Hommel vertrouwt erop dat
kwaliteit vruchten afwerpt
Van Gorsel pikt
weigeren van
vergunning niet
Vijftig jaar café Van Dijke
In veertig jaar
van machinist
tot een manusje
van alles
Wand Vlo
Vossemeers aannemingsbedrijf jubileert met 120 werknemers
Jubileum van Hommel is ook
jubileum van P.M. Oostdijk
imabo
V|R I E N S - D E SICIHIEILIDIE
Donderdag 9 mei 1996
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
9
"De jaren tachtig zijn voor
het bedrijf een spannende
tijd geweest", zegt C.
Hommel van het gelijkna
mige aannemingsbedrijf
uit Oud-Vossemeer. "Op
drachtgevers gingen fuse
ren, waardoor vaste con
tacten verdwenen. Ook
kregen we te maken met
nieuwé inzichten en regels.
Op de verlangde kwali
teitsborging hebben we tij
dig ingespeeld en daarom
heb ik alle vertrouwen in
de toekomst." De Vosse-
meerse onderneming, die
momenteel aan zo'n 120
mensen werk biedt, bestaat
veertig jaar.
Harde markt
Nutsvoorzieningen
Drainage
Nooit ziek
Bewoner wil Buitenzorg op monumentenlijst
Schapen
Koppelen
Dorpshuizen
Geen huiselijk leven
Gebondenheid
geen belasting
Verkopen
Hij was veertien toen hij bij Frans Hommel, de vader van
de huidige directeur Cees Hommel, in dienst trad. Piet
Oostdijk uit Oud-Vossemeer was nog maar een paar
maanden van school en kwam via de contacten die zijn
vader met Hommel had, in het bedrijf aan de Coentjes-
weg terecht. Dat was veertig jaar geleden. Het jubileum
van het bedrijf betekent automatisch een jubileum voor
de nu 54-jarige Oostdijk.
Riolerinkje
Vorstperiode
Daar kun je op bouwen
Hommel b.v. heeft traditioneel voor
het merendeel Tholenaren in dienst,
maar de laatste jaren moet vaker in
het Brabantse gezocht worden om
bepaalde functies in te vullen. Het
bedrijf hoort tot de grotere werkge
vers in de gemeente en heeft in piek
perioden nog eens 20 tot 30 mensen
extra nodig. Dagelijks vertrekken er
meer dan vijftig auto's naar de wer
ken in heel Zeeland, Noord-Brabant
en de omgeving Rotterdam. De
oranje büssen met blauwe opdruk
zijn een bekende verschijning.
De dagelijkse leiding van het aanne
mingsbedrijf is sinds 1 mei in han
den van M.M. Mol uit Yerseke als
directeur. Hommel zelf is algemeen
directeur en bemoeit zich met de
andere besloten vennootschappen
binnen de holding. "Het is goed om
op tijd naar de toekomst te kijken.
En dan zijn we blij met mensen bin
nen de onderneming die kennis van
zaken hebben", zegt Hommel, die in
1973 de leiding kreeg na het overlij
den van zijn vader. Zijn eigen zoon
werkt niet in de onderneming. Mol
kwam tien jaar geleden uit de bag-
gerwereld naar het aannemingsbe
drijf.
Het werken aan de kwaliteit vergde
de laatste jaren heel wat inspannin
gen binnen de onderneming. Veel
moest er veranderen, maar dat was
van levensbelang. "Je zou haast ver
geten dat we ook nog een commer
cieel bedrijf zijn", illustreert Mol de
aandacht die dit aspect heeft gekre
gen. Hommel: "Het is een harde
markt geworden. Een competitie
waarbij kwaliteit en prijs nauw met
elkaar verbonden zijn. Uiteindelijk
zal de kwaliteit die wij kunnen bie
den zijn vruchten af moeten wer
pen."
Had een aannemer vroeger op elk
P. Oostdijk (links) is veertig jaar in dienst bij de jubilerende onderneming waarvan C. Hommel directeur is.
werk een toezicht van de opdracht
gever als aanspreekpunt, tegen
woordig gebeurt controle veelal
achteraf. "En als het dan niet goed is,
kun je het over doen." Die andere
benadering was wennen voor Hom
mel. In verband met de kwaliteits
borging werd het hele bedrijf door
gelicht: de inkoop, milieu-aspecten,
arbeidsomstandigheden en dergelij
ke. Buizenleg- en kabellegnormen
kwamen om de hoek kijken, perso
neel werd bijgeschoold. "Tegen
woordig heeft elke uitvoerder een
boek bij zich waarin de procedures
staan met betrekking tot werkwijze
en kwaliteit." Het werken van vaste
ploegen in bepaalde gebieden is
door alle veranderingen ook verle
den tijd.
Tegenwoordig moet een aannemer
een werk compleet uitvoeren, inclu
sief de inkoop van de materialen en
de verwerking. Bij Hommel is, ook
al in verband met de stevige concur
rentie, continu een man bezig met
calculeren. Ook moeten werken
voor energiebedrijven door de aan
nemer zelf worden ingetekend. Dat
gebeurt bij Hommel nog niet op de
computer. "Onze opdrachtgevers
zoeken zelf nog naar het juiste sys
teem en daar willen we niet op voor
uitlopen", legt Hommel uit.
Het bedrijf is uitgegroeid tot een
complete aannemer op het terrein
van nutsvoorzieningen. Het verzorgt
de aanleg en het onderhoud van
buisleidingen voor gas, water, drai
nage, stadsverwarming en riolering;
van kabels voor elektriciteit, tele
communicatie en kabeltelevisie.
Daarnaast voert het bedrijf boringen
uit, maakt zinkers, verzorgt bronne
ringen, drainage en straatwerk. Del
ta Nutsbedrijven is een grote klant
van het Vossemeerse bedrijf, even
als PTT Telecom en diverse
gemeenten. Uitgezonderd de
gemeente Tholen, die het Vosse
meerse bedrijf nooit uitnodigt om
voor werken in te schrijven. "Wèl is
ons een keer om advies gevraagd ten
aanzien van drukriolering en dat
hebben we graag gedaan", zegt Mol.
Naast (semi-)overheden vindt Hom
mel zijn opdrachtgevers ook in de
industrie: Philip Morris en General
Electric Plastics in Bergen op Zoom
en Red Band in Roosendaal.
De in 1973 overleden grondlegger
van het bedrijf, Frans Hommel,
begon in de jaren vijftig met draina
gewerk. Op 30 april 1956 ging hij
bij Kerkwerve op Schouwen-Duive-
land aan de slag en al gauw werkte
hij met een achttal mensen. Eerder
was hij klein landbouwer, had in de
oorlog een loonbedrijf en daarna
fokte hij ondermeer koeien en kip
pen. Ook op Tholen werd er in de
beginjaren gedraineerd - het was de
tijd van de ruilverkaveling - en van
af 1958 werd waterleiding gelegd in
de polders. Dat was nog voor de
Thoolse waterleidingmaatschappij
en de fusie tot WMZ in 1965 bete
kende voor Hommel een uitbreiding
van de werkzaamheden in het
Zeeuwse. In 1959 kwam de PTT als
'klant' om de hoek kijken met het
opruimen van de telefoonpalen.
Halverwege de jaren zestig kende
Hommel een sterke groei. Het
bedrijf legde aardgasleidingen aan
op Tholen, Sint-Philipsland, Schou-
wen-Duiveland en de Bevelanden.
Ook het vervangen van de boven
grondse elektriciteitsleidingen door
grondkabels speelde toen. De aanleg
van kabeltelevisie en het aansluiten
van woningen in de polder - de
zogenaamde onrendabele gebieden -
op het aardgasnet (Tholen en Schou
wen) waren belangrijke opdrachten
in de jaren tachtig, toen het bedrijf
zo'n negentig werknemers telde. In
die tijd was de aanleg van stadsver
warming in Bergen op Zoom even
eens iets nieuws.
Hommel is als werkgever uniek,
want het bedrijf kent een afzonder
lijke collectieve arbeidsovereen
komst. "Op dit moment zijn de
onderhandelingen met de vakbon
den weer gaande", vertelt Hommel.
De verscheidenheid aan activiteiten
heeft deze bijzondere situatie
gecreëerd. "We hebben te maken
met de bouw, de metaal, de kleinme-
taal en voor cultuurtechnische wer
ken met de agrarische sector."
Het robijnen jubileum is vrijdag met
het personeel gevierd in het Greve-
lingenrestaurant. "We hebben er met
180 mensen een plezierige avond
van gemaakt", vertelt Hommel. Hij
huldigde P.M. Oostdijk uit Oud-
Vossemeer, die veertig jaar in dienst
is. Directeur Mol sprak vervolgens
Hommel toe, omdat deze eveneens
al vier decennia bij het bedrijf
betrokken is. "Ik geloof dat ik in die
veertig jaar niet één dag wegens
ziekte gemist heb. Dat is iets om
dankbaar voor te zijn", aldus Hom
mel. Hij kreeg als cadeau een motor
rit over de route 66 dwars door de
Verenigde Staten aangeboden. "Een
droomwens, die hopenlijk volgend
jaar in vervulling gaat." Namens de
personeelsvereniging en oud-mede
werkers bood M. Tholenaar het jubi
lerende bedrijf een digitale thermo
meter/klok aan.
D.J. van Gorsel uit Tholen stapt in zijn strijd tegen de gemeente
opnieuw naar de rechter. De bewoner van hoeve Buitenzorg is het er
niet mee eens, dat hem een bouwvergunning is geweigerd om nieuw te
bouwen aan de Postweg/Veerweg. "Als geboren en getogen Tholenaar
die moet wijken voor woningbouw mag ik geen vervangend bedrijf bou
wen, terwijl mensen van elders op Tholen grote varkensstallen mogen
neerzetten", zegt de akkerbouwer en schapenfokker. In een brief aan de
gemeenteraad kondigt hij aan, Buitenzorg te zullen voordragen als
rijksmonument.
De bouwaanvraag van Van Gorsel
wordt door het gemeentebestuur niet
als reëel gezien. Ambtenaar L.T.
Steenpoorte bevestigt dat de leeftijd
van de Tholenaar, het ontbreken van
een opvolger en de twijfel of een
volwaardig agrarisch bedrijf
gesticht kan worden bij de afwijzing
een rol hebben gespeeld. Onzin,
meent Van Gorsel. "De Tweede
Kamer heeft in het najaar al gedis
cussieerd over leeftijdsdiscrimina
tie, dus dat gaat niet op. En een neef
wil me opvolgen." Dat laatste trekt
de gemeente in twijfel omdat het om
een jongen van 13 of 14 jaar zou
gaan.
Dan speelt de grootte van het
bedrijf. Op dit moment een volwaar
dig agrarisch bedrijf met 24,3 hecta
re akkerbouwland en 150 schapen,
schrijft Van Gorsel in zijn verzoek
aan de rechtbank om de weigering
van het gemeentebestuur ongedaan
te maken. Op 1 december volgend
jaar raakt de Tholenaar 13 hectare
grond kwijt, die hij pacht van de
gemeente. Omdat hij inmiddels
ouder is dan 65 jaar, is de pacht
opgezegd. De gemeente wil de
grond benutten voor woningbouw
(Molenhoek). "Ik had al grond aan
de Postweg en heb daar inmiddels
twee percelen bijgekocht en nog een
stuk grond gehuurd, om het verlies
aan pachtgrond te compenseren",
legt Van Gorsel uit. "Ik hoop ook het
restant er nog bij te vinden, want ik
ben nog goed gezond. Stoppen met
mijn bedrijf en binnen gaan zitten,
dat kan ik niet." En het fokken van
Texelse stamboekschapen bezorgt
hem sociale contacten door het hele
land. Een milieuvergunning is de
Tholenaar inmiddels verleend en
ook heeft hij al een schone-grond-
verklaring op zak.
Dat Van Gorsel met zijn zuster eind
1997 de boerderij aan het Herten
kamp - waar ze zijn geboren en
getogen - moet verlaten, bevalt hem
allerminst. 'Om daaraan te kunnen
meewerken, spreekt het vanzelf dat
ik tijdig moet kunnen beschikken
overeen nieuwe bedrijfswoning met
bedrijfsgebouw op eigen grond. Dit
wordt door het gemeentebestuur
volhardend geweigerd' schrijft hij
aan de gemeenteraad. Hij vraagt orrr
plaatsing op de monumentenlijst,
om er alsnog te kunnen blijven
wonen. Ambtenaar Steenpoorte
geeft Van Gorsel weinig kans. "De
boerderij komt niet voor op de
onlangs samengestelde lijst van jon
ge monumenten."
De Tholenaar begrijpt niet waarom
twee andere inwoners wèl een
bedrijf aan de Veerweg mochten
bouwen en hij niet. "In het ene
geval, van Akershoek, kon de
levensvatbaarheid aangetoond wor
den. Het tweede, Kooistra, was door
de landinrichtingscommissie ge
toetst en daaraan moest de gemeente
meewerken", legt Steenpoorte uit.
Voor het bouwen van een bedrijf in
de polder hanteert de gemeente
bepaalde criteria. Van Gorsel meent
dat zijn aanvraag in overeenstem
ming is met het bestemmingsplan.
Tijdens een hoorzitting vorig jaar
koppelde hij het afstaan van grond
voor Molenhoek aan de bouw van
een woning aan de Postweg. In zijn
brief aan de gemeenteraad schrijft
de Tholenaar nu, bereid te zijn de
pachtgrond af te staan als de project
ontwikkelaar die de eerste fase van
de nieuwbouwwijk realiseert, de
tweede fase gelijktijdig mag ontwik
kelen. "Van Gorsel koppelt allerlei
zaken, maar zo werkt het niet. Alles
wordt afzonderlijk beoordeeld", zegt
Steenpoorte.
De Thoolse agrariër, die vorig jaar
in de commissie ruimtelijke orde
ning op begrip kon rekenen van
PvdA, D66 en AOV, schuift de bur
gemeester de zwartepiet toe. "In het
verleden heb ik van de rechter een
paar keer gelijk gekregen en dat zit
natuurlijk niet lekker." Ook in zijn
brief aan de raadsleden zinspeelt hij
daarop: 'Kennelijk moet Van Gorsel
gepakt worden en klem gezet wor
den omdat hij weigert alles te accep
teren wat de gemeente wil!'
Mina van Dijke-Goedegebuure schenkt een borrel in, vijftig jaar geleden, toen ze pas in het café aan de Hoenderweg in St. Annaland begon.
VERVOLG VAN PAGINA 1
Het echtpaar Van Dijke bouwde
samen na de oorlog een goed
bestaan op, nadat Leen in de oorlog
nogal wat ontberingen had meege
maakt. Hij werd te werk gesteld op
een duikbootbasis in de Franse
havenstad Brest, op het vliegveld
Haamstede en in het Duitse Aken.
Na de bevrijding was het hard ploe
teren. Leen werkte overdag in de
bouw. In de Tuinstraat, Van den
Bosstraat en Kerkeblokstraat wer
den heel wat huizen gebouwd voor
de Wezen Armen en voor particulie
ren, zoals de bungalow van L.J.
Rijnberg in de Kloosterstraat. "Wan
neer ik thuis kwam. ging Mina eten
koken en deed ik het café, maar 's
avonds was ik weer naar de werk
plaats aan de Tonhuisstraat. In het
café was het door de week echter
niet zo druk, want je had toen geen
aow, wao of vut. Men moest vroeger
een week werken voor veertig gul
den. Toen had men het niet zo breed.
De meeste klanten kwamen op
zaterdag." Maar wanneer ze terug
kijken, weten ze niet hoe het alle
maal rond kwam. "Hoe drukker het
is, hoe meer er dan kan", zegt Leen.
"En tegenwoordig ploeteren ze niet
meer zoals toen", vult zijn vrouw
aan. "Ik zat met twee kinderen aan
de borst en dan deed je het huishou
den en het café erbij."
En het werd nog drukker, want de
St. Annalandse horeca-ondememers
kregen bij toerbeurt gedurende twee
jaar het beheer van het dorpshuis en
als laatste caféhouder was Van Dij
ke aan de beurt. En het bleef niet bij
2 jaar, want het liep uit tot 13 jaar.
"Dat hebben we buitengewoon
getroffen, want met de gemeentelij
ke herindeling veranderde het
beheersysteem en mochten wij het
blijven doen tot ik 65 jaar werd",
zegt Van Dijke. "Alle bruiloften en
grote vergaderingen hadden we,
want het dorpshuis was toen de eni
ge accommodatie waar meer dan
100 mensen een plaatsje konden
vinden. Na het oude dorpshuis aan
de Kloosterstraat hebben we nog
anderhalf jaar in de Wellevaete
gewerkt. Daar kregen we ook het
onderhoud van de kleedlokalen en
w.c.'s van de sportzaal nog bij, maar
we hebben een gezellige tijd in de
dorpshuizen gehad." Mevr. Van Dij
ke vond het nog gezelliger dan in het
café. Het publiek was meer
gemengd in de dorpshuizen omdat
er ook veel vrouwen en kinderen
waren, die je in het café niet zag.
Zoon Huib sprong elke vrijdag
avond bij om de drukte van de brui
loften in het dorpshuis op te vangen.
En zoon Cent nam met zijn vrouw
Dineke het café waar, wanneer
vader en moeder met vakantie gin
gen. Naar de Canarische Eilanden,
naar Oostenrijk of naar Zwitserland,
waar de jongste dochter Dia als
medisch analiste werkte.
"Huiselijk leven heb je heel weinig
in een horecabedrijf, maar toch kan
ik niet zeggen dat de kinderen er
onder geleden hebben", zegt Van
Dijke. "Ze hebben allemaal een goe
de opleiding kunnen volgen en dat
was kostbaar. De twee zoons aan het
ZTI in Goes en ze hebben het tot lei
dinggevende functies gebracht. En
de oudste dochter is met een chef
financiën getrouwd, terwijl de jong
ste dochter inmiddels dichterbij huis
in Amsterdam werkt. Maar niemand
voelt er iets voor om ons op te vol
gen. Alleen een kleindochter werkt
in de horeca, bij het bekende weg
restaurant Kanters."
Het echtpaar Van Dijke heeft altijd
alles voor de klanten over gehad.
"Op verzoek van de kinderen sluiten
we maandag om het jubileum in
familiekring te vieren, maar anders
zijn we altijd zes dagen per week
geopend.
Op zondag zijn we vanaf het begin
dicht geweest. Als er een verjaardag
is, gaan we daar om beurten naar
toe. De één 's middags en de ander 's
avonds, want de klanten komen als
het hen belieft. Daar voel ik me ver
antwoordelijk voor. Daarom ben ik
bijna altijd thuis. Er zijn weken bij,
dat ik niet buiten kom. Ik ben een
echte huismus, maar je voelt dat
absoluut niet als een belasting. Je
hebt het niet moeilijk, al ben je dan
gebonden." Zijn goede gezondheid
voert Van Dijke als belangrijkste
reden aan, dat hij zijn werk nog
steeds met plezier doet. "Ik ben mijn
hele leven nooit ziek geweest en dat
scheelt heel veel. Als je al wat kra
kende wordt, dan gaat het tegen
staan, maar nu niet. Door altijd aan
de gang te blijven, blijf je ook goed
in conditie, zodat ik de vaten met
dertig liter bier nog goed kan verzet
ten.
In café Van Dijke wordt er niet
alleen gekaart, maar ook heel wat
gepraat. "Je weet alles, 't goede en 't
kwade. En van sommige dingen
weet je wel eens teveel omdat men
sen dan erg persoonlijke dingen ver
tellen. Maar meestal is het gezellig.
Je hebt altijd bekenden binnen. Hoe
wel het café de grootste duiventil is
die je je maar kunt bedenken, heb
ben wij een grote kern vaste klanten,
ook van buiten St. Annaland. We
proberen het altijd in de hand te hou
den, dus als het mis dreigt te gaan,
blijven we niet voeren. Denk om je
rijbewijs, zeggen we dan en de
meesten zijn uit zichzelf al zo ver
standig", zegt Van Dijke.
Maandag is het eigenlijke gouden
jubileum en donderdag 16 mei viert
het echtpaar dat met een receptie
voor de klanten. "We wilden het
allebei graag volhouden tot het vijf
tigjarig bestaan", zegt Van Dijke.
"Als je wat aan de hand hebt, zoals
dit café, dan wordt het een sleur,
waarvan je niet zomaar afscheid
kunt nemen. We hebben dit vijftig
jaar lang opgebouwd en dat seef je
niet gauw op. Maar als er hu een
serieuze koper zou komen, dan ver
kopen we het bedrijf. Want je moet
toch een keer stoppen en op den
duur gaat de leeftijd meespelen",
aldus Van Dijke.
De onderneming hield zich toen uit
sluitend met draineren bezig. Oost
dijk was een van de acht werkne
mers die in 1956 naar Kerkwerve op
Schouwen trokken om, in het kader
van de ruilverkaveling, drainage aan
te leggen voor de afvoer van hemel
water naar sloten en watergangen.
"Dat waren gebakken buisjes. Met
een kettinggraver werd er een goot
gegraven en met een haak legde je
de buisjes erin. Later gebeurde dat
andersom.
Dan taste je de buisjes op elkaar en
door de druk geleden ze naar bene
den de sleuf in."
Na de gebakken buisjes kwamen de
pvc-buizen van 5 meter lengte in
zwang die automatisch naar bene
den getrokken werden waardoor het
werk lichter en sneller ging. "Dat
waren eerst vierduims buisjes maar
die werden nog al eens platgedrukt
door de klei. De vijfduims die daar
na kwamen, waren beter. Nu is het
allemaal ribbeldrain op rollen."
Werd het afschot toen met piketten
aangeduid, nu doet de laserstraal dit
werk. Oostdijk werkte lang samen
met P. de Leeuw uit Oud-Vosse
meer en C. Quist uit Tholen. De
machine waar Oostdijk op werkte
had een vermogen van 250 pk. Het
slaan van paaltjes was een secuur
werkje. In de woorden van Oostdijk
werd er 'op zichten gereden'. De
moderne techniek bracht de lasers
traal. Die komt uit de 'commando
post' die bij de oprit van de akker
slaat, een soort kastje op een groot
statief. Een speciale spiegel op de
machine dient als ontvanger. In de
cabine is een controlepost. Daarop
kan de machinist zien of de drain op
de juiste diepte wordt gelegd. Zo
niet dan gaan er oranje lampjes
branden. "We hadden heel weinig
storingen. Dan was het meestal een
zekering die kapot was." De machi
ne kon bijna bij alle omstandighe
den het land op. De rupsen van 5
meter lang en 55 centimeter breed
zorgden voor een breed draagvlak.
Behalve een machinist was er ook
een dekpiloot op de draineermachi-
ne en een trekkerchauffeur die de
goten dicht schoof. Machinist en
dekpiloot wisselden elkaar af.
Oostdijk was ook betrokken bij het
aanleggen van waterleiding in de
ruilverkaveling op Tholen eind jaren
vijftig.
Het werkterrein van Hommel strekte
zich echter hoe langer hoe verder
uit. Vanaf 1962 tot 1968 verbleef de
ploeg in Biddinghuizen in de Flevo-
polder waar de mannen in een kamp
werden gehuisvest. Maar ook bij
Goes was lang werk. Daar legde
Oostdijk met zijn collega's geduren
de twaalf jaar drainage in De Poel.
Het werk bracht hem naar Limburg,
twee weken naar Texel, Alkmaar,
Zeeuws-Vlaanderen, het land van
Altena en Prinsenbeek bij Breda. "Ik
ben overal geweest. En ik kwam ook
overal aan. Onderweg hoefde ik bij
na nooit naar de weg te vragen. Het
was een gezellige tijd."
Op een gegeven moment telde het
bedrijf zeven draineermachines
maar toen kwam de klad in het werk.
"Het werd overal minder. De verka
velingen liepen af. Eerst hadden we
opdrachten via de Grontmij en de
Heidemij maar er kwamen steeds
meer particulieren op de markt.
Waar een ander voor draaide, kon je
zelf niet voor draaien. Toen zijn we
op kabels overgegaan."
Van machinist werd Oostdijk trac
torchauffeur. En doet nu alle voor
komende werkzaamheden en is een
manusje van alles geworden.
"Kabels, water en gas en soms een
riolerinkje". Hij zit niet langer in
een en dezelfde ploeg. "Je bent nooit
zeker waar je naar toe moet. Dat kan
elke dag ergens anders zijn." De
trekker brengt hem naar Moerdijk,
Roosendaal, Ossendrecht maar ook
naar België. "Dat was zes uren rij
den.
Bij goed weer heb je mooie reisjes,
maar bij slecht weer moet je er ook
door," zegt Oostdijk lachend.
Bijzonder was de renovatie van de
stadsverwarming in Bergen op
Zoom waar Hommel 60 meter onder
de woningen aan de Gagelboslaan
en de Lievenshovelaan moest boren.
Kranteberichten met foto van die
speciale operatie bewaart zijn vrouw
in een album met de verslagen en
foto's van de jubilea van het bedrijf.
Grondwerk uitvoeren in de straten
van dorpen en steden is ander werk
dan draineren op het platteland. Ais
een gleuf in een trottoir wordt dicht
gemaakt, moet dat stevig gebeuren.
Oostdijk herinnert zich het werk met
de 'explosiestamper' die veel lawaai
maakte. "Die schoot vanzelf naar
boven maar je moest hem wel recht
houden om tussen de tegel te blij
ven. Ik heb er wel eens dagen mee
gewerkt, van 's ochtends tot 's
avonds. Nu worden ze niet meer
gebruikt en wordt het aandrukken
met trilmachines gedaan."
Oostdijks' hart ligt op de draineer-
machine. "De polders in. Dan kom
je overal." De praktijk was en is zijn
leermeester want diploma's heeft de
jubilaris niet. "Je kan me overal naar
toe sturen. Komen doe ik er."
Hij heeft het werk altijd met plezier
gedaan, zegt hij. "Natuurlijk valt er
wel eens een woord, maar dat
gebeurt overal."
Oostdijk is wel bijna 37 jaar lid van
het CNV en is sinds ongeveer tien
jaar plaatselijk vertegenwoordiger.
Elke maandagavond kunnen er
werknemers komen om bij hem een
aanvraagformulier in te vullen voor
een uitkering van de bedrijfsvereni
ging (gezamenlijk uitvoeringsor
gaan in Tilburg). Afgelopen winter
was er door de vorstperiode veel
werk aan de winkel omdat veel
werknemers in de vorstverlet kwa
men.
"Er waren wel vijftig man die een
inkomstenverklaring in kwamen
vullen. Die moeten elke week inge
leverd worden. Nu gaat het nog
enkel om een ww-uitkering."
Hoewel de CAO-onderhandelingen
nog niet rond zijn, hoopt Oostdijk
dat hij over drie jaar wanneer hij 57
is, gebruik kan maken van de vut
regeling. De jubilaris werd vrijdag
in de bloemetjes gezet. Hij kreeg
een gouden horloge en een envelop
met inhoud.
Wij tonen U in onze
showroom een zeer breed
assortiment tegels met alleen
de hoogste kwaliteit.
Van klassiek tot modern,
van klein tot groot.
Onze deskundige medewer
kers staan U graag te woord
om U meer te vertellen over
kwaliteit, slijtgroep, hardheid
en kleurideeën e.g. kleur
combinaties
Nieuw in onze collectie:
Romantic Style van Venis,
Laura Ashley in keramiek
De pastelkleuren gecom
bineerd met fraaie strip stellen
U in staat een zeer creatief
ontwerp van Uw
aadkamer te maken
SHOWROOM
Tléopend Ma. 13.00 - 17.30 uur
Di. t/m Do.: 08.30 - 17.30 uur
Vrijdag 08.30 - 21.00 uur
Zaterdag 09.30 - 17.00 uur
BOUWMATERIALEN Geopend:
Ma. t/m Vr.: 07.30-17.30 uur
Zaterdag 08.00 - 12.00 uur
Zeelandhaven 7 - Bergen op Zoom Tel. 0164-271500
Advertentie I.M.
1
t
