Patricia Hardenbol heeft
een groot schip vol vaders
Sportvereniging NAKS zegt
leden minder dan eigen afdeling
U EN BURLEY MAKEN PAS EEN PAAR!
40 jongeren
bij jeugdsoos
in Smurdiek
22-jarige Thoolse assistent-electricien op boot in Singapore
Enige Thoolse omnivereniging als trimclub begonnen
Wereldwinkel
Tholen viert
5e verjaardag
Verkeersplan
voor Markt in
St.Maartensdijk
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
We zijn in Nederland zo langzamerhand de tijd wel ont
groeid dat meisjes alleen achter het fornuis thuishoorden
of een baantje als secretaresse of verpleegster kregen.
Maar toch, een 22-jarige jonge vrouw die als assistent-
electriciën werkt op een kraanschip dat over de hele
wereld aan boorplatforms werkt, is bepaald niet alle
daags. Patricia Hardenbol uit Tholen trad echter in de
voetsporen van haar vader en koos voor een leven van
zes weken uit en vier weken thuis.
Donderdag 6 maart 1997
Lange dagen
Zuinig op vrouwen
Geen heimwee
Kerst met barbecue
3
Zomervakantie
Zangmiddag van
Helpende Handen
De leden voelen zich
tegenwoordig meer lid van
hun eigen afdeling dan van
NAKS, maar in de begin
tijd was dat wel anders.
"Dat was een leuke gezelli
ge tijd waarin veel georga
niseerd werd. NAKS leef
de in het dorp." Dicky van
der Linden, voorzitter van
de enige omnivereniging
die Tholen rijk is, kijkt met
enige weemoed terug. "Het
is een leuke herinnering.
En de tijd is nu gewoon
anders", stelt ze nuchter
vast. Trimmen, volleybal,
korfbal, badminton en
zaalvoetbal onder één
paraplu in Sint-Maartens
dijk.
Verplicht bestuurslid
NAKS-dag
Trimbaan
HOUDT VAN KLASSE, STIJL
EN COMFORT.
SAMEN MET BURLEY BENT
U HET PAAR.
Patricia Hardenbol met haar twee honden Nikky (links) en Tommy.
De techniek zit haar al van huis uit
in het bloed. Toen ze klein was, wil
de ze politievrouw worden, maar die
droom vervaagde snel en de interes
se in techniek kwam op. "Ik knutsel
de altijd graag aan allerlei zaken in
huis. Maar ik wist nog niet zo goed
welke richting ik dan op wilde. Mijn
vader heeft toen eens een electrische
bouwdoos voor me gekocht om te
zien of dat iets voor me was", vertelt
Patricia. "En dat leek me wel wat.
Op de TSG in Sint-Maartensdijk
heb ik nog wel metaalbewerking
gedaan, want electrotechniek had
den ze daar niet. En dat was ook wel
leuk, maar niet zoals de electronica."
Patricia ging daarna de mts-oplei-
ding energietechniek volgen en voor
electronica staat er nog een aparte
cursus op stapel.
De Thoolse had het zogenaamde
'offshore-werk' (werken op zee zoals
bij boorplatforms) al snel in de pei
ling. Geen wonder, want haar vader
is chef-electriciën bij Heeremac,
hetzelfde bedrijf als waar Patricia nu
werkt. "Als het schip hier in Neder
land aan de wal lag, mochten de
echtgenoten en kinderen ook aan
boord komen. Dat heb ik best vaak
gedaan", zegt Patricia, die daarmee
het vak al vroeg van dichtbij mee
maakte. "Veel mensen vinden het
zielig voor de vrouw en kinderen als
de man zes weken van huis is. Maar
wij hebben daar zelf nooit last van
gehad. Als onze vader namelijk
thuis was, was hij er die volgende
paar weken helemaal voor ons. En
iemand die van negen tot vijf werkt,
is 's avonds toch wel moe en heeft
vaak weinig zin meer om nog veel te
ondernemen. En in het weekeinde
wil je een beetje bijkomen, maar
voordat je goed bent uitgerust, kun
je weer beginnen te werken."
De uit Zwijndrecht afkomstige
Patricia maakt echter lange dagen.
"Het zijn twee diensten van twaalf
uur op en twaalf uur af. Maar ik heb
het enorm naar mijn zin en dan gaat
de tijd snel voorbij", zegt de Thool
se. Ze werkt momenteel aan boord
van het kraanschip de Hermod dat
even buiten de haven van Singapore
ligt. Dat betekent een vliegreis van
dertien uur. "Geen probleem, ik heb
al vaker gevlogen en ik heb er hele
maal geen last van. Als het niet
teveel herrie is in het vliegtuig, slaap
ik zelfs. Maar je hebt wel even nodig
om bij te komen van het tijdsver
schil van zeven uur", zegt Patricia.
"Uit het vliegtuig ga je naar de
haven en dan word je met een boot
je of met een helicopter naar het
schip gebracht." Voordat ze aan
boord mocht, moest ze ook nog een
speciale overlevingscursus volgen.
"Je behoort te weten wat je moet
doen als je overboord valt of als de
helicopter in zee stort. Je krijgt een
speciaal pak aan, je leert ondermeer
werken met een reddingsvlot, krijgt
eerste hulp en leert hoe je kleine en
grote branden aan boord van het
schip moet blussen."
Wat de Thoolse het 'schip' noemt,
ziet er voor de leek meer uit als een
booreiland. Een gigantisch, vierkant
platform op grote kolommen die als
drijvers fungeren. Toch is het een
schip, want het vaart op eigen
kracht. Aan dek van de Hermod
staan twee enorme kranen die een
gewicht kunnen tillen van respectie
velijk 4000 en 5000 ton (4000 en
5000 flinke auto's) en bovendien
rijdt er nog een kleinere kraan rond.
De werkzaamheden van Patricia
variëren van het repareren en onder
houden van bijvoorbeeld de grote
generatoren die voor de stroom aan
boord zorgen tot het aanleggen van
nieuwe electrische voorzieningen op
een booreiland.
Aan de andere kant van het schip
zijn de gebouwen weggezet. Gebou
wen, want het schip biedt plaats aan
maximaal 336 mensen. Momenteel
werkt Patricia 'slechts' met 95 colle
ga's op het schip. "Het is echt een
soort klein dorpje. Je hebt er alles
voorhanden. Er is een bioscoop, fit
nessruimte en zelfs een zwembad op
het dek. Dat hebben de mensen zelf
gemaakt. Verder is er een arts aan
boord, een schoonmaakploeg en
koks die voor het eten zorgen", ver
telt de Thoolse assistent-electricien.
De bemanning bestaat overigens
niet geheel uit Nederlanders. Slechts
zo'n twintig mensen zijn Nederlan
der en de rest bestaat uit Chinezen
en Maleisiërs. Voor hen wordt door
een eigen kok gekookt, maar onder
scheid wordt er aan boord niet
gemaakt. "Dat vind ik wel leuk aan
dit bedrijf. De kapitein, de stuur
man, maar ook de gewone werklui
eten allemaal aan dezelfde tafel. En
we spreken elkaar gewoon bij de
voornaam aan. Een ontspannen
sfeer", vindt Patricia.
Aan boord van de Hermod werkt
verder nog één vrouw (als stuur
man). Ondanks het feit dat Patricia
als vrijwel enige vrouw tussen alle
maal mannen werkt, hindert dat haar
niet. "Voor zover ik weet, heeft nie
mand er problemen mee. En als dat
wel zo is, dan wennen ze er vanzelf
wel aan. Ik word gewoon als collega
geaccepteerd', zegt de Thoolse die
echter toch wel een verschil
opmerkt. "Het is wel zo dat ze veel
zuiniger op je zijn. Dan zeggen ze:
'Pas goed op' of 'Doe dat maar liever
niet'. Toen die stuurvrouw onlangs
op haar knieën was gevallen, waar
aan ze al een keer was geopereerd,
kwam iedereen vragen hoe het met
haar was. Als zoiets met een man
gebeurt, zullen er maar een paar
komen kijken. Eigenlijk heb ik er
een boot vol vaders bijgekregen."
Een boot vol vaders, maar haar
eigen vader krijgt ze alleen tijdens
haar verlof te zien (als hij dan zelf
ook vrij is). "Het is beleid van het
bedrijf om familieleden als het
enigszins kan niet bij elkaar op één
schip te zetten. Dat kan tot spannin
gen leiden. En nou kunnen mijn
vader en ik heel goed met elkaar
opschieten, maar het kan ook
anders", legt Patricia uit. Behalve zij
en haar vader werken er ook nog
eens twee neven van haar bij Heere
mac.
Het is haast een familiebedrijf.
Natuurlijk is het onder de beman
ningsleden niet altijd koek en ei. "Er
zijn natuurlijk wel eens ruzies. Dat
heb je overal. Maar op zo'n schip is
het toch belangrijk dat je daar met
elkaar over praat. Wantje zit wel zes
weken op eikaars lip", zegt de
Thoolse electricien. "Maar tot nu toe
gaat het gewoon prima. En ik moet
zeggen dat we met de Chinezen wei
nig contact hebben. Je groet ze
natuurlijk wel, maar je zoekt toch je
eigen landgenoten op en dat doen zij
ook."
Zes weken dobberend op de oceaan
met meestal niets dan alleen maar
water rondom. Toch heeft Patricia
geen last van heimwee. "Nee, want
ik weet dat ik daarna toch weer naar
huis ga. Je belt en schrijft natuurlijk
wel, want je moet je contacten
onderhouden. Maar van heimwee
heb ik geen last. Alleen toen mijn
favoriete poes dood was gegaan, had
ik het wel even moeilijk. Dat dier
had ik al 14,5 jaar. Tja, voor ernstige
zaken in je familie wordt er wel
geregeld dat je naar huis kunt, maar
voor zoiets natuurlijk niet."
Momenteel ligt de Hermod even
buiten het havengebied van Singa
pore. Om van boord naar het vaste
land te kunnen, moet men via de
douane. "En die is in Singapore heel
streng. Dus je gaat tussendoor niet
vaak aan wal. En vooral tegen de tijd
dat de aflossing komt, worden som
mige collega's wel wat gefrustreerd
dat ze land kunnen zien, maar er nog
niet naartoe kunnen", vertelt de
Thoolse, die zelf ook al even in
Singapore heeft rondgekeken. "Het
is er eng netjes. Heel erg schoon. Je
ziet geen papiertje liggen op straat.
Dat is op zich wel heel mooi natuur
lijk, maar ze gaan er in Singapore
wel heel ver in. Elk struikje in de
stad wordt nauwkeurig bijgehouden.
Er steekt geen sprietje verkeerd uit.
Dan is er niet veel meer aan. De wet
ten zijn er ontzettend streng.
Kauwgom mag je bijvoorbeeld niet
eens-hebben en iets op straat gooien,
hoef je ook niet te proberen. Daar
staan gigantisch hoge boetes op en
soms zelfs lijfstraffen zoals stoksla
gen."
Aan dat andere ongemak van het
werken rond de evenaar - de hitte -
raakte Patricia al snel gewend. "De
eerste keer had ik het wel warm,
maar daarna heb ik er geen last meer
van gehad. Je zweet veel en dus
moet je opletten dat je genoeg zout
binnenkrijgt. Maar verder gaat het
best. Ik had juist veel meer last van
de kou toen ik terugkwam in Tho
len", zegt ze. Maar het kan ook
gebeuren dat de zes weken werken
precies op het einde van het jaar val
len. Dat gebeurde ook bij Patricia.
"Ja, vlak na sinterklaas ben ik ver
trokken, dus dan vier je kerst en oud
en nieuw op het schip. Dat is wel
vreemd hoor. We hadden een kunst
kerstboom, maar door het warme
weer heb je toch niet echt een kerst
gevoel. Je belt naar huis en daar zeg
gen ze 'het is hier koud en we zijn
aan het gourmetten' en jij zegt dan
'het is hier erg warm en zitten buiten
te barbecuen.
Eén van de bemanningsleden was
uitgeloot om mee te doen aan de Elf
stedentocht, maar hij moest net wer
ken. Dat was heel sneu. We hebben
toen nog als geintje schaatsen
gemaakt van werkschoenen en hem
in dikke winterkleren op de foto
gezet op het helicopterdek."
Haar keuze is, wat Patricia betreft,
de juiste geweest. "Ik heb het in dit
werk heel goed naar mijn zin. Je
komt nog eens ergens en aan boord
heb ik. geen tijd om mezelf te verve
len. Van de twaalf uren die je vrij
bent, heb je er toch wel zo'n acht
nodig voor je slaap. En verder doe ik
van alles. En als ik dan weer thuis
kom, zoek ik ook allerlei dingen op
om te doen. Het is dan net of je om
de zes weken zomervakantie hebt",
zegt de Thoolse. "En dan is het weer
heel leuk om met de honden te gaan
wandelen en om de poezen te zien.
Want die mis ik wel een beetje als ik
weg ben."
Op 4 maart is het weer zover. De
vliegreis naar Singapore, met het
bootje of per helicopter naar de Her
mod en dan koerst het schip naar
Vietnam en vervolgens naar Malei
sië met aan boord een Tholenaar.
De trimgroep van Naks in de sportzaal van Haestinge met de prijs die de club won bij de smalstads wandeltocht afgelopen zomer toen de
dames als origineelste groep deelnemers uit de bus kwam en daardoor ook meer leden wist te werven. Rechts sportinstructeur L. van den
Bergh.
Zaterdag werd in Sint-Maartensdijk
de vierde jeugdsoos van de gemeen
te Tholen geopend. Oud-Vosse-
meer, Tholen en Sint-Phllipsland
hadden al zo'n soos en morgen gaat
nummer vijf in Sint-Annaland van
start. In de voormalige kleuter
school aan de Radda Barnenstraat te
Sint-Maartensdijk kwamen zaterdag
zo'n veertig jongeren tussen de
twaalf en zestien jaar op de opening
van de soos af. Voorzitter Jan de
Zeeuw opende de avond. Hij bena
drukte dat de soos er voor de jonge
ren is en hij riep deze dan ook op om
zelf met ideeën te komen. Voor deze
gelegenheid was de entree gratis en
ook kregen de jongeren een gratis
consumptie. Ko Jeroense van drive-
in-show Blue Starlight zorgde voor
de muziek. Nadat de jeugd zich moe
had gedanst, gaven Evert-Jan de
Zeeuw en Ronnie Haast van sport
studio de Bodybuilder uit Roosen
daal een demonstratie krachtsport
met het tillen van boomstammen en
bakstenen. De jongeren mochten het
hierna ook zelf proberen. Het werd
een wedstrijdje waarbij de jongens
en meisjes onderling streden om een
T-shirt. De rest van de avond werd
tot elf uur gevuld met muziek en
dans. De soosleiding was heel tevre
den over de opkomst. Aanvankelijk
bedenken de vrijwilligers zelf plan
nen om de jeugd over de drempel te
krijgen, maar daama is het de
bedoeling dat het initiatief bij de
jongeren komt te liggen. Er zijn ook
plannen voor een kinderclub op de
woensdagmiddag. De jeugdsoos
Sint-Maartensdijk wordt elke veer
tien dagen op zaterdag gehouden
van half acht tot elf uur.
De afdeling Flakkee Schouwen
Tholen van Helpende Handen ge
handicaptenzorg van de Gerefor
meerde Gemeenten houdt zaterdag
een zangmiddag in het kerkgebouw
van de Gereformeerde Gemeente in
Tholen. Het mannenkoor Rehoboth
uit Tholen (onder leiding van R.J.
Rijkse) en organist A. Bout werken
mee aan de dienst. Er is ook samen
zang met de gehandicapten. Alle
gehandicapte mensen (ook van bui
ten de Gereformeerde Gemeenten)
en belangstellenden zijn welkom.
De zangmiddag begint om half drie
en na afloop is er voor iedereen kof
fie, thee of frisdrank en de gehandi
capten krijgen een kleine attentie.
Alzheimer. Donderdag 13 maart
houdt de Alzheimervereniging
West-Brabant een koffiemiddag
voor verzorgers van dementerende
mensen. Het is de bedoeling dat lot
genoten elkaar in een ontspannen
sfeer kunnen ontmoeten en ervarin
gen uit kunnen wisselen. Iedereen
die iets met de verzorging van
dementerenden te maken heeft (vrij
willigers, maar ook partners, kinde
ren, andere familieleden of kennis
sen), is welkom van twee tot vier uur
in steunpunt De Elsenborch aan de
Weegbreestraat in Bergen op Zoom.
Het begon op 1 februari 1971 met de
trimgroep Na Arbeid Komt Sport.
"Die had zo'n enorm aantal leden dat
er op twee avonden getraind moest
worden", vertelt mevrouw Van der
Linden. Net in die tijd speelde de
verandering van het verenigings
recht; om als rechtspersoon erkend
te worden moesten verenigingen
goedgekeurde statuten hebben en
zich in laten schrijven in het vereni-
gingsregister van de kamer van
koophandel. Een kostbare zaak. Dat
leidde ertoe, dat NAKS werd omge
zet in een sportvereniging met afde
lingen; de recreatieve volleyballers
van Thovo traden toe. In 1974 volg
den volleybalclub Veronica '74 en
korfbalclub Emergo, die 1 oktober
van dat jaar was opgericht. Ook de
recreatieve badmintonclub Space-
shuttles en de zaalvoetbalclubs
Noordpoort en Smit Boys (die in de
Meulvlietcompetitie uitkomen) heb
ben zich bij de omnivereniging aan
gesloten. De fusie met Amigos tot
AVC '87 had als gevolg, dat Veroni
ca in 1987 de NAKS-familie verliet.
Die telt momenteel zo'n 150 leden,
waarvan Emergo met een 60 het
leeuwendeel voor zijn rekening
neemt.
Elk van de afdelingen levert een lid
voor het overkoepelende bestuur
van NAKS. Die verplichting is nog
eens expliciet verwoord in de
onlangs aangepaste statuten.
"Oubollige regels zijn eruit gehaald
en de verplichtingen voor de aange
sloten afdelingen aangescherpt",
vertelt mevr. Van der Linden. Een
afdeling die in gebreke blijft, kan
zelfs geroyeerd worden. "Iedere
club die een goed draagvlak heeft,
kan aansluiten bij NAKS." Het doel
van de omnivereniging staat fraai in
artikel 2 van de statuten omschre
ven: 'De sport in de ruimste zin des
woords te bevorderen en daardoor
de volk(s)kracht naar lichaam en
geest te verhogen en te veredelen'.
"Die zin vond ik zo mooi, die heb ik
in de nieuwe statuten laten staan",
lacht de voorzitster.
Iedere afdeling heeft een eigen
bestuur, maar wat regelt het over
koepelende bestuur dan? "De statu
ten zijn een voorbeeld. Maar ook de
inschrijving bij de kamer van koop
handel, huren van accommodaties,
het opstellen van een begroting en
het aanvragen van subsidie bij de
gemeente. En de penningmeester int
alle contributies. Ook proberen we
problemen bij een afdeling op te los
sen wanneer zich die voordoen." Dat
laatste is bijvoorbeeld een aantal
jaren geleden gebeurd toen de trim
groep door ledengebrek dreigde te
verdwijnen. Een wervingsactie had
succes. Wat de begroting betreft,
stelt elke afdeling een eigen - zo
mogelijk sluitende - begroting op.
Die worden dan tot één begroting
samengevoegd. Het clubgebouw
van Emergo is officieel eigendom
van NAKS.
Dicky van der Linden, die zelf uit de
korfbalafdeling voortkomt, is al 22
jaar bij NAKS betrokken. Daarvan
17 jaar als bestuurslid. "De beginpe
riode was ontzettend leuk", zegt ze.
"We hadden een eigen activiteiten
commissie die veel organiseerde. Zo
was er een jaarlijkse NAKS-dag
waarop alle afdelingen zich mani
festeerden. Dus met een trimloop,
volleybal- en korfbaltoernooien.
Heel Haestinge hadden we daarvoor
nodig, maar om financiële redenen
moesten we ermee ophouden.
Toneelavonden hebben we gedaan,
country en western, één van de acht.
En onderlinge toernooien met de
afdelingen. De grote NAKS-feest-
avond trok 400 a 500 bezoekers.
Ook gingen we op de zaterdag van
carnaval met twee volle bussen naar
Eindhoven om te schaatsen en te
zwemmen. Dat laatste hebben we
sinds enkele jaren weer opgepakt
met Emergo."
Naderhand kwam de tijd dat je kon
organiseren wat je wilde, zonder dat
je de mensen nog gemobiliseerd
kreeg. De activiteitencommissie van
NAKS werd opgeheven. Ook het in
1975 in het leven geroepen clubblad
Naksent ging in 1989 ter ziele. Een
jaar later introduceerde Emergo een
eigen clubblad, De Treffer. "Nu is
iedereen in eerste instantie lid van
de eigen vereniging. NAKS zegt ze
weinig meer", stelt Dicky van der
Linden vast. Het zilveren jubileum
van de omnivereniging is dan ook
geruisloos gepasseerd. Iedere afde
ling kan in plaats daarvan aandacht
schenken aan het eigen jubileum.
Werd in de begintijd jaarlijks verga
derd met een volle agenda, tegen
woordig komt het bestuur een keer
of zes bij elkaar. Dat bestaat naast de
voorzitster uit secretaresse Arnet
van 't Veld, penningmeester Jan
Duine, Renate Breure (korfbal),
Corrie Lindhoud (badminton), Dia
na op den Brouw (trimgroep), Perry
Opree (zaalvoetbal) en Janny Deur-
loo (volleybal). Oud-secretaris en -
penningmeester Lenie v.d. Hoek is
erelid van de omnivereniging.
Terugkijkend op de afgelopen perio
de schiet Dicky van der Linden de
aanleg te binnen van een trimbaan in
de jaren zeventig. Dat gebeurde op
een lager gelegen deel van het ter
rein waar nu een korfbalveld en een
trainingsveld voor de voetballers
ligt. "Wethouder Moerland van
sportzaken opende het destijds offi
cieel." Toen het gebruik van de baan
terugliep, is het terrein opgehoogd
en zijn de velden een kwartslag
gedraaid. Emergo hoefde daardoor
niet langer op het voetbalveld te
korfballen, maar kreeg een eigen
terrein. Deze afdeling bloeit
momenteel, er is behoorlijk wat
jeugd. Kortgeleden heeft het NAKS-
bestuur daarom bij de gemeente een
verzoek ingediend voor de bouw
van een kleedaccommodatie. Nu
moet de vereniging gebruik maken
van twee kleedlokalen in Haestinge.
Ooit is geprobeerd om een tak tafel
tennis op te richten, maar dat is
ondanks het enthousiasme van de
deelnemers niet gelukt. "Er was
geen kader te vinden voor de bege
leiding", aldus de voorzitster. Ze
heeft als grote wens: extra ruimte in
Haestinge. Maar dat zit er niet in,
want de sportzaal is yolop bezet.
Spaceshuttles oefent er op maandag,
Thovo op dinsdag, de trimclub en
Emergo op woensdag.
Zaterdag viert de Wereldwinkel in
Tholen het vijfjarig bestaan. Van
vièr tot zes uur wordt er een receptie
gehouden.in.de winkel aan de Stoof-
straat in Tholen. Tegelijkertijd
wordt de jaarvergadering gehouden.
Klanten, donateurs, (oud-)vrijwilli-
gers en anderen die betrokken zijn
bij de Wereldwinkel kunnen komen.
Tijdens de bijeenkomst wordt onder
meer de kersverse nieuwsbrief
gepresenteerd met vooral aandacht
voor de geschiedenis van de
Wereldwinkel. Ook wordt een
mileuvriendelijke, opwindbare radio
gedemonstreerd. Deze radio heeft
dus geen stopcontact of batterijen
nodig. De Wereldwinkel Tholen
maakt deel uit van de landelijke ver
eniging van Wereldwinkels. Op dit
moment zijn er al 300 van deze
zaken, verspreid over heel Neder
land. De winkels verkopen produc
ten die gemaakt zijn door mensen uit
de Derde Wereld die voor hun
arbeid een eerlijke beloning hebben
gekregen. Zo kunn?ji ook zij een
menswaardig bestaan opbouwen.
Het assortiment van de Wereldwin
kel omvat veel producten zoals kof
fie, thee, cacao, chocolade, noten,
rietsuiker, wijn, maar ook sieraden
en gebruiksvoorwerpen. Als actie
voor het vijfjarig bestaan krijgt elke
klant die tot en met 12 maart koffie
koopt in de winkel, 'eerlijke' choco
lade cadeau.
Een tot de laatste plaats met gepar
keerde auto's gevuld plein. Verkeer
dat nauwelijks zijn weg door de
straat weet te vinden omdat ook
daarlangs van voor tot achter blik
staat. Bussen die zich er tóch door
moeten wringen. Fietsers die in het
gedrang komen. Het is inmiddels
een vertrouwd beeld op de Markt in
Sint-Maartensdijk. Maar de midden
stand is dat een doorn in het oog. Zij
heeft de gemeente om maatregelen
gevraagd.
Dat verzoek heeft ertoe geleid, dat
burgemeester en wethouders een
beperkt verkeersplan willen opstel
len voor het gebied Kaaistraat-
Markt-Noordpoort. Het plan moet
de vraag beantwoorden of de
bestaande situatie voldoet in het
licht van de ontwikkelingen (zoals
verkeer, parkeren en openbaar ver
voer). Als dat niet het geval is, zou
in het plan aangegeven moeten wor
den welke maatregelen tot verbete
ring kunnen leiden. Via een hoorzit
ting willen b. en w. van de bevol
king horen wat hun wensen en
opvattingen over deze problematiek
zijn. Over de aanpak van het pro
bleem en de te volgen procedure zal
eerst nog de commissie openbare
werken advies gevraagd worden.
Voor het verkeersplan zou 30.000
gulden opgenomen moeten worden
in de investeringslijst 1998.
Advertentie I.M.
