A.J. Schot hecht zich niet aan
vogels, maar kan ook niet zonder
'Nederlandse soldaten zijn
als poppetjes niet te krijgen'
Hond zit in
de badkamer
opgesloten
Zorgloket
verkijkt zich
op aanvragen
Op werelddierendag baasjes extra aandacht voor huisdieren
Franciscus
Record aantal deelnemers hobbybeurs Oud-Vossemeer
Donderdag 3 oktober 1996
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
7
Extra personeel
maatschappelijk
werk niet nodig
Tholen wil
volop meedoen
in Olaz-bestuur
Morgen, vrijdag, is het
werelddierendag. Ieder jaar
wordt de mensheid op 4
oktober iets vriendelijker
voor de beesten om zich
heen. De één vertroetelt
zijn huisdier tot in het
extreme, enkelen laten het
zelfs door een geestelijke
zegenen. De ander is wat
minder enthousiast en
geeft zijn hond een extra
botje, haar kat wat meer
melk. Sommigen doen het
met een aai over de bol van
hun viervoeter af. Tot die
laatste categorie behoort
ook A.J. Schot uit Tholen.
Aan dierendag hecht hij
geen waarde, aan dieren
echter wel. Jarenlang
kweekte hij papegaaien en
andere vogels. Maar tot
vier keer toe sloeg het
noodlot toe.
Gaapziekte
Niet rijk
Kronkel
Geen vaarwel
Meer plaatsen
voor bijzondere
scholen in overleg
Politiek bezorgd
stijgende kosten
afvalverwerking
Het gemeentebestuur is niet bereid
mee te betalen aan een personeels
uitbreiding - 0,3 baan - voor het
algemeen maatschappelijk werk
Oosterschelderegio. Tholen vindt
dat de instelling de noodzaak van de
uitbreiding onvoldoende aangeeft.
Het heeft te maken met een andere
berekening van de netto produktie
per werknemer. Andere bijstellin
gen op het vlak van de loonkosten
leiden ertoe, dat de eerder toegezeg
de Thoolse bijdrage van 13,35 gul
den per inwoner voor 1997 ontoerei
kend is. De gevraagde 14,31 gulden
wil het gemeentebestuur in elk geval
niet honoreren. Het voorstel is om
op 13,83 gulden te gaan zitten,
ofwel een totaalbedrag van 312.616
gulden. Dat is ruim 11.000 gulden
meer dan de oorspronkelijk vastge
stelde bijdrage, maar altijd nog bijna
11.000 gulden minder dan het maat
schappelijk werk eigenlijk wil heb
ben.
Een subsidieaanvraag van het ver
slavingscentrum De Hoop te Dor
drecht wil het gemeentebestuur niet
honoreren. Verslavingszorg wordt
bekostigd via de algemene wet bij
zondere ziektekosten. Voor Tholen
loopt dat via het algemeen maat
schappelijk werk, het Zeeuws con
sultatiebureau voor alcohol en drugs
en de gemeenschappelijke gezond
heidsdienst. En dat vindt het
gemeentebestuur voldoende. Dat De
Hoop nevenactiviteiten ontplooit die
niet door de overheid vergoed wor
den - zoals werkervaring en studie
mogelijkheden in eigen beheer - is
volgens het gemeentebestuur 'een
therapeutische keuze.
Over beide subsidieaanvragen advi
seert de commissie welzijn dinsdag
avond.
Er moet een beter roulatiesysteem
komen in het dagelijks bestuur van
het openbaar lichaam afvalstoffen-
verwijdering Midden- en Noord-
Zeeland (Olaz), vinden b. en w. van
Tholen. Tholen wil met een verte
genwoordiger van de gemeenten op
Schouwen-Duiveland bij toerbeurt
deel uitmaken van het dagelijks
bestuur. Bovendien dient volgens
het Thoolse college de Olaz-voorzit-
ter niet automatisch uit de gemeente
Borsele te komen. Het voorzitter
schap moet kunnen rouleren over de
andere deelnemende gemeenten. In
Nieuwdorp, onderdeel van de
gemeente Borsele, ligt wel de stort
plaats waar ook het Thoolse huisvuil
wordt gebracht.
De politie heeft maandag een aan
zijn lot overgelaten hond uit een
woning in Sint-Maartensdijk ge
haald. Het beestje zat opgesloten in
de badkamer, terwijl de eigenaar al
enkele dagen afwezig was. Buurtbe
woners hadden opgemerkt dat de
hond door niemand anders verzorgd
werd en waarschuwden de politie.
Toen die het dier uit de woning haal
de, bleek de hond geen eten of drin
ken meer te hebben en hij lag in zijn
eigen uitwerpselen. De politie heeft
het dier overgebracht naar dieren
asiel h'Onderdak in Bergen op
Zoom. De hond maakt het daar goed
en zal waarschijnlijk uitgerekend
werelddierendag in een asiel moeten
slijten.
Geen antwoord. Nabestaanden van
verkeersslachtoffers hebben een
gedichtenbundel samengesteld met
als titel 'Geen antwoord'. Gedepu
teerde Hennekeij kreeg de bundel
gisteren uit handen van directeur
R.H. Holl van de stichting agogi
sche zorgcentra Zeeland.
Ongetwijfeld zullen ook velen en
met name kinderen, in de gemeente
Tholen morgen hun hart extra open
stellen voor de dieren. Wellicht mag
de jeugd het favoriete huisdier wel
mee naar school nemen. De één
heeft een hond, de ander een kat,
goudvissen of wat meer exotische
varianten zoals schildpadden, goud-
amadines of wandelende takken.
Tot die exotische dieren behoren
ook papegaaien. Een huisdier dat
menigeen intrigeert. Het is immers
één van de weinige diersoorten die
kan leren 'praten'. Voeg daaraan nog
toe, de vaak adembenemende kleu
renpracht en de verleiding is com
pleet. Een verleiding die ook A.J.
Schot uit Tholen niet kon weerstaan.
Al zijn hele leven heeft deze Thole-
naar iets met vogels. Toch is het met
zijn hobby tot vier keer toe ellendig
afgelopen. "Mijn leven was heel wat
plezieriger geweest als ik die vogels
niet had gehad", zegt Schot, maar
om helemaal zonder gevederden om
zich heen te zijn, dat zou hem toch
ook weer zwaar vallen.
"Toen ik veertien jaar was. kreeg ik
mijn eerste vogels. Ik zat op de
ambachtschool en kon dus wat tim
meren. Ik maakte een kooitje en
daar gingen twee duifjes in. Het was
prachtig. De diertjes vlogen in en uit
en ik was erg trots. Maar toen ik op
een zondag terug kwam uit kerk, zat
er een kat in de kooi en de duifjes
waren weg", zegt Schot. En bij deze
teleurstelling zou het niet blijven.
Toen hij zeventien jaar was, pakte
Schot na het verlies van zijn duiven
opnieuw naar de vogeltjes. Deze
keer werden het kanaries. De zang
vogels deden het goed onder de zor
gen van de Tholenaar en op een
gegeven moment bezat hij 107 jon
ge kanaries. "Die wilde ik gaan ver
kopen in Bergen op Zoom voor
zeven gulden per stuk. Ruim zeven
honderd gulden, dat was toen een
hele klap geld. Ik verdiende toen
namelijk nog maar een tientje. Van
de opbrengst kon ik een brommer
kopen", herinnert Schot zich nog.
"Vrijdags ging ik nog even kijken
bij de vogels. Toen zat er één te
A.J. Schot voert een kleine grijze roodstaart. Nog een klein restje van wat eens een uit de hand gelopen hobby was.
gapen, 's Maandags waren ze alle
maal doodgegaan van de gaapziekte
(aandoening aan de longen - red.)".
Maar nog steeds liet Schot zich niet
uit het veld slaan. Hij ging verder
met parkieten. Te beginnen met een
paar simpele agapornissen en gras
parkieten. Maar er kwamen ook gro
tere en duurdere exemplaren bij
zoals princess of Wales. Ook deze
populatie werd echter getroffen door
het noodlot. Alle vogels gingen ten
onder aan wormen in de ingewan
den (zoals spoelwormen). Opnieuw
schafte Schot zich nieuwe parkieten
aan. "Het groeide steeds verder uit.
Ik werd aannemer en een gouden
tijd brak aan", zegt de Tholenaar.
"Er kwamen rosella's, browns en
ook princesses of Wales. Die laatste
waren van oorsprong groen. Maar ik
ben toen als eerste hier blauwe gaan
kweken. Die lagen natuurlijk heel
goed in de markt." Zoals het gezeg
de luidt: 'Alsof de duvel ermee
speelt', ging het ook nu weer mis.
Gezondheidsproblemen zorgden er
voor dat Schot zijn collectie van de
ene op de andere dag van de hand
moest doen.
Twintig jaar geleden werd Schot
afgekeurd en hij kwam in de wao
Het kleine papegaaitje slokt gulzig het warme papje naar binnen.
terecht. "Toen begon W. Hoek uit
Sint-Philipsland met het kweken
van papegaaien en dat ben ik ook
gaan doen. In die tijd waren er nog
niet veel die dat deden. Ik weet nog
dat de enige arts in Nederland die de
vogels kon 'seksen' (dat is het
geslacht ervan bepalen) in Amers
foort woonde. Hoek en ik reden daar
dan vaak samen naartoe als we weer
een aantal papegaaien hadden", ver
telt Schot. Hij kweekte ondermeer
grijze roodstaarten, ara's, kaketoes
en amazones. Overigens is de aan
schaf van een papegaai geen goed
kope aangelegenheid. Een simpele
soort, al wat ouder, kost al snel een
paar honderd gulden. Voor een jong
betaalt men nog meer. Schot weet te
vertellen dat de duurste papegaaien
tegenwoordig zo'n 150.000 gulden
per paar opbrengen.
De handel leverde veel op, maar de
Tholenaar meldt bijna evenzovele
stroppen. "Echt, als je rijk wilt wor
den, moet je geen papegaaien gaan
kweken. Het moet je hobby zijn."
Volgens Schot worden er vrijwel
geen papegaaien meer ingevoerd.
"Er zijn allerlei wetten gekomen,
waaronder de BUD (bescherming
uitheemse diersoorten). En sinds
Rusland niet meer op Cuba vaart,
komen er uit dat land ook nagenoeg
geen vogels meer naar Europa.
Vroeger wel. Dan legden die Russi
sche schepen in Antwerpen aan en
dan werden er eerst papegaaien van
boord gelost. Tegenwoordig zijn er
erg veel kwekers in Nederland en de
vogels die verkocht worden, zijn in
het algemeen gekweekte exempla-
Schot durft zichzelf gerust als een
'man met een kronkel' te typeren.
"Tja, van kleins af aan heb ik het
eigenlijk heel min gevonden om
vogels die in de vrije natuur thuis
horen in een kooi te stoppen. Toch
heb ik altijd vogels gekweekt. Ik kan
niet zonder.
Aan de andere kant hecht ik me
totaal niet aan die beesten", zegt
Schot. "Als er weer een paar ver
kocht werden, liet ik er geen traan
om. Het zijn geen gezelligheidsdie-
ren. Met een hond kun je knuffelen,
met een papegaai niet. Zelfs Ko, een
Molukkenkaketoe die nu al vijftien
jaar bij ons is, zou van mij zo ver
kocht mogen worden. En als hij dan
de deur uit is, ben ik hem alweer
vergeten. Aan onze hond. die nu
ziek is, hecht ik me duizend keer
meer." Toch heeft Schot een zwak
voor vogels. "Ons huis heeft een rie
ten dak. De merels pikken daar gaat
jes in, op zoek naar insekten. Ik
schiet er wel eens op met een buks.
Maar als ik er dan één raak, heb ik er
echt een rotdag van. En toch schiet
ik er de volgende keer weer op.
Noem het maar raar."
De Thoolse vogelkweker kwam uit
eindelijk via duiven, kanaries en
parkieten op papegaaien uit. Waar
om? "Parkieten vliegen van je weg.
Die zijn bang. Papegaaien niet. Die
komen juist naar je toe. Ze zijn
pieuwsgierig en heel intelligent. Ze
weten precies wat voor dag het is en
ook wat er gaat gebeuren. Echt,
iemand die papegaaien heeft gehad,
wil nooit meer een andere vogel",
legt Schot uit. Maar ook dat avon
tuur was uiteindelijk bestemd om af
te lopen. "Twee jaar geleden had ik
nog zo'n 120 papegaaien hier in de
schuur. Op een avond ging ik bij de
vogels kijken en ik zei nog tegen een
bepaalde papegaai: 'Wat zie jij er
mooi uit jongen'. De volgende mor
gen lag hetzelfde dier dood op de
grond. Er was niets aan te zien, hij
zag er nog net zo mooi uit." Schot
dacht dat de 'echtgenoot' van de
papegaai verantwoordelijk was
(deze vogels leven namelijk mono
gaam gehuwd en kunnen niet met
meerdere koppels in één hok gehou
den worden). "Maar de volgende
dag lag er wéér een vogel dood in
een andere kooi. Bij deze waren zijn
wenkbrauwen weggevreten. En zo
ging dat een hele week doör. Als je
weet dat je dan gemiddeld zo'n 700
gulden per vogel verliest, is dat heel
wat", legt Schot uit. "Op het laatst
lag er echter ook één van de pape
gaaien op de grond die maar alleen
was overgebleven. En ook hiervan
waren de wenkbrauwen weg. Toen
wist ik dat een andere dier hiervoor
verantwoordelijk was. En dat kon
alleen een wezel zijn. Want dat is
het enige dier dat door 24 mm gaas
kan kruipen. Het beest pakt een
vogel en vreet die niet op, maar
drinkt het bloed ervan. Ik kon die
wezel niet te pakken krijgen en ik
wist dat ik steeds meer papegaaien
zou verliezen. Toen heb ik ze alle
maal van de hand gedaan."
Tegelijkertijd geeft Schot toe dat de
wezel eigenlijk de druppel was die
de emmer deed overlopen. Vanwege
de steeds strengere regelgeving en
het papierwerk dat het kweken en
verkopen van papegaaien met zich
meebracht, wilde de Tholenaar al
langer stoppen. Maar dat besluit kon
hij toch niet zomaar nemen. En ook
toen hij door de komst van de wezel
gedwongen werd, bleef hij niet zon
der vogels achter. Twee koppels
edelpapegaaien hield hij voor zich
zelf, in de garage waar de wezel niet
kan komen.
Wie in de garage van Schot komt,
kan op een geducht krijsconcert van
de papegaaien rekenen. De vier
edelpapegaaien zitten in hun vaste
hokken, terwijl in een forse kooi de
kaketoe Ko (of Koko) de bezoekers
bestookt met allerlei zinnen en in het
bijzonder met veel 'hallo'. Want pra
ten kan Ko prima. "Vooral als er
geen vreemden zijn. Maar iedere
papegaai kun je vrij gemakkelijk
leren spreken. Ze moeten dan wel
jong zijn. Als je dan regelmatig
langs hun kooi loopt en iets tegen ze
zegt, beginnen ze na zo'n zestien
maanden te praten. En dat gaat vrij
snel", zegt Schot. Hij kan zijn oude
hobby niet helemaal vaarwel zeggen
en voor een kennis voedt hij jonge
papegaaien nog met de hand op. De
diertjes kunnen namelijk zelf niet
eten en moeten daarom gevoerd
worden. "Dat doen we met de hand,
want dan zijn de vogels 'tam' als ze
verkocht worden. Dat is natuurlijk
anders wanneer ze door hun ouders
opgevoed worden", legt Schot uit,
terwijl hij een kleine grijze rood
staart uit een kooitje haalt. Met een
lepel giet hij er een warme pap van
Werelddierendag is een feestdag
die, wellicht in tegenstelling tot
bijvoorbeeld vader-, moeder- en
Valentijnsdag, niet voor het
bedrijfsleven in het leven is
geroepen. De oorsprong ligt in
een ver verleden. In Italië werd
in het jaar 1182 Giovanni Ber-
nardone geboren. Hij is echter
beter bekend als Franciscus van
Assisi, of Sint Franciscus.
Geboren als zoon van rijke
ouders, keerde hij de welvaart
de rug toe om in navolging van
Christus te leven zonder aardse
rijkdom. Franciscus, bijge
naamd 'II Poverello' (de kleine
arme), begon in 1209 met zijn
prediking. Hij vatte genegen
heid op voor armen en zwervers,
maar ook dieren en planten ston
den bij hem hoog aangeschre
ven. Legendes vertellen dat hij
kon praten met vogels en dat hij
in Gubbio een boosaardige wolf
temde. Hij sprak over de dieren
als 'broeders' en 'zusters'. Sinds
1223 leefde hij als kluizenaar op
de berg Alverna waar hij op 3
oktober 1226 stierf. Een dag
later werd hij begraven en daar
om werd 4 oktober gekozen als
werelddierendag. Dat gebeurde
in 1929 tijdens een Weens con
gres over dieren.
allerlei granen en zaden in. Gulzig
klokt het beestje de maaltijd naar
binnen. Een jong edelpapegaaitje is
erg weerbarstig en bij hem moet het
voedsel er letterlijk ingepropt wor
den.
Persoonlijk heeft Schot een voor
keur voor grijze roodstaarten. "Het
zijn de gemakkelijkste papegaaien,
ze bijten nooit en krijsen doen ze
ook niet. Wel is het zo dat een flink
aantal van deze dieren zich na een
aantal jaren kaal gaat plukken.
Onverklaarbaar, maar het is zo. De
anderen doen dat niet, maar af en toe
zit er één tussen die zich tot bloe
dens toe van al zijn veren ontdoet."
Op de manier waarop Schot over de
papegaaien praat, blijkt al dat hij
deze dieren toch graag rond zich
heeft. En dat bevestigt hij ook. "Het
is nog nooit anders dan ellende
geweest met die beesten, maar als ik
in Ten Anker zit, zal ik waarschijn-'
lijk nog wel een papegaai of parkiet
hebben."
Er komen meer aanvragen voor
ouderenhuisvesting (op grond van
de wet bejaardenoorden) bij het
zorgloket Tholen binnen dan was
gedacht. De Thoolse indicatiecom
missie kreeg in de periode maart t/m
juli 103 aanvragen te verwerken,
terwijl voor de periode maart t/m
december was uitgegaan van een
totaal van 135. En dus is er extra
geld nodig voor het werk van de
commissie. De eerder uitgetrokken
45.900 gulden moet met 26.000 gul
den worden verhoogd, want de
raming is bijgesteld naar 200 aan
vragen. De commissie welzijn praat
hier dinsdagavond over.
Tot maart van dit jaar deed de indi
catiecommissie bejaardenoorden De
Bevelanden, Tholen en Sint-Philips
land het werk dat nu door het zorg
loket is overgenomen. Wie de jaar
verslagen vanaf 1991 van dit samen
werkingsverband erop naslaat, moet
vaststellen dat de Thoolse raming
van 135 aanvragen voor tien maan
den veel te laag was. Sinds 1992
behandelde de indicatiecommissie
jaarlijks meer dan 200 Thoolse aan
vragen, dus daarmee had in de plan
ning gerekend kunnen worden.
Daarbij komt, dat de bevolking ver
grijst en dat zal een toenemende
vraag tot gevolg hebben. De cijfers:
170 aanvragen in 1991,211 in 1992,
220 in 1993, 216 in 1994 en 261 in
1995.
Vier vertegenwoordigers in de over
leggroep onderwijshuisvesting
vindt het bijzonder onderwijs op
Tholen veel te weinig. Het gemeen
tebestuur wilde voor de dertien bij
zondere basisscholen (inclusief De
Veste) vier zetels in het overleg
inruimen, tegen drie voor de acht
openbare basisscholen. Het Schel-
decollege en het Calvijncollege was
ieder één zetel toebedacht. De bestu
ren van de bijzondere scholen
claimden elk één vertegenwoordiger
in het overleg en de gemeente heeft
daarmee ingestemd. Dat houdt in dat
het bijzonder basisonderwijs elf
mensen afvaardigt (De Regenboog
Tholen, De Ark Oud-Vossemeer en
Het Kompas Anna Jacobapolder
vallen onder één bestuur).
De overleggroep is wettelijk nood
zakelijk om tot overeenstemming te
komen over een gemeentelijke ver
ordening voorzieningen huisvesting
onderwijs. Vanaf 1 januari volgend
jaar is de gemeente en niet langer
het rijk verantwoordelijk voor de
huisvesting van scholen. De wet
houder van onderwijs wordt voorzit
ter van de overleggroep. Namens de
federatie openbare basisscholen zul
len de directeur, de adjunct-direc
teur en de voorzitter van de gemeen
schappelijke medezeggenschaps
raad er deel van uitmaken. Op die
manier wil het gemeentebestuur in
het overleg de scheiding aanbrengen
tussen haar rol als schoolbestuur en
als lokale overheid.
De verwerking van het afval moet
kostendekkend worden en daarom
zijn alle Thoolse raadsfracties het
eens met de aangekondigde verho
ging van 30% voor de afvalstoffen
heffing. Dat bleek donderdag in de
commissie financiën, waar mevr.
M.H. Schot-de Hoog (AOV) ont
brak. Zij wijst in haar algemene
beschouwingen als enige deze ver
hoging èn die van het rioolrecht met
gemiddeld 50 gulden, van de hand.
Wat de afvalstoffenheffing betreft,
volgt in 1998 nog een verhoging met
15% en dan is het enkele jaren gele
den uitgestippelde traject afgerond.
Volgend jaar wordt nog een half
miljoen gulden bijgepast uit een
daartoe gevormd fonds om de afval
verwerking volledig te betalen.
Voor de toekomstige rioleringswer
ken wordt een soortgelijk fonds
opgezet, waar jaarlijks zeven ton in
gestopt wordt. Daarom gaat de
heffing in vijf jaar tijd met 268 gul
den omhoog.
In de commissie maakten meerdere
fracties zich bezorgd over de stij
gende kosten door verdergaande
scheiding en verbranding van afval.
De kosten daarvan zijn al in de bere
keningen meegenomen, zei wethou
der I.C. Moerland daarover. J. van
den Donker (D66) en J. de Jager
(CDA) meenden dat Olaz, die het
afval verwerkt, lichtvaardig omgaat
met de belastingcenten van de bur
ger en hamerden op kostenbewa
king. "U als raad hebt de begroting
van Olaz zonder al te veel discussie
goedgekeurd", reageerde Moerland.
Zijn partijgenoot A. den Haan
(PvdA) vroeg om een onderzoek
naar gedifferentieerde tarieven,
zoals mensen laten betalen voor de
kilo's die ze aanleveren. Volgens de
wethouder is dat systeem fraudege
voelig. Hij wacht liever het onder
zoek van staatssecretaris W.A.F.G.
Vermeend van financiën af naar een
heffing waarbij de gezinssamenstel
ling een rol speelt.
Amnesty. De Amnesty-groep Ber
gen op Zoom (waaronder ook Tho
len valt) viert dit jaar haar 20-jarig
bestaan. Ter gelegenheid hiervan
organiseert de groep op 6 oktober
een middag in het teken van de Chi-
na-actie die momenteel door Amne
sty International wordt gevoerd. Het
thema is 'Komt u ook op de thee'. De
middag begint om twee uur in 't
Zwijnshoofd te Bergen op Zoom.
"Nederland heeft geen traditie op het gebied van de krijgsgeschiedenis. houten scheepsmodellen, stoomma- toonstelling te houden een schot in
"Nederland heeft geen traditie op het gebied van de krijgsgeschiedenis.
Daarvoor moet je naar Engeland, Frankrijk en Amerika." J. van Driel
uit Oud-Vossemeer is een van de 36 deelnemers op de hobbybeurs en
hobbytentoonstelling in De Vossenkuil in Oud-Vossemeer.
Hij stalt zijn soldaatjes uit op tafel,
vlak bij de hoeve in miniatuur die in
1815 zo'n grote rol speelde bij de
slag bij Waterloo toen Napoleon ver
slagen werd. Engelse soldaatjes die
toen een heroïsche rol speelden, zijn
volop als plastic poppetjes te krijgen.
"De Engelsen zeggen dat zij de slag
hebben gewonnen. Daar zijn ze trots
op. Poppetjes genoeg, maar de helft
van de troepen kwam uit Noord-
Nederland maar daar is niks van te
krijgen." Van Driel koopt de pakket
jes (met grenadiers en jagers te paard
uit het Napoleontische leger) en
beschildert ze heel secuur. Handboe
ken over de kleuren van de unifor
men zijn in Nederland ook heel dun
gezaaid. Van Driel gebruikt ook hier
buitenlandse boeken voor. Veel tijd
voor zijn hobby heeft Van Driel niet.
Ja nu, nu hij een avond en een dag bij
zijn tafel moet zitten, kan hij einde
lijk weer eens zijn penseel en verf
voor de dag halen. Van Driel kan
met liefde over zijn liefhebberij ver
tellen. Het gaat dan ook verder dan
alleen maar poppetjes beschilderen.
Moderne spelen als wargames
maken het mogelijk bepaalde veld
slagen na te spelen. "Daarin kunnen
allerlei factoren de uitslag bepalen:
is er een commandant in de buurt,
heeft het peloton net een hele dag
gelopen, enzovoort." Wat voor Van
Driel geldt, geldt voor iedereen op de
hobbybeurs: er zit meer achter dan
de bezoeker in eerste instantie denkt.
Praten met de hobbyisten maakt de
beurs dan ook levendig. Zo heeft A.
Vriesma een Till iput-fietsje' gemaakt
voor een kind dat evenwichtsstoor
nissen heeft. Een heuse driewieler
gemaakt van een gewoon kinder
fietsje maar verlengd en met een
extra voorwiel, zestien inch. "Vroe
ger maakte Gazelle ze en kwamen ze
als lilliput op de markt. Maar ze zijn
niet meer te krijgen. Pas bij 22 inch."
Er wordt veel op gereden. Vriesma
gaf het voor de expositie nog even
een kwastje verf waardoor de drie
wieler weer als nieuw lijkt. De beurs
met karakterpoppen, schilderijen,
houten scheepsmodellen, stoomma
chines, vrachtwagens, kralen beurs
jes, kunstbloemen en keramiek ken
de een record aantal van 36 deelne
mers. De meesten komen uit Oud-
Vossemeer maar van buiten het
eiland zijn ook 11 deelnemers. Vrij
dagavond was het al heel druk. En
dat was het zaterdag ook. Volgens
secretaris J.D. Vroege van de be
heerscommissie was het opvallend
dat er dit jaar ook veel voor mannen
was te zien. "Meestal zijn het voor
namelijk vrouwen die hier staan,
maar dit jaar waren er ook nogal wat
hobby's die mannen aanspraken. Het
was wat evenwichtiger dan voor
gaande jaren."
De wagens en karren van P. van
Meel, de landbouwmachines van A.
Steijns, de soldaatjes van J. van
Driel, de houten scheepsmodellen,
de marine modelschepen en de
stoommachines droegen daartoe bij.
De verkopen liepen niet hard. En
ook lang niet alles kon gekocht wor
den. Het VVD-raadslid E. Frigge-
Hogesteger opende de tentoonstel
ling annex beurs. Zij noemde het ini
tiatief van de beheerscommissie tien
jaar geleden om een dergelijke ten
toonstelling te houden een schot in
de roos. "Steeds meer mensen kwa
men kijken. Het is een uitgelezen
gelegenheid om te zien hoeveel crea
tiviteit er onder de inwoners is. Het
werkt stimulerend. Er is een keur van
activiteiten. Te veel om op te noe
men." Ze haalde ook het spreek
woord 'jong geleerd is oud gedaan'
van stal om te wijzen op de bijdrage
van de 11-jarige Joost van Rooij die
zijn zelfgemaakte vrachtwagens ten
toonstelde op de tafel bij zijn opa A.
Steijns die voor het eerst met een
Weiger strooipers (een pickup-pers,
schaal 1 op 10) naar De Vossenkuil
was gekomen. Steijns werkte er drie
jaar aan en noemt zijn werkstuk een
unicum in Nederland. Opa en klein
zoon gebruiken gebruikte spullen.
Ze slopen oude naai- of keukenma
chines, vinden waardeloos materiaal
bij de vuilnis. Opmerkelijk is dit jaar
de bijdrage van Maria Dam die de
aardbol vorm gaf. Aan ene zijde de
verziekte planeet (als afvalberg), de
andere zijde de rijke, vruchtbare pla
neet met vruchten en bloemen. 'Wat
doen we ermee?', vraagt ze zich af.
Ze roept de bezoekers op reacties op
te schrijven.
Karakterpoppen en schilderijen op de hobbybeurs in De Vossenkuil.