'Goede voornemens en problemen
zullen altijd wel blijven bestaan'
Ministerie wil
woningsubsidies
toch terughebben
Niet met de rommelpot op pad
Politie heeft een
'makkie' met oudjaar
Verspilling van geld
Chauffeur
J. Verwijs
onderscheiden
Brand stichten
mag van politie
Donderdag 9 januari 1997
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
De tijd rond oud en nieuw
brengt veel mensen tot
nadenken. Er wordt gemij
merd over het verleden,
gesproken over het heden
en gedroomd van de toe
komst. Verwachtingen
worden uitgesproken voor
het nieuwe jaar. Goede
voornemens zijn als een
traditie aan nieuwjaarsdag
verbonden. Hoe denkt de
Thoolse jeugd over de toe
komst. Drie leerlingen van
het Scheldecollege in Sint-
Maartensdijk doen een
boekje open.
Geen oliebollen
Leerlingen van Scheldecollege St. Maartensdijk blikken vooruit
Dakota en Hercules
Grenzen dicht
Carrière
Raad van State over 18 St. Philip slanders
Het ministerie van volkshuisvesting, ruimtelijke orde
ning en milieu (Vrom) wil ten onrechte uitgekeerde sub
sidies aan 18 huiseigenaren in St. Philipsland en Anna
Jacobapolder alsnog terug hebben. Dat bleek dinsdag
voor de Raad van State, waar het ministerie beroep had
aangetekend tegen een uitspraak van een Middelburgse
rechter, die de huiseigenaren in een eerdere procedure
gelijk gaf.
Misbruik
1 m üM m ML
Gezusters Beukelaar hebben het prima naar hun zin in Ten Anker
Het vieren van oud en nieuw is tegenwoordig alom
gebruikelijk. Mensen zitten zo mogelijk bij familie, ken
nissen of gewoon in het eigen gezin gezellig te wachten
tot de klok (al dan niet op de televisie) haar twaalf slagen
laat horen. Onder het genot van oliebollen en appelbeig
nets en het heffen van een glas (met champagne of aan
verwante drank) wordt het nieuwe jaar ingeluid. Het is
een ingeburgerd gebruik waaraan slechts weinigen niet
op één of andere manier meedoen. Maar een halve eeuw
geleden was dit helemaal niet zo algemeen verbreid.
Te goed
Slechts drie jongeren naar Halt
De nacht van 1996 op 1997 is in de gemeente Tholen zeer
rustig verlopen. De snerpende kou weerhield veel herrie
schoppers ervan om al te lang over straat te zwerven.
Ook van het afsteken van vuurwerk was er daardoor rela
tief weinig overlast. Het politiebureau in Tholen was de
hele nacht geopend.
Voorlichting
Stemmen
van lezers
Het onderzoeksinstituut NIPO heeft
net voor de jaarwisseling een onder
zoek gehouden naar de goede voor
nemens van de Nederlanders. Daar
uit bleek dat het veelal de ouderen
zijn die goede voornemens hebben
en dat jongeren hier veel minder aan
meedoen. Ruim de helft van de vol
wassen Nederlanders heeft totaal
geen goede voornemens. Petra Poot
uit Sint-Maartensdijk en Ines Len-
ton en Alexander de Graaf uit Tho-
len zijn leerlingen aan het Schelde
college in Sint-Maartensdijk (voor
heen TSG). Zij hebben zich wel
degelijk enkele dingen voorgeno
men voor 1997. Al liggen die zaken
wel wat uit elkaar.
Petra Poot is veertien jaar en zit in
de tweede klas. Ze moet aan het eind
van dit jaar een richting kiezen en zit
nu nog in het algemene deel van het
voorbereidend beroepsonderwijs.
Ze wil de kant van de verzorging op
en zou later graag winkelbediende
worden. Oudejaarsavond bracht ze
thuis door bij haar familie, zonder
oliebollen, maar met appelflappen.
Vuurwerk stak ze niet af.
De 15-jarige Alexander de Graaf is
wel een vuurwerkfanaat. Hij stak de
hele dag lontjes aan. 's Avonds
bracht hij thuis door, tussen familie
leden, onder het genot van een
appelflap (ook hier géén oliebollen)
bij de televisie. Alexander zit in de
derde klas en heeft voor de richting
metaaltechniek gekozen met vakken
als machine- en constructiebank-
werk en lassen. Later wil hij graag
duiklasser worden.
Een besloten feestje was de jaarwis
seling voorde 15-jarige Ines Lenton
uit Tholen. Zij vierde oud en nieuw
met alleen haar vriend. Ze keken
naar het vuurwerk, aten een hapje en
dronken een slokje. Ines is aan haar
laatste jaar op de Sint-Maartensdijk-
se school bezig. Ze begon met
metaaltechniek, maar stapte over op
verzorging. Hoewel ze deze oplei
ding wil afmaken, ligt daar volgens
haar toch niet haar toekomst. Ze wil
hierna naar de streekschool West-'
Petra Schot (links), Ines Lenton en Alexander de Graaf denken dat goede voornemens de wereld niet zullen veranderen.
Brabant om haar diploma voor de
detailhandel te halen.
De drie leerlingen volgen het
nieuws niet echt goed, moeten ze
toegeven. "Ik lees echt nooit een
krant", bekent Alexander. En ook
Ines en Petra beamen dat ze weinig
op de hoogte zijn. Maar wat is hen
dan het meest bijgebleven van het
afgelopen jaar? "De twee vliegtuig
rampen met die Dakota en die Her
cules", zegt Petra. "En waarom?
Nou ja, ze zijn in Nederland neerge
stort. Daar heb je toch meer mee dan
wanneer het ver weg gebeurt. En in
dat ene vliegtuig zat ook een Thools
meisje." Ines zoekt het wat dichter
bij huis. "Mijn moeder heeft weer
een vriend gekregen en die is bij ons
komen wonen. Dat vond ik wel leuk.
Maar verder is me niet speciaal iets
bijgebleven van vorig jaar." Ook
Alexander weet zo snel niets uit het
nieuws op te diepen. "Ik Vond het
wel mooi dat ik een baantje heb
gekregen als vakkenvuller bij Albert
Heijn. Dat is best leuk en het ver
dient ook nog wel aardig."
Goede voornemens hebben de drie
echter wél. "Ik heb nu een kranten
wijk en die wil ik graag houden en
verder wil ik minder vaak televisie
kijken", vertelt Petra. "Het houdt me
nogal eens van mijn huiswerk af.
Vooral de soapseries en films."
Behalve de soapseries, wordt dit
probleem ook door Ines en Alexan
der herkend. Hoewel ze alledrie
redelijk tot goed mee komen op
school, valt er op sommige punten
toch nog wel wat te verbeteren, vin
den ze. Ines heeft heel andere voor
nemens. "Ik wil meer gaan sporten.
Voor mijn conditie en ik wil ook wel
wat afvallen. Ik doe nu al aan fit
ness, maar dat wil ik voortaan vijf
avonden per week gaan doen", ver
telt de Thoolse. "Daarnaast wil ik
wel wat aardiger zijn tegen anderen.
Ik ben dit jaar niet echt zo leuk
geweest tegenover sommige men
sen, vooral niet tegen mijn ouders."
Ines denkt dat het met de nodige
moeite wel zal lukken om wat aardi
ger te zijn. Al moet dat natuurlijk
wel van twee kanten komen volgens
de scholiere. "Als mensen niet aar
dig zijn tegen mij, dan ben ik het
ook niet."
Alexander wil voorlopig steeds ver
der komen door te leren. Maar hij
heeft zich ook een meer materialis
tisch doel gesteld: een brommer èn
het bijbehorende certificaat. Dat
inmiddels verplichte bromfietscerti
ficaat zit de drie jongeren overigens
niet lekker. "Ik vind het gewoon niet
eerlijk. Mijn broer heeft het nog
gewoon kunnen kopen, maar als ik
later een brommer of scooter wil,
moet ik er examen voor doen", zegt
Petra. Ines én Alexander zijn het
met haar eens. "Je krijgt toch ver-
keersles op de lagere school? Dus
we kennen de regels toch wei. En
bovendien zijn er nog best veel leer
lingen die het examen een paar keer
moeten afleggen voor ze dat certifi
caat hebben. Dat kost allemaal weer
geld", vinden ze.
Wat goede voornemens betreft, zou
den er wereldwijd heel wat gemaakt
en uitgevoerd moeten worden. Oor
logen, hongersnood en misdaad rij
zen de pan uit. Ook Alexander, Ines
en Petra zien het somber in. "Ik denk
niet dat er in 1997 iets zal verande
ren aan die situatie", zegt Ines. "Het
gaat altijd wel weer ergens fout."
Petra ziet het iets rooskleuriger:
"Misschien als er nu werkelijk eens
maatregelen genomen worden. Als
er ook echt iets gebeurt." Maar
Alexander en Ines zien dat er niet zo
snel van komen. "In Joegoslavië is
de oorlog net voorbij en dan begin
nen ze meteen weer met demonstre
ren", geeft Alexander als voorbeeld.
Uit de problemen in de wereld vloei
en voor Nederland ook een aantal
moeilijkheden voort. Volgens de
drie leerlingen van het Scheldecolle
ge is het in Nederland zelf ook niet
altijd koek en ei. "Nou ja, al die
werkloosheid bijvoorbeeld. Ik ben
best wel eens bang dat ik geen baan
krijg als ik klaar ben met school",
zegt Ines.
"Als ik voor Nederland mocht
beslissen dan zou ik er niemand
meer inlaten. Er komen veel te veel
mensen binnen. Alle vluchtelingen
en buitenlanders die hier zitten,
mogen wat mij betreft natuurlijk
blijven, want zij hebben hier een
nieuw bestaan opgebouwd. Maar
alle nieuwe moeten maar eens door
een ander land opgevangen wor
den." Ook Alexander en Petra zien
de werkloosheid als een groot pro
bleem, maar zij willen toch iets min
der drastische maatregelen. "Alleen
de noodgevallen binnenlaten", vindt
Petra. "Ik denk dat je zelf ook wel
heel graag naar binnen zou willen
als er in je eigen land oorlog is",
voegt Alexander eraan toe. Alledrie
erkennen ze dat het probleem van
vluchtelingen veel minder zou spe
len als er geen werkloosheid was.
Tegelijkertijd constateren ze dat
men het in Nederland vergeleken bij
andere landen erg goed heeft. Op de
vraag of dan het geld van studie
beurzen bijvoorbeeld niet beter naar
arme landen kan worden gestuurd,
wordt bedenkelijk gekeken. "Je
moet toch ook zelf rondkomen?", is
hun reactie. Ook bekennen ze dat ze
later zullen protesteren als bijvoor
beeld de jaarlijkse loonsverhoging
zou worden ingehouden. "Je hebt
het al wel goed, maar je gaat dan
toch mee. Je komt voor jezelf op",
vinden Petra, Ines en Alexander.
Over de vraag of er werk voor hen is
na hun schooltijd denken Alexander
en Petra nog niet teveel na. "Dat zien
we dan wel weer. Nu wil ik eerst
nog zover mogelijk komen door
diploma's te halen", zegt Alexander.
Van de drie leerlingen heeft Ines het
meest uitgesproken carrièrebeeld.
Hoewel ze wisselde van interesse,
weet ze toch zeker dat ze de handel
in wil en ook wil blijven werken.
"Een vriend is leuk, maar trouwen
en kinderen krijgen niet hoor", ver
telt ze. "Ik zou best naar bijvoor
beeld Spanje gaan als daar een goe
de baan voor mij zou zijn. Geen
enkel probleem en mijn vriend neem
ik dan wel mee." Petra ziet werken
'n het buitenland echter niet zitten.
"Wel bijvoorbeeld ergens anders in
Nederland, maar verder weg niet."
De 14-jarige wil later wel trouwen
en kinderen krijgen. "Maar eerst nog
een paar jaar werken", voegt ze
eraan toe. Ook Alexander is niet erg
happig op emigreren naar een ander
land. Aan een gezin dénkt hij zelfs
nog niet. "Dat zou misschien ook
niet zo handig zijn als ik ook echt
duiklasser zou worden. Volgens mij
ben je dan meer weg dan thuis."
Al met al zien Petra, Ines en Alexan
der het nieuwe jaar wel zitten.
School staat daarbij op de eerste
plaats, zeggen ze tot genoegen van
hun leraren. Een gezellige school,
daar zijn ze het over eens.
De staatssecretaris van volkshuis
vesting had de subsidies ingetrok
ken omdat er bij de bouw van nieu
we huizen door Woonplan uit De
Bilt misbruik van de premie A-rege
ling zou zijn gemaakt. De bouwper
celen zouden door de gemeente en
Woonplan bewust zijn gesplitst
omdat anders de grondkosten te
hoog zouden worden om nog voor
de volle honderd procent subsidie in
aanmerking te komen. Later werd
het afgesplitste deel alsnog aan de
bewoner verkocht voor de bouw van
een garage of de aanleg van een gro
tere tuin.
Bij de behandeling in Middelburg
maakten zowel dhr. Aantjes van
Woonplan als de toenmalige burge
meester T.A. Vogel duidelijk, dat
alles in overleg met het ministerie
was gebeurd. Verkleinen van bouw-
kavels was een gebruikelijke prak
tijk in het land. De Middelburgse
rechter oordeelde, dat er geen enkel
bewijs voor koppelverkoop was. De
achttien betrokkenen hoefden geen
cent subsidie terug te betalen en kre
gen de opgeschorte bijdragen als
nog, maar het ministerie ging tegen
die uitspraak in beroep.
Een woordvoerder van het ministe
rie voerde dinsdag bij de Raad van
State aan, dat de gemeente misbruik
had gemaakt van de soepele opstel
ling van het ministerie. "De premie
regeling werd op allerlei manieren
misbruikt", stelde mevr. C. Mole
naar van het ministerie.
Koninklijk. Het landbouwmechani-
satiebedrijf Van Trier in De Heen
heeft het predikaat 'koninklijk'
gekregen. Dit in verband met het
250-jarig bestaan van het familiebe
drijf. De erkenning is uitgereikt door
burgemeester Van Wijk van Steen
bergen.
In een vergelijkbare zaak in de
gemeente Horst kreeg het ministerie
gelijk. Als dat ook in St. Philipsland
zou gebeuren, kunnen de 18 huisei
genaren volgens mevr. Molenaar
een claim indienen bij Woonplan of
de gemeente.
De achttien huizen staan aan de
Schelpkreekstraat, Esdoomhof, Ber
kenpad en Wilhelminastraat in St.
Philipsland en aan de Steintjeskreek
in Anna Jacobapolder. De betrokke
nen zijn A. Dieleman, G.P.J. Koen,
R.M. Booy, J.F. Wallet, A. van de
Velde, W.C. Kempeneers, A. van
Nieuwenhuijzen, C. Broere, L.A.
Polderman, A.L. van Herk, R.T.
Ruijtenberg, J.H. Sturris, J.A.F.
Verbraeken, A. Verwijs, C.M. Lis-
seveld, J.M. Steyn, A. Boon, L.
Kempeneers en T.A. Moerland. Het
ministerie had in februari 1994 Van
de Velde en W.C. Kempeneers
geweigerd om subsidie te verstrek
ken, bij de overigen ging het om
terugvordering van al verleende bij
dragen en stopzetting van toekom
stige betalingen. Gemiddeld ging
het om 20.000 gulden subsidie per
woning, maar in enkele gevallen
was het maximum 41.000 gulden.
Dat burgers het maximale uit een
subsidieregeling proberen te halen,
ook al ook gebeurt dat via strate
gisch gedrag als grondsplitsing, was
volgens de Middelburgse rechter
niet strijdig met de regelingen van
het ministerie. Na het sluiten van de
koopovereenkomst is het de huisei
genaren volgens circulaires van het
ministerie toegestaan om via meer-
werk extra kwaliteit aan de woning
toe te voegen. De aankoop van een
stukje grond hoorde daar ook bij,
oordeelde de Middelburgse rechter
in februari 1996.
Met het beroep van het ministerie bij
de Raad van State duurt de onzeker
heid voor de St. Philipslandse huis
eigenaren voort. Over ongeveer zes
weken kan er een uitspraak bekend
worden.
De gezusters Beukelaar hebben het prima naar hun zin in Ten Anker. Van links naar rechts: mevr. K. Kloet-Beukelaar, mevr. F. van der
Eijk-Beukelaar en mevr. MEngelvaart-Beukelaar.
In zorgcentrum Ten Anker te Tho
len wonen drie gezusters die hiervan
mee kunnen praten. De 85-jarige
mevr. K. Kloet-Beukelaar woont in
de verzorging, mevr. F. van der
Eijk-Beukelaar (82) in de serviceflat
en de 79-jarige mevr. M. Engel
vaart-Beukelaar in een aanleunwo
ning. Zij zijn dochters van een
Thoolse winkelier en zitten nu geza
menlijk in Ten Anker. Ook tijdens
de nieuwjaarsreceptie van Ten
Anker zijn de dames bij elkaar aan
tafel te vinden. Mevr. Van der Eijk
vertelt dat er bij haar thuis vroeger
geen sprake was van het vieren van
oud en nieuw. "Nee, dat gebeurde
bij ons niet. Niets van al die tierelan
tijnen en ook niet opblijven tot het
twaalf uur was. Maar de volgende
dag hadden we wel vrij", legt mevr.
Van der Eijk uit. Ze ging niet, zoals
veel kinderen vroeger, zingend met
de rommelpot langs de deuren. "Dat
mochten we niet van vader. Dat was
schooien. Maar we hadden het maar
wat graag gedaan. Je haalde daar
mee best veel geld op. Kijk maar
naar die paar kinderen die het tegen
woordig nog doen. Dat vieren van
oudejaarsavond is volgens mij pas
na de oorlog echt op gang geko
men." Mevr. Van der Eijk en haar
man hadden een slagerij in de Kerk
straat in Tholen, later overgenomen
door de slagersknecht, H. Poot. "Bij
ons achter hingen de varkensblazen
voor de rommelpotten te drogen",
vertelt ze. "Toen werd zoiets nog
gedaan. Maar tegenwoordig is dat
gebruik alweer afgezakt."
Voor sommige ouderen betekent het
einde van het jaar een sombere tijd.
"Je hebt inderdaad mensen die gaan
zitten kniezen, maar dat doen ze dan
vaak altijd al. En dat terwijl we het
hier zo goed hebben; veel te goed.
Echt, Ten Anker is fantastisch", zegt
mevr. Van der Eijk. "Maar het is een
kwestie van instelling. Er is hier
zoveel te doen dat je vrijwel elke
dag onder de pannen kunt zijn als je
dat wilt.
Er zijn creatieve uurtjes, je kunt kof
fie gaan drinken in de grote zaal, er
is welfarewerk en een koortje.
Genoeg te doen, maar je moet het
wel willen." De Thoolse maakt zelf
dankbaar gebruik van al deze moge
lijkheden. "Sommige bewoners zeg
gen weieens tegen me: Je bent altijd
weg." Mevr. Van der Eijk, die nog
steeds zelf auto rijdt, heeft voor het
nieuwe jaar bescheiden wensen. In
ieder geval ligt de jaarlijkse vakan
tie naar Bos en Duin in Oostkapelle
in het verschiet. Maar verder is het
slechts: "Ik hoop dat we allemaal
gezond en nog lang bij elkaar mogen
blijven." En daarop kunnen haar
zusters toosten.
Vanaf oudejaar 's avonds acht uur
tot nieuwjaarsnacht vier uur waren
de agenten paraat. Ze hoefden echter
slechts sporadisch in actie te komen.
Een politiewoordvoerder meldt
maar één incident waarop de politie
is afgegaan. In de Minneputtestraat
te Tholen vloog een vuilniscontainer
in brand doordat er vuurwerk in was
gegooid. De politie ging ernaartoe
en bluste zelf het brandje.
Maar er gebeurde toch nog wel meer
dat aan de aandacht van de politie
ontsnapte. Jongeren onder de zes
tien jaar die vuurwerk bij zich had
den bijvoorbeeld. En rotjes of strij
kers werden in vuilnisbakken, kle-
dingcontainers en glasbakken
gegooid. Een afvalbak op de hoek
van de Burg. Versluijsstraat en
Molenstraat in Oud-Vossemeer is al
jaren het mikpunt van vuurwerkvan-
dalisme. Dit jaar begaf uiteindelijk
de bodem het. Maar de politie greep
ook niet altijd in bij een melding. Zo
ontstond er door ontploffend vuur
werk een brandje aan de achterkant
van een bejaardenwoning aan de
Secr. Rijstenbilstraat. Door de hitte
sprong een ruit van het huis aan dig
gelen. De politie werd. ingeseind,
maar zei niets te kunnen doen. Des
ondanks bleef het volgens de politie
heel rustig rond de jaarwisseling.
"Een gevolg van de extreme kou.
Het is trouwens in heel de Ooster-
De 43-jarige beroepschauffeur J.
Verwijs uit St. Maartensdijk is
zaterdag tot zijn verrassing onder
scheiden. Bij zijn werkgever Ber-
naards transport in Halsteren kreeg
hij het IRU-diploma met speldje
omdat hij 20 jaar aanééngesloten in
de transportsector werkzaam is,
waarvan 15 jaar bij het grensover
schrijdend vervoer. Bovendien had
hij meer dan 1 miljoen kilometer
afgelegd. Een andere voorwaarde
voor de onderscheiding was, dat de
chauffeur de laatste vijf jaar niet met
justitie in aanraking moest zijn
gekomen en ook daaraan voldeed
Verwijs.
Directeur L. Bernaards reikte de
onderscheiding zaterdag uit tijdens
de nieuwjaarsbijeenkomst in het
bedrijf. "We gaan daar nooit naar
toe, maar nu hadden we een brief
gekregen dat er iets speciaals zou
zijn", vertelt mevr. Verwijs, terwijl
haar man met zijn trailer in België
rijdt. "Zelf wilde ik ook na die spe
ciale uitnodiging nog niet, maar Jan
drong er op aan dat we samen gin
gen. Niets vermoedend reden we
naar Halsteren, want we hadden
geen idee dat het speciale voor mijn
man en nog een Brabantse collega
was bestemd, totdat ze naar voren
werden geroepen. Maar het was best
wel leuk, zo'n verrassing!"
Jan Verwijs is sinds 6 april 1979 in
dienst van Bemaards. Hij vervoert
met zijn trailer allerlei goederen,
met name naar Frankrijk.
schelderegio erg rustig geweest",
meldt een politiewoordvoerder.
Bij het Halt-bureau bleef het ook erg
rustig. Vorig jaar werden er in de
hele Oosterschelderegio zo'n zestig
jongeren in de kraag gevat en naai
Halt verwezen voor vuurwerkdelic
ten. "Nu zijn er in het hele gebied
nog geen dertig opgepakt waarvan
er nog zes voor de boete hebben
gekozen", legt coördinator mevr. S.
de Koeijer van Halt uit. "Een aantal
jongeren waren uit Zeeuws-Vlaan-
deren en Walcheren afkomstig en
hebben hun straf dan ook daar afge
werkt. Op Tholen zijn er drie jonge
ren aangehouden in verband met het
te vroeg afsteken van vuurwerk. Zij
hebben donderdag hun alternatieve
straf gehad."
Die straf bestond uit het vegen van
het terrein van de brandweerkazerne
en poetswerkzaamheden in de'
kazerne zelf. Daarnaast kregen de
jongelui voorlichting over de geva
ren van vuurwerk. Mevr. De Koeijer
wil het feit dat er veel minder jeugd
is opgepakt voor vuurwerkdelicten
niet alleen aan het erg gure weer
wijten. "Nee, ik denk en ik hoop dat
de intensieve voorlichting toch ook
wel haar vruchten af heeft gewor
pen.
Die geluiden krijgen we ook vanuit
de politie en van anderen. Dus we
hopen dat het ook in de toekomst
nog verder zal dalen", aldus de coör
dinatrice.
Op oudejaarsmiddag is er omstreeks
half vijf brand gesticht bij mevr.
Minheere in de dr. Renesstraat te
Oud-Vossemeer. Mevr. Heydra was
daar op bezoek en zou naar huis.
gaan, toen ze in de slaapkamer
vlammen zag tot aan de goot. Ze
dacht, dat het binnen was, maar al
gauw kwam ze tot de ontdekking,
dat buiten een bank in brand stond.
De vlammen gingen langs het raam
van de slaapkamer tot de goot. Door
de hitte sprong het raam van de
slaapkamer kapot.
De gealarmeerde politie zei, dat hij
niets kon doen, want op oudejaars
dag mag je vuurwerk afsteken. Dus
met andere woorden moet een
vrouw van 80 jaar maar zien wat ze
dan doet. Hardstikke glad buiten, de
buren niet thuis. Gelukkig was er
iemand, anders was alles afgebrand.
Waarom kijken de ouders niet eens
wat hun kinderen doen. Er zijn
plaatsen genoeg om vuurwerk af te
steken. Waarom moet dat persé bij
bejaardenwoningen met oude men
sen. Het is een schande. Als de ban
dieten zien dat het vuurwerk brand
veroorzaakt, dan vliegen ze hard
weg. En wie betaalt nu de schade?
Mevr. Stouten
Westvest, St. Maartensdijk.
W.B. van Osch, uw schrijven
zal lang in mijn gedachten blijven.
Ik nam, gedichtelijk, dezelfde stand
niet zo lang geleden in deze krant.
Jaer is veel verspilling van geld,
te veel 'hebbes', te veel geweld.
Liefst nu en dan doen met ietsje minder
en weiger dat commercieel gehinder
gevend het idee dat men is niet blij
zondermeer 'ik' en minder 'jij'.
Voor mij mag het wel anders om,
maar de mens is kortzichtig en vaak dom.
Hoe sommige jongeren reageren
intolerant en zonder manieren,
mensen,
nieuwjaarswensen.
Al dat pyrotechniek kopen wij niet
zolang men overal nog ellende ziet.
Trouwens, mensen laten op de stoep
zodat men blijft, na alle geklap
en
bij mensen in nood! Ook hier in Tholen
vindt men ze, net als in Polen.
Alleen laat men ze hier over aan hun lot
want over hen is nog geen t.v.-spot
Maar met wat goede intentie
Gelukkig nieuwjaar; maak een ander blij.
Mevr. PjLS. Kubista, Kreeftenstraat 3, Tholen
I
