Privatisering
ziektewet is
hele omslag
Dragon Plastics 'succesverhaal'
na vele misbaksels in smalstad
Tholen let beter
op de kleintjes
'Ik heb 'n bourgondische inslag,
dan is wonen in Zeeland niets
Weer meer
Tholenaren
zonder werk
Van der Zwan: Midden- en kleinbedrijf steeds belangrijker
Vraagtekens
bij plaats
gemeenteloods
Donderdag 30 november 1995
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Bijna 150 Thoolse ondernemers bijeen
Het bedrijfsleven staat voor een grote verandering nu per
1 januari a.s. de uitvoering van de ziektewet geprivati
seerd zal worden. De Tweede Kamer sprak er gisteren
over en verzekeringskantoren, arbodiensten en de onder
nemingen zelf zullen een hele drukke decembermaand
krijgen om alles te regelen. In een vol Meulvliet stonden
150 Thoolse ondernemers maandagavond niet te juichen
bij het terugtreden van de overheid.
Op maandag
Slangen voor
hogedrukreinigers
Handelsonderneming
Van Beers Techniek B.V.
Prijzenslag
Toespraken, een officiële maar ludieke opening, een
rondleiding met Zeeuwse hapjes en een drankje met
muziek tot slot. Dat waren de ingrediënten van het tienja
rig bestaan van Dragon Plastics dat donderdag in Sint-
Maartensdijk aan de Schakelweg een nieuw pand open
de. Ruim 200 bezoekers zetten hun handtekening in het
gastenboek van het jubilerende bedrijf dat 's middags in
recreatiecentrum Haestinge de koffie met bolussen klaar
had staan.
Dagelijks rondje
Ongeschoolden
Witte boorden
Vruchtensap
Budgetbewaking moet tekorten voorkomen
De gemeente Tholen gaat beter op de kleintjes letten.
Secretarie-afdelingen die nieuwe uitgaven van blijvende
aard willen doen, moeten het geld daarvoor voortaan bin
nen het hun toebedeelde budget zien te vinden. Door
deze vorm van budgetbewaking hoopt het gemeentebe
stuur oplopende tekorten te voorkomen.
De lekkerste koek die hij ooit gegeten heeft, is einde-
jaarsbanket. Bedrijfsleider RH.G. Rompa vierde donder
dag zijn zilveren jubileum bij banketfabriek De Waal in
Tholen. En hoewel hij al 55 jaar is, is de koek wat hem
betreft nog lang niet op. Zijn werk is namelijk zijn hobby.
Sfeer perfect
Mogelijkheden benutten
Banket lekkerst
Den Haag denkt 600 miljoen gulden
te besparen met deze operatie, waar
bij bedrijven 52 weken lang het risi
co moeten dragen om minimaal
70% van het salaris aan zieke mede
werkers te betalen. Nu is dat 2
weken voor kleine en 6 weken voor
grote ondernemingen. Menigeen in
Meulvliet wilde weten, hoeveel het
na 1 januari allemaal gaat kosten,
maar inleider E. v.d. Moosdijk van
verzekeraar Interpolis waagde zich
niet aan getallen. "Voor bedrijven
met een gemiddeld ziekteverzuim
zal het goedkoper worden, maar
ondernemingen met een hoger ver
zuim zullen aanzienlijk meer gaan
betalen. Het hangt ook van de
omvang van het bedrijf en van het
ziekteverzuim af. Bij kleine bedrij
ven werkt de wet van de grote getal
len niet, maar op termijn valt er
financieel voordeel uit te halen.
Zorg dat u geïnformeerd wordt,
want na 1 januari kunt u met forse
financiële risico's te maken krijgen
die de continuïteit van de onderne
ming kunnen beïnvloeden."
Ondanks de bedenkingen bij diverse
Thoolse ondernemers, noemde Van
de Moosdijk het 'hard nodig' dat er
iets ging gebeuren. "De 7 miljoen
ziekmeldingen per jaar vergen nu 35
miljard gulden. Bijna de helft van
die ziekmeldingen kwam op maan
dag en meer dan 50% van de herstel
meldingen werd ook op die dag
geregistreerd. En daarnaast zijn er
nog 900.000 wao'ers, waarbij
bekend is, dat de wao is benut voor
reorganisaties bij bedrijven. Daarom
moet er een mentaliteitsverandering
komen en door zéér sterke financië
le prikkels moet dat proces op gang
worden gebracht. Deze wijziging
past ook bij de meer flexibele werk
verhoudingen die tegenwoordig ook
door werknemers zelf gewenst zijn",
aldus Van de Moosdijk.
Slabbecoornweg 38,4691 RZ Tholen
tel. 0166-603497
Ook op zaterdagochtend
geopend van 8.00-12.00 uur
Advertentie I.M.
Bataafs-Franse tijd. De jaarlijkse
studiedag van de werkgroep historie
en archeologie van het kon.
Zeeuwsch genootschap der weten
schappen heeft dit keer als thema:
Zeeland in de Bataafs-Franse tijd
1795-1814. De studiedag wordt op 9
december gehouden in de aula van
de Zeeuwse bibliotheek te Middel
burg, aanvang 9.30 uur. Geïnteres
seerden kunnen zich telefonisch
aanmelden: 0118-638920.
Dhr. R.J.S.I. Vink van het perso
neels- en organisatiebureau Informa
uit Bergen op Zoom meende daaren
tegen, dat werknemers vooral zeker
heid willen. Hij pleitte wel voor
taakverandering en -verrijking om
medewerkers gemotiveerd te hou
den. Een positieve uitstraling van de
directeur/bedrijfsleider, goede infor
matie en zonodig extra begeleiding
achtte hij gewenst om het personeel
gezond en betrokken te houden.
"Maar ziekzijn wil niet altijd zeggen
dat je arbeidsongeschikt bent",
maakte R. Wiessner van arbodienst
Stigas duidelijk. Hij vertelde het een
en ander over risico-inventarisatie,
verzuimbeleid en begeleiding van
de zieke werknemers. Per 1 januari
1996 moeten meer risicovolle
bedrijfstakken als de metaal e.d.
zich al bij een arbodienst aansluiten
en per 1 januari 1998 volgen de
ondernemingen met minder risico's.
Verzekeraars zullen inschakeling
van een arbodienst eisen wanneer
bedrijven de wettelijke doorbetaling
van 70% van het loon aan zieken
willen verzekeren. Wanneer in cao's
100% verplicht is, kunnen bedrijven
het volle pond verzekeren en zelfs
125% wanneer ze ook de werkge
verslasten nog willen afwentelen.
Van de Moosdijk voorspelde een
'behoorlijke prijzenslag' op dat ter
rein. "Verzekeraars zullen er geen
hoge winsten op hebben, maar ze
vinden het dekken van bedrijfsrisi
co's wegens de ziektewet vooral van
strategisch belang." Volgens hem
betekent de privatisering dat er bij
het GAK 'duizenden banen op de
tocht staan.' De ondernemingen
nemen immers het werk uit handen.
Het GAK blijft alleen over als vang
net bij faillissementen, voor uit
zendkrachten en zwangere vrouwen.
Totaal gaat het dan slechts om tus
sen de 10 tot 15% van de werkne
mers. Om ziektewet-uitkeringen aan
die groepen te kunnen betalen, zal
de WW-premie omhoog gaan.
Pluspunten van de privatisering
noemde Van de Moosdijk dat er
meer maatwerk mogelijk is met
meer premiedifferentiatie. Volgens
het wetsvoorstel wordt geen onder
scheid gemaakt naar de aard van de
ziekte, of slechte arbeidsomstandig
heden op de bedrijfsvloer of een
blessure op de groene mat nu de oor
zaak waren. Volgens Van de Moos
dijk nemen de verantwoordelijkhe
den voor werknemers die 'gevaarlij
ke hobby's' hebben wel toe. Ook zal
het meer voorkomen dat er claims
ingediend worden bij degenen die
de arbéidsongeschiktheid hebben
veroorzaakt.
De bijeenkomst in Meulvliet werd
georganiseerd door de Remmers
waal groep accountants met o.a. een
vestiging in St. Maartensdijk en het
assurantiekantoor van de Thoolse
Rabobanken. Directeur G.J. Harm-
sen van de Rabobank verzorgde de
opening, registeraccountant W. Ver
schoor van Remmerswaal leidde de
forumdiscussie.
Burgemeester H.A. van der Munnik opent met een druk op de knop het nieuwe pand van Dragon Plastics.
De draak in het beeldmerk van het
bedrijf oogt agressief en heeft zeker
aan de groei bijgedragen, de draak
die tijdens de opening tevoorschijn
kwam oogde uiterst vriendelijk.
Evenals het corpulente kunststoffen
exemplaar dat iedereen bij het verla
ten van het gebouw meekreeg uit
een van de bakken die Dragon (uit
gesproken op zijn Nederlands) pro
duceert. Maar de draak staat nog
voor een zware taak, zo luidde het
oordeel van beleidsadviseur A. van
der Zwan uit Scherpenisse. Hij stel
de vast dat het bedrijf de eerste vijf
jaar had overleefd en nu een periode
van groei doormaakt. "Dragon komt
weer voor een kritische periode te
staan. Lukt de doorgroei of komt er
een terugslag? Dat is voor de
gemeenschap geen onverschillige
kwestie. De kleine bedrijven moeten
ook groot worden. Om de plaatsen
in te nemen die de grote laten lig
gen," zo luidde zijn boodschap.
En burgemeester H.A. van der Mun
nik zou willen dat alle bedrijven in
het bedrijvencentrum het voorbeeld
van Dragon Plastics volgen. De
gemeente geeft onderdak aan begin
nende ondernemers met de bedoe
ling dat ze na tien jaar op eigen
benen verder gaan. "Dat is u gelukt.
Het is maar goed ook want anders
was ik op bezoek gekomen," zo zei
Van der Munnik wat gekscherend.
Directeur C. van Gils vertelde over
de beginperiode van het bedrijf en
toonde het eerste produkt dat via het
rotatiegieten tot stand was gekomen:
na vele misbaksels een witte wat
onooglijke bak, nog lang geen para
depaardje voor het bedrijf. Maar dat
is in tien jaar dankzij vernieuwing
van machines en veel inzet veran
derd, zo bleek uit zijn woorden.
De onderneming telt bijna twintig
personeelsleden. De regelgeving en
de milieuproblematiek zorgen er
volgens Van Gils voor dat een direc
teur zich meer bezig houdt met
'managen' dan met ondernemen. De
trotse directeur gaat de 21 ste eeuw
echter vol vertrouwen tegemoet
omdat de toekomstverwachting
rooskleurig is. "In ons nieuwe pand,
voorzien van geavanceerde, compu
tergestuurde apparatuur, kunnen we
volop tot ontplooiing komen."
De eerste afnemer van Dragon is
A.C.M. van Gils, de broer van de
directeur en zelf directeur van Gam-
ko, b.v. uit Etten Leur. Hij introdu
ceerde zich niet alleen als de eerste
klant van Dragon Plastics maar ook
als de geestelijke vader van het
bedrijf. Hij herinnerde aan de begin
periode waarin zijn broer samen met
zijn Belgische collega veel experi
menteerde onder primitieve omstan
digheden. De bakken -waarvoor hij
een matrijs had geleverd- bleken uit
eindelijk een succes en Gamko nam
de eerste duizend af en verspreidde
daarna vele exemplaren over de hele
wereld.
Van Gils wees erop dat een begin
nende ondernemer zich richt op pro-
duktie en omzet en zich weinig
bekommert om de organisatie.
"Daar moeten dan later weer
managers voor aangetrokken wor
den." Om te weten wat er binnen het
bedrijf gebeurt, adviseerde Van Gils
zijn broer om dagelijks een rondje
door de fabriek te maken. In plaats
van seminars te bezoeken en
managers aan te stellen. "Op die
manier houd je contact met de orga
nisatie en verlies je geen kostbare
tijd."
Van der Zwan vond dat er in Zee
land stichtelijke woorden gesproken
moesten worden. "Werd dat vroeger
door geestelijken gedaan, nu
gebeurt dat door managers." Hij ver
telde dat 'niet zo lang geleden' er erg
veel aandacht werd besteed aan het
aantrekken van grote bedrijven. "De
provincie Zeeland voelde zich slecht
bedeeld, na al die jaren van isole
ment en een agrarisch verleden. De
buit was verdeeld en er was voor
deze provincie niet veel over. Ja,
Vlissingen kreeg Pechiney. Maar
dat is een bedrijf met weinig perso
neel, het legt een groot beslag op de
ruimte, de provincie hanteert bela
chelijk lage tarieven voor zo'n zware
electriciteitsgebruiker."
Volgens Van der Zwan kwam er
echter in de industrielanden een
kentering en gingen grote onderne
mingen steeds vaak onderdelen uit
besteden. Dat betekende ook uit
stoot van arbeid. Vooral onge
schoolde arbeiders waren daar het
slachtoffer van. Dat proces is vol
gens hem nog aan de gang. En de
gevolgen doen zich gelden in de
grote steden waar veel ongeschool
den werkloos zijn geraakt. Van der
Zwans' toespraak stond niet op
papier. Slechts wat ruwe aanteke
ningen had hij meegenomen omdat
het tenslotte een praatje betrof dat de
prof 'even tussendoor' hield. Hij
schetste aan de hand van een analy
se van een Amerikaanse econoom
dat de grote bedrijven hadden 'afge
daan'. Beter was het om te kijken
naar het scheppen van nieuwe
arbeidsplaatsen dan te treuren over
wat er door reorganisatie of sluiting
verloren gaat. "Wat telt voor bedrij
ven zijn niet de geboorte-en sterfte
cijfers. De vitaliteit meet je aan een
geboorteoverschot. Dat verhaal is
enorm ingeslagen en het klonk de
kleine bedrijven als muziek in de
oren."
De kleine bedrijven zagen hun kans,
werden bij bosjes opgericht maar
gingen ook bij bosjes ten onder. En
de uitbesteding bleef doorgaan: in
de schoonmaak-, onderhouds-, cate
ring-, de distributie- en de transport
sector. Een tendens die niet te stop
pen bleek; zo wordt de boekhouding
van de KLM uitbesteed aan bedrij
ven in Azië.
Volgens Van der Zwan kwamen in
het begin van de jaren negentig (na
de Golfoorlog) na de ongeschoolden
ook de managers ('het witte boor-
denproletariaat') aan de beurt in wat
hij een dieptepunt in de wereldeco
nomie noemde.
De beleidsadviseur stelde dat er een
patroon is waar te nemen in de golf
beweging van de economie: bij elke
neergang zal een groot bedrijf ratio
naliseren en mensen ontslaan. Ver
betert de conjunctuur dan wordt dat
gedeeltelijk teruggenomen, maar is
de tegenbeweging niet sterk genoeg
om datgene wat verloren is gegaan
geheel terug te halen.
Volgens Van der Zwan wordt de
maatschappij daarom steeds meer
afhankelijk van het midden-en
kleinbedrijf. "Zeeland mag zich
gelukkig prijzen dat ze geen grote
bedrijven kennen zoals Akzo in
Arnhem, Philips in Eindhoven en
DSM in Limburg."
Op het 'eenvoudige industrieterrein'
van Sint-Maartensdijk zijn volgens
de spreker ook veel bedrijven geko
men en gegaan. "Maar dat is minder
tragisch dan wanneer een groot
bedrijf een gat laat vallen. Dat gat
wordt namelijk steeds weer gevuld."
Dragon is volgens Van der Zwan
een voorbeeld van een bedrijf die
ook groot wil worden. Om een
plaats in te nemen die de grote laten
liggen. "Je moet als stichter van zo'n
bedrijf lef hebben. Lef om ermee te
overleven en door te groeien, of niet.
Daar zijn we van afhankelijk."
Burgemeester Van der Munnik
noemde Dragon Plastics een succes
verhaal en vertelde dat hij bij zijn
eerste bezoek aan het bedrijf 'ver
rast' was. Er was een enorme herrie
van machines en Van Gils vertelde
vol vuur over het gieten van biertap
installaties, volgens een procédé dat
nergens anders werd toegepast. "Hij
vertelde dit zo aanstekelijk dat je de
drank als het ware rook. Toen ik
hem dat vertelde zei hij: je ruikt
vruchtensap van een andere onder
neming hiernaast."
Van der Munnik liet de gelegenheid
niet voorbij gaan de aanwezige
ondernemers op de vestigingsmoge
lijkheden op Tholen te wijzen. In
een poging de werkloosheid te lijf te
gaan. "De bedoeling om meer men
sen in deze gemeente aan het werk
te helpen in bedrijven binnen de
gemeentegrenzen is een zaak van
lange adem." Volgens de burge
meester is er ruimte genoeg voor
nieuwe bedrijven en wordt het
karakter van dit gebied geen schade
toegebracht.
Door een druk op een knop mocht
de burgemeester het nieuwe pand
aan de Schakelweg openen. De lich
ten doofden. De deuren in een 'grot'
openden zich langzaam, terwijl de
muziek spanning suggereerde. En
uit de rook kwam traag een groene
draak tevoorschijn die de bezoekers
rustig voorging bij de rondleiding
door het bedrijf. Onderweg konden
zij zich tegoed doen aan mossels,
oesters, kreukels, kokkels, paling,
haring en een balletje worst.
P. van Belzen (RPF/GPV) maakte
melding van de maatregel in de
commissie financiën. Hij verbaasde
zich erover, omdat een soortgelijk
voorstel van hemzelf tijdens de
begrotingsbehandeling nog van de
hand was gewezen. "U hebt uw zin
gekregen", reageerde wethouder I.C.
Moerland. Van Belzen was, evenals
SGP'er Dijke, benieuwd hoe dat
moet met de subsidieverordening
welzijn die in feite een open-eind
regeling is.
De commissie ging in grote lijnen
akkoord met de bestemming van het
geraamde begrotingsoverschot van
279.000 gulden. Slechts de 66.000
gulden voor aanpassing van het ver
keerscirculatieplan voor Tholen-
stad stuitte bij sommige commissie
leden op weerstand. "Als de uit
gangspunten hetzelfde blijven, zet
ten wij een vraagteken bij de effecti
viteit van het plan", zei CDA'er J. de
Jager. Hij vond dat daarover éérst
gepraat moet worden alvorens te
beslissen het plan aan te passen. J.
van den Donker (D66) liet zich door
die woorden overtuigen en ook
VVD'er R. Ravensteijn uitte twij
fels. Maar hij wilde de reservering
niet afwijzen omdat het een voorstel
van zijn eigen fractie betrof. Van
Belzen zei er de reconstructie van de
Ten Ankerweg bij te willen betrek
ken. Uiteindelijk ging iedereen -
behalve De Jager - ermee akkoord
dat het geld alvast in de reserve
openbare werken wordt gestopt.
Een meerderheid van de commissie
openbare werken vraagt zich af of
het wel zo verstandig is het steun
punt van gemeentewerken in Tho-
len-stad te handhaven aan de
Molenvlietsedijk, gezien de uitbrei
dingsplannen voor woningbouw.
Voor Molenhoek en daarna Stads-
zicht moet de eerste hoop grond nog
verzet worden, maar de commissie
kijkt kennelijk verder. Wethouder J.
van der Jagt verwees de discussie
hierover donderdag naar de com
missie ruimtelijke ordening.
Verplaatsing van het steunpunt naar
het industrieterrein wijst het college
van de hand. "Aan de Molenvlietse
dijk hebben we grond in eigendom,
dus dat is goedkoper." Ambtenaar
W.A. Blaas noemde de huidige stek
'logisch' en centraal gelegen voor de
werkzaamheden. Een ruimte huren,
zoals CDA'er J. de Jager voorstelde,
is volgens Van der Jagt al helemaal
niet aan de orde.
De bestaande loods aan de Molen
vlietsedijk wordt gesloopt. Twee
jaar geleden al besloot de gemeente
raad om in Tholen-stad een steun
punt voor de plantsoenendienst te
handhaven. Het nieuwe gebouw
wordt iets kleiner dan het bestaande,
maar voldoet aan alle eisen. Een
schaftlokaal, gereedschapsberging
en stalling vormen de onderdelen.
Op het terrein komen ook een aantal
containers. Het nieuwe gebouw
komt zuidelijker te staan dan het
huidige, direct voor de ingang van
het terrein. De kosten van het geheel
waren op anderhalve ton begroot,
maar door enkele tegenvallers is
17.000 gulden extra nodig.
Het beleid om met de overschotten
vooral de tekorten in de meerjaren
raming te drukken door ze te
bestemmen voor investeringen die
snel worden afgeschreven, met
name de automatisering, kreeg het
groene licht van de commissie.
Moerland lichtte een aantal mee- en
tegenvallers nog nader toe. Zo zei
hij dat de meerkosten van de sociale
recherche (35.000 gulden) het
gevolg zijn van een intensievere
controle.
De tegenvallende administratiekos
ten (65.000 gulden) worden voor
meer dan de helft veroorzaakt door
kosten van rechtsbijstand. Het niet
doorgaan van de jaarlijkse excursie
van de gemeenteraad leverde een
meevaller van 8500 gulden op.
Ravensteijn herhaalde zijn voorstel
om deze excursie af te schaffen,
maar niemand ging daarop in. Van
den Donker zou wat ruimhartiger
willen zijn met het verlenen van
subsidies aan bepaalde instellingen,
maar de wethouder wees hem erop
dat de verordening dat niet toelaat.
Er is een einde gekomen aan de
daling van de werkloosheid in Tho
len. Er staan 615 mensen zonder
werk ingeschreven bij het 'arbeids
bureau en dat is ruim vier procent
meer dan begin oktober. In vergelij
king met dezelfde periode vorig
jaar, is er nog wel een lichte daling
met 1,4 procent. Vrijwel overal in
Zeeland is de werkloosheid in okto
ber gestegen. In de Oosterscheldere-
gio is Tholen de enige gemeente
waar het cijfer ten opzichte van
vorig jaar oktober nog is gezakt. De
kantoren Goes en Zierikzee noteer
den een stijging met ruim zes pro
cent. Dankzij forse dalingen in
Zeeuws-Vlaanderen (Terneuzen 17
procent minder werklozen dan vorig
jaar) ligt het Zeeuws gemiddelde
bijna 3 procent lager dan in 1994. In
de gemeente Tholen daalt het aantal
mannen zonder werk even hard als
dat het aantal werkloze vrouwen
stijgt (tien procent in vergelijking
met vorig jaar). Van de 615 mensen
zonder baan die bij het arbeidsbu
reau in Sint-Maartensdijk staan
ingeschreven, komen er 68 van Sint-
Philipsland. Bijna de helft (295) van
het bestand bestaat uit vrouwen. Er
zijn 258 mensen al langer dan een
jaar werkloos. Dat zijn er overigens
drie minder dan in september. De
groep langdurig werklozen vormt in
Tholen 42 procent van alle mensen
zonder baan. Dat is vijf procent
lager dan het Zeeuws gemiddelde.
Het aantal jongeren dat geen werk
vindt, blijft overigens stijgen en is
sinds januari van dit jaar toegeno
men van 33 procent van het totaal
tot bijna 37 procent. En dat is weer
drie procent meer dan het gemiddel
de in Zeeland. De meeste vacatures
waren tot nog toe te vinden in het
onderwijs, de landbouw en de zake
lijke dienstverlening. Het minste
werk was er in de visserij, chemie en
schoonmaak. De werkgelegenhèid
nam het hardst af in de detailhandel.
De meeste werklozen zoeken een
baan in algemene dienst, op kantoor
of in de handel.
Bedrijfsleider P.H.G. Rompa 25 jaar bij De Waal
Rompa komt oorspronkelijk uit het
bakkersvak. Zijn vader had een
brood- en banketbedrijf in Breda.
Noodgedwongen moest de zaak weg
en Rompa nam het bedrijf niet over,
maar hij ging werken bij Eubisfa in
Raamsdonksveer. Dat bedrijf werd,
net als De Waal, overgenomen door
het Amerikaanse ITT en later door
The Campbell Soup Company.
"Doordat we toen in hetzelfde con
cern zaten, kreeg ik contact met De
Waal", vertelt Rompa. "Eubisfa
maakte meer snacks en ik had toch
een voorkeur voor het bakkersvak.
Daarom stapte ik na drie jaar over
naar De Waal. Het was een bedrijf
waarin ik me onmiddellijk thuis-
voelde."
Rompa werkte nog samen met de
oprichter J.C. de Waal (grootvader
van de huidige eigenaar die even
eens J.C. de Waal heet, net als diens
vader). Hij vond het een leuke tijd.
Hard werken, maar ook veel plezier.
En dat ligt de bedrijfsleider wel.
Rompa woont in Prinsenbeek en
pendelt al vanaf het begin heen en
weer tussen zijn woonplaats en Tho
len, zo'n 110 km per dag. "Ze had
den al wel naar een huis in Tholen
uitgekeken, maar ik wilde niet weg.
Ik ben een Brabander en heb nogal
een bourgondische inslag: gezellig
carnaval en voetbal op zondag. Dan
is het wonen in Zeeland niets. Ik heb
het in Prinsenbeek uitstekend naar
m'n zin. En dat hebben ze hier geres
pecteerd", zegt de jubilaris. "Het rei
zen vind ik niet erg. Ik zet een lekker
muziekje op en kan me goed ont
spannen." Rompa kwam in dienst bij
De Waal als chef van de inpakafde-
ling. Vervolgens werd hij produktie-
chef van de afdeling 'Slachtveld'
(deel van het bedrijf dat aan de
andere kant van Edisonweg ligt) en
in de loop der tijd werkte hij zich op
tot bedrijfsleider. Zowel bij het per
soneel als de directie is hij een
geziene persoon. Directeur J.C. de
Waal junior kenmerkte hem als een
constant man. "Het bedrijf heeft
altijd zijn eigen identiteit behouden.
Dat kwam mede door jou. We hopen
de komende jaren nog van je con
stante persoonlijkheid te mogen
genieten", zei De Waal.
Zelf schrijft de bedrijfsleider een
groot deel van het succes van De
Waal toe aan de sfeer die er heerst.
"Die is echt perfect. We lossen pro
blemen altijd onderling goed op en
we hebben ook veel plezier met
elkaar." Dat blijkt uit een anecdote
die de directeur uit het grijze verle
den opdiepte. Rompa werkte toen
samen met oprichter 'opa' De Waal
aan het eindejaarsbanket. De Waal
boog de deegstaven tot kransen.
Rompa besloot bij wijze van grap
een deegstaaf te vullen met een stok.
Toen De Waal deze tot krans wilde
buigen, ging dat uiteraard niet. Het
gevolg was dat de huidige bedrijfs
leider moest bukken omdat hij de
nep-staaf naar zijn hoofd kreeg.
Toen in september van dit jaar de
banketfabriek weer overging van
Campbell naar De Waal, was Rom
pa hier erg blij mee. "Ik vind het echt
een goede zaak. Het bedrijf krijgt
meer ruimte. Bovendien kan ik me
nu weer uitleven in het ontwikkelen
van nieuwe produkten. Onder
Campbell ging dat niet, want daar
was een aparte afdeling voor", zegt
de jubilaris. "Maar nu zijn we flexi
beler. Bij Campbell zag men de
mogelijkheden van dit bedrijf niet
en nu kunnen we die ten volle gaan
benutten. De huidige directeur, Jan
de Waal junior, is dynamisch en
ondernemend. Daarom denk ik dat
het wel zal lukken. We hebben in
Amerika al een nieuwe markt
gevonden.
Het nieuwste produkt in het assorti
ment van De Waal is de caffecini.
Een rond koekje dat bestaat uit twee
helften met een vulling in diverse
koffiesmaken ertussen. Op de recep
tie kreeg de jubilaris een reuze-caf-
fecini aangeboden. Het personeel
gaf hem een enorme meetlat,
beplakt met geld. Van zijn oud-col
lega's uit Raamsdonksveer kreeg
Rompa een 'koekje van een concur
rerend merk' en wel van Delacre
(waarvoor het bedrijf in de Camp-
bell-periode produkten maakte).
Ondanks het feit dat Rompa 55 jaar
is, maakt hij er geen geheim van nog
lang niet te willen stoppen. "Ik ben
niet iemand die zo snel mogelijk van
zijn vut wil gaan genieten. Mijn
werk is ook mijn hobby. Ik doe dit
met heel veel plezier en daarom ga
ik gewoon nog door", zegt de
bedrijfsleider. "De enige manier
waarop ze mij eruit krijgen, is door
me eruit te schoppen."
Rompa zag al heel wat koekjes van
de band rollen. Onvermijdelijk heeft
hij ze ook geproefd. Iemand die uit
een banketbakkersfamilie komt,
moet haast wel een fijnproever zijn.
Wat is dan de lekkerste koek die hij
ooit gegeten heeft? "Voor mij is dat
zonder twijfel het eindejaarsbanket
van De Waal. Daarvan produceren
we jaarlijks 350 ton, maar alles vers.
Niets wordt in de diepvries gedaan.
Alles wordt zo van de band geplukt
en op transport gezet. Ik heb er zelf
ook heel wat van gegeten, vandaar
dat ik sinds ik bij De Waal werk
behoorlijk ben aangekomen. Soms
neem ik zo'n banketletter mee naar
huis, ik snij hem in stukjes en als ik
dan de koffie op heb, denk ik: Hoe
kan dat nou? Zo ver kan hij toch nog
niet op zijn? Heerlijk!"
P.H.G. Rompa en zijn vrouw nemen de felicitaties in ontvangst van oud-directeur J.C. de Waal.