A.J. Schot hecht zich niet aan vogels, maar kan ook niet zonder 'Nederlandse soldaten zijn als poppetjes niet te krijgen' Hond zit in de badkamer opgesloten Zorgloket verkijkt zich op aanvragen Op werelddierendag baasjes extra aandacht voor huisdieren Franciscus Record aantal deelnemers hobbybeurs Oud-Vossemeer Donderdag 3 oktober 1996 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT 7 Extra personeel maatschappelijk werk niet nodig Tholen wil volop meedoen in Olaz-bestuur Morgen, vrijdag, is het werelddierendag. Ieder jaar wordt de mensheid op 4 oktober iets vriendelijker voor de beesten om zich heen. De één vertroetelt zijn huisdier tot in het extreme, enkelen laten het zelfs door een geestelijke zegenen. De ander is wat minder enthousiast en geeft zijn hond een extra botje, haar kat wat meer melk. Sommigen doen het met een aai over de bol van hun viervoeter af. Tot die laatste categorie behoort ook A.J. Schot uit Tholen. Aan dierendag hecht hij geen waarde, aan dieren echter wel. Jarenlang kweekte hij papegaaien en andere vogels. Maar tot vier keer toe sloeg het noodlot toe. Gaapziekte Niet rijk Kronkel Geen vaarwel Meer plaatsen voor bijzondere scholen in overleg Politiek bezorgd stijgende kosten afvalverwerking Het gemeentebestuur is niet bereid mee te betalen aan een personeels uitbreiding - 0,3 baan - voor het algemeen maatschappelijk werk Oosterschelderegio. Tholen vindt dat de instelling de noodzaak van de uitbreiding onvoldoende aangeeft. Het heeft te maken met een andere berekening van de netto produktie per werknemer. Andere bijstellin gen op het vlak van de loonkosten leiden ertoe, dat de eerder toegezeg de Thoolse bijdrage van 13,35 gul den per inwoner voor 1997 ontoerei kend is. De gevraagde 14,31 gulden wil het gemeentebestuur in elk geval niet honoreren. Het voorstel is om op 13,83 gulden te gaan zitten, ofwel een totaalbedrag van 312.616 gulden. Dat is ruim 11.000 gulden meer dan de oorspronkelijk vastge stelde bijdrage, maar altijd nog bijna 11.000 gulden minder dan het maat schappelijk werk eigenlijk wil heb ben. Een subsidieaanvraag van het ver slavingscentrum De Hoop te Dor drecht wil het gemeentebestuur niet honoreren. Verslavingszorg wordt bekostigd via de algemene wet bij zondere ziektekosten. Voor Tholen loopt dat via het algemeen maat schappelijk werk, het Zeeuws con sultatiebureau voor alcohol en drugs en de gemeenschappelijke gezond heidsdienst. En dat vindt het gemeentebestuur voldoende. Dat De Hoop nevenactiviteiten ontplooit die niet door de overheid vergoed wor den - zoals werkervaring en studie mogelijkheden in eigen beheer - is volgens het gemeentebestuur 'een therapeutische keuze. Over beide subsidieaanvragen advi seert de commissie welzijn dinsdag avond. Er moet een beter roulatiesysteem komen in het dagelijks bestuur van het openbaar lichaam afvalstoffen- verwijdering Midden- en Noord- Zeeland (Olaz), vinden b. en w. van Tholen. Tholen wil met een verte genwoordiger van de gemeenten op Schouwen-Duiveland bij toerbeurt deel uitmaken van het dagelijks bestuur. Bovendien dient volgens het Thoolse college de Olaz-voorzit- ter niet automatisch uit de gemeente Borsele te komen. Het voorzitter schap moet kunnen rouleren over de andere deelnemende gemeenten. In Nieuwdorp, onderdeel van de gemeente Borsele, ligt wel de stort plaats waar ook het Thoolse huisvuil wordt gebracht. De politie heeft maandag een aan zijn lot overgelaten hond uit een woning in Sint-Maartensdijk ge haald. Het beestje zat opgesloten in de badkamer, terwijl de eigenaar al enkele dagen afwezig was. Buurtbe woners hadden opgemerkt dat de hond door niemand anders verzorgd werd en waarschuwden de politie. Toen die het dier uit de woning haal de, bleek de hond geen eten of drin ken meer te hebben en hij lag in zijn eigen uitwerpselen. De politie heeft het dier overgebracht naar dieren asiel h'Onderdak in Bergen op Zoom. De hond maakt het daar goed en zal waarschijnlijk uitgerekend werelddierendag in een asiel moeten slijten. Geen antwoord. Nabestaanden van verkeersslachtoffers hebben een gedichtenbundel samengesteld met als titel 'Geen antwoord'. Gedepu teerde Hennekeij kreeg de bundel gisteren uit handen van directeur R.H. Holl van de stichting agogi sche zorgcentra Zeeland. Ongetwijfeld zullen ook velen en met name kinderen, in de gemeente Tholen morgen hun hart extra open stellen voor de dieren. Wellicht mag de jeugd het favoriete huisdier wel mee naar school nemen. De één heeft een hond, de ander een kat, goudvissen of wat meer exotische varianten zoals schildpadden, goud- amadines of wandelende takken. Tot die exotische dieren behoren ook papegaaien. Een huisdier dat menigeen intrigeert. Het is immers één van de weinige diersoorten die kan leren 'praten'. Voeg daaraan nog toe, de vaak adembenemende kleu renpracht en de verleiding is com pleet. Een verleiding die ook A.J. Schot uit Tholen niet kon weerstaan. Al zijn hele leven heeft deze Thole- naar iets met vogels. Toch is het met zijn hobby tot vier keer toe ellendig afgelopen. "Mijn leven was heel wat plezieriger geweest als ik die vogels niet had gehad", zegt Schot, maar om helemaal zonder gevederden om zich heen te zijn, dat zou hem toch ook weer zwaar vallen. "Toen ik veertien jaar was. kreeg ik mijn eerste vogels. Ik zat op de ambachtschool en kon dus wat tim meren. Ik maakte een kooitje en daar gingen twee duifjes in. Het was prachtig. De diertjes vlogen in en uit en ik was erg trots. Maar toen ik op een zondag terug kwam uit kerk, zat er een kat in de kooi en de duifjes waren weg", zegt Schot. En bij deze teleurstelling zou het niet blijven. Toen hij zeventien jaar was, pakte Schot na het verlies van zijn duiven opnieuw naar de vogeltjes. Deze keer werden het kanaries. De zang vogels deden het goed onder de zor gen van de Tholenaar en op een gegeven moment bezat hij 107 jon ge kanaries. "Die wilde ik gaan ver kopen in Bergen op Zoom voor zeven gulden per stuk. Ruim zeven honderd gulden, dat was toen een hele klap geld. Ik verdiende toen namelijk nog maar een tientje. Van de opbrengst kon ik een brommer kopen", herinnert Schot zich nog. "Vrijdags ging ik nog even kijken bij de vogels. Toen zat er één te A.J. Schot voert een kleine grijze roodstaart. Nog een klein restje van wat eens een uit de hand gelopen hobby was. gapen, 's Maandags waren ze alle maal doodgegaan van de gaapziekte (aandoening aan de longen - red.)". Maar nog steeds liet Schot zich niet uit het veld slaan. Hij ging verder met parkieten. Te beginnen met een paar simpele agapornissen en gras parkieten. Maar er kwamen ook gro tere en duurdere exemplaren bij zoals princess of Wales. Ook deze populatie werd echter getroffen door het noodlot. Alle vogels gingen ten onder aan wormen in de ingewan den (zoals spoelwormen). Opnieuw schafte Schot zich nieuwe parkieten aan. "Het groeide steeds verder uit. Ik werd aannemer en een gouden tijd brak aan", zegt de Tholenaar. "Er kwamen rosella's, browns en ook princesses of Wales. Die laatste waren van oorsprong groen. Maar ik ben toen als eerste hier blauwe gaan kweken. Die lagen natuurlijk heel goed in de markt." Zoals het gezeg de luidt: 'Alsof de duvel ermee speelt', ging het ook nu weer mis. Gezondheidsproblemen zorgden er voor dat Schot zijn collectie van de ene op de andere dag van de hand moest doen. Twintig jaar geleden werd Schot afgekeurd en hij kwam in de wao Het kleine papegaaitje slokt gulzig het warme papje naar binnen. terecht. "Toen begon W. Hoek uit Sint-Philipsland met het kweken van papegaaien en dat ben ik ook gaan doen. In die tijd waren er nog niet veel die dat deden. Ik weet nog dat de enige arts in Nederland die de vogels kon 'seksen' (dat is het geslacht ervan bepalen) in Amers foort woonde. Hoek en ik reden daar dan vaak samen naartoe als we weer een aantal papegaaien hadden", ver telt Schot. Hij kweekte ondermeer grijze roodstaarten, ara's, kaketoes en amazones. Overigens is de aan schaf van een papegaai geen goed kope aangelegenheid. Een simpele soort, al wat ouder, kost al snel een paar honderd gulden. Voor een jong betaalt men nog meer. Schot weet te vertellen dat de duurste papegaaien tegenwoordig zo'n 150.000 gulden per paar opbrengen. De handel leverde veel op, maar de Tholenaar meldt bijna evenzovele stroppen. "Echt, als je rijk wilt wor den, moet je geen papegaaien gaan kweken. Het moet je hobby zijn." Volgens Schot worden er vrijwel geen papegaaien meer ingevoerd. "Er zijn allerlei wetten gekomen, waaronder de BUD (bescherming uitheemse diersoorten). En sinds Rusland niet meer op Cuba vaart, komen er uit dat land ook nagenoeg geen vogels meer naar Europa. Vroeger wel. Dan legden die Russi sche schepen in Antwerpen aan en dan werden er eerst papegaaien van boord gelost. Tegenwoordig zijn er erg veel kwekers in Nederland en de vogels die verkocht worden, zijn in het algemeen gekweekte exempla- Schot durft zichzelf gerust als een 'man met een kronkel' te typeren. "Tja, van kleins af aan heb ik het eigenlijk heel min gevonden om vogels die in de vrije natuur thuis horen in een kooi te stoppen. Toch heb ik altijd vogels gekweekt. Ik kan niet zonder. Aan de andere kant hecht ik me totaal niet aan die beesten", zegt Schot. "Als er weer een paar ver kocht werden, liet ik er geen traan om. Het zijn geen gezelligheidsdie- ren. Met een hond kun je knuffelen, met een papegaai niet. Zelfs Ko, een Molukkenkaketoe die nu al vijftien jaar bij ons is, zou van mij zo ver kocht mogen worden. En als hij dan de deur uit is, ben ik hem alweer vergeten. Aan onze hond. die nu ziek is, hecht ik me duizend keer meer." Toch heeft Schot een zwak voor vogels. "Ons huis heeft een rie ten dak. De merels pikken daar gaat jes in, op zoek naar insekten. Ik schiet er wel eens op met een buks. Maar als ik er dan één raak, heb ik er echt een rotdag van. En toch schiet ik er de volgende keer weer op. Noem het maar raar." De Thoolse vogelkweker kwam uit eindelijk via duiven, kanaries en parkieten op papegaaien uit. Waar om? "Parkieten vliegen van je weg. Die zijn bang. Papegaaien niet. Die komen juist naar je toe. Ze zijn pieuwsgierig en heel intelligent. Ze weten precies wat voor dag het is en ook wat er gaat gebeuren. Echt, iemand die papegaaien heeft gehad, wil nooit meer een andere vogel", legt Schot uit. Maar ook dat avon tuur was uiteindelijk bestemd om af te lopen. "Twee jaar geleden had ik nog zo'n 120 papegaaien hier in de schuur. Op een avond ging ik bij de vogels kijken en ik zei nog tegen een bepaalde papegaai: 'Wat zie jij er mooi uit jongen'. De volgende mor gen lag hetzelfde dier dood op de grond. Er was niets aan te zien, hij zag er nog net zo mooi uit." Schot dacht dat de 'echtgenoot' van de papegaai verantwoordelijk was (deze vogels leven namelijk mono gaam gehuwd en kunnen niet met meerdere koppels in één hok gehou den worden). "Maar de volgende dag lag er wéér een vogel dood in een andere kooi. Bij deze waren zijn wenkbrauwen weggevreten. En zo ging dat een hele week doör. Als je weet dat je dan gemiddeld zo'n 700 gulden per vogel verliest, is dat heel wat", legt Schot uit. "Op het laatst lag er echter ook één van de pape gaaien op de grond die maar alleen was overgebleven. En ook hiervan waren de wenkbrauwen weg. Toen wist ik dat een andere dier hiervoor verantwoordelijk was. En dat kon alleen een wezel zijn. Want dat is het enige dier dat door 24 mm gaas kan kruipen. Het beest pakt een vogel en vreet die niet op, maar drinkt het bloed ervan. Ik kon die wezel niet te pakken krijgen en ik wist dat ik steeds meer papegaaien zou verliezen. Toen heb ik ze alle maal van de hand gedaan." Tegelijkertijd geeft Schot toe dat de wezel eigenlijk de druppel was die de emmer deed overlopen. Vanwege de steeds strengere regelgeving en het papierwerk dat het kweken en verkopen van papegaaien met zich meebracht, wilde de Tholenaar al langer stoppen. Maar dat besluit kon hij toch niet zomaar nemen. En ook toen hij door de komst van de wezel gedwongen werd, bleef hij niet zon der vogels achter. Twee koppels edelpapegaaien hield hij voor zich zelf, in de garage waar de wezel niet kan komen. Wie in de garage van Schot komt, kan op een geducht krijsconcert van de papegaaien rekenen. De vier edelpapegaaien zitten in hun vaste hokken, terwijl in een forse kooi de kaketoe Ko (of Koko) de bezoekers bestookt met allerlei zinnen en in het bijzonder met veel 'hallo'. Want pra ten kan Ko prima. "Vooral als er geen vreemden zijn. Maar iedere papegaai kun je vrij gemakkelijk leren spreken. Ze moeten dan wel jong zijn. Als je dan regelmatig langs hun kooi loopt en iets tegen ze zegt, beginnen ze na zo'n zestien maanden te praten. En dat gaat vrij snel", zegt Schot. Hij kan zijn oude hobby niet helemaal vaarwel zeggen en voor een kennis voedt hij jonge papegaaien nog met de hand op. De diertjes kunnen namelijk zelf niet eten en moeten daarom gevoerd worden. "Dat doen we met de hand, want dan zijn de vogels 'tam' als ze verkocht worden. Dat is natuurlijk anders wanneer ze door hun ouders opgevoed worden", legt Schot uit, terwijl hij een kleine grijze rood staart uit een kooitje haalt. Met een lepel giet hij er een warme pap van Werelddierendag is een feestdag die, wellicht in tegenstelling tot bijvoorbeeld vader-, moeder- en Valentijnsdag, niet voor het bedrijfsleven in het leven is geroepen. De oorsprong ligt in een ver verleden. In Italië werd in het jaar 1182 Giovanni Ber- nardone geboren. Hij is echter beter bekend als Franciscus van Assisi, of Sint Franciscus. Geboren als zoon van rijke ouders, keerde hij de welvaart de rug toe om in navolging van Christus te leven zonder aardse rijkdom. Franciscus, bijge naamd 'II Poverello' (de kleine arme), begon in 1209 met zijn prediking. Hij vatte genegen heid op voor armen en zwervers, maar ook dieren en planten ston den bij hem hoog aangeschre ven. Legendes vertellen dat hij kon praten met vogels en dat hij in Gubbio een boosaardige wolf temde. Hij sprak over de dieren als 'broeders' en 'zusters'. Sinds 1223 leefde hij als kluizenaar op de berg Alverna waar hij op 3 oktober 1226 stierf. Een dag later werd hij begraven en daar om werd 4 oktober gekozen als werelddierendag. Dat gebeurde in 1929 tijdens een Weens con gres over dieren. allerlei granen en zaden in. Gulzig klokt het beestje de maaltijd naar binnen. Een jong edelpapegaaitje is erg weerbarstig en bij hem moet het voedsel er letterlijk ingepropt wor den. Persoonlijk heeft Schot een voor keur voor grijze roodstaarten. "Het zijn de gemakkelijkste papegaaien, ze bijten nooit en krijsen doen ze ook niet. Wel is het zo dat een flink aantal van deze dieren zich na een aantal jaren kaal gaat plukken. Onverklaarbaar, maar het is zo. De anderen doen dat niet, maar af en toe zit er één tussen die zich tot bloe dens toe van al zijn veren ontdoet." Op de manier waarop Schot over de papegaaien praat, blijkt al dat hij deze dieren toch graag rond zich heeft. En dat bevestigt hij ook. "Het is nog nooit anders dan ellende geweest met die beesten, maar als ik in Ten Anker zit, zal ik waarschijn-' lijk nog wel een papegaai of parkiet hebben." Er komen meer aanvragen voor ouderenhuisvesting (op grond van de wet bejaardenoorden) bij het zorgloket Tholen binnen dan was gedacht. De Thoolse indicatiecom missie kreeg in de periode maart t/m juli 103 aanvragen te verwerken, terwijl voor de periode maart t/m december was uitgegaan van een totaal van 135. En dus is er extra geld nodig voor het werk van de commissie. De eerder uitgetrokken 45.900 gulden moet met 26.000 gul den worden verhoogd, want de raming is bijgesteld naar 200 aan vragen. De commissie welzijn praat hier dinsdagavond over. Tot maart van dit jaar deed de indi catiecommissie bejaardenoorden De Bevelanden, Tholen en Sint-Philips land het werk dat nu door het zorg loket is overgenomen. Wie de jaar verslagen vanaf 1991 van dit samen werkingsverband erop naslaat, moet vaststellen dat de Thoolse raming van 135 aanvragen voor tien maan den veel te laag was. Sinds 1992 behandelde de indicatiecommissie jaarlijks meer dan 200 Thoolse aan vragen, dus daarmee had in de plan ning gerekend kunnen worden. Daarbij komt, dat de bevolking ver grijst en dat zal een toenemende vraag tot gevolg hebben. De cijfers: 170 aanvragen in 1991,211 in 1992, 220 in 1993, 216 in 1994 en 261 in 1995. Vier vertegenwoordigers in de over leggroep onderwijshuisvesting vindt het bijzonder onderwijs op Tholen veel te weinig. Het gemeen tebestuur wilde voor de dertien bij zondere basisscholen (inclusief De Veste) vier zetels in het overleg inruimen, tegen drie voor de acht openbare basisscholen. Het Schel- decollege en het Calvijncollege was ieder één zetel toebedacht. De bestu ren van de bijzondere scholen claimden elk één vertegenwoordiger in het overleg en de gemeente heeft daarmee ingestemd. Dat houdt in dat het bijzonder basisonderwijs elf mensen afvaardigt (De Regenboog Tholen, De Ark Oud-Vossemeer en Het Kompas Anna Jacobapolder vallen onder één bestuur). De overleggroep is wettelijk nood zakelijk om tot overeenstemming te komen over een gemeentelijke ver ordening voorzieningen huisvesting onderwijs. Vanaf 1 januari volgend jaar is de gemeente en niet langer het rijk verantwoordelijk voor de huisvesting van scholen. De wet houder van onderwijs wordt voorzit ter van de overleggroep. Namens de federatie openbare basisscholen zul len de directeur, de adjunct-direc teur en de voorzitter van de gemeen schappelijke medezeggenschaps raad er deel van uitmaken. Op die manier wil het gemeentebestuur in het overleg de scheiding aanbrengen tussen haar rol als schoolbestuur en als lokale overheid. De verwerking van het afval moet kostendekkend worden en daarom zijn alle Thoolse raadsfracties het eens met de aangekondigde verho ging van 30% voor de afvalstoffen heffing. Dat bleek donderdag in de commissie financiën, waar mevr. M.H. Schot-de Hoog (AOV) ont brak. Zij wijst in haar algemene beschouwingen als enige deze ver hoging èn die van het rioolrecht met gemiddeld 50 gulden, van de hand. Wat de afvalstoffenheffing betreft, volgt in 1998 nog een verhoging met 15% en dan is het enkele jaren gele den uitgestippelde traject afgerond. Volgend jaar wordt nog een half miljoen gulden bijgepast uit een daartoe gevormd fonds om de afval verwerking volledig te betalen. Voor de toekomstige rioleringswer ken wordt een soortgelijk fonds opgezet, waar jaarlijks zeven ton in gestopt wordt. Daarom gaat de heffing in vijf jaar tijd met 268 gul den omhoog. In de commissie maakten meerdere fracties zich bezorgd over de stij gende kosten door verdergaande scheiding en verbranding van afval. De kosten daarvan zijn al in de bere keningen meegenomen, zei wethou der I.C. Moerland daarover. J. van den Donker (D66) en J. de Jager (CDA) meenden dat Olaz, die het afval verwerkt, lichtvaardig omgaat met de belastingcenten van de bur ger en hamerden op kostenbewa king. "U als raad hebt de begroting van Olaz zonder al te veel discussie goedgekeurd", reageerde Moerland. Zijn partijgenoot A. den Haan (PvdA) vroeg om een onderzoek naar gedifferentieerde tarieven, zoals mensen laten betalen voor de kilo's die ze aanleveren. Volgens de wethouder is dat systeem fraudege voelig. Hij wacht liever het onder zoek van staatssecretaris W.A.F.G. Vermeend van financiën af naar een heffing waarbij de gezinssamenstel ling een rol speelt. Amnesty. De Amnesty-groep Ber gen op Zoom (waaronder ook Tho len valt) viert dit jaar haar 20-jarig bestaan. Ter gelegenheid hiervan organiseert de groep op 6 oktober een middag in het teken van de Chi- na-actie die momenteel door Amne sty International wordt gevoerd. Het thema is 'Komt u ook op de thee'. De middag begint om twee uur in 't Zwijnshoofd te Bergen op Zoom. "Nederland heeft geen traditie op het gebied van de krijgsgeschiedenis. houten scheepsmodellen, stoomma- toonstelling te houden een schot in "Nederland heeft geen traditie op het gebied van de krijgsgeschiedenis. Daarvoor moet je naar Engeland, Frankrijk en Amerika." J. van Driel uit Oud-Vossemeer is een van de 36 deelnemers op de hobbybeurs en hobbytentoonstelling in De Vossenkuil in Oud-Vossemeer. Hij stalt zijn soldaatjes uit op tafel, vlak bij de hoeve in miniatuur die in 1815 zo'n grote rol speelde bij de slag bij Waterloo toen Napoleon ver slagen werd. Engelse soldaatjes die toen een heroïsche rol speelden, zijn volop als plastic poppetjes te krijgen. "De Engelsen zeggen dat zij de slag hebben gewonnen. Daar zijn ze trots op. Poppetjes genoeg, maar de helft van de troepen kwam uit Noord- Nederland maar daar is niks van te krijgen." Van Driel koopt de pakket jes (met grenadiers en jagers te paard uit het Napoleontische leger) en beschildert ze heel secuur. Handboe ken over de kleuren van de unifor men zijn in Nederland ook heel dun gezaaid. Van Driel gebruikt ook hier buitenlandse boeken voor. Veel tijd voor zijn hobby heeft Van Driel niet. Ja nu, nu hij een avond en een dag bij zijn tafel moet zitten, kan hij einde lijk weer eens zijn penseel en verf voor de dag halen. Van Driel kan met liefde over zijn liefhebberij ver tellen. Het gaat dan ook verder dan alleen maar poppetjes beschilderen. Moderne spelen als wargames maken het mogelijk bepaalde veld slagen na te spelen. "Daarin kunnen allerlei factoren de uitslag bepalen: is er een commandant in de buurt, heeft het peloton net een hele dag gelopen, enzovoort." Wat voor Van Driel geldt, geldt voor iedereen op de hobbybeurs: er zit meer achter dan de bezoeker in eerste instantie denkt. Praten met de hobbyisten maakt de beurs dan ook levendig. Zo heeft A. Vriesma een Till iput-fietsje' gemaakt voor een kind dat evenwichtsstoor nissen heeft. Een heuse driewieler gemaakt van een gewoon kinder fietsje maar verlengd en met een extra voorwiel, zestien inch. "Vroe ger maakte Gazelle ze en kwamen ze als lilliput op de markt. Maar ze zijn niet meer te krijgen. Pas bij 22 inch." Er wordt veel op gereden. Vriesma gaf het voor de expositie nog even een kwastje verf waardoor de drie wieler weer als nieuw lijkt. De beurs met karakterpoppen, schilderijen, houten scheepsmodellen, stoomma chines, vrachtwagens, kralen beurs jes, kunstbloemen en keramiek ken de een record aantal van 36 deelne mers. De meesten komen uit Oud- Vossemeer maar van buiten het eiland zijn ook 11 deelnemers. Vrij dagavond was het al heel druk. En dat was het zaterdag ook. Volgens secretaris J.D. Vroege van de be heerscommissie was het opvallend dat er dit jaar ook veel voor mannen was te zien. "Meestal zijn het voor namelijk vrouwen die hier staan, maar dit jaar waren er ook nogal wat hobby's die mannen aanspraken. Het was wat evenwichtiger dan voor gaande jaren." De wagens en karren van P. van Meel, de landbouwmachines van A. Steijns, de soldaatjes van J. van Driel, de houten scheepsmodellen, de marine modelschepen en de stoommachines droegen daartoe bij. De verkopen liepen niet hard. En ook lang niet alles kon gekocht wor den. Het VVD-raadslid E. Frigge- Hogesteger opende de tentoonstel ling annex beurs. Zij noemde het ini tiatief van de beheerscommissie tien jaar geleden om een dergelijke ten toonstelling te houden een schot in de roos. "Steeds meer mensen kwa men kijken. Het is een uitgelezen gelegenheid om te zien hoeveel crea tiviteit er onder de inwoners is. Het werkt stimulerend. Er is een keur van activiteiten. Te veel om op te noe men." Ze haalde ook het spreek woord 'jong geleerd is oud gedaan' van stal om te wijzen op de bijdrage van de 11-jarige Joost van Rooij die zijn zelfgemaakte vrachtwagens ten toonstelde op de tafel bij zijn opa A. Steijns die voor het eerst met een Weiger strooipers (een pickup-pers, schaal 1 op 10) naar De Vossenkuil was gekomen. Steijns werkte er drie jaar aan en noemt zijn werkstuk een unicum in Nederland. Opa en klein zoon gebruiken gebruikte spullen. Ze slopen oude naai- of keukenma chines, vinden waardeloos materiaal bij de vuilnis. Opmerkelijk is dit jaar de bijdrage van Maria Dam die de aardbol vorm gaf. Aan ene zijde de verziekte planeet (als afvalberg), de andere zijde de rijke, vruchtbare pla neet met vruchten en bloemen. 'Wat doen we ermee?', vraagt ze zich af. Ze roept de bezoekers op reacties op te schrijven. Karakterpoppen en schilderijen op de hobbybeurs in De Vossenkuil.

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 1996 | | pagina 7