Dertig jaar achter het stuur,
maar nooit achterin gezeten
Spelletjes doen en voorlezen
voor goede taalontwikkeling
Oud-Stavenissenaar
wint Hoogovensprijs
Opfriscursus
voor oudere
automobilist
Buschauffeur L.M. Smits krijgt enkeltje op de vut-express
Stroomstoring
in St. Annaland
en Scherpenisse
Donderdag 28 november 1996
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Na zo'n dertig jaar op de bus te hebben gezeten, werd
vrijdag L.M. Smits uit Sint-Annaland door zijn collega's
van de BBA uitgezwaaid. Hij werd thuis opgehaald met
de 'vut-express', een versierde bus, die hem naar restau
rant 't Zwijnshoofd in Bergen op Zoom voerde. Daar
kreeg hij een receptie aangeboden, want vanaf deze week
zit de geboren Stavenissenaar in de vut. Helemaal ver
knocht was Smits niet aan zijn beroep, ondanks het feit
dat hij het altijd graag heeft gedaan. Eén rare tic zal hij er
voorlopig echter wel aan over houden: telkens als er een
bus langs komt, kijkt hij op zijn horloge.
Pakjes
Verkeersremmers
Positief
Tic
Lispelaars, mondademers,
broddelaars, duimers en
stotteraars. Het zijn alle
maal mensen die bij de
logopedist terecht kunnen.
Donderdag was het de
Europese dag van de logo
pedie. Veel mensen bren
gen dit paramedische be
roep in verband met voet
afwijkingen, maar met de
bekende pedicure heeft een
logopedist niets te maken.
Je kunt het wel gerust een
'spraakmakend' vak noe
men.
Beetje eng
Dag van de logopedie brengt spraakproblemen onder de aandacht
Konijn
Uitspraak
Open mond
Stotteren
Dialect
Belangrijk
C.J. Quaak verricht 'uitzonderlijk onderzoek'
De uit Stavenisse afkomstige C.J. Quaak uit Almelo heeft
de prestigieuze Hoogovens researchprijs gewonnen.
Quaak kreeg de prijs voor zijn onderzoek naar een nieu
we vormgevingsmethode voor metalen en in het bijzon
der voor aluminiumlegeringen. Hij promoveerde dit jaar
aan de TU in Delft op het onderzoek naar het spuitgieten
of persen van metalen in half vaste toestand.
Van belang
Gas in praathuisje
smalstad bijna op
Voor Leen Smits - die dinsdag
zestig werd - was het geen jongens
droom om buschauffeur te worden.
Hij werkte na de lagere school tot
zijn negentiende thuis op het land
van zijn vader in Stavenisse. Al jong
ging hij in dienst en daardoor kwam
hij er even voor zijn 21e al weer uit
(de diensttijd was toen nog achttien
maanden). Het jaar dat volgde, reed
hij over het eiland om melk op te
halen voor de melkfabriek in Bergen
op Zoom. Daarna kwam hij in dienst
van busbedrijf Van de Klundert uit
Oud-Vossemeer. Na diverse keren
weggegaan en weer teruggekomen
te zijn (onder andere naar stadsver
voer Marijnissen in Bergen op
Zoom) verruilde Smits in 1980 Van
de Klundert definitief voor de Bra
bantse buurtspoorwegen en auto
diensten (BBA).
Op enkele uitzonderingen na heeft
Smits zijn hele buscarrière doorge
bracht op lijndiensten. 'Toch gaat
dat niet vervelen. Bij Van de Klun
dert reed ik natuurlijk telkens van
Bergen op Zoom via Tholen en
Oud-Vossemeer naar Sint-Annaland
en terug. Maar bij de BBA hadden
we gewoon diensten en je kwam ook
in Wouw, Roosendaal, Halsteren,
Steenbergen en zelfs tot aan Rotter
dam toe", vertelt Smits. "Nee, ik heb
er nooit spijt van gehad. Ieder zijn
beroep."
Smits maakte de ontwikkelingen in
de bus van dichtbij mee. "De kaart
jes zijn natuurlijk verdwenen. Vroe
ger kon je bij de chauffeur gewoon
een enkele reis of een retourtje
kopen. Tegenwoordig zijn er strip
penkaarten en abonnementen. Ik
weet nog wel dat we zelfs pakjes
meenamen in de bus. Dan gaf bij
voorbeeld Van Breemen uit Bergen
op Zoom een pakje mee voor een
garagehouder op het eiland en dan
werd dat bij de betreffende bushalte
afgegeven. Maar dat komt nu niet
meer voor", zegt Smits. Naast de
kaartjes werden ook de bussen
(veelal Daf en Volvo) anders. Naast
de normale bussen van twaalf meter
kwamen er verlengde exemplaren
van achttien meter (vaak harmonica
bus genoemd). "Dat rijdt overigens
vrijwel net zo gemakkelijk als een
gewone bus. De draaicirkel is bijna
net zo groot", vindt Smits die nog
veel meer zag moderniseren. "De
oude bussen hadden maar één deur
die nog met een gewone klink open
werd gedaan, maar tegenwoordig
zijn dat er twee en bi j de gelede bus
sen zelfs drie. En alles werkt pneu
matisch."
Smits demonstreert hoe de bus in
elkaar zit. Hij leerde nog rijden in
een schakelbus, maar tegenwoordig
zijn het volautomaten. Er zijn nog
maar drie knopjes over: vooruit,
vrije stand en achteruit. Als de deu
ren open staan, weigert de bus om te
rijden, zelfs als de chauffeur gas
geeft. De deuren kunnen centraal
bediend worden en als ze open gaan
terwijl de bus nog rijdt, worden de
remmen automatisch in werking
gesteld. Vooral de beter verende
bestuurdersstoel en de komst van de
stuurbekrachtiging hebben het werk
van de chauffeur aangenamer
gemaakt. "Vroeger - voor de stuur
bekrachtiging - had je zulke armen
als je een dag had gereden", zegt
Smits die net als zijn collega's de
bus zelf moet wassen, voltanken en
aanvegen. De Sint-Annalander zag
ook het aantal passagiers toenemen.
"Voorheen was het natuurlijk niet zo
druk als tegenwoordig. Mensen gin
gen nog niet zo vaak studeren of
buiten het eiland werken en tegen
woordig heb je natuurlijk vooral 's
morgens en 's middags hele groepen
met leerlingen", vertelt Smits. Het
gevolg was wel dat de tijd ging
drukken. "Vroeger had je veel meer
tijd voor een rit dan tegenwoordig.
Nu moet je je strak aan het schema
houden', zegt Smits die dan ook niet
erg gelukkig is met de 'verkeersrem-
mende maatregelen' die momenteel
zo in de mode zijn (druppels, drem
pels en rotondes). "Het drukt enorm
op je tijdschema. En op een half uur
is vier of vijf minuten vertraging te
veel om nog in te halen."
Maar behalve het aantal passagiers
zag Smits ook de mentaliteit van de
mensen veranderen. "Vroeger haal
de je het niet in je hoofd om de bus
te vernielen of om brutaal te zijn
tegen de chauffeur. Tegenwoordig
zijn vooral de jongeren veel mondi
ger dan toen", vertelt Smits. "Geluk
kig hebben wij in deze regio niet
zoveel met echt zware vernielingen
te maken. Maar ja, er wordt wel eens
wat op de stoelen geschreven en de
leuningen worden wel eens kapot
gesneden. En toch moet ik zeggen
dat ik nooit echt problemen heb
gehad met passagiers. Natuurlijk
heb je wel eens dagen dat je denkt:
Zal ik ze een dreun verkopen of
niet? Maar dat overkomt iedereen
wel eens. In het algemeen ben ik
echter vrij gemakkelijk. Je kunt wel
op alle slakken zout gaan leggen,
maar dan heb je voor jezelf een
slecht leven."
Die positieve instelling kenmerkt
Smits. Voorbeeld daarvan was die
strenge winter (het jaartal kan de
buschauffeur zo snel niet meer
bedenken) toen ook het Thoolse
land door enorme sneeuwbuien
werd geteisterd. "Het sneeuwde toen
zo erg dat de hopen aan de kant van
de weg hoger waren dan de bus. Een
collega was al vast komen te zitten
tussen Stavenisse en Sint-Maartens
dijk. Maar ik wilde per se vanuit
Sint-Annaland naar huis; toen
woonde ik nog in Stavenisse", ver
haalt de vutter. "Toen zag ik iemand
die ook uit Stavenisse kwam en ik
vroeg hoe hij was gereden. En zo
ben ik ook gegaan. Voornamelijk
over dijken, want die waren schoon.
Via de Molendijk en de Vlietweg
(die lag parallel aan de wind en was
dus schoon) kwam ik op de Anna-
vosdijk en zo kon ik toch in Stave
nisse komen. Er zijn zelfs nog pas
sagiers meegereden, maar ik zei er
wel bij: dat is dan op eigen risico."
Zelfs die rit vond Smits niet echt
angstig. "Het was een prachtige
L.M. Smits werd vrijdagmiddag met deze versierde bus opgehaald
voor zijn afscheidsreceptie bij de BBA.
ervaring. Eén van de mooiste
momenten."
Dinsdag (op zijn verjaardag) werd
officieel het contract met de BBA
beëindigd. Smits heeft daardoor
zeeën van tijd gekregen. Toch is hij
niet bang dat hij zich zal vervelen.
"Ik heb zo mijn hobby's. Ik vis bij
voorbeeld graag, ik heb een eigen
huis en een tuin waaraan altijd wel
wat te doen valt en ik heb er ook
totaal geen moeite mee om een dag
met een goed boek in huis te zitten",
zegt de voormalige chauffeur. "Ik
zal echt geen bussen op gaan wach
ten bij de haltes om met de
chauffeurs te gaan praten. Maar als
ik ze tegenkom, steek ik natuurlijk
wel mijn hand op en af en toe maak
je eens een praatje. En als ze me nog
eens zouden vragen om een dagje
voor ze te rijden, dan zou ik dat best
doen." En dan is er nog wel die éne
tic. "Tja, als er een bus voorbij komt,
kijk ik onwillekeurig op mijn horlo
ge. Dat deed je op de bus constant.
Daar zal ik voorlopig nog wel even
last van hebben. En misschien dat ik
nu wel eens een keer de bus neem
als passagier. Ik kan me niet herin
neren dat ik dat ooit gedaan heb."
Mevr. M.J. Hendrikse-Poldermans
is logopediste bij de GGD-Zeeland.
Onder haar uitgestrekte werkgebied
valt ook de gemeente Tholen. Op
alle basisscholen komt ze om de kin
deren uit de groepen 1 en 2 te con
troleren op de ontwikkeling van de
spraak, taal en stem en het mondge-
drag en gehoor.
Want daarmee houdt een logopedist
zich bezig. Logopedie stamt van
twee Griekse woorden: 'logos' dat
'woord' betekent en 'paideia' dat
voor 'opvoeding' staat. Het woor
denboek geeft als betekenis 'onder
richt in het zuiver spreken en het
goed gebruik van de stem'. Toch
komt er nog wel meer bij kijken dan
alleen de stem. Volgens onderzoek
zou ongeveer vijf procent, van de
bevolking baat hebben bij een
logopedische behandeling. Slechts
een deel daarvan neemt ook werke
lijk die stap.
Het was bepaald niet de eerste keus
van mevr. Hendrikse om logopedie
te gaan studeren. "Nee, aanvankelijk
studeerde ik Duits. Maar dat beviel
me toch niet zo en ik was al wat zoe
kende.
Op een dag zei iemand tegen me: Is
logopedie niets voor jou? Toen ben
ik eens gaan kijken en het sprak me
wel aan. Dus ging ik in Rotterdam
studeren." Dat is nu al weer zo'n 22
jaar geleden. Mevr. Hendrikse -
woonachtig in Bruinisse - koos voor
het werk als één van de logopedisten
bij de GGD Zeeland. "Ik ga graag
met kinderen om. Maar een logope
dist houdt zich in principe met alle
mensen bezig. Want ook ouderen
kunnen spraakproblemen hebben of
krijgen na bijvoorbeeld een hersen
infarct", vertelt mevr. Hendrikse.
"Maar bij de GGD bezoeken we
alleen maar de basisscholen in heel
Zeeland. Daarvan worden in de
groepen 1 en 2 alle kinderen vanaf
bijna vijfjaar onderzocht. En het is
gewoon leuk werken met kinderen.
Je stelt wel steeds dezelfde vragen,
maar de kinderen zijn telkens weer
anders en ook hun antwoorden ver
schillen heel'erg."
De logopediste heeft voor elk kind
schriftelijk toestemming van de
ouders nodig om het te mogen
onderzoeken. Als dat gebeurt, wor
den de leerlingen één voor één
getest door de logopediste. De
meeste kinderen zijn wel wat ner
veus, maar al snel blijkt dat hele
maal niet nodig te zijn. "Ik sta er
toch wel van te kijken dat ze altijd
praten. Er is er geeneen die niet wil
of niet durft. En het is natuurlijk wel
een beetje eng om aan een onbcken-
Na afloop van het onderzoek mag Marjolein Westra een sticker uitzoeken van logopediste mevr. M.J. Hendrikse-Poldermans.
de mevrouw allerlei vragen te beant
woorden", zegt mevr. Hendrikse.
Donderdag is mevr. Hendrikse aan
het werk in CNS De Regenboog in
Tholen. Voor het onderzoek heeft ze
verschillende methodes meege
bracht. De vijfjarige Marjolein Wes
tra is de laatste van deze dag. Het is
al niet gemakkelijk om zomaar met
een vreemde mevrouw mee te gaan
en nu zit er ook nog een meneer mee
te luisteren. Het valt allemaal niet
mee. Maar mevr. Hendrikse stelt het
meisje op haar gemak en begint met
het onderzoek. Het eerste onderdeel
is taal en dat wordt ondermeer getest
door het kind te vragen hoe het heet,
waar het woont en of het bijvoor
beeld een huisdier heeft. Marjolein
heeft inderdaad een huisdier: Spetter
het konijn.
Vervolgens klapt de logopediste een
multomap open met daarin allerlei
plaatjes die de leerling moet benoe
men. "Noem alle dingen op die kun
nen rijden en wijs ze aan", is één van
de vragen. De map gaat daarna weer
dicht en mevr. Hendrikse vraagt
Marjolein om een paar zinnen na te
zeggen. Dat gaat goed. Daarna pakt
ze een walkman waarop een bandje
wordt afgespeeld. "Een mevrouw
zegt hierop heel zachtjes een paar
woorden en jij moet die nazeggen.
Dan kan ik horen of je goed kunt lui
steren", legt de logopediste uit. Geen
probleem voor Marjolein. Als ze
vervolgens haar rug, kin en wenk
brauwen aan moet wijzen, zie je
haar wel even denken: Tjonge, da's
toch simpel? Waar is dat nou goed
voor? "Toch hebben ze dat nog nooit
tegen me gezegd", zegt mevr. Hen
drikse.
Met de 26 letters van ons alfabet,
worden er in het Nederlands zo'n
veertig verschillende klanken
gemaakt. Bij de uitspraak wordt
gelet op de klinkers, de medeklin
kers en de tweeklanken. "Je luistert
bijvoorbeeld of kinderen de 'p' en de
'b' niet verwisselen, of de 'v' en de 'f
Dat kan van invloed zijn op het leer
proces. Want als je 'boom' als 'poom'
uitspreekt, kun je het ook sneller zo
gaan schrijven", legt mevr. Hendrik
se uit. "Voor kinderen zijn vooral de
'sch' en de 'r' moeilijke klanken."
Marjolein moet verder met het
afmaken van zinnen. Daarna komt
de multomap weer op tafel en door
verschillende plaatjes te laten
benoemen, luistert mevr. Hendrikse
of Marjolein de letters goed uit
spreekt. Ze moet ook wat dingen
aanwijzen en intekenen op een
kleurplaat. Tot slot wordt zelfs het
gebit van de kinderen nog bekeken
om te zien of daarin alles groeit
zoals het hoort, want ook dat heeft
invloed op de spraak. Daarna mogen
ze een stickertje uitzoeken en de
kleurplaat mogen ze meenemen.
"Het klinkt misschien raar, maar de
meeste kinderen willen zelfs nog
wel een tweede keer komen", merkt
mevr. Hendrikse lachend op.
Behalve de spraak komt er veel
meer bij logopedie kijken. Mondge-
drag, gehoor, concentratie en
lichaamshouding zijn allemaal
onderdelen waar de logopedist op
let. "Bij mondgedrag moetje denken
aan bijvoorbeeld duimen of zuigen
op een speen. Als kinderen dat wat
langer doen, heeft dat invloed op de
uitspraak doordat de tanden bijvoor
beeld anders gaan staan", legt mevr.
Hendrikse uit. "Mondademen komt
heel veel voor. En ook dat is niet
goed. Want als je door je mond
ademt, ligt je tong te ver naar voren
in je mond. Je gaat daarnaast veel
minder slikken. En door slikken gaat
de buis van Eustachius (de verbin
ding tussen het oor en de neusholte -
red.) open en dat is goed voor je
gehoor." De logopediste geeft toe
dat het niet eenvoudig is om ver
keerd mondgedrag af te leren. "Dat
is niet iets dat je met een week kwijt
bent. Het vraagt een vrij intensieve
begeleiding van de ouders. En de
kinderen moeten er ook vanaf wil
len."
Het gehoor speelt ook een grote rol
bij de logopedie. "Als kinderen niet
goed kunnen horen, door bijvoor
beeld een afwijking of omdat ze tij
dens hun eerste levensjaren veel last
hadden van oorontstekingen, lopen
ze al gauw een achterstand op", ver
telt mevr. Hendrikse. "Met je gehoor
controleer je 'immers zelf wat je
zegt. Bovendien hoor je ermee wat
anderen zeggen. Voor jonge kinde
ren is dat heel belangrijk bij hun
taalontwikkeling omdat ze woorden
na gaan zeggen die ze in hun omge
ving horen. Als ze ze verkeerd ver
staan, gaan ze die woorden ook ver
keerd uitspreken."
Er zijn allerlei oorzaken aan te wij
zen voor spraak- of taalproblemen.
Ziekten, ongevallen, hevige schrik,
spanningen, aandoeningen van
gehoorwegen of stembanden, verle
genheid, concentratieproblemen en
ga zo maar door. Overigens krijgen
ook veel ouderen met moeilijkheden
op het gebied van spraak te maken.
Door ziekten (bijvoorbeeld Parkin
son of multiple sclerose), een her
seninfarct of ouderdomsverschijnse-
len. Verder zijn ook de stemmen van
mensen met een 'spreekberoep'
kwetsbaar: leraren, marktkooplui,
advocaten, sportinstructeurs en tele
fonistes bijvoorbeeld. Velen gebrui
ken hun stem verkeerd waardoor er
(gedeeltelijk)stemverlies op kan tre
den.
Mevr. Hendrikse legt uit dat niet alle
problemen met taal en spraak
meteen heel ernstig zijn. "Stotteren
kan bijvoorbeeld ook horen bij een
bepaalde fase. Kinderen willen dan
heel veel vertellen, maar kunnen de
zinnen nog niet erg goed op een rij
zetten. Dan gaan ze stotteren om
intussen na te denken over de zin",
zegt de Bruse GGD'ster. "Ook een te
snel spreektempo kan tot stotteren
leiden. Meestal groeien kinderen
over zo'n fase heen."
"Gevoelsmatig heb ik het idee dat er
meer kinderen met logopedische
problemen zijn gekomen", zegt
mevr. Hendrikse. "Maar daarvoor
heb ik geen hard bewijs. En wat de
oorzaken zijn? Ik kan daar moeilijk
wat van zeggen. Ze zeggen dat de
televisie, met het vele Engels, een
negatieve uitwerking heeft op de
taalontwikkeling." Het dialect, dat
in Zeeland nog altijd in grote mate
wordt gesproken, heeft volgens haar
geen nadelig effect op de taalont
wikkeling van een kind. "Welnee, ik
vind het juist wel goed dat ze hun
eigen streektaal leren. En natuurlijk
halen ze soms wel eens een klank
door elkaar, maar op school wordt
toch Nederlands gesproken en mijn
ervaring is dat kinderen dat toch
heel snel oppikken", zegt mevr.
Hendrikse.
De logopediste geeft veel adviezen
aan leerkrachten en ouders. "Zelf
behandelen doen we niet. Daarvoor
heeft de GGD geen geld en tijd. Als
een kind op een bepaald gebied wat
zwakker is, dan geven we dat door
aan leraren en ouders. Die kunnen er
dan extra aandacht aan besteden",
zegt mevr. Hendrikse. "En als er
echt behandeling nodig is, dan ver
wijzen we door naar de zelfstandige
logopedisten." De adviezen om kin
deren een eind op weg te helpen met
een goede taalontwikkeling zijn vrij
simpel. "Spelletjes met ze doen, veel
met ze praten en ook voorlezen is
erg belangrijk. Ik kan het aan de kin
deren merken als ouders veel met ze
bezig zijn."
Is het wel zo belangrijk om een cor
recte uitspraak te hebben? "Ik denk
het wel. Je moet verstaanbaar zijn
voor een goede communicatie. Een
verkeerde taalontwikkeling kan je
problemen opleveren", vindt mevr.
Hendrikse. "Moeite hebben met
bepaalde woorden, betekent dat
mensen vaak vermijdingsgedrag
gaan vertonen. Ze proberen dan
andere woorden te vinden of zo min
mogelijk te praten. Het kan ook leer
problemen opleveren en bij sollici
taties kan het een negatieve factor
vormen. Daarom is het belangrijk
om er zo vroeg mogelijk iets aan te
doen." Omdat lang niet alle mensen
die moeite hebben met taal of spraak
bij de logopedist terecht komen,
geeft mevr. Hendrikse nog een aan
sporing. "Als je denkt dat er een pro
bleem is, stap dan gewoon eens naar
de logopedist toe. Want er is best
veel aan te doen."
Marjolein verlaat opgelucht met
twee stickers (één extra omdat er
ook nog iemand van de krant bij
was) en haar kleurplaat de bestuurs
kamer van De Regenboog, op weg
naar huis. Want de school is uit.
Quaak toonde in zijn onderzoek aan
dat metalen, en in het bijzonder alu
miniumlegeringen en -composieten,
heel geschikt zijn om in een half
vaste toestand vorm te geven. Het
komt erop neer dat het metaal niet
helemaal gesmolten wordt, maar
verhit tot het moment dat het onge
veer de dikte van boter heeft. Dat
gebeurt onder voortdurend roeren.
Het voordeel van dit procédé is, dat
er veel minder kans is op gasbellen
in het metaal. Dat heeft te maken
met de taaiheid van het zogenaamde
'semi-solid aluminium'. Normaal
gesproken wordt metaal geperst,
gesmeed of gegoten. Bij het gieten
zorgen gasbelletjes in het metaal
voor minder goede eigenschappen.
Het smeden of persen levert beper
kingen in de vormvrijheid op. De
voordelen van beide methodes wor
den gecombineerd in de nieuwe
methode die Quaak onderzocht.
Voor de produktie is minder energie
nodig. Composieten zijn metalen
waarin kleine keramische deeltjes
zitten. Dit zogenaamde 'silicium
carbide' is één van de hardste stof
fen, maar is toch relatief goedkoop
te maken. Als dit verwerkt wordt in
het metaal, wordt de slijtage ver
traagd. Dat is bijvoorbeeld handig in
remschijven voor auto's. De nieuwe
methode wordt nog maar sporadisch
toegepast, ondermeer in de auto
industrie.
De Hoogovens researchprijs werd in
1993 ingesteld als beloning voor pas
gepromoveerde onderzoekers die
grensverleggend onderzoek hebben
verricht op het gebied van de fabri
cage, verwerking en gedrag van
staal of aluminium. De Hollandsche
Maatschappij der Wetenschappen in
Haarlem selecteert en beoordeelt de
kandidaten. Dr. ir. Quaak werkt
momenteel bij precisiegieterij Cirex
(onderdeel van Hoogovens) in
Almelo op de afdeling produktont-
wikkeling. Het bedrijf maakt hoofd
zakelijk hele kleine onderdeeltjes
Thoolse automobilisten van 55 jaar
en ouder kunnen zich tot 31 decem
ber aanmelden voor een opfriscur
sus. Deze eendaagse cursus wordt
25 februari volgend jaar - van 9 tot 4
uur - gehouden in De Wellevaete te
Sint-Annaland. Kennelijk voorziet
ze in een behoefte, want het is al de
derde keer dat gemeente, Veilig
Verkeer, Welzijn voor ouderen,
ANWB, Bovag, Zeeuwse sportraad
en regionaal orgaan verkeersveilig
heid deze dag met medewerking van
plaatselijke rij-instructeurs organi
seren.
De cursus is bedoeld om de vaardig
heid van oudere automobilisten ach
ter het stuur te testen. De deelne
mers krijgen verkeerstheorie, een
ogentest, een onderdeel 'veilig
bewegen in het verkeer' en een rij-
vaardigheidsrit in de eigen auto.
Drie kwartier duurt de rit onder
begeleiding van een ervaren rij-
instructeur, die na afloop vrijblij
vend adviezen geeft. De dag is géén
examen, maar toetsen van rijgedrag
en verkeerskennis in een ontspannen
sfeer. Aanmelden voor de opfriscur
sus kan bij Welzijn voof ouderen
0166-662293 of bij voorzitter H. de
Wit van Veilig Verkeer 0166-
662801.
voor de auto- en chemische indus
trie. Audi, Opel, Rover en Peugeot
zijn ondermeer vaste klanten bij
Cirex.
De jury was onder de indruk van
Quaaks onderzoek en noemde het
'van eminent belang voor zowel het
vakgebied van de metaalkunde als
voor de metaalindustrie'. Verder
schrijft de jury in haar rapport: "De
aanpak tezamen met de behaalde
resultaten kunnen als innovatief en
grensverleggend worden bestem
peld, waarin tevens interessante uit
dagingen liggen opgesloten voor de
produktie van aluminium composie
ten voor toepassingen in de automo
bielindustrie."
Quaak nam zijn prijs in ontvangst
(in het bijzijn van zijn ouders) op
een bijeenkomst ter gelegenheid van
het 50-jarig bestaan van de afdeling
onderzoek en ontwikkeling bij
Hoogovens. De crème-de-la-crème
van de (metaal)industrie was hierbij
aanwezig. Er waren sprekers van
ondermeer Hoogovens zelf, het
ministerie van economische zaken,
Philips, British Steel en de rijksuni
versiteit Groningen. De Hoogovens-
prijs bestaat naast de 'roem' uit een
geldbedrag van 25.000 gulden.
Quaak is er om meerdere redenen
blij mee.
'Ten eerste is het natuurlijk een leu
ke prijs. Met het geld kun je leuke
dingen doen. Maar het is ook een
stuk erkenning. Het betekent toch
dat je blijkbaar je werk goed hebt
gedaan.
En daarnaast is het ook een stuk pro
motie voor de techniek die ik heb
onderzocht", zegt de winnaar.
De bejaarden van St. Annaland en
St. Philipsland zitten er warmpjes
bij in hun praathuisjes op het Haven
plein en aan de Zuiddijk, meldde
wethouder J. Versluys maandag
avond in de Thoolse gemeenteraad.
In de praathuisjes van Poortvliet,
Scherpenisse en St. Maartensdijk is
het verwarmingsapparaat al geïn
stalleerd, maar Delta Nutsbedrijven
moet nog voor de elektriciteitsaan
sluiting zorgen. Raadslid A. den
Haan hoopte dat Deltan vlug komt,
want de fles butagas in het
praathuisje van St. Maartensdijk is
a.s. week leeg.
Geheel St. Annaland en een deel van
Scherpenisse hebben het zondag
avond twee uur zonder elektriciteit
moeten doen. Kortsluiting in een 10
kv mof aan het Domineeshof te St.
Annaland bleek de oorzaak van de
spontane storing te zijn. Het licht
viel even na tien uur 's avonds uit en
de omschakeling op een andere voe
dingskabel kwam pas twee uur later,
rond middernacht tot stand. Hoewel
er op Tholen diverse Deltan-mede
werkers wonen, moest er iemand uit
Schouwen-Duiveland komen om
een tijdelijke oplossing te regelen.
Het defect bleek niet gemakkelijk
op te sporen omdat tussen de Tuin
straat in St. Annaland en de Molen
weg in Scherpenisse moest worden
gezocht. Pas in de loop van maan
dagmiddag werd via metingen ont
dekt dat het defect aan het Domi
neeshof zat, waar dinsdag de kapot
te 10 kv mof werd opgegraven en
hersteld.
