'Altijd mijn droom geweest om
uitgezonden te worden voor vrede'
Waar een wil is,
daar is een weg
PERSIA
Binnenvaartschippers Stavenisse en
Sint-Philipsiand onderzoeken fusie
Brieven
Dagboek
Exclusief
en voordelig
Schuttevaer-afdelingen hebben samen nog 35 varende leden
Dinsdag 30 december 1997
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Zijn uitzending naar Bosnië kwam als een verrassing.
Eigenlijk zou Edward-Jan van den Broek uit Sint-Maar
tensdijk naar een stafcursus in De Haag gaan, maar de
majoor die de compagnie in Bosnië zou leiden trok zich
vlak voor uitzending terug. Van den Broek werd ge
vraagd of hij wilde gaan. Een buitenkans voor de be
roepsmilitair uit de smalstad die de mogelijkheid met
beide handen aangreep. Met zijn 31 jaar was hij een van
de jongste commandanten van de NAVO-troepenmacht
SFOR in ex-Joegoslavië. Hij kreeg de leiding over 138
mensen, waaronder 28 Bulgaren. Onderhandelde met
hoog- en laaggeplaatsten, kreeg bezoek van minister
Voorhoeve, gaf een persconferentie, sprak met zijn per
soneel over relatieproblemen en hield een dagboek bij
als een 'soort verzekering'.
Heidens karwei
Onwerkbaar
Prinses Diana
Pesterijtjes
Ed van den Broek uit St.-Maartensdijk
leidt compagnie soldaten in Bosnië
Aanleunwoningen en windmolens
Bij de analyse van de laatste vergadering van de Thoolse ge
meenteraad moest ik aan het spreekwoord denken, dat ik bo
ven dit stukje heb geplaatst. In deze raadsvergadering kwa
men twee zaken aan' de orde, waarop dit spreekwoord van
toepassing kan zijn. De inspanningen die door dhr. Hoek uit
St. Maartensdijk zijn gedaan met betrekking tot zijn windmo
lenproject in de Noordpolder en dé inzet voor het realiseren
van aanleunwoningen bij de Schutse te St. Annaland door de
Landelijke Hervormde Bouwstichting voor Bejaarden, kon
den in de ogen van het college van b. en w. geen enkele waar
dering, laat staan enige medewerking ondervinden.
Serviceruimten
Poortvliet
Slangen voor
hogedrukreinigers
Handelsonderneming
Van Beers Techniek B.V.
Nieuwjaarsdisco
bij Jong Vosmaer
De leden van Schuttevaer
Stavenisse hebben het be
stuur gisteren unaniem
groen licht gegeven om
met het bestuur van de af
deling Sint-Philipsland de
mogelijkheden voor een
fusie te gaan onderzoeken.
De Sint-Philipslandse bin
nenvaartschippers bespre
ken het voorstel vanmid
dag. Gaan ook zij akkoord,
dan krijgen volgend jaar
beide ledenvergaderingen
een voorstel voorgelegd
om al dan niet samen te
gaan.
Honderd jaar
Perzen, Berbers, Kelims,
Nepals, Gabbeh's.
Feestavond
Secretaris
Majoor Ed van den Broek na een halfjaar weer terug in Sint-Maartensdijk.
Majoor Van den Broek werd com
mandant van de 13de (NL/BUL)
pantsergeniecompagnie die van 3
juni tot en met il december gele
gerd was in Sisava, een voormalig
ski-oord ten noordwesten van Trav-
nik, in het noorden van Bosnië-
Hercegovina, ongeveer 200 kilome
ter van de havenstad Split. Een
bergachtig gebied dat Van den
Broek vaak aan Oostenrijk deed
denken, zo blikt hij terug aan de
hand van zijn digitale foto's op het
scherm van zijn werkcomputer in
zijn woning aan de Plevierlaan.
Puntsgewijs tovert hij de belang
rijkste zaken van zijn verblijf op
het scherm, ter controle nog eens
uitgeprint op papier.
Van den Broek is gewend geraakt
zijn zaakjes goed voor te bereiden.
Tijdens zijn verblijf in Bosnië on
derhandelde de jonge kapitein elke
maand met de autoriteiten uit het
gebied over de vorderingen van het
ruimen van de vele landmijnen.
Hield hij twee keer per week staf
besprekingen met de bevelvoerders
De commandant ontving in het
halve jaar in Sisava ongeveer
300 kaarten en brieven uit Ne
derland. Veel post uit de smal
stad, ansichtkaarten met de
molen en het gemeentehuis.
„Ik heb uitgerekend dat ik van
77 mensen post heb gekregen.
Er is heel veel met me meege
leefd." Maar Van den Broek
hield ook het thuisfront en de
militairen van zijn compagnie
in Oirschot goed op de hoogte.
Wekelijks verzorgde hij een
column in de Weekly
Engeneer, een krant van de
compagnie met wederwaar
digheden van de militairen in
Bosnië. Wat hij miste waren
zijn vrouw en twee kinderen,
maar ook de kerk. „Er was
nauwelijks tijd tot bezinning.
Ik luisterde wel naar een cas
settebandje maar dat is toch
heel wat anders dan een dienst
bijwonen."
van de vijf pelotons die de compag
nie telde. Leidde hij de minister van
defensie Voorhoeve en diens Bul
gaarse collega rond, ontving hij
parlementsleden, commandanten
van andere compagnies en de chef
van de generale staf van de Bul
gaarse strijdkrachten en persmen
sen van de belangrijkse Nederland
se kranten en tv. „Voorbereiden is
belangrijk. De eerste twee weken
had ik bijna elk uur gepland maar
daar ben ik van teruggekomen. Ik
stelde me per dag een doel."
De NAVO-troepenmacht SFOR ziet
toe op de uitvoering van de Dayton-
akkoorden waarin onder meer de
grenzen van de nieuwe republieken
zijn vastgesteld, de terugkeer van
vluchtelingen is geregeld en het
houden van vrije verkiezingen. Tij
dens het verblijf van Van den Broek
vonden in september in Bosnië ge
meenteraadsverkiezingen plaats en
in november parlementsverkiezin
gen in Servië. Het stemmen zelf
verliep rustig maar de aanloop naar
de verkiezingen zorgde voor span
ningen in het gebied.
Van den Broeks compagnie bestond
uit 132 mannen en 6 vrouwen. Van
de 138 waren er 28 Bulgaren, on
derdeel van 42 (NL) gemechani
seerd bataljon regiment huzaren
Prins van Oranje, het Nederlandse
onderdeel van SFOR II. „In feite
moesten wij alle genie-operaties
uitvoeren in Bosnisch gebied en in
de Kroatische enclaves. Als er iets
kapot was op een Nederlandse ba
sis moesten we dat repareren. We
moesten gevechtseenheden onder
steunen als dat nodig was. Zorgen
dat ze vooruit konden door wegen
en bruggen vrij te houden. Dat is
één keer gebeurd nadat er een beto
ging was geweest. Maar we hebben
niet onder kogels gelegen."
Het Bulgaarse peloton was aan het
onderdeel toegevoegd om te bewij
zen dat Bulgarije klaar is om toe te
treden tot de NAVO. „Dat was een
politieke zaak. Vantevoren ben ik
drie dagen in Bulgarijë geweest.
Heb de schietvaardigheid van die
mannen bekeken. Voor mezelf is
dat bezoek goed geweest. Door be
langstelling en betrokkenheid te to
nen voor hun land en cultuur, bouw
je veel krediet op. Toen ze aankwa
men heb ik ze bovendien voor een
deel in hun eigen taal toegesproken.
Toch was het niet altijd makkelijk.
Het is een zuidelijk volk, snel op
gewonden, maar met behulp van
een tolk is de samenwerking ge
slaagd."
Spanningen waren er ook. Mochten
de Nederlandse militairen op
staatskosten met verlof, de Bulga
ren konden dat niet. Bovendien ver
dienden zij maandelijks slechts 300
mark, terwijl de Nederlanders 2500
gulden kregen. „Ik heb toen beslo
ten om de Bulgaren een weekendje
naar Split te laten gaan. Dat was
een enorm succes."
Een belangrijke opdracht voor de
compagnie was het opruimen van
mijnen. In heel Bosnië liggen onge
veer 1 miljoen mijnen op 36.000
mijnenvelden. Op en langs wegen
en rond huizen en gebouwen. „In
ons gebied liggen zo'n 26.000 anti-
persoonmijnen en 3600 anti-tank
mijnen. Vooral langs de voormalige
frontlinie bij Vitez, ten zuidoosten
van Travnik is het heel erg." Vol
gens de Dayton-akkoorden moeten
de lokale burgers helpen bij het op
ruimen van de dodelijke explosie
ven. Het is een heidens karwei. Be
schermd met helm en speciale
kleding prikken de 'deminers' elke
meter grond af. Ze worden opgeleid
door de Engelsen. „Ze doen het
met overtuiging voor hun land. Ze
nemen de risico's voor lief."
Twintig dagen lang moeten zij op
hun knieën zoeken naar de explo
sieven die in heel Bosnië tussen ju
ni en december 300 slachtoffers
maakten, waarvan de meesten met
dodelijke afloop. Vaak zijn het ge
wone burgers. „Twee keer is er bij
het mijnen ruimen een ongeluk ge
beurd. Een lokale man is een voet
kwijtgeraakt nadat hij op een zelf
gemaakte mijn terecht kwam. Onze
jongens waren daar redelijk van
ontdaan, maar toen we de man op
zochten in het ziekenhuis, lachte hij
breeduit: Ik leef toch nog, zei hij.
Dat is toch een andere instelling
dan wij gewend zijn. En een andere
Bosnische jongen heeft wondjes in
het gezicht gekregen nadat een
mijn afging, net nadat hij klaar was
met prikken."
Van den Broek kent vele typen mij
nen maar de aarde in Bosnië zorgt
regelmatig voor verrassingen. Mij
nen die niet in de boeken staan
maar even effectief blijken of nog
erger. Zoals een betonnen bakje zo
groot als een schoenendoos, met
ontsteking en volgestouwd met
spijkers en schroot, afgedekt met
een metalen plaat. „Het blaast wel
vijf tot zes man op en heeft een be
reik van vijftig meter. En dit is nog
maar een kleintje."
De drie mijnopruimingsploegen
van de compagnie doen dat aan de
hand van overzichten die de plaat
selijke militaire autoriteiten moeten
overleggen. Daarin staat het aantal
en de plaats waar ze zijn verstopt.
Zo wordt beetje bij beetje het ter
rein gezuiverd. Met het 'afprikken'
van een berm van vier a vijf meter
breed en 150 meter lang is een bur
gerploeg van 8 tot 9 man vijf weken
zoet.
In de periode dat Van den Broek
leiding gaf aan de compagnie wer
den door zijn drie teams 1200 mij
nen opgeruimd. „Dat is natuurlijk
nog maar een fractie van de 20.000
die er vanaf januari in heel Bosnië
zijn geruimd, maar het waren er
wel 400 meer dan in de periode
voor ons. We behoorden tot de bes
te ploegen," zegt een trotse Van den
Broek. Het 'ontmijnen' is van groot
belang voor de veiligheid van de
bevolking. Omdat er nog zoveel ex
plosieven verborgen liggen, kwa
men in het half jaar nog zes burgers
om het leven.
De bemoeienis van SFOR wordt
volgens Van den Broek door de ver
schillende partijen aanvaard maar
van harte is dat niet. „We worden
gedoogd. Tijdens een van de eerste,
vergaderingen met 25 man in het
hotel van Sisawa met militaire en
burgerlijke vertegenwoordigers, de
vluchtelingenorganisatie en het Ro
de Kruis uit het gebied bleken er
zoveel verschillende belangen te
zijn dat het onwerkbaar was. Ik
moest dat voorzitten en kreeg de
wind van voren. Een Kroaat zei dat
het maar eens afgelopen moest we
zen met onze bemoeienis. Ik heb
hem op de SFOR- standpunten ge
wezen eq de opdrachten die wij uit
moesten voeren en gezegd dat hij
dan maar moest zorgen dat het ge
bied vrijkwam van mijnen. Het is
een kwestie van bluffen van beide
kanten. De club werd veel kleiner
nadat ik afgevaardigden had aange
wezen. De' samenwerking is in de
loop der maanden constructiever
geworden."
Tijdens zijn verblijf kreeg Van den
Broek bezoek van een verslaggever
van RTL 5 die een reportage maak
te over landmijnen, naar aanleiding
van het overlijden van prinses Dia
na. „Zij heeft veel campagne ge
voerd tegen landmijnen. Een paar
weken voor haar dood had ze Bos
nië bezocht. RTL 5 kwam in haar
voetspoor. Ik ben toen geïnter
viewd."
Een steeds terugkerende taak vorm
de het herstel van wegen. In het
bergachtig gebied zorgen snelstro-
mende beekjes voor erosie waar
door delen van wegen verzakken of
geblokkeerd worden door neerval
lende rotsblokken en stenen. De
compagnie beschikte over een
groot wagen- en tankpark met staf
wagens, distributievoertuigen, ge
nietanks ('rijdende werkbanken'),
bouwmachines, vrachtwagens,
kiepauto's voor grind en zand,
sneeuw- en ijsruimers, een trilwals,
een bulldozer en containers met
constructiegereedschap. Ook de
bouw van twee bunkers voor 100
personen elk behoorde tot de taken
van de pantsergeniecompagnie. In
feite een verplaatsing van bestaan
de bunkers. Die waren gebouwd in
een gebied dat te laag lag zodat de
onderkomens voor de militairen te
kampen hadden met wateroverlast.
Behalve strict militaire doeleinden
hield de compagnie zich ook bezig
met burgerzaken. Zo herstelde de
bouwploeg een gebouw waarin een
arts, een school en een winkel in
kon worden ondergebracht.
Tweeëneenhalve maand duurde dit
project dat officieel werd geopend
door de burgemeester die pas daar
voor was gekozen. Ook het huis
van een arts uit Zenica werd geheel
opgebouwd. „De man had een
claim van twee miljoen mark bij
SFOR neergelegd. We hebben het
huis zelf helemaal opgebouwd en
de claim terug kunnen brengen tot
40.000 mark."
Een van de hoogtepunten voor Van
den Broek was het bezoek van mi
nister Voorhoeve aan zijn kamp op
18 en 19 oktober. „Ik heb hem twee
dagen mogen rondleiden samen
met de Bulgaarse minister van de
fensie. Voorhoeve was behoorlijk
onder de indruk van wat wij deden.
Op een gegeven moment zei hij te
gen mij: Jij hebt verstand van mij
nen hè. Dan mag jij morgen een
persconferentie geven. Stel je voor,
het was de grootste persdelegatie
na de val van Screbrenica. De
grootste kranten uit Nederland wa
ren er: het AD, de Telegraaf, de
Vólkskrant en NRC. Er was toen
veel commotie over de aanschaf
door Nederland van 800 zogenaam
de horizontaal effect wapens. Dat
werd vergeleken met mijnen terwijl
de regering had besloten alle mij
nen af te schaffen. Ik heb toen uit
gelegd dat er een onderscheid tus
sen de twee wapens moest worden
gemaakt. Een mijn wacht totdat ie
mand er op trapt, een horizontaal
effect wapen is een geleid wapen.
Dat gaat pas af als jij dat wil."
Wat ook veel indruk op Van den
Broek maakte was het monument
van de twee Nederlandse militairen
die in februari in Ladici om het le
ven kwamen toen ze van de weg af
raakten en onder hun voertuig te
recht kwamen. „Ik nam er elke keer
weer jongens mee naar toe. Het is
er doodstil. Er liggen altijd verse
bloemen. Dat is indrukwekkend,
zeker als je er staat met de com
mandant die er destijds bij was."
Het is ook het moment dat de vlot
pratende Van den Broek zelf even
inhoudt.
De weken voor de verkiezingen
kenmerkten zich volgens de com
mandant door pesterijtjes en intimi
datie. Aanhangers van Karadzic
wilden een verkiezingsbijeenkomst
verstoren en waren met zestig bus
sen op weg naar Banja Luka waar
de president Pavlic zou spreken. De
bussen zijn onderweg door een En
gelse divisie en de lokale politie
vertraagd. Een Nederlandse militair
raakte gewond -bij het inrichten
van observatieposten langs de rou
te- toen het rupsvoertuig in een ra
vijn reed, waarbij de wachtmeester
zijn rug brak.
Ook de zogenaamde postercampag
ne voor Karadzic zorgde voor enige
deining. „Er waren in juli twee oor
logsmisdadigers opgepakt in Pre-
jidor door SFOR. De Serviërs wa
ren bang dat iedereen opgepakt zou
worden. Twee of drie dagen erna
verschenen er opeens overal posters
met een afbeelding van Karadzic
als waarschuwing aan het Westen.
Zo van: denk erom als je deze man
pakt, dan gebeurt er wat."
Een uitzending naar de Balkan
blijkt voor een aantal militairen
geen gemakkelijke periode. Vol
gens de majoor kampen sommigen
met problemen door hun 'langduri
ge afwezigheid thuis'. Er is gebrek
aan privacy in het kamp en de sol
daten zijn onzeker over hun toe
komst na terugkeer. „Er zijn veel
relatieproblemen. Twintig relaties
zijn op de klippen gelopen, uit twee
komt een echtscheiding voort. Bij
na zestig procent van mijn werk
ging zitten in praten met het perso
neel. Vier heb ik terug moeten stu
ren wegens disfunctioneren, drie
Nederlanders op sociaal-psychi
sche gronden en een Bulgaar van
wege medische klachten."
Het in de hand houden van zoveel
militairen is geen eenvoudige taak,
zo blijkt uit Van den Broeks ver
haal. „Twee biertjes per dag was
toegestaan. Ik heb daar altijd op ge
wezen. Ze zullen me wel een zeur
piet hebben gevonden, maar toch is
er eentje dronken over het hek naar
het dorp gelopen om daar naar de
kroeg te gaan. Hij wist de weg niet
terug. Hij heeft bij iemand aange
beld en dat bleek het hoofd van de
politie te zijn. Tot de volgende och
tend heeft hij daar vastgezeten."
Alcohol speelde ook een rol bij een
ander incident toen een dronken
Servische soldaat een handgranaat
gooide temidden van een bergings-
ploeg van militairen en burgers na
een ongeval met een rupsvoertuig.
„Die man was het niet eens met
Van den Broek hield tijdens
zijn verblijf in Bosnië een
dagboek bij. Hij schreef 50
velletjes vol. „Je schrijft de
spanningen van je af. Maar
het is ook een stukje ge
schiedschrijving." De majoor
deed het op advies van colle
ga's die eerder uitgezonden
zijn. Zeker na de commotie
die is ontstaan na de val van
Screbrenica is de noodzaak
om feiten en gebeurtenissen
vast te leggen, groter. „Je
wordt afgerekend op wat je
doet. Als commandant sta je
bij zo'n missie dicht bij de
politiek. Het is ook een soort
verzekering. Als er vragen ko
men, kan ik het makkelijk te
rugzoeken."
SFOR. Uit wraak gooide hij dat
ding. Een man kreeg scherven in
zijn lies en moet zijn mannelijk
deel missen."
Terugkijkend is Van den Broek te
vreden over zijn missie. „Het mooi
ste is om naar zo'n land toe te gaan
om bij te kunnen dragen aan de we
reldvrede. Al hetgeen je geleerd
hebt, kun je daar toepassen. Het is
altijd een droom van mij geweest
om met een compagnie uitgezon
den te worden. Het was heel fijn",
zegt Van den Broek.
Stemmen
van lezers
Het weer op de lange baan schuiven
van het onderzoeken naar een mo
gelijkheid tot verwezenlijking van
het windmolenproject onder het
mom van de provincie wil niet en
het ambtelijk apparaat heeft geen
tijd, lijken geen steekhoudende re
denen tot afwijzen. Het is meer een
stok om de hond te slaan.
Geen financiële bijdrage willen ge
ven aan het project voor aanleunwo
ningen te St. Annaland met als on
derbouwing, dat dit bij de Elenahof
te Stavenisse ook niet heeft plaats
gevonden. Daarbij tevens suggere
rend, dat de gemeente zelf huursub
sidie zou verlenen, die normaliter
door het rijk betaald zal worden.
Het is zeer wel mogelijk, dat de ge
meente een bijdrage zal leveren die
ten gunste van gemeenschappelijke
serviceruimten kan komen en die
niet valt onder de geldende huur
subsidieregeling.
Steunverlening aan de realisering
van de aanleunwoningen is name
lijk zeer gewenst. Niet in het minst
omdat er een duidelijk tekort is op
het eiland Tholen en St. Philipsland
aan dit type woningen, met de daar
bij aanwezige servicevoorziening
voor echtparen, tegen een betaalba
re huur.
Het argument dat er in St. Annaland
reeds een verzorgingstehuis is, met
in de nabije toekomst ook een ver-
pleegeenheid. is absoluut niet rele
vant ten opzichte van de vraag. Ter
wijl het project voor
aanleunwoningen een nieuwe vorm
van hoog niveau is ip de huisvesting
van ouderen en met name echtpa
ren, die zolang mogelijk zelfstandig
willen en dan ook kunnen blijven
wonen.
Onder de Thoolse bevolking leeft
duidelijk de wens, dat er in elke
woonkern van de gemeente één of
andere vorm van een woonzorg
voorziening op termijn gerealiseerd
wordt. De plannen voor Poortvliet
zijn in een vergevorderd stadium.
Dit wil echter niet zeggen, dat we af
moeten Zien van een voortdurende
verbetering rondom de instellingen
in St. Annaland en Tholen.
Genoegen nemen met de huidige
stand van zaken, zonder in te spelen
op nieuwe wijzen van zorgverle
ning, leidt onherroepelijk tot het
niet adequaat voldoen aan de toene
mende vraag die op ons afkomt.
In de houding van zowel de PvdA
als het CDA, alsmede het college
van b. en w„ ben ik bijzonder teleur
gesteld. Zowel bij de windmolens
als bij de aanleunwoningen.
Dat brengt mij tot de uitspraak:
waar geen wil is, is wel een weg,
maar alleen een doodlopende weg!
L.J. van Doorn
voorzitter AOV/Unie 55+
Tholen en St.-Philipsland
Slabbecoornweg 38, 4691 RZ Tholen
tel. 0166-603497
Ook op zaterdagochtend
geopend van 8.00-12.00 uur
Advertentie I.M.
Jeugdsoos Jong Vosmaer organi
seerde vorige week een kerstmid
dag in de Vossenkuil in Oud-Vosse-
meer. Met eerst een disco en
aansluitend een kerstdiner in de
grote zaal, want voor 68 kinderen
en 10 vrijwilligers was het jeugd
honk te klein. Niemand had op zo'n
opkomst gerekend. Het menu be
stond uit ananas gevuld met manda
rijntjes, sneeuwpannenkoeken en
als toetje een krans van schuim ge
vuld met ijs.
In het nieuwe jaar wil men weer fris
van start gaan, met extra activitei
ten. Voor de groepen 7 en 8 van de
Vossemeerse basisscholen is er op 2
januari van zeven tot negen uur een
nieuwjaarsdisco. Na een geslaagde
sinterklaasdisco kwam vanuit de
jeugd zelf het verzoek om dit vaker
te doen. Dfiarom zal maandelijks
een disco worden gehouden voor
deze leeftijdsgroep. Om de veertien
dagen op woensdag wordt in het
jeugdhonk ook een kindermiddag
gehouden, met verschillende activi
teiten: knutselen, bingo en disco.
De kinderen betalen een gulden en
tree. De animo voor zo'n eerste
middag in de herfstvakantie was
voor bestuur en vrijwilligers een te
ken dat er vraag is naar een andere
vorm van activiteiten.
Op dit moment is de kas van Jong
Vosmaer vrijwel leeg, doordat het
afgelopen jaar geen subsidie is ont
vangen voor de vele activiteiten die
georganiseerd zijn. Voor het nieuwe
jaar is voor twee groepsactiviteiten
door de gemeente subsidie toege
kend. Maar het bestuur zoekt onder
tussen naar hulpfondsen, aldus
voorzitter mevr. Suze van Buuren,
want de geluidsapparatuur functio
neert niet goed en er moeten knut
selmaterialen en bingoprijzen ge
kocht worden. Door de sterke groei
zijn ook vrijwilligers welkom.
De stemming onder de Stavenisser
schippers was anders dan drie jaar
geleden, want toen werd een voor
stel om een fusie te onderzoeken
nog met 14 tegen 9 stemmen ver
worpen. En zag het bestuur van
Schuttevaer Sint-Philipsland er
toen nog helemaal niets in, nu liet
voorzitter A.W. Beurkens weten er
'welwillend tegenover te staan'.
Beurkens woonde, samen met zijn
bestuursleden G. Verkamman en
L. Kosten, de vergadering in Sint-
Annaland bij.
Het initiatief voor de fusiebespre
kingen komt van de afdeling Sta
venisse. Voorzitter Ph. de Rijke
droeg verschillende redenen aan:
beide afdelingen zijn in één ge
meente actief, hoewel de schepen
groter worden neemt het aantal
schippers af, van bestuursleden
wordt steeds meer kennis en tijd
verwacht terwijl de bereidheid
voor het vervullen van een be
stuursfunctie minimaal is. „Met
het oog op de toekomst kun je
gaan zitten afwachten of zelf ini
tiatieven nemen", aldus De Rijke,
die benadrukte dat allerminst 'het
mes op tafel ligt'. „Tot nu toe heb
ben beide afdelingen redelijk goed
de eigen boontjes kunnen dop
pen."
Overigens is het bestuur van Sta
venisse niet over één nacht ijs ge
gaan alvorens Sint-Philipsland te
polsen. „Dat het niet makkelijk is,
laat zich raden. Er spelen immers
emotionele dingen en de eigen
identiteit mee. Ik heb altijd nog de
hoop gehad dat we als zelfstandige
afdeling de honderd jaar zouden
vol maken, maar met nog 14 jaar
te gaan lijkt me dat een erg zware
opgave", aldus De Rijke. Zelf ver
wacht hij dat het op de lange ter
mijn tot één Zeeuwse afdeling
Fortuinshaat 3 Bergen op Zoom
Tel.: 0164-243509
komt. „Tien tot vijftien jaar gele
den was je als bestuurder bijna we
kelijks met Schuttevaer bezig,
maar de zaken verschuiven als
maar meer naar nationaal en zelfs
internationaal vlak."
De afdeling Stavenisse (opgericht
in 1911) van Schuttevaer telt mo
menteel 21 varende en 9 B-leden,
de afdeling Sint-Philipsland (op
gericht in 1912) 14 varende en 31
B-leden. Beurkens zei dat beide
afdelingen het komende jaar nodig
zullen hebben om alle zaken op
een rij te zetten. Vanuit de verga
dering bleek, dat bijvoorbeeld de
jaarlijkse feestavond iets is waar
aan de schippers hechten. Die
wordt nu door alletwee de afdelin
gen 's avonds na de ledenvergade
ring gehouden. De Sint-Philips
landse praeses wilde die avond
echter los zien van de eventuele
bestuurlijke fusie. Desnoods zou
den beide oude afdelingen, zo op
perde hij, ieder hun eigen feest
avond kunnen blijven houden.
Maar De Rijke zag daar niet zo
veel in; volgens hem verschilt de
geaardheid van de leden van beide
clubs niet zodanig dat dit proble
men zou geven. Hij wil echter niet
met concrete uitspraken aan het
overleg beginnen. Toen hij het ver
trouwen vroeg om samen met het
bestuur van Sint-Philipsland te
gaan onderzoeken hoe samen de
toekomst tegemoet te gaan, maak
te geen van de 21 aanwezige leden
(inclusief 7 bestuursleden) daar
bezwaar tegen.
Het aanwezige hoofdbestuurslid
C. van den Broek uit Terneuzen
concludeerde dat door een fusie,
met 35 varende leden een behoor
lijke afdeling zal ontstaan. In de
discussie kwam ook nog een gro
tere fusie - met de afdelingen Dui-
veland en Flakkee - tot één afde
ling Noord-Zeeland aan de orde,
maar dat was een door Beurkens
geopperd idee waar officieel nog
niet over is gesproken.
In zijn openingswoord keek De
Rijke terug op een goed jaar waar
in de schippers veel hebben kun
nen varen. Hij memoreerde dat het
voor het bestuur een rustig jaar is
geweest, waarin men weinig drin
gende zaken te behandelen kreeg.
Wél werd men in november ge
confronteerd met het tussentijds
terugtreden van secretaris I. van
Haaften wegens drukke andere
werkzaamheden. In de vacature
werd havenmeester C. Smits geko
zen (20 stemmen voor en één blan
co). Het periodiek aftredende be
stuurslid J. Sturris, die het
secretariaat waarneemt, werd met
16 stemmen herkozen. Hij zou er
wel mee willen stoppen, maar er
blijkt weinig animo om zijn plaats
in te nemen. Voorzitter De Rijke
kondigde vast aan, dat hij volgend
jaar stopt. Hij vindt het tijd wor
den voor een nieuw gezicht op de
voorzittersstoel.
Penningmeester J. Hout maakte
melding van een flinke achteruit
gang van de kas (het saldo be
draagt 1092,50 gulden), hoofdza
kelijk veroorzaakt doordat de
afdeling de kosten droeg van het
diner in verband met het 85-jarig
bestaan.
Advertentie I.M
De Sint-Annalandse schippers hebben voor de feestdagen hun thuishaven weer opgezocht.