'Ik begon met een pannekoek,
banaantjes en steenwalletje'
Nieuwe werkgroep moet integratie
gehandicapten Tholen verbeteren
SVRZ krijgt
31/2 ton en
reeks vragen
G. Nieuwkoop maakt eilandenrijkjes voor vogels en snoeken
Overleg- en adviesorgaan start op Europese dag gehandicapten
NOG GEEN ABONNEE?
BEL 0166-652752
Donderdag 5 december 1996
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
19
Vrijdagmiddag, een koude wind waait over het herfst
landschap op de Speelmansplaten bij de Oesterdam. Een
wat bleek zonnetje straalt over Tholen, maar onvoldoen
de om het behaaglijk te maken. Recreanten zijn er niet op
het terrein, maar desondanks is er veel activiteit. Met
groot materieel wordt er namelijk geknutseld aan het
Zoommeer. Voor de oevers van de Speelmansplaten
komen vier eilandjes te liggen die als fouragegebied voor
vogels en paaiplaats voor snoeken moeten gaan dienen.
Tholenaar Gilles Nieuwkoop van rijkswaterstaat zwaait
de scepter over de uitvoering.
Afkalven
KRAMMERSLUIZEN
Vernoemd
Hergebruikte steen
Koud
Tomaten
Dras-plas
THOLEN
Liefdesnestje
BERGSEDIEPSLUIS
OESTERDAM
Dinsdag ging officieel de
nieuwe werkgroep gehan
dicaptenbeleid Tholen van
start. Al sinds het begin van
dit jaar is er gewerkt aan
het opzetten van deze
groep en op de Europese
dag van de gehandicapten
werd het startsein gegeven.
Vooral de gemeente en
openbare instellingen heb
ben er een wakend oog bij-
gekregen.
Bestuur
Toegankelijk
Teletaxi
en u krijgt elke
donderdag de
Eendrachtbode
in huis.
Provincie wacht
op gemeente voor
fietspad naar
Stavenisse
Zo op het eerste gezicht lijkt het
redelijk weer met slechts weinig
wind, maar de echte Zeeuw weet
het: aan en op het water waait het
altijd harder. Vanuit de auto is het
echter maar een paar stappen naar de
warme directiekeet waar opzichter
Nieuwkoop al in het deurgat staat te
wachten. Het koffiezetapparaat
pruttelt en de kachel staat aan. De
wanden van de keet zijn bezaaid met
kaarten, tekeningen, schetsen, sche
ma's en vooral met foto's. "Tja, op
een keer ben ik begonnen met het
vastleggen van de werkzaamheden
op foto en daar was men zo enthou
siast over dat ik niet meer mocht
stoppen", legt Nieuwkoop lachend
uit. Hij heeft dan ook een imposant
aantal fotoboeken in de kast staan
van allerlei projecten die hij in de
loop der jaren aanpakte.
Gilles Nieuwkoop is afkomstig uit
Willemstad, een Noord-Brabants
vestingstadje van zo'n 3500 inwo
ners. "Ik ben begonnen als tekenaar
bij de Deltadienst en ik werkte een
tijdlang op de Volkeraksluizen.
Daarna werd ik opzichter", vertelt
Nieuwkoop. "Toen de Deltawerken
klaar waren, werd ik uitgeleend aan
de dienstkring Schelde-Rijn. Die
was toen nog zo klein dat ze niet
zoveel eigen personeel aan konden
Stellen. Later kwam ik in vaste
dienst. Maar toen was het nog wel
zo dat je moest verhuizen voor je
werk. Geen pardon. Ik werd in een
paar plaatsen ingeschreven voor een
huis en het werd uiteindelijk Tho
len." Het is nu 25 jaar geleden dat
Nieuwkoop naar Tholen verhuisde.
Sindsdien werkte hij aan projecten
zoals de aanleg van het Schelde-
Rijnkanaal, ontmanteling van de
Markiezaatskade te Bergen op
Zoom, het aanleggen van de Oester-
dam en Philipsdam en sinds 1989
aan het maken van eilandjes, platen
en geulen in het Volkerak/Zoom
meer.
De Thoolse opzichter van Rijkswa
terstaat doet uit de doeken waarom
de overheid ruim 32 miljoen inves
teerde in het aanleggen van eiland
jes en oeververdedigingen. "Toen in
1986 de Oesterdam werd gesloten
en een jaar later de Philipsdam, ont
stond het Volkerak/Zoommeer dat
een vaste waterstand had op het
NAP (nieuw Amsterdams peil -
red.)", vertelt Nieuwkoop. "Doordat
het water constant op dezelfde
hoogte tegen de schorren kabbelt,
krijg je erosie. Elke keer als er een
golfje tegen de grond aan komt, ver
dwijnt er een beetje. Op den duur
stort dan een heel stuk in en zo gaat
dat verder. Daar had je met eb en
vloed geen last van." En ook dit
stukje van de problematiek heeft
Nieuwkoop vastgelegd op de gevoe
lige plaat. Daarop is inderdaad te
zien dat grote stukken schor afkal
ven door de golfslag. Om dit pro
bleem te verhelpen èn om de vogels
een stuk fourageergebied terug te
geven in plaats van de slikken en
zandplaten die wegens het ontbre
ken van getij niet meer boven water
komen, besloot rijkswaterstaat
maatregelen te treffen.
Vanaf 1988 werkt men aan het aan
G. Nieuwkoop op één van de eilandjes voor de Speelmansplaten.
Er zijn ook eilandjes aangelegd bij ondermeer de Philipsdam (8 en
9) en Oude Tonge 56 en 7). De Noordplaat (10) was het eerste
werk van Nieuwkoop.
leggen van oeververdedigingen door
middel van een soort walletjes van
steen die een eindje uit de oever lig
gen. Deze muurtjes breken de golf
slag zodat erachter rustig water ont
staat. "Vogels zijn daar dol op", weet
Nieuwkoop. "Je ziet ze er ook in de
luwte dobberen als het hard waait."
Men begon aan de zuidkant van
Flakkee. Er werden echter ook nieu
we eilandjes gemaakt en Nieuw-
koops eerste werk in dit plan was de
Noordplaat middenin het Kram
mer/Volkerak. "We hielden het toen
heel simpel. Een soort pannekoek
met twee banaantjes erbij en een
steenwalletje eromheen", vertelt
Nieuwkoop. "Je moet zoiets ook
leren. Het is iets nieuws en gaande
weg pas je je aan. Als alle volgende
eilanden ook zo eenvoudig waren
geworden, was het saai werk
geweest, maar we werden steeds
creatiever."
Blijkbaar vond men Nieuwkoop een
geschikte man voor dergelijke kar
weitjes, want bij twintig van de 23
werken die in het plan zijn aange
pakt, was hij opzichter.
De Tholenaar werkte veelal vrij
zelfstandig. Soms zelfs een beetje
naar eigen inzicht. "Dat hadden ze
me ook voorgehouden toen ik bij
rijkswaterstaat kwam werken. 'Niet
voor elk probleempje bij de directie
aankloppen', zeiden ze. Dus dan
moet je zelf iets bedenken", zegt
Nieuwkoop die inmiddels allerlei
fotoboeken, rapporten en kaarten
om zich heen heeft opgestapeld. Een
voorbeeld van een 'oplossing' die
Nieuwkoop voor een probleem
bedacht, is te zien aan de groep gril
lig gevormde eilanden voor de kust
van Oude Tonge. Bij het exemplaar
dat het verst uit de wal ligt, is nog
een klein eilandje te zien. "Dat
kwam omdat we een te grote zuiger
hadden. Dat is een boot die met een
leiding zand opzuigt van de bodem
en dat ergens anders opspuit. Deze
spoot in een korte tijd heel veel zand
op. Maar de hoogte en vorm van het
eiland liggen min of meer vast. Ach
teraf bleek er teveel zand te zijn en
daarvan hebben we toen uiteindelijk
dat kleintje er nog bij gemaakt", ver
telt Nieuwkoop en hij voegt er niet
helemaal zonder trots aan toe: "Ze
hebben het nog naar mij genoemd
ook. Het heet 'Nieuwkoper eiland',
daar hebben ze me zelfs nog een T-
shirt van gestuurd. Maar het zal wel
niet zo blijven heten hoor, want alle
eilanden en oeververdedigingen
worden overgedragen aan de natuur
organisaties Het Zeeuwse Land
schap, Staatsbosbeheer en Natuur
monumenten. Staatsbosbeheer zal er
wel één of andere vreemde vogel
van maken." Inmiddels is de koffie
klaar.
Het aanleggen van de eilandjes bij
de Speelmansplaten is de laatste
fase van het zogenaamde POVEZ-
project (projectgroep oevers Volke-
rakmeer-Eendracht-Zoommeer).
Het kostte in totaal ruim 32 miljoen.
De vier eilandjes aan de Speelmans
platen vergen bij elkaar 1,1 miljoen.
"We hebben overigens wel enorm
op de kosten bespaard. We zijn ruim
vijf miljoen goedkoper uitgekomen
dan begroot", vertelt Nieuwkoop.
"Dat komt omdat we materiaal her
gebruikt hebben. Omdat de water
stand nu in het Volkerak/Zoommeer
op NAP blijft, heeft de hoge
beschoeiing van de dijken geen zin
meer. Daarom hebben we alle steen
tot op een meter boven NAP weer
weggehaald en gebruikt voor de
wallen rond de eilanden en voor de
oevers. Dat heeft het voordeel dat
nutteloos materiaal opnieuw ge
bruikt wordt en dat brengt de kosten
terug. Maar daarnaast komen de dij
ken er ook weer groener uit te zien
omdat een groot deel van de stenen
verdwenen is."
Nieuwkoop vindt het tijd voor een
rondleiding over het werk. Om op
het inmiddels opgespoten eiland te
komen, is een bootje nodig. Via de
mobilofoon wordt er iemand opge
roepen. Dat gaat echter niet gemak
kelijk. "Izak!", klinkt het een tijd
lang zonder dat er antwoord komt.
Maar uiteindelijk is er dan toch con
tact. Op weg naar het aanlegsteiger-
tje blijkt al snel dat het zonnetje niet
veel in de pap te brokken heeft. Een
koude bries maakt het stilstaan niet
aangenaam. Een stalen motorvletje
van het meest lelijke type legt aan.
Eigenlijk is het niet meer dan een
stalen sloep met een buitenboord
motor eraan. Toch voldoet het uit
stekend en pruttelend gaat de tocht
rond de eilandjes in aanleg. Het
opspattende water van de boeg voelt
bar koud aan. En dan te bedenken
dat de staken waarmee de contouren
van de eilanden worden aangege
ven, door Nieuwkoop en zijn perso
neel zelf gestoken zijn. "Met een
waadpak aan moet je dan de piketten
in de bodem duwen. Ze zijn gemar
keerd waardoor de machinisten
weten hoe hoog het zand moet
komen", vertelt Nieuwkoop. "In de
zomer is dat lekker werk, maar in de
winter is het vreselijk koud. Soms is
het zo erg dat je in de boot moet
klimmen om wat op te warmen. Als
de bazen dan in de zomer komen kij
ken, zeggen ze: Wat heb jij toch een
mooie baan, maar in de winter zie je
ze bijna nooit. En je kunt de staken
niet vanuit de boot steken, want zo'n
vletje ligt niet vast en je moet con
stant de afstand meten tussen
bepaalde lijnen."
Toch vindt Gilles Nieuwkoop het
fantastisch werk. "Het is mooi om te
zien hoe zo'n eilandje gaandeweg
ontstaat. En nog opmerkelijker is dat
het binnen een jaar begroeid is", zegt
de opzichter. "Ik kom later wel eens
terug op zo'n eiland en dan is het
niet te geloven wat er al groeit. Ik
ben zelfs al eens tomaten en een
enorme zonnebloem tegengekomen.
En de vogels nemen zo'n plaat zand
meteen in." Dat blijkt, want als de
vlet een bocht rondt en richting het
verst gevorderde eiland vaart, vlie
gen er tientallen meeuwen en enkele
andere watervogels op. "Ze zeggen
wel eens dat je die dieren zo gemak
kelijk verstoort", zegt Nieuwkoop.
"Maar als wij hier bezig zijn met de
kranen en bulldozers, zitten ze prak
tisch op de machines." Een kras
voorbeeld hiervan liet de opzichter
eerder in de keet al zien. Een foto
van een kokosmat die rijkswater
staat voor een oever weglegde met
daarin riet geplant. "Terwijl we een
eindje verderop nog bezig waren,
had een vogel de rietstengels eruit
getrokken en er zijn nest op het
kokosdoek mee gemaakt", verhaalt
Nieuwkoop. "Dus zo erg verstoor je
ze ook weer niet." Toch is de Thole
naar heel voorzichtig met 'natuur
werken' zoals deze. "Een dragline
die over het schor naar de waterkant
rijdt, laat een verschrikkelijk spoor
achter dat je jaren later nog steeds
ziet. Dus dat probeer ik te vermij
den."
Met een schok landt de vlet op de
zanderige kust van het eilandje. "Dit
is goed zand waarmee we spuiten,
dus dan kun je er al snel overheen.
Dat is wel eens anders geweest", legt
Nieuwkoop uit terwijl hij door het
zand stapt. "Soms is het net yoghurt
en dan kun je er na een week nog
niet op komen. Maar hier kunnen de
bulldozers al vrij snel het zand voor
de pijp uit weg schuiven." Omdat
het Zoommeer op deze plek maar
zo'n 1,5 meter diep is, werken de
graafmachines gewoon in het water.
"Ja, de kranen hebben rupsbanden
en rijden zo het water in tot aan de
cabine. Dat gaat prima. We hebben
in het begin bij de Noordplaat overi
gens wel eens een chauffeur gehad
die niet wist dat hij het water in
moest vanaf het ponton. Toen hij op
de boot stond en wij zeiden dat hij
de machine erin moest rijden, wei
gerde hij. We hebben een ander
moeten laten komen", zegt de
opzichter en hij moet er nog smake
lijk om lachen. Intussen blijkt dat de
kraanmachinisten die hier aan het
werk zijn, niet verlegen zijn. Stukje
bij beetje krijgt het eiland meer
vorm. De hoogste delen steken een
halve meter boven het water uit,
andere liggen er weer net onder. En
dan zijn er ook nog delen die op het
watemiveau liggen. "Dras-plas",
noemt Nieuwkoop deze. "Ideaal
voor vogels die ervan houden om in
een klein laagje water naar voedsel
te zoeken."
De eilandjes worden aan de winderi
ge kanten beschoeid met stenen wal
letjes en er worden rietkragen aan
gelegd. Ertussenin wordt een diepe
geul uitgegraven voor de vissen.
Want men hoopt dat hier de snoeken
die zijn uitgezet in het gebied zullen
paaien. De snoek is een wapen tegen
de overmatige algengroei in het
water. Sinds het getij is verdwenen,
hebben wieren en algen namelijk
een coupe gepleegd op het eens zo
heldere water. Het is hinderlijk voor
recreanten, maar ook voor het biolo
gisch evenwicht. Algen worden
gegeten door plankton (microsco
pisch kleine diertjes en plantjes die
in het water zweven). Maar plankton
wordt weer gegeten door witvis
zoals brasem en die wordt op zijn
beurt weer veroberd door de snoek.
Maar de snoek ontbreekt in het
Zoommeer en daarom krijgen witvis
en algen de overhand. Natuurorgani
saties en rijkswaterstaat hebben
daarom jonge snoekjes uitgezet.
Maar deze stellen hoge eisen aan de
plek voor hun liefdesnestje. Ondiep
water met rietkragen. Dus daarom
worden er bij de aanleg van de
eilandjes ook dergelijke paaiplaat-
sen gemaakt.
Tot slot zullen ook de watersporters
baat hebben bij deze natuuractie van
rijkswaterstaat. Het zand voor de
eilandjes wordt namelijk opgezogen
uit een gebied dat aan de zuidoost
kant van de Speelmansplaten ligt.
Het water wordt hierdoor dieper,
zo'n 3,5 meter. Daardoor zullen
watersporters zoals surfers en water
scooteraars ongestoord hun hobby
uit kunnen oefen. Overigens is het
natuurlijk de bedoeling dat ze de
eilandjes met rust laten. "Maar daar
moet de politie op toe zien", vindt
Nieuwkoop.
Op de boot terug speelt het zakken
de zonnetje fraai op de kabbelende
golven van het Zoommeer. "Je zult
het zien. Dit wordt een mooi plekje",
zegt Nieuwkoop zelfverzekerd. In
maart moet het af zijn en dan is er
een tijdperk afgesloten voor hem.
Maar toch heeft hij geluk. "Ik ga
hierna een vogeleiland opspuiten bij
de Volkeraksluizen. Dat is weer een
ander plan en het duurt ook maar
een jaar. Maar daarna zien we wel
weer vérder. Het is mooi werk."
i
iff i
Bij Tholen legde rijkswaterstaat eilandjes aan bij de Boereplaat
(17), Prinsesseplaat (18) en de Speelmansplaten (19).
Voorzitter L. Prins en secretaris mevr. C.R. Schless van de werkgroep gehandicaptenbeleid Tholen in overleg in Centrum Thuiszorg te Sint-
Maartensdijk.
Ruim 2,5 jaar ligt de uitvoering van
de wet voorzieningen gehandicapten
(WVG) nu bij de gemeenten. "De
geme'ente Tholen had de behoefte
aan extra kennis en heeft de Anib
begin dit jaar gevraagd om alle
belanghebbende groepen bij elkaar
te brengen in één werkgroep", legt
voorzitter L. Prins uit Tholen uit. Hij
is tevens bestuurslid van de Anib
Tholen en Sint-Philipsland en
depothouder voor Tholen van de
rolstoelcentrale Roosendaal. Hij
ging op zoek naar andere verenigin
gen en organisaties die aan de werk
groep deel wilden nemen. "Nu zijn
vertegenwoordigd Thoolse afdelin
gen van: de Anib (algemene Neder
landse invalidenbond), de vereni
ging voor arbeids- en welzijnszorg
voor gehandicapten (AVO), de
Nederlandse multiple-sclerosestich-
ting, oudervereniging Philadelphia,
de Anbo (algemene Nederlandse
ouderenbond), de PCOB (protes
tants christelijke ouderenbond) en
de stichting welzijn voor ouderen.
We zijn nog op zoek naar andere
organisaties en instellingen die mee
willen doen. Ook individueel kun
nen mensen die ervaring hebben met
het werk voor of met gehandicapten
deelnemen aan de werkgroep", ver
telt Prins.
Er is een voorlopig bestuur samen
gesteld dat bestaat uit: voorzitter L.
Prins, secretaris mevr. C.R. Schless'
uit Roosendaal (adviseur namens
welzijn voor ouderen), mevr. M.
Bolier-Oostdijk uit Scherpenisse,
mevr. C.H. van de Meeberg uit
Scherpenisse en mevr. A.M.M. Kui
pers-Weel uit Sint-Annaland. "Maar
dit is echt maar een voorlopig
bestuur waarmee we voorlopig aan
de slag gaan om de werkgroep zo
breed mogelijk te krijgen", meldt
mevr. Schless. "Het is de bedoeling
dat zoveel mogelijk organisaties die
met gehandicapten of ouderen te
maken hebben, zich aansluiten
zodat zij de vragen vanuit hun leden
kunnen verzamelen en doorgeven
aan de werkgroep."
Het doel van de werkgroep is 'het
bevorderen dat op plaatselijk niveau
volledig rekening wordt gehouden
met mensen met een handioap'. Inte
gratie en aandacht voor gehandicap
tenbeleid van de gemeente (en ande
re overheden) horen daarbij. De
werkgroep is een overleg-, advies-
en samenwerkingsorgaan voor orga
nisaties die zich in Tholen bezig
houden met gehandicapten. "Daarbij
moet je 'gehandicapten' opvatten als
mensen die door een ziekte, aandoe
ning of ongeluk gehinderd worden
in hun functioneren. Dus ook slecht
zienden, doven en mensen die slecht
ter been zijn, horen daarbij", vindt
Prins.
"De werkgroep gaat de belangen van
de gehandicapten in de gemeente
Tholen behartigen. Dat houdt bij
voorbeeld in dat we het gemeente
lijk beleid actief gaan volgen", zegt
mevr. Schless. "De gemeente heeft
overigens al best veel gedaan en
staat ook helemaal achter de werk
groep. We hebben subsidie voor de
administratie- en vergaderkosten
gekregen en wij mogen ook onge
vraagd advies geven aan de gemeen
te over bepaalde zaken." Voorzitter
Prins vult aan: "Er zijn echter toch
altijd wel zaken waar de gemeente
misschien al gauw overheen kijkt en
die kunnen wij dan aankaarten.
Bovendien wil de gemeente ook
eigenlijk alle vragen en klachten op
het gebied van voorzieningen voor
gehandicapten via de werkgroep
laten lopen. Als een soort centraal
punt." Overigens beperkt de werk
groep zich niet tot de gemeente.
"Nee, wij geven ook adviezen aan
openbare instellingen over bijvoor
beeld de toegankelijkheid en de
gebruiksvriendelijkheid voor gehan
dicapten", vertelt mevr. Schless.
"Ook aan andere organisaties, zelfs
bedrijven geven we informatie en
adviezen over hoe ze bepaalde
zaken aan kunnen pakken."
De werkgroep is van plan kleine
subgroepjes in te stellen die elk een
specifiek probleem behappen. Eén
van die punten is de bevordering van
de toegankelijkheid. "Dat is nog
altijd een actueel probleem", zegt
Prins. "Er zijn nog teveel gebouwen
waar een gehandicapte op eigen
kracht maar moeilijk of zelfs hele
maal niet in kan komen." Als voor
beeld noemt mevr. Schless dat bij
het herbestraten van een straat in
Sint-Maartensdijk de schuine afrit
ten van de trottoirs zijn verdwenen.
"Dat is voor gehandicapten heel las
tig. Trouwens ook voor bijvoor
beeld moeders met kinderwagens."
De werkgroep zou graag regelmatig
overleg willen over grotere verbou-
wings- en herinrichtingsplannen
waar de gemeente bij betrokken is.
De werkgroep gehandicaptenbeleid
geeft ervaringen en klachten van
mensen met een handicap ook door
aan de betreffende instanties. Men
sen die individuele klachten of vra
gen hebben, worden doorverwezen
naar de juiste organisatie. Verder
komen aspecten van de wet voorzie
ningen gehandicapten aan bod in de
werkgroep die klankbord is als men
sen hier problemen mee hebben.
De werkgroep vindt het ook belang
rijk dat er genoeg aangepaste
woningen in de gemeente Tholen
zijn. Anders moeten er volgens de
groep mensen met een handicap
onnodig uit hun sociale omgeving
gehaald worden. Het vijfde knelpunt
waarvoor een apart groepje
gevormd moet worden, is het ver
keer en vervoer. "Het heeft heel lang
geduurd voordat uiteindelijk de
regeling van de tele-taxi behoorlijk
werkte", legt Prins als voorbeeld uit.
"Het ging heen en weer tussen diver
se organisaties zoals ZWN en BBA
en verschillende taxibedrijven. Nu
is het eindelijk zo dat de ZWN met
alle Thoolse taxibedrijven een rege
ling heeft. En vrijwel iedere plaats
op Tholen heeft een taxibedrijf.
Maar over een poosje is de regeling
afgelopen en we moeten maar
afwachten of de ZWN opnieuw een
dergelijke constructie aan wil gaan.
Bovendien is het nog verre van ide
aal, want 's morgens vroeg en 's
avonds laat kun je nergens meer
naar toe. En ook vanuit de mensen
moet er nog een soort omslag
komen. Er wordt relatief niet zoveel
gebruik van gemaakt, maar ik denk
dat dat ook voor een deel komt
omdat je naar Goes moet bellen voor
een taxi. We zullen er nog meer
bekendheid aan moeten geven." En
voorlichting geven is dan meteen
het laatste punt waarmee een apart
groepje zich bezig moet gaan hou
den. Lezingen, voorlichtingsbijeen
komsten en activiteiten op beurzen
en informatiemarkten staan op de
rol. "We hopen dat we zo de voor
zieningen voor de gehandicapten zo
optimaal mogelijk kunnen krijgen",
besluit Prins, die samen met de
andere bestuursleden voorlopig nog
steeds op zoek is naar deelnemers
aan de werkgroep.
De provincie is bezig met een
inhaalslag bij het afrekenen van
de bijdragen in de ouderenzorg.
Op enkele weken tijd zijn de ver
goedingen voor Ten Anker en
Sint Maartenshof over een reeks
van jaren definitief vastgesteld.
Recent kwamen die voor 1993
t/m 1995 gereed. Middelburg
betaalt de stichting voor regiona
le zorgverlening (SVRZ) voor
Sint Maartenshof over 1993 als
nog 3333 gulden uit. De provin
ciale bijdrage in de exploitatie,
tijdelijke opnamen, dagverzor
ging en afkoop boekwaarde van
gebouwen en installaties is
bepaald op 1.858.834 gulden.
Voor Ten Anker moet over dat
zelfde jaar 14.474 gulden teveel
ontvangen voorschot terugbe
taald worden. De bijdrage is vast
gesteld op 1.142.972 gulden.
Voor 1994 is de totale bijdrage
1.380.004 gulden. Daarvan heeft
de SVRZ nog 315.755 gulden
tegoed.
Wél maakt de provincie aanmer
kingen over het reserveren van
bedragen voor bijvoorbeeld per
soneelskosten, jubileum en zorg
plan. Middelburg vindt dat die in
de exploitatierekening thuis
horen. Over vorig jaar krijgt Ten
Anker nog 51.764 gulden. De
provinciale bijdrage is bepaald op
1.383.091 gulden. Maar het aan
tal opmerkingen over de jaarreke
ning 1995 is enorm. Zo zijn, in
strijd met de gemaakte afspraak,
de kosten voor extra personeel als
gevolg van de sluiting van Sint
Maartenshof niet afzonderlijk
vermeld.
Verder moeten enkele reserverin
gen nader toegelicht worden. Het
als eigen bijdragen van bewoners
opgenomen bedrag wijkt bijna
75.000 gulden af van wat door de
accountant van de gemeente is
opgegeven. En voor de aanvul
lende thuiszorg heeft de SVRZ
73.000 gulden meer aan ontvang
sten opgegeven dan de afreke
ning volgens de provincie was.
Daarom wil Middelburg weten
hoe de stichting dit verschil denkt
te dekken.
De provincie wacht op de plannen
van de gemeente Tholen ten aanzien
van de verkeersveiligheid, voordat
het fietspad tussen St. Maartensdijk
en Stavenisse kan worden aange
legd. Gedeputeerde staten van Zee
land hebben dat laten weten in brie
ven aan b. en w. en aan dhr. M.J.
Hoek van het comité actie fietspad
Stavenisse, dat 29 oktober een peti
tie aanbood. "De provincie is zeker
voornemens het fietspad aan te leg
gen", aldus g.s. "De plannen voor de
aanleg van een noordelijk van de
weg gelegen fietspad zijn al oud. In
het bestemmingsplan buitengebied
is het fietspad opgenomen. Deson
danks zijn er verschillende redenen,
waardoor het niet mogelijk is een
concreet tijdstip voor de aanleg af te
spreken."
De provincie heeft de gemeente ver
zocht de verkeersveiligheid gebieds
gericht en integraal te verbeteren.
Bij deze gebiedsgerichte aanpak
hoort een categorisering van de
wegenstructuur voor het gehele
gebied Tholen. Afhankelijk daarvan
zal moeten blijken of de huidige
plannen voor het fietspad passen
binnen de gehele aanpak en welke
prioriteit de aanleg heeft ten opzich
te van andere verbeteringswerken
op Tholen. W.A. Blaas van gemeen
tewerken zegt desgevraagd nog
geen uitspraak over het gereedko
men van dat plan voor de verkeers
veiligheid te kunnen doen. "We zijn
met de voorbereidingen bezig, maar
in het voorjaar van 1997 zal dat plan
nog niet rond zijn."
De provincie is overigens nog niet
klaar met de grondaankoop. Via de
ruilverkavelingen Stavenisse en St.
Annaland is ongeveer 80% van de
grond op vrijwillige basis aange
meld. De rest van de grond moet nog
apart gekocht worden. "Mede
gesteund door de petitie zullen we
blijven streven naar aanleg van het
fietspad", aldus g.s.
