgverle ning, leidt onherroepelijk tot het niet adequaat voldoen aan de toene mende vraag die op ons afkomt. In de houding van zowel de PvdA als het CDA, alsmede het college van b. en w„ ben ik bijzonder teleur gesteld. Zowel bij de windmolens als bij de aanleunwoningen. Dat brengt mij tot de uitspraak: waar geen wil is, is wel een weg, maar alleen een doodlopende weg! L.J. van Doorn voorzitter AOV/Unie 55+ Tholen en St.-Philipsland Slabbecoornweg 38, 4691 RZ Tholen tel. 0166-603497 Ook op zaterdagochtend geopend van 8.00-12.00 uur Advertentie I.M. Jeugdsoos Jong Vosmaer organi seerde vorige week een kerstmid dag in de Vossenkuil in Oud-Vosse- meer. Met eerst een disco en aansluitend een kerstdiner in de grote zaal, want voor 68 kinderen en 10 vrijwilligers was het jeugd honk te klein. Niemand had op zo'n opkomst gerekend. Het menu be stond uit ananas gevuld met manda rijntjes, sneeuwpannenkoeken en als toetje een krans van schuim ge vuld met ijs. In het nieuwe jaar wil men weer fris van start gaan, met extra activitei ten. Voor de groepen 7 en 8 van de Vossemeerse basisscholen is er op 2 januari van zeven tot negen uur een nieuwjaarsdisco. Na een geslaagde sinterklaasdisco kwam vanuit de jeugd zelf het verzoek om dit vaker te doen. Dfiarom zal maandelijks een disco worden gehouden voor deze leeftijdsgroep. Om de veertien dagen op woensdag wordt in het jeugdhonk ook een kindermiddag gehouden, met verschillende activi teiten: knutselen, bingo en disco. De kinderen betalen een gulden en tree. De animo voor zo'n eerste middag in de herfstvakantie was voor bestuur en vrijwilligers een te ken dat er vraag is naar een andere vorm van activiteiten. Op dit moment is de kas van Jong Vosmaer vrijwel leeg, doordat het afgelopen jaar geen subsidie is ont vangen voor de vele activiteiten die georganiseerd zijn. Voor het nieuwe jaar is voor twee groepsactiviteiten door de gemeente subsidie toege kend. Maar het bestuur zoekt onder tussen naar hulpfondsen, aldus voorzitter mevr. Suze van Buuren, want de geluidsapparatuur functio neert niet goed en er moeten knut selmaterialen en bingoprijzen ge kocht worden. Door de sterke groei zijn ook vrijwilligers welkom. De stemming onder de Stavenisser schippers was anders dan drie jaar geleden, want toen werd een voor stel om een fusie te onderzoeken nog met 14 tegen 9 stemmen ver worpen. En zag het bestuur van Schuttevaer Sint-Philipsland er toen nog helemaal niets in, nu liet voorzitter A.W. Beurkens weten er 'welwillend tegenover te staan'. Beurkens woonde, samen met zijn bestuursleden G. Verkamman en L. Kosten, de vergadering in Sint- Annaland bij. Het initiatief voor de fusiebespre kingen komt van de afdeling Sta venisse. Voorzitter Ph. de Rijke droeg verschillende redenen aan: beide afdelingen zijn in één ge meente actief, hoewel de schepen groter worden neemt het aantal schippers af, van bestuursleden wordt steeds meer kennis en tijd verwacht terwijl de bereidheid voor het vervullen van een be stuursfunctie minimaal is. „Met het oog op de toekomst kun je gaan zitten afwachten of zelf ini tiatieven nemen", aldus De Rijke, die benadrukte dat allerminst 'het mes op tafel ligt'. „Tot nu toe heb ben beide afdelingen redelijk goed de eigen boontjes kunnen dop pen." Overigens is het bestuur van Sta venisse niet over één nacht ijs ge gaan alvorens Sint-Philipsland te polsen. „Dat het niet makkelijk is, laat zich raden. Er spelen immers emotionele dingen en de eigen identiteit mee. Ik heb altijd nog de hoop gehad dat we als zelfstandige afdeling de honderd jaar zouden vol maken, maar met nog 14 jaar te gaan lijkt me dat een erg zware opgave", aldus De Rijke. Zelf ver wacht hij dat het op de lange ter mijn tot één Zeeuwse afdeling Fortuinshaat 3 Bergen op Zoom Tel.: 0164-243509 komt. „Tien tot vijftien jaar gele den was je als bestuurder bijna we kelijks met Schuttevaer bezig, maar de zaken verschuiven als maar meer naar nationaal en zelfs internationaal vlak." De afdeling Stavenisse (opgericht in 1911) van Schuttevaer telt mo menteel 21 varende en 9 B-leden, de afdeling Sint-Philipsland (op gericht in 1912) 14 varende en 31 B-leden. Beurkens zei dat beide afdelingen het komende jaar nodig zullen hebben om alle zaken op een rij te zetten. Vanuit de verga dering bleek, dat bijvoorbeeld de jaarlijkse feestavond iets is waar aan de schippers hechten. Die wordt nu door alletwee de afdelin gen 's avonds na de ledenvergade ring gehouden. De Sint-Philips landse praeses wilde die avond echter los zien van de eventuele bestuurlijke fusie. Desnoods zou den beide oude afdelingen, zo op perde hij, ieder hun eigen feest avond kunnen blijven houden. Maar De Rijke zag daar niet zo veel in; volgens hem verschilt de geaardheid van de leden van beide clubs niet zodanig dat dit proble men zou geven. Hij wil echter niet met concrete uitspraken aan het overleg beginnen. Toen hij het ver trouwen vroeg om samen met het bestuur van Sint-Philipsland te gaan onderzoeken hoe samen de toekomst tegemoet te gaan, maak te geen van de 21 aanwezige leden (inclusief 7 bestuursleden) daar bezwaar tegen. Het aanwezige hoofdbestuurslid C. van den Broek uit Terneuzen concludeerde dat door een fusie, met 35 varende leden een behoor lijke afdeling zal ontstaan. In de discussie kwam ook nog een gro tere fusie - met de afdelingen Dui- veland en Flakkee - tot één afde ling Noord-Zeeland aan de orde, maar dat was een door Beurkens geopperd idee waar officieel nog niet over is gesproken. In zijn openingswoord keek De Rijke terug op een goed jaar waar in de schippers veel hebben kun nen varen. Hij memoreerde dat het voor het bestuur een rustig jaar is geweest, waarin men weinig drin gende zaken te behandelen kreeg. Wél werd men in november ge confronteerd met het tussentijds terugtreden van secretaris I. van Haaften wegens drukke andere werkzaamheden. In de vacature werd havenmeester C. Smits geko zen (20 stemmen voor en één blan co). Het periodiek aftredende be stuurslid J. Sturris, die het secretariaat waarneemt, werd met 16 stemmen herkozen. Hij zou er wel mee willen stoppen, maar er blijkt weinig animo om zijn plaats in te nemen. Voorzitter De Rijke kondigde vast aan, dat hij volgend jaar stopt. Hij vindt het tijd wor den voor een nieuw gezicht op de voorzittersstoel. Penningmeester J. Hout maakte melding van een flinke achteruit gang van de kas (het saldo be draagt 1092,50 gulden), hoofdza kelijk veroorzaakt doordat de afdeling de kosten droeg van het diner in verband met het 85-jarig bestaan. Advertentie I.M De Sint-Annalandse schippers hebben voor de feestdagen hun thuishaven weer opgezocht.

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 1997 | | pagina 3