Kroon, bol en scepter even
van zolder vanwege koningin
Zaaimachine in
streekmuseum
heet hangijzer
Reünie gemeentelijke mavo Tholen
Waterschap geeft
tegel en vlag
aan de Meestoof
Roefelen op
twee dagen
Sjaak Jasperse eert 'leermeesters' uit de smalstad
Politie betrapt
67 hardrijders
Donderdag 14 maart 1996
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
"Nederlandse vorsten dragen de kroon nooit, zoals in
Engeland. Maar bij de inhuldiging liggen de kroon, de
bol en de scepter of regalia wel op een speciaal tafeltje.
Hoe heet dat ook alweer? O ja, een credenstafel." Sjaak
Jasperse (42) haalt voorzichtig de scepter, de kroon en de
rijksappel (of bol) uit de metalen dozen.
Dode vlinder
Aangewakkerd
Landbouwkarakter in het geding
De bestemming van de schuur van 24 x 6 meter die
streekmuseum de Meestoof in St. Annaland wil gaan
bouwen, blijkt een heet hangijzer te zijn. Moeten land
bouwwerktuigen er alle ruimte krijgen of wordt ook voor
andere historische voorwerpen uit de streek een plaats
gezocht. De discussie liep zo hoog op, dat vrijwilliger
L.K. Breure voorzitter drs. T.G.A. Westerveld op een
gegeven moment toebeet, dat hij hem 'als een baksteen
had laten vallen.'
Rotzooi
Heel duur
In najaar klasse- en andere groepsfoto's
Het streekmuseum werd dinsdagavond verrast met een
aantal waardevolle voorwerpen van het per 31 december
opgeheven waterschap Tholen. De laatste dijkgraaf, J.L.
van Gorsel, zou de schenking op de ledenvergadering
overhandigen, maar hij was door griep geveld.
Vaasje Lanooy
Schrik
Vanaf
Styi herken je.
En Burley heeft stijl!
Kwaliteitsschoenen van
duurzaam materiaal
voor een perfecte
pasvorm.
Maten 3642.
De zomer! Ruikt u 'm al? Voelt u de
warme stralen alweer die alles en
iedereen in verrukking brengen?
Bij Quist kunt u nu alvast in de
stemming komen. De zomercol
lectie schoenen van topmerken is
al binnen. Wanneer komt u?
Hij draagt wollen handschoenen om
de kostbare voorwerpen niet te
beduimelen en plaatst ze op een
tafeltje bij zijn moeder aan de Oost
singel te Sint-Maartensdijk.
De vergulde sieraden, bezet met
edelstenen en parels, glimmen waar
dig in het zachte licht dat door de
gordijnen naar binnen valt.
De oud-inwoner van Sint-Maartens
dijk en Sluis op Sint-Philipsland laat
zijn werkstukken niet vaak zien. Hij
houdt er niet van om met de 'kroon
juwelen' te pronken of om zelf op de
voorgrond te staan.
De regalia van koper met een dun
laagje bladgoud, staan thuis op zol
der in Terneuzen. Maar nu koningin
Beatrix op 30 april naar de smalstad
komt, wil hij ze wel laten zien. En
soms wordt hij gevraagd ze tentoon
te stellen, zoals vorig jaar op een
'kronenbeurs' in Den Haag. Of ze
staan eventjes in de vitrine van het
centrum voor vakopleiding in Ter-
neuzen bij een zeer speciale gele
genheid. Jasperse geeft er les in las
sen maar in zijn vrije tijd wijdt hij
zich aan het slaan van koper.
Vele uren brengt hij door in het
schuurtje bij de woning om zijn hob
by te beoefenen.
Een hobby die in zijn geboorteplaats
is gegroeid tijdens zijn bezoekjes
aan de smid F. Bentschap Knook
aan de Westvest, op de lagere tech
nische school waar hij les kreeg 'in
metaal' van H. de Wit en tijdens zijn
Creatieve ondernemer. Onlangs
reikte de kamer van koophandel en
fabrieken voor midden- en noord-
Zeeland de prijs voor creatief onder
nemerschap 1996 uit. Deze prijs, die
eerder ten deel viel aan de Thoolse
bedrijven Timpa en Budelpack,
werd deze keer gewonnen door de
metaal- en gereedschapsmakerij
Coremans uit Rilland. Het in 1979
opgerichte bedrijf telt momenteel 28
personeelsleden en maakt mallen,
matrijzen en onderdelen van staal en
aluminium.
werk bij de ijzergieterij De Holland
in Rergen op Zoom, toen W.
Gebraad hem op de vakschool ver
der vormde.
"Het is eigenlijk een eerbetoon aan
die mensen. Knook was een mees
ter, ik een leerling en ik ben het
eigenlijk nog steeds." De laatste tien
jaar krijgt Jasperse advies van een
smid (en oud-collega op het centrum
voor vakopleiding) van de Staats
mijnen, J. Nieuwenhuis uit Hengst
dijk, 'een meester koperslager.'
Van de regalia bestaan volgens Jas
perse geen tekeningen. "Tenminste,
ik heb ze nooit gezien. Aan de rijks
voorlichtingsdienst (RVD) heb ik
gevraagd of ze me een foto wilden
sturen.
Maar dat doen ze niet zomaar. Ze
wilden precies weten waar ik het
voor nodig had." Jasperse kreeg een
kleurenfoto met de rijksappel en hij
stuurde de RVD een kleurenfoto van
de regalia toen deze klaar waren. "Er
bestaan eigenlijk twee Nederlandse
kronen; een oude van Willem I uit
1815 en een nieuwe van Wilhelmi-
na. Ze zijn nooit zomaar te zien. Net
als de baren met goud liggen ze
ergens in Nederland achter de cou
lissen."
De lasinstructeur maakte eerst de
scepter. De staf werd door koningen
als teken van waardigheid gevoerd.
Aan de top versierde Jasperse zijn
uitvoering met een soort posthoorn
motief (waarvoor hij de stempel zelf
maakte), een holle bol en een kruis
met in het midden een koffiemuntje
uit de kantine van het centrum voor
vakopleiding. En knipoogje naar
zijn werkgever, de arbeidsvoorzie
ning Zeeland. Maar er zijn ook spo
ren in te vinden uit Nieuw-Zeeland
waar zijn broer Jaap woont; stukjes
parelmoer van de pauaschelp. Deze
scepter is licht en kort maar diende
oorspronkelijk tot steun van de vorst
en was toen veel langer.
Het slaan van koper, een stevig maar
pletbaar metaal, gebeurt op lood. In
de bollen die Jasperse slaat uit dun-
ne plaatjes, zit dan ook een gaatje nadat het door verhitting is gesmol-
om het lood er uit te laten lopen ten. In vele gevallen kan de koper
slager het gaatje camoufleren door zoals Jasperse dat bij de bol op de
het onder een rand te verbergen, scepter deed. Soms laat Jasperse het
bewust zichtbaar en maakt er een
versiering rond.
De indrukwekkende kroon bestaat
uit een ronde band met beugels die
in een kruising samenkomen. Op dat
punt staat de (wereld)bol en een
kruis. De kroon is belegd met parels
en drie verschillende edelstenen:
hematiet (rode- of bloedsteen),
rodochrosiet (rooskleurige steen) en
diade (groene steen).
De verschillende onderdelen zijn
met zilver aan elkaar gesoldeerd.
Jasperse liet zich bij de vorm van de
schaalstukken, de versiering op de
band, niet door een bloem inspireren
(de stukken heten niet voor niets
fleurons) maar door een dode vlin
der die hij op straat had gevonden.
En ook in dit werkstuk zit iets van de
familie: zijn tweelingzus voorzag de
kroon van een fluwelen voering in
kobaltblauw.
"Door dat vlindermotief wijkt de
kroon wat af van de Nederlandse
maar dat geeft er iets persoonlijks
van de maker aan."
Als derde pronkstuk haalt Jasperse
de rijksappel of bol met kruis
tevoorschijn, het symbool van de
wereldlijke heerschappij. Eerst een
'voetje' als standaard ('die heb ik
Knook nog zien slaan') en vervol
gens de bol met 'het kooitje', de band
met vier beugels die precies over de
bol past. Net als de kroon met edel
stenen versierd. "Op deze bol heb ik
lang geslagen," zegt Jasperse. De
bol met een doorsnede van 16.7 cen
timeter vertoont geen enkele
oneffenheid. De zorg waarmee Jas
perse de regalia behandeld is daar
debet aan. Hij wijst op de foto van
de Nederlandse rijksappel: "Kijk,
die zit vol met deuken, die hebben
ze al een paar keer laten vallen. Dat
kan niet anders." Het is dan ook
opvallend hoe snel Jasperse zijn
werkstukken weer opbergt om be
schadigingen te voorkomen.
Naar zijn weten bestaan er in Zee
land geen 'kopiën' van de regalia.
"Voor zover ik weet zijn er in heel
Nederland maar drie."
Het eerste werkstuk dat hij maakte
heeft hij ook meegenomen: het
wapenschild van Sint-Maartensdijk
met een haasje van roestvrijstaal op
een veld van rood-koper tegen een
vlak van messing. "Een prulletje,"
noemt Jasperse het schild nu. Als
jongen keek hij zijn ogen uit bij
smid Knook en bewonderde diens
vakmanschap. Knook was een
vriend van wijlen P. Jasperse, de
vader van Sjaak die opzichter was
bij de voormalige gemeente Sint-
Maartensdijk en de gemeente Tho-
len en over een grote dosis kennis
beschikte over de archeologie en de
geschiedenis van de streek. De
belangstelling voor de geschiedkun
de en oude ambachten heeft hij van
zijn vader meegekregen, vertelt hij.
Bij het smidsvuur van Knook werd
dat verder aangewakkerd.
Knook maakte kandelaars, hoef
ijzers, lampenhouders, ankers, as
bakken, hang- en sluitwerk, bekers
en keteltjes. "Ik ben met het virus
aangedaan," zo omschrijft Jasperse
zijn passie voor het ambacht.
Hoewel hij zich verder heeft ver
diept in staalverbindingen blijft
koper hem boeien. Sinds vorig jaar
mag Jasperse zich 'European wel
ding specialist' noemen (Europees
lasspecialist) nadat hij een 4-jarige
studie aan de Pedagogische Techni
sche Hogeschool in Eindhoven
afrondde. Maar het schuurtje blijft
voor hem een belangrijke plek: "Ik
ben net een specht. Ik zit uren te
kloppen. Want als je koper slaat, dan
moet je doorgaan. Daar kun je niet
een tijdje mee stoppen. Sla je iets te
hard, dan ga je er erdoorheen. Koper
is zo'n zacht materiaal. Een meester
als Nieuwenhuis zou zeggen: ik
hoor aan de hamerslag of het goed
gaat." Dat het vak uitsterft, betreurt
Jasperse. De oude smederijen ver
dwijnen of zijn verdwenen. Op het
centrum heeft Jasperse echter nog
de beschikking over een smidsvuur
"Als een van de weinige vakcentra.
Het moet blijven. Vuur raakt het
materiaal tot in de kern."
Jasperse vindt het 'prachtig' dat de
koningin naar Sint-Maartensdijk
komt en de Oostsingel aandoet,
maar zelf zal hij de drukte niet
opzoeken. Wat hem betreft mogen
zijn 'sieraden' wel opgesteld worden
op die dag maar zelf zit hij liever in
zijn schuurtje.
Volgens Breure kun je het tegenover
de schenkers niet verkopen, dat een
oude zaaimachine en kunstmest
strooier geen plaats krijgen in de
nieuwbouw. "We zijn samen nog
om de kunstmeststrooier geweest",
hield Breure de voorzitter voor. De
voormalig fruitteler uit St. Maar
tensdijk zei dat Westerveld hem
'kokend' had gemaakt. Breure kreeg
bijval van vrijwilliger H.J. Boer uit
Tholen, die mede als eerbetoon aan
de oprichters van de Meestoof een
stuk landbouw in het museum wilde
handhaven.
"We zijn er zeker voor de. mensen
van het eiland, maar als het zevende
wentelploegje wordt aangeboden,
dan zeggen we nee. We moeten de
landbouw in de Meestoof niet over-
accentueren, want in Dreischor staat
een landbouwmuseum. Voor de
smederij die we van mevr. Van
Akkeren hebben gekregen en een
wagenmakerij willen we echter wel
een plaats zien te vinden, maar het
wordt geen boerenschuur. Als we
oude tractoren in de nieuwbouw
zouden gaan stallen, zou dat op
30.000 gulden per trekker komen",
zei Westerveld. "Als je de schuur
niet isoleert, kun je wel een dubbel
zo groot gebouw neerzetten", meen
de Breure.
De voorzitter zei, dat eerst maar
eens geprobeerd moest worden om
de schuur te bouwen en dat op zich
kost al moeite genoeg. De bestem-
Op de Poortvlietsedijk is bij een
snelheidscontrole een automobilist
betrapt die liefst 49 km te hard reed:
129 km/u terwijl maximaal 80 km/u
is toegestaan. Op deze provinciale
weg tussen Poortvliet en Scherpe-
nisse reed tien procent van de passe
rende bestuurders te hard. In twee
uren tijd werden 46 overtredingen
geconstateerd bij 455 passerende
voertuigen. Op de Oud-Vossemeer-
sedijk stond de radarwagen van de
politie anderhalf uur. Hier reden 12
van de 173 passerende automobilis
ten (bijna 7%) te hard, met 117 km/u
als top. De minste overtredingen
waren er op de Oesterdam. Negen
van de 182 auto's (bijna 5%) die
gedurende vijf kwartier langs kwa
men, reden te hard. Hier was 131
km/u de hoogste snelheid. De con
troles werden in de voormiddag
gehouden.
ming komt dan later wel aan de
orde.
Mevr. A. Schuttelaar, die het
komende seizoen bodemvondsten
en gebruiksaardewerk uit het ver
dronken land van Reimerswaal wil
exposeren, pleitte ervoor om gezien
het ruimtegebrek in de Meestoof
selectiever te werk te gaan. "Je moet
niet alles aannemen, want er zit ook
veel rotzooi tussen."
De voorzitter erkende, dat het
beheer van een museum betekent,
dat je keuzes moet maken. "Maar als
ons iets wordt aangeboden, dan
nemen we dat aan, want van het een,
komt soms het ander. Het maakt mij
van binnen blij, als het museum bij
voorbeeld een kinderfornuisje
krijgt. Voor ons staat de pluriformi
teit voorop. Als ik Tholen en St. Phi-
lipsland vanuit de lucht bekijk, dan
zie ik groen, water en visserij en dat
komt tot uiting in de Meestoof. En
wat het ruimtegebrek betreft: we
leven bij de dag."
Bestuurslid J.F. Kousemaker bracht
naar voren, dat de Meestoof een
streekmuseum is en geen landbouw
museum. Zo staat de bestaande
schuur ook niet vol met landbouw
werktuigen. Er is namelijk een
belangrijke plaats voor het schoollo
kaal ingeruimd.
Als niemand van de omwonenden in
de Bierensstraat te St. Annaland
bezwaar maakt, kan over 2Vè maand
de nieuwbouw beginnen, zo maakte
de voorzitter duidelijk. Het wordt
een houten boerenschuur van 24 x 6
meter, langer dan eerst de bedoeling
was. De 150.000 gulden subsidie die
de gemeente Tholen al geruime tijd
geleden heeft toegezegd, blijkt ech
ter ontoereikend voor het oorspron
kelijke plan van de schuur met een
wagenberging. Van de 150 mille
kan alleen een kale schuur gebouwd
worden, zonder verwarming en
elektrische installatie. "We komen
heel duur uit en de subsidie van de
gemeente is niet geïndexeerd, maar
het zal waarachtig wel gaan", zei
Westerveld. Het museumbestuur is
via een zogenaamde open begroting
met een aannemer in gesprek. Voor
fase twee, de wagenberging, zijn er
contacten met sponsors, waaronder
'een paar hele grote.' De voorzitter
noemde o.a. een onderneming uit
Bergen op Zoom, waarvan het
hoofdkantoor in het buitenland zit.
De toenmalige klas 4 van de Thoolse mulo op een Drents hunebed tijdens een vierdaagse schoolreis naar Denekampin Overijssel, van 14
t/m 17 september 1970. Bovenste rij v.l.n.r. Cor v.d. Hoek, Leen van Westen, Leo Havermans, Hans Breure en Tonny Pot. Middenrij: Cor-
rie de Viet, Willie Hage, Wilma Beeke, mevr. A. Rinses, Ad de Viet, Ad Goedegebuure, Maaike van Popering, Corrie van Zetten, Truida
Schipper, Adrie van Engelen en Chris van Hemert. Voorste rij: Leen Ottevanger, Theo van Poortvliet, Peter Hengstmengel, Ria Muis, Emi-
le Roos t, Corrie Geluk, Titia Rinses, Abel Potappel, Ankie Geurink, Elly v.d. Boom, Corrie Moeliker, Anja van Poortvliet en Lucy Klippel
f. Op de foto ontbreken Jenny de Kok en Georgine Meylink.
In 1971, 25 jaar geleden, werden
niet alleen alle zeven kernen van
het eiland Tholen onder één
gemeentebestuur verenigd. In
datzelfde jaar werden ook de laat
ste (M)ULO-examens gehouden in
ons land en dus ook voor de
gemeentelijke mavo-school aan de
Jan van Bloisstraat in Tholen.
Tijdens de open dagen van het
Scheldecollege in St. Maartensdijk
,0ioest leraar H. Venekamp uit Tho
len daaraan denken, na gesprekken
met enkele oud-leerlingen uit de
eerste jaren van de mavo, die vanaf
1972 hun diploma hadden behaald.
Het jaar 1971 was daarom een zo
bijzonder jaar, dat het hem interes
sant leek om de examenklas uit dat
jaar - de laatste MULO-klas - na 25
jaar nog eens bij elkaar te zien.
Uit de stapel bewaarde agenda's
heeft hij die van 1970/1971 gevist
om de namen van die eindexamen-
klassers terug te vinden. Ook bij
gaande foto kwam nog tevoorschijn.
Verscheidene van deze oud-leerlin
gen wonen nog op Tholen, maar een
aantal is 'geëmigreerd', dus van het
eiland af. "Veel lezers zullen de
woonplaats van die oud-leerlingen
echter kennen en zullen hen in ken
nis willen stellen van dit reünie-plan
of anders hun adres aan mij willen
doorspelen", zegt Venekamp (Boter
markt 9, 4691 CZ Tholen, telefoon
na 18.00 uur 0166-602777).
Afhankelijk van de reacties kan dan
beslist worden, of deze wens door
voldoende mensen gedeeld wordt,
zodat verdere plannen kunnen wor
den uitgewerkt.
Het wanneer en de invulling van
zo'n dag zou dan in overleg met
enkelen van deze klas besproken
kunnen worden. "Zijn er voldoende
oud-leerlingen die het plezier ervan
inzien om elkaar na 25 jaar nog eens
weer te zien en herinneringen op te
halen", zo wil Venekamp te weten
komen.
Voorzitter drs. T.G.A. Westerveld
meldde het aanbod echter trots aan
de veertig aanwezigen: een water
schapstegel die altijd bij het
afscheid van bestuursleden werd uit
gereikt, de vlag van het waterschap
Tholen, een stembus, een herden
kingsbord met namen van het
bestuur van het oude waterschap
Scherpenisse, gegraveerde glazen
en een werktuig om stenen in een
glooiing te (her)zetten.
De leden in de Wellevaete kregen
dinsdagavond nog meer schenkin
gen te zien. Zo had J.F. Kousemaker
uit Middelburg een koffertje meege
bracht met instrumenten die vroeger
een fysiotherapeut gebruikte. En het
bestuurslid had ook nog een korale-
on: een hulpinstrument voor iemand
die geen noten kan lezen en via cij
ferschrift een harmonium kan
bespelen. "Zoiets is uniek", zei Kou
semaker. De schenkster had haar uit
St. Maartensdijk afkomstige opa
nog op het koraleon zien spelen.
Het streekmuseum deed vorig jaar
voor 4280 gulden aankopen, waar
van 3000 gulden naar de eigenaar
van een oude Thoolse wagen ging.
Verder werd een inktstel, een oude
maaimachine, keukeninventaris en
een'vaasje van Chris Lanooy aange
schaft. Dat laatste vergde maar 40
gulden en dat vond de voorzitter niet
veel voor een werk van de vermaar
de pottebakker. Voor dit jaar staat er
4000 gulden voor aankopen op de
begroting, maar concrete plannen
zijn daar nog niet voor.
Westerveld noemde 1995 een suc
cesvol tentoonstellingsjaar vdor de
Meestoof. De merklappen, de hoog-
aarsen, de ontdekkingsreis langs de
foto's van M.C. van der Weele en
tenslotte het door oud-voorzitter ir.
M.A. Geuze aangedragen grafisch
werk trokken bij elkaar 4788 bezoe
kers tegenover 4500 in 1994. "Bij de
tentoonstellingen komt steeds meer
een stuk educatie op de voorgrond
en daar ben ik blij om", zei Wester
veld.
Voor het nieuwe seizoen staan er
drie tentoonstellingen op stapel: 1.
beelden uit mijn kinderjaren 2.
bodemvondsten en gebruiksaarde
werk van voor 1900 van de collectie
Schuttelaar met uniek materiaal uit
het gebied rond Reimerswaal 3.
foto's van schoolklassen en andere
groepen uit alle woonkernen.
Die laatste expositie wordt in het
najaar gehouden met circa 100
foto's: uit elke woonkern een stuk of
10 beelden van een schoolklas, ker-
keraad, polderbestuur, e.d. Kouse
maker was ook enthousiast over de
eerste tentoonstelling, die 20 april
geopend wordt. Voor de 'Beelden uit
mijn kinderjaren' is er al 'ontzettend
veel mooi materiaal' binnen. "Kin
derboekjes waaruit blijkt, dat men
vroeger heel stichtend bezig was",
vertelde Kousemaker. "Als je niet
gehoorzaam was als kind, stonden
daar fikse straffen op tot zelfs de
dood toe. Daar schrik je nu van als je
dat leest, maar de boekjes met illus
traties zijn prachtig."
De rommelpot (of foekepot of kon
kelpot) zoals die in Yerseke, Tholen
en Overijssel werd gebruikt tussen
kerst en de jaarwisseling is ook te
zien, met de bijbehorende versjes.
Verder is er een hele verzameling
treintjes. "De zolder staat al vol",
meldde Kousemaker. Een typisch
Zeeuws spel, Slabber Jan, zoals dat
vroeger op Walcheren en in Zuid-
Beveland in zwang was, staat even
eens op de komende expositie.
Laat het streekmuseum oude kinder
boekjes zien, de leden kregen dins
dagavond ook veel te horen over
eigentijdse kinderboeken. De
bekende Zeeuwse schrijver Wim
Hofman hield een boeiende lezing
over kinderliteratuur en las voor uit
eigen werk. 'Grote Pien en kleine
Pien' en 'Het vlot' zijn een paar voor
beelden van deze al vaak bekroonde
schrijver. Hij won de Theo Thijssen-
prijs, de Nienke van Hichtumprijs
en de gouden en zilveren griffel. In
de Wellevaete was ook een boeken
tafel met werken van Wim Hofman
aanwezig.
De roefeldag breidt alsmaar uit.
Konden kinderen, na een begin in
Tholen-stad, voorgaande keren ver
der alleen bij bedrijven in Sint-
Maartensdijk en Sint-Annaland
terecht, dit keer worden ook Oud-
Vossemeer en Sint-Philipsland erbij
betrokken. En voor het eerst blijft de
roefeldag niet tot één dag beperkt;
naast de zaterdag (22 juni) komt er
de woensdag (19 juni) bij. Het
jeugd- en jongerenwerk, die de
organisatie in handen heeft, streeft
er naar om 400 kinderen te laten
roefelen. Een groot aantal Thoolse
bedrijven is gevraagd om aan de
roefeldag mee te doen.
De medewerking van de bedrijven is
onontbeerlijk, want roefelen is juist
het kennis maken met de 'grote
mensenwereld'. Kinderen tussen 6
en 12 jaar mogen drie bedrijven of
instellingen opgeven, waar ze graag
een kijkje zouden nemen. In groep
jes worden bezoekjes van zo'n drie
kwartier gebracht. Omdat voorgaan
de keren de zaterdag voor sommige
bedrijven een belemmering was, is
de mogelijkheid van de woensdag er
bijgekomen.
Sjaak Jasperse is een lasspecialist maar heeft zijn hart verpand aan het koperslaan. Deze 'kroonjuwelen' maakte hij in zijn schuurtje.
Advertentie I.M.
BURLEY
THOLEN, BRUGSTRAAT 19-21,
TELEFOON (0166) 6023 21
SINT-MAARTENSDIJK, DS. DE BRESSTRAAT 10,
TELEFOON (0166) 66 21 67
(èn in Bruinisse, Halsteren, Numansdorp).
