Anna en Betsie Noom vonden
open etalage eerst maar niks
Maakster van kazuifels, albe en
amict krijgt pauselijke medaille
Reeks ongevallen
op Thoolse wegen
Het Wachtje
Casper in Scherpenisse overgenomen door echtpaar Houtman
Bodemsanering
Danisco Foods
juist uitgevoerd
Scheepswerf
Van Duivendijk
op televisie
Bedrijf beboet
voor dodelijk
ongeval in schip
Mevr. J.P. van der Zande-Havermans vijftien jaar koster
Donderdag 21 november 1996
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
'Open de deur en kom binnen'. Dat was de tekst op de fol
der die 39 jaar geleden in Scherpenisse werd verspreid
voor de opening van de levensmiddelenwinkel Centra
van de gezusters Anna en Betsie Noom aan de Kerk
straat. Ter gelegenheid van de opening kregen de klanten
bij aankoop van tien gulden aan boodschappen een 'grote
orangeade koek van Peijnenburg' ter waarde van 88 cent.
Nu kost zo'n kandijkoek 2,59. De prijzen veranderden,
de winkel veranderde, de naam veranderde, het assorti
ment breidde zich uit, maar de zusters bleven er al die
jaren werken.
Eerste diepvries
Geen vers vlees
Zondagsopening
Een volslagen verraste mevr. J.P. van der Zande-Haver-
mans kreeg zaterdagavond na de mis in de Rooms-
Katholieke kerk in haar woonplaats Oud-Vossemeer de
pauselijke onderscheiding Pro Ecclesia et Pontifice. Dit
als waardering voor haar vele werk voor de parochie.
Klederen
Restauratie
Enkele gewonden afgevoerd naar ziekenhuis
Op de Thoolse wegen gebeurden deze week zes ongeval
len waarbij acht voertuigen zwaar beschadigd raakten.
Vier mensen moesten naar het ziekenhuis worden over
gebracht. Het slechte weer van de afgelopen tijd speelde
soms een rol, maar in de meeste gevallen waren een te
hoge snelheid of voorrangsfouten de oorzaak.
Geen voorrang
In boomgaard
Achtervolging
Betsie en Anna Noom (links) stoppen met de zaak. Kees en Petra Houtman (met tweeling Corné en Jacos) nemen het over.
Tot het eind van deze maand als
Kees en Petra Houtman uit Capelle
aan de IJssel het roer overnemen.
Nog een greep uit de openingsfolder
in 1957: Spritskoek 50 cent, zoete
wijn ƒ3,25, Betuwe jams, per pot,
61, 72 en 78 cent, Calvé pindakaas
per pot 1 gulden. En zes rol closet
papier kostte op 6 september bijna
veertig jaar geleden 85 cent. Sparen
kon toen ook al: voor vier paar
nylons bijvoorbeeld, of voor een
stofzuiger, een 15-delige cassette of
voor een kinderfiets. De zegels
waren niet gratis. Bij 1 gulden bood
schappen kon de klant een zegel
kopen voor tien cent.
Toen de zussen de winkel begonnen
waren ze jong: Anna was twintig,
Betsie zeventien. "We vinden het na
al die jaren wel mooi zo, "zegt Anna
die het woord voert terwijl haar zus
in de winkel klanten helpt. "De leef
tijd gaat meetellen. We zijn van 's
maandagsochtends half zeven tot
zaterdag half zes bezig. Dan heb je
ook nog de administratie en er moet
toch elke dag eten en drinken op
tafel staan. We hebben ook nog een
taak in het huisgezin." De beide zus
ters wonen in het ouderlijk huis
naast de winkel met hun 90-jarige
vader J. Noom, die 40 jaar geleden
een van de vier schilders was in het
dorp. Hij maakte het voor zijn doch
ters mogelijk de winkel te beginnen
door bij een openbare verkoping in
hotel de Gouden Leeuw op 8 augus
tus 1957 het hoogste bod te doen op
de winkel van C. Bolier. "Ik was nog
geen 21 jaar, dus ik mocht niet teke
nen. Vader heeft de zaak voor ons
gekocht. Het was een drogisterij en
er werden kindersnoepjes en klom
pen verkocht."
De gezusters begonnen de zaak toen
bijna iedereen in het dorp een eigen
winkeltje had, zo lijkt het. "Er waren
vijf bakkers en vier schilders. Het
was winkeltje op winkeltje. Toen
wij begonnen waren er 31 in Scher
penisse." Ervaring in de midden
stand hadden Anna en Betsie niet.
Het enige wat ze zo nu en dan had
den gedaan was het verkopen van
enkele rollen behang voor hun vader
en het inpakken van speculaasjes bij
bakker Jansen in Poortvliet, een
familielid. "Het zat er toch wel in,
blikt Anna terug die haar midden
standsdiploma haalde en de papie
ren voor de levensmiddelen en krui
denierswaren. Terwijl vader Noom
de donkerbruine winkel wit schil
derde kwam de grossier uit Breda
van de Centra, David Vroon, een
kijkje nemen. Na een weekje
bedenktijd besloot de Brabantse
grutter met de ondernemende dames
in zee te gaan. Tussen koop en ope
ning zat slechts een maand. "Het
was een klein winkeltje met een ach
terkamer. Suiker kwam in balen van
vijftig kilo. En alles zat in glazen
flessen, zoals loda en spiritus." Op
die flessen zat statiegeld, maar dege
ne die de zusters de eerste dagen op
weg hielp, had verzuimd te vertellen
dat het statiegeld er apart bijgere-
kend moest worden als de volle fles
sen de deur uitgingen. "Dat wisten
we niet. Dat was dus puur verlies."
Niettemin haalde de winkel de eer
ste dag een omzet van 240 gulden.
Ook de tweede werd met dat resul
taat afgesloten. "Voor die tijd ging
dat wel. Als je op zo'n dorp 100 gul
den per dag omzette, was dat goed."
Van die balen suiker herinnert Bet
sie zich dat ze een gulden kregen als
er vijftig lege bij de grossier werden
ingeleverd. "Die kwamen dan weer
vol terug met versgebrande pinda's.
Die werden 's nachts gebrand en
waren dan nog gewoon warm als ze
's ochtends hier aankwamen."
Na een half jaar besloten Anna en
Betsie de vier bedsteden in het huis
bij de winkel te betrekken. Toen was
er ook meteen genoeg ruimte voor
een diepvrieskist. Anna: "We waren
de eersten met een diepvries in het
dorp. Een half jaar na de opening al.
Met Iglo groente en vleeswaren."
Dat diepgevroren groente ook aftrek
vond en vindt op het dorp, verbaast
Anna niet: "Op elke plek heb je
dezelfde mensen die het hebben wil
len. In een stad net zo goed als op
een dorp."
De artikelen moesten Anna en Bet
sie zelf pakken en naar een van de
twee toonbankjes brengen. "Dik
wijls moest je een paar keer lopen
als de klant iets vergat." Een telma
chine was er niet. De boodschappen
werden opgeschreven en opgeteld.
De bakens werden verzet toen in
1969 de achterkamer bij de zaak
werd betrokken en er een nieuw
magazijn werd gebouwd. En klanten
konden voortaan zelf hun artikelen
uit de schappen halen: de eerste zelf
bedieningswinkel in Scherpenisse
was een feit.
Anna: "De etalagekasten gingen
toen weg. Die waren afgescheiden
van de rest van de winkel met gor
dijnen. Je kreeg een open etalage,
maar eigenlijk durfde je dat niet aan:
iedereen kon zomaar naar binnen
kijken. Dat vonden we maar niks.
Maar Schuitema had er goed over
nagedacht. Daar gaven we ons maar
aan over."
Centra was de oude formule van de
winkelketen van C1000 van Schui
tema.
De winkels met een vloeroppervlak
te tot 200 vierkante meter heten
sinds een jaar of acht Casper, van
200 tot 400 m; Copak en de zaken
vanaf 400 m2 Cl000. De winkel van
de gezusters Noom is 100 vierkante
meter, heeft bijna al die jaren Centra
geheten, maar voor Casper heette de
zaak vier jaar lang Paraat. De zaak
wordt bevoorraad via de smalle
Kerkstraat.
"Dat gebeurt elke maandagochtend
om half zeven. Dan is het nog niet
druk in de straat. De wagen komt
eerst hier en gaat dan' naar Sint-
Annaland. Dat hebben we speciaal
zo vroeg gedaan want de boertjes
die naar de veiling moesten, begon
nen te knutteren als er een wagen in
de straat stond."
Beide zusters hebben zo hun voor
keur: Anna doet het liefst de vers-
produkten zoals groente en kaas,
Betsie neemt de andere artikelen
voor haar rekening en zit altijd ach
ter de kassa. "We springen wel voor
elkaar in, hoor. Tot nu toe hebben
we daar nooit problemen over
gehad." Laura Rijstenbil was zo'n
twintig jaar geleden het eerste win
kelmeisje dat in dienst kwam bij
Noom. Nu werken Corine Noom
(een nichtje) en Ineke Kleppe in de
winkel, allebei in een bijna volledig
dienstverband.
De laatste verbouwing dateert uit
1990 toen de zwarte schuur achter
de woning tot magazijn werd ver
bouwd. "We hebben er toen meteen
een wc en een keuken met aanrecht
in laten bouwen, met het oog op de
verkoop. We wilden het goed ach
terlaten. Ik wilde toen de boel al ver
kopen, maar Betsie wilde nog niet
stoppen."
Aan de tegels op de vloer is te zien
met welke oppervlakte de winkel in
de loop der jaren is uitgebreid. Het
magazijn is ook gelijkvloers en ligt
op het niveau van de straat terwijl
het erf sterk afloopt. Een houten trap
van ruim anderhalve meter over
brugt het verschil. Een zijdeur geeft
toegang tot de Ooststraat.
In de winkel is vanalles te koop,
behalve vlees. "We hebben hier nog
één slager. Het is een kleine moeite
om elkaar kapot te maken in zo'n
dorp.
Maar als je zelf goed de kost ver
dient, is het nergens voor nodig. Als
er wat wegvalt, nemen we het wel.
Toen Beens met de zuivelwinkel
stopte zijn we wel melk gaan verko
pen van Menken." Eén keer >vas het
wel bijna zover gekomen dat Noom
vers vlees en zuivel zou gaan voe
ren. "Er was ons gevraagd om dat
zes weken te proberen. Ik had eerst
ja gezegd. Maar een paar dagen later
afgebeld. Dat vonden ze niet leuk
maar ik heb gezegd dat we niet wil
den concurreren met de melkboer en
de slager."
De nieuwe eigenaar C. Houtman zal
daar ook geen verandering in aan
brengen. Hij zal het bestaande assor
timent aanvullen. Houtman zocht al
een tijdje naar een eigen zaak. De
39-jarige eigenaar werkt al 20 jaar
bij Albert Heijn en is afdelingschef.
Bij kleine filiaaltjes in het Westland
waar de bedrijfsleiding vacant was,
viel hij vaak in. Houtman verlaat het
concern omdat de winkels op zon
dag open mogen.
"Dat is tegen mijn geloofsprincipes
in. Bovendien vindt er een reorgani
satie plaats. Ongeveer de helft van
de afdelingschefs krijgt ontslag of
gaat op zoek naar wat anders. Ik ben
net op tijd weg, zo verklaart hij de
overname van Casper. Houtman
heeft ook in Rotterdam gekeken
rrtaar die stad is volgens hem zwaar
overbewinkeld. Via een advertentie
kwam de vestiging in Scherpenisse
onder zijn aandacht: te koop aange
boden, supermarkt in zeer goede
staat, in zuidwesten van het land. De
koop was snel beklonken; twee
weken na de advertentie wisselde
het pand van eigenaar.
Anna: "Wij hebben er de laatste
jaren niet veel meer aan gedaan.
Voor ons was het zo goed. We had
den geen behoefte meer aan veran
dering. Vele vaste klanten weten
inmiddels dat de zussen stoppen. "Er
zijn er die tranen hebben gelaten
toen ze het hoorden. Je beseft het
zelf ook niet zo datje de mensen niet
meer ziet.
Het contact met de mensen was
mooi. We hebben altijd een gezelli
ge winkel gehad."
Anna is nu zestig maar een tijdje
geleden verraste ze haar klanten met
een foto op de folder van haarzelt
toen ze 37 jaar was. Op elke folder
prijkt een winkelechtpaar die de
lezers, in een tekstwolkje aanspoort
inkopen te doen bij Casper. Ook
Anna was gevraagd een foto in te
sturen. Dat deed ze pas een dag
voordat het foldertje werd gedrukt
en omdat ze geen recente foto voor
handen had. stuurde ze een foto van
haar rijbewijs op, van 23 jaar gele
den. Ze kan er nu hartelijk om
lachen en voor de klanten was dat
het gesprek van de dag. "Toen was
ik nog jong hè."
De bodemsanering op het terrein
van Danisco Foods in Sint-Maar
tensdijk is op correcte wijze uitge
voerd. Tot die conclusie komt de
provincie op basis van een rapport
van het ingenieursbureau DHV. Het
bedrijf had zelf opdracht gegeven
om de verontreiniging aan de Nij-
verheidsweg aan te pakken. Dat is in
juli en augustus gebeurd. Vastge
steld is, dat geen restverontreiniging
in de bodem is achtergebleven. De
afgegraven sterk verontreinigde
grond, het puin en brekerzand zijn
naar de grondreinigingsinstallatie
van ATM Moerdijk afgevoerd. De
licht verontreinigde grond is, na uit
zeven van het grove puin, als afdek-
grond naar de voormalige vuilstort
plaats Tuttelhoek gebracht. Het uit-
gezeefde puin en de schone grond
zijn door de aannemer afgevoerd.
In de publicatie over 'Het Wachtje'
van dhr. J.P.B. Zuurdeeg, in de Een-
drachtbode van 14 november, is
helaas door mijn toedoen een onvol
ledigheid geslopen met betrekking
tot de bewoners. Het was namelijk
niet de familie Kot die er als laatste
woonde. De gemeente is na hun ver
trek naar de Gladiolenstraat wèl
eigenaar van het pand geworden,
maar verhuurde dat aan het echtpaar
L. van der Sluijs-Kempeneers. Van
der Sluijs overleed in juli 1970,
waarna zijn vrouw het volgend
voorjaar naar Zierikzee vertrok. De
laatste bewoners zullen dhr. en
mevr. C. Wagemaker-Zoeteman
geweest zijn. Toen dit schippers-
echtpaar aan de wal kwam wonen,
had het het huisje op de haven nog
als tijdelijk onderkomen. Ze ver
trokken op 1 december 1972 naar
Mosselkreekstraat 48, voorheen
bewoond door onderwijzer A. Bier
steker. Het is dus niet 1968, maar
begin 1973 geweest dat het Wachtje
is afgebroken.
Mede omdat mijn ouders geruime
tijd in het Wachtje woonden, deed
het mij goed dat het nieuwe
praathuisje - dat op bijna dezelfde
plek staat - die naam heeft gekregen.
Een historische naam blijft immers
op deze manier bewaard. Het naam
bordje heeft er enkele weken op
gestaan, maar bleek niet bestand
tegen vandalisme. Jeugd die zich
's avonds regelmatig bij het praat
huisje ophoudt, kon niet nalaten de
letters te vernielen. Schilder Geluk
heeft toegezegd het 'naambordje te
herstellen. Graag wil ik, en anderen
met mij, onze jongeren verzoeken
zich te weerhouden van vernielzucht
als het straks weer is aangebracht.
Mogelijk kunnen ook de ouders een
goed woordje bij hun kinderen doen
om herhaling te voorkomen.
J. Kempeneers
Mosselkreekstraat 12
Sint-Philipsland.
Muziekvesper. Zondagmiddag om
vijf uur wordt in de St. Martinuskerk
te Halsteren een muziekvesper
gehouden. Aan dit liturgisch-muzi-
kaal avondgebed werken ondermeer
mee: organiste Martine van der Mei
den uit Rotterdam en sopraan Mat-
thy Soethoudt uit Hilversum. Voor
ganger is ds. J.H. Soethoudt uit Hal
steren.
De Thoolse scheepswerf Van Dui
vendijk is morgenavond (vrijdag) op
televisie te zien in 'Van gewest tot
gewest'. Het programma wordt van
af halfzacht uitgezonden op Neder
land 3. Maandagmorgen zijn in Tho-
len opnamen gemaakt van de werf,
het interieur en reparatiewerk aan
een klassiek motorbootje. De beel
den passen in een reportage naar
aanleiding van een tentoonstelling
in Vlissingen en een onlangs ver
schenen boek over de geschiedenis
van Zeeuwse scheepswerven. De
auteur van het boek, A. Franken uit
Bergen op Zoom, komt ook aan het
woord. In zijn boek beschrijft hij
ondermeerde werf van Van Duiven-
dijk, waar vroeger veel Thoolse
hoogaarzen gebouwd zijn.
Stuwadoorsbedrijf Moerdijk Cargo
Services moet een boete van 10.000
gulden betalen. De economische
politierechter acht het bedrijf ver
antwoordelijk voor het dodelijk
ongeval dat de Sint-Annalander F.
Dom op 21 november 1994 over
kwam. De 29-jarige Dom kwam in
Moerdijk om het leven, toen bij het
lossen van zakken nikkel uit het
Cypriotische vrachtschip Marco
Danielsen een bint los raakte en
bovenop de havenwerker viel. Een
collega van de Sint-Annalander
kwam met de schrik vrij. Beiden
stonden in het ruim om de zakken
aan te hoeken. Het bint schoot los
doordat dit bij het uithijsen geraakt
werd door één van de zakken.
De opgelegde straf was conform de
eis van officier van justitie mr. J.
van Meer. Zij sprak van een symbo
lische straf, omdat het leven van de
Sint-Annalander er niet mee terug
gekregen wordt. Maar ze wilde
ermee aangeven dat bedrijven de
veiligheid van hun personeel beter
in acht moeten nemen. Politierech
ter mr. H. Peutz was het daarmee
eens. De advocaat van het stuwa
doorsbedrijf - dat volgens hem een
goede naam heeft - voerde aan dat
de directeur er na het gebeurde op
had toegezien dat de werkwijze bij
het lossen veranderde. Ook is de
nabestaanden via de verzekering een
schadevergoeding uitbetaald. Kri
tiek had mr. G. Tangenberg op de
lange periode die tussen het ongeval
en de rechtszaak lag: twee dagen
vóór het aflopen van de termijn
waarbinnen rechtsvervolging moge
lijk is. Terwijl politie en arbeidsin
spectie al op de dag van het ongeval
een onderzoek instelden.
Mevr. J.P. van der Zande-Havermans met één van de kazuifels die ze voor de Rooms-Katholieke kerk in Oud-Vossemeer maakte.
Mevr. Van der Zande is sinds vijf
tien jaar kosteres van de St.Willi-
brorduskerk. Daarnaast stopte ze
vorig jaar, na twaalf jaar, als kerkbe
stuurster. Behalve haar werkzaam
heden in deze functies, verrichtte ze
echter zoveel werk dat het kerkbe
stuur besloot voor haar de Pro
Ecclesia et Pontifice (letterlijk:
Voor Kerk en Paus) aan te vragen.
En die kwam er ook. "Ik wist echt
nergens van. Mijn kinderen en
kleinkinderen hadden het heel goed
stil gehouden", zegt mevr. Van der
Zande. "Toch vond ik het wel
vreemd dat mijn dochter uit Gilze-
Rijen en de kleinkinderen er waren.
Maar ja, ik dacht: Die komen mis
schien voor de dank-je-wel-avond
die later gehouden werd om de vrij
willigers van de kerk te bedanken."
Maar toen pastor W. Wiertz zater
dagavond na de mis vroeg of ieder
een even wilde blijven zitten, voelde
mevr. Van der Zande al nattigheid.
"Ik dacht dat het ging over het feit
dat ik vijftien jaar koster ben", zegt
de Oud-Vossemeerse. "Maar toen
werd ik naar voren geroepen en hij
zei dat ik die onderscheiding kreeg.
Daar stond ik echt perplex van." De
jongste dochter, mevr. J. Haver-
mans-van der Zande, speldde haar
64-jarige moeder het gouden kruis
met daarop de spreuk en de afbeel
ding van twee apostelen op. Mevr.
Van der Zande kreeg tevens een
draaginsigne met eveneens een lint
in de kleuren van het Vaticaan: geel
en wit. Een oorkonde completeerde
het geheel. "Ik vind het echt prach
tig", weet de kosteres alleen te zeg
gen.
De St.Willibrordusparochie had
vanaf 1976, na het plotseling over
lijden van L.C. de Koning, vijf jaar
lang geen vaste koster. "Ik werkte op
een gegeven moment in de boom
gaard bij Bram Hommel (toenmalig
voorzitter van de parochieraad -
red.) En zo tussen de bomen door
kwam het 'te praat' dat de kerk nog
steeds verlegen zat om een koster.
De pastoor en twee misdienaars
deden het werk, maar dat was
natuurlijk geen doen", legt mevr.
Van der Zande uit. "Dus ik zei tegen
Hommel dat het me wel wat leek.
'Meen je dat?', vroeg hij aan me. En
ik heb toen ja gezegd. Nou, toen
heeft hij het voorgesteld aan het
kerkbestuur en dat ging akkoord."
Sindsdien verricht mevr. Van der
Zande - overigens zonder vergoe
ding - het kosterswerk. En daarbij
komt meer kijken dan het openen en
sluiten van de kerk.
"Ik zorg dat ik een half uur van tevo
ren in de kerk ben. Dan steek ik alle
kaarsen aan, ik zet de bekers en
schalen voor de communie en de
eucharistie gered. Ik houd de agenda
met de misintenties (missen opge
dragen aan overledenen) bij. Ik zorg
dat de kleren van de pastoor en de
misdienaars gereed liggen en ik help
ze met aankleden", vertelt mevr.
Van der Zande. Met die kleren is
overigens iets bijzonders aan de
hand: de kosteres, die tevens gedi
plomeerd naaister is, maakte ze alle
maal zelf. "Voordat pastoor Wiertz
hier kwam, had de kerk wel kerkelij
ke kleding, maar die was al oud en
helemaal versleten. Pastoor Van den
Brule deed het nooit aan", weet
mevr. Van der Zande. "Maar pastoor
Wiertz wilde wèl dat de kerk de tra
ditionele kleden aanschafte. Maar
als je die moet kopen, betaal je er
heel veel geld voor. Daarom bood ik
aan om zelf die kleden te maken."
En zo toog de kosteres aan het werk.
Ze maakte een aantal kazuifels
(opperkleden) in de kleuren van het
kerkelijk jaar: groen, rood, wit en
paars. Verder maakte ze zelf een
albe (wit miskleed voor onder de
kazuifel) en een amict (korte witte
cape die tot net onder de schouders
valt). Ook de hemden voor de zes
misdienaars maakte de Vossemeerse
zelf (rode èn zwarte) en tot slot is ze
bezig aan de laatste kazuifel, een
grijze voor begrafenissen.
Het is echter niet bij deze werk
zaamheden gebleven. Mevr. Van
der Zande hield bijvoorbeeld ook de
administratie van het kerkhof bij. In
1984 werd ze door pastoor A.J. van
den Brule gevraagd om lid van het
kerkbestuur te worden. "Dat zag ik
eerst eigenlijk niet zo zitten. 'Kan ik
dat wel?', vroeg ik. Maar de pastoor
zei: 'Dat beoordeel ik wel.' En daar
om heb ik het toch maar gedaan",
zegt de gedecoreerde. Drie periodes
van vjer jaar was ze bestuurslid.
"Eigenlijk mag je maar twee perio
des aanblijven. Maar omdat ze geen
opvolger konden vinden, hebben ze
voor me aangevraagd of ik nog vier
jaar mocht blijven. Maar daar ben ik
mee gestopt. Ik wilde niet dat ze'het
nog een keer aan zouden vragen.
Gelukkig hebben ze toen twee. naar
mijn mening, goede vervangers
gevonden."
Tot slot speelde mevr. Van der Zan
de een grote rol bij de restauratie
van het St.Willibrorduskerkje dat in
een erbarmelijke staat verkeerde. Ze
organiseerde loterijen en bingo's om
geld in te zamelen. Deze waren een
groot succes. In totaal kostte de res
tauratie 600.000 gulden waarvan de
parochie zelf een aanzienlijk deel
moest ophoesten. De vraag waarom
ze zich vrijwillig zo inspant voor de
kerk, is voor haar gemakkelijk te
beantwoorden. "Ik doe het gewoon
ontzettend graag. Ik geef het kos
terswerk dan ook niet van harte uit
handen als ik op vakantie ga. Het zit
gewoon in je. Ik kan niet thuis op
een stoel gaan zitten lezen als de
kerk zoveel geld nodig heeft. En ik
hoop dan ook dat ik het werk nog
wel een poosje mag doen."
Het is een bijzondere eer de pause
lijke onderscheiding te mogen ont
vangen. Slechts tweemaal eerder
werd de Pro Ecclesia et Pontifice
uitgereikt in Oud-Vossemeer. In
1975 viel die eer te beurt aan mej.
M.C. Hommel (onderwijzeres op de
St.Anthoniusschool) en drie jaar
later aan F.G. van der Zande.
Dinsdag reed een 30-jarige automo
biliste uit Tholen na een botsing van
de Oud-Vossemeersedijk en beland
de in de sloot. De vrouw reed 's mor
gens over de dijk in de richting van
haar woonplaats. Voor haar reed een
bestelbus bestuurd door een 49-jari-
ge man uit Linschoten. Deze keerde
op de weg en veroorzaakte op die
manier een botsing met de Thoolse.
Zij reed na de aanrijding het talud
van de dijk af en kwam onderaan in
een sloot terecht op enkele meters
afstand van de woning van A. Fride-
richs. Beide voertuigen liepen flinke
schade op, maar persoonlijke onge
vallen deden zich niet voor.
Dat was anders bij een ongeval dat
maandagmiddag omstreeks kwart
voor zes plaatsvond op de kruising
van de Hogeweg met de Kadijk te
Poortvliet. Een 28-jarige automobi
list uit Poortvliet verleende op de
kruising geen voorrang aan een 43-
jarige bestuurster uit Nieuw-Vosse-
meer. Bij de botsing die volgde,
raakten de vrouw en een 11 -jarig
kind dat bij haar in de auto zat,
gewond aan hun rug, borst en nek.
Ze werden naar ziekenhuis Lievens-
berg in Bergen op Zoom gebracht.
De beide voertuigen raakten zwaar
beschadigd.
Een eenzijdig ongeval vond zondag
middag plaats op een afrit van de
Thoolse brug. Een 22-jarige auto
mobilist uit Tholen reed omstreeks
zes uur over de brug vanuit de rich
ting Halsteren. Hij nam de afslag
naar Tholen, maar raakte in de
scherpe bocht naar rechts de contro
le over zijn voertuig kwijt (vermoe
delijk door een te hoge snelheid).
Hij botste tegen de vangrail, eerst
aan rechter- en vervolgens aan de
linkerkant. Het voertuig kantelde en
kwam tot stilstand tegen een ver
keersbord aan de rechterzijde van de
weg op enkele tientallen meters
voor de Oud-Vossemeersedijk. De
Tholenaar liep bij het ongeval
hoofdwonden op en werd overge
bracht naar ziekenhuis Lievensberg.
Een inzittende kwam met de schrik
vrij. De auto werd zwaar bescha
digd, net als de vangrail.
Op de Priestermeetpolder (het
gedeelte van de provinciale weg van
Oud-Vossemeer naar Sint-Annaland
in de West-Vrijberghepolder) raakte
zaterdagmiddag een 29-jarige auto
mobilist uit Oud-Vossemeer
gewond. De man reed samen met
een 27-jarige passagier uit Tholen
omstreeks kwart voor zes over de
provinciale weg. Door nog onbe
kende oorzaak raakte het voertuig in
de berm. Vandaar kwam de auto in
de sloot terecht, botste tegen een
dam, sloeg over de kop en belandde
in een naast de weg gelegen boom
gaard. De bestuurder moest gewond
worden overgebracht naar zieken
huis Lievensberg. De passagier
bleef ongedeerd en de auto werd
zwaar beschadigd weggetakeld.
Omdat de juiste toedracht van het
ongeval nog niet duidelijk is, zoekt
de politie naar getuigen of mogelijk
andere betrokkenen in het ongeluk.
Een brildragende man meldde het
ongeval in een nabijgelegen schuur.
De politie zou graag met hem in
contact komen.
Op de Rijksweg te Sint-Philipsland
werden donderdagmorgen twee
auto's zwaar beschadigd bij een kop-
staart botsing. Op de brug over het
Schelde-Rijnkanaal was men met
werkzaamheden bezig en daarom
waren er verkeerslichten weggezet.
Een 51-jarige automobiliste uit Sint-
Philipsland stond omstreeks elf uur
voor het rode licht te wachten op de
rijstrook richting Steenbergen. Ach
ter haar naderde een 38-jarige
bestuurder uit Vlissingen. Deze zag
volgens de politie door het laag
staande, feilt zonnetje de auto voor
hem niet en reed er achterop. Beide
voertuigen werden zwaar bescha
digd. De inzittenden kwamen er
zonder kleerscheuren vanaf.
Een 29-jarige man uit Oud-Vosse-
meer kreeg in de nacht van woens
dag op donderdag twee boetes. Eén
wegens het rijden onder invloed en
de andere vooreen poging de politie
te ontvluchten. De man reed om
streeks half drie over de Oud-Vosse
meersedijk in de richting van zijn
woonplaats. De politie had hem in
Tholen al een stopteken gegeven,
maar met zeer hoge snelheid pro
beerde de Vossemeerder aan de
agenten te ontkomen. Halverwege
de Oud-Vossemeersedijk (bij de S-
bocht) verloor hij echter de controle
over het stuur, draaide om zijn as en
schoot het talud van de dijk af. Het
voertuig kwam tot stilstand in de
sloot onderaan de dijk. De bestuur
der werd meegenomen naar het poli
tiebureau in Tholen waar hij bij de
ademtest 310 pg/l blies (zo'n 0.7
promille), terwijl 220 pg/l het maxi
mum is. Hij kreeg een boete van 350
gulden voor het rijden onder invloed
en moest ook nog eens 170 gulden
betalen wegens het negeren van een
stopteken.
Sfeervol Halsteren. Op initiatief
van de winkeliersvereniging is Hal
steren voorzien van sfeerverlichting,
met als doel het winkelen voor het
publiek gezelliger te maken. De ver
lichting is door waarnemend burge
meester P. van Veggel officieel in
gebruik gesteld.
