Guiljam verrast rechtbank met
oplossing in conflict verkaveling
Groen-labelstallen geen garantie
voor uitblijven stank van varkens
Grondeigenaar boerderij Candia gaat door tot de laatste snik
Geen bezwaren
tegen stal Fase
Gemeente stelt
provincie voor
schadeclaims
aansprakelijk
Burgers accepteren minder dan de norm die overheid stelt
Donderdag 3 juli 1997
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
9
De ene keer leek het een niet te ontwarren knoop, maar
dan was er weer een verrassende oplossing. De zitting
van de Middelburgse arrondissementsrechtbank over
acht bezwaren tegen het plan van toedeling van de land
inrichtingscommissie St. Annaland, leverde woensdag
wisselende resultaten op. In zes gevallen zal de recht
bank 27 augustus uitspraak doen.
Onbespreekbaar
Kleine Dijk
Brooijmans
Broedertwist
Stoofweg
Kavelvorm slechter
Te lang en te smal
Groen-labelstallen voor mestvarkens mogen dan aan de
normen voldoen die de overheid stelt, mensen die er in de
buurt wonen ervaren dat totaal anders. Tholenaren die be
zwaar hebben tegen de bouw van varkensstallen in Oud-
Vossemeer en in Sint-Maartensdijk maakten dat maandag
duidelijk op een hoorzitting in het gemeentehuis.
Etagestal
Misselijkheid
Nek uitsteken
Rampenplan
Een zeer verrassende wending "We betreuren het, dat we bij de
kreeg de zaak van J. Guiljam uit St.
Annaland. Hij had zich tevoren bui
tengewoon ontevreden getoond
over de toedeling van gronden.
Zelfs op de ledenvergadering van
de veiling was dat tot uitbarsting
gekomen, toen de herverkiezing
van bestuurslid J.L. Goedegebuure
(tevens lid van de landinrichtings
commissie) aan de orde kwam. De
commissie had met een wijzigings
voorstel nog zoveel mogelijk ge
probeerd om Guiljam aan meer ge
schikte percelen voor vroege aard
appelen te hebben, zoals een stuk
van 3,75 ha aan de Staart weg.
Daarvoor moest hij wel aan de Weg
van Kodde 2 ha afstaan aan C. Sla
ger, maar dan was er nog een winst
van 1,75 ha. Tegen een kromme ka
vel aan de Vierde Dijk tegenover
Nelisse bleef Guiljam echter on
overkomelijke bezwaren houden.
Zowel de ligging, de vorm als de
minder lichte grond wees hij af.
De raadsman van Guiljam kwam
tijdens de zitting echter met een
verrassend ruilvoorstel: Guiljam te
rug op de oorspronkelijke plaats en
dan kon Slager veel meer grond bij
elkaar krijgen. Voor de ook aanwe
zige vader en zoon Slager was dat
onbespreekbaar. "We raken 2 ha
grond kwijt, wat terugkomt is van
mirfÜere kwaliteit en er komt een
ander perceel met een oud waren
huis erop tussen te zitten." J. Dek
ker van het Kadaster moest toege
ven, dat er inderdaad een duidelijk
kwaliteitsverschil in de gronden zit.
"Meer dan twee klassen lager",
vulde J. Akkermans van de landin
richtingscommissie aan. Slager
handhaafde zijn bezwaren, hoewel
de raadsman van Guiljam er nog op
wees, dat de grotere oppervlakte de
mindere kwaliteit compenseerde.
Toen dat ook niet werkte, zei de
raadsman, dat Guiljam zich dan ge
woon aan het oorspronkelijke plan
van toedeling houdt.
Mr. H.J.W. Leenen, die de landin
richtingscommissie bijstond, con
cludeerde, dat daarmee Guiljam
zijn bezwaren introk, waardoor ook
de toedeling van de 3,75 ha aan de
Staartweg niet meer doorging. Dat
bleek zelfs geen bezwaar. De leden
van de landinrichtingscommissie
vielen bijna van hun stoel van ver
bazing. "Er zit toch al een overbe-
deling in en het punt is, dat een an
dere zoon van Guiljam aan de Weg
van Kodde een kas wil bouwen, zo
dat hij daar voldoende grond nodig
heeft. Dan laten we ons bezwaar te
gen de vorm van het perceel aan de
Vierde Dijk waren", aldus de
raadsman. Dekker van het Kadaster
stelde daarop voor om de 3,75 ha
aan de Staartweg aan Slager toe te
wijzen, die dan de 2 ha aan de
Steenblokweg/Weg van Kodde aan
Guiljam zou kunnen overdragen.
huiskavel 2 ha moeten inleveren en
dat we verder weg, aan de Staart
weg, daarvoor een stuk terugkrijgen
met een overbedeling. Maar mis
schien hebben we daar nog geld
voor. En ik probeer ook altijd tot
een akkoord te komen", zei Slager
sr. "Ik ben blij, dat het zo is opge
lost", merkte de president van de
rechtbank op. Wat grimmig begon,
eindigde in harmonie. En Slager
kwam onverwacht met 1,75 ha ex
tra grond in St. Annaland terug.
Zo ging het niet in alle gevallen en
als gebruiker van grond van mevr.
Wessels-van Ast aan de Kleine
Dijk/Bram Groenewegeweg bleef
Guiljam bezwaren houden. De
kwaliteit van het perceel van
0.37.30 ha, dat in verband met
overbedeling was gegeven, stond
Guiljam niet aan. „Als je het aan 15
boeren vraagt, wil niemand het
hebben. Geef het aan Akkermans
(lid van de landinrichtingscommis
sie-red) dan kan mevr. Wessels haar
overbedeling in zijn plaats in de
Priestermeetpolder krijgen."
Mr. Leenen noemde de waarde van
de nieuwe grond van mevr. Wessels
nagenoeg gelijk aan haar inbreng.
Het perceel was opnieuw getaxeerd
en verder was er nog een alternatief
aangeboden, maar dat bleek niet
bespreekbaar. Van zilte plekken is
er volgens Leenen geen sprake,
maar wel laat de ontwatering te
wensen over. Het waterschap is ak
koord gegaan met verbreding van
de sloot en met egalisatiewerk
zaamheden. Het perceel aan de
Kleine Dijk was eerst toegewezen
aan Akkermans, maar die wilde het
beschikbaar stellen aan mevr. Wes
sels zodat zij haar grond aanéén
kreeg. Mr. Leenen merkte nog op,
dat er in deze zaak overigens geen
sprake was van geregistreerde
pacht. Niettemin bleef Guiljam be
zwaren houden en hij citeerde com
missielid Goedegebuure nog, die
gezegd zou hebben dat het achter
ste deel van het perceel aan jagers
kan worden verhuurd omdat er
niets groeit. De rechtbank zal 27
augustus uitspraak doen in deze
zaak. Guiljam was als pachter nog
betrokken bij een bezwaar van
grondeigenaar Iz. van Poortvliet uit
Oud-Vossemeer, die protest had
aangetekend tegen de twee klassen
zwaardere grond aan de Hikse-
dreef. Mr. Leenen wees de recht
bank erop, dat het om een gebrui
kersverkaveling gaat en aangezien
Guiljam op zich geen bezwaren
had. moeten de belangen van de ei
genaar wijken.
Geen oplossing kwam er in de zaak
van de familie Brugman, die be
zwaar had gemaakt tegen toewij-
ik heb een moeilijk te verkavelen
bedrijf."
De vertegenwoordiger van de stich
ting noemde de vergelijking van
Smits 'volledig mank lopen.' "We
leveren een perceel aan de Broekse-
dijk in, dat rechtstreeks ontsloten is.
En straks moeten we over een on
verhard pad rijden. Het is ook een
sterk vervuild perceel van mindere
kwaliteit." Smits merkte op, dat de
stichting Boschuyzen de zaak niet
serieus neemt omdat er eerder bij de
rechter-commissaris niemand was.
"Ik maak daar ernstig bezwaar te
gen", aldus de vertegenwoordiger
van de stichting. Hij was er namelijk
wel geweest, maar toen had Smits
afgebeld, waarna er een tweede zit
ting volgde. Mr. Leenen noemde de
uitspraken van Smits 'niet redelijk
en billijk.' Het betwistte perceel
vond hij een alleszins aanvaardbaar
te bewerken stuk grond, waarvan de
gemiddelde lengte 65 meter is.
Smits bleef grote bezwaren houden,
want op sommige punten is de diep
te 77 m. De openbare dreef van 300
m gaat naar het waterschap. De Am
bachtsheerlijkheid stemt in met het
aanleggen van een dam voor een be
tere ontsluiting van de grond van
Smits. De rechtbank zal 27 augustus
uitspraak doen.
Een 'broedertwist' was er over de
toewijzing van een stuk stond aan
de Langeweg/Weg van Kodde in St.
Annaland. P.A. Fase en M.W. Fase
hadden elk een advocaat meege
bracht, respectievelijk mr. Den Hol
lander en mevr. M.J. van der Slikke-
Verwijs om hun argumenten kracht
bij te zetten. De grond in die hoek is
allemaal eigendom van Rien Fase,
maar een klein stuk aan de Lange-
weg krijgt Piet in pacht. Die wilde
een groter, rechthoekig deel met een
uitweg via de rustiger Weg van
Kodde in plaats van aan de druk be
reden Langeweg. "Voor zowel de
teelt, de bewerking van het perceel
als de verkeersveiligheid is dat van
groot belang", zei mr. Den Hollan
der. Zijn collega mevr. Van der Slik-
ke hamerde op de ontbrekende
pachtregistratie van Piet Fase. "Per
1 januari 1996 had die ingediend
moeten zijn en dat is niet gebeurd."
Den Hollander: "Bij de pachtkamer
is het wel vastgelegd, maar kenne
lijk is dat niet bij de commissie
overgekomen." Namens de landin
richtingscommissie zei mr. Leenen,
dat -hoewel niet ingezonden - de
pacht wordt beschouwd, als ware
die geregistreerd. Hij noemde een
vonnis van het kantongerecht van
18 februari 1994. Mevr. Van der
Slikke sprak over het verplaatsen
van een probleem door Piet Fase,
wanneer diens wens ingewilligd zou
worden. "Dan moet mijn cliënt
heel onhandig en onpraktisch gaan
ploegen aan de Bruynzeeldreef,
waar hij zijn loods heeft en ook zo
veel mogelijk grond wil hebben."
Mr. Leenen bracht naar voren, dat
de grond van Rien Fase bij deze
landinrichting van 3 naar 2 kavels
gaat. De belangen van de eigenaar
zouden teveel versnipperd worden,
wanneer die grond aan de Staartweg
zou krijgen. Bovendien ligt de
Staartweg veel verder van het be
drijf van Piet Fase af. "Er ligt daar
al 2,5 ha van ons en daar willen we
meer", merkte Piet Fase op. Leenen
wees dat echter af en benadrukte,
dat ook de schuine lijn van het per
ceel aan de Langeweg geen hout sn
eed. Die is er nu ook al. Het verleg
gen van de dam naar de Weg van
Kodde is akkoord en ook voor Rien
Fase wordt er nog een dam verlegd.
Mr. Den Hollander bleef bezwaren
houden. Hij wees erop, dat Rien Fa
se een stuk grond van P.C. Fase
(Annavosdijk) aan de Staartweg in
eigendom heeft. "Hij lag er dus al,
zodat het niet zo'n bezwaar is om
daar nog meer pachtgrond te leg
gen." De rechtbank zal 27 augustus
uitspraak doen in deze zaak.
De finale voor de Middelburgse
rechtbank vormde woensdag de
zaak P.A. Snoep. Hij heeft een per
ceel grond aan de Stoofweg in St.
Annaland, naast de bedrijfsgebou
wen van J.L. van Iwaarden. De
laatste wil uitbreiden en daarom
wees de landinrichtingscommissie
hem via een wijzigingsvoorstel de
strook van Snoep toe. Een andere
belanghebbende in de buurt, M. v.d.
Jagt uit Poortvliet, kreeg daardoor
al zijn grond aan de Stoofweg. Zo
wel Van Iwaarden als Van der Jagt
waren tevreden, maar Snoep niet.
"Hij zit nu met een huiskavel aan
de Bierensstraat, maar in verband
met dorpsuitbreiding moet hij daar
verhuizen. Daarom wil hij zijn toe
komstige huiskavel aan de Stoof
weg zo groot mogelijk houden",
zei raadsman Mieras namens
Snoep. "Mijn cliënt wil wel over
de hele lengte 30 meter afstaan aan
Van Iwaarden. Dan kan hij bouwen.
Bovendien heeft hij aan de noord
west kant ruimte genoeg." Van
Iwaarden ging daarmee niet ak
koord omdat hij dan 1,8 ha grond
moet inleveren. "Het stuk dat
Snoep ter compensatie aan de Bos
weg krijgt, zou ik namelijk eerst
krijgen."Namens de landinrich
tingscommissie zei mr. Leenen, dat
er ten opzichte van de inbreng voor
iedereen sprake is van een verbete
ring. "Snoep profiteert van de wij
zigingen omdat er nagenoeg een
optimale concentratie komt. Van 5
percelen gaat hij naar 2. Aan het
bezwaar van geren wordt tegemoet
gekomen en qua vorm, zijn de inge
brachte percelen ook niet allemaal
ideaal. Snoep vreest wateroverlast
omdat de drainage wordt doorsne
den, maar met de kavelaanvaar-
dingswerken wordt dat ondervan
gen", aldus mr. Leenen. Uit de dis
cussie bleek, dat Snoep een overbe
deling kreeg van 6,5% en met de
stroom van 20 meter die hij naast
Van Iwaarden wil houden, zou dat
op meer dan 10% uitkomen. Bij
Van Iwaarden is er een overbede
ling van 13,9% Snoep merkte op,
dat hij op advies van dhr. Louise
van het Kadaster bezwaren had in
gediend tegen geren. "De geren
zijn een vergissing van de tekenaar,
zei Louise. Als je bezwaren maakt,
wordt dat opgelost. De commissie
heeft dat echter totaal anders ge
bruikt", zei Snoep. Ook in deze
zaak zal de rechtbank 27 augustus
de knoop doorhakken.
Naast het bedrijf van J.L. van Iwaarden aan de Stoofweg in St. Annaland, ligt een perceel van P.A. Snoep, dat de laatste bij de rechtbank
betwistte. De ruilverkavelingscommissie wil de grond toedelen aan Van Iwaarden voor uitbreiding van zijn bedrijfsgebouwen.
zing van een perceel aan de Bartel-
meetweg, tegenover de boerderij
Candia van de gebroeders Brooij
mans. "Onacceptabel", zei dhr.
Van de Vijver namens de familie
Brugman. De vorm van het perceel
in de hoek van de dijk naast de wo
ning van Haentjes Dekker en de
overlast van een rij bomen beteke
nen minpunten.
"We gaan door om dit tot de laatste
snik te bevechten, want we zijn al
zoveel grond kwijt geraakt door
wegenaanleg en nu komen we langs
een drukke provinciale weg te lig
gen met alle hinder van zwerfvuil.
Dat is een falikante verslechtering,
een extreme achteruitgang." Van de
Vijver zei, dat eigenaar en gebrui
ker op één lijn zitten. In plaats van
aan de overkant, zou Brooijmans
wel een perceel achter zijn boerde
rij willen, dat nu van C.A. Hommel
is.
„Die hoeft dan de Krabbenkreek-
weg niet over te steken en wij de
Bartelmeetweg niet. En die twee
wegen kunnen dan ook niet bevuild
worden", zo bracht J. Brooijmans
de verkeersveiligheid nog in stel
ling.
Mr. Leenen van de landinrichtings
commissie bracht naar voren, dat
de toewijzing van het omstreden
perceel van 6.01.65 ha in het totaal
van de toedeling moet worden be
keken. "Toegegeven, de kavelvorm
is slechter aan de Bartelmeetweg,
maar de afstand tot de bedrijfsge
bouwen is aanzienlijk korter dan
naar de Roolandpolder (daar heeft
Brooijmans nu 7.89.70 ha op de
hoek Roolandseweg/Turkseweg-
red). En de grond is lichter, dus be
ter te gebruiken. Bovendien is aan
Brooijmans 2 ha. eigendom overbe-
deeld. En door deze toedeling kan
de verkaveling bij Lindhoud, Buijs
en Goense worden verbeterd."
Leenen hield Van de Vijver nog
voor, dat van eigen gebruik geen
sprake is. De familie Brugman ver
pacht alle grond aan Brooijmans.
op 3,5 ha aan Aarnoudse na.
Van de Vijver noemde het 'van den
gekke' dat hij als eigenaar zo het
onderspit moest delven. En voor de
verpachte waarde mocht het dan
niets uitmaken, voor de verkoop is
boerderij Candia op deze manier
toch minder waard. Leenen noemde
dat onaannemelijk en voor zover
daar sprake van zou zijn, dan komt
dat bij de lijst met geldelijke rege
lingen bij deze ruilverkaveling nog
aan de orde. Van de Vijver bleef be
zwaren maken. "Andere belangen
schijnen te prevaleren boven die
van eigenaar en gebruiker. Voor ons
is er sprake van een forse achteruit
gang. Iedereen is tegen, maar ik
ben bang, dat we tegen de bierkaai
of tegen windmolens vechten."
Ook Brooijmans was die mening
toegedaan. "Vanaf het begin van de
procedure hebben we bezwaren ge
maakt, maar als ik de sfeer zo
proef, zijn we er weinig mee opge
schoten. Wij zijn het met de familie
Brugman eens. Er is emotionele
schade, op het perceel aan de Bar
telmeetweg zul je minder plezierig
werken en je hebt opbrengstderving
door de bomen", aldus Brooijmans.
"De vorm is slecht, daar zijn we
het allemaal over eens, maar we
moeten ook allemaal geven en ne
men bij deze ruilverkaveling", zei
de rechtbankpresident, die 27 au
gustus uitspraak zal doen.
Mevr. Jansen uit Wageningen, eige
naresse van een dijk tussen de Hol-
lairepolder en het Stinkgat, ver
scheen woensdag niet in Middel
burg. Belanghebbende W.J. van En
gelen was er wel, maar de recht
bankpresident concludeerde, dat
wanneer men niet verschijnt, het be
zwaar is ingetrokken. Daarmee was
de zaak Jansen van de baan. R Smits
was er wel om zijn bezwaar tegen
een lang, smal perceel aan de Vrij-
berghsedijk toe te lichten. Daarente
gen waren de stichting Boschhuyzen
uit Den Haag als eigenaar en B.J.
van Westen als pachter wel akkoord
met de toewijzing ter plaatse. Smits
kon dat goed begrijpen. "Ik ben ja
loers op de stichting Boschhuyzen,
die alle grond bij elkaar krijgt, maar
„De overheid bepaalt hoeveel stank
er acceptabel is. Maar het blijkt dat
de burgers minder accepteren", zei
mevrouw Y. Heestermans uit Oud-
Vossemeer tijdens de hoorzitting.
Ze drong er bij wethouder J. van
der Jagt en diens ambtenaren op
aan om dit soort geluiden door te
spelen naar hogere overheden.
„Klagen de gemeenten toch ook bij
het rijk? Want anders verandert er
nooit iets", zei de Vossemeerse en
ze oogstte daarmee applaus van an
dere aanwezigen. De wethouder
legde uit dat de gemeente alleen
iets kan met tastbare zaken. Zo is er
in de Dalempolder in Tholen een
actie gaande, waarbij bewoners
wordt gevraagd aan te tekenen wan
neer ze last hebben van stank van
de varkensstal aan de Groeneweg.
„En we hebben de waarnemingen
van- onze eigen medewerkers, die
verspreid door de gemeente wonen.
Soms vragen we hen om een be
paald iets in de gaten te houden en
dat te melden." A. Pot uit Sint-
Maartensdijk vond dat het simpele
feit dat zovelen naar de hoorzitting
waren gekomen, voor de gemeente
al voldoende zou moeten zijn. „U
als gemeente bent er toch voor
ons", vulde J. van Dijk uit Oud-
Vossemeer aan.
„Ik beklaag degene die met de
richtlijn van het ministerie moet
werken, want deze is werkelijk
krankzinning", merkte A.J. de
Vries uit Sint-Maartensdijk op. Hij
had het boekwerk bestudeerd. Hoe
wel daarin wordt gesteld dat groen-
labelstallen een lagere ammoniak-
uitstoot hebben en dus minder stank
veroorzaken, staat er ook in dat het
meetprogramma om de norm vast
te stellen nog gestart moet worden.
Daarmee wordt dan in een lacune
voorzien.
„Ik begrijp best dat deze richtlijn
het enige is waaraan u kunt toetsen,
maar de praktijk is heel anders", al
dus De Vries. Volgens hem zou de
Raad van State direct door zo'n va
ge richtlijn heen moeten prikken.
Maar nee, in februari heeft die uit
gesproken deze factoren acceptabel
te achten, liet ambtenaar Merkx
weten. „We moeten het met zijn al
len, u als gemeentebestuur, de in
woners, de gemeenteraad en de ac
tiegroep, zoeken op hogere ni
veaus", vond De Vries. „De Raad
van State weet nog niet dat een
groen-labelstal niet functioneert. Ik
heb de afgelopen maand vier keer
een overschrijding van de toegesta
ne waarden gemeten bij de stal aan
de Groeneweg", merkte W. Mol uit
Tholen op.
De bijeenkomst was belegd in ver
band met de aanvragen om een mi
lieu-vergunning door M.A.M. Ve
raart uit Oud-Vossemeer en A.
Straathof uit Kapel-Avezaath. Zij
willen varkensstallen bouwen voor
respectievelijk 1848 en 10.416 die
ren. Veraart bij zijn bedrijf aan de
Langeweg, Straathof aan de Kei-
zersweg in Sint-Maartensdijk. Over
de laatste zei De Vries: „Dit is de
ergste die we hier krijgen, een zo
genaamde etagestal." Van der Jagt
werd tijdens de zitting geassisteerd
door ambtenaren van de milieu
dienst van het streekgewest weste
lijk Noord-Brabant. Ingehuurd om
de werkdruk van de eigen ambtena
ren te verlichten.
De wethouder maakte duidelijk, dat
de gemeente wettelijk verplicht is
binnen zes maanden over een ver
gunningaanvraag te beslissen. Pas
als een milieuvergunning is ver
leend, kan een beslissing genomen
worden over de bouwvergunning.
Omdat het gemeentebestuur een
herziening voorbereidt van het be
stemmingsplan buitengebied, wor
den de aanvragen om een bouwver
gunning momenteel aangehouden.
Na het verlenen van een milieuver
gunning heeft de aanvrager drie
jaar de tijd om zijn stal te realise
ren, daarna vervalt de vergunning.
Pot wilde weten hoever hij met een
aanvraag kan gaan.
Uit het antwoord bleek, dat ieder
een een milieu-vergunning kan vra
gen. Zelfs voor een perceel dat
geen eigendom is. De oppervlakte
speelt daarbij geen rol. „Als aan de
normen qua afstand voldaan wordt,
kan zelfs een aanvraag in een
woonwijk gehonoreerd Worden",
zei Merkx. In theorie zou een stal
van 20.000 vierkante meter voor
tien dieren gebouwd kunnen wor
den. „Maar we toetsen de reële be
drijfssituatie. Als zo'n stal ruimte
biedt voor 10.000 dieren, dan toet
sen we ook op dat aantal, op grond
van de stankrichtlijn van november
vorig jaar", vulde ambtenaar Ooms
aan.
Met betrekking tot de aanvraag van
Veraart wees mevrouw E. Geluk op
een fout in de tekening. Het woord
'Langeweg' stond op de verkeerde
de vast dat het handhaven van alle
in de vergunning opgelegde voor
schriften een probleem zal worden
en veel tijd gaat kosten. De wethou
der beaamde dat. Evenals hij ook
toegaf dat hier tegengestelde belan
gen in het geding zijn. „Maar er is
regelgeving van de rijksoverheid die
we moeten volgen." Merkx vulde
aan dat het objectieve criteria zijn.
Legt de gemeente die naast zich
neer, dan kan dat leiden tot schade
claims van de aanvragers.
De Vries zei dat de richtlijnen de
gemeente de mogelijkheid aanrei
ken voor een gebiedsgerichte aan
pak. „U spreekt over ruimtelijke or
dening. In het bestemmingsplan
wilden we gaan zoneren, waardoor
bepaalde gebieden uitgesloten zou
den worden van intensieve veehou
derij. Maar dat is afgeblazen", al
dus de wethouder. Pot wilde weten
hoe het zou zijn als op het moment
van een aanvraag een bloemdijk in
de buurt zou liggen.
Volgens Merkx moet zo'n dijk dan
al vanaf 1988 als zodanig in gebruik
zijn. „Bij de Raad van State loopt
nog een procedure over bloemdij-
ken. Die wachten we af", zei Van
der Jagt. Pot informeerde ook nog,
of het rampenplan rekening houdt
met het evacueren van grote aantal
len dieren. De wethouder moest het
antwoord schuldig blijven, de bur
gemeester gaat over het rampen
plan. Raadslid J. van den Donker
informeerde of een gemeente de
mogelijkheid heeft een 'varkensbe
lasting' in te voeren om de toevloed
van deze roze krulstaarten af te
remmen. Maar dat kan volgens
Merkx niet.
Tenslotte sprak De Vries de hoop
uit dat landbouwminister Van Aart-
sen 'zijn nek wil uitsteken' bij het
herstructureren van de branche. In
een interview voor de radio zei de
bewindsman, de verhuizing van
varkenshouders naar Zeeland en
Groningen te willen inperken. Er
wordt momenteel gewerkt aan een
plan om de varkenshouderij te her
structureren en daarbij is een forse
inkrimping van het aantal dieren
voorzien. Van verschillende kanten
is er inmiddels op gewezen, dat
vóór Van Aartsen andere landbouw
ministers dit tevergeefs hebben ge
probeerd. Het enige middel om de
zaak te reguleren zouden de ge
meentelijke bestemmingsplannen
zijn. Overigens zegt ook het rijksin
stituut voor volksgezondheid en mi
lieu (RIVM) dat er minder varkens
moeten komen - 20 tot 60 procent
minder in 2020 - om de milieudoel
stelling te halen. Volgens hét RIVM
komt er nog steeds teveel stikstof in
het grondwater en de lucht terecht,
en vermindert ook de uitstoot van
ammoniakgas te weinig.
Niemand verscheen er dinsdagmid
dag op de hoorzitting over de ont-
werp-milieuvergunning voor de fir
ma Fase, die aan het Kortwegje te
St. Annaland een stal voor 3800
varkens wil bouwen. Een betrekke
lijk kleine Groen Labelstal van 83,8
x 47,5 meter, aangezien het tot nu
toe meest om stallen voor 5 tot
6000 varkens ging.
In de raadszaal van het gemeente
huis te St. Maartensdijk zat wet
houder Van der Jagt met ambtenaar
Stouten en twee specialisten van de
West-Brabantse milieudienst klaar
om bezwaren aan te houden, maar
er kwam geen letter op papier. Op
145 meter van de toekomstige stal
staat een tweede woning in het
groen langs de Noorddijk.
Aangezien de vereiste afstand 141
meter is, hebben de aanvragers het
emissiepunt in het bouwplan ver
plaatst. Hoe meer varkens, hoe gro
ter de afstand tot bebouwing moet
zijn.
B. en w. van Tholen hebben het
provinciaal bestuur op voorhand
aansprakelijk gesteld voor eventu
ele schadeclaims die varkensbedrij
ven bij de gemeente indienen als
gevolg van het nieuwe beleid met
de mer-plicht.
Het college weet niet meer waar het
aan toe is en verkeert in grote onze
kerheid.
Vanaf 1000 mestvarkens moet
voortaan een milieu-effectenrappor
tage worden gemaakt. B. en w. con
cluderen echter uit de beslissing
van de provincie, dat alle lopende
aanvragen opnieuw ingediend moe
ten worden, ongeacht in welk stadi
um de procedure zich bevindt. Op
dit moment heeft de gemeente 19
aanvragen in behandeling, maar
toen die werden getoetst, was de
mer-plicht nog niet van kracht. Vol
gens de wet milieubeheer moet in
principe binnen zes maanden een
beslissing worden genomen en de
gemeente vreest schadeclaims wan
neer de termijnen overschreden
worden.
Daarom willen b. en w. op zeer kor
te termijn helderheid van de provin
cie over de juridische en praktische
gevolgen van het nieuwe beleid
voor de huidige 19 aanvragen. De
gemeente wil een pasklare en juri
disch verantwoorde oplossing.
De Weihoek in optima forma: op de voorgrond koeien van het melkveebedrijf van de familie Van Dieren en op de achtergrond de in aan
bouw zijnde varkensstallen van de Brabantse onderneming Van Balkom.
plaats. „Dat klopt niet. Ik ga daar
niet mee akkoord", zei de Vosse
meerse die verder wilde weten of er
rekening was gehouden met de al
aanwezige stal van Reijnen aan de
Groeneweg.
Volgens ambtenaar Van Dijk was
dat het geval. Er is gekeken naar
het versterkende effect van stank.
Maar omdat de stal aan de Groene
weg beneden de minimum norm
blijft, hoeft deze niet meegerekend
te worden. De afstand tussen een
'stankbron' en een woning moet
minimaal 130 meter zijn. Fruitkwe
ker Van Dijk, die aan de Langeweg
woont, zei dat zijn gezin geplaagd
wordt door hoofdpijn en misselijk
heid als er bij oostenwind stank
overlast is van de stal aan de Groe
neweg. Verder was hij bezorgd over
de invloed van ammoniak in de
lucht op de kwaliteit en houdbaar
heid van de appels en peren. Merkx
zei dat de regelgeving van het mi
nisterie een afstand van 50 meter
noemt tot fruitbomen.
Van Dijk toonde zich verder onge
rust dat Veraart straks 28.000 ku
bieke meter grondwater mag ont
trekken voor een koelsysteem van
de mest. „Ons bedrijf mag maxi
maal 10.000 kubieke meter onttrek
ken." Hij was bang voor verzilting
en verdroging. Maar Van Dijk zei
dat Veraart zout water oppompt en
dit na gebruik weer terug in de bo
dem leidt.
Tijdens de discussie bleek, dat bij
de beoordeling van een milieu-aan
vraag diverse aspecten buiten schot
blijven. Mol informeerde naar de
vermesting, de hoeveelheid nitraat
in het grondwater. Maar met de
meststoffenwet mag geen rekening
worden gehouden. En Tholenaar
J.L. Duijzer noemde het kwalijk dat
in de milieuwetgeving niets wordt
geregeld ten aanzien van de afstand
tussen stallen.
Dit met het oog op de varkenspest.
Een al bestaand mestbassin, dat Ve
raart voor zijn stal gaat gebruiken,
valt evenmin onder deze milieuver
gunning. En datzelfde geldt voor de
afnemende verkeersveiligheid op
polderwegen door toenemend
vrachtverkeer, zo kreeg mevrouw
Geluk te horen.
Alle negen insprekers maakten for
meel bezwaar tegen de vergunning
verlening aan Veraart, die zelf niet
op de zitting aanwezig was. Ook
Straathof was niel naar Sint-Maar
tensdijk gekomen.
Bij de stal aan de Keizersweg
maakten Pot en mevrouw Goddrie
aanmerkingen over geluidsoverlast
door ventilatoren en door vrachtver
keer, het landschapsschoon en het
veldonderzoek. „Blijft Tholen wel
leefbaar, ook voor de toeristen", zei
mevrouw Goddrie. In de overwegin
gen zal meegenomen worden of een
verplichte rijroute opgelegd moet
worden, zegde Merkx toe. Wat ge
luidsoverlast betreft mag twaalf
keer een overschrijding plaatsvin
den. „Die twaalf keer moeten we
van de Raad van State toestaan", al
dus de juridisch ambtenaar. Pot stel
