2®(M§!1 MM
Beheerder C. Menheere moet soms
tussendoor even een knorretje doen
Gasten camping Stavenisse helpen en leven met elkaar mee
Donderdag 14 augustus 1997
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
7
DE THOOLSE COURANT
DE THOOLSE COURANT
Hydrauliekslangen
Handelsonderneming
Van Beers Techniek B.V.
tavenis.se. Aan de
Scheldseweg, op het
LJ meest westelijke punt
je van Tholen, ligt camping
Stavenisse. Het is een heel
eind rijden voor de toerist
die van 'over de brug
komt. De camping ligt er
rustig bij, badend in het
zonlicht en de bomen die
om het terrein staan, rui
sen in het verkoelende
briesje. Campingbeheerder
Kees Menheere zit op z'n
knieën aan de rand van het
zwembad. Voor hem zijn
het hoogtijdagen.
„Routine", zegt Menheere. Hij is
bezig om de filters in de rand van
het zwembad te legen. De pompen
zuigen daarin allerlei vuil dat in het
water terecht komt, zoals bladeren
van de bomen.
„Hier begin ik eigenlijk elke dag
mee. Maar nu loop ik nogal achter
op schema." Het is inderdaad al tien
uur, terwijl de beheerder al vanaf
half acht uit de veren is. Maar voor
veel gasten maakt dat niet zoveel
uit.
Slechts enkelen verlaten hun bed
even vroeg als Menheere. Nu, om
tien uur, komt de stroom echter pas
goed op gang. Maar ja, het is nu
eenmaal vakantie.
Kreukelberm
Vakantie, jawel, maar niet niet voor
Menheere en zijn familie. Het is
hoogseizoen. En aangezien het weer
perfect is, zit de camping dan ook
vol. Dat is wel anders geweest dit
jaar. „Tja, het is buitengewoon
slecht begonnen.
Regen en niet warm. Dat merk je
toch wel in de aanloop. Een topzo-
mer wordt het niet. Zo'n slecht be
gin maak je echt niet meer goed. Al
wordt het nog tachtig graden. Maar
vooruit, we hebben op het moment
niet te klagen over de drukte", zegt
de beheerder, terwijl hij naar het
kantoortje loopt.
Over iets anders heeft hij echter wel
een klacht. Midden in de bouwvak
vakantie besloot het waterschap
Zeeuwse Eilanden om vlak voor
zijn camping de zogenaamde kreu
kelberm (de basaltblokken onderaan
de zeedijk en op het strand) op te
gaan trekken.
„We hadden die dag een zeskamp,
dus in eerste instantie had niemand
er zo'n erg in. We zagen die kraan
wel staan, maar we wisten niet waar
die voor was", vertelt een verbolgen
Menheere.
„En toen bleek dat ze over een paar
honderd meter de kreukelberm had
den opgetrokken.
We hadden in de loop der jaren een
mooi paadje gemaakt tussen de ba
saltblokken door.
Dan konden de kinderen veilig bij
het water komen. Maar nu ligt er
een wal van stenen waar je bijna
niet overheen komt.
Heel raar. Ik heb dan ook wel aan
de bel getrokken en het werk is ge
stopt, maar het leed is al geschied.
Beheerder C. Menheere (links) van camping Stavenisse en zijn zwager C. Nagelkerke die het horeca-gedeelte beheert.
Hoe moeten mijn gasten nu aan de
dijk recreëren?"
Kabelkrant
Normaal gesproken is Menheere niet
zo snel kwaad. Integendeel, hij blijkt
een man die wel van een grapje
houdt.
Dat blijkt als een dame voor de slag
boom staat te wachten tot ze erdoor
gelaten wordt. Menheere doet net of
hij zeggen wil: Blijf daar nog maar
een kwartiertje staan. „Zie je? Zo
moet je omgaan met je gasten",
lacht de Stavenissenaar. In zijn kan
toortje (annex receptie) staan alle be
nodigdheden om de administratie bij
te houden.
Een groot bord met alle namen en
standplaatsen van de campinggasten
erop, een computer, een kopieerma
chine en een hele reeks mappen en
ordners.
In een hoek staat ook de computer
waarop de kabelkrant van de cam
ping wordt gemaakt. „Elke stand
plaats heeft een aansluiting. In 1980
is het hele terrein op z'n kop gegaan.
Toen hebben we meteen ook die
aansluitingen meegenomen. We wa
ren toen één van de eerste campings
die zo'n kabelkrant hadden. Nu heeft
bijna iedereen er één. We begonnen
met een Commodoretje met alleen
tekst in verschillende kleuren en drie
lettertypen. Simpel, maar het werkte
wel. Nu staat er een moderne pc te
draaien met allerlei plaatjes erop."
Camping Stavenisse werd in 1969
opgezet door het echtpaar Van der
Sande. Zo'n 21 jaar later namen
dochter en schoonzoon Kees en
In de zomermaanden trekken vele Nederlanders eropuit. Een groot aantal
vertrekt naar een buitenlandse bestemming, maar anderen zoeken het meer
in eigen land. Niet altijd gaat op: Wat men ver haalt is lekker. Nee, ook Ne
derland heeft het nodige te bieden. Zeeland is een toeristische provincie bij
uitstek. Stranden, dijken, zee, zon en frisse lucht zijn ingrediënten die als
sinds de levensdagen van Jan Toorop en Piet Mondriaan mensen naar Zee
land lokken. De hoofdstroom zet koers naar de Noordzeekust, maar ook Tho
len krijgt er heel wat inwoners bij. In al die recreatiewoede zijn er bedrijven
en mensen die niet op hun achterste kunnen zitten, maar juist zo'n acht we
ken hard aan de bak moeten. In deze aflevering van Zomerse Drukte: de
camping.
Beheerder C. Menheere toont aan R. Driessen (links) hoe de stofzuiger
voor het zwembad werkt. Enkele gasten kijken geïnteresseerd toe.
Thea Menheere-v.d. Sande het be
drijf over samen met de zus en zwa
ger van Menheere: Kees en Anja
Nagelkerke-Menheere. De familie
Nagelkerke ontfermt zich hoofdza
kelijk over het horecagedeelte van
de camping (de kantine, frituur en
het winkeltje), terwijl Menheere en
zijn vrouw het beheer van het terrein
op zich nemen.
De Stavenissenaar komt overigens
helemaal niet uit de recreatiesector.
„Nee, ik heb nog een paar jaar op
een zandzuiger gewerkt, omdat ik
altijd wilde varen.
En ik ben vrachtwagenchauffeur ge
weest bij Geuze transport", vertelt
Menheere. „Toen ik verkering kreeg
met Thea ging ik natuurlijk ook een
beetje meehelpen op de camping. En
in de weekeinden ging ik met mijn
schoonvader mee. Want ik dacht:
Daar is het altijd vakantie. Nou, daar
ben ik dus nu wel achter gekomen.
In het hoogseizoen heb ik zo'n vier
a vijf uurtjes slaap per nacht. Het is
heel druk. Soms moet je dan tussen
door even 'een knorretje' doen."
Zoutzuur
Een paar gasten komen vragen waar
de post blijft. De PTT is laat van
daag. Anderen komen om muntjes
voor de douche of voor de wasma
chine. „Het blijft lopen. En zo gaat
dat de hele dag", zegt Menheere.
Achter hem zijn een aantal mensen
bezig met het plannen van allerlei
activiteiten. Want de tijd dat een
camping een grasveld met een was
hok was, is voorbij. „Echt voorbij.
De mensen willen een stuk kwaliteit
voor hun werk. De zaak moet er net
jes bij liggen.
De voorzieningen moeten goed zijn
en er moet voldoende georganiseerd
worden", zegt de beheerder. Daar
om organiseert de camping dingen
als zeskampen, voetbalwedstrijden,
kanotochten, playbackshows, kaart
en dartavonden. Want ook de vakan
tiegangers (en vooral hun kinderen)
willen vermaakt worden.
Menheere moet naar het zwembad.
Eén van de plezierige extra's van de
camping. „Er zijn altijd mensen die
niet in het zeewater komen. Maar
het is natuurlijk slechts een klein
zwembad, 's Middags zit het hier
echt vol", legt de Stavenissenaar uit,
terwijl hij drie kleine glazen flesjes
met water vult. „Dat is om de kwali
teit van het water te controleren",
antwoordt hij op de vraag naar het
waarom. „Je bent aan zoveel regels
gebonden. Een aantal keren per dag
moet je het water controleren.
Of er de juiste hoeveelheid chloor in
zit en of de ph-waarde (zuurtegraad)
goed is. Is de ph-waarde niet goed,
dan ga je het chloor ruiken. Dat is
namelijk een teken dat er twee stof
fen met elkaar reageren. Als er even
wicht is, gebeurt dat niet. En er
wordt op gecontroleerd.
Ze kunnen van de provincie ineens
langskomen en om het logboek vra
gen." Menheere loopt met de flesjes
naar een schuur waarin behalve een
bakfiets en een hoop gereedschap
ook de pomp en het filter voor het
zwembad staan. Hij doet in elk fles
je een pilletje. „Die moeten eerst op
lossen en over een paar minuten kan
ik dan de metingen verrichten. Is de
ph-waarde van het water te laag, dan
moet er zoutzuur bij", zegt Menhee
re en hij schudt het kannetje met het
gevaarlijke goedje. „Maar het gaat
maar met hele kleine hoeveelhe
den", zegt hij geruststellend.
Geen spijt
Een gast van de camping, Rino
Driessen uit Terheijden, gaat de bo
dem van het pierenbadje schoonma
ken. Men zou verwachten dat daar
voor het zwembadje leeg moet zijn,
maar niets is minder waar. Via een
pomp, een flexibele slang en een ap
paraat dat een kruising vormt tussen
een trekker en een stofzuigermond
wordt de bodem onder water
schoongezogen. „Je moet van alle
markten thuis zijn", lacht Menheere,
terwijl hij naar de kantine loopt voor
een kopje koffie.
Daar is zijn zwager Kees Nagelker
ke in de weer. Nagelkerke reed voor
heen samen met zijn broer op een
melkwagen.
Maar zoals deze 'SRV-wagens'
overal in den lande het onderspit
delven, kwam ook voor Nagelkerke
het moment dat er teveel geïnves
teerd moest worden om de zaak nog
voort te zetten. Daarom stapte hij sa
men met Menheere in camping Sta
venisse. Van de melk naar het bier
en de frisdranken dus. De koffie
komt op tafel.
Geen van beide mannen heeft ooit
spijt gehad van de sprong in het re-
creatie-ondernemerschap. „Je hebt
er eigenlijk ook geen tijd voor om
dat eens af te gaan zetten tegen vroe
ger", zegt Menheere. Zijn zwager
vult aan: „Nadelen zijn er natuurlijk
ook. Dat heeft elk beroep. Maar je
bent bijvoorbeeld wel eigen baas."
„Voor wat dat waard is dan", vult
Menheere wat cynisch aan. Maar
toch: wat zijn de voordelen van zo'n
baan? Nadelen zijn er genoeg. Druk
te, terwijl anderen uit kunnen rusten.
De zorgen om het terrein en de voor
zieningen.
En nooit op vakantie kunnen in de
zomermaanden. „Ik denk dat het
omgaan met mensen een leuk onder
deel van dit beroep is. En je werkt
altijd met mensen die in een vakan
tiestemming zijn. Dat is heel pret
tig"
Dat het niet altijd even gemakkelijk
is om met mensen om te gaan, weet
Menheere ook. „Je moet ook wel
eens conflicten tussen mensen op
lossen. En je moet ook regelmatig
zaken het ene oor in en het andere
uit laten gaan. Als je alle problemen
die je tegenkomt mee zou nemen
naar huis, heb je geen leven. Ik zal
niet zeggen dat je een mensenkenner
moet zijn, maar een bruut houdt dit
werk niet vol", zegt de beheerder,
terwijl hij de televisiegids ongeo
pend weggooit. „Daar heb ik toch
geen tijd voor." Een campinggast
komt naar de receptie. „Heb jij een
sleutel van die caravan naast ons?
Want daar brandt het licht in de wc
nog", zegt de man. Als hij vertrok
ken is, zegt Menheere: „Dat bedoel
ik nou. Er is een stuk sociaal gevoel
hier, sociale controle ook. Dat is
prettig, vooral ook in de winter als
het hier minder druk is. Dan komen
er toch nog mensen - voornamelijk
in het weekeinde - hiernaartoe."
Zonnig humeur
Menheere merkt op dat het slechte
voorseizoen de gasten ook in hun
stemming raakt. „Je merkt heel dui
delijk dat de mensen minder kunnen
hebben als het regent. Ze klagen
over dingen die hen normaal niet op
zouden vallen of waar ze overheen
zouden stappen. En als het zonnetje
schijnt, is men veel opgeruimder. En
dat is ook niet zo gek, want naar een
camping kom je niet voor de regen",
zegt Menheere die naast zijn werk
ook secretaris is van de vereniging
van samenwerkende campinghou
ders Tholen.
Als zodanig is hij niet zo blij met de
ontwikkelingen op toeristisch gebied
in Zeeland. „Steeds meer word je be
perkende maatregelen opgelegd.
Toen ik hier als jongen kwam, kon je
vrij de slikken op. Je kon overal de
dijk over en zwemmen. Nu is dat
voorbij. Ze hebben de Oosterschelde
dichtgetimmerd en tot natuurgebied
gemaakt. Maar de recreatiemogelijk
heden zijn er niet op vooruitge
gaan", zegt Menheere. „En is het
nou zo'n ramp om wat meer op de
recreatie te letten.
Een gebied waar gewaterskied kan
worden of een stukje toegankelijk
slik bijvoorbeeld.
Je mag nu geen pieren meer spitten,
maar vroeger mocht dat overal en
toen kwamen de meeuwen op de
rand van je emmer zitten. En nu nog
steeds. Waarom mag het dan ineens
niet meer?"
Menheere vindt ook dat Tholen als
toeristisch gebied ontdekt moet wor
den. „Het is rustig, maar het zou
geen kwaad kunnen als er wat meer
te doen was. Tholen is een mooi ei
land en dat zou meer gepromoot
moeten worden", vindt Menheere.
„De gemeente kan daarin een actie
vere rol spelen dan nu het geval is."
Actief
Langs één van de paadjes bij de in
gang staat een klein campingwinkel-
V V-y V V- V v
tje. Voor de deur zit Jannie van der
Heijden uit Breda. Schort voor, zit
ze te praten met enkele andere cam
pinggasten. En ze roept: 'Lekkerder
dan bij Janny kannie'.
De Brabantse is een vaste gast die al
vanaf het begin op de camping
komt.
De acht weken die ze hier door
brengt, ligt ze echter niet te luieren
in de zon, of te zwemmen in het wa
ter. Nee, ze werkt in het winkeltje
waar ze onder meer brood, warme
broodjes, eieren, broodbeleg, snoep
en (fris)dranken verkoopt.
„Ach, ik ben niet zo iemand die he
le dagen op haar achterwerk zit. Ik
steek graag de handen uit de mou
wen.
En bovendien ben ik toch maar al
leen, dus zo kom ik onder de men
sen en ik help de campingbeheer
ders er nog mee uit de brand ook",
zegt de Bredase en dat betekent dat
ze een hele dag in touw is. „Maar
dat vind ik niet erg. En het is hier
sowieso een camping waar de gas
ten actief zijn. Dat trekt me zo aan
deze plaats. De mensen kennen en
helpen elkaar. En het is hier heerlijk
rustig."
Ria van Duuren, die zelf in de cafe
taria meehelpt, is het met mevr. Van
der Heijden eens. „En ik kan zelf
niet eens. tegen de zon. Dus als ik
dan kan helpen in een cafetaria, dan
is dat toch leuk en nuttig?"
Op de zonnige paden van camping
Stavenisse heerst inmiddels behoor
lijk wat bedrijvigheid. Mensen gaan
op pad om iets te ondernemen op de
fiets of lopend. Een paar heren hel
pen een vrouw met het plaatsen van
een hekje rond haar caravan. „Zo
gaat dat hier.
Ze helpen elkaar en leven mee",
zegt Rino Driessen. „Toen één van
de gasten die hier al wel dertig jaar
zit, te horen kreeg dat hij kanker
had, waren we er allemaal van on
dersteboven. Maar nu duidelijk is
geworden dat het toch geen kwaad
kan, zijn we ook weer allemaal
blij." Driessen zet zich op de cam
ping bijzonder in om met name de
oudere jeugd iets te bieden. „De
jongeren van dertien tot twintig jaar
hangen er vaak maar zo'n beetje bij.
Er is eigenlijk maar weinig voor
hen.
En hoe gaat dat? Als ze zich verve
len, komt er rottigheid van. Gaan ze
drugs gebruiken of iets dergelijks",
zegt Driessen. „Wij proberen met ze
te praten.
Gewoon, eerlijk. En iedereen is dan
gelijk. Dan merk je dat die jongelui
best aan te spreken zijn. We hebben
van de week een fantastische jeugd-
dag gehad.
Met allerlei spelletjes en wedstrij
den. Het is zo goed aangeslagen bij
de oudere campinggasten, dat ze al
lemaal kwamen kijken.
Een aantal mensen heeft in totaal
bijna 700 oliebollen gebakken, een
ander maakte pannenkoeken en er
was een barbecue. Ouderen kwa
men spontaan met zakken snoep
aan. Het was geweldig. En zo kan
het ook.
Dat moet je vast zien te houden,
want de jeugd heeft de toekomst."
Slabbecoornweg 38, 4691 RZ Tholen
tel. 0166-603497
Ook op zaterdagochtend
geopend van 8.00-12.00 uur
Advertentie I.M.
Mevr. J. van der Heijden in 'haar' winkeltje.
