Privatisering ziektewet is hele omslag Dragon Plastics 'succesverhaal' na vele misbaksels in smalstad Tholen let beter op de kleintjes 'Ik heb 'n bourgondische inslag, dan is wonen in Zeeland niets Weer meer Tholenaren zonder werk Van der Zwan: Midden- en kleinbedrijf steeds belangrijker Vraagtekens bij plaats gemeenteloods Donderdag 30 november 1995 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT Bijna 150 Thoolse ondernemers bijeen Het bedrijfsleven staat voor een grote verandering nu per 1 januari a.s. de uitvoering van de ziektewet geprivati seerd zal worden. De Tweede Kamer sprak er gisteren over en verzekeringskantoren, arbodiensten en de onder nemingen zelf zullen een hele drukke decembermaand krijgen om alles te regelen. In een vol Meulvliet stonden 150 Thoolse ondernemers maandagavond niet te juichen bij het terugtreden van de overheid. Op maandag Slangen voor hogedrukreinigers Handelsonderneming Van Beers Techniek B.V. Prijzenslag Toespraken, een officiële maar ludieke opening, een rondleiding met Zeeuwse hapjes en een drankje met muziek tot slot. Dat waren de ingrediënten van het tienja rig bestaan van Dragon Plastics dat donderdag in Sint- Maartensdijk aan de Schakelweg een nieuw pand open de. Ruim 200 bezoekers zetten hun handtekening in het gastenboek van het jubilerende bedrijf dat 's middags in recreatiecentrum Haestinge de koffie met bolussen klaar had staan. Dagelijks rondje Ongeschoolden Witte boorden Vruchtensap Budgetbewaking moet tekorten voorkomen De gemeente Tholen gaat beter op de kleintjes letten. Secretarie-afdelingen die nieuwe uitgaven van blijvende aard willen doen, moeten het geld daarvoor voortaan bin nen het hun toebedeelde budget zien te vinden. Door deze vorm van budgetbewaking hoopt het gemeentebe stuur oplopende tekorten te voorkomen. De lekkerste koek die hij ooit gegeten heeft, is einde- jaarsbanket. Bedrijfsleider RH.G. Rompa vierde donder dag zijn zilveren jubileum bij banketfabriek De Waal in Tholen. En hoewel hij al 55 jaar is, is de koek wat hem betreft nog lang niet op. Zijn werk is namelijk zijn hobby. Sfeer perfect Mogelijkheden benutten Banket lekkerst Den Haag denkt 600 miljoen gulden te besparen met deze operatie, waar bij bedrijven 52 weken lang het risi co moeten dragen om minimaal 70% van het salaris aan zieke mede werkers te betalen. Nu is dat 2 weken voor kleine en 6 weken voor grote ondernemingen. Menigeen in Meulvliet wilde weten, hoeveel het na 1 januari allemaal gaat kosten, maar inleider E. v.d. Moosdijk van verzekeraar Interpolis waagde zich niet aan getallen. "Voor bedrijven met een gemiddeld ziekteverzuim zal het goedkoper worden, maar ondernemingen met een hoger ver zuim zullen aanzienlijk meer gaan betalen. Het hangt ook van de omvang van het bedrijf en van het ziekteverzuim af. Bij kleine bedrij ven werkt de wet van de grote getal len niet, maar op termijn valt er financieel voordeel uit te halen. Zorg dat u geïnformeerd wordt, want na 1 januari kunt u met forse financiële risico's te maken krijgen die de continuïteit van de onderne ming kunnen beïnvloeden." Ondanks de bedenkingen bij diverse Thoolse ondernemers, noemde Van de Moosdijk het 'hard nodig' dat er iets ging gebeuren. "De 7 miljoen ziekmeldingen per jaar vergen nu 35 miljard gulden. Bijna de helft van die ziekmeldingen kwam op maan dag en meer dan 50% van de herstel meldingen werd ook op die dag geregistreerd. En daarnaast zijn er nog 900.000 wao'ers, waarbij bekend is, dat de wao is benut voor reorganisaties bij bedrijven. Daarom moet er een mentaliteitsverandering komen en door zéér sterke financië le prikkels moet dat proces op gang worden gebracht. Deze wijziging past ook bij de meer flexibele werk verhoudingen die tegenwoordig ook door werknemers zelf gewenst zijn", aldus Van de Moosdijk. Slabbecoornweg 38,4691 RZ Tholen tel. 0166-603497 Ook op zaterdagochtend geopend van 8.00-12.00 uur Advertentie I.M. Bataafs-Franse tijd. De jaarlijkse studiedag van de werkgroep historie en archeologie van het kon. Zeeuwsch genootschap der weten schappen heeft dit keer als thema: Zeeland in de Bataafs-Franse tijd 1795-1814. De studiedag wordt op 9 december gehouden in de aula van de Zeeuwse bibliotheek te Middel burg, aanvang 9.30 uur. Geïnteres seerden kunnen zich telefonisch aanmelden: 0118-638920. Dhr. R.J.S.I. Vink van het perso neels- en organisatiebureau Informa uit Bergen op Zoom meende daaren tegen, dat werknemers vooral zeker heid willen. Hij pleitte wel voor taakverandering en -verrijking om medewerkers gemotiveerd te hou den. Een positieve uitstraling van de directeur/bedrijfsleider, goede infor matie en zonodig extra begeleiding achtte hij gewenst om het personeel gezond en betrokken te houden. "Maar ziekzijn wil niet altijd zeggen dat je arbeidsongeschikt bent", maakte R. Wiessner van arbodienst Stigas duidelijk. Hij vertelde het een en ander over risico-inventarisatie, verzuimbeleid en begeleiding van de zieke werknemers. Per 1 januari 1996 moeten meer risicovolle bedrijfstakken als de metaal e.d. zich al bij een arbodienst aansluiten en per 1 januari 1998 volgen de ondernemingen met minder risico's. Verzekeraars zullen inschakeling van een arbodienst eisen wanneer bedrijven de wettelijke doorbetaling van 70% van het loon aan zieken willen verzekeren. Wanneer in cao's 100% verplicht is, kunnen bedrijven het volle pond verzekeren en zelfs 125% wanneer ze ook de werkge verslasten nog willen afwentelen. Van de Moosdijk voorspelde een 'behoorlijke prijzenslag' op dat ter rein. "Verzekeraars zullen er geen hoge winsten op hebben, maar ze vinden het dekken van bedrijfsrisi co's wegens de ziektewet vooral van strategisch belang." Volgens hem betekent de privatisering dat er bij het GAK 'duizenden banen op de tocht staan.' De ondernemingen nemen immers het werk uit handen. Het GAK blijft alleen over als vang net bij faillissementen, voor uit zendkrachten en zwangere vrouwen. Totaal gaat het dan slechts om tus sen de 10 tot 15% van de werkne mers. Om ziektewet-uitkeringen aan die groepen te kunnen betalen, zal de WW-premie omhoog gaan. Pluspunten van de privatisering noemde Van de Moosdijk dat er meer maatwerk mogelijk is met meer premiedifferentiatie. Volgens het wetsvoorstel wordt geen onder scheid gemaakt naar de aard van de ziekte, of slechte arbeidsomstandig heden op de bedrijfsvloer of een blessure op de groene mat nu de oor zaak waren. Volgens Van de Moos dijk nemen de verantwoordelijkhe den voor werknemers die 'gevaarlij ke hobby's' hebben wel toe. Ook zal het meer voorkomen dat er claims ingediend worden bij degenen die de arbéidsongeschiktheid hebben veroorzaakt. De bijeenkomst in Meulvliet werd georganiseerd door de Remmers waal groep accountants met o.a. een vestiging in St. Maartensdijk en het assurantiekantoor van de Thoolse Rabobanken. Directeur G.J. Harm- sen van de Rabobank verzorgde de opening, registeraccountant W. Ver schoor van Remmerswaal leidde de forumdiscussie. Burgemeester H.A. van der Munnik opent met een druk op de knop het nieuwe pand van Dragon Plastics. De draak in het beeldmerk van het bedrijf oogt agressief en heeft zeker aan de groei bijgedragen, de draak die tijdens de opening tevoorschijn kwam oogde uiterst vriendelijk. Evenals het corpulente kunststoffen exemplaar dat iedereen bij het verla ten van het gebouw meekreeg uit een van de bakken die Dragon (uit gesproken op zijn Nederlands) pro duceert. Maar de draak staat nog voor een zware taak, zo luidde het oordeel van beleidsadviseur A. van der Zwan uit Scherpenisse. Hij stel de vast dat het bedrijf de eerste vijf jaar had overleefd en nu een periode van groei doormaakt. "Dragon komt weer voor een kritische periode te staan. Lukt de doorgroei of komt er een terugslag? Dat is voor de gemeenschap geen onverschillige kwestie. De kleine bedrijven moeten ook groot worden. Om de plaatsen in te nemen die de grote laten lig gen," zo luidde zijn boodschap. En burgemeester H.A. van der Mun nik zou willen dat alle bedrijven in het bedrijvencentrum het voorbeeld van Dragon Plastics volgen. De gemeente geeft onderdak aan begin nende ondernemers met de bedoe ling dat ze na tien jaar op eigen benen verder gaan. "Dat is u gelukt. Het is maar goed ook want anders was ik op bezoek gekomen," zo zei Van der Munnik wat gekscherend. Directeur C. van Gils vertelde over de beginperiode van het bedrijf en toonde het eerste produkt dat via het rotatiegieten tot stand was gekomen: na vele misbaksels een witte wat onooglijke bak, nog lang geen para depaardje voor het bedrijf. Maar dat is in tien jaar dankzij vernieuwing van machines en veel inzet veran derd, zo bleek uit zijn woorden. De onderneming telt bijna twintig personeelsleden. De regelgeving en de milieuproblematiek zorgen er volgens Van Gils voor dat een direc teur zich meer bezig houdt met 'managen' dan met ondernemen. De trotse directeur gaat de 21 ste eeuw echter vol vertrouwen tegemoet omdat de toekomstverwachting rooskleurig is. "In ons nieuwe pand, voorzien van geavanceerde, compu tergestuurde apparatuur, kunnen we volop tot ontplooiing komen." De eerste afnemer van Dragon is A.C.M. van Gils, de broer van de directeur en zelf directeur van Gam- ko, b.v. uit Etten Leur. Hij introdu ceerde zich niet alleen als de eerste klant van Dragon Plastics maar ook als de geestelijke vader van het bedrijf. Hij herinnerde aan de begin periode waarin zijn broer samen met zijn Belgische collega veel experi menteerde onder primitieve omstan digheden. De bakken -waarvoor hij een matrijs had geleverd- bleken uit eindelijk een succes en Gamko nam de eerste duizend af en verspreidde daarna vele exemplaren over de hele wereld. Van Gils wees erop dat een begin nende ondernemer zich richt op pro- duktie en omzet en zich weinig bekommert om de organisatie. "Daar moeten dan later weer managers voor aangetrokken wor den." Om te weten wat er binnen het bedrijf gebeurt, adviseerde Van Gils zijn broer om dagelijks een rondje door de fabriek te maken. In plaats van seminars te bezoeken en managers aan te stellen. "Op die manier houd je contact met de orga nisatie en verlies je geen kostbare tijd." Van der Zwan vond dat er in Zee land stichtelijke woorden gesproken moesten worden. "Werd dat vroeger door geestelijken gedaan, nu gebeurt dat door managers." Hij ver telde dat 'niet zo lang geleden' er erg veel aandacht werd besteed aan het aantrekken van grote bedrijven. "De provincie Zeeland voelde zich slecht bedeeld, na al die jaren van isole ment en een agrarisch verleden. De buit was verdeeld en er was voor deze provincie niet veel over. Ja, Vlissingen kreeg Pechiney. Maar dat is een bedrijf met weinig perso neel, het legt een groot beslag op de ruimte, de provincie hanteert bela chelijk lage tarieven voor zo'n zware electriciteitsgebruiker." Volgens Van der Zwan kwam er echter in de industrielanden een kentering en gingen grote onderne mingen steeds vaak onderdelen uit besteden. Dat betekende ook uit stoot van arbeid. Vooral onge schoolde arbeiders waren daar het slachtoffer van. Dat proces is vol gens hem nog aan de gang. En de gevolgen doen zich gelden in de grote steden waar veel ongeschool den werkloos zijn geraakt. Van der Zwans' toespraak stond niet op papier. Slechts wat ruwe aanteke ningen had hij meegenomen omdat het tenslotte een praatje betrof dat de prof 'even tussendoor' hield. Hij schetste aan de hand van een analy se van een Amerikaanse econoom dat de grote bedrijven hadden 'afge daan'. Beter was het om te kijken naar het scheppen van nieuwe arbeidsplaatsen dan te treuren over wat er door reorganisatie of sluiting verloren gaat. "Wat telt voor bedrij ven zijn niet de geboorte-en sterfte cijfers. De vitaliteit meet je aan een geboorteoverschot. Dat verhaal is enorm ingeslagen en het klonk de kleine bedrijven als muziek in de oren." De kleine bedrijven zagen hun kans, werden bij bosjes opgericht maar gingen ook bij bosjes ten onder. En de uitbesteding bleef doorgaan: in de schoonmaak-, onderhouds-, cate ring-, de distributie- en de transport sector. Een tendens die niet te stop pen bleek; zo wordt de boekhouding van de KLM uitbesteed aan bedrij ven in Azië. Volgens Van der Zwan kwamen in het begin van de jaren negentig (na de Golfoorlog) na de ongeschoolden ook de managers ('het witte boor- denproletariaat') aan de beurt in wat hij een dieptepunt in de wereldeco nomie noemde. De beleidsadviseur stelde dat er een patroon is waar te nemen in de golf beweging van de economie: bij elke neergang zal een groot bedrijf ratio naliseren en mensen ontslaan. Ver betert de conjunctuur dan wordt dat gedeeltelijk teruggenomen, maar is de tegenbeweging niet sterk genoeg om datgene wat verloren is gegaan geheel terug te halen. Volgens Van der Zwan wordt de maatschappij daarom steeds meer afhankelijk van het midden-en kleinbedrijf. "Zeeland mag zich gelukkig prijzen dat ze geen grote bedrijven kennen zoals Akzo in Arnhem, Philips in Eindhoven en DSM in Limburg." Op het 'eenvoudige industrieterrein' van Sint-Maartensdijk zijn volgens de spreker ook veel bedrijven geko men en gegaan. "Maar dat is minder tragisch dan wanneer een groot bedrijf een gat laat vallen. Dat gat wordt namelijk steeds weer gevuld." Dragon is volgens Van der Zwan een voorbeeld van een bedrijf die ook groot wil worden. Om een plaats in te nemen die de grote laten liggen. "Je moet als stichter van zo'n bedrijf lef hebben. Lef om ermee te overleven en door te groeien, of niet. Daar zijn we van afhankelijk." Burgemeester Van der Munnik noemde Dragon Plastics een succes verhaal en vertelde dat hij bij zijn eerste bezoek aan het bedrijf 'ver rast' was. Er was een enorme herrie van machines en Van Gils vertelde vol vuur over het gieten van biertap installaties, volgens een procédé dat nergens anders werd toegepast. "Hij vertelde dit zo aanstekelijk dat je de drank als het ware rook. Toen ik hem dat vertelde zei hij: je ruikt vruchtensap van een andere onder neming hiernaast." Van der Munnik liet de gelegenheid niet voorbij gaan de aanwezige ondernemers op de vestigingsmoge lijkheden op Tholen te wijzen. In een poging de werkloosheid te lijf te gaan. "De bedoeling om meer men sen in deze gemeente aan het werk te helpen in bedrijven binnen de gemeentegrenzen is een zaak van lange adem." Volgens de burge meester is er ruimte genoeg voor nieuwe bedrijven en wordt het karakter van dit gebied geen schade toegebracht. Door een druk op een knop mocht de burgemeester het nieuwe pand aan de Schakelweg openen. De lich ten doofden. De deuren in een 'grot' openden zich langzaam, terwijl de muziek spanning suggereerde. En uit de rook kwam traag een groene draak tevoorschijn die de bezoekers rustig voorging bij de rondleiding door het bedrijf. Onderweg konden zij zich tegoed doen aan mossels, oesters, kreukels, kokkels, paling, haring en een balletje worst. P. van Belzen (RPF/GPV) maakte melding van de maatregel in de commissie financiën. Hij verbaasde zich erover, omdat een soortgelijk voorstel van hemzelf tijdens de begrotingsbehandeling nog van de hand was gewezen. "U hebt uw zin gekregen", reageerde wethouder I.C. Moerland. Van Belzen was, evenals SGP'er Dijke, benieuwd hoe dat moet met de subsidieverordening welzijn die in feite een open-eind regeling is. De commissie ging in grote lijnen akkoord met de bestemming van het geraamde begrotingsoverschot van 279.000 gulden. Slechts de 66.000 gulden voor aanpassing van het ver keerscirculatieplan voor Tholen- stad stuitte bij sommige commissie leden op weerstand. "Als de uit gangspunten hetzelfde blijven, zet ten wij een vraagteken bij de effecti viteit van het plan", zei CDA'er J. de Jager. Hij vond dat daarover éérst gepraat moet worden alvorens te beslissen het plan aan te passen. J. van den Donker (D66) liet zich door die woorden overtuigen en ook VVD'er R. Ravensteijn uitte twij fels. Maar hij wilde de reservering niet afwijzen omdat het een voorstel van zijn eigen fractie betrof. Van Belzen zei er de reconstructie van de Ten Ankerweg bij te willen betrek ken. Uiteindelijk ging iedereen - behalve De Jager - ermee akkoord dat het geld alvast in de reserve openbare werken wordt gestopt. Een meerderheid van de commissie openbare werken vraagt zich af of het wel zo verstandig is het steun punt van gemeentewerken in Tho- len-stad te handhaven aan de Molenvlietsedijk, gezien de uitbrei dingsplannen voor woningbouw. Voor Molenhoek en daarna Stads- zicht moet de eerste hoop grond nog verzet worden, maar de commissie kijkt kennelijk verder. Wethouder J. van der Jagt verwees de discussie hierover donderdag naar de com missie ruimtelijke ordening. Verplaatsing van het steunpunt naar het industrieterrein wijst het college van de hand. "Aan de Molenvlietse dijk hebben we grond in eigendom, dus dat is goedkoper." Ambtenaar W.A. Blaas noemde de huidige stek 'logisch' en centraal gelegen voor de werkzaamheden. Een ruimte huren, zoals CDA'er J. de Jager voorstelde, is volgens Van der Jagt al helemaal niet aan de orde. De bestaande loods aan de Molen vlietsedijk wordt gesloopt. Twee jaar geleden al besloot de gemeente raad om in Tholen-stad een steun punt voor de plantsoenendienst te handhaven. Het nieuwe gebouw wordt iets kleiner dan het bestaande, maar voldoet aan alle eisen. Een schaftlokaal, gereedschapsberging en stalling vormen de onderdelen. Op het terrein komen ook een aantal containers. Het nieuwe gebouw komt zuidelijker te staan dan het huidige, direct voor de ingang van het terrein. De kosten van het geheel waren op anderhalve ton begroot, maar door enkele tegenvallers is 17.000 gulden extra nodig. Het beleid om met de overschotten vooral de tekorten in de meerjaren raming te drukken door ze te bestemmen voor investeringen die snel worden afgeschreven, met name de automatisering, kreeg het groene licht van de commissie. Moerland lichtte een aantal mee- en tegenvallers nog nader toe. Zo zei hij dat de meerkosten van de sociale recherche (35.000 gulden) het gevolg zijn van een intensievere controle. De tegenvallende administratiekos ten (65.000 gulden) worden voor meer dan de helft veroorzaakt door kosten van rechtsbijstand. Het niet doorgaan van de jaarlijkse excursie van de gemeenteraad leverde een meevaller van 8500 gulden op. Ravensteijn herhaalde zijn voorstel om deze excursie af te schaffen, maar niemand ging daarop in. Van den Donker zou wat ruimhartiger willen zijn met het verlenen van subsidies aan bepaalde instellingen, maar de wethouder wees hem erop dat de verordening dat niet toelaat. Er is een einde gekomen aan de daling van de werkloosheid in Tho len. Er staan 615 mensen zonder werk ingeschreven bij het 'arbeids bureau en dat is ruim vier procent meer dan begin oktober. In vergelij king met dezelfde periode vorig jaar, is er nog wel een lichte daling met 1,4 procent. Vrijwel overal in Zeeland is de werkloosheid in okto ber gestegen. In de Oosterscheldere- gio is Tholen de enige gemeente waar het cijfer ten opzichte van vorig jaar oktober nog is gezakt. De kantoren Goes en Zierikzee noteer den een stijging met ruim zes pro cent. Dankzij forse dalingen in Zeeuws-Vlaanderen (Terneuzen 17 procent minder werklozen dan vorig jaar) ligt het Zeeuws gemiddelde bijna 3 procent lager dan in 1994. In de gemeente Tholen daalt het aantal mannen zonder werk even hard als dat het aantal werkloze vrouwen stijgt (tien procent in vergelijking met vorig jaar). Van de 615 mensen zonder baan die bij het arbeidsbu reau in Sint-Maartensdijk staan ingeschreven, komen er 68 van Sint- Philipsland. Bijna de helft (295) van het bestand bestaat uit vrouwen. Er zijn 258 mensen al langer dan een jaar werkloos. Dat zijn er overigens drie minder dan in september. De groep langdurig werklozen vormt in Tholen 42 procent van alle mensen zonder baan. Dat is vijf procent lager dan het Zeeuws gemiddelde. Het aantal jongeren dat geen werk vindt, blijft overigens stijgen en is sinds januari van dit jaar toegeno men van 33 procent van het totaal tot bijna 37 procent. En dat is weer drie procent meer dan het gemiddel de in Zeeland. De meeste vacatures waren tot nog toe te vinden in het onderwijs, de landbouw en de zake lijke dienstverlening. Het minste werk was er in de visserij, chemie en schoonmaak. De werkgelegenhèid nam het hardst af in de detailhandel. De meeste werklozen zoeken een baan in algemene dienst, op kantoor of in de handel. Bedrijfsleider P.H.G. Rompa 25 jaar bij De Waal Rompa komt oorspronkelijk uit het bakkersvak. Zijn vader had een brood- en banketbedrijf in Breda. Noodgedwongen moest de zaak weg en Rompa nam het bedrijf niet over, maar hij ging werken bij Eubisfa in Raamsdonksveer. Dat bedrijf werd, net als De Waal, overgenomen door het Amerikaanse ITT en later door The Campbell Soup Company. "Doordat we toen in hetzelfde con cern zaten, kreeg ik contact met De Waal", vertelt Rompa. "Eubisfa maakte meer snacks en ik had toch een voorkeur voor het bakkersvak. Daarom stapte ik na drie jaar over naar De Waal. Het was een bedrijf waarin ik me onmiddellijk thuis- voelde." Rompa werkte nog samen met de oprichter J.C. de Waal (grootvader van de huidige eigenaar die even eens J.C. de Waal heet, net als diens vader). Hij vond het een leuke tijd. Hard werken, maar ook veel plezier. En dat ligt de bedrijfsleider wel. Rompa woont in Prinsenbeek en pendelt al vanaf het begin heen en weer tussen zijn woonplaats en Tho len, zo'n 110 km per dag. "Ze had den al wel naar een huis in Tholen uitgekeken, maar ik wilde niet weg. Ik ben een Brabander en heb nogal een bourgondische inslag: gezellig carnaval en voetbal op zondag. Dan is het wonen in Zeeland niets. Ik heb het in Prinsenbeek uitstekend naar m'n zin. En dat hebben ze hier geres pecteerd", zegt de jubilaris. "Het rei zen vind ik niet erg. Ik zet een lekker muziekje op en kan me goed ont spannen." Rompa kwam in dienst bij De Waal als chef van de inpakafde- ling. Vervolgens werd hij produktie- chef van de afdeling 'Slachtveld' (deel van het bedrijf dat aan de andere kant van Edisonweg ligt) en in de loop der tijd werkte hij zich op tot bedrijfsleider. Zowel bij het per soneel als de directie is hij een geziene persoon. Directeur J.C. de Waal junior kenmerkte hem als een constant man. "Het bedrijf heeft altijd zijn eigen identiteit behouden. Dat kwam mede door jou. We hopen de komende jaren nog van je con stante persoonlijkheid te mogen genieten", zei De Waal. Zelf schrijft de bedrijfsleider een groot deel van het succes van De Waal toe aan de sfeer die er heerst. "Die is echt perfect. We lossen pro blemen altijd onderling goed op en we hebben ook veel plezier met elkaar." Dat blijkt uit een anecdote die de directeur uit het grijze verle den opdiepte. Rompa werkte toen samen met oprichter 'opa' De Waal aan het eindejaarsbanket. De Waal boog de deegstaven tot kransen. Rompa besloot bij wijze van grap een deegstaaf te vullen met een stok. Toen De Waal deze tot krans wilde buigen, ging dat uiteraard niet. Het gevolg was dat de huidige bedrijfs leider moest bukken omdat hij de nep-staaf naar zijn hoofd kreeg. Toen in september van dit jaar de banketfabriek weer overging van Campbell naar De Waal, was Rom pa hier erg blij mee. "Ik vind het echt een goede zaak. Het bedrijf krijgt meer ruimte. Bovendien kan ik me nu weer uitleven in het ontwikkelen van nieuwe produkten. Onder Campbell ging dat niet, want daar was een aparte afdeling voor", zegt de jubilaris. "Maar nu zijn we flexi beler. Bij Campbell zag men de mogelijkheden van dit bedrijf niet en nu kunnen we die ten volle gaan benutten. De huidige directeur, Jan de Waal junior, is dynamisch en ondernemend. Daarom denk ik dat het wel zal lukken. We hebben in Amerika al een nieuwe markt gevonden. Het nieuwste produkt in het assorti ment van De Waal is de caffecini. Een rond koekje dat bestaat uit twee helften met een vulling in diverse koffiesmaken ertussen. Op de recep tie kreeg de jubilaris een reuze-caf- fecini aangeboden. Het personeel gaf hem een enorme meetlat, beplakt met geld. Van zijn oud-col lega's uit Raamsdonksveer kreeg Rompa een 'koekje van een concur rerend merk' en wel van Delacre (waarvoor het bedrijf in de Camp- bell-periode produkten maakte). Ondanks het feit dat Rompa 55 jaar is, maakt hij er geen geheim van nog lang niet te willen stoppen. "Ik ben niet iemand die zo snel mogelijk van zijn vut wil gaan genieten. Mijn werk is ook mijn hobby. Ik doe dit met heel veel plezier en daarom ga ik gewoon nog door", zegt de bedrijfsleider. "De enige manier waarop ze mij eruit krijgen, is door me eruit te schoppen." Rompa zag al heel wat koekjes van de band rollen. Onvermijdelijk heeft hij ze ook geproefd. Iemand die uit een banketbakkersfamilie komt, moet haast wel een fijnproever zijn. Wat is dan de lekkerste koek die hij ooit gegeten heeft? "Voor mij is dat zonder twijfel het eindejaarsbanket van De Waal. Daarvan produceren we jaarlijks 350 ton, maar alles vers. Niets wordt in de diepvries gedaan. Alles wordt zo van de band geplukt en op transport gezet. Ik heb er zelf ook heel wat van gegeten, vandaar dat ik sinds ik bij De Waal werk behoorlijk ben aangekomen. Soms neem ik zo'n banketletter mee naar huis, ik snij hem in stukjes en als ik dan de koffie op heb, denk ik: Hoe kan dat nou? Zo ver kan hij toch nog niet op zijn? Heerlijk!" P.H.G. Rompa en zijn vrouw nemen de felicitaties in ontvangst van oud-directeur J.C. de Waal.

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 1995 | | pagina 9